{عفت در زندگی حضرت زهرا سلام الله علیها}
مقام عفت ایشان به آن حد بود که در کتاب “ذخائر العقبی”

از اسماء بنت عمیس داستان عجیبى به این شرح نقل شده است : روزى فاطمه (علیها السلام) به من فرمود : من از کار مردم مدینه که زنان خود را بعد از وفات به صورت ناخوشایندى براى دفن مى برند و تنها پارچه اى بر او مى افکنند که حجم بدن از پشت آن نمایان است ناخرسندم.
اسماء گفت : من در سرزمین حبشه چیزى دیده ام که با آن جنازه مردگان را حمل مى کردند ، سپس شاخه هایى از درخت نخل را برداشت و به صورت تابوت مخصوصى درآورد که پارچه اى را روى چوب هاى آن مى افکندند ، و بدن را درون آن مى گذاردند ، به گونه اى که بدن پیدا نبود.
هنگامى که فاطمه بانوى بزرگ اسلام (علیها السلام) آن را مشاهده کرد فرمود : بسیار خوب و عالى است (و هنگامى که من از دنیا رفتم مرا با آن بردارید) و در ذیل همین حدیث آمده است : هنگامى که فاطمه (علیها السلام) چشمش به آن افتاد تبسم فرمود ، و این تنها تبسّم او بعد از وفات پیغمبر اکرم (صلى
الله علیه وآله) بود !

ابونعیم در حدیثی از پیغمبر اکرم (صلى الله علیه وآله) نقل مى کند که روزى رو به یارانش کرد و فرمود : ” مَا خَیْرُ لِلْنِساءِ ” چه چیزى براى زنان از همه بهتر است ؟
یاران ندانستند در جواب چه بگویند.
على (علیه السلام) به سوى فاطمه (علیها السلام) آمد و این مطلب را به اطلاع او رسانید.
بانوى اسلام گفت : چرا نگفتى ” خَیْرٌ لَهُنَّ اَنْ لا یَرَیْنَ الرِّجالَ وَ لاَ یَرَوْنَهُنَّ ” (از همه بهتر این است که نه آنها مردان بیگانه را ببینند و نه مردان بیگانه آنها را) [با آنها جلسات خصوصى نداشته باشند]
على (علیه السلام) بازگشت و این پاسخ را به پیغمبر اکرم (صلى الله علیه وآله) عرض کرد. پیامبر فرمود : ” مَنْ عَلَّمَکَ هذا ” (چه کسى این پاسخ را به تو آموخت؟)
عرض کرد : فاطمه (علیها السلام).
فرمود : ” اِنَّها بَضْعَةٌ مِنِّی” (او پاره وجود من است)

===================================
برگرفته از سخنان گرانبهای “آیت الله شیخ ناصر مکارم شیرازی”