الهی! بزرگ‌تر از آنی که بخواهی مشکلات را در برابرم بزرگ جلوه دهی.
الهی! بخشنده تر از آنی که بخواهی وقتی با چشمان گریان نگاهت می کنم به خطاهایم بنگری.
الهی! گویاتر از آنی که بخواهی فقط در قالب کلمات سخن بگویی.
الهی! صبورتر از آنی که بخواهی در فرجام اعمالم تعجیل کنی.
الهی! نزدیک‌تر از آنی که بخواهی برای یافتنت مرا سرگردان غربت کنی.
الهی! مهربان‌تر از آنی که بخواهی وقتی با جامه ای آلوده به سویت می دوم مرا در آغوش نگیری.
الهی! زیباتر از آنی که بخواهی با نمایاندن زشتی هایم برتری خود را ثابت کنی.
الهی! بی‌نیاز‌تر از آنی که بخواهی رحمتت را از من دریغ کنی.
الهی! ساده‌تر از آنی که بخواهی در ساده‌ترین جزء هستی یافت نشوی.
پـس الهــی تــو را بــه بـزرگـیت، بخشندگیت، گـویایـی‌ات، صبــوری‌ات، نـزدیـکی‌ات، مهـربانیت، زیبـایی‌ات، بی‌نیازی‌ات، سادگی‌ات، اجابت کن نیازهایم را که شنواتر از آنی که بخواهم آن را بر زبان آورم.