بعضی آدمها جواب سلام آدم رو هم با ترديد میدن. وقتی از اونها سؤال میکنی، خوبی؟ با خودشون فکر میکنند، من خوبم یا نه؟ بگم خوبم؟ نکنه چشمم بزنن، یا از من کاری بخوان براشون انجام بدم! بگم خوب نیستم؟ نکنه فکر کنند بیمارم
یا افسردگی دارم؟ و در انتها میگن بد نیستم.

بد نيستم به این معنی که خوب نيستم و بد هم نيستم، يعنى اصلا اون چيزى كه تو فكر ميكنى نيستم، خودت چطورى؟
به هر حال بعضی آدمها حتى پاسخ اولين ديالوگهاى شما رو ميترسند بدن، و البته به اينجا ختم نمیشه…

شب هنگام وقتی به رختخواب میرن، یک بار دیگه مرور میکنند با خودشون، منظورش چی بود؟ چرا احوالم رو پرسید. نکنه بد جواب دادم، حالا چه فکری ممکنه در مورد من کنه؟ اصلا بهتر که جواب ندم، نکنه با خودش فکر و خیال کنه، خودشو به ندیدن میزنه، یعنی من تو رو ندیدم، تو هم خودت رو به ندیدن و نفهمیدن بزن.

مردم ميترسند، اما شما نترسید، عشق بورزید سلام بدید، حتی به آدمهای غریبه رهگذر. بدنبال شکستن سکوت باشید. این آدمهایی که میگن عمر چه زود گذشت اگر صد بار دیگه هم دنیا بیان هیچ اثر وجودی نخواهند داشت. شما نترسید. کسی فکر بدی نمیکنه. شما بزارید نامتان در دلها حک بشه و جاودانه بمونه.