مولانا…مهدی جان..!

سلام ..آقا…
ازحال ما اگربپرسی،
..خوب نیستیم..
این بغض غربتت،
نیامدنت،
عجیب در گلو می لغزد..

آقا جان…
ازاباء گرانقدرتان ،آموخته ایم ،که “ارض"،شمایید..
همان “ارض"؛
که با جاذبه ی او،
درعالم رهاوحیران نیستیم،
آرام بخش ماست..
“جعل لکم الارض قرارا”

همان ارض که همه ی قوت وقوتمان ازاوست،
رزق وروزیمان..
“یرزقکم ،
من السموات والارض..”

هرجا برویم،
هرجای عالم که باشیم،
از ارض،
..جدانیستیم ..
“منها خلقناکم،
..وفیها نعیدکم،
…ومنها،نخرجکم..”

ذره ای به او می دهیم،
برایمان ،
سبزش میکند..
دانه ای ناچیزمی دهیم..
رشدش می دهد،
باغ وگلستانش می کند..
ولی..
زشتی هایمان را،
که تحویلش می دهیم ؛
بی سروصدا،
همه را،می پوشاند..
محوشان میکند…

همه ی عمر ،
بارمان وزحمت مان،
به دوش اوست…
“لکم فی الارض،
..مستقر..”
بی آنکه ازاو،
..یادی کنیم…
تشکری،سپاسی..

آقا جان..
قرار بود درزمین پخش شویم ،
برای اطاعت شما،
برای طلب فضل ازشما،
برای بندگی..
“فانتشروا،
.. فی الارض..
وابتغوا من فضل الله..
واذکروا الله کثیرا”
نه اینکه درگوشه گوشه ی زمین،
درکنار شما،
درحضور شما،
جای پای زشت معصیت وگناه،بگذاریم…
و…بگذریم…

..افسوس..

مولانا…مهدی جان…!
“حال"مان خوب نیست…
به دلهایمان که خیره میشویم،
غصه مان می گیرد…
ازاینهمه کوتاهی وتقصیر،
اینهمه جهالت وظلم..

اینها رابه حساب کوچکیمان بگذار..
وبه بزرگیت ،
..ببخش…
.."یا وهاب"..!
نگاه تو،
خوبمان می کند..
“یا..فتاح"..!

..آقا..
خدا،
پشت وپناهت…
…
این…
السبب المتصل،
بین الارض والسماء..
…
استادبروجردي.(کلاس امام زمان شناسی)