آیا مخالفان امام علی(علیه السلام) شوخ طبعی ایشان را نشانی از شایسته نبودن حضرتشان برای خلافت عنوان کرده اند؟

پاسخ
افرادی که بعد از رحلت نبی مکرم اسلام(صلی الله علیه و آله وسلم) با امامت و خلافت امام علی(علیه السلام) مخالفت کردند، بهانه‌های مختلفی آوردند که یکی از آنها این بود که ایشان زیاد شوخی می‌کند!
در مورد این‌که چه کسانی این عیب را بر حضرت مطرح کردند، آنچه از سخنان امیرالمؤمنین(علیه السلام) در نهج البلاغه به دست می‌آید این است که عمرو عاص در زمان خلافت آن‌ حضرت، این مطلب را میان اهل شام پخش می‌کرد.

در هر صورت این که چنین نسبتی به آن حضرت داده شده است در تاریخ وجود دارد.
اما پاسخی که امام علی(علیه السلام) به آنان می‌دادند، جالب است.
ایشان می‌فرماید:
«مرا از پسر زانیه تعجب است، که به مردم شام وانمود مى‌‏کند که در من شوخ طبعى است، و انسانى بازیگرم، شوخى مى‏‌کنم و در بازى کردن کوشایم.
او به باطل سخن گفته، و با این‌گونه سخن مرتکب گناه شده.
بدانید که بدترین گفتار دروغ است.
او در سخن راندن دروغ مى‌‏گوید، و وعده مى‌‏دهد و تخلف مى‌‏کند؛ چون درخواست مى‌‏کند اصرار مى‌‏ورزد، و چون از او درخواست شود بخل مى‏ ورزد، به عهدش خیانت مى‌‏کند و قطع رحم مى‌‏نماید، و چون به میدان جنگ آید براى شعله‏‌ور ساختن جنگ چه امر و نهى‌‏ها مى‌‏کند، البته پیش از بیرون آمدن شمشیرها از غلاف!!، و چون جنگ آغاز شود بزرگ‌ ترین حیله‌‏اش براى نجات خود، نشان دادن عورتش به مردم است!
به خدا قسم، یاد مرگ مرا از بازى باز مى‌‏دارد، و نسیان آخرت او را از گفتن حق مانع مى‌‏شود.
او با معاویه بیعت نکرد مگر به شرط بخشیده شدن مصر به او، و اخذ رشوه ی کمى براى دست برداشتن از دین‏»