سئل النبی (ص ) : ما کفارة الاغتیاب قال : تستغفر الله لمن اغتبته کلما ذکرته .
امام جعفر صادق (ع) : از پیغمبر پرسیدند :

کفاره غیبت چیست ؟

فرمود : برای آن کس که غیبتش کردی هر زمان به یادش افتادی از خدا طلب آمرزش کنی .
اصول کافی ، ج 4 ، ص 61

مستدرك الوسائل عن الأصْبَغِ بنِ نُباتةَ:

كنتُ جالسا عندَ أميرِ المؤمنينَ عليِّ بنِ أبي طالبٍ عليهماالسلام في مسجدِ الكوفةِ ،

فأتاه رجُلٌ مِن بُجَيْلَةَ يُكنّى أبا خَديجةَ،

قالَ : يا أميرَ المؤمنينَ ، أ عِندَكَ سِرٌّ مِن سِرِّ رسولِ اللّه ِ صلى الله عليه و آله تُحدِّثُنا بهِ ؟

قال : نَعَم ؛ يا قَنبرُ ائتِني بالكِتابةِ،

فَفَضَّها فإذا … مَكتوبٌ فيها :

بسمِ اللّه ِ الرّحمنِ الرّحيمِ،

إنّ لَعنةَ اللّه ِ و ملائكتِه و النّاسِ أجمعينَ على مَنِ انْتَمى إلى غيرِ مَواليهِ .

و لَعنةُ اللّه ِ و ملائكتِهِ و النّاسِ أجمعينَ على مَن أحْدَثَ في الإسلامِ حَدَثا أو آوى مُحْدِثا .

و لَعنةُ اللّه ِ و ملائكتِهِ و النّاسِ أجمعينَ على مَن ظَلَم أجِيرا أجْـرَهُ

مستدرك الوسائل ـ به نقل از اصبغ بن نباته ـ :

خدمت امير المؤمنين على بن ابى طالب عليهماالسلام در مسجد كوفه نشسته بودم كه مردى از قبيله بجيله ـ كه كنيه اش ابو خديجه بود ـ پيش آمد و عرض كرد :

اى امير مؤمنان! آيا رازى از رازهاى پيامبر خدا صلى الله عليه و آله دارى كه برايمان باز گويى؟

فرمود: آرى؛ اى قنبر! آن نوشته را بياور .

پس آن را گشود… در آن نوشته بود:

به نام خداوند بخشاينده ی مهربان،

لعنت خدا و فرشتگان او و همه ی مردمان بر كسى كه خود را به غير بستگان خويش نسبت دهد

و لعنت خدا و فرشتگان او و همه ی مردمان بر كسى كه در اسلام بدعتى گذارد يا بدعتگذارى را پناه دهد

و لعنت خدا و فرشتگان او و همه ی مردمان بر كسى كه حقّ كارگر را بخورد

مستدرك الوسائل : ١٤/٣٠/١٦٠٢٢

رسول خدا صلی الله علیه و آله :
لَیْسَ شَیْ ءٌ اُطیعَ اللّه فیهِ اَعْجَلَ ثَوابا مِنْ صِلَةِ الرَّحِمِ وَ لَیْسَ شَیْ ءٌاَعْجَلَ عِقابا مِنَ الْبَغْیِ وَ قَطیعَةِ الرَّحِمِ؛
هیچ طاعتی نیست که پاداشش زودتر از صله رحم برسد و مجازاتی سریع تر ازمجازات ظلم و قطع رحم نیست.

نهج الفصاحه، ح 2398

امیرالمؤمنین علی سلام الله عليه :

أنّ أصغَرَ الحَسَدِ أكبرُ داءِ الجَسَدِ، يبتدئ بِجَسَدِه كالولَدِ والوالِدِ، ثُمّ يَنتَقِلُ عَنِ الأقاربِ إلى الأباعِدِ؛

كمترين حسادت براى بدن، بزرگترين بيمارى است كه از شخص حسود آغاز مى گردد و به فرزندان او منتقل مى شود و از نزديكان به دورترها مى رسد.

نهج البلاغة : حكمت ۲۴۴

عبدالله از امام جعفر صادق عليه السلام نقل میکند :
به درستی كه خداوند پيامبران خود را به اخلاق نيكو مختص كرده است. هركس داراى آن اخلاق نيكو باشد خدا را شكر كند و هر كس كه آنها را نداشته باشد ملتمسانه از خداوند بخواهد تا برايش عطا كند.

عبد الله مى گويد: گفتم: فدايت شوم آنها چه اوصافى هستند؟
حضرت فرمودند: پرهيزكارى، قناعت، شكيبايى، شكر، بردبارى، شرم، بخشش، شجاعت، غيرت [دينى و ناموسى]، احسان، راستگويى، و امانتدارى.

[ امالى مفيد: ص 192، ح 22]

امام مهدی عليه السلام: وَ أمَّا الْأئمَّةُ عليهم السلام فَإنَّهُمْ يَسْألُونَ اللّه َ تَعالى فَيَخـْلُقُ وَ يَسْـألُونـَهُ فَيـَرْزُقُ إيجاباً لِمَسْألَتِهِمْ وَ إعْظاماً لِحَقِّهِمْ.

امام مهدى عليه السلام فرمود: پيشوايان كه درود خدا بر آنان باد از خدا درخواست مى كنند پس او پديد مى آورد و آنان از او مى خواهند و او روزى مى دهد، بخاطر اجابت درخواست آنان و احترام و بزرگداشت حق آنان.

كتاب الغيبة، 178

حضرت امام باقر علیه السلام فرمودند: هرکس به زیارت قبر امام حسین علیه السلام نرود، ایمان و دینش ناقص بوده و اگر داخل بهشت شود در مقامی پائین تر از مؤمنین باشد.

همچنین حضرت می فرمودند: کسی که می خواهد بداند آیا اهل بهشت هست یا نه، پس حب و دوستی ما را بر دلش عرصه کند؛ اگر دلش آنرا پذیرفت پس او مؤمن است و کسی که دوستدار و محب ماست باید در زیارت امام حسین علیه السلام راغب باشد، بنابراین شخصی که زائر امام حسین علیه السلام باشد ما او را محب خود میدانیم و از اهل بهشت خواهد بود و کسی که از زوار حضرت اباعبدالله نباشد ناقص الایمان است.

کامل الزیارات، باب ۷۸ ، صفحه ۲۱۶

امام حسن عسکري عليه السّلام فرمودند:

فَإذا قامَ قَضى بَیْنَ النّاسِ بِعِلْمِهِ کَقَضاءِ داوُدَ علیه السلام لایَسْأَلُ البَیِّنَةَ؛

زمانى که (حضرت مهدى علیه السلام) قیام کند، در میان مردم با علم خودش قضاوت مى کند، همان گونه که حضرت داود(علیه السلام) قضاوت مى کرد و از مردم، بیّنه و شاهد نمى طلبد.

 [کافى: ج 1ص 509 ح 13]