بازی دنیا زعمرم زود فرصت را گرفت
قبله ام گم شد کم آوردم لیاقت را گرفت

گریه و حال نماز صبح های من چه شد؟
خواب شیرین سحر فیض عبادت را گرفت

از صغیره شد شروع و به کبیره ختم شد
جرأت عاصی شدن از من خجالت را گرفت

یارفیق لا رفیق له حلالم کن اگر
بین ما بار گناهانم رفاقت را گرفت

نور مولا نیست دیگر درمیان سفره ام
بی خیالی در ادای خمس برکت را گرفت

نیم دین را به حیا دادند کارم سخت شد
مستی از انجام معصیت نجابت را گرفت

ذکر و استغفار و توبه دست جمعی بهتراست
باخت این شبها کسی که کنج عزلت را گرفت

مادری میگفت فرزند شهیدش عاقبت
درهمین ماه خدا اذن شهادت را گرفت

لذت افطار با خرمای نخل کربلاست
خوش بحال هرکه از زهرا زیارت راگرفت

یا غیاث المستغیثین گفت و پاسخ داده شد
نیزه ای روی لب خشکش اجابت را گرفت

قایقی ساخته ام..
جنسش از راز و نیاز
بادبانش از صبر، دکلش از ایمان
در شبی مهتابی _
سفری دور و دراز، می کنم از لب دریا آغاز
دل به امواج بلا خواهم داد…
اگرم ساز مخالف زند و باد به همراهی طوفان خواهد
که مرا منصرف از راه کند
راه بیراهه کند، مضطر و درمانده کند
.. باکی نیست
من به همراه دعایی دارم
و به دل قطب نمایی دارم
و اگر در طی راه،،
به عنادی شکند زورق امید مرا گردابی
.. باز اندوهی نیست
بازوانی دارم
میزنم آب و شنا می کنم و میدانم
که «« خدایی »» دارم
** که اگر خسته شدم دست گیرد بی شک
و به ساحل برساند به یقین *

يارب بريز شهد عبادت به كام ما

ما را زما مگير به وقت قيام ما

تكبير چون كنيم مجال سوي مده

در ديدة بصيرت والا مقام ما

ابليس را به بسمله، بسمل كن و بريز

زامّ الكتاب جام طهوري به كام ما

وقت ركوع مستي ما را زياده كن

درسجده‌ساز، ذروة اعلي مقام ما

وقت قنوت، ذرّه‌اي از ما به ماممان

خود گوي و خود شنو ز لب ما پيام ما

در لجّة شهود شهادت غريق كن

زا ما بگير مايي ما در سلام ما

هستي ز هر تمام،‌ خدايا تمامتر

شايد اگر تمام كني ناتمام ما

فيض است و ذوق بندگي و عشق و معرفت

خالي مباد يك دم از اين شهد كام ما

يارب تهي مكن زمي عشق جام ما

از معرفت بريز شرابي به كام ما

از بهر بندگيت به دنيا فتاده‌ايم

اي بند گيت دانه ودنيات دام ما

چون بندگي نباشد از زندگي چه سود؟

از باده چون تهي است، چه حاصل ز جام ما؟

با تو حلال و بي تو رام است عيشها

يارب حلال ساز به لطفت حرام ما

اين جام دل كه بهر شراب محبّت است

بشكست نارسيده شرابي به كام ما

رفتيم ناچشيده شرابي ز جام عشق

در حسرت شراب تو شد خاك، جام ما

ازصدق بندگيت به دل دانه‌اي فكن

شايد كه عشق و معرفت آيد به دام ما

بي‌صدق بندگي، نرسد معرفت به كام

بي‌ذوق معرفت، نشود عشق حرام ما

از بندگي به معرفت و معرفت به عشق

دل مي‌نواز تا كه شود پخته خام ما

یهویی ﻣﯿﺨــــــــــﻮﺍﻡ ﺩﻋــــــــــــﺎ ﮐﻨــــــــــــﻢ …
ﻧﻪ ﺑﺮﺍﯼ ﺧـــــــﻮﺩﻡ

ﺑﺮﺍﯼ ﺩﻭﺳﺘـــــــــﺎﯼ ﻣهربانم ﮐﻪ
ﺑﻌﻀﯿﺎﺷﻮﻥ ﺧﯿﻠﯽ ﮔﺮﻓﺘــــــــــــﺎﺭﻥ …
ﺑﻌﻀﯿﺎﺷﻮﻥ ﺧﯿﻠﯽ ﺩﻟﺸﮑﺴﺘــــــــــــﻦ …
ﺑﻌﻀﯿﺎﺷﻮﻥ ﺧﯿﻠﯽ ﺗﻨﻬــــــــــــﺍﻥ …
ﺑﻌﻀﯿﺎﺷﻮﻥ ﺧﯿﻠﯽ ﻧﺎ ﺍﻣﯿـــــــــــدن …
ﺑﻌﻀﯿﺎﺷﻮﻥ ﻋﺎﺷﻘــــــــــــﻦ …
بعضيا در آرزوى رفتن ب مکانهای مقدس
بعضيادر آرزوى داشتن فرزند
بعضيا گره سختى افتاده تو زندگيشون
بعضیاشونو میشناسم …
بعضیاشونو نمیشناسم …
ﺧـــــــــﺪﺍﺟــــﻮﻥ ﻫـــــﻮﺍﯼ ﺩﻻﺷــــﻮﻧﻮﺩﺍﺷتــــــﻪ ﺑﺎﺵ
ﯾﻪ ﺩﺳﺘـــــــﻰ بﻪ ﺳـــــﺮﻭﮔـــــﻮﺵ ﺯﻧﺪﮔﯿﺸﻮﻥ ﺑﮑﺶ
ﻧﺬﺍﺭ ﺣﺴــــــــــــﺮﺕ ﺑﻪ ﺩﻝ ﺑﻤﻮﻧﻦ
ﻧﺬﺍﺭ ﺍﯾﻤﺎﻧﺸــــــــﻮﻥ ﺿﻌﻴــــــﻒ ﺑﺸﻪ
ﺩﺳﺘﺸــــــــــﻮﻧﻮ ﺑﮕﻴــــــــــــــــــــــﺮ
ﺧــــــــــــــــــــــﺪﺍ ﻣﻨﻮ ﺑﯿﺨﯿــــــــــــﺎﻝ ﻭﻟﯽ ﺩﻝ ﺍﯾﻦ
ﺩﻭﺳﺘــــــــــــﺎﯼ ﻣﻬﺮﺑــــــــــﻮﻧﻤﻮ ﺷـــــــــــﺎﺩ ﮐﻦ
ﺧﺪﺍﻳــــــــــــﺎ ﺑﻪ ﻳﮕﺎﻧﮕﻴـــــــﺖ ﻗﺴﻤﺖ ﻣﻴــــــــــــﺪﻡ ﻧﺬﺍﺭ ﺁﺭﺯﻭﻫـــــــــــﺎﺷﻮﻥ ﺁﺭﺯﻭ ﺑﻤﻮﻧــــــــــــﻪ

“"آمین"”

حضرت موسی سلام الله علیه در مناجاتش به خدا عرضه داشت: یا اِلهَ المحسنین
پاسخ آمد : لبیک
عرضه داشت: یا اِلهَ المطیعین
پاسخ آمد : لبیک
عرضه داشت:یا اِلهَ العابدین
پاسخ آمد : لبیک
عرضه داشت:یا اِلهَ العاصین
پاسخ آمد : لبیک , لبیک ,لبیک
حضرت موسی سوال کرد : چرا در سه مورد اول پاسخ یک بار لبیک بود ؛ اما در مورد آخر سه بار لبیک؟
خداوند فرمود :
محسنین به احسان خود ,مطیعین به اطاعت خود و عابدین به عبادت خود امید دارند ؛ اما گنهکاران به جز من به کسی امید ندارند…

الهی!
دیشب خواستم بابت هرگناهی که کرده ام شمعی روشن کنم سوختنش راببینم و جهنم را يادآور شوم
اما گناهانم آنقدر زیاد بودند که ترسیدم دنیا را به آتش بکشم !

خدایا … !!!
بابت هر شبی که بی شکر سر بر بالین گذاشتم !
بابت هرصبحی که بی سلام به تو آغاز کردم !
بابت لحظات شادی که به یادت نبودم !
بابت هر دلی که شکستم !
بابت هرگره که به دست تو باز شد و من به شانس نسبتش دادم !
بابت هرگره که به دستم کور شد و مقصر را تو دانستم !
مرا ببخش….

“الهی”
بـوی ِناب"بهشـت"میدهد همـۀ “نامهای"قشـنگ ِ"تــو”
میگذارمشان روی ِزخمهای “دلم”
گفـته بـودی “اَلجَّبار”
یعنی کسی کـه"جُـبران مــیکند"همـۀ شکستگـیهایِ “دلت” را
گفـــــته بودی “اَلمُصَـوِّر”
یعنی کسی کــه از “ُنومـیسـازد” همۀ آنچه را"ویـران"شـده اسـت درون ِ “دلت”
گفــته بـودی"الشّـافـی”
یعنی کسی کـــه"شِفا” مـیدهد تمام ِ “زخمهـایِ عمیق"و"ناعـلاج"را

هـوای ِ"دلم” سبک میشود بــازمزمه نامهایِ زیبایت
نَفـس میکشــم درهوایِ “مهربانیهـایِ نابت”

“الهی”
سپاس که هستی وخدایی میکنی…

یا عَظیمَ المَن! گناه آورده ام
غافر التَوب! اشتباه آورده ام

لا تُؤدِّبنی، خودم شرمنده ام
تازه قلبم را به راه آورده ام

عُدّتی فی کُربَتی! دلخسته ام
من جوانیِ تباه آورده ام

صاحِبی فی شِدّتی! من را مران
رو به سوی باراله آورده ام

أینَ عَفوُک؟ أینَ سِترُک؟ یا جَمیل!
نامه ای غرق گناه آورده ام

قاضی الحاجات، خَیرالحاکمین!
رو به ربِ دادخواه آورده ام
یا أنیسَ الذّاکرین و یا بَصیر!
اشک توبه از نگاه آورده ام

یا حَلیم و یا کَریم و یا غَفور!
خلوتی، تار و سیاه آورده ام
هارِبٌ مِنکَ إلَیکَ، یا اله!
من به سوی تو پناه آورده ام

وَاصرِف عَنی سَیّدی
وَاقضِ عَنَّ الدَین، آه آورده ام

یا غیاثَ المُستغیثین! ربّنا!
یک زبان عذر خواه آورده ام

لا تُخَیِّبنی،أنا عبدُ الحُسین
گریه بر این پادشاه آورده ام…