امام صادق عليه السّلام فرمودند:

صيام يوم غدير خم يعدل صيام عمر الدنيا لو عاش انسان ثم صام ما عمرت الدنيا لكان له ثواب ذلك.

روزه روز غدير خم با روزه تمام عمر جهان برابر است. يعنى اگر انسانى هميشه زنده باشد و همه عمر را روزه بگيرد، ثواب او به اندازه ثواب روزه عيد غدير است.

وسائل الشيعه 7: 324، ح 4.

علامهٔ امینی صاحب کتاب الغدیر:

مظلوم ترین اعیاد، عید غدیر است. شعله هایی که در کربلا، خیمه های امام حسین علیه السلام را سوزاند، تداوم آتشی بود که عُمر خطاب در مدینه پشت درِ خانهٔ امیرالمؤمنین علیه السلام شعله ور ساخت. به نظر علامهٔ امینی، مظلومترین اعیاد، عید غدیر است، لذا در آخرین روزهای عُمرش وقتی از او پرسیدند: چه آرزویی دارید؟

گفت: خدا به من یک عُمرطولانی بدهد، در گوشهٔ بیابانی چادر بزنم و بر مظلومیت علیٌ علیه السلام گریه کنم.

منبع: ربع قرن مع العلاٌمه ص۳۹ یادنامه علامه امینی ص۳۴ حماسه غدیر ص۳۴۱

� ایوان نجف نام تو شد ورد زبانم

آن صحن وسرای توشده عشق عیانم

ایوان نجف درحرمت مستم ومدهوش

بر خاک سرای تو زند بوسه لبانم

ایوان نجف صحن تو دارد چه صفایی

در صحن علی رفته زکف تاب وتوانم

ایوان نجف کاش که( مجنون) توباشم

دوری حرم هر نفسی برده امانم �

هَرگِز نَرَود زِ سینه مان یادِ ” عَلے “

ضَربُ المَثل عِدالَت و داد ” عَلے “

هرکَس به کَسی خوش است در زندِگی اَش

ما هَم به ” عَلے ” خوشیم و اولادِ “عَلی…

خیبر چو به دستان علی(ع) کنده شد از جا،

دیوار به در گفت: علیاً ولی الله.

شمشیر دو دم چون به مصاف سپر آمد،

در گوش سپر گفت: علیاً ولی الله.

اندر شب معراج، علی(ع) مرد شجاعت.

در اوج خطر گفت: علیاً ولی الله یک چشم،

گنهکار شد و غیر علی(ع) دید

. آن چشم دگر گفت: علیاً ولی الله

. السلام علیک یا علی ابن ابيطالب(ع)

هرگز در زندگی این دو را ابراز نکنید :

اول آنچه نیستید… دوم همه ی آنچه هستید…

همیشه یادمان باشد که نگفته ها را میتوان گفت ولی گفته ها را نمیتوان پس گرفت!!!

چه سنگ به کوزه بزنی چه کوزه به سنگ بزنی شکست با کوزه است…

آدم ها را از آنچه درباره ی دیگران میگویند بهتر میتوان شناخت تا از آنچه درباره ی خود میگویند.!!!

” قدرت ” در دیدن معایب نیست ؛ در گفتن محاسن است.

امید خدا به ما نویدی بدهد /
در عید غدیر اجر مزیدی بدهد
از برکت ذکر یاعلی و صلوات /
حق با فرجش بر همه عیدی بدهد

عید است و غــدیرش ، علی والا است ،

علی دل تشنه عـــــدل است و او دریاست ،

علی جشن است و مبارک ، علی گشته است ،

ولی دنیا همـــه را شادی که مـــــولا است ، علی

انسان اگر عاشق نباشد زود پیر می‌شود و صفای جوانی را از دست می‌دهد و اگر عاقل نباشد دیر بزرگ می‌شود و در جهالت کودکی باقی می‌ماند عشق نابجا عقل را می‌گیرد و عقل نابجا عشق را نابود می‌کند عقل نابجا این است که دائما در اندیشۀ دنیا باشد و عشق نابجا این است که به غیر خدا علاقمند باشد

خدا ما را دوست دارد! نسبت به ما بی‌تفاوت نیست! پس هیچ‌گاه ما را در امتحانی قرار نمی‌دهد که نتوانیم از عهدۀ آن برآییم و ما را در معرض معصیتی قرار نمی‌دهد که نتوانیم توبه کنیم؛ ناامیدی از چنین خدایی واقعا گناه کبیره است! همین امید و اطمینان به محبت خدا و یادآوری آن رشد دهنده است.

همان‌طور که غم قشنگ به سادگی به دست نمی‌آید، شادی عمیق هم به سادگی دست نمی‌دهد! غم قشنگ ماتم و افسردگی روح نیست! و شادی عمیق هم ناشی از غفلت و موفقیت‌های سطحی نمی‌تواند باشد؛ ما هم به شادی عمیق نیاز داریم و هم به غم قشنگ و الّا از تعادل و تعالی روحی برخوردار نخواهیم شد

شهید چمران:
یکی از اصول تربیتی در اسلام ذکر است.

ذکر، تسبیحی را که به دست دارید و همه روزه لااله الا الله، الحمدالله، سبحان الله و ذکرهای دیگری را می گویید، یک مظهر و نمونه ای است از یک ذکر.

این ذکر یکی از اصول تربیتی است که می خواهد قلب این انسان را، روح انسان را پاک کند و این انسان را محل تجلی صفات خدایی قرار بدهد و او را چنان تربیت گند که خلیفه الله علی الارض باشد.

ﺷﯿﺦ ﺑﻬﺎﯾﯽ “

خود گنه کاریم و از دنیا شکایت می کنيم!
غافل از خود، دیگری را هم قضاوت می کنيم!

کودکی جان می دهد از درد فقر و ما هنوز…
چشم می بندیم و هرشب خواب راحت می کنيم!

عمر کوتاه است و دنیا فانی و با این وجود…
ما به این دنیای فانی زود عادت می کنيم!

ما که بردیم آبرو از عشق، پس دیگر چرا…
عشق را با واژه هامان بی شرافت می کنيم؟

کاش پاسخ داشت این پرسش که ما در زندگی…
با همیم اما چرا احساس غربت می کنيم؟

من به این مصرع یقین دارم که روزی میرسد!
سوره ای از عشق را با هم قرائت می کنیم…!!!

مستدرك الوسائل عن الأصْبَغِ بنِ نُباتةَ:

كنتُ جالسا عندَ أميرِ المؤمنينَ عليِّ بنِ أبي طالبٍ عليهماالسلام في مسجدِ الكوفةِ ،

فأتاه رجُلٌ مِن بُجَيْلَةَ يُكنّى أبا خَديجةَ،

قالَ : يا أميرَ المؤمنينَ ، أ عِندَكَ سِرٌّ مِن سِرِّ رسولِ اللّه ِ صلى الله عليه و آله تُحدِّثُنا بهِ ؟

قال : نَعَم ؛ يا قَنبرُ ائتِني بالكِتابةِ،

فَفَضَّها فإذا … مَكتوبٌ فيها :

بسمِ اللّه ِ الرّحمنِ الرّحيمِ،

إنّ لَعنةَ اللّه ِ و ملائكتِه و النّاسِ أجمعينَ على مَنِ انْتَمى إلى غيرِ مَواليهِ .

و لَعنةُ اللّه ِ و ملائكتِهِ و النّاسِ أجمعينَ على مَن أحْدَثَ في الإسلامِ حَدَثا أو آوى مُحْدِثا .

و لَعنةُ اللّه ِ و ملائكتِهِ و النّاسِ أجمعينَ على مَن ظَلَم أجِيرا أجْـرَهُ

مستدرك الوسائل ـ به نقل از اصبغ بن نباته ـ :

خدمت امير المؤمنين على بن ابى طالب عليهماالسلام در مسجد كوفه نشسته بودم كه مردى از قبيله بجيله ـ كه كنيه اش ابو خديجه بود ـ پيش آمد و عرض كرد :

اى امير مؤمنان! آيا رازى از رازهاى پيامبر خدا صلى الله عليه و آله دارى كه برايمان باز گويى؟

فرمود: آرى؛ اى قنبر! آن نوشته را بياور .

پس آن را گشود… در آن نوشته بود:

به نام خداوند بخشاينده ی مهربان،

لعنت خدا و فرشتگان او و همه ی مردمان بر كسى كه خود را به غير بستگان خويش نسبت دهد

و لعنت خدا و فرشتگان او و همه ی مردمان بر كسى كه در اسلام بدعتى گذارد يا بدعتگذارى را پناه دهد

و لعنت خدا و فرشتگان او و همه ی مردمان بر كسى كه حقّ كارگر را بخورد

مستدرك الوسائل : ١٤/٣٠/١٦٠٢٢

کسی که دربارۀ پول و دستمزدش زیاد اصرار نمی کند و خیال می کند دیگران انصافدارند،
احمق نیست، مناعت طبع دارد.

کسی که به موقع می آید و برای با کلاس بودن، عده ای را منتظر نمی گذارد،
احمق نیست، منظم و محترم است.

کسی که به دیگران اعتماد می کند و آنها را به خانه اش راه می دهد و صمیمانه و دوستانه رفتار می کند،
احمق نیست، متواضع و مهربان است.

کسی که برای حل مشکلات دیگران به آنها پول قرض می دهد یا ضامن وام آنها می شود و به دروغ نمی گوید که ندارم و گرفتارم،
احمق نیست. کریم و جوانمرد است.

کسی که از معایب و کاستی های دیگران، درمی گذرد و بدی ها را نادیده می گیرد،
احمق نیست. شریف است.

كسي كه در مقابل بي ادبي و بي شخصيتي ديگران با تواضع و محترمانه صحبت مي كند و مانند آنها توهين و بددهني نمي كند،
احمق نيست. مودب و باشخصيت است…

“انسان بودن هزينه سنگيني دارد”

امام جعفر صادق (ع) :

مَن أَنصَفَ النّاسَ مِن نَفسِهِ رُضِىَ بِهِ حَكَما لِغَيرِهِ؛

هر كس با مردم منصفانه رفتار كند، ديگران داورى او را مى‏ پذيرند.

من لا یحضر الفقیه ج 3 ، ص 13 ، ح 3237 - کافی(ط-الاسلامیه) ج 2 ، ص 146 ، ح 12 - تحف العقول ص‏357

ﻣﻦ ﮐﻮﯾﺮﻡ ﻟﺐ ﻣﻦ ﺗﺸﻨﻪ ﯼ ﺑﺎﺭﺍﻥ ﻋﻠﯽ ﺳﺖ
ﺍﯾﻦ ﻟﺐ ﺗﺸﻨﻪ ﯼ ﭘﺮ ﺷﻮﺭ، ﻏﺰﻟﺨﻮﺍﻥ ﻋﻠﯽ ﺳﺖ

ﺍﯾﻦ ﮐﻪ ﮔﺴﺘﺮﺩﻩ ﺗﺮ ﺍﺯ ﻭﺳﻌﺖ ﺁﻓﺎﻕ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ
ﺑﻪ ﯾﻘﯿﻦ ﺳﻔﺮﻩ ﯼ ﮔﺴﺘﺮﺩﻩ ﯼ ﺩﺍﻣﺎﻥ ﻋﻠﯽ ﺳﺖ

ﻣﻨّﺖ ﻧﺎﻥ ﻭ ﻧﻤﮏ ﻧﯿﺴﺖ ﺳﺮ ﺳﻔﺮﻩ ﯼ ﺍﻭ
ﭘﺲ ﺧﻮﺷﺎ ﺁﻥ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺍﯾﻦ ﺩﻧﯿﺎ ﻣﻬﻤﺎﻥ ﻋﻠﯽ ﺳﺖ

ﺁﺗﺶ ﺍﺷﮑﯽ ﺍﮔﺮ ﺩﺭ ﻏﺰﻟﻢ ﺷﻌﻠﻪ ﻭﺭ ﺍﺳﺖ
ﺑﯽ ﮔﻤﺎﻥ ﻗﻄﺮﻩ ﺍﯼ ﺍﺯ ﺩﺭﺩ ﻓﺮﺍﻭﺍﻥ ﻋﻠﯽ ﺳﺖ

ﻟﺤﻈﻪ ﺍﯼ ﭘﺮﺗﻮ ﺣﺴﻨﺶ ﺯ ﺗﺠﻠﯽ ﺩﻡ ﺯﺩ
ﮐﻪ ﺟﻬﺎﻥ، ﺁﯾﻨﻪ ﺩﺭ ﺁﯾﻨﻪ ﺣﯿﺮﺍﻥ ﻋﻠﯽ ﺳﺖ

ﮐﻌﺒﻪ ﯾﮑﺒﺎﺭ ﺩﻫﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺳﺨﻦ ﻭﺍ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﺳﺖ
ﺗﺎ ﺑﺪﺍﻧﯿﻢ ﮐﻠﯿﺪ ﺩﺭ ﺍﯾﻦ ﺧﺎﻧﻪ ﻋﻠﯽ ﺳﺖ

ﺍﺯ ﺩﻡ ﺻﺒﺢ ﺍﺯﻝ ﻧﺎﻡ ﻋﻠﯽ ﺭﺍ ﻣﯽ ﺧﻮﺍﻧﺪ
ﺩﻝ ﮐﻪ ﺗﺎ ﺷﺎﻡ ﺍﺑﺪ ﺩﺳﺖ ﺑﻪ ﺩﺍﻣﺎﻥ ﻋﻠﯽ ﺳﺖ 

امیربیان امیرالمؤمنین علیه السلام:

شیعه ومحب ماکسی است که بشه روی فرشش نشست!

فرش مثال وکنایه است!

یعنی بشه نزدیکش شدبی آنکه ترسید ازاینکه :

نکنه ازجانب اوضرری بمابرسه!

نکنه به مال، جان وآبروی ما لطمه بزنه!

نکنه و…..!

شیعه ومحب واقعی امیرالمؤمنین کسیه که

همواره خیرش بی منت وتوقعی به همگان برسه!

وگرنه جز این ادعا ولافی بیش نیست!

فرزند کوهستانم و از نسل باران
دارم نشاط دیگری با چشمه ساران

رودخانه و جنگل صفای دیگری داشت
کوه دنا حال و هوای دیگری داشت

برف حواشی اندک اندک آب می شد
احساس ما هم بستر مهتاب می شد

ما صبحگاهان با طنین بانگ هی هی
تا قله دنا را طی کنیم طی

شاهین زنوک قله اش پرواز می کرد
آهو به روی صخره هایش ناز می کرد

اوراق گل را شبنمی غماز می کرد
قمری نوای دیگری از ساز می کرد

مردیم و با مردانگی ها آشناییم
فرزند آریوبرزن از نسل دناییم

در کشمکش های زمانه مرد هستیم
داماد رنجیم و عروس درد هستیم

اسکندر یونان را ما راه بستیم
ما لشکر محمود افغان را شکستیم

ما مردمی دریا دل و شیر اوژن هستیم
ما صاحب اسطوره های بیژن هستیم

یاد نبرد سخت تنگ تامرادی
دشمن گریخت از مهلکه با نامرادی

مهمان نوازی خصلت ممتازمان است
آهنگ بِرنو بانگ طبل و سازمان است

اصل صفا بودیم و دور از کینه هستیم
یکرنگ تر از آب چون آینه هستیم

ما را میان دشت احساس آفریدند
ما را به شیر پاک مادر پروریدند

ما لابه لای بید مجنون تاب خوردیم
ما از زلال آفرینش آب خوردیم

ما با صدای پای اسبان خو گرفتیم
ما انس با رقصیدن آهو گرفتیم

ما سرزمین خانه مان را دوست داریم
ما ساقی میخانه مان را دوست داریم

ما با بلوط ریشه در خاک آشناییم
با برف و باران نمناک آشناییم

با مرثیه ، با شعر غمناک آشناییم
با کعبه دل زمزم پاک آشناییم

ما با طنین نی لبک های شبانی
خواندیم شعر دلنواز زندگانی

در راه دین صد لاله نو رسته داریم
یک شاخ نه ، یک برگ نه ، گلدسته داریم

بر پهن دشت سینه هامون نوشتیم
از دجله و اروند و تا کارون نوشتیم

خیبر گشا بدر آفرین چابک سواریم
دشمن ستیز و پر دل و رستم تباریم

فریدون داوری

آدمهايى هستند در زندگيتان ؛
نمي گويم خوبند يا بد ..
چگالى وجودشان بالاست
افکار ،
حرف زدن ،
رفتار ،
محبت داشتن شان
و هر جزئى از وجودشان امضادار است ..
يادت نمي رود
” هستن هايشان را .. “
بس که حضورشان پر رنگ است
ردپا حک مي کنند اينها ، روى دل و جانت
بس که بلدند ” باشند “
اين آدمها را ، بايد قدر بدانى …
و گر نه دنيا پر است از آن ديگرهاى بى امضايى که
شيب منحنى حضورشان ، هميشه ثابت است ..
بعضي از آدم ها ترجمه شده اند
بعضي از آدم ها فتو کپي آدم هاي ديگرند
بعضي از آدم ها با چند درصد تخفيف به فروش مي رسند
بعضي از آدم ها فقط جدول و سرگرمي دارند
بعضي از آدم ها خط خوردگي دارند
بعضي از آدم ها را چند بار بايد بخوانيم تا معني آنها را بفهميم
و بعضي از آدم ها را بايد نخوانده کنار گذاشت
از روي بعضي از آدم ها بايد مشق نوشت
و از روي بعضي از آدم ها جريمه …
{قيصر امين پور}

 سیاه پوشیده بود،به جنگل آمد… من هم استوار بودم و تنومند! من راانتخاب کرد…دستی به تنه و شاخه هایم کشید،تبرش را در آورد و زدو زد… محکم و محکم تر به خودم میبالیدم،دیگرنمیخواستم درخت باشم ،آینده ی خوبی در انتظارم بود .

میتوانستم یک قایق باشم،شاید هم چیز بهتری….

درد ضربه هایش بیشتر می شد و من همه امید روزهای بهترتوجهی به آن نمیکردم اما ناگهان چشمش به درخت دیگری افتاد، شاید او تنومند تر بود،شاید هم نه! اما حداقل به نظر مردتبر به دست آن درخت چوب بهتری داشت ، شاید هم زود از من سیرشده بود و دیگر جلوه ی برایش نداشتم، مرا رها کرد با زخم هایم ، واو را برد…

من نه دیگر درخت بودم ، نه تخته سیاه مدرسه، نه عصایی برای پیرمرد و نه قایق و …خشک شدم….

میگویند این رسم شماانسانهاست،قبل از آن که مطمئن شویدانتخاب میکنید و وقتی باضربه هایتان طرف مقابل را آزار می دهید او را به حال خودش رهامیکنید ! ای انسان تا مطمئن نشدی تبر نزن ! تا مطمئن نشدی،احساس نریز…

دیگری زخمی می شود… خشک می شود!

دو قطره آب که به هم نزدیک شوند، تشکیل یک قطره بزرگتر میدهند

اما دوتکه سنگ هیچگاه با هم یکی نمی شوند !

پس هر چه سخت تر و قالبی تر باشیم ،فهم دیگران برایمان مشکل تر، و در نتیجه امکان بزرگتر شدنمان نیز کاهش می یابد

آب در عین نرمی و لطافت در مقایسه با سنگ،به مراتب سر سخت تر، و در رسیدن به هدف خود لجوجتر و مصمم تر است.

سنگ، پشت اولین مانع جدی می ایستد.

اما آب… راه خود را به سمت دریا می یابد.

در زندگی، معنای واقعی سرسختی، استواری و مصمم بودن را، در دل نرمی و گذشت باید جستجو کرد.

گاهی لازم است کوتاه بیایی

گاهی نمیتوان بخشید و گذشت…اما می توان چشمان را بست و عبور کرد

گاهی مجبور می شوی نادیده بگیری

گاهی نگاهت را به سمت دیگر بدوز که نبینی

ولی با آگاهی و شناخت

وآنگاه بخشیدن را خواهی آموخت

اگر کسي تو را با تمام مهربانيت دوست نداشت …

دلگير مباش که نه تو گناهکاري نه او
آنگاه مهر مي ‌ورزي مهربانيت تو را زيباترين معصوم دنيا مي‌کند …

پس خود را گناهکار مبين
من عيسي نامي را مي شناسم که ده بيمار را در يک روز شفا داد …

و تنها يکي سپاسش گفت!!!
من خدايي مي شناسم كه ابر رحمتش به زمين و زمان باريده …

يکي سپاسش مي گويد و هزاران نفر کفر !!!
پس مپندار بهتر از آنچه عيسي و خدايش را سپاس گفتند …

از تو براي مهربانيت قدرداني مي کنند.
پس از ناسپاسي هايشان مرنج و در شاد کردن دلهايشان بکوش…

که اين روح توست كه با مهرباني آرام ميگيرد
تو با مهر ورزيدنت بال و پر ميگيري …
خوبي دليل جاودانگي تو خواهد شد …
پس به راهت ادامه بده
دوست بدار نه براي آنکه دوستت بدارند …
تو به پاس زيبايي عشق ، عشق بورز و جاودانه باش…

مرحوم شیخ عبدالزهرا کعبی رضوان اللّه تعالی علیه که از منبری های معروف بود می فرمود: در آن ایّام محرمی که در بحرین منبر می رفتم ، یک روز از کنار خیابانی می گذشتم ، جوانی با من برخورد کرد و دستم را بوسید ، بعد متوجّه شدم این جوان مهندس و سنّی است ، از من درخواست کرد و عرض نمود که : آشیخ عبدالزهرا ! ما شب تاسوعا یک مجلس روضه داریم از شما دعوت می کنم تشریف بیاورید و روضه بخوانید .

گفتم : وقت ندارم کار دارم ، مجلسهایم زیاد است و نمی رسم یک وقت دیدم منقلب شده اشک از چشمهایش جاری شد و گفت : اگر نیایی شکایتت را به فاطمه زهرا (سلام اللّه علیها) می کنم . من منقلب شدم و گفتم : اشکالی ندارد ، آدرس منزلت را به من بده ، بعد از اینکه مجالسم تمام شد خودم را به آنجا می رسانم .

شب تاسوعا فرار رسید حرکت کردم وارد منزل مهندس سنی شدم ، جمعیتی نشسته بودند از علمای شیعه و سنی و جمعیت عظیمی بودند . وقتی که رفتم طرف منبر ، تا پایم را روی پله اول منبر گذاشتم ، این جوان مهندس سنی جمله ای گفت که دل مرا آتش زد و مرا منقلب نمود ، گفت : شیخ عبدالزهرا ! وقتی بالای منبر رفتی روضه پهلوی شکسته فاطمه زهرا (سلام اللّه علیها) را بخوان . گفتم : نمی شود جوان ، مجلس اقتضاء نمی کند ! گفت : مجلس مال من است ، منبر مال من است ؛ آیا اجازه ندارم ، روضه خوانی بکنم برای حضرت زهرا(سلام اللّه علیها) ؟ !!

رفتم بالای منبر شروع کردم به روضه ، یک وقت متوجّه شدم صدای شکستن چیزی می آید ، همین که نگاه کردم ، دیدم این آقای مهندس استکانها را دارد به سر و صورت می زند و صدا می زند یا فاطمۀ الزهرا ! منقلب شدم و مردم هم منقلب شدند تا اینکه مجلس تمام شد ، از منبر پایین آمدم ، مرا به اتاق پذیرایی راهنمایی کردند ، وارد اتاق پذیرایی شدم سر سفره نشستم .مهندس سنی رو کرد به من و علمای سنی و گفت : آقایان علماء و شیخ عبدالزهرا کعبی ! من مدتی است که شیعه حضرت زهرا (سلام اللّه علیها) شدم اگر اجازه بفرمایید برایتان داستانی دارم بگویم .

یک روز در اداره سر کار بودم ، تلفن به صدا در آمد ، گوشی تلفن را برداشتم ، همسرم گفت : سریع بیا که بچه دارد می میرد . فوراً خود را به منزل رساندم ، دیدم بچه در حال تب و تاب است ، درهمی در میان گلوی بچه افتاده است . ما این در و آن در زدیم و خلاصه به هر طریقی بود بچه را به لندن بردیم و وارد بیمارستان شده و بچه را به اتاق عمل بردند . من میان سالن بیمارستان قدم می زدم مضطرب و پریشان و افسرده بودم ، یک دفعه یادم آمد که شیعه ها می گفتند: حضرت زهرای مرضیه باب الحوائج است . سیم دلم را وصل کردم ، متوجّه قبرستان بقیع شدم ، عرض کردم: بی بی جان ! اگر فرزندم را خوب کنی ، نامش را حسین می گذارم . (در همین حال در میان مجلس صدا زد پسرم حسین بیا ، پسرش وارد مجلس شد) عرض کردم : بی بی جان ! قول می دهم شیعه شوم و برایت روضه خوانی کنم . در حال اضطراب بودم که یک دفعه دیدم تمام دکترها و پرستارها سراسیمه به طرف من آمدند ، صورتشان سرخ شده . گفتم : چه خبر است ! بچه ام چه شده ! گفتند: آقای مهندس در خانه حضرت مسیح رفتی ؟ گفتم : نه مگر چه شده ؟ گفتند: معجزه شده بچه ات از دست رفته بود با حال معجزه بچه ات بلند شد . گفتم : در خانه زهرای پهلو شکسته رفتم .

منبع ：
کرامات الفاطمیه علیهاالسلام ( معجزات فاطمه زهراآ علیهاالسلام بعد از شهادت بضمیمه سوگنامه فاطمه زهرا علیهاالسلام ) تالیف علی میرخلف زاده

سلام على أرض كربلا

شبی ساکت و دلگیر
خودم بودم و قلبی که ز غم بسته به زنجیر
و هنگام اذان بود که پیچید در آفاق، همه جا نغمه ی تکبیر
نوشتند که هنگام اذان دست به دامان خدا باش
و مشغول دعا باش
که باز است به درگاه الهی در رحمت
و آن لحظه بوَد لحظه ی شیرین اجابت
شدم غرق عبادت
دو چشمم پر از اشک شد و روی لبانم همه سوگند
که یا رب تو رهایم کن از این بند
و گفتم به خدا بین دعایم
که دلتنگ اذان حرم کرب و بلایم…

دلتنگ نرفتن ب کرب و بلاییم

دلیل این همه غیبت کجاست ای مولا

بگو که این همه دوری رواست ای مولا

نظاره کردن آن چهره ی دل آرایت

تمام حاجت این بینواست ای مولا

ز کوچه دل من ماه من شبی بگذر

که خاک پای تو چون توتیاست ای مولا

گناه بین من و تو جدایی افکنده

دلم همیشه به یاد شماست ای مولا

به یاد غربت جدت همیشه می گریم

دلم اسیر غم کربلاست ای مولا

پرسش: آيا مي توان اميدوار بود که ايران پايگاه ظهور امام زمان باشد؟

پاسخ: بنابر روايات، قبل از ظهور، ايران و قم مركز صدور معارف دين خواهد بود، و معارف دين از آنجا به سراسر عالم منتشر مي‌شود و مي‌توان ايران را پايگاه زمينه سازان و منتظران ظهور دانست.
در زمان ظهور بنابر روايات شهر كوفه، پايتخت حكومت امام زمان(ع) خواهد بود؛ البته بايد توجه داشت كه در آن دوران، اين مرزهاي جغرافيايي برچيده مي‌شود.

پرسش: آيا ظهور نزديک است ؟ ظهور را شرح دهيد ؟

پاسخ: با توجه به اين كه زمان ظهور مشخص نيست. بنابراين، سخن گفتن از نزديكي يا دوري آن، امري پسنديده نيست.
البته، عده‌اي با توجه به اوضاع و شرايط فعلي حاكم بر جهان، به اين باور رسيده‌اند كه دوره‌اي كه در آن زندگي مي‌كنيم همان دوره‌ي آخرالزمان است كه در روايات به آن اشاره شده است؛ زيرا، براي آخر الزمان نشانه‌هايي گفته شده، مانند گسترش فساد و تفسير دين بر اساس هوا و هوس و … كه اين نشانه‌ها در دوره‌ي زماني ما به وقوع پيوسته است. پس زمان كنوني، آخر الزمان است و ظهور نيز در اين دوران محقق مي‌شود. به علاوه، با وجود انقلاب اسلامي ايران و زنده شدن نام و ياد امام زمان، و معرفي ايشان به دنيا، آمادگي و اقبال مردم به پذيرش ايشان، بيشتر شده و اميد به ظهور هم بيشتر شده است.
به هر حال ما در عين آن كه بايد اميد به تعجيل در فرج داشته باشيم و آمادگي براي ظهور را در خود تقويت بكنيم، ولي نبايد فكر خود را متوجه اموري بكنيم كه از محدوده‌ي علم ما فراتر است و راهي براي دسترسي به آن نداريم. لذا سخن از نزديكي علايم، امري قابل قبول نيست.
به بيان ديگر همانگونه که بيان شد، زمان ظهور حضرت مهدي(ع) براي کسي معلوم نيست و در روايات متعدد، تعيين کنندگان وقت، دروغگو معرفي شدهاند. بنابراين، هيچ يک از علماي بزرگوار ما نيز براي ظهور، زماني را تعيين نکرده است. بايد توجه داشت که در مواردي، افراد، کلام بزرگان را به درستي درک نميکنند و طبق فهم و برداشت خود، چيزي را ميگويند و بعد آن را به علما نسبت ميدهند.
البته دوره زماني ما، همراه با حوادثي است که اميد انسان را به ظهور نزديک حضرت، افزايش ميدهد از جمله:
1. گسترش مباحث مهدويت در سطوح مختلف جامعه به اين معنا که توجه مردم به حضرت و اقبال عمومي و آمادگي پذيرش در مردم نسبت به ايشان، بالا رفته است.
ظهور انقلاب اسلامي که منادي و معرف حقايق اسلام(در حد ممکن) بود، باعث توجه بيشتر جهانيان به اسلام شد و روحيه کفر ستيزي و مبارزه با ظلم در ميان ملتها، به ويژه مسلمانان بيشتر شده است . به گونهاي که اصول گرايي اسلامي، يکي از جرياناتي است که منافع غرب را به خطر انداخته است. برخي از علما نيز معتقدند، همانگونه که در انقلاب اسلامي ايران تجلي يافته، مردم با حقيقت قيام امام زمان(ع) آشنايي بيشتري پيدا کردهاند و براي ظهور اصلي و قيام جهاني حضرت، آماده ميشوند.
2. آن چه در روايتهاي متعدد درباره وضعيت آخر الزمان به تصوير کشيده شده است و در زمان ما قابل مشاهده است، و اين احساس به انسان ميدهد که شايد دوران آخر الزماني که در روايات به آن اشاره شده و ظهور حضرت را در بستر چنين دوراني معرفي کرده است، همين زمان ما باشد.
3. حرکت عمومي کشورها و جوامع به سمت وحدت و همگرايي و به عبارت ديگر، توجه به تشکيلات بين المللي و اتحاديههاي منطقهاي و فاصله گرفتن از جزء گرايي، ملتها را به اين نتيجه رسانده که براي آينده بهتر، بايد مرزها را به حداقل رساند و جهان را دهکدهاي کوچک دانست. طبعا، اين پديده نياز به يک قانون عمومي و بين المللي را تشديد ميکند. و اين رويداد آمادگي را براي پذيرش يک حاکميت فراگير، بيش تر کرده است.
4. ظلم و ستم بيش از حد و روز افزون دولتهاي استکباري به کشورهاي فقيري که به صورتهاي گوناگون در جريان است، از يک سو، و لجام گسيختگي فرهنگي و فکري و علمي از سوي ديگر، و درماندگي مکاتب مختلف در اصلاح بشريت که باعث هرج و مرج در زندگي بشر شده است؛ از سوي سوم، اين واقعيت را اثبات کرده است که آينده روشن فقط، در سايه حاکميت فردي آسماني است. “الوين تافلر” صاحب نظريه “موج سوم” اعتراف کرده است که : “فهرست مشکلاتي که جامعه ما (غرب) به آن مواجه است، تمامي ندارد. با ديدن فروپاشي پياپي نهادهاي تمدن صنعتي در حال نزاع به درون غرقاب بي کفايتي و فساد، بوي انحطاط اخلاقي آن نيز مشام را ميآزارد. در نتيجه، موج ناخشنودي و فشار براي تغييرات، فضا را انباشته است. در پاسخ به اين فشارها، هزاران طرح ارائه ميشود که همگي ادعا دارند اساس و بنيادي و حتي انقلابياند، اما بارها و بارها مقررات و طرحهاي جديد ـ براي حل مشکلات کمانه ميکنند و بر وخامت مشکلات ما ميافزايند و اين احساس عجز و يأس را دامن ميزنند که هيچ فايدهاي ندارد. اين احساس براي هر نظام دموکراسي خطرناک است و نياز شديد به وجود مرد اسب سفيد سوار ضربالمثلها را هر چه بيشتر دامن ميزند"(مجله انتظار، ش3، ص98)
ب. چگونگي قيام: با توجه به روايات به صورت خلاصه مي‌توان چنين گفت:
وقتي مردم جهان آماده پذيرش حضرت شدند، با ديدن علايم ظهور نگاه‌ها متوجه مكه مي‌شود. حضرت مهدي(عج) با اذن و امر خدا همراه با 313نفر از ياران در مسجد الحرام ظاهر مي‌شوند و با معرفي خود ظهور را اعلام كرده و مردم را به سوي خدا و پيروي از خود دعوت مي‌كند. با اعلام ظهور، ياران ديگر حضرت نيز به طرف مكه حركت مي‌كنند تا اينكه جمعيت ياران به ده هزار نفر مي‌رسد و حضرت خروج مي‌كند. مكه را به تصرف در مي‌آورد و پس از اصلاح امور به طرف مدينه حركت مي‌كند. با تصرف اين شهر و اصلاح امور آن به سمت عراق به راه مي‌افتد. البته در طول حركت ياران ديگري نيز به سپاه حضرت افزوده مي‌شود. در عراق پس از ارشاد و راهنمايي، به جنگ با معاندان و لشكر ظالم سفياني مي‌پردازد كه در نهايت به پيروزي حضرت و كشته شدن سفياني و سپاه او مي‌انجامد. سپس حضرت براي فتح بيت المقدس اقدام مي‌كند. نزول حضرت عيسي(ع) و نماز خواندن ايشان پشت سر امام مهدي(ع) باعث مي‌شود افراد زيادي از اهل كتاب به اسلام گرايش پيدا كنند و سر انجام با فرستادن ياران به نقاط مختلف عالم و فتح آن ، پيروزي نهايي براي اسلام رقم مي‌خورد.
بايد توجه داشت حركت حضرت با تبليغ و تبيين حقيقت آغاز مي‌شود. او پيام‌آور صلح و راستي است. او براي نجات مي‌آيد، او رحمت الهي بر بندگان است. او ضد ظلم و شرك و فساد است. لذا ابتدا دعوت به حقيقت مي‌كند و سپس در صورت تقابل و عناد افراد، با آنان مي‌جنگد.

پرسش: آيا ظهور حضرت مهدي را مي شود با آمار بررسي کرد؟

پاسخ: بر اساس روايات، «توقيت» براي ظهور حضرت صاحب، كار درست و صحيحي نيست، ائمه(ع) فرموده‌اند ما خانداني هستيم كه براي ظهور آن حضرت، وقتي مشخص نمي‌كنيم». حضرت رسول(ص) فرموده است: «دروغ گفته‌اند آنان كه وقت مشخص مي‌كنند.»(الغيبه، محمد ابراهيم نعماني، ص289 يا منتخب الاثر، آيت الله صافي گلپايگاني، ص573).
روايات با مضمون دروغگو بودن افرادي كه تعيين وقت مي‌كنند متعدد است بنابراين، هيچ فردي از زمان ظهور اطلاعي ندارد. و لذا با زبان آمار نيز قابل بررسي نيست.

پرسش: آيا جمعه روز ظهور امام مهدي خواهد بود؟

پاسخ: در برخي روايات اشاره شده است كه ظهور در روز جمعه واقع مي‌شود. در روايتي از امام صادق(ع) نقل شده است: “قائم ما اهل بيت، در روز جمعه ظهور مي‌كند". و در برخي از روايات روز شنبه به عنوان روز ظهور ذكر شده است. در روايتي از امام باقر(ع) نقل شده است: “قائم(ع) در روز شنبه كه روز عاشورا است قيام مي‌كند".
برخي از محققين گفته اند كه ممكن است اين دو روز به دو مرحله از قيام حضرت اشاره داشته باشد. و برخي روايت روز جمعه را از لحاظ سند آن معتبر تر دانسته اند.

پرسش: آيا زمان ظهور نزديک است يا نه ؟

پاسخ: ما به علت آنکه از علم محدودي برخورداريم، نمي‌دانيم شرايط فراهم شده است يا خير و لذا نمي توانيم به صورت قاطع چيزي بگوييم. اما اين اميد را داريم که زمان ظهور نزديک شده باشد. البته اين احتمال است و ما وظيفه داريم آمادگي ظهور را هميشه در خود حفظ کنيم.

پرسش: آیا طبق روایات معصومین (ع) که درباره ظهور امام زمان (عج) است ، زمان تعیین کنیم یا که بگوییم زمان کمی مانده است ؟

پاسخ: زمان ظهور مخفي است، و كسي از آن خبر ندارد. در روايات متعددي از ائمه(ع) نقل شده است: ما وقتي براي ظهور نمي‌گوييم و هر كس تعيين كند، دروغگو است.
بله، چون ظهور امري است كه نياز به زمينه سازي دارد و جهان بايد آمادگي براي ظهور داشته باشد، برخي از بزرگان ـ با توجه به وضعيت كنوني جامعه بشري ـ امر ظهور را نزديك دانسته و اين نويد را داده‌اند كه احتمالا بتوانيم زمان ظهور را درك كنيم. بايد توجه داشت كه ما هر چند اميد داريم ظهور را درك كنيم؛ ولي بايد داراي چنان معرفت و روحيه انتظاري باشيم كه اگر امر ظهور تاخير داشت، دچار مشكل در اعتقاد و روحيه نشويم؛ بلكه همه تلاش و كوشش خود را در زمينه اطلاعات الهي و زمينه سازي براي ظهور به كار گيريم.

پرسش: آيا از ظهور امام مهدي بايد ترسيد؟

پاسخ: امام زمان(عج) مظهر رحمت و مهر و عطوفت الهي است. او به امر خدا براي نجات انسان‌ها و راهنمايي آنها به طرف سعادت و كمال ظهور مي‌كند. او همانند طبيب مهرباني است كه بدي‌ها و تباهي‌ها را از جامعه انساني دور مي‌كند. او با اجراي عدالت، منافع و امكانات را در اختيار همه قرار مي‌دهد و جلوي ظلم و ستم را مي‌گيرد. در دوران او امنيت و آرامش فراگير مي‌شود و بركات زمين آشكار‌تر مي‌گردد. پس ظهور منتهاي آرزوي هر انسان بايد باشد. كسي از دوران ظهور مي‌ترسد كه فقط به فكر ظلم و فساد است.

پرسش: آیا باید ظلم و ستم فراگیر شود تا امام زمان (عج) ظهور کنند ؟

پاسخ: بايد گفت كه پيرامون مفهوم و چيستي فراگيري ظلم و ستم ديد‌گاه‌هاي مختلفي مطرح است. كه به برخي اشاره مي‌كنيم:
1. فراگيري ظلم و ستم به معناي غالبيت: طبق اين ديد‌گاه، در آستانه ظهور، ظلم و ستم در جهان غالب شده و چهره جهان، چهره ظلم و ستم خواهد بود. البته در كنار غالبيت ظلم و ستم، صلاح و رستگاري نيز در ميان مردم مطرح مي‌باشد. نكته قابل ذكر اينكه در روايات به فراگيري ظلم و ستم خبر داده شده نه فراگيري ظالم و ستمگر. با اين نگاه، اگر در جهان يك ظالم بود و از او ظلم‌هاي متعدد و متنوع سر زند و بقيه مردم، مظلوم و ستمديده باشند، باز مصداق «ملئت ظلماً و جوراً» تحقق پيدا خواهد كرد.
2. فراگيري ظلم و ستم به معناي كامل و تمام:
اين عده قائلند كه فراگيري ظلم و ستم در جهان به طور كامل و تمام صورت مي‌پذيرد و جهان به صورت يك پارچه پر از ظلم و ستم خواهد شد و از صلاح و رستگاري هيچ خبري نيست.
البته ديدگاه صحيح همان ديد‌گاه اول است.
اينك به نمونه‌هايي از روايات كه اشاره به ظلم و جور قبل از ظهور دارند اشاره مي‌نماييم.
پيامبر اكرم(ص) مي‌فرمايند: «لاتقوم الساعة حتي يملك رجل من اهل بيتي، يواطئ اسمه اسمي، يملأ الارض عدلاً و قسطاً كما ملئت ظلما و جوراً»(اربلي، كشف الغمة في معرفة الائمه، ج3، ص261)

پرسش: آیا امام زمان (عج) به زمان ظهور خود علم دارد ؟

پاسخ: عده‌اي بر اين باورند كه امام زمان(ع) از زمان ظهور، اطلاعي ندارد. اينان، براي اثبات ادعاي خود، به احاديث عدم توقيت تمسك كرده‌اند، مانند «كذب الوقاتون» يا روايت «فلسنا نوقت لاحد وقتا» و يا رواياتي كه ظهور را به قيامت تشبيه كرده است: «مثله مثل الساعة التي لايجليها لوقتها الا هو»(بحار، ج 51، ص154، ح4).
در مقابل عده‌اي ديگر دلالت اين احاديث را تمام نمي‌دانند؛ زيرا اين كه گفته مي‌شود، تعيين وقت كنندگان دروغ‌گويند، يا ما اهل بيت تعيين وقت نمي‌كنيم، به معناي عدم علم نيست. حتي رواياتي داريم كه علم اهل بيت، متصل به علم الهي است و علم به گذشته و آينده دارند. مرحوم كليني در باب‌هاي متعددي، رواياتي را در رابطه با علم ائمه مطرح مي‌كند، از جمله اين باب را: «ان الائمه(ع) يعلمون علم ما كان و ما يكون و انه لا يخفي عليهم الشي».
بنابراين اظهار نظر قاطعانه در اين باره، مشكل است. به علاوه، بايد دانست اين كه حضرت علم به ظهور دارد يا ندارد، براي ما فايده ندارد.

پرسش: آیا از شواهدی که در دنیا هست ، ظهور امام زمان (عج) نزدیک است ؟

پاسخ: با توجه به اين كه زمان ظهور مشخص نيست، زمان نشانه‌هاي مرتبط نزديك به آن نيز مشخص نيست. بنابراين، سخن گفتن از نزديكي يا دوري آن، امري پسنديده نيست.
البته، عده‌اي با توجه به اوضاع و شرايط فعلي حاكم بر جهان، به اين باور رسيده‌اند كه دوره‌اي كه در آن زندگي مي‌كنيم همان دوره‌ي آخرالزمان است كه در روايات به آن اشاره شده است؛ زيرا، براي آخر الزمان نشانه‌هايي گفته شده، مانند گسترش فساد و تفسير دين بر اساس هوا و هوس و … كه اين نشانه‌ها در دوره‌ي زماني ما به وقوع پيوسته است. پس زمان كنوني، آخر الزمان است و ظهور نيز در اين دوران محقق مي‌شود. به علاوه، با وجود انقلاب اسلامي ايران و زنده شدن نام و ياد امام زمان(عج)، و معرفي ايشان به دنيا، آمادگي و اقبال مردم به پذيرش ايشان، بيشتر شده و اميد به ظهور هم بيشتر شده است.
به عبارت ديگر حركت عمومي كشورها و جوامع به سمت وحدت و هم گرايي و به عبارت ديگر، توجه به تشكيلات بين المللي و اتحاديه‌هاي منطقه‌اي و فاصله گرفتن از جزء گرايي، ملت‌ها را به اين نتيجه رسانده كه براي آينده بهتر بايد مرز‌ها را به حداقل رساند و جهان را دهكده‌اي كوچك دانست. طبعاً، اين پديده نياز به يك قانون عمومي و بين المللي را تشديد مي‌كند. اين رويداد، آمادگي مردم را براي پذيرش يك حاكميت فراگير، بيشتر كرده است.
ظهور انقلاب اسلامي كه منادي و معرف حقايق اسلام(در حد ممكن) بود، باعث توجه بيشتر جهانيان به اسلام شد و روحيه كفر ستيزي و مبارزه با ظلم در ميان ملت‌ها، به ويژه مسلمانان بيشتر شده است؛ به گونه‌اي كه اصول‌گرايي اسلامي، يكي از جرياناتي است كه منافع غرب را به خطر انداخته است. برخي از علما نيز معتقدند: همان گونه كه غيبت دو مرحله‌اي بود و غيبت صغرا براي ايجاد آمادگي مردم براي ورود به غيبت كبرا لازم بود؛ همينطور ظهور نيز ممكن است دو مرحله‌اي باشد و با ظهور صغرا ـ كه در انقلاب اسلامي ايران تجلي يافته ـ مردم با حقيقت قيام امام زمان(ع) آشنايي بيشتري پيدا كرده و براي ظهور اصلي و قيام جهاني حضرت آماده مي‌شوند.
به هر حال ما در عين آن كه بايد اميد به تعجيل در فرج داشته باشيم و آمادگي براي ظهور را در خود تقويت بكنيم، ولي نبايد فكر خود را متوجه اموري بكنيم كه از محدوده‌ي علم ما فراتر است و راهي براي دسترسي به آن نداريم. لذا سخن از نزديكي علايم، امري قابل قبول نيست.

امام صادق(ع)؛

هرکس با هفتاد دختر در خانه زنا کند ، و هفتاد پیغمبر را بکشد و هفتاد کتاب آسمانی را بسوزاند ، گناهش کمتر است از کسی که یک روز نمازش را عمداً نخواند
در حدیثی آمده است که در جهنم طبقه ای است به نام (لم لم) مارهایی درآن وجود دارند که به اندازه گردن شتر هستند و طول آنها به مسافت یک ماه است این جای مخصوص کسانی است که نماز را ترک کردند .
حداقل به پنج نفر بفرست شاید همین حدیث باعث بشه کسانی که درنماز سستی کردند دیگه هیچ وقت نماز ترک نکنند
رسول الله “ص” فرمودند: وقتی یک انسان جوان توبه می کند از مشرق تا مغرب قبرستان ها برای چهل روز از عذاب قبر نجات داده میشوند.
حضرت محمد “ص” می‌فرمایند:
نورانی شود چهره کسی که این حدیث را به دیگران می‌رساند!

منبع :
نصایح صفحه 241

پیامبر اکرم ص میفرمایند :
چون روز قیامت شود، خداوند برای جمعی از امتم، پر و بال عنایت فرماید تا از قبر تا بهشت پرواز کنند، در بهشت حرکت کنند و از نعمت های آن بهره مند شوند،
فرشتگان به آنان گویند :شما حساب دیده اید، گویند نه، از صراط گذشته اید؟ گویند ما صراط ندیده ایم
فرشتگان گویند :جهنم دیده اید؟ چیزی ندیده ایم
پس فرشتگان گویند :شما را سوگند میدهیم به خدا، بگویید اعمال شما در دنیا چه بوده؟ گویند :
دو صفت در ما بود
1در خلوت از خداوند حیا میکردیم که گناه کنیم
2قانع و خوشنود بودیم بکم، از آنچه خدا قسمت نموده بود.
ملائکه گویند :این مقام حق شما است.
دو حدیث کوتاه از اثرات نگاه نکردن به نامحرم
امام صادق (ع)فرمود:
هر کسی زنی را ببیند و (بلافاصله) دیده اش را به آسمان بدوزد یا چشم فرو بندد، چشم باز نگرداند مگر خداوند حوریان بهشتی را به عقد او در آورد. بحارالانوار ج ۱۰۱ص۳۷
پیامبر اکرم (ص) فرمود:
نگاه (به نامحرم) تیر زهرآلودی از تیرهای شیطان است و هر کس آن را از ترس خدا ترک کند، خداوند چنان ایمانی به او عطا کند که شیرینی اش را در دل خویش احساس کند.بحارالانوار ج ۱۰۱ ص۳۸

“الهی”
بـوی ِناب"بهشـت"میدهد همـۀ “نامهای"قشـنگ ِ"تــو”
میگذارمشان روی ِزخمهای “دلم”
گفـته بـودی “اَلجَّبار”
یعنی کسی کـه"جُـبران مــیکند"همـۀ
شکستگـیهایِ “دلت” راگفـــــته بودی “اَلمُصَـوِّر”
یعنی کسی کــه از “ُنومـیسـازد”
همۀ آنچه را"ویـران"شـده اسـت درون ِ “دلت”
گفــته بـودی"الشّـافـی”
یعنی کسی کـــه"شِفا” مـیدهد تمام ِ
“زخمهـایِ عمیق"و"ناعـلاج"را
هـوای ِ"دلم” سبک میشود بــازمزمه نامهایِ زیبایت
نَفـس میکشــم درهوایِ “مهربانیهـایِ نابت”
“الهی”
تو را شکر که هستی وخدایی میکنی..

غدیر شناسی

{ﻇﻬﻮﺭ ﺟﺒﺮﺋﻴﻞ ﺩﺭ ﻏﺪﻳﺮ}

ﭘﺲ ﺍﺯ ﺧﻄﺒﻪ ﻱ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ صلی اللّه ﻋﻠﻴﻪ ﻭ ﺁﻟﻪ جریانی ﭘﻴﺶ ﺁﻣﺪ ﻭ ﺑﺎﺭ ﺩﻳﮕﺮ ﺣﺠﺖ ﺭﺍ ﺑﺮ ﻫﻤﮕﺎﻥ ﺗﻤﺎﻡ ﻛﺮﺩ،
و آن جریان ﺍﻳﻦ ﺑﻮﺩ ﻛﻪ ﻣﺮﺩﻱ ﺯﻳﺒﺎ ﺻﻮﺭﺕ ﻭ ﺧﻮﺷﺒﻮﻱ ﺭﺍ ﺩﻳﺪﻧﺪ ﻛﻪ ﺩﺭ ﻛﻨﺎﺭ ﻣﺮﺩﻡ ﺍﻳﺴﺘﺎﺩﻩ ﺑﻮﺩ ﻭ ﻣﻲ‌ﮔﻔﺖ:

«ﺑﻪ ﺧﺪﺍ ﻗﺴﻢ! ﺭﻭﺯﻱ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺍﻣﺮﻭﺯ ﻫﺮﮔﺰ ﻧﺪﻳﺪﻡ.
ﭼﻘﺪﺭ ﻛﺎﺭ ﭘﺴﺮ ﻋﻤﻮﻳﺶ ﺭﺍ ﻣﺆﻛّﺪ ﻧﻤﻮﺩ، ﻭ ﺑﺮﺍﻱ ﺍﻭ ﭘﻴﻤﺎﻧﻲ ﺑﺴﺖ ﻛﻪ ﺟﺰ ﻛﺎﻓﺮ ﺑﻪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻭ ﺭﺳﻮﻟﺶ ﺁﻥ ﺭﺍ ﺑﺮ ﻫﻢ ﻧﻤﻲ ﺯﻧﺪ.
ﻭﺍﻱ ﺑﺮ ﻛﺴﻲ ﻛﻪ ﭘﻴﻤﺎﻥ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺑﺸﻜﻨﺪ».

ﺩﺭ ﺍﻳﻨﺠﺎ ﻋُﻤَﺮ ﻧﺰﺩ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ صلی اللّه ﻋﻠﻴﻪ ﻭ ﺁﻟﻪ ﺁﻣﺪ ﻭ ﮔﻔﺖ:
ﺷﻨﻴﺪﻱ ﺍﻳﻦ ﻣﺮﺩ ﭼﻪ ﮔﻔﺖ؟!
ﺣﻀﺮﺕ ﻓﺮﻣﻮﺩ: ﺁﻳﺎ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺷﻨﺎﺧﺘﻲ؟
ﮔﻔﺖ: ﻧﻪ.
ﺣﻀﺮﺕ ﻓﺮﻣﻮﺩ: «ﺍﻭ ﺭﻭﺡ ﺍﻟﺄﻣﻴﻦ ﺟﺒﺮﺋﻴﻞ ﺑﻮﺩ. ﺗﻮ ﻣﻮﺍﻇﺐ ﺑﺎﺵ ﺍﻳﻦ ﭘﻴﻤﺎﻥ ﺭﺍ ﻧﺸﻜﻨﻲ، ﻛﻪ ﺍﮔﺮ ﭼﻨﻴﻦ ﻛﻨﻲ ﺧﺪﺍ ﻭ ﺭﺳﻮﻝ ﻭ ﻣﻠﺎﺋﻜﻪ ﻭ ﻣﺆﻣﻨﺎﻥ ﺍﺯ ﺗﻮ ﺑﻴﺰﺍﺭ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﺑﻮﺩ!

ﺑﺤﺎﺭﺍﻟﺄﻧﻮﺍﺭ: ﺝ 37 ﺹ 120 ﻭ 161. ﻋﻮﺍﻟﻢ: ﺝ 3: 15 ﺹ 85 ﻭ 136.

اگر انسان کامل بخواهد به شکل مکتوب درآید صورتش می شود قرآن کریم؛

همانگونه که امیرالمومنین قرآن ناطق بودند. حال اگر این قرآن قرائتش و تفکر در آیاتش قلوب ما را متحول نمی کند، شک نکنید که زیارت انسان کامل، حضرت حجت هم قلوب ما را متحول نخواهد کرد!

اگر می خواهید حال خود را هنگام ملاقات حضرت حجت بدانید ببینید الآن در ملاقات با قرآن چه حالی دارید! اگر مشتاق قرآنید می توانید امیدوار باشید که مشتاق حضرت به حقیقی هم هستید؛

وگرنه اگر قرآن نزد شما مهجور است و با آن انسی ندارید و فکر می کنید که مشتاق حضرت حجت هستید، آن شخص امام زمان، زاده وهم و خیال خودتان است!

[آیت الله حاج آقا مجتبی تهرانی]

امام علی (ع) : آن کس که گفتار حکیمانه مومنان دانا را نشوند و از دانش علمای ربانی بهره نگیرد رفته رفته عقلش می میرد.

امام علی (ع) :خدا رحمت کند بنده ای را که به دنبال علوم و معارف الهی می رود و پندیات و مواعظ الهی را بشنود و حفظ نموده و عمل نماید و مراقب احکام دینی و وظایف شرعی خود باشد و چون به کار خیری دعوت شد اجابت نماید و چون به گناه و معصیت خدا رسید اجتناب نماید. طرائف الحکم جلد 1 صفحه 317

امام علی (ع) :هر یک از شما وقتی وارد خانه ای شد به اهل آن سلام نماید و اگر کسی در خانه نبود باز هم سلام کند زیرا خداوند که حاضر است و سوره قل هوالله را بخواند که فقر را از خانه بیرون ببرد . تحف العقول صفحه 110

 آدم های بزرگ درباره ایده ها سخن می گویند
آدم های متوسط درباره چیزها سخن می گویند
آدم های کوچک پشت سر دیگران سخن می گویند

آدم های بزرگ درد دیگران را دارند
آدم های متوسط درد خودشان را دارند
آدم های کوچک بی دردند

آدم های بزرگ عظمت دیگران را می بینند
آدم های متوسط به دنبال عظمت خود هستند
آدم های کوچک عظمت خود را در تحقیر دیگران می بینند

آدم های بزرگ به دنبال کسب حکمت هستند
آدم های متوسط به دنبال کسب دانش هستند
آدم های کوچک به دنبال کسب سواد هستند

آدم های بزرگ به دنبال طرح پرسش های بی پاسخ هستند
آدم های متوسط پرسش هائی می پرسند که پاسخ دارد
آدم های کوچک می پندارند پاسخ همه پرسش ها را می دانند

آدم های بزرگ به دنبال خلق مسئله هستند
آدم های متوسط به دنبال حل مسئله هستند
آدم های کوچک مسئله ندارند

آدم های بزرگ سکوت را برای سخن گفتن برمی گزینند
آدم های متوسط گاه سکوت را بر سخن گفتن ترجیح می دهند
آدم های کوچک با سخن گفتن بسیار، فرصت سکوت را از خود می گیرند.

ﭼﻪ ﺯﯾﺒﺎﺳﺖ ﻫﻤﯿﺸﻪ ﻣﺜﺒﺖ ﺣﺮﻑ ﺑﺰﻧﯿﻢ :
.
ﻧﮕﻮ : ﺑﺒﺨﺸﯿﺪ ﮐﻪ ﻣﺰﺍﺣﻤﺘﺎﻥ ﺷﺪﻡ !
ﺑﮕﻮ : ﺍﺯ ﺍﯾﻨﮑﻪ ﻭﻗﺘﺘﺎﻥ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺍﺧﺘﯿﺎﺭ ﻣﻦ ﮔﺬﺍﺷﺘﯿﺪ ﻣﺘﺸﮑﺮﻡ !
.
ﻧﮕﻮ : ﮔﺮﻓﺘﺎﺭﻡ !
ﺑﮕﻮ : ﺩﺭ ﻓﺮﺻﺘﻰ ﻣﻨﺎﺳﺐ ﺩﺭ ﮐﻨﺎﺭ ﺷﻤﺎ ﺧﻮﺍﻫﻢ ﺑﻮﺩ !
.
ﻧﮕﻮ : ﺧﺪﺍ ﺑﺪ ﻧﺪﻩ !
ﺑﮕﻮ : ﺧﺪﺍ ﺳﻼﻣﺘﯽ ﺑﺪﻩ !
.
ﻧﮕﻮ : ﻗﺎﺑﻞ ﻧﺪﺍﺭﻩ !
ﺑﮕﻮ : ﻫﺪﯾﻪ ﺍﻯ ﺍﺳﺖ ﺑﺮﺍﯼ ﺷﻤﺎ !
.
ﻧﮕﻮ : ﺷﮑﺴﺖ ﺧﻮﺭﺩﻡ !
ﺑﮕﻮ : ﺗﺠﺮﺑﻪ ﻛﺮﺩﻡ !
.
ﻧﮕﻮ : ﺯﺷﺘﻪ !
ﺑﮕﻮ : ﻗﺸﻨﮓ ﻧﯿﺴﺖ !
.
ﻧﮕﻮ : ﺑﺪ ﻧﯿﺴﺘﻢ !
ﺑﮕﻮ : ﺧﻮﺑﻢ !
.
ﻧﮕﻮ : ﭼﺮﺍ ﺍﺫﯾﺖ ﻣﻴﻜﻨﻰ؟ !
ﺑﮕﻮ : ﺍﺯ ﺍﯾﻦ ﮐﺎﺭ ﭼﻪ ﻟﺬﺗﯽ ﻣﯽﺑﺮﯼ؟
.
ﻧﮕﻮ : ﺧﺴﺘﻪ ﻧﺒﺎﺷﯽ !
ﺑﮕﻮ : ﺷﺎﺩ ﻭ ﭘﺮ ﺍﻧﺮﮊﯼ ﺑﺎﺷﯽ !
.
ﻧﮕﻮ : ﻣﺘﻨﻔﺮﻡ !
ﺑﮕﻮ : ﺩﻭﺳﺖ ﻧﺪﺍﺭﻡ !
.
ﻧﮕﻮ : ﺩﺷﻮﺍﺭ ﺍﺳﺖ !
ﺑﮕﻮ : ﺁﺳﺎﻥ ﻧﯿﺴﺖ !
.
ﻧﮕﻮ : ﺟﺎﻧﻢ ﺑﻪ ﻟﺒﻢ ﺭﺳﯿﺪ !
ﺑﮕﻮ : ﺧﯿﻠﯽ ﺭﺍﺣﺖ ﻧﺒﻮﺩ !
.
ﻧﮕﻮ : ﺑﻪ ﺗﻮ ﺭﺑﻄﯽ ﻧﺪﺍﺭﺩ !
ﺑﮕﻮ : ﺧﻮﺩﻡ ﺣﻠﺶ ﻣﯽﮐﻨﻢ !
.
ﺧﻮﺏ ﺳﺨﻦ ﮔﻔﺘﻦ ﻗﻠﺐ ﻫﺎ ﺭﺍ ﺗﺴﺨﯿﺮ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ .

بدانید اگه کل کتب روانشناسی را بخونید به این 70 جمله می رسید:

1- روز تولد دیگران را به خاطر داشته باش.
2- حداقل سالی یکبار طلوع آفتاب را تماشا کن.
3- برای فردایت برنامه ریزی کن.
4- از عبارت«متشکرم»زیاد استفاده کن.
5- بدان در چه وقت باید سکوت کنی.
6- زیر دوش آب برای خودت آواز بخوان.
7- احمقانه رفتار مکن.
8- برای هر مناسبت کوچکی جشن بگیر.
9- اجناسی که بچه ها می فروشند را بخر.
10- همیشه در حال آموختن باش.
11-آنچه می دانی به دیگران بیاموز.
12- روز تولدت یک درخت بکار.
13- دوستان جدید پیدا کن اما قدیمیها را از یاد مبر.
14- از مکانهای مختلف عکس بگیر.
15- راز دار باش.
16- فرصت لذت بردن از خوشی هایت را به بعد موکول نکن.
17- به دیگران متکی نباش.
18- هیچ وقت در مورد رژیم غذاییت با کسی صحبت نکن.
19- اشتباه هایت را بپذیر.
20- بدان که تمام اخباری که می شنوی درست نیست.
21- بعد از تنبیه بچه هایت , آنها را در آغوش بگیر و نوازش کن.
22- گاهی برای خودت سوت بزن.
23- شجاع باش , حتی اگر نیستی وانمود کن که هستی , هیچکس نمی تواند تفاوت بین این دو را تشخیص دهد.
24- هیچوقت سالگرد ازدواجت را فراموش نکن.
25- به کسی کنایه نزن.
26- از بین کتاب هایت آنهایی را امانت بده که بازگشتشان برایت مهم نباشد.
27- به بچه هایت بگو که آنها فوق العاده اند.
28- سحر خیز باش
29- سعی کن همیشه خیلی هوشیار باشی , شانس گاهی اوقات خیلی آرام در می زند.
30- همیشه ساعتت را پنج دقیقه جلو بکش.
31-کسی را که امیدوار است هیچگاه نا امید نکن شاید تنها داروی او باشد
32-وقتی با بچه ها بازی می کنی سعی کن آنها برنده شوند
33-هیچگاه در دستگاه پیغام گیر تلفن پیام بی معنی و نامفهوم نگذار
34-وقت شناس باش
35-از افراد ناشایست دوری کن
36-در پول دادن به بچه هایت خسیس نباش
37-اصالت داشته باش
38-هیچ وقت به رقیبت اعتماد نکن
39-از حدی که لازم است مهربانتر باش
40-وقتی عصبانی هستی به هیچ کاری دست نزن
41-بهترین دوست همسرت باش
42-تا وقتی شغل بهتری پیدا نکرده ایی شغل فعلیت را از دست مده
43-سعی کن مفید ترین و با احساس ترین آدم روی زمین باشی
44-از کسی کینه به دل نگیر
45-برای تمام موجودات زنده ارزش قائل شو
46-شکست را به راحتی بپذیر.
47- وقتی پیروز شدی فخر فروشی نکن.
48- خودت را در گیر مسائل بی اهمیت نکن.
49- هرگز به کسی نگو که خسته و افسرده به نظر می آید.
50- همیشه به قولت وفادار باش.
51- تا می توانی جدایی ها را به وصل تبدیل کن.
52- عادت کن که همیشه حتی زمانی که ناراحت هستی خودت را سرحال نشان دهی.
53- زندگی را سخت نگیر.
54- هیچ وقت قمار بازی نکن.
55- وقتی با کار سختی روبرو شدی به خودت تلقین کن که شکست غیر ممکن است.
56- از وسایلت به خوبی محافظت کن.
57- انتظار نداشته باش که پول برایت خوشبختی بیاورد.
58- برای تغییر دادن دیگران بیش از این تلاش نکن.
59- همیشه خوش ظاهر و شیک پوش باش.
60- پلها را از بین نبر شاید مجبور شوی بار دیگر از رودخانه عبور کنی.
61- خودت را دست کم نگیر.
62- متواضع و فروتن باش.
63- در ماشینت را همیشه قفل کن.
64- قدرت بخشندگی را از یاد مبر.
65- نسبت به مردمی که به تو می گویند خیلی صادق و بی ریا هستی محتاط باش.
66- دوستی های قدیم را دوباره تازه کن.
67- سعی کن زندگی همواره برایت پیام داشته باشد.
68- کتاب مورد علاقه ات را برای بار دوم بخوان.
69- طوری زندگی کن که روی سنگ قبرت بنویسند: شخصی که از هیچ چیز در ز‌ندگیش پشیمان نبود .
70-بدان در چه وقت باید سکوت کنى……

آیت الله بهجت (ره):
حسینی بشوند نه هیئتی!
زیرا اگر گرم هیئت بشوید
حسینتان را آنگونه که خود
دوست دارید و باب میلتان
است میسازید و هرکس با
میل شمامخالف باشد میگویید
باحسین(ع) مخالف است
ولی اگر حسینی باشید هیئت و رفتارتان را برمبنای حسین میسازید!
هیئتی شدن کاری ندارد کافیست ریش بگذارید و با پیراهن مشکی ازاین هیئت به آن هیئت بروید!
حسینی شدن است که مشکل است.

ار ضعیفان رضاست یار غریبان رضاست
ورد دل و جان ما ذکر رضا جان رضاست

عالم آل نبی زاده ی نجمه، علی
والی هرچه ولی لنگر و سکان رضاست

خلق ثناخوان او ریزه خور خان او
دست به دامان او صاحب احسان رضاست

نعره ی نقاره ها چاره ی بیچاره ها
مأمن آواره ها زمزم عرفان رضاست

صابر و فاضل بود رضیّ و کامل بود
وفیّ و خوشدل بود منطق و برهان رضاست

حقیقت آبرو فرّ و فزونی از او
به جمع یاران بگو علت باران رضاست

باده ی نابی رسید مهر ولایت دمید
مژده به مسکین دهید حج فقیران رضاست

گشته دلم مست مست بایدم آیینه بست
در حرمش هر چه هست جلوه نمایان، رضاست

دل زهمه کنده من فکر پراکنده من
وزطرب آکنده من دایره گردان رضاست

مرده منم زنده او مطلع تابنده او
عبدترین بنده او عابد رحمان رضاست

به عاشقی علتم ،اوست ولی نعمتم
طوس بود جنتم صاحب رضوان رضاست

گردش ارض و سما چرخش فجر و مسا
بارش نور و سحا جلوه ی یزدان رضاست

شد حرمش ملک جان پنجره فولاد آن
ملجا بیچارگان شفا و درمان رضاست

نه متصل به شرقیم و منفصل ز غربیم
ما به کرم چو غرقیم حامی ایران رضاست

مظهر والضحا او واسطه ی رضا او
هم به عدو رضا او، هم به محبان رضاست

گفت که یابن الشبیب گشت عزیزم غریب
حضرت شیب الخضیب به جور عدوان رضاست

شاعرتان “اکبر"م فدایتان پیکرم
هم پدرو مادرم دفتر و دیوان رضاست

سلام این نوکرت بر پدر و مادرت
بر تو و بر خواهرت آنکه به هجران رضاست

شاعر: اکبر پورآقا. قربت الی الله

عَنِ الصّادِقُ عليه السلام : …وَاللّه ِ عَبادَتُکُمْ فِى السِّرِّمَعَ اِمامِکُمُ الْمُسْتَتَرِ فى دَوْلَةِ الْباطِلِ وَ حالَ الْهُدْنَةِ، اَفْضَلُ مِمَّن يَعْبُدُاللّه َ عَزَّوَجَلَّ فى ظُهُورِ الْحَقِّ مَعَ الاِمامِ الظّاهِرِ فى دَوْلَةِ الْحَقِّ.
از امام صادق عليه السلام نقل شده است که فرمود: به خدا قسم عبادت پنهانى شما در زمان غيبت در حکومت باطل از عبادت کسى که خدا را در زمان امام حاضر و دولت حقّ عبادت مى کند برتر است.

يوم الخلاص، ص 243

کفشهای تا به تا و وصله دار من کجاست؟
خاطرات خوب و شیرین بهار من کجاست؟

کوچه های خاکی و باهم دویدن هایمان
شور و شوق خنده ی بی اختیار من کجاست؟

کاهگل ها عطر دفترهای کاهی داشتند
خاک باران خورده ی ایل و تبار من کجاست؟

کو دبستان؟ کو کلاس درس؟ کو آن نیمکت؟
همکلاسی همیشه در کنار من کجاست؟

باغ سرسبز الفبا را چرا گم کرده ام؟
سطر سطر سیب های ” آب” دار من کجاست؟

آتش پیراهنت مانده ست در من سالها
ریزعلی! تنهای تنهایم قطار من کجاست؟

مانده جای ترکه اش بر روی دستم، کو خودش؟
درس سارا، درس شیرین انار من کجاست؟

رفت آن روباه مکار و پنیرم را ربود
زاغ خوش آواز روی شاخسار من کجاست؟

پس چه کس خط میزند مشق شبم را بعد از این؟
پای تخته مهربان آموزگار من کجاست؟

ثلث اول آشنایی، ثلث دوم دوستی
ثلث سوم دستخط یادگار من کجاست؟

باز هم پاییز شد بابای پیر مدرسه!
خش خش برگ درختان چنار من کجاست؟

کاش میشد باز هم برگشت تا آن روزها
خسته ام دلهای سنگی! روزگار من کجاست؟

شاگرد مرحوم الهی قمشه ای نقل می کردند که ایشان وقتی نهج البلاغه را درس می داند در قسمت هایی می گفتند که دعا کنید که به بهشت برویم و این درس را از خود امیرالمومنین بگیریم . اینکه می گویند :

شبها به قبرستان رفتن مکروه است شاید وجهش این است که شبها مومنین را به پذیرایی می برند ، مزاحم آنها نشوید . وقتی شما برای زیارت سر قبر مومنی می روید ، صاحب قبر به شما که زائر او هستید توجه دارد و توجهش به وادی السلام کم می شود یا مانع رفتن به آنجا می شود . یکی از مادر شهدا شبها سر قبر شهیدش می رفت . یک بار خواب دید که در قبرستان همه آمده هستند که به مسافرت بروند و از پسرش پرسید که اینها کجا می روند ؟ پسرش گفت که آنها به زیارت امیرالمومنین می روند .( البته این یک موید است نه دلیل مطلب ) مادرش گفت که پس چرا تو نمی روی ؟

گفت : من به احترام شما نمی روم .از آن موقع دیگر مادر شهید شبها به سر قبر پسرش نمی رفت و می گفت که من نمی خواهم مانع این بشوم که پسرم به زیارت امیرالمومنین برود. پس شاید وجه اینکه رفتن به قبرستان در شب کراهت دارد این است که ما مانع پذیرایی ویژه نشویم .

خدایا ، اگر در این ماه رمضان تا الان مورد رحمت الهی قرار نگرفته ایم ، در همین لحظه مورد رحمت خدا قرار بگیریم .
حجت الاسلام عالی

1- در هندوستان «كدو» را به عنوان دارو براي كنترل سل ريه‌اي مي‌خورند.
2- خوردن «گوجه فرنگي»، «هويج» و «كلم» در پيش‌گيري سرطان ريه اثر بسيار مفيد دارد.
3- «زردآلو» ضد سرطان ريه است.

سرطان لوزالمعده‌
1- «هويج» در رژيم غذايي روزانه احتمال ابتلاي به سرطان لوزالمعده را تقريباً به صفر مي‌رساند.
2- «زردآلو» در رديف ضد سرطان لوزالمعده است.

سرطان معده‌
1- قسمت‌هاي مختلف گياه «شاهدانه» در مورد سرطان معده تجويز مي‌شود.
2- تخم «ترب» براي سرطان‌هاي معده استفاده مي‌شود.
3- خوردن روزي يك كاسه متوسط سوپ خمير «سويا» (ميزو) خطر سرطان معده را 30 درصد در ژاپني‌ها كاسته است.
4- در آفريقا از جوشانده ريشه و پوست گياه «موز»، به صورت حمام گرم براي معالجه سرطان معده استفاده مي‌شود.

سرطان حنجره‌
1- له شده برگ هاي درخت «لرگ»، از پيشرفت سرطان، مخصوصاً سرطان حنجره جلوگيري مي‌كند.

سرطان روده بزرگ‌
1- «گوجه فرنگي»، «كلم»، «كاهو»، «خيار»، «هويج»، «شلغم» و «گل كلم» مفيد مي‌باشند.
2- «سبوس گندم» پايه اصلي پيش‌گيري سرطان روده بزرگ مي‌باشد.

1- «گوجه فرنگي» خطر ابتلاء به سرطان پروستات را كم مي‌كند.

2- «نخودفرنگي» در كاهش نرخ ابتلاي به سرطان پروستات تأثير دارد.

3- رژيم غذايي «ذرت شيرين» در كاهش نرخ ابتلاء مفيد است.

1- «سس» مفيد است.
2- «توت فرنگي» به علّت داشتن منيزيم ضد سرطان است.
3- ضماد برگ هاي «كلم» با «آرد جو» براي سرطان مفيد است.
4- «اسفناج» داراي املاح كلسيم، سديم، پتاسيم، يد، مس، ارسنيك و منيزيم هست و به علّت داشتن منيزيم جلوي پيشرفت سرطان را مي‌گيرد.
5- «بولاغ اوتي» چون منيزيم دارد، ضد سرطان است.
6- «خرماي رسيده» به علّت داشتن منيزيم ضد سرطان است.
7- «تره» به حد كافي منيزيم دارد و به همين جهت از سرطان جلوگيري مي‌كند.
8- «سركه» از سرطان جلوگيري مي‌كند.
9- «انگور» از ابتلا به سرطان، جلوگيري مي‌نمايد.
10- اهالي بلوچستان و استان‌هاي جنوبي كه از ميوه «سقز» استفاده مي‌كنند، در برابر سرطان در امّان مي‌باشند.
11- «سيب» تا حدي از سرطان پيشگيري مي‌نمايد.
12- «ليمو ترش» در معالجه سرطان نقش مهمي دارد.
13- اثر «پياز» در جلوگيري از سرطان غيرقابل انكار است.
14- «سير» از پيدايش سرطان جلوگيري مي‌نمايد.
15- اثر ريشه و ساير قسمت‌هاي گياه «بنفشه» در معالجه سرطان قابل توجّه است.
16- «كاهوي دريايي» ضد سرطان مي‌باشد.
19- «موسير» از پيدايش سرطان جلوگيري مي‌كند.
20- اشخاصي كه خيلي به «پرتقال» و ساير ميوه‌ها علاقه‌مند هستند و زياد مي‌خورند خيلي كمتر از سايرين به سرطان مبتلا مي‌شوند.
21- «روغن زيتون» به عنوان عامل ضد سرطان است.
22- خوردن «سيب» طبيعي تازه و رسيده با پوست، ضد سرطان است.
23- «گريپ فروت» ضد سرطان است.
24- تحقيقات نشان مي‌دهد همان انواع تاننهاي موجود در چاي كه ويروسها و باكتريها را از بين مي‌برند، مي‌توانند پيشرفت انواعي سرطان را نيز متوقف نمايند.
25- «تخم كدو» و «گوشت كدو» هر دو داراي خواص درماني براي پيشگيري سرطان هستند.
26- در كشورهايي كه «گوجه فرنگي» زياد خورده مي‌شود، مردم كمتر به انواع سرطان مبتلا مي‌شوند. علّت آن داشتن تركيب ضد سرطاني از خانواده كار و تنوئيد است.
27- «برنج» در به تأخير انداختن رشد سرطان بسيار مؤثر مي‌باشد.
28- به «زخم سرطاني» نيز مراجعه كنيد.

سردرد آفتاب زدگي‌
«سركه» را بو كنيد و يا «سركه» را جوشانده و از بخور آن استفاده كنيد. يك دستمال را با «سركه» گرم شده، آغشته كرده و روي پيشاني بگذاريد.

سردرد بر اثر غلبه خون‌
1- «آب گشنيز»، «آب تاجريزي»، «سركه»، «صندل سرخ» و «روغن گل سرخ» را مخلوط نموده، روي موضع ضماد نماييد، در ضمن خوردن ماهي تازه درد شقيقه را رفع مي‌نمايد.
2- «آش هاي نسبتاً ترش» مثل «آش آلو» و «انار ترش» و «غوره» و «تمر هندي» و «گوجه» طبخ نموده بخوريد براي انواع سردردها مفيد است.
3- از گرد «غوره» خميري تهيه كنيد و به پيشاني ببندند.
4- براي سردرد بالاي ابرو و پيش سر، «گلاب» و «سركه» را دم كنيد. بعد پارچه تميزي را داخل آن بخيسانيد و روي سر ضماد نماييد، يا با «گل ختمي» و «سركه» خمير تهيه نموده، روي سر و پيشاني ضماد نماييد.
5- آب «گشنيز» تازه را با چند قطره «سركه» مخلوط كرده در بيني بچكانيد، و «سركه» را بو بكشيد.

سردرد بلغمي‌
1- اين دسته اشخاص بايد مرباي تازه، «نارگيل»، «سركه شيره»، «پلو» با «شويد»، «خرما»، «خربزه»، «مغز گردو» بخورند. آبگوشت كه با حبوبات و پياز پخته شده و مايعات و سبزيجات خام نخورند.
2- آب «ترب» را با «سكنجبين» بنوشيد. البته تهوع‌آور است و بعد خوب مي‌شود.
3- «نمك» و «سركه» را به كف پاها ضماد نماييد و كف پاها را در آب داغ بگذاريد.

سرخي پلك‌
«بلخ» (ميوه سبز نرسيده‌ي خرما) را چون با «آب غوره» بجوشانيد تا غليظ شود و آن را در چشم سرمه نماييد، مفيد مي‌باشد.

سرخ‌مويي‌
اگر به بچّه‌هاي زاغ و سرخ مو علاقه نداريد و نوزاد شما با اين شرايط به دنيا آمده، كافي است «فندق» را با «روغن زيتون» ساييده و بر محل تلاقي استخوان جلو سر با استخوان عقب سر نوزاد بماليد و آن عمل را مداومت دهيد تا رنگ موي نوزاد برگردد و سياه چشم و سياه موي گردد.

سرخي صورت‌
برگ هاي سبز «كاهو» را بكوبيد و روي قسمت‌هاي سرخ صورت تا نيم ساعت قرار دهيد. صورت را بشوييد. اين كار را چندبار تكرار كنيد.

زندگی به سبک انتظار

سبک زندگی انسان منتظر از سایرین متمایز است. زمینه سازی برای ظهور حضرت مهدی -علیه السلام- هویت خاصی به دیدگاه ها و گرایش ها و رفتارهای فرد مسلمان می دهد. یعنی اگر در نظر بگیریم که سبک زندگی یک فرد منطبق بر آموزه- های اسلام است، این دیدگاه شیعی درباره حضرت حجت -عجل الله تعالی فرجه- و زمینه سازی برای ظهور ایشان مانند نخ تسبیحی همه اجزای زندگی مومنانه آن فرد را به هم متصل می کند و به آن جهت می دهد. در این نوشتار به بررسی کلی درباره سبک زندگی زمینه ساز ظهور حضرت مهدی -علیه السلام- می پردازیم.

مفهوم سبک زندگی منتظرانه

سبک زندگی مجموعه ای از عملکردهاست که بر اساس بینش ما به زندگی شکل می گیرد و فرد با بهره‌گیری از آنها، افزون بر رفع نیازهای جاری خود، روایت خاصی از هویت شخصی خود را در برابر دیگران، مجسم می‌سازد. و در واقع از این نظر میان قشرهای گوناگون اجتماعی، تمایز به وجود می‌آورد. یکی از صاحب نظران بر اساس دیدگاه رهبر معظم انقلاب در تعریف سبک زندگی می گوید
سبك زندگی، مجموعه‏ای نظام‏مند از فعالیت‌هاست كه از بینش‌ها، گرایش‌ها و كنش‌های اشخاص بر می‌خیزد و به همین مناسبت، مقام معظم رهبری تأكید می‏كند كه -رفتار اجتماعی و سبك زندگی، تابع تفسیر ما از زندگی است. هدف زندگی چیست؟ هر هدفی كه ما برای زندگی معین كنیم، به طور طبیعی، متناسب با خودش، یك سبك زندگی برای ما به همراه دارد.

به این ترتیب اگر زمینه سازی برای ظهور حضرت مهدی -علیه السلام- در اولویت اهداف زندگی انسان مسلمان شیعه مذهب قرار گیرد و با علم و معرفت نیز همراه باشد، علایق، گرایش ها و عملکرد فرد را تحت تاثیر قرار می دهد. در واقع این هدف مقدس، اهداف جزئی تر زندگی را دوباره تعریف می کند و بر این اساس سبک خاصی از زندگی شکل می گیرد.

سبک زندگی زمینه سازانه

انتظار بر تمام مسئولیت های دینی سایه می افکند و آن را در نسبتی خاص با امام زمان -علیه السلام- قرار می دهد. در واقع سبک زندگی انسان منتظر، بر اساس تکالیف دینی تعریف شده است، با این تفاوت که نیت ما را در انجام اعمال دینی تغییر می دهد و تکامل می بخشد. پس شاخصه و مولفه اصلی فرهنگ انتظار همه آن تكالیفی است كه در تعالیم دینی آمده است و هیچ تغییری در وظایف و تكالیفمان به وجود نمی‏آید و تنها وظیفه ما سخت‏تر شده است و از آن طرف فضیلت‏های ما هم برتر شده است و به همین جهت، مردم زمان غیبت، اگر به وظایف خود عمل كنند، برترین مردم در تمام دوران هستند. بر اساس روایات:
اگر روزى هیچ كس از اولاد امام حسین -علیه السلام- را نبینید، از خداوند استعانت طلبید و به طریقه‏ و سنتی كه عمل می‌کردید، توجه نموده از آن پیروى نمائید…

اگر زمینه سازی برای ظهور حضرت مهدی -علیه السلام- در اولویت اهداف زندگی انسان مسلمان شیعه مذهب قرار گیرد و با علم و معرفت نیز همراه باشد، علایق، گرایش ها و عملکرد فرد را تحت تاثیر قرار می دهد. در واقع این هدف مقدس، اهداف جزئی تر زندگی را دوباره تعریف می کند و بر این اساس سبک خاصی از زندگی شکل می گیرد.

بنابراین فرهنگ انتظار، همان تمامیت اسلام ناب محمدی است كه در دوران غیبت به طور خاص، با انتظار امامی كه غایب است، خودش را نشان می دهد. در واقع فرد منتظر تکالیف دینی را با این نیت انجام می دهد که در دوران غیبت نیز از امام خویش اطاعت کند و به تبع آن ظرفیت ولایت پذیری را در خود بالا ببرد و زمینه ظهور ایشان را فراهم کند. در این زمینه همچنین گفته شده است:
ما به عنوان شیعه منتظر در دوران غیبت، باید به این باور رسیده باشیم كه امام مهدی-عجل الله تعالی فرجه-، با وجود غیبت ظاهری، امام، حیّ و حاضر و ناظر و شاهد بر اعمال ماست و آن حضرت یك تكالیفی از ما می‌خواهد كه باید به آنها عمل كنیم. امام غایب ما، امام مهدی -علیه السلام-، حجت خدا و منجی موعود است. امام به عنوان حجت الهی، معیار و شاخص است و ما وظایفی نسبت به آن حضرت بر عهده داریم. بقیه حجت‌های الهی، معمولاً در جامعه خودشان حاضر بودند؛ اما این امام، این ویژگی را دارد كه غایب است و با وجود غیبتش، مردم موظف به اطاعتش شده‌اند و معیار سنجش عملكرد افراد در دوران غیبت نیز اطاعت از امام است؛ یعنی مردم در دوران غیبت، با وجود غیبت ظاهری امام، باید حرمت امامشان را پاس بدارند و مطیع او باشند.

جمعه ها طبع من احساس تغزل دارد
ناخودآگاه به سمت تو تمایل دارد

بی تو چندیست که در کار زمین حیرانم
مانده ام بی تو چرا باغچه ام گل دارد

شاید این باغچه ده قرن به استقبالت
فرش گسترده و در دست گلایل دارد

تا به کی یکسره یکریز نباشی شب و روز
ماه مخفی شدنش نیز تعادل دارد

کودکی فال فروش است و به عشقت هر روز
می خرم از پسرک هر چه تفال دارد

یازده پله زمین رفت به سمت ملکوت
یک قدم مانده زمین شوق تکامل دارد

هیچ سنگی نشود سنگ صبورت، تنها
تکیه بر کعبه بزن، کعبه تحمل دارد…

تعدادی حشره کوچولو در یک برکه، زیر آب زندگی می کردند. آنها تمام مدت میترسیدند از آب بیرون بروند و بمیرند.

یک روز یکی از آنها بر اساس ندای درونی از ساقه یک علف شروع به بالا رفتن کرد، همه فریاد می زدند که مرگ تنها چیزی است که عاید او میشود، چون هر حشره ای که بیرون رفته بود برنگشته بود.

وقتی حشره به سطح آب رسید نور آفتاب تن خسته او را نوازش داد و او که از فرط خستگی دیگر رمقی نداشت روی برگ آن گیاه خوابید. وقتی از خواب بیدار شد به یک سنجاقک تبدیل شده بود. حس پرواز پاداش بالا آمدنش بود. سنجاقک بر فراز برکه شروع به پرواز کرد و پرواز چنان لذتی به او داد که با زندگی محصور در آب قابل مقایسه نبود. تصمیم داشت برگردد و به دوستانش هم بگوید که بالای آن ساقه ها کسی نمی میرد ولی نمی توانست وارد آب شود چون به موجود دیگری تبدیل شده بود.
شاید بیرون رفتن از شرایط فعلی ترسناک باشد، اما مطمن باشید خارج از پیله تنهایی، غم و ترس، تلاش برای رفتن به سوی کمال عالی است!
پس تغییر را پیش بکش!

دوباره فاجعه رخ داد در زمینِ خدا
دوباره کشته شدند جمع زائرینِ خدا

چه حجّی و چه مِنایی و عیدِ قربانی
چه حاجیان عزیزی شدند قربانی …

فضای حج و زیارت شده ست خون آلود
خدا کند که ببینیم مرگِ آلِ سعود

سه روز عزای عمومی شده ست در ایران
تمام لعنت حق باد بر مَلِک سلمان …

فدای راهِ حسین و فدایِ دینِ حسین …
قرار و وعده ی ما باشد اربعینِ حسین …

زمین دلتنگ و مهدى بیقراراست‏

فلک شیدا، پریشان روزگار است

‏

دلا، آدیـــــــنه شد، دلبر نیـــــامد

غـــروب انتـــظارم سرنــــــــیامد

همه دلــــــها پر از آه و غم و درد

همه آلاله‏ها پـــــــــــژمرده و زرد

نفس‏ها خـــسته و در دل خموشـند

فغانها بى‏ صدا و پرخروشــــــــند

نه رنگى از عدالت، نى از صداقت‏

در و دیوار دارد نقش ظــــــلمت

‏

شده پرپر گـــــــــل مهر و محـبّت‏

همــه دلـــــــها شده سرشار نفرت

شده شام یتیمان، نالــــــه و اشــک‏

برد هرکــس به کاخ دیگرى رشک

‏

شده پژمـــــــرده غنچه در چمنزار

بگشت آواره گل در کوى گـــــلزار

نشسته دیو بر دلـــــــــــهاى خفته‏

همه جا بذر نومــــــــــــیدى شکفته

‏

زده زنـــــــــــگارها آئین و مذهب‏

دمى، رویى زسرور نیست یا رب

‏

به اشک چشم و مهر و ماه، سوگند

به آه و ناله دلــــــــــــــهاى دربند

اگر نرگس زهجرت زار زار است‏

شقایق تا قیامت دغـــــــــدار است

تا ظهورت چقدر فاصله داريم آقا
آه از جمعه ي بي تو گله داريم آقا

جمـعــه را سرمــه کشیدم كه مــگر برگـــردی
با همان سیصد و دلتنگ نفر برگــــــــــــــردی

زندگـــی نیست ممــات است ، تو را کم دارد
دیدنت ارزش آواره شدن هم دارد

خير از جمعه نديديم به والعصر قسم
بي تو ما طعنه شنيديم به والعصر قسم

از دل تنــگ مـــــن آیا خبــری هــم داری؟
آشنا ، پشت سرت مختصری هــــــــم داری؟

هیچ کس تاب و تب چشم تو را درک نکـرد
هیچ کـس اشک شب چشم تو را درک نکرد

منّتـــی بر سر ما هم بگذاری بـــد نیسـت
آه کم چشــــــم به راهم بگذاری ، بد نیست

نگرانم كه پس از مردن من برگردی
پاي تابوت ، سر بردن من برگردي

نکنــــد منتظــــــــر مردن مائـــی آقا؟
منتظرهات بمیرند میایــــــــی آقــــا؟

به نظر می‌رسد این فاصله ها کم شدنی‌سـت
غیر ممکن تر از این خواسته ها هم شدنی‌ست

دارد از جـــاده صدای جرســی می آیــد
مژده ای دل که مسیحــا نفسی می آید

چون قرار همـــه با حضرت آقا جمعه است
همه ي دلخوشی هفته ي ما با جمعـه است

منجــــی ما به خداوند قســـم آمدنی‌ست
یوسف گـــــم شده ، ای اهل حرم آمدنیس.

الّلهُـــمَّ عَجِّــــــلْ لِوَلِیِّکَــــــ الْفَــــــــرَج الساعة.

: رسول اللّه صلى الله عليه و آله :
حَقّاً لَم يَكُن لُقمانُ نَبِيّاً ، ولكِن كانَ عَبداً صَمصامَةً ، كَثيرَ التَّفَكُّرِ ، حَسَنَ الظَّنِ ، أحَبَّ اللّه َ فَأَحَبَّهُ ، وضَمِنَ عَلَيهِ بِالحِكمَةِ ، كانَ نائِماً نِصفَ النَّهارِ إذ جاءَهُ نِداءٌ : يا لُقمانُ ، هَل لَكَ أن يَجعَلَكَ اللّه ُ خَليفَةً فِي الأَرضِ تَحكُمُ بَينَ النّاسِ بِالحَقِّ؟ فَانتَبَهَ فَأَجابَ الصَّوتَ ، فَقالَ : إن يُجبِرني رَبّي قَبِلتُ ، فَإِنّي أعلَمُ إن فَعَلَ ذلِكَ بي أعانَني وعَلَّمَني وعَصَمَني ، وإن خَيَّرَني رَبّي قَبِلتُ العافِيَةَ ولمَ أقبَلِ البَلاءَ . فَقالَتِ المَلائِكَةُ بِصَوتٍ لا يَراهُم : لِمَ يا لُقمانُ؟ قالَ : لِأَنَّ الحاكِمَ بِأَشَدِّ المَنازِلِ وأكدَرِها يَغشاهُ الظُّلمُ مِن كُلِّ مَكانٍ يَنجو ويُعانُ وبِالحَرِيِّ أن يَنجُوَ ، وإن أخطَأَ أخطَأَ طَريقَ الجَنَّةِ ، ومَن يَكُن فِي الدُّنيا ذَليلاً خَيرٌ مِن أن يَكونَ شَريفاً ، ومَن يَختَرِ الدُّنيا عَلَى الآخِرَةِ تَفتِنهُ الدُّنيا ولا يُصيبُ مُلكَ الآخِرَةِ . فَعَجِبَتِ المَلائِكَةُ مِن حُسنِ مَنطِقِهِ ، فَنامَ نَومَةً فَغُطَّ بِالحِكمَةِ غَطّا فَانتَبَهَ فَتَكَلَّمَ بِها ، ثُمَّ نودِيَ داوُدُ بَعدَهُ فَقَبِلَها ولَم يَشتَرِط شَرطَ لُقمانَ . . . وكانَ لُقمان يُؤازِرُهُ بِحِكمَتِهِ وعِلمِهِ ، فَقالَ لَهُ داودُ : طوبى لَكَ يا لُقمانُ ، اُوتيتَ الحِكمَةَ وصُرِفَت عَنكَ البَلِيَّةُ ، واُوتِيَ داوُدُ الخِلافَةَ وَابتُلِيَ بِالرَّزِيَّةِ أوِ الفِتنَةِ .

پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :
در حقيقت ، لقمان ، پيامبر نبود ؛ ليكن بنده اى بود مصمّم، انديشه مند و با حُسن ظن . خدا را دوست مى داشت . پس خدا نيز او را دوست داشت و حكمت را بر او ضمانت كرد. وسط روز ، خوابيده بود كه ناگهان به پذيرش خلافت ، فرا خوانده شد كه : «اى لقمان! آيا مى خواهى كه خداوند ، تو را خليفه اى در روى زمين قرار دهد تا در ميان مردم ، به حق ، داورى كنى ؟» . لقمان ، بيدار شد و در پاسخ گفت : «اگر پروردگارم مرا وادار كند، مى پذيرم؛ زيرا مى دانم كه اگر با من چنين كند . يارى ام مى نمايد و دانشم مى آموزد و از خطا نگاهم مى دارد. ولى اگر پروردگارم مرا مخيّر سازد، عافيت را مى پذيرم و بلا را نمى پذيرم» . فرشتگانى كه نمى ديدشان ، با صدايى به او گفتند: اى لقمان! چرا چنين گفتى؟ گفت: «زيرا حكمران ، در سخت ترين و مشكل ترين مقام ، جاى گرفته كه ظلم از هر طرف ، بر او احاطه دارد؛ [امكان دارد] خوار شود يا يارى گردد . اگر به صواب داورى كند، اميد است كه نجات يابد و اگر [در داورى] به خطا رود، راه بهشت را به خطا رفته است. هر كس در دنيا حقير و بى مقام باشد ، بهتر از اين است كه صاحب مقام باشد ، و هر كس دنيا را در مقابل آخرت بر گزيند، دنيا او را مى آزمايد ؛ ولى به پادشاهىِ آخرت ، دست نمى يابد» . فرشتگان از زيبايىِ گفتار او ، در شگفت شدند. لقمان ، لحظه اى خوابيد و سراسر وجودش آكنده از حكمت شد. پس ، از خواب بيدار شد و [از آن پس ]حكيمانه سخن گفت . پس از او، داوود عليه السلام به پذيرش خلافت ، فرا خوانده شد و او آن را پذيرفت و شرط لقمان را مطرح نكرد… . لقمان با دانش و حكمتش ، داوود را يارى مى كرد. داوود گفت: «خوشا به حالت ، اى لقمان! به تو حكمت داده شد و بلا از تو دور گرديد ؛ ولى به داوود خلافت داده شد و دچار مصيبت و فتنه گرديد» .

تاريخ مدينة دمشق : ج 17 ص 85 ، كنز العمّال : ج 14 ص 34 ح 37865 ؛ مجمع البيان : ج 8 ص 494 نحوه وراجع : نوادر الاصول : ج 1 ص 247 وتفسير القمي : ج 2 ص 162 .

تا على بن ابيطالب و طاها داريم/
كى نيازى به دم حضرت عيسى داريم.؟

مسجد كوفه ز ما هست و كليسا ز شما/
در نجف ما على عالى اعلى داريم.

در قيامت چه كسى ياورتان خواهد بود/
ما ولى حضرت صديقه ى زهرا داريم.

دكتر فوق اطباء جهان عباس است/
چه غم از حادثه چون حضرت سقّا داريم.

مريم از آن شما باد آلا قوم مسيح/
ما ولى در دو جهان زينب كبرى داريم.

این روزها که شیعه کشی رخ نموده است
شاید نوید آمدنت را دلالت است

آقا! شکایت دلمان را کجا بریم
“عجّل علی ظهور” شما اوج حاجت است

کوفی شده زمانه و هیچ اعتماد نیست
حتی به حرف ما که دعامان شهادت است…

آقا به خاطر دل زینب ظهور کن…
در سوریه حضور حرامی جسارت است

آقا قبول! منتظرانت کجا و من
وقتی تمام زندگی ام غرق حسرت است

اینجا به بغض های حسن خیره مانده ام…
در کوچه ای که مادرتان بی حمایت است…

قصدم گریز نیست به صحرای کربلا…
آنجا که ناله ی همگان وا مصیبت است

اللهم عجل لولیک الفرج المهدی

گفتمش در روز محشر دیده در دنبال کیست ؟
گفت چشم انبیاء سوی علی اصغر(ع) است

گفتمش حکم شفاعت را که امضا میکند ؟
گفت سقایی که با حکم حسین(ع) سرلشکر است

گفتمش شیعه به دوزخ می رود ؟ غرید و گفت :
آتش دوزخ برای دشمنان حیدر(ع) است

گفتمش فلک نجات عالم ایجاد چیست ؟
گفت یک موی حسین(ع) بر کل عالم لنگر است

گفتمش رمز نجات شیعیان در چیست ؟ گفت :
شاه عاشوراییان فرمانروای محشر است

گفتمش گویند سوریه ستاد زینب(س) است
گفت آری ، دستیارش یک سه ساله دختر است.

امشب از دشت منا بوی خدا می آید

بوی آوای خوش خدا خدا می آید

دلمان بهر عزای حاجیان سخت گرفت

بوی روضه های دشت کربلا می آید

قومی که سیه روزتر از عاد و ثمودند
صدمرتبه گفتیم همین آل سعودند

این طائفه هم مسلک شیطان رجیمند
یک ثانیه در بند خداوند نبودند

بیزاریِ ما بر همه ی خلق عیان است
زین فرقه که زاییده ی افکار یهودند

یک ذرّه هم از آدمیت بهره نبردند
یک لکّه ی ننگند که در مُلک وجودند

در حال نمازند اگر ، خوب نظر کن
تنها به ابوبکر و عمر گرمِ سُجودند

دور سر ما هاله ای از نور تولّاست
اینها همه در هاله ای از نعشه ی دودند

بی حیثیتیِ خلفا قسمتشان شد
مفعول شدن را که قبیحانه ستودند

از دادن ناموس ندارند إِبایی
در هرچه بخیلند در این صاحب جودند

ارفاق کنم ، پادشهان عربستان
هم قیمت یک گونیِ پوسیده ی کودند

دنبال مُقصّر نرو این سمت به آن سمت
این بی هُنران علّت هر گونه رُکودند

این سلسله الباقی دُزدان سقیفه ند
آن دسته که حقّ علی و آل ، رُبودند

نفرین به کسانی که پس از داغ پیمبر
باضربه ی پا از دل ما عقده گشودند

شد روزیِ شان کاسته در باب تولّی
آن دسته که اشعار تبرّی نسُرودند

یا مظهرالعجائب دنیا ابالحسن/
یا ایهالعزیز خدا ، یا ابالحسن/

وقتی غلام حلقه به گوش حسن شدم/
بهتر بود صدات زنم با ابالحسن/

اول کلام یاد گرفته زمادرم/
مولای توست حضرت آقا ابالحسن/

محشر که گفته اند به ما از هراس آن/
راحت توان گذشت ولی با ابالحسن/

اعجاز گونه منحصری مثل لم یلد/
همچون خدای یکه و تنها ابالحسن/

از نوع بهترین عبادات نام توست/
ذکر قنوت زینب کبری ابالحسن/

این افتخار بس که مرا مقتدا تویی/
ای مقتدای ام حضرت زهرا ابالحسن/

تنها نخوانده اند شما را ابوتراب /
خورشید و آسمانی و دریا ابالحسن/

در خلقت تو هرچه تأمل نموده ام /
راهی نبود غیر معما ابالحسن/

میزان محشری و صراط قیامتی/
حرف و حدیث آخر عقبا ابالحسن/

خبری تازه شهر را پر کرد
خبری ناگوار و رقت بار

تیتر اصلی حکایت از این داشت
که خیانت دوباره شد تکرار

ابتدا روز یازده سپتامبر
سنگ بر زائران حق بستند

همه دیدند نوکران یهود
تا چه حد بی مروت و پستند

خون آن ماجرا نخشکیده..
باز بر جان مردم افتادند

برده های سیاه بخت چه خوب
پیش ارباب دم تکان دادند

لاشخورهای منطقه امسال
عید را بر همه عزا کردند

کاسه لیسان بی صفت اینبار
جان حجاج را فدا کردند

شأن والای خاندان سعود
کمتر از یک مترسک چوبیست

طی این سالها نشان داده
سگ تعلیم دیده ی خوبیست

آفتابی دوباره میتابد
یخ این قصه آب خواهد شد

شک نکن طبق آیه ی قرآن
قوم ظالم عذاب خواهد شد

عزم طوفان دیگری در ماست
رخش حمله به خائنان زین است

و ید الله فوق ایدیهم
آخر شاهنامه شیرین است

در دل شب به گوش خاموشان
ما ندای بلند تکبیریم

از شما گرگ ها به زودی زود
انتقامی درست میگیریم

در مسیر ولایت و قرآن
محکم و استوار میمانیم

عید قربان بعد در مکه
پشت مولا نماز میخوانیم

لعنت بر آنکه بر تن اسلام فرقه کرد
این قوم متحد شده را فرقه فرقه کرد

تکبیر دشمنان علی رکن کیش ماست
هرکس محب فاطمه شد قوم و خویش ماست

ما همکلام منکر حیدر نمیشویم
با قنفذ و مغیره برادر نمیشویم

از الست طایفه ی دلخسته ایم
ما بچه های مادر پهلو شکسته ایم

لعن الله علی ءال سعود ءال خلیفه

ای همه ی بود و نبودم حسین
نیمه ی پنهان وجودم حسین

گوش کن ای گل پسر فاطمه
با لب تو شعر سرودم حسین

شاعر لب های تو هستم حسین
دیده به لب های توبستم حسین

رفتن تو بر جگرم‌ داغ زد
رفتی و در سوگ نشستم حسین

ای همه ی دار و ندارم حسین
ای همه ی صبر و قرارم حسین

کاش بفهمم که پس از مرگ من
آمده ای سوی مزارم حسین

تشنه ی آن نام تو هستم حسین
مست می و جام توهستم حسین

عاقبت این عشق مرا صید کرد
عاشق این دام تو هستم حسین

در قفس عشق اسیرم حسین
عاشق آن ماه منیرم حسین

تشنه تو را کشتند آقای من
کاش منم تشنه بمیرم حسین

جان علی نور دو عینی حسین
راز حدیث ثقلینی حسین

محتشمی گفت به من شاعره
شعر بگو شعر حسینی حسین

شاعر دربار تو هستم حسین
جان علی دل به تو بستم حسین

کاش که در روز جزا بشنوی
مثل تو من بی سر و دستم حسین

خداکند نشوم هم کلام بعضی ها
که لعنت است جواب سلام بعضی ها

اگر چه خادم بیت اله اند اما هست
به سوی کفر قعود و قیام بعضی ها

به طرز خوردن شام و شراب مربوط است
اصول و فقه و حلال و حرام بعضی ها

تمام فتنه عالم به دست این آل است
که هست در کف شیطان لجام بعضی ها

خدا گواست ز فعل حرام روئیده
تمام نطفه و لحم و عظام بعضی ها

شده تمام ؛ جنایات مصر و سوریه
به نام شیعه و سنی به کام بعضی ها

زخون شیعه پاراچنار تا بحرین
اضافه کن همه بر اتهام بعضی ها

هر آنکه در صدد اختلاف ادیان است
یکی ست منطق او با مرام بعضی ها

جوان شیعه اگر با بصیرتی نکند
بعید نیست بیفتد به دام بعضی ها

نظر به آیه ((بَل هُم اَضَلّ)) کن و بنگر
خدا چه گفته به وصف مقام بعضی ها

شبیه عاقبت موج و صخره نزدیک است
سقوط سلطنت و انهدام بعضی ها

خدا کند که بیاید امام غایب ما
به هم زند ز پی و بن نظام بعضی ها

به این دلیل نکردم به نامشان تصریح
که داشت مشکل تطهیر نام بعضی ها

{ شاعر : یاسر رحمانی }

لعن الله اعداءالله … 

چندگاهیست وقتی می گویم:

«اللهم کل لولیک الحجة بن الحسن»

با آمدن نام دلربایت دلم نمی لرزد

چندگاهیست وقتی می گویم: «صلواتک علیه و علی آبائه »

به یاد مصیبتهای اهل بیتت اشک ماتم نمی ریزم

چندگاهیست وقتی می گویم: «فی هذه الساعة»

دگر به این نمی اندیشم که در این ساعت

کجا منزل گرفته ای

چندگاهیست وقتی میگویم: «و فی کل الساعة»

دلم نمی سوزد که همه ساعاتم ازآن تو نیست

چندگاهیست وقتی می گویم: «ولیا و حافظا»

احساس نمی کنم که سرپرستم، امامم کنار من ایستاده

و قطره های اشکم را به نظاره نشسته است

چندگاهیست وقتی می گویم: «و قائدا وناصرا»

به یاد پیروزی لشکرت،

در میان گریه لبخند بر لبم نقش نمیزند

چندگاهیست وقتی می گویم: «و دلیلا و عینا»

یقین ندارم که تو راهنما و نگهبان منی

چندگاهیست وقتی می گویم: «حتی تسکنه أرضک طوعا»

یقین ندارم که روز حکومت تو بر زمین،

من هم شاهد مدینه فاضله ات باشم

چندگاهیست وقتی می گویم: «و تمتعه فیها طویلا»

به حال آنانی که در زمان طولانی حکومت شیرین تو

طعم عدالت را می چشند غبطه نمی خورم

اما چندگاهیست دعای فرج را چندبار می خوانم

تا هم با آمدن نامت دلم بلرزد، هم اشکم بریزد،

هم در جست و جویت باشم،

هم سرپرستم باشی،

هم به حال مردمان عصر ظهور غبطه بخورم

وهم احساس کنم خدا در

نزدیکی من است…..

و باز هم با شرم

می گویم : اللهم عجل لولیک الفرج

یک سال دیگر هم گذشت

و چشممان به جمال مولای غایبمان روشن نشد…

و چرا بیاید؟ وقتی که اکثریت قریب به اتفاق ما شیعیان

در تمام سال از او غافلیم،

و قلیلی از ما نیز به هنگام مشکلاتمان از او یاد می‏کنیم…

اما آقای ما

به رو سیاهیمان نگاه نکن و به دستهایمان که خالی اند

و به زبانمان نیز گوش مسپار

که گناهکارتر از آن است که تو را با صداقت و اخلاص بخواند،

قلب آن اندک بندگان واقعی خداوند را ببین

که هر روز ـ صبح و شام ـ تو را می‌خوانند…

الهم صل علی محمد و آل محمد و عجل فرجهم

ﺑﺎ ﯾﮏ ﻧﺎﺑﯿﻨﺎ ﻣﯿﺸود ﺁﻫﻨﮓ ﮔﻮﺵ ﮐﺮﺩ
ﺑﺎ ﯾﮏ ﮐﺮ ﻭ ﻻﻝ ﻣﯿﺸود ﺷﻄﺮﻧﺞ ﺑﺎﺯﯼ ﮐﺮﺩ
ﺑﺎ ﯾﮏ ﻣﻌﻠﻮﻝ ﺫﻫﻨﯽ ﻣﯿﺸود ﺭﻗﺼﯿﺪ
ﺑﺎ ﯾﮏ ﺑﯿﻤﺎﺭ ﺳﺮﻃﺎﻧﯽ ﻣﯿﺸود از زندگی گفت
ﺑﺎ ﯾﮏ ﺁﺩﻡ ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺭﻭﯼ ﻭﯾﻠﭽﺮ ﻣﯿﺸود قدم زد
ﻭﻟﯽ
ﺑﺎ یک ﺁﺩﻡ بی احساس،
ﻧﻪ ﻣﯿﺸود ﺣﺮﻑ ﺯﺩ،ﻧﻪ ﺑﺎﺯﯼ ﮐﺮﺩ ،ﻧﻪ ﻗﺪﻡ ﺯﺩ ﻭ ﻧﻪ ﺷﺎﺩ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﮐﺮﺩ!!!!
یک ضرب المثل چینی می گوید برنج سرد را می توان خورد،
چای سرد را می توان نوشید اما نگاه سرد را نمی توان تحمل کرد…
مهم نیست کف پاتو شستی یا نه؟!
حتی مهم نیست کف پات نرمه یا زبر

اما این مهمه

که وقتی از زندگی کسی رد می شی ؛
رد پای قشنگی از خودت به جا بگذار

همیشه میشه تموم کرد
فقط بعضی اوقات دیگه نمیشه دوباره شروع کرد…
مواظب همدیگه باشیم!
از یه جایی بــه بعد……………دیگه بزرگ نمیشیم؛ پـیــــــــــر میشیم
از یه جایی بــه بعد…………. دیگه خسته نمیشیم؛ می بُــــــــــــرّیم
از یه جایی بــه بعد……….دیـگه تــکراری نیستیم؛ زیـــــــــــادی هستــــــــیم..!!
پس قدر خودمون، دوستانمونو زندگيمونو و کلأ حضور خوشرنگ مون رو تو صفحهء دفتر خلقت بدونيم و الا
محبت تجارت پایاپای نیست

 امام حسن مجتبي عليه السلام فرمايند

 «وَاللّه ِ لا يُحِبُّنا عَبْدٌ أَبَدا وَلَوْ كانَ أَسيرا فِى الدَّيْلَمِ إلاّ نَفـَعَهُ حُبـُّنا وَإنَّ حُبَّنا لَيُساقِطُ الذُّنُوبَ مِنْ بَنِيآدَمَ كَما يُساقِطُ الريحُ الوَرَقَ مِنَ الشَّجَرِ.»

  «سوگند به خداوند
كسى دوست نمى دارد ما را ـ گر چه در دورترين نقاط؛ همچون ديلم اسير باشد ـ مگر اين كه دوستى ما به حال او مفيد خواهد بود، همانا ولايت و محبت ما ـ اهل بيت ـ گناهان فرزندان آدم را از بين مى برد همان طورى كه باد، برگ درختان را از شاخه و تنه او جدا مى كند و به زمين مى ريزد.» (اهل نجوم مى گويند دَيْلَمْ سرزمينى است در اقليم قاره چهارم كه طول آن 75 درجه و عرض آن 10/36 سى و شش درجه و ده دقيقه مى باشد. )

 (معجم البلدان، ج2، ص614)
 بحارالانوار، ج44، ص25

ﺧﺪﺍﻭﻧﺪﺍ
ﺑﺮﺍﻱ ﺷﺎﻧﻪ ﻫﺎﻱ ﺧﺴﺘﻪ ﻗﺪﺭﻱ ﻋﺸﻖ،
ﺑﺮﺍﻱ ﮔﺎﻣﻬﺎﻱ ﻣﺎﻧﺪﻩ ﺩﺭ ﺗﺮﺩﻳﺪ ﻗﺪﺭﻱ ﻋﺰﻡ،
ﺑﺮﺍﻱ ﺯﺧﻤﻬﺎ ﻣﺮﺣﻢ،
ﺑﺮﺍﻱ ﺍﺧﻤﻬﺎ ﻟﺒﺨﻨﺪ،
ﺑﺮﺍﻱ ﭘﺮﺳﺶ ﭼﺸﻤﺎﻥ ﻣﺎ ﭘﺎﺳﺦ،
ﺑﺮﺍﻱ ﺧﻮﺍﻫﺶ ﺩﺳﺘﺎﻥ ﻣﺎ ﺑﺎﺭﺍﻥ،
ﺑﺮﺍﻱ ﻭﺍﮊﻩ ﻫﺎ ﮔﺮﻣﺎ،
ﺑﺮﺍﻱ ﺧﻮﺍﺑﻬﺎ ﺭﺅﻳﺎ،
ﺑﺮﺍﻱ ﺍﻳﻦ ﻫﻤﻪ ﺳﺮﮔﺸﺘﮕﻲ ﺍﻳﻤﺎﻥ،
ﺑﺮﺍﻱ ﺍﻳﻦ ﻫﻤﻪ ﺑﻴﮕﺎﻧﮕﻲ ﺍﻟﻔﺖ،
ﺑﺮﺍﻱ ﺑﺴﺘﮕﻲ ﺁﻏﺎﺯ،
ﺑﺮﺍﻱ ﻇﻠﻤﺖ ﺟﺎﻥ، ﺭﻭﺷﻨﺎﻳﻴﻬﺎﻱ ﭘﻲ ﺩﺭ ﭘﻲ،
ﺑﺮﺍﻱ ﺣﻴﺮﺕ ﺩﻝ، ﺁﺷﻨﺎﻳﻴﻬﺎﻱ ﭘﺮﻣﻌﻨﺎ،
ﺑﺮﺍﻱ ﻋﺸﻘﻬﺎﻱ ﺧﺴﺘﻪ ﻗﺪﺭﻱ ﺭﻭﺡ،
ﺑﺮﺍﻱ ﻋﺰﻣﻬﺎﻱ ﻣﺎﻧﺪﻩ ﻗﺪﺭﻱ ﺭﺍﻩ… ﻋﻄﺎ ﻓﺮﻣﺎ …..ﺍﻣﯿﻦ….

تحلیل استاد پناهیان از فاجعۀ کشته شدن حجاج در منی

شاید بتوانیم فاجعۀ منا را یک حرکت تروریستی عظیم علیه مسلمانان تلقی کنیم، چرا که چنین جنایاتی در پروندۀ آل سعود فراوان است، اگر هم حکام جنایتکار آل سعود مستقیماً این جنایت را انجام نداده باشند، نفوذ صهیونیست‌ها در این دولت فاسد بسیار زیاد است و یک دولت فاسد تحت نفوذ دشمنان اسلام، طبیعی‌ست که محل امنی برای مسلمانان نباشد.

دولت ما باید در مقابل این جنایت آل‌سعود عکس العمل قاطع نشان بدهد. ما منتظر محکوم کردن حکام جنایتکار آل سعود در سخنرانی فردای رئیس جمهور در سازمان ملل هستیم.

اساساً مدیریت صحرای منا که یازده ماه از سال کاملاً خالی از سکنه است و جزئیات رفتار حجاج قابل پیش‌بینی و برنامه‌ریزی است، بسیار آسان‌تر از آن است که چنین فجایعی را بتوان احتمال داد. آل سعود خائن تنها به حرکت‌های نمایشی در جهت خدمت به حجاج اکتفا می‌کند. آن‌ها به هیچ وجه نمی‌خواهند حج رونق پیدا کند. آنگاه برخی سیاسیون ورشکسته به دفاع و توجیه بی‌تدبیری آل سعود می پردازند …

(قسمتی از سخنرانی هفتگی در هیات شهدای گمنام)

روزجمعه و وقت حساب و کتاب شد

پیشانی ام به محضرتان خیس آب شد

هر روز با گناه دلت را شکسته ام

بین من و تو این همه عصیان حجاب شد

گفتند پای نامه ما گریه میکنی

حال شما زدیدن نامه خراب شد

با این وجود تا که گره خورد کار من

یا صاحب الزمان دلم مستجاب شد

هر عاشقی که خالصانه پای شما نشست

پیچیده عطر نوکریش چون گلاب شد

این عمر بی وفا و تو هم دیر کرده ای

آوای الرحیل به جانم عذاب شد

سرچشمه زلال شد آیینه جمال

بر دیده ام نگاه به رویت سرا ب شد

امسال هم گدای شب جمعهء حرم

با یک دعای مادرتان بیحساب شد

غروب جمعه دلـم بوی یار می‌گیرد
افـق افـق دل مـن را غبـار می‌گیرد
نه با زیارت یاسـین دلـم شـود آرام
نه با دعـای سـمـاتم قـرار می‌گیـرد

از آیت الله بهاءالدینــی (رحمة الله علیه) پرسیدنــد:

علت ایــن که عصرهای جمعه دل انسان می‌گیــرد و
غمگیــن می‌شود چیست؟

فرمودنــد:

چون در آن لحظه قلب مقدّس امـام عصــر ارواحنا فداه بــه سبب عرضــه‌ی اعمال انسان ها ، ناراحت و گرفتــه است ، آدم و عالم متأثــر می‌شونــد، حضــرت قلب و مدارِ وجـود است.

  شرح چهل حدیـث، ۴۳۲

حضرت صادق علیه السلام فرمود:

مَنْ مَاتَ فِی طَرِیقِ مَکَّةَ ذَاهِباً أَوْ جَائِیاً أَمِنَ مِنَ الْفَزَعِ الْأَکْبَرِ یَوْمَ الْقِیَامَةِ، مَنْ مَاتَ مُحْرِماً بَعَثَهُ اللَّهُ مُلَبِّیاً:

«کسی که در راه زیارت خانه خدا در مکه، در حال رفتن یا برگشتن از دنیا برود، از ناله بزرگ روز قیامت در امان خواهد بود، و اگر در حال احرام از دنیا رفته باشد، لبیک گویان در روز قیامت محشور می گردد.»

الكافی: ج 4، ص 263، ح 45؛

بحار الانوار، ج 7، ص 302، ح 56.

روانپزشک دکتر عباس جوشنی میگوید:

 فرزندت خیلی دروغ میگه!
زیرا خیلی بهش گیر میدی.

 فرزندت اعتماد بنفس نداره!
زیرا تشویقش نمی کنی.

 فرزندت کم حرفه!
زیرا باهاش حرف نمیزنی.

 فرزندت دزدی میکنه!
زیرا بذل و بخشش رو بهش نمی آموزی.

 فرزندت ترسوست!
زیرا همیشه طرفداریشو میکنی.

 فرزندت به دیگران احترام نمیذاره!
زیرا صدات رو واسش پایین نمی آری.

 فرزندت همیشه عصبیه!
زیرا ازش تعریف نمیکنی.

 فرزندت بخیله!
زیرا باهاش همکاری نمیکنی.

 فرزندت به دیگران پرخاش میکنه!
زیرا تو خشن و سختگیری.

 فرزندت ضعیفه!
زیرا همیشه تهدیدش میکنی.

 فرزندت داد و فریاد میکنه!
زیرا بهش اهمیت نمیدی.

 فرزندت ناراحتت میکنه!
زیرا بغلش نمی کنی و نمی بوسیش.

فرزندت ازت فرمان نمی بره!
 زیرا درخواستات بیش از حده.

 فرزندت گوشه گیره!
زیرا همیشه مشغولی.(مشغول کارهای خودت)

نی، ناله کرد و باز ترنم، شروع شد
فصل هبوط آدم و گندم، شروع شد

دریای بی‌کران شهادت، که موج زد
توفان نوح بود و تلاطم شروع شد

از «برکه‌ی غدیر»، «محرّم» طلوع کرد
سر مستی «حبیب» هم از «خم» شروع شد

باران اشک شیفتگان غم حسین
«تا گفتم: السلام علیکم شروع شد»

روح دعا، به نام «اباالفضل» چون رسید
غوغایی از توسل مردم شروع شد

وقتی گلوی نازک گل شد نشان تیر
لبخند باغبان و تبسم شروع شد

از اشک و خون اگرچه وضو می‌گرفت عشق
از «تربت شهید» تیمم شروع شد

ای آسمان! مصیبت عظمای اهل بیت
از قتلگاه عصمت پنجم شروع شد

فصل به خون نشستم گل‌های باغ وحی
از آیه‌ی «لیذهب عنکم» شروع شد

با آنکه باغ گل به محبت نیاز داشت
با تازیانه، ناز و تنعّم شروع شد

وقتی دل ستارۀ محمل نشین شکست
با ماهِ روی نیزه، تکلم شروع شد

ﻟﻌﻨﺖ ﺑﻪ ﺭﮊﯾﻤﯽ ﮐﻪ ﺷﺪﻩ ﻧﻮﮐﺮ ﮐﻔﺎﺭ
ﻟﻌﻨﺖ ﺑﻪ ﺧﺒﯿﺜﯽ ﮐﻪ ﺷﺪﻩ ﺣﺎﮐﻢ ﺟﺒﺎﺭ

ﻟﻌﻨﺖ ﺑﻪ ﻫﺠﻮﻣﯽ ﮐﻪ ﺩﻫﺪ ﺑﻮﯼ ﺧﯿﺎﻧﺖ
ﻟﻌﻨﺖ ﺑﻪ ﺩﻻﺭﯼ ﮐﻪ ﺷﺪﻩ ﺧﺮﺝ ﺟﻨﺎﯾﺖ

ﻟﻌﻨﺖ ﺑﻪ ﺗﻤﺎﻡ ﺳﻠﻔﯽ ﻫﺎﯼ ﺳﻌﻮﺩﯼ
ﻟﻌﻨﺖ ﺑﻪ ﺷﯿﻮﺥ ﻋﺮﺏ ﭘﺴﺖ ﯾﻬﻮﺩﯼ

ﻟﻌﻨﺖ ﺑﻪ ﻧﺸﺴﺘﯽ ﮐﻪ ﺷﻮﺩ ﺣﺎﺻﻞ ﺁﻥ ﺟﻨﮓ
ﻟﻌﻨﺖ ﺑﻪ ﺳﺮﺍﻥ ﻋﺮﺏ ﺧﺎﺋﻦ ﺻﺪ ﺭﻧﮓ

ﻟﻌﻨﺖ ﺑﻪ ﺩﺭ ﻭ ﭘﯿﮑﺮ ﺍﺳﻼﻡ ﺩﺭﻭﻏﯿﻦ
ﻟﻌﻨﺖ ﺑﻪ ﺗﻮ ﺍﯼ ﻣﻔﺘﯽ ﺧﺎﺭﺝ ﺷﺪﻩ ﺍﺯ ﺩﯾﻦ

ﻟﻌﻨﺖ ﺑﻪ ﺗﺰ ﺩﺍﻋﺶ ﻭ ﻭﻫﺎﺑﯽ ﻣﻠﻌﻮﻥ
ﻟﻌﻨﺖ ﺑﻪ ﺗﺐ ﺗﻮﻃﺌﻪ ﺩﺭ ﻻﺑﯽ ﺻﻬﯿﻮﻥ

ﺍﻧﺼﺎﺭ ﺧﺪﺍ ﻓﺎﺗﺢ ﻣﯿﺪﺍﻥ ﺟﻬﺎﺩﻧﺪ
ﺩﻝ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺩﻝ ﮔﻞ ﭘﺴﺮ ﻓﺎﻃﻤﻪ ﺩﺍﺩﻧﺪ

ﺍﯾﻦ ﻃﺎﯾﻔﻪ ﺍﺯ ﺗﯿﺰﯼ ﺧﻨﺠﺮ ﻧﻬﺮﺍﺳﺪ
ﺟﺰ ﺳﺮﺧﯽ ﺧﻮﻥ ﺭﻧﮓ ﻣﻄﻬﺮ ﻧﺸﻨﺎﺳﺪ

ﺍﻣﺮﻭﺯ ﺍﮔﺮ ﺷﯿﻌﻪ ﮐﻤﯽ ﺗﺤﺖ ﻓﺸﺎﺭ ﺍﺳﺖ
ﻓﺮﺩﺍ ﺳﺮ ﻋﺪﻭﺍﻥ ﻋﻠﯽ ﺑﺮ ﺳﺮ ﺩﺍﺭ ﺍﺳﺖ

ﺑﻤﺒﯽ ﺯﺩﯼ ﻭ ﺑﺮ ﺗﻦ ﻃﻔﻠﯽ ﺷﺮﺭ ﺍﻓﺘﺎﺩ
” ﺑﺎ ﺁﻝ ﻋﻠﯽ ﻫﺮﮐﻪ ﺩﺭﺍﻓﺘﺎﺩ ﻭﺭﺍﻓﺘﺎﺩ

دل دوبــاره عشــــق قسمت کرده است
یــــاد کاوه، یــــــاد همّـــت کـرده است

یـــاد ســـــــرداران بی سر کرده است
یــــاد بـــــدر و یـــاد خیــبر کرده است

یــــــاد مجـــنون و شلـمــچه کرده است
یـــــــاد غــــوغای حـــلبــچه کرده است

یــــاد فـــکّــه، یــاد مــهران کرده است
یــــاد نجــــوا های چــمران کرده است

یـــاد سـربنــدهای یا زهـــرا (س) بخیر
یـــــاد آن دل های چون دریـــــا بــــــخیر

یــــــــاد آن نـــام آوران بـــی ریـــــــــا
یـــاد آن جان بر کـــفان جبـــهـــــــه ها

یـــــاد ســـنگـــــــرهـــای تــوأم با صفا
نیــمـــه شبـــهــا ذکـــر حـــقّ، یاد خـدا

یــــاد ســــــرباز شــــــهید بی پـــلاک
یــــــاد آن تــن های افتـــاده به خـــاک

 هفته دفاع مقدس گرامي باد

معجزه اذان گفتن شهید ابراهیم هادی که باعث آزادی یک تپه و رستگاری تعدادی از عراقی ها شد..

 نزدیک اذان صبح بود.توی جلسه هر طرحی برای تصرف تپه می دادیم به نتیجه نمی رسید.
ابراهیم رفت نزدیک تپه، رو به قبله ایستاد و با صدای بلند اذان گفت.هر چه گفتیم:"نگو! می زننت!"فایده ای نداشت.آخرای اذان بود که تیر به گلویش خورد و او را مجروح کرد.

 هوا که روشن شد هیجده عراقی به سمت ما آمدند و تسلیم شدند.فرمانده آن ها هم بود؛ در حین بازجویی گفت:” آن هایی را که نمی خواستند تسلیم شوند، فرستادم عقب؛ پشت تپه هیچ کس نیست".پرسیدم:چرا؟گفت:به ما گفته بودند شما مجوس و آتش پرستید .به ما گفته بودند برای اسلام به ایران حمله می کنیم وبا ایرانی ها می جنگیم .باور کنید همه ما شیعه هستیم .ما وقتی می دیدیم فرماندهان عراقی مشروب می خورند واهل نماز نیستندخیلی در جنگیدن با شما تردید کردیم .صبح امروز وقتی صدای اذان رزمنده شما راشنیدیم که با صدای رسا وبلنداذان می گفت .تمام بدنم لرزید.وقتی نام امیرالمومنین (ع)را آوردبا خودم گفتم :توبا برادران خودت می جنگی . نکندمثل ماجرای کربلا………دیگر گریه امان صحبت کردن به او نمی داد.دقایقی بعد ادامه داد: برای همین تصمیم گرفتم تسلیم شوم وبار گناهانم را سنگین تر نکنم.لذادستوردادم کسی شلیک نکند .هوا هم که روشن شد نیروهایم را جمع کردم وگفتم:من می خواهم تسلیم ایرانی ها شوم هرکس می خواهد با من بیاید.این افرادی هم که با من آمده اند دوستان هم عقیده من هستند بقیه نیروهایم رفتندعقب.البته آن سربازی که به موذن شلیک کردرا هم آوردم.اگر دستور بدهید او را می کُشم .حالا خواهش می کنم بگو موذن زنده است یا نه !؟ مثل آدم های گیج و منگ به حرف های فرمانده عراقی گوش می کردم .هیچ حرفی نمی توانستم بزنم،بعداز مدتی سکوت گفتم :آره زنده است .با هم از سنگر خارج شدیم رفتیم پیش ابراهیم که داخل یکی از سنگرها خوابیده بود.

 تمام هجده اسیر عراقی آمدند ودست ابراهیم را بوسیدندورفتند.نفرآخر به پای ابراهیم افتاده بود وگریه می کرد .می گفت :من را ببخش ،من شلیک کردم.بغض گلوی من را هم گرفته بود.حال عجیبی داشتم.دیگر حواسم به عملیات و نیروها نبود .می خواستم اسرای عراقی را به عقب بفرستم.فرمانده عراقی من را صدا کردو گفت آن طرف را نگاه کن .یک گردان کماندویی وچند تانک قصدپیشروی از آنجا را دارند.

بعدادامه داد:سریعتر برویدوتپه را بگیرید.من هم سریع چند نفر از بچه های اندرزگو را فرستادم سمت تپه.با آزاد شدن آن ارتفاع،پاکسازی منطقه انار کامل شد .

 از ماجرای آن روز پنج سال گذشت.در زمستان سال شصت و پنج درگیرعملیات کربلای پنج در شلمچه بودیم .از دور یکی از بچه های لشگر بدر را دیدم . به من خیره شده و جلو می آمد.آماده حرکت بودم که آن بسیجی جلوتر آمد و سلام کرد .جواب سلام را دادم و بی مقدمه با لهجه ی عربی به من گفت :شما در گیلان غرب نبودید!؟با تعجب گفتم :بله،فکر کردم از بچه های همان منطقه است.بعدگفت:مطلع الفجر یادتان هست ،ارتفاعات انار،تپه آخر!کمی فکر کردم و گفتم :خب!گفت:هجده عراقی که اسیر شدند ،یادتان هست!؟با تعجب گفتم:بله،شما!؟با خوشحالی جواب داد:من یکی از آنها هستم!!تعجب من بیشتر شد.پرسیدم اینجا چه می کنی!؟گفت:همه ما هجده نفر در این گردان هستیم .گفتم بعد از عملیات میام می بینمتون.

 بعد از عمیات سراغشون رو گرفتم ،گفتند همه شهید شدن.دیگر هیچ حرفی نداشتم.همینطور نشسته بودم وفکر می کردم. به خودم گفتم:ابراهیم با یک اذان چه کرد!یک تپه آزاد شد.یک عملیات پیروز شد.هجده نفر هم مثل حرّاز قعر جهنم به بهشت رفتند.بعد به یاد حرفم به آن رزمنده عراقی افتادم:انشاالله در بهشت همدیگر را می بینید.بی اختیار اشک از چشمانم جاری شد.بعد خداحافظی کردم و آمدم بیرون.

 من شک نداشتم ابراهیم می دانست کجا باید اذان بگوید ،تا دل دشمن را به لرزه در آورد وآنهایی را که هنوز ایمان در قلبشان باقی مانده هدایت کند!

بسْمِﺍﻟﻠَّﻪِﺍﻟﺮَّﺣْﻤَﻦِﺍﻟﺮَّﺣِﻴﻢ
يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا اصْبِرُوا وَصَابِرُوا وَرَابِطُوا وَاتَّقُوا اللَّهَ لَعَلَّكُمْ تُفْلِحُونَ
↕▪ال عمران ٢٠٠▪↕
ﺍﻯ ﻛﺴﺎﻧﻰ ﻛﻪ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﺁﻭﺭﺩﻩ ﺍﻳﺪ! (ﺩﺭ ﺑﺮﺍﺑﺮ ﻣﺸﻜﻠﺎﺕ ﻭ ﻫﻮﺳﻬﺎ،) ﺍﺳﺘﻘﺎﻣﺖ ﻛﻨﻴﺪ! ﻭ ﺩﺭ ﺑﺮﺍﺑﺮ ﺩﺷﻤﻨﺎﻥ (ﻧﻴﺰ)، ﭘﺎﻳﺪﺍﺭ ﺑﺎﺷﻴﺪ ﻭ ﺍﺯ ﻣﺮﺯﻫﺎﻯ ﺧﻮﺩ، ﻣﺮﺍﻗﺒﺖ ﻛﻨﻴﺪ ﻭ ﺍﺯ ﺧﺪﺍ ﺑﭙﺮﻫﻴﺰﻳﺪ، ﺷﺎﻳﺪ ﺭﺳﺘﮕﺎﺭ ﺷﻮﻳﺪ!
▪▪▪▪▪▪▪
 تفسير(نور)
1- ﺩﺭ ﺳﺎﻳﻪ ﻯ ﺍﻳﻤﺎﻥ، ﺑﻪ ﻛﻤﺎﻟﺎﺕ ﻣﻰ ﺭﺳﻴﺪ. ﻳﺎ ﺍﻳﻬﺎ ﺍﻟّﺬﻳﻦ ﺍﻣﻨﻮﺍ ﺍﺻﺒﺮﻭﺍ ﻭ ﺻﺎﺑﺮﻭﺍ…

2- ﺗﺎ ﺩﺭ ﻣﺸﻜﻠﺎﺕ ﻓﺮﺩﻯ ﺻﺎﺑﺮ ﻧﺒﺎﺷﻴﺪ، ﻧﻤﻰ ﺗﻮﺍﻧﻴﺪ ﺩﺭ ﺑﺮﺍﺑﺮ ﺩﺷﻤﻨﺎﻥ ﺩﻳﻦ ﻣﻘﺎﻭﻣﺖ ﻛﻨﻴﺪ. ﺍﺑﺘﺪﺍ ﺍﺻﺒﺮﻭﺍ ﺳﭙﺲ ﺻﺎﺑﺮﻭﺍ

3- ﺍﺯ ﺩﻳﮕﺮﺍﻥ ﻋﻘﺐ ﻧﻤﺎﻧﻴﺪ، ﺍﮔﺮ ﻛﻔّﺎﺭ ﺩﺭ ﻛﻔﺮ ﺧﻮﺩ ﻣﻘﺎﻭﻣﺖ ﻣﻰ ﻛﻨﻨﺪ، ﻛﺸﺘﻪ ﻣﻰ ﺩﻫﻨﺪ ﻭ ﻣﺎﻝ ﺧﺮﺝ ﻣﻰ ﻛﻨﻨﺪ، ﺷﻤﺎ ﻧﻴﺰ ﺩﺭ ﺭﺍﻩ ﺧﺪﺍ ﺑﺎ ﺟﺎﻥ ﻭ ﻣﺎﻝ ﭘﺎﻳﺪﺍﺭﻯ ﻛﻨﻴﺪ. ﺻﺎﺑﺮﻭﺍ

4- ﻣﺴﻠﻤﺎﻧﺎﻥ ﺑﺎﻳﺪ ﻣﺸﻜﻠﺎﺕ ﻳﻜﺪﻳﮕﺮ ﺭﺍ ﺗﺤﻤﻞ ﻛﻨﻨﺪ، ﻭ ﻳﻜﺪﻳﮕﺮ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺻﺒﺮ ﺳﻔﺎﺭﺵ ﻛﻨﻨﺪ. ﺻﺎﺑﺮﻭﺍ

5- ﺍﺳﻠﺎم، ﺩﻳﻦ ﺍﺭﺗﺒﺎﻁ ﺍﺳﺖ. ﺍﺭﺗﺒﺎﻁ ﺑﺎ ﻣﺮﺩم، ﺧﺪﺍ ﻭ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮﺍﻥ. ﺭﺍﺑﻄﻮﺍ ,

6- ﺻﺒﺮ ﻭ ﻣﺼﺎﺑﺮﻩ ﻭ ﻣﺮﺍﺑﻄﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﺟﻬﺖ ﺩﺍﺭ ﺑﺎﺷﺪ ﻭ ﺩﺭ ﻣﺴﻴﺮ ﺗﻘﻮﻯ ﻭ ﺭﺿﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﻗﺮﺍﺭ ﮔﻴﺮﺩ، ﻭﮔﺮﻧﻪ ﻛﻔّﺎﺭ ﻫﻢ ﺍﻳﻦ ﺍﻣﻮﺭ ﺭﺍ ﺩﺍﺭﻧﺪ. ﺻﺎﺑﺮﻭﺍ ﻭ ﺭﺍﺑﻄﻮﺍ ﻭﺍﺗﻘﻮﺍﺍﻟﻠَّﻪ

7- ﺍﺳﻠﺎم ﺩﻳﻦ ﺟﺎﻣﻌﻰ ﺍﺳﺖ، ﺻﺒﺮ ﻭ ﺗﻘﻮﻯ ﺩﺭ ﻛﻨﺎﺭ ﺗﻮﺟّﻪ ﺑﻪ ﻣﺮﺯﻫﺎ ﺑﻴﺎﻥ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ. ﺍﺻﺒﺮﻭﺍ… ﺭﺍﺑﻄﻮﺍ

8- ﺗﻘﻮﻯ، ﻣﺮﺗﺒﻪ ﺍﻯ ﺑﺎﻟﺎﺗﺮ ﺍﺯ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﺍﺳﺖ.‌ ﺍﻣﻨﻮﺍ… ﻭﺍﺗﻘﻮﺍ

9- ﺻﺒﺮ، ﺯﻣﻴﻨﻪ ﻯ ﺭﺳﻴﺪﻥ ﺑﻪ ﺳﻌﺎﺩﺕ ﻭ ﭘﻴﺮﻭﺯﻯ ﺍﺳﺖ. ﻟﻌﻠّﻜﻢ ﺗﻔﻠﺤﻮﻥ

ای پاسخ گرامی امن یجیب ها
تعجیل کن به خاطر ما ناشکیب ها

چشم جهان به چشمه ی دستان سبز توست
جاری شو از ورای فراز و نشیب ها

بیا که با تو قامت عشق تا نمی شود
لب غنچه بی تو به خنده وا نمی شود

همه شب در هجر رخت مویه کنان
این بغض جز به دیدار تو وا نمی شود

همه دلهای شکسته را تو مرهمی
بیا که این درد بی تو دوا نمی شود

عالمی چشم براه منتقم عادلند
این محکمه بی تو بر پا نمی شود

ساغر هستی را تویی آخرین قدح
بی تو هیچ عیشی مهیا نمی شود

صفای دل با صفایان ز توست
دلی بی یاد تو مصفا نمی شود

بقای عالم ز عطر گل نرگس است
بی دیدن این رخ ، دیده بینا نمی شود

چشم ما لایق فیض شرفیابی نیست
ورنه حجت حق بدین آشکارا نمی شود

این جمله را بر عرش برین نگاشته اند
“هر یوسفی یوسف زهرا نمی شود”

ناگهان بغض دلی واشد از این حس سجود

چند صد کشته بجا مانده در این واقعه بود

شاعری باعصبانیتش این بیت سرود

لعن الله علی طایفه آل سعود

خاک عالم بر سرت ای شاه ملعون حجاز

کشته شد حاجی بسی اندر طواف و در نماز

جای شیطان سنگ باید بر تو نالایق زنند

ای که داری هیبتی مانند خنزیر و گراز

بگذار و بگذر این همه گفت و شنود را
کی می‌کنیم ریشه آل‌ سعود را

یارب به حق ناقه صالح عذاب کن
نسل به جای مانده قوم ثمود را

افتاده دست ابرهه‌ها خانه خدا
سجیل کو که سر شکند این جنود را

چیزی به غیر وهن ندارد نمازشان
باید شکست بر سر آن‌ها عمود را

ای واجب‌الوجود ز لوث وجودشان
کی پاک می‌کنی همه مُلک وجود را

انکار می‌کنند هرآن‌چه که بوده را
اصرار می‌کنند هرآن‌چه نبود را

جده، یمن، مدینه،‌ غدیر از قدیم‌ها
این قوم می‌خرند تمام شهود را

کو وارث کسی که در قلعه کنده است
تا بشکند دوباره غرور یهود را

اسپند روز آمدنش کور می‌کند
یک صبح جمعه چشم بخیل و حسود را…

بمناسبت کشته شدن هموطنان عزیز در مراسم حج

کبوتر هاشدند در خون شناور
عزا دار شد حریم حی داور

شکستند بال مرغان خدایی
خبر آمد ز کشتار و جدایی

کنون آل سعود در خون شنا کرد
از این خونخوارگی عشق و صفا کرد

در آنجایی که شیطان را نماد است
به شیطان سنگ زدن عین جهاد است

بریختند جملگی مرغان عاشق
سعودی بهر این کار نیست لایق

کنون مرغان به خون گشتند غلطان
بشد در لانه ها فریاد و افغان

دگر عید ضحی، عید ضحی نیست
به روز عید دگر عشق و صفا نیست

بنالم بر سر نعش کبوتر
به شهر امن بکشتند ماه و اختر

سبک بالان ، سبک بالی نمودند
به جای شعر شادی ،غم سرودند

لعنت به جفا کردن شورای سقیفه
لعنت به خلافت ، به ولیعهد و خلیفه

لعنت به رژیمی که شده نوکر کفار
لعنت به خبیثی که شده حاکم جبار

لعنت به هجومی که دهد بوی خیانت
لعنت به دلاری که شده خرج جنایت

لعنت به تمام سلفی های سعودی
لعنت به شیوخ عرب پست یهودی

لعنت به نشستی که شود حاصل آن جنگ
لعنت به سران عرب خائن صد رنگ

لعنت به در و پیکر اسلام دروغین
لعنت به تو ای مفتی خارج شده از دین

لعنت به تز داعش و وهابی ملعون
لعنت به تب توطئه در لابی صهیون

لعنت به تو ای قاتل حجاج برائت
لعنت به تحجر ، خفقان ، ظلم و شقاوت

ای خصم علی سایه ی شرت بشود کم
هیهات اگر شیعه سرش را بکند خم

انصار خدا فاتح میدان جهادند
دل را به دل گل پسر فاطمه دادند

این طایفه از تیزی خنجر نهراسد
جز سرخی خون رنگ مطهر نشناسد

امروز اگر شیعه کمی تحت فشار است
فردا سر عدوان علی بر سر دار است

بمبی زدی و بر تن طفلی شرر افتاد
” با آل علی هرکه درافتاد ورافتاد “

عید قربان را عزا کردند سعودی های پست
حاجیان را در منا کشتند سعودی های پست

اولین باری که کشتی بس نبود ای خوک پست
بار دوم قتل عام کردید سعودی های پست

جرثقیل افتاد طوفان را دلیل اورده اید
قتل عام مسلمین را چه سعودی های پست

به گمانم که در این عید خبری در راه است
مهدی فاطمه در راه است سعودی های پست

باد و طوفان را بهانه کرده ای ای بیشرف
قلب زهرا را شکستید ای سعودی های پست

انتقام شیعه را مهدی به دل دارد ولی
یادتان باشد که هر پرسش جواب منطقی دارد سعودی های پست

برای کشتن زائر بسی درایت شد

عجب که ظلم عظیمی بر این جماعت شد

خدا کند که بپاشد اساس آل سعود

از این فجایع خونین که در عبادت شد

 امام علی(ع)

 الْكَلَامُ فِي وِثَاقِكَ مَا لَمْ تَتَكَلَّمْ بِهِ فَإِذَا تَكَلَّمْتَ بِهِ صِرْتَ فِي وِثَاقِهِ فَاخْزُنْ لِسَانَكَ كَمَا تَخْزُنُ ذَهَبَكَ وَ وَرِقَكَ فَرُبَّ كَلِمَةٍ سَلَبَتْ نِعْمَةً؛

سخن در اختيار تو است تا آنگاه كه نگفته باشی ، امّا اگر گفتی ، تو در اختيار آن خواهی بود . پس زبانت را نگه دار همان گونه كه زر و سيمت را نگه می داری . چه بسا سخنی كه نعمتی را سلب كند .

 نهج البلاغه ، حکمت ۳۷۳

هیج پدری به هنگام صبح بیدار نمی شود تا زندگی فرزندش را تیره سازد . هیچ مادری با خود نمی گوید « امروز اگر فرصتی پیش بیاید بر سر فرزندم داد خواهم زد و یا او را تحقیر خواهم کرد » .

با این وجود باز هم جنگ و جدال در می گیرد . برای اجتناب از این وضع ناخواسته ، توجه به این نکات ضروری است .

 
● صبح بخیر
مادرهرگز نباید کودک محصل خود را صبح ها از خواب بیدار کند . کودک از اینکه مادر هر روز صبح به اطاق او بیاید و پتو را از روی او بکشد و بگوید « یالا بلند شو مگر نمی بینی که دیرت شده » نفرت دارد . اگر کودک با صدای ساعت زنگدار بیدار شود بهتر است تا با صدای مادر زنگدار بیدار شود . بهترین هدیه برای فرزند محصلمان یک ساعت زنگدار است که روی آن با حروف درشت نوشته شده باشد : « حالا می توانی رئیس خودت باشی »

 
● صبحانه بدون استرس
هنگام صرف صبحانه موقع مناسبی برای آموزش اصول اخلاقی و آداب معاشرت نیست . صبحانه بایستی در یک جو خوشایند صرف شود . هرگونه بگومگو با کودک که اغلب خواب آلوده و بدخلق است ، می تواند به اوقات تلخی منجر شود .استفاده از سخنان نیشدار و طعنه آمیز تهدیدی جدی برای سلامت روانی کودک به حساب می آید و تحت تمام شرایط بایستی مؤدبانه باکودک صحبت کرد .
 

● پول توجیبی
پول توجیبی ، مخارج روزانه کودک است نه اهرم فشار علیه او . والدین نبایستی هنگام عصبانیت پول توجیبی کودک را قطع کنند و هنگام خوشحالی بی جهت مقدار آن را زیاد کنند . مقدار پول توجیبی نیز بایستی بر مبنای توان مالی خانواده ونیازهای سنی کودک تعیین شود .

 
● لباس پوشیدن
کودکان وقتی به مدرسه می روند ، نباید لباسهای گران قیمت پوشیده باشند تا مدام نگران تمیز نگه داشتن آن باشند . کودک بایستی آزاد باشد تا بدود ،‌ بپرد ، توپ بازی کند و این موارد بر تمیز ماندن لباسهای او ارجحیت دارد . به جای ایراد موعظه در مورد پاکیزگی ، بهتر است چند دست لباس ارزان قیمت و بادوام برای فرزندمان تهیه کنیم تا از این طریق سلامت روانی اش را نیز بیشتر تأمین نماییم .
 

● عجله نکنید
وقتی به کودک فشار می آورید که عجله کند ، او بیش از پیش وقت را هدر می دهد . ضمن اینکه ،‌عجله معمولاً باعث می شود تا کودک وسایل شخصی خود را در منزل جابگذارد . بهترین کار در اینگونه مواقع این است که اشیای فراموش شده را بدون متهم کردن کودک به فراموشکاری و عدم مسئولیت به او بدهي

متنی زببا از آقای علی اکبر زین العابدین :

اگر بچه‌ای تکلیف نمی‌نویسد، گیر ندهید، خودش می‌داند و معلمش. اگر بچه‌ای از خوابِ نازِ صبح بیدار نمی‌شود، خودش می‌داند و ناظمش. اگر درس نخواند، خودش می‌داند و کارنامه‌اش. به پدر و مادرش مربوط نیست.
به پدر و مادرش این مربوط است که با هم در خانه دعوا نکنند، تفریحات خارج از سن و سال بچه ایجاد نکنند، وسط هفته تا دیروقت مهمانی نباشند، بچه‌شان را کتابفروشی و موزه و پارک ببرند، در خانه میوه داشته باشند، با بچه‌شان بازی کنند، شب‌ها موقع شام همه دور سفره‌ی غذا گفتگو کنند، با پوست میوه شکل‌های عجیب و غریب درست کنند، هر از گاهی با معلم‌ِ بچه دیدار کنند، به بچه یاد دهند توی اتاقش گلدان داشته باشد و هر روز از آن مراقبت کند، برایش اسباب‌بازی‌هایی بخرند که دستِ بچه ورزیده شود، خودشان هم – بلا نسبت! – یک وقت‌هایی کتاب بخوانند. با بچه شوخی کنند. هی نگویند: «پول نداریم.»، سر بچه منت نگذارند که برایت فلان و بهمان کرده‌ایم، حواسشان باشد دوست‌های خوب دور و بر بچه باشد…

باز شد درب کلاس و همچو رخش ..
قامت استاد زد بر دیده نقش ..

گفت بر پا مبصر و ، کلِّ کلاس ..
پر شد از یک ترس و یک بیم و هراس ..

درب را مبصر پس از یک لحظه بست ..
دست بالا برد و در جایش نشست ..

دیده گانی خشک و سرد و سخت گیر ..
بود در سیمای این استاد پیر ..

دیده چرخاند و نگاهی بر همه ..
کرد چون عباس اندر علقمه ..

با تحکّم گفت برجا ای کلاس ..
یک صدا گفتند آنها هم سپاس ..

بعد از آن استاد با لبهای ریز ..
گفت دفترهای انشا روی میز ..

یک به یک سر زد به کل میزها ..
باز گشت از پشت رخت آویزها ..

سر زد و دید و سر جایش نشست ..
چانه را انداخت در چنگال دست ..

گفت جمعا از شماها راضی ام ..
راضی از تدریسهای ماضی ام ..

درس انشای شماها خوب بود ..
هم مرتب بود و هم مرغوب بود ..

گر چه این یک درصد از بین صد است ..
این وسط اما یکی خیلی بد است ..

آخرین بار تو باشد یاسمن ..
مادرت فردا بیاید پیش من ..

دفترت کلا سیاه است و کثیف ..
با چه رویی می گذاری توی کیف ؟..

گر چه انشای تو زیبا بود و بیست ..
نمره ات اما به جز یک صفر نیست ..

زودتر بیرون برو از این کلاس ..
تا نبینم صورتت را ناسپاس ..

یاسمن اما فقط لبخند زد ..
بغض را با خنده اش پیوند زد ..

شرمگین بود و نگاهش غصه دار ..
پشت لبخندش نگاهی بی قرار ..

گفت بابایم پریشب گفته است ..
دفتری در آرزویم خفته است ..

آرزو دارد که مال من شود ..
دفتر انشای سال من شود ..

گر که قسمت بود و او کاری گرفت ..
دستهایش را به دیواری گرفت ..

چون حقوقش را بدادند و نخورد ..
مثل آن قبلی که یکجا خورد و برد ..

پول صاحب خانه را باید دهیم ..
بعد از آن هم نانوا آقا رحیم ..

مانده ی بقالمان حاجی حبیب ..
ذیحسابی های این مرد نجیب ..

بعد از اینها هم که مادر ناخوش است ..
کوره ی آجر پزی پشتش شکست ..

بس که آجر برده در سرما و سوز ..
شب نشد بی ناله هایش وصل روز ..

کاش دارویی به مادر می رسید ..
درد جانکاهش به آخر می رسید ..

بعد از آن دیگر منم با دفترم ..
مطمئنا دفترم را می خرم ..

چون خریدم می نویسم توی آن ..
تانباشد از سیاهی ها نشان ..

نیست لازم تا کنم من بعد از این ..
پاک مشق قبلی ام را نازنین ..

بعد از آن بر دفتر و بر یاسمن ..
آفرین میگویی ای استاد من ..

با جازه میروم پیش مدیر ..
رو سیاهم من ، ببخش استاد پیر

اشک در چشم معلم حلقه بست ..
نرم نرمک بغض قلبش را شکست ..

روی خود را برگرفت از بچه ها ..
شانه می لرزید و بغضش بی صدا ..

با همان چشمان بغض آلود گفت ..
وای از شهری که وجدانش بخفت ..

یاسمن بانو نمی خواهد نرو ..
جای خود بنشین ودیگر پا نشو ..

عینکم را شست اشک پاک تو ..
سوختم از سینه ی صد چاک تو ..

دفترت خوب و قشنگ است و تمیز ..
حیف باشد مانده باشد روی میز ..

مثل قران می گذارم بر سرم ..
دفترت را می فروشی دخترم ؟..

ميدانيد که يک مُرده چه احساسي دارد،اين قصه را از اول بخوانيد،،،

گفتند:"ما تا قبر نگهبان تو هستيم”

گفتم:"من که نَمُردَم من هنوز زنده هستم چرا مرا به قبر ميبريد وِلَم

کنيد!!

من هنوز حس ميکنم و حرف مزنم و ميبينم پس هنوز زنده ام!

با لبخندي جوابم را دادند و

گفتند:"عجيب هستيد شما انسانها فکر ميکنيدکه مرگ پايان زندگي ست و نميدانيد که شما فقط خواب ي کوتاه ميديديد و آن خواب وقتي ميميريد تمام ميشود”

آنها هنوز مرا به سوي قبر ميکشند

در راه مردم را ميبينم گريه ميکنند و ميخندند و فرياد ميزنند

و هر کس مثل من دو نگهبان همراهشه!

ازشون پرسيدم چرا اينکار را ميکنند؟؟

گفتند:"اين مردم مسير خودشان را ميدانند آنهايي که به راه کج رفته بودند”

حرفش را با ترس قطع کردم:"يعني به جهنم ميروند!!!!”

گفتند:"بله”

و ادامه دادند"و کساني که ميخندند اهل بهشتند”

به سرعت گفتم:"مرا به کجا ميبرند؟؟؟؟”

گفتند:"تو کمي درست راه ميرفتي و کمي اشتباه..گاهي توبه ميکردي و روز بعد معصيت؛حتى با خودت هم رو راست نبودي و به اين شکل گم شدي”

حرفشان را دوباره با ترس قطع کردم:"يعني چي!؟!؟يعني من به جهنم ميرم؟؟؟”

گفتند:"رحمت خدا وسعت دارد و سفر طولانيست”

دور و برم را با ترس نگاه ميکردم و در يک آن خانواده ام را ديدم،پدرم و عمويم و برادرانم و فاميلهايم را!!

آنها مرا در صندوقي گذاشته و حمل ميکردند…به سوي آنها دويدم و گفتم:"برايم دعا کنيد”

ولي هيچکي جوابم را نداد-بعضيهاشان گريه ميکردند و بعضي ديگر ناراحت….

رفتم پيش برادرم گفتم"حواست به دنيا باشه؛تا فتنه اش چشمات رو کور نکنه

آرزو کردم که اي کاش صدايم را ميشنيد

آنها مرا به زحمت در قبر گذاشتند و بر روي جسدم خواباندند؛پدرم را ديدم که بر رويم خاک ميريخت؛و برادرهايم که همين کار را ميکردند…من همه مردم را ميديدم که بر رويم خاک ميريختند

آرزو کردم که اي کاش جاي آنها در دنيا بودم و توبه ميکردم

نشستم و فرياد کشيدم"اي مردم حواستان باشد که دنيا گولتان نزند”

اي کاش نماز صبح را خوانده بودم

اي کاش نماز قيام را خوانده بودم

اي کاش دعا کرده بودم که خداوند هدايتم کند و توبه ميکردم و گريه…و روزانه توبه ام را تجديد ميکردم و گناهانم را تکرار نميکردم…مسبب نميشدم…سنگدل نميبودم…معصيت نميکردم..و براي اين مردم دعا ميکردم…و معصيت نميکردم…و معصيت نميکردم…و معصيت نميکردم…

آيا تو شنيدي چه گفتم؟

و اگر پخش کردن اين مطلب تو را خسته ميکند اين کار را نکن چون تو لياقت ثوابش را نداري…و روزي ميآيد که تو در قبر قرار خواهي گرفت؛و آرزو خواهي کرد که اي کاش اين مطلب را فرستاده و پخش کرده بودي

اين جمله که حتي چند ثانيه وقتتون رو نميگيره انقدر ثواب داره که حتي تصورش رو هم نميتوني بکني

پيامبر صلى الله عليه وسلم ميفرمايد: اگر همه اسمانها و زمين در يک کفه ترازو و لا اله الا الله در کفه ديگر ترازو باشند وزن لا اله الا الله بيشتر است

چرا ما دعا میکنیم و خدا رو صدا میزنیم اما خدا صدامون رو نمیشنود یا کمکمون نمیکنه یا حاجتمون رو نمیده؟؟؟
مگه خدا تو قرآن نفرموده:
وَ إِذَا سَأَلَكَ عِبَادِي عَنِّي فَإِنِّي قَرِيبٌ أُجِيبُ دَعْوَةَ الدَّاعِ إِذَا دَعَانِ فَلْيَسْتَجِيبُواْ لِي وَلْيُؤْمِنُواْ بِي لَعَلَّهُمْ يَرْشُدُون
چون بندگان من در باره من از تو بپرسند ، بگو که من نزديکم و به ندای کسی که مرا بخواند پاسخ می دهم پس به ندای من پاسخ دهند و به من ايمان آورند تا راه راست يابند.

جواب :اینکه چرا دعاهای ما مستجاب نمیشه چندتا دلیل میتونه داشته باشه:

1. چون گناهکاریم و قلبمون آلودس. پس قبل از دعا باید از گناه توبه کنیم، امام صادق میفر‌ماید: «مبادا هیچ یک از شما از خدا تقاضایی کند، مگر این که نخست حمد و ثنای او را به جا آورد و درود بر پیامبر و آل او بفرستد، بعد به گناه خود اعتراف کند و از گناه توبه کند، سپس دعا نماید.» (سفینة البحار، محدث قمی‌، ج 3، ص 50 و 56)

2. یکی دیگه از موانع استجابت دعا، ترک وظیفه امر به معروف و نهی از منکر هستش‌، پیامبر اکرم‌(ص) در این ‌باره میفرماید: «باید امر به معروف و نهی از منکر کنید و گرنه خداوند بدان را بر شما مسلّط می‌کند و هر چه دعا کنند مستجاب نخواهد شد.»

3.ادا نکردن حقوق دیگران‌ مانعه استجابت دعاست: امام صادق(ع) ‌میفرماید: «هر کس دوست دارد دعای او به اجابت برسد، حقوقی که مردم بر او دارند ادا نماید.»

4ـ گاهی خدا حاجتمون رو نمیده چون مصلحتمون یه چیز دیگس. ‌: گاهی انسان از خدا چیزی می‌خواهد که به یقین ضرر و زیان دارد و چه بسا هلاکت او درآن باشد و خودش نداند، خدای آگاه و حکیم که مصلحت بنده خود را می‌خواهد چنین تقاضایی را نمی‌پذیرد، بدیهی است انسان گاهی در تشخیص اشتباه می‌کند، قرآن در اینباره میفرماید: «چه بسا از چیزی اکراه داشته باشید که خیر شما در آن است‌، یا چیزی را دوست داشته باشید که شر شما در آن است وخدا می‌داند و شما نمی‌دانید.» (بقره‌،216)
حضرت علی (ع)در این‌باره می‌فرماید: «تأخیر اجابت دعا، ترا از رحمت او ناامید نکند که همانا بخشش خداوند به اندازه خلوص نیت است‌، چه بسا که تأخیر در اجابت دعا، برای فرد، پاداشی بزرگ‌تر در بر داشته باشد و چه بسا چیزی از خدا بخواهی و بدان دست نیابی‌، امّا دیر یا زود بهتر از آن را به تو عطا کند، یا بلایی را از تو بگرداند و چه بسا چیزی می‌خواهی که اگر به آن برسی دینت تباه گردد.» (نهج البلاغه‌، فیض الاسلام‌، ص 915، نامه 31)

5. یا بخاطر علاقه خدا به راز و نیاز بنده‌: یکی از یاران امام رضا(ع) به آن حضرت عرض کرد: بیش از یک سال است که از خدا حاجتی طلب می‌کنم‌، ولی مستجاب نمی‌شود، در قلب من سستی و تردید ایجاد شده‌، حضرت فرمود: بپرهیز از این که شیطان بر تو راه پیدا کند و ترا وسوسه نماید، چه بسا مؤمن از خدا حاجتی طلب می‌کند و خدا حاجت او را اجابت نمی‌کند، تا او به درگاه خدا، راز و نیاز و استغاثه کند، چون خدا دوست دارد راز و نیاز او را بشنود، سپس فرمود: به خدا قسم خداوند آن چه خیر مؤمن است به تأخیر نمی‌اندازد. (بحارالانوار، همان‌، ج 93، ص 367)

امام باقر علیه السلام:
هر کس به خدا توکل کند، مغلوب نشود و هر کس به خدا توسل جوید، شکست نخورد. جامع الأخبار/ص322
توسل به خدا با عمل، امکان پذیر است. یعنی باید در مسیری که خداوند تعیین کرده است حرکت کنیم.