قرآن می‌گوید:
بعضی آدم‌ها «کَانَّهُم خُشُبٌ».
انگار چوب‌اند… تا عصبانی می شوند، آتش می‌گیرند،
و همه جا را دودآلود می‌کنند،
همه جا را تیره و تار می‌کنند،
اشک آدم را جاری می کنند.
ولی بعضی‌ها این طور نیستند؛ مثل عودند.
وقتی یک حرف می‌زنی که ناراحت می‌شوند،
و آتش می‌گیرند،
بوی جوانمردی و انصاف می‌دهند ،
و هرگز نامردی نمی‌کنند.
این است که وجود نازنین امام صادق سلام الله علیه فرمود:
«هر کس را می‌خواهی بشناسی،
در وقت عصبانیت، در وقت خشم بشناس.»