« اَلَم یَعلَم بِاَنَّ اللهَ یَری…؟!»
آیا انسان نمیداند که خدا او را می بیند؟

شیطون اندازه ی یک حبه قنده!!!
گاهی، می افته تو فنجون دلمون!

حل میشه… آرووم…آرووم…!
بی آنکه اصلاً بفهمیم…!

و… روحمون سر می کشه اون رو!!!
اون چای شیرین رو،

شیطون زهرآگین دیرین رو.
اونوقت، اون…خون میشه در خانه ی تن!

می چرخه و می گرده و می مونه اون جا!!!
اون… میشه… من!!!