امام حسين عليه‏ السلام حجرالاسود کعبه را میگرفت و با خدا اين گونه نيايش میکرد:

إِلهى أَنْعَمْتَنى فَلَمْ تَجِدْنى شاکِرا، وَأَبْلَیْتَنى فَلَمْ تَجِدْنى صابِرا، فَلا أَنْتَ سَلَبْتَ النِّعْمَةَ بِتَرْکِ الشُّکْرِ، وَلاأَدَمْتَ الشِّدَّةَ بِتَرْکِ الصَّبْرِ. إِلهى ما یَکُونُ مِنَ الْکَریمِ إِلَّا الْکَرمُ.

خدایا نعمتم دادى و سپاسگزارم نیافتى و مبتلایم کردى و شکیبایم نیافتى، اى خداى مهربان! نه با ناسپاسى من نعمتت را گرفتى و نه با بی صبرى من بلاى خود را پیوسته فرستادى، پروردگارا ! از کریم جز بزرگوارى سر نزند.

موسوعة کلمات الامام الحسين عليه‏ السلام ص 791
امام حسين عليه السلام