درباره خویشتن خویش اندیشیدن وحشتناک است٬
اما این تنها راه صمیمانه همين كار است:
اندیشیدن درباره خویشتن خویشم بدانگونه که هستم٬
اندیشیدن به جنبه های زشتم
اندیشیدن به جنبه های زیبایم٬
و در شگفت شدن از آنها٬ چه آغازي می تواند محکم تر و استوارتر از این باشد؟
از چه چيزي می توانم رشد خود را آغاز کنم
جز از خویشتن خویشم؟

“یادداشت های ماری هاسکل”