دلم از وحی نگاه تو مسلمان شده است

خم ابروی شما آیه ی قرآن شده است

من غزل از تو نگویم که کمیتم لنگ است

از کرامات تو دعبل شدن آسان شده است

تار گیسوی تو مانند ضریحی تا اوج

که شفا خانه ی دلهای پریشان شده است

اسم اعظم که بر انگشتری ات هست نگین

هر که آموخته یکباره سلیمان شده است

پس کرامات تو تا هست چه غم وقتی که

کافری از سر لطف تو مسلمان شده است

من که یک عمر مسلمان تو هستم دیگر

عجبی نیست بگویید که سلمان شده است

یک نفر آمده اینجا به امید کرمت

یک نفر آمده و دست به دامان شده است

پدرت گفت بیاییم در خانه ی تان

سائل این بار سفارش شده مهمان شده است

من چرا سائل این در نشوم وقتی که

مهر تو شامل سگ های بیابان شده است*

ما همه ریزه خور ایل وتبارت هستیم

لاجرم روزی ما سفره ی خوبان شده است

این فقط گوشه ای از مهر دو چشمان شماست

سید ری هم اگر راهی ایران شده است

هر دلی آمد کنار تو از اینجا برنگشت

گرچه مجنون بود… اما سوی لیلا برنگشت

یک نفر میخواست با گنبد نظر بازی کند

جلد شد… دیوانه شد… دیوانه اما برنگشت

زائری که هیچ همراهی به جز اشکش نداشت

بعد از اینکه اشک ها را ریخت تنها برنگشت

در کنارت مثل یک ماهی درون آب بود

بی تو بودن را نفهمید آخرش، تا برنگشت

صبح، بیماری دخیل پنجره فولاد شد..

تو شفا دادی… ولی آخر سروپا برنگشت

دوستم را اولین باری که آوردم حرم
تا دم ِ برگشت با ما بود… با ما برنگشت

راستی آقا همان آهو که ضامن بوده ایش
آخرش برگشت پیش مادرش یا برنگشت؟!

السلام علیک یا علی بن موسی الرضا