نزول “و ان یکاد” در عید غدیر

 عنِ الْحُسَيْنِ الْجَمَّالِ‏ قَالَ: حَمَلْتُ أَبَا عَبْدِ اللَّهِ عَلَيْهِ السَّلَامُ مِنَ الْمَدِينَةِ إِلَى مَكَّةَ
 فلَمَّا بَلَغَ غَدِيرَ خُمٍّ نَظَرَ إِلَيَّ وَ قَالَ:
 هذَا مَوْضِعُ قَدَمِ رَسُولِ اللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ حِينَ أَخَذَ بِيَدِ عَلِيٍّ عَلَيْهِ السَّلَامُ، وَ قَالَ: مَنْ كُنْتُ مَوْلَاهُ فَعَلِيٌّ مَوْلَاهُ
 و كَانَ عَنْ يَمِينِ الْفُسْطَاطِ أَرْبَعَةُ نَفَرٍ مِنْ قُرَيْشٍ سَمَّاهُمْ لِي
 فلَمَّا نَظَرُوا إِلَيْهِ وَ قَدْ رَفَعَ يَدَهُ حَتَّى بَانَ بَيَاضُ إِبْطَيْهِ‏، قَالَ:
 انْظُرُوا إِلَى عَيْنَيْهِ قَدِ انْقَلَبَتَا كَأَنَّهُمَا عَيْنَا مَجْنُونٍ
 فأَتَاهُ جَبْرَئِيلُ عَلَيْهِ السَّلَامُ فَقَالَ: اقْرَأْ:
 « وَ إِنْ يَكادُ الَّذينَ كَفَرُوا لَيُزْلِقُونَكَ بِأَبْصارِهِمْ لَمَّا سَمِعُوا الذِّكْرَ وَ يَقُولُونَ إِنَّهُ لَمَجْنُونٌ ». (سوره قلم آیه 51)
 و الذِّكْرُ: عَلِيُّ بْنُ أَبِي طَالِبٍ عَلَيْهِ السَّلَامُ.
 فقُلْتُ: الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِي أَسْمَعَنِي هَذَا مِنْكَ.
 فقَالَ: لَوْ لَا أَنَّكَ جَمَّالِي لَمَا حَدَّثْتُكَ بِهَذَا، لِأَنَّكَ لَا تُصَدَّقَ إِذَا رَوَيْتَ عَنِّي‏.

 حسین جمال (که شتربان بود) می¬گوید: امام صادق (علیه السلام) را از مدینه به مکه می¬بردم.
 وقتی به غدیر خم رسیدند، به من نگاه کردند و فرمودند:
 اینجا، جای پای رسول خدا (صلی الله علیه و آله) است؛ هنگامی که دست علی بن ابیطالب (علیه السلام) را گرفت و فرمود: هر که من مولای اویم، پس علی مولای اوست.
 و در سمت راست خیمه، چهار نفر از قریش بودند (که امام صادق علیه السلام نام آنها را به من فرمودند)؛
 هنگامی که به رسول خدا نگاه کردند که دست علی را آنقدر بالا برده که سپیدی زیر کتف آن حضرت پیدا شده، گفتند:
 به چشمان پیامبر نگاه کنید که چگونه این سو و آن سو می¬رود؛ گویا چشمان مجنون است.
 پس جبرییل نازل شد و به پیامبر فرمود: بخوان:
 « وَ إِنْ يَكادُ الَّذينَ كَفَرُوا لَيُزْلِقُونَكَ بِأَبْصارِهِمْ لَمَّا سَمِعُوا الذِّكْرَ وَ يَقُولُونَ إِنَّهُ لَمَجْنُونٌ ؛ و آنان كه كافر شدند، چون ذکر را شنيدند، چيزى نمانده بود كه تو را چشم بزنند، و می¬گفتند: او واقعاً ديوانه است ». (سوره قلم آیه 51)
 و ذکر، علی بن ابیطالب علیه السلام است.
  حسین جمال می¬گوید: الحمدلله که این مطلب را از شما شنیدم.
 امام صادق (علیه السلام) فرمودند: اگر تو شتربان من نبودی؛ این مطلب را به تو نمی¬گفتم؛اگر تو این مطلب را از من نقل کنی، کسی از تو قبول نمی¬کند.
 (چون در آن زمان، به خاطر شرایط موجود، حضرت نمی¬خواستند این مطلب به نقل از ایشان منتشر شود).

  بحارالانوار جلد 30 صفحه 259