شباهت حضرت مهدی (ع )و حضرت شیث (ع)

حضرت شیث (ع) اجازه نیافت که علم خودش را آشکار کند، در روضه کافی روایت شده که حضرت باقر (ع) فرموده اند: «وقتی شیث، پدرش آدم را دفن کرد، قابیل به نزدش آمد و گفت: ای هبة الله! من دیدم که پدرم آدم تو را از علم آنقدر عطا کرد که به من نکرد و ان همان علمی است که برادرت هابیل به آن دعا کرد و قربانی اش قبول شد، به این خاطر او را کشتم که فرزندانی نداشته باشد تا بر فرزندان من افتخار کنند و بگویند ما فرزندان کسی هستیم که قربانی اش قبول شد و شما فرزند کسی هستید که قربانی او قبول نشد. تو هم اگر علمی را که پدرم به تو اختصاص داده آشکار کنی، تو را هم می کشم همانطور که برادرم هابیل را کشتم. پس هبة الله شیث و فرزندان او، آنچه از علم و ایمان نزد آنها بود مخفی می کردند.1»
حضرت مهدی (ع) نیز اجازه نیافته که علم خود را آشکار کند تا روز وقت معین. چنانکه درباره حضرت روایت شده: هنگام ولادت بر زانو قرار گرفت و دو انگشت سبابه اش را به سوی آسمان بلند کرد و عطسه ای زد و فرمود: «الحمدلله رب العالمین و صلی الله علی محمد و آله، ستمگران پنداشته اند که حجت الهی باطل و نابود است و حال آنکه اگر در سخن گفتن به ما اجازه داده شود، شک از بین می رود.2»

پی نوشت:
1-روضه کافی، ص 114؛ به نقل از مکیال المکارم
2- کمال الدین، ج 2، ص 430

منبع: مکیال المکارم، سید محمد تقی موسوی اصفهانی