باده به عشق ازلي مي زنم/

دم زحسين بن علي مي زنم/

کيست حسين جلوه ذات خدا/

کيست حسين عصاره انبيا/

کيست حسين دليل حق پرستي/

کيست حسين عزت کل هستي/

کيست حسين مظهرآزادگي/

کيست حسين مصحف دلدادگي/

کيست حسين بهجت قلب رسول/

کيست حسين صاحب اذن دخول/

کيست حسين عرش نشين خدا/

کيست حسين منجي دين خدا/

کيست حسين شمع برافروخته/

کيست حسين گنج دل سوخته/

کيست حسين درسخن اهل بيت/

روشني انجمن اهل بيت/

ذکرحسين درد دوامي کند/

ذکرحسين شوربپا مي کند/

ذکرحسين به دل جلا مي دهد/

ذکرحسين بوي خدامي دهد/

ذکرحسين نواي جانسوزماست/

ذکرحسين ذکرکلام خداست/

بازهواي حرمت کرده ام/

هواي بيت الکرمت کرده ام/

دورحريم توکبوترشدم/

مست مي ساقي کوثرشدم/

نام زده برلبم/

منکه غلام حضرت زينبم/

سنگ صبور دل زينب شدم/

غرق عزاي تولبالب شدم/

ازعطشت سينه ام آتش گرفت/

سوختم، آيينه ام آتش گرفت/

دست به دامان توأم ياحسين/

شاهد احسان توأم ياحسين(ع)

آقا بیا تا زندگی معنا بگیرد
شاید دعای مادرت، زهرا بگیرد
آقا بیا تا با ظهور چشم هایت
این چشم های ما کمی تقوا بگیرد
پایین بیا خورشید پشت ابر غیبت
تا قبل از آن که کار ما بالا بگیرد
آقا خلاصه یک نفر باید بیاید
تا انتقام دست زهرا را بگیرد
"یا مهدی (عجل الله) ادرکنی، عجل علی ظهورک"

مطمئن هستم که این دل را هوایی میکنی…

 با من آواره روزی آشنایی میکنی…

مطمئن هستم که می آیی شبی در خواب من…

درد بی درمان من را هم دوایی میکنی…

دلبران هر دو عالم هم به تو دل داده اند…

تا ابد در هر دو عالم دلربایی میکنی…

من که میدانم خودت هم خوب میدانی حسـیـــن(ع)

میرسد روزی که من را کربلایی میکنی…

طعنه میزد بر من بیچاره روزی یک نفر…

تا به کی بر درب این خانه گدایی میکنی؟

فاش میگویم به کل سلطنت های جهان

این تویی بر قلب مردم پادشاهی میکنی…

تولدت مبارک ارباب بی کفن

گرفته قلبم و آه ، هم مدد مرا ندهد
برای درد فراقت کسی دوا ندهد
براه مانده نگاهم بیا گل نرگس
کسی به جز تو پناهی به بینوا ندهد
مریض عشق تو گشتم که دلبری بکنم
"صبا" بگو به طبیبم مگر شفا ندهد
دوباره جمعه رسید و، دوباره دلتنگم
دلم بجز "توکجایی" دگر نوا ندهد
گذشت عمر و همه زائر حرم شده اند
مگر که صاحب ما کربلا به ما ندهد

ﺁﺏ ﺍﻧﺮﮊﯼ ﻣﻨﻔﯽ ﺭﺍ ﺟﺬﺏ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ . ﺑﻪ ﻫﻤﯿﻦ ﺧﺎﻃﺮ ﻭﻗﺘﯽ ﺧﺸﻤﮕﯿﻦ ﻫﺴﺘﯿﺪ ﺑﻪ ﻓﻮﺍﺻﻞ ﭼﻨﺪ ﻟﯿﻮﺍﻥ ﺁﺏ ﺑﻨﻮﺷﯿﺪ !

ﭘﯿﺎﻣﺒﺮ ص ﻣﯽﻓﺮﻣﺎﯾﺪ : ﺧﺸﻢ ﺍﺯ ﺷﯿﻄﺎﻥ ﻭ ﺷﯿﻄﺎﻥ ﺍﺯ ﺁﺗﺶ ﺁﻓﺮﯾﺪﻩ
ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺁﺗﺶ ﺑﺎ ﺁﺏ ﺧﺎﻣﻮﺵ ﻣﯽﺷﻮﺩ، ﭘﺲ ﻫﺮ ﮔﺎﻩ ﯾﻜﯽ ﺍﺯ
ﺷﻤﺎ ﺑﻪ ﺧﺸﻢ ﺁﻣﺪ، ﻭﺿﻮ ﺑﮕﯿﺮﺩ .

‏( ﻧﻬﺞ ﺍﻟﻔﺼﺎﺣﻪ، ﺡ 660 ‏)

مِثْلِ عبّٰاسْ كَسْي هَسْت دِلٰاوَرْ بٰاشَدْ
بٰاْ هَمِهْ تِشْنِگي اَشْ يٰادِ بَرٰادَرْ بٰاشَد
مِثْلِ عَبّٰاسْ كَسيْ هَسْت كِهْ سَقّٰا بٰاشَدْ
جِگَرِ سُوخْتِه اشْ حَسْرَتِ دَرْيٰا بٰاشَدْ
مِثْلِ عَبّٰاسْ كَسْيْ هَسْتْ اَبٰابيلْ شَوَدْ
بٰالُ و پَرْ سُوخْتِه،هَمْسٰايِه جِبْريلْ شَوَدْ
هيچْ كَسْ مِثْلِ اَباالْفَضْلِ وَفٰادٰارْ نَبُودْ
لٰايِقِ تَشْنِگيُ و اِسْمِ عَلَمْدٰارْ نَبُودْ
هَرْ كَسْي خْوٰاسْت كِهْ فَرْدٰا بِه شَفٰاعَتْ بِرِسَدْ
يٰا اَباالْفَضْلِ بِگُوييدْ بِه سَلٰامَتْ بِرِسَد
(ْتولد سلطان عشق مبارك)

خواص درمانی توت
قند موجود در توت سفید برای كسانی كه مبتلا به مرض قند هستند ضرر ندارد. به همین علت به آنها توصیه می‌شود به جای قند، چای را با توت خشك بخورند.
این میوه خوشمزه دارای آنتی‌اكسیدانی به نام آنتوسیانید است. آنتی‌اكسیدان موجود در این میوه فواید بسیاری برای سلامتی دارد كه یكی از آنها كاهش میزان كلسترول بد خون و جلوگیری از ابتلا به بیماری‌های قلبی و عروقی است.
نقش دیگر آنتی‌اكسیدان‌ها پیشگیری از سرطان است، به همین دلیل مصرف توت برای پیشگیری از سرطان توصیه می‌شود.توت سفید حاوی فیبر فراوانی است، به همین دلیل ملین خوبی است.
توت در سهل كردن جریان ادرار نیز نقش دارد.
مصرف این میوه وزن را كاهش می‌دهد. طبق یافته‌های پژوهشگران فیبرهای نامحلول موجود در توت كالری جذب شده در بدن را كاسته و موجب كاهش وزن می‌شود.
توت حاوی مقدار قابل توجهی ویتامین c و آهن است، از این رو مصرف آن برای كسانی كه كم‌خونی دارند توصیه می‌شود.
جوشانده پوست خشك شاخه‌های جوان و تازه درخت این میوه، ملین و روان‌كننده مزاج است.
توت به علت داشتن انواع ویتامین‌های گروه B در كاهش و رفع ترس، عصبانیت، خمودی، اضطراب و هیجان موثر است.
ویتامین A موجود در توت باعث رشد ناخن‌ها و تقویت چشم می‌شود.

ﺳﻨﺖ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﭼﺎﺷﺖ ﺭﺍﺑﺎﻣﺪﺍﺩ ﺑﺨﻮﺭﺩ ﻭ ﺩﺭﻣﻴﺎﻥ ﺭﻭﺯ ﺩﻳﮕﺮ ﭼﻴﺰﻯ ﻧﺨﻮﺭﺩ ﻭﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﻧﻤﺎﺯ ﺧﻔﺘﻦ ﺑﺎﺭ ﺩﻳـﮕـﺮ ﻃـﻌـﺎﻡ ﺧـﻮﺭﺩ ﻭﻟﻘـﻤﻪ ﺭﺍ ﻛﻮﭼﻚ ﺑﺮﺩﺍﺭﺩ ﻭ ﻧﻴﻜﻮ ﺑﺠﺎﻳﺪ ﻭ ﺑﺮﻭﻯ ﻣﺮﺩﻡ ﻧﻈﺮ ﻧﻜﻨﺪ ﻭ ﻃﻌﺎﻡ ﺑﺴﻴﺎﺭ ﮔﺮﻡ ﻧﺨﻮﺭﺩ ﻭ ﺩﺭ ﻃﻌﺎﻡ ﮔﺮﻡ ﻧﺪﻣﺪ ﺑﻠﻜﻪ ﺑﮕﺬﺍﺭ ﺗﺎ ﺳﺮﺩ ﺷﻮﺩ ﻭ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺑﺨﻮﺭﺩ ﻭ ﻧﺎﻧﺮﺍ ﺑﻪ ﻛﺎﺭﺩ ﻧﺒﺮﺩ ﻭ ﺍﺳﺘﺨﻮﺍﻧﺮﺍ ﭘﺎﻙ ﻧﻜﻨﺪ ﻭ ﺑﻜﻤﺘﺮ ﺍﺯ ﺳﻪ ﺍﻧﮕﺸﺖ ﭼﻴﺰﻯ ﻧﺨﻮﺭﺩ ﻭ ﺩﺳﺖ ﺩﺭ ﭘـﻴـﺶ ﺩﻳـﮕﺮﺍﻥ ﺩﺭﺍﺯ ﻧﻜﻨﺪ ﻭ ﻛﺎﺳﻪ ﻭ ﺍﻧﮕﺸﺘﺎﻧﺮﺍ ﺑﻠﻴﺴﺪ ﻭ ﺩﺭ ﺣﺎﻟﺖ ﺟﻨﺎﺑﺖ ﻣﻜﺮﻭﻫﺴﺖ ﻃﻌﺎﻡ ﻭ ﺁﺏ ﺧـﻮﺭﺩﻥ ﻭ ﺍﮔـﺮ ﻭﺿـﻮ ﺑـﺴـﺎﺯﺩ ﻳـﺎ ﺩﺳـﺖ ﺑـﺸﻮﻳﺪ ﻭﻣﻀﻤﻀﻪ ﻭﺍﺳﺘﻨﺸﺎﻕ ﺑﻜﻨﺪ ﻳﺎ ﺩﺳﺖ ﻭ ﺭﻭ ﺭﺍ ﺑﺸﻮﻳﺪ ﻭ ﻣﻀﻤﻀﻪ ﺑﻜﻨﺪ ﻳﺎ ﺩﺳﺘﻬﺎ ﺭﺍﺑﺸﻮﻳﺪ ﻭ ﻣﻀﻤﻀﻪ ﺑﻜﻨﺪ ﻛﺮﺍﻫﺘﺶ ﺿﻌﻴﻒ ﻣﻴﺸﻮﺩ.
ﺩﺭ ﺣـﺪﻳـﺚ ﺩﻳـﮕـﺮ ﻭﺍﺭﺩ ﺍﺳـﺖ ﻛـﻪ ﺍﮔـﺮ ﭼـﻴـﺰﻯ ﺑـﺨـﻮﺭﺩ ﺩﺭ ﺣﺎﻝ ﺟﻨﺎﺑﺖ ﺑﻰ ﺁﻧﻜﻪ ﺍﻳﻨﻬﺎ ﺭﺍ ﺑﻌﻤﻞ ﺁﻭﺭﺩ ﺑﻴﻢ ﺁﻧﺴﺘﻜﻪ ﭘﻴﺲ ﺷﻮﺩ.
ﺩﺭ ﺣـﺪﻳـﺚ ﻣـﻌـﺘـﺒـﺮ ﺩﻳـﮕـﺮ ﻣﻨﻘﻮﻟﺴﺖ ﻛﻪ ﭘﺴﺮ ﺑﺮﺍﺩﺭ ﺷﻬﺎﺏ ﺑﺤﻀﺮﺕ ﺍﻣﺎﻡ ﺟﻌﻔﺮ ﻋﻠﻴﻪ ﺍﻟﺴﻼﻡ ﺷـﻜـﺎﻳـﺖ ﻛـﺮﺩ ﺍﺯ ﺩﺭﺩﻫـﺎ ﻭ ﺍﻣـﺘﻼ ﻭ ﻓﺴﺎﺩ ﻣﻌﺪﻩ ﺣﻀﺮﺕ ﻓﺮﻣﻮﺩ ﻛﻪ ﭼﺎﺷﺖ ﻭ ﺷﺎﻡ ﺑﺨﻮﺭ ﻭ ﺩﺭ ﻣﻴﺎﻥ ﺩﻳـﮕـﺮ ﭼـﻴـﺰﻯ ﻣـﺨـﻮﺭ ﺯﻳـﺮﺍ ﻛـﻪ ﺧـﺪﺍﻭﻧـﺪ ﻋـﺎﻟﻤـﻴـﺎﻥ ﺩﺭ ﻭﺻـﻒ ﻃـﻌـﺎﻡ ﺍﻫـﻞ ﺑـﻬـﺸـﺖ ﻣـﻴﻔﺮﻣﺎﻳﺪ
ﻟَﻬُﻢْ ﺭِﺯْﻗُﻬُﻢْ ﻓﻴﻬﺎ ﺑُﻜْﺮَﺓ ﻭَﻋَﺸّﻴﺎ ﺗﺮﺟﻤﻪ ﺍﺵ ﺍﻳﻨﺴﺘﻜﻪ ﻣﻬﻴﺎ ﺍﺳﺖ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻫﻞ ﺑﻬﺸﺖ ﺭﻭﺯﻯ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺩﺭ ﺑﻬﺸﺖ ﺩﺭ ﺑﺎﻣﺪﺍﺩ ﻭ ﭘﺴﻴﻦ ﻳﺎ ﺧﻔﺘﻦ .
ﺩﺭ ﺣـﺪﻳـﺚ ﻣـﻌـﺘـﺒـﺮ ﺍﺯ ﺣـﻀـﺮﺕ ﺍﻣـﻴـﺮﺍﻟﻤﺆ ﻣﻨﻴﻦ ﻋﻠﻴﻪ ﺍﻟﺴﻼﻡ ﻣﻨﻘﻮﻟﺴﺖ ﻛﻪ ﻃﻌﺎﻡ ﺧﻮﺭﺩﻥ ﺁﺧﺮ ﺭﻭﺯ ﭘﻴﻐﺒﺮﺍﻥ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﻧﻤﺎﺯ ﺧﻔﺘﻦ ﺍﺳﺖ ﭘﺲ ﺁﻧﺮﺍ ﺗﺮﻙ ﻣﻜﻨﻴﺪ ﺁﻩ ﺗﺮﻛﺶ ﻣﻮﺟﺐ ﺧﺮﺍﺑﻰ ﺑﺪﻥ ﺍﺳﺖ .
ﺩﺭ ﺣـﺪﻳـﺚ ﺩﻳﮕﺮ ﻣﻨﻘﻮﻟﺴﺖ ﻛﻪ ﺗﺮﻙ ﻃﻌﺎﻡ ﺧﻮﺭﺩﻥ ﻃﺮﻑ ﺷﺐ ﺁﺩﻣﻴﺮﺍ ﭘﻴﺮ ﻣﻴﻜﻨﺪ ﻭ ﻓﺮﻣﻮﺩ ﻛﻪ ﭼﻮﻥ ﺁﺩﻣـﻰ ﭘـﻴﺮ ﺷﺪ ﺑﺎﻳﺪ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺷﺐ ﭘﻴﺶ ﺍﺯ ﺧﻮﺍﺏ ﺍﻟﺒﺘﻪ ﭼﻴﺰﻯ ﺑﺨﻮﺭﺩ ﻛﻪ ﺑﻬﺘﺮ ﺧﻮﺍﺏ ﻣﻴﺮﻭﺩ ﻭ ﺩﻫﺎﻧﺶ ﺧﻮﺷﺒﻮ ﻣﻴﺸﻮﺩ ﻳﺎ ﺧﻠﻘﺶ ﻧﻴﻜﻮ ﻣﻴﺸﻮﺩ.
ﺍﺯ ﺣﻀﺮﺕ ﺍﻣﺎﻡ ﻣﻮﺳﻰ ﻋﻠﻴﻪ ﺍﻟﺴﻼﻡ ﻣﻨﻘﻮﻟﺴﺘﻜﻪ ﭼﻴﺰ ﺧﻮﺭﺩﻥ ﺷﺐ ﺭﺍ ﺗﺮﻙ ﻣﻜﻨﻴﺪ ﺍﮔﺮ ﭼﻪ ﺑﭙﺎﺭﻩ ﻧﺎﻥ ﺧﺸﻜﻰ ﺑﺎﺷﺪ ﻛﻪ ﺑﺎﻋﺚ ﻗﻮﺕ ﺑﺪﻥ ﻭ ﻗﻮﺕ ﺟﻤﺎﻉ ﺍﺳﺖ .
ﺍﺯ ﺣـﻀـﺮﺕ ﺻﺎﺩﻕ ﻋﻠﻴﻪ ﺍﻟﺴﻼﻡ ﻣﻨﻘﻮﻟﺴﺘﻜﻪ ﻫﺮ ﻛﻪ ﺗﺮﻙ ﻛﻨﺪ ﻃﻌﺎﻡ ﺧﻮﺭﺩﻥ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺷﺐ ﺷﻨﺒﻪ ﻭ ﺷـﺐ ﻳـﻜـﺸـﻨـﺒـﻪ ﭘـﻰ ﻫـﻢ ﻗـﻮﺕ ﺍﺯ ﺍﻭ ﺑـﺮ ﻃـﺮﻑ ﺷـﻮﺩ ﻛـﻪ ﺗـﺎ ﭼﻬﻞ ﺭﻭﺯ ﺑﺎﻭ ﺑﺮﻧﮕﺮﺩﺩ ﻭ ﻓﺮﻣﻮﺩ ﻛﻪ ﻃﻌﺎﻡ ﺷﺐ ﻧﺎﻓﻊ ﺗﺮ ﺍﺯ ﻃﻌﺎﻡ ﺭﻭﺯ ﺍﺳﺖ .
ﺍﺯ ﺣـﻀـﺮﺕ ﺍﻣـﺎﻡ ﺭﺿﺎ ﻋﻠﻴﻪ ﺍﻟﺴﻼﻡ ﻣﻨﻘﻮﻟﺴﺘﻜﻪ ﺩﺭ ﺑﺪﻥ ﺭﮔﻰ ﻫﺴﺖ ﻛﻪ ﺁﻥ ﻋﺸﺎ ﻧﺎﻡ ﺩﺍﺭﺩ ﻭ ﻫﺮ ﻛﻪ ﺩﺭ ﻃﺮﻑ ﺷﺐ ﭼﻴﺰﻯ ﻧﻤﻴﺨﻮﺭﺩ ﺁﻥ ﺭﮒ ﺍﻭ ﺭﺍ ﻧﻔﺮﻳﻦ ﻣﻴﻜﻨﺪ ﺗﺎ ﺻﺒﺢ ﻣﻴﮕﻮﻳﺪ ﺧﺪﺍ ﺗﺮﺍ ﮔﺮﺳﻨﻪ ﺑـﺪﺍﺭﺩ ﭼـﻨـﺎﻧـﭽـﻪ ﻣـﺮﺍ ﮔـﺮﺳـﻨـﻪ ﺩﺍﺷﺘﻰ ﺧﺪﺍﺗﺮﺍ ﺗﺸﻨﻪ ﺑﺪﺍﺭﺩ ﭼﻨﺎﻧﭽﻪ ﻣﺮﺍ ﺗﺸﻨﻪ ﺩﺍﺷﺘﻰ ﭘﺲ ﺍﻟﺒﺘﻪ ﺗﺮﻙ ﻣﻜﻨﻴﺪ ﻋﺸﺎ ﺭﺍ ﺍﮔﺮ ﭼﻪ ﺑﻠﻘﻤﻪ ﻧﺎﻥ ﺑﺎﺷﺪ ﻭ ﺍﮔﺮ ﭼﻪ ﺑﺪﻣﻰ ﺁﺏ ﺑﺎﺷﺪ.
ﺍﺯ ﺣـﻀـﺮﺕ ﺻـﺎﺩﻕ ﻋـﻠﻴـﻪ ﺍﻟﺴـﻼﻡ ﻣﻨﻘﻮﻝ ﺍﺳﺖ ﺳﺰﺍﻭﺍﺭ ﻧﻴﺴﺖ ﻛﻪ ﻣﻮﻣﻦ ﺍﺯ ﺧﺎﻧﻪ ﺑﻴﺮﻭﻥ ﺭﻭﺩ ﺗﺎ ﺁﻧﻜﻪ ﭼﺎﺷﺖ ﻧﺨﻮﺭﺩ ﻛﻪ ﺑﺎﻋﺚ ﺯﻳﺎﺩﺗﻰ ﻋﺰﺕ ﺍﻭ ﺍﺳﺖ .
ﺩﺭ ﺣﺪﻳﺚ ﺩﻳﮕﺮ ﻓﺮﻣﻮﺩ ﻛﻪ ﻫﺮﮔﺎﻩ ﺧﻮﺍﻫﻰ ﻛﻪ ﭘﻰ ﺣﺎﺟﺘﻰ ﺑﺮﻭﻯ ﭘﺎﺭﻩ ﻧﺎﻥ ﺑﺎ ﻧﻤﻚ ﺑﺨﻮﺭ ﻛﻪ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺑﺎﻋﺚ ﻋﺰﺕ ﺗﻮ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺣﺎﺟﺘﺖ ﺯﻭﺩﺗﺮ ﺑﺮ ﻣﻴﺂﻳﺪ.
ﺍﺯ ﺣﻀﺮﺕ ﺍﻣﻴﺮﺍﻟﻤﺆ ﻣﻨﻴﻦ ﻋﻠﻴﻪ ﺍﻟﺴﻼﻡ ﻣﻨﻘﻮﻟﺴﺘﻜﻪ ﻃﻌﺎﻡ ﺭﺍ ﺑﮕﺬﺍﺭﻳﺪ ﺗﺎ ﺳﺮﺩ ﺷﻮﺩ ﺑﺪﺭﺳﺘﻴﻜﻪ ﻃـﻌـﺎﻣـﻰ ﺑـﻨـﺰﺩﻳﻚ ﺭﺳﻮﻝ ﺧﺪﺍ ﺻﻠّﻰ ﺍﻟﻠّﻪ ﻋﻠﻴﻪ ﻭﺁﻟﻪ ﻭﺳﻠّﻢ ﺁﻭﺭﺩﻧﺪ ﻓﺮﻣﻮﺩ ﺑﮕﺬﺍﺭﻳﺪ ﺗﺎ ﺳﺮﺩ ﺷﻮﺩ ﻛﻪ ﺧﺪﺍ ﺁﺗﺶ ﺭﺍ ﻃﻌﺎﻡ ﻣﺎ ﻧﮕﺮﺩﺍﻧﻴﺪﻩ ﻭ ﺑﺮﻛﺖ ﺩﺭ ﻃﻌﺎﻡ ﺳﺮﺩ ﺍﺳﺖ .
ﺍﺯ ﺣـﻀـﺮﺕ ﺍﻣﺎﻡ ﺭﺿﺎ ﻋﻠﻴﻪ ﺍﻟﺴﻼﻡ ﻣﻨﻘﻮﻟﺴﺘﻜﻪ ﻃﻌﺎﻡ ﮔﺮﻡ ﺑﺮﻛﺖ ﻧﺪﺍﺭﺩ ﻭﺷﻴﻄﺎﻥ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺑﻬﺮﻩ ﺩﺍﺭﺩ ﻭ ﺩﺭ ﺣـﺪﻳـﺚ ﻣـﻮﺛـﻖ ﺍﺯ ﺳـﻠﻴـﻤـﺎﻥ ﺑـﻦ ﺧـﺎﻟﺪ ﻣـﻨـﻘـﻮﻟﺴﺘﻜﻪ ﮔﻔﺖ ﺣﺎﺿﺮ ﺷﺪﻡ ﺷﺐ ﺑﺮ ﺳﻔﺮﻩ ﺣـﻀـﺮﺕ ﺍﻣـﺎﻡ ﺟـﻌـﻔـﺮ ﺻـﺎﺩﻕ ﻋﻠﻴﻪ ﺍﻟﺴﻼﻡ ﺩﺭ ﺗﺎﺑﺴﺘﺎﻥ ﺧﻮﺍﻧﻰ ﺁﻭﺭﺩﻧﺪ ﺁﻩ ﻧﺎﻧﻰ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺑﻮﺩ ﻭ ﻛـﺎﺳـﻪ ﺁﻭﺭﺩﻧـﺪ ﻛـﻪ ﺗـﺮﻳـﺪ ﻭ ﮔـﻮﺷﺖ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺑﻮﺩ ﭘﺲ ﺩﺳﺖ ﺑﺮ ﺁﻥ ﮔﺬﺍﺷﺘﻨﺪ ﻭ ﺑﺮ ﺩﺍﺷﺘﻨﺪ ﻭ ﻓـﺮﻣـﻮﺩﻧـﺪ ﻛﻪ ﺍﻣﺎﻥ ﻣﻴﻄﻠﺒﻴﻢ ﺍﺯ ﺧﺪﺍ ﺍﺯ ﺁﺗﺶ ﺟﻬﻨﻢ ﭘﻨﺎﻩ ﻣﻰ ﺑﺮﻳﻢ ﺑﺨﺪﺍ ﺍﺯ ﺁﺗﺶ ﺟﻬﻨﻢ ﺗﺎﺏ ﺍﻳﻦ ﮔـﺮﻣـﻰ ﺭﺍ ﻧـﺪﺍﺭﻳﻢ ﻭ ﺻﺒﺮ ﺑﺮ ﺁﻥ ﻧﻤﻴﺘﻮﺍﻧﻴﻢ ﻛﺮﺩ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﺗﺎﺏ ﺁﻭﺭﻳﻢ ﻭ ﺻﺒﺮ ﻛﻨﻴﻢ ﺑﺮﺁﺗﺶ ﺟـﻬـﻨـﻢ . ﺍﻳـﻨـﺮﺍ ﻣـﻜـﺮﺭ ﻓـﺮﻣـﻮﺩﻧـﺪ ﺗـﺎ ﻃـﻌـﺎﻡ ﭼـﻨـﺎﻥ ﺷـﺪ ﻛـﻪ ﻣـﻴـﺘـﻮﺍﻧـﺴـﺖ ﺧـﻮﺭﺩ ﭘـﺲ ﺗﻨﺎﻭﻝ ﻓﺮﻣﻮﺩ ﻣﺎ ﻧﻴﺰ ﺗﻨﺎﻭﻝ ﻛﺮﺩﻳﻢ .
ﺍﺯ ﺣﻀﺮﺕ ﺭﺳﻮﻝ ﺻﻠّﻰ ﺍﻟﻠّﻪ ﻋﻠﻴﻪ ﻭﺁﻟﻪ ﻭﺳﻠّﻢ ﻣﻨﻘﻮﻟﺴﺖ ﻛﻪ ﻧﻬﻰ ﻓﺮﻣﻮﺩ ﺍﺯ ﺩﻣﻴﺪﻥ ﺩﺭ ﺧﻮﺭﺩﻧﻰ ﻭ ﺁﺷﺎﻣﻴﺪﻧﻰ .
ﺍﺯ ﺣﻀﺮﺕ ﺻﺎﺩﻕ ﻋﻠﻴﻪ ﺍﻟﺴﻼﻡ ﻣﻨﻘﻮﻝ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﻣﻜﺮﻭﻩ ﺍﺳﺖ ﺳﻪ ﺩﻣﻴﺪﻥ ﺩﺭ ﮔﺮﻫﻬﺎ ﻭﺍﻓﺴﺎﻧﻪ ﻫﺎ ﻭ ﺩﺭ ﻃﻌﺎﻡ ﻭ ﺩﺭ ﻣﻮﺿﻊ ﺳﺠﺪﻩ .
ﺩﺭ ﺣـﺪﻳـﺚ ﺩﻳـﮕـﺮ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺣـﻀـﺮﺕ ﻣﻨﻘﻮﻟﺴﺘﻜﻪ ﺍﮔﺮ ﺍﺯ ﺑﺮﺍﻯ ﺳﺮﺩ ﻛﺮﺩﻥ ﺑﺪﻣﺪ ﻗﺼﻮﺭ ﻧﺪﺍﺭﺩ ﻭ ﺣﻤﻞ ﺑﺮ ﺿﺮﻭﺭﺕ ﻭ ﺣﺎﻟﺖ ﺍﺳﺘﻌﺠﺎﻝ ﻣﻴﺘﻮﺍﻥ ﻛﺮﺩ.
ﺍﺯ ﺣـﻀﺮﺕ ﺍﻣﻴﺮﺍﻟﻤﺆ ﻣﻨﻴﻦ ﻋﻠﻴﻪ ﺍﻟﺴﻼﻡ ﻣﻨﻘﻮﻝ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﻣﺨﻮﺭﻳﺪ ﺍﺯ ﺑﺎﻻﻯ ﺗﺮﻳﺪ ﻭ ﺍﺯ ﭘﻬﻮﻫﺎﻳﺶ ﺑﺨﻮﺭﻳﺪ ﻛﻪ ﺑﺮﻛﺖ ﺩﺭ ﺑﺎﻻﻯ ﻃﻌﺎﻡ ﺍﺳﺖ .
ﺩﺭ ﺣـﺪﻳـﺚ ﻣـﻌـﺘﺒﺮ ﺍﺯ ﺣﻀﺮﺕ ﺭﺳﻮﻝ ﺻﻠّﻰ ﺍﻟﻠّﻪ ﻋﻠﻴﻪ ﻭﺁﻟﻪ ﻭﺳﻠّﻢ ﻣﻨﻘﻮﻟﺴﺖ ﻛﻪ ﻫﺮﮔﺎﻩ ﻳﻜﻰ ﺍﺯ ﺷﻤﺎ ﻃﻌﺎﻡ ﺧﻮﺭﺩ ﺑﺎﻳﺪ ﻛﻪ ﺍﺯ ﭘﻴﺶ ﺧﻮﺩ ﺑﺨﻮﺭﺩ.
ﺩﺭ ﺣﺪﻳﺚ ﺩﻳﮕﺮ ﻣﻨﻘﻮﻟﺴﺘﻜﻪ ﺁﻧﺤﻀﺮﺕ ﻛﺎﺳﻪ ﻃﻌﺎﻡ ﺭﺍ ﻣﻴﻠﻴﺴﻴﺪﻧﺪ ﻭ ﻣﻴﻔﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﻛﻪ ﻫﺮ ﻛﻪ ﻛﺎﺳﻪ ﻃﻌﺎﻡ ﺭﺍ ﺑﻠﻴﺴﺪ ﭼﻨﺎﻧﺴﺘﻜﻪ ﻣﺜﻞ ﺁﻥ ﻃﻌﺎﻡ ﺭﺍ ﺗﺼﺪﻕ ﻛﺮﺩﻩ ﺑﺎﺷﺪ.
ﻣـﻨـﻘـﻮﻟﺴـﺘـﻜـﻪ ﺣـﻀـﺮﺕ ﺍﻣـﻴـﺮﺍﻟﻤـﺆ ﻣـﻨـﻴـﻦ ﻋـﻠﻴـﻪ ﺍﻟﺴـﻼﻡ ﺑـﺘـﻤـﺎﻡ ﺍﻧـﮕـﺸـﺘـﺎﻥ ﺗﻨﺎﻭﻝ ﻣﻴﻔﺮﻣﻮﺩ ﻭ ﻣﻴﮕﻔﺖ ﻛﻪ ﻫﺮ ﻛﻪ ﻛﺎﺳﻪ ﻃﻌﺎﻡ ﺭﺍ ﺑﻠﻴﺴﺪ ﻣﻼﺋﻜﻪ ﺑﺮ ﺍﻭ ﺻﻠﻮﺍﺕ ﻓﺮﺳﺘﻨﺪ ﻭ ﺩﻋﺎ ﻛﻨﻨﺪ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻭ ﺑﻔﺮﺍﺧﻰ ﺭﻭﺯﻯ ﻭ ﺣﺴﻨﺎﺕ ﻣﻀﺎﻋﻒ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻭ ﺑﻨﻮﻳﺴﻨﺪ.
ﺍﺯ ﺣﻀﺮﺕ ﺍﻣﺎﻡ ﺟﻌﻔﺮ ﺻﺎﺩﻕ ﻋﻠﻴﻪ ﺍﻟﺴﻼﻡ ﻣﻨﻘﻮﻝ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺩﺭ ﻭﻗﺖ ﻃﻌﺎﻡ ﺧﻮﺭﺩﻥ ﺩﻭ ﺯﺍﻧﻮ ﺑﺮﻭﺵ ﺑـﻨـﺪﮔـﺎﻩ ﻣـﻰ ﻧـﺸـﺴـﺘـﻨـﺪ ﻭ ﺩﺳـﺖ ﺑـﺮﺯﻣـﻴـﻦ ﻣـﻴـﮕـﺬﺍﺷـﺘـﻨـﺪ ﻭ ﺑـﺴـﻪ ﺍﻧـﮕـﺸـﺖ ﺗـﻨـﺎﻭﻝ ﻣـﻴـﻜـﺮﺩﻧـﺪ ﻭ ﻣـﻴـﻔـﺮﻣـﻮﺩﻧـﺪ ﻛـﻪ ﺭﺳـﻮﻝ ﺧـﺪﺍ ﺻـﻠّﻰ ﺍﻟﻠّﻪ ﻋـﻠﻴـﻪ ﻭﺁﻟﻪ ﻭﺳـﻠّﻢ ﭼـﻨـﻴﻦ ﻃﻌﺎﻡ ﺗﻨﺎﻭﻝ ﻣﻴﻔﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﻧﻪ ﺑﺮﻭﺵ ﻣﺘﻜﺒﺮﺍﻥ ﻭ ﺟﺒﺎﺭﺍﻥ ﻛﻪ ﺑﺪﻭ ﺍﻧﮕﺸﺖ ﭼﻴﺰ ﻣﻴﺨﻮﺭﺩﻧﺪ.
ﺑﺴﻨﺪ ﻣﻌﺘﺒﺮ ﻣﻨﻘﻮﻟﺴﺘﻜﻪ ﺣﻀﺮﺕ ﺭﺳﻮﻝ ﺻﻠّﻰ ﺍﻟﻠّﻪ ﻋﻠﻴﻪ ﻭﺁﻟﻪ ﻭﺳﻠّﻢ ﻓﺮﻣﻮﺩ ﻛﻪ ﻫﺮﮔﺎﻩ ﻛﺴﻰ ﻃﻌﺎﻡ ﺧﻮﺭﺩ ﻭ ﺍﻧﮕﺸﺘﺎﻥ ﺧﻮﺩ ﺭﺍﺑﻠﻴﺴﺪ ﻭﺑﻤﻜﺪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻋﺎﻟﻤﻴﺎﻥ ﻓﺮﻣﺎﻳﺪ ﻛﻪ ﺧﺪﺍ ﺑﺮﻛﺖ ﺩﻫﺪ ﺗﺮﺍ.
ﺍﺯ ﺣـﻀـﺮﺕ ﺻـﺎﺩﻕ ﻋـﻠﻴـﻪ ﺍﻟﺴـﻼﻡ ﻣـﻨـﻘـﻮﻟﺴـﺖ ﻛـﻪ ﺁﻧﺤﻀﺮﺕ ﻛﺮﺍﻫﺖ ﺩﺍﺷﺘﻨﺪ ﺍﺯ ﺍﻳﻨﻜﻪ ﺩﺳﺖ ﺭﺍ ﺑـﺪﺳـﺘﻤﺎﻝ ﭘﺎﻙ ﻛﻨﻨﺪ ﺩﺭ ﻭﻗﺘﻴﻜﻪ ﭼﻴﺰﻯ ﺍﺯ ﻃﻌﺎﻡ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺑﺎﺷﺪ ﺗﺎ ﺁﻧﻜﻪ ﺧﻮﺩ ﻣﻴﻤﻜﻴﺪﻧﺪ ﻳﺎ ﺑﻄﻔﻠﻰ ﻛﻪ ﺩﺭ ﭘﻬﻠﻮﻯ ﺁﻧﺤﻀﺮﺕ ﺑﻮﺩ ﻣﻴﺪﺍﺩﻧﺪ ﻛﻪ ﻣﻴﻤﻜﻴﺪ ﺑﺮﺍﻯ ﺣﺮﻣﺖ ﻃﻌﺎﻡ .
ﺍﺯ ﺣـﻀـﺮﺕ ﺍﻣﻴﺮﺍﻟﻤﺆ ﻣﻨﻴﻦ ﻋﻠﻴﻪ ﺍﻟﺴﻼﻡ ﻣﻨﻘﻮﻟﺴﺘﻜﻪ ﻛﺴﻰ ﻛﻪ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﻃﻌﺎﻡ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺿﺮﺭ ﻧﺮﺳﺎﻧﺪ ﺗـﺎ ﮔـﺮﺳـﻨـﻪ ﻧـﺸـﻮﺩ ﻭ ﻣﻌﺪﻩ ﭘﺎﻙ ﻧﺸﻮﺩ ﭼﻴﺰﻯ ﻧﺨﻮﺭﺩ ﻭ ﭼﻮﻥ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺑﺨﻮﺭﺩ
ﺑِﺴْﻢِ ﺍﻟﻠّﻪِ ﺍَﻟﺮْﺣـْﻤـﻦِ ﺍَﻟﺮْﺣـﻴـﻢِ ﺑـﮕـﻮﻳﺪ ﻭ ﻧﻴﻜﻮﺑﺠﺎﻳﺪ ﻭﺩﺳﺖ ﺍﺯ ﻃﻌﺎﻡ ﻭﻗﺘﻰ ﺑﻜﺸﺪ ﻛﻪ ﻫﻨﻮﺯ ﺧﻮﺍﻫﺶ ﻃﻌﺎﻡ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ.
ﺑـﺴـﻨـﺪ ﻣـﻌـﺘﺒﺮ ﻣﻨﻘﻮﻟﺴﺘﻜﻪ ﺣﻀﺮﺕ ﻋﻠﻰ ﺑﻦ ﺍﻟﺤﺴﻴﻦ ﻋﻠﻴﻪ ﺍﻟﺴﻼﻡ ﻓﺮﻣﻮﺩ ﻛﻪ ﺍﺳﺘﺨﻮﺍﻧﺮﺍ ﭘﺎﻙ ﻣـﻜـﻨﻴﺪ ﻛﻪ ﺟﻨﻴﺎﻥ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺑﻬﺮ ﻫﺴﺖ ﻭ ﺍﮔﺮ ﭘﺎﻙ ﻛﻨﻴﺪ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺍﺯ ﺧﺎﻧﻪ ﺷﻤﺎ ﻣﻴﺒﺮﻧﺪ ﭼﻴﺰﻯ ﺭﺍ ﻛﻪ ﺑﻬﺘﺮ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺑﺎﺷﺪ.
ﺑـﺴـﻨـﺪ ﻣـﻌـﺘـﺒـﺮ ﺍﺯ ﺣـﻀﺮﺕ ﺍﻣﺎﻡ ﺣﺴﻦ ﻣﻨﻘﻮﻟﺴﺘﻜﻪ ﺩﺭ ﺧﻮﺍﻥ ﺩﻭﺍﺯﺩﻩ ﺧﺼﻠﺖ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺑﺮﻫﺮ ﻣﺴﻠﻤﺎﻥ ﻭﺍﺟﺒﺴﺖ ﻛﻪ ﺑﺪﺍﻧﺪ: ﭼﻬﺎﺭ ﺍﺯ ﺁﻧﻬﺎ ﻓﺮﺽ ﺍﺳﺖ ﻭ ﭼﻬﺎﺭ ﺩﻳﮕﺮ ﺳﻨﺖ ﺍﺳﺖ ﻭ ﭼﻬﺎﺭ ﺩﻳﮕﺮ ﺗﺎﺀﺩﻳﺐ ﺍﺳﺖ ﺍﻣﺎ ﻓﺮﺽ ﺁﻧﺴﺘﻜﻪ ﻣﻨﻌﻢ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﺸﻨﺎﺳﺪ ﻭ ﺑﺪﺍﻧﺪ ﻛﻪ ﻧﻌﻤﺖ ﺍﺯ ﺟﺎﻧﺐ ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺭﺍﺿﻰ ﺑـﺎﺷـﺪ ﺑﺂﻧﭽﻪ ﺧﺪﺍ ﺑﺎﻭ ﻋﻄﺎ ﻛﺮﺩﻩ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺑﺴﻢ ﺍﻟﻠّﻪ ﺑﮕﻮﻳﺪ ﻭ ﺧﺪﺍ ﺭﺍ ﺷﻜﺮ ﻛﻨﺪ ﻭ ﺍﻣﺎ ﺳﻨﺖ ﭘﺲ ﺩﺳﺖ ﺷﺴﺘﻦ ﭘﻴﺶ ﺍﺯ ﻃﻌﺎﻡ ﻭ ﺑﺮﺟﺎﻧﺐ ﭼﭗ ﻧﺸﺴﺘﻦ ﻭ ﺑﺴﻪ ﺍﻧﮕﺸﺖ ﭼﻴﺰ ﺧﻮﺭﺩﻥ ﻭ ﺍﻧﮕﺸﺘﺎﻥ ﺭﺍﻟﻴﺴﻴﺪﻥ ﻭ ﺍﻣـﺎ ﺗـﺎﺀﺩﻳﺐ ﭘﺲ ﺍﺯ ﭘﻴﺶ ﺧﻮﺩ ﭼﻴﺰ ﺧﻮﺭﺩﻥ ﻭ ﻟﻘﻤﻪ ﺭﺍ ﻛﻮﭼﻚ ﺑﺮﺩﺍﺷﺘﻦ ﻭ ﺑﺴﻴﺎﺭ ﺧﺎﺋﻴﺪﻥ ﻭ ﺩﺭ ﺭﻭﻯ ﻣﺮﺩﻡ ﻧﮕﺎﻩ ﻧﻜﺮﺩﻥ .
ﺩﺭ ﺣـﺪﻳـﺚ ﻣـﻌـﺘـﺒـﺮ ﻣـﻨـﻘـﻮﻟﺴـﺘـﻜﻪ ﺣﻀﺮﺕ ﺍﻣﻴﺮﺍﻟﻤﺆ ﻣﻨﻴﻦ ﻋﻠﻴﻪ ﺍﻟﺴﻼﻡ ﺑﺤﻀﺮﺕ ﺍﻣﺎﻡ ﺣﺴﻦ ﻋﻠﻴﻪ ﺍﻟﺴـﻼﻡ ﻓـﺮﻣـﻮﺩ ﻛـﻪ ﻣﻴﺨﻮﺍﻫﻰ ﺗﺮﺍ ﺗﻌﻠﻴﻢ ﻛﻨﻢ ﺑﭽﻬﺎﺭ ﺧﺼﻠﺖ ﻛﻪ ﺍﮔﺮ ﺑﺠﺎ ﺁﻭﺭﻯ ﺍﺯ ﻃﺒﺎﺑﺖ ﻃـﺒـﻴـﺒـﺎﻥ ﻣـﺴـﺘـﻐـﻨـﻰ ﺷـﻮﻯ ؟ ﮔـﻔـﺖ ﺑﻠﻰ ﻳﺎ ﺍﻣﻴﺮﺍﻟﻤﺆ ﻣﻨﻴﻦ ﻓﺮﻣﻮﺩ ﻣﻨﺸﻴﻦ ﺑﺮ ﻃﻌﺎﻣﻰ ﻣﮕﺮ ﻭﻗﺘﻴﻜﻪ ﮔـﺮﺳـﻨﻪ ﺑﺎﺷﻰ ﻭ ﺑﺮﻣﺨﻴﺰ ﺍﺯ ﻃﻌﺎﻡ ﻣﮕﺮ ﻭﻗﺘﻴﻜﻪ ﺧﻮﺍﻫﺶ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻰ ﻭ ﻧﺮﻡ ﺑﺠﺎ ﻭ ﻫﺮ ﮔﺎﻩ ﺧﻮﺍﻫﻰ ﻛﻪ ﺑﺨﻮﺍﺏ ﺭﻭﻯ ﺑﻴﺖ ﺍﻟﺨﻼ ﺑﺮﻭ.
ﺍﺯ ﺣـﻀـﺮﺕ ﺭﺳـﻮﻝ ﺻـﻠّﻰ ﺍﻟﻠّﻪ ﻋـﻠﻴـﻪ ﻭﺁﻟﻪ ﻭﺳـﻠّﻢ ﻣـﻨـﻘـﻮﻟﺴـﺖ ﻛـﻪ ﻭﻗـﺘـﻴـﻜـﻪ ﻃﻌﺎﻡ ﻣﻴﺨﻮﺭﺩﻧﺪ
ﺑـِﺴْﻢِ ﺍﻟﻠّﻪِ ﺍﻟﺮَّﺣْﻤﻦِ ﺍﻟﺮّﺣﻴﻢ ﻣﻰ ﮔﻔﺘﻨﺪ ﻭ ﺍﺯ ﭘﻴﺶ ‍ ﺩﻳﮕﺮﻯ ﭼﻴﺰﻯ ﺑﺮ ﻧﻤﻴﺪﺍﺷﺘﻨﺪ ﻭ ﭘـﻴـﺶ ﺍﺯ ﻣـﻬـﻤﺎﻧﺎﻥ ﺷﺮﻭﻉ ﺑﻄﻌﺎﻡ ﻣﻴﻜﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﺑﺎﻧﮕﺸﺖ ﻣﻬﻴﻦ ﻭ ﺍﻧﮕﺸﺖ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺁﻥ ﻭ ﺍﻧﮕﺸﺖ ﻣﻴﺎﻧﻴﻦ ﻃﻌﺎﻡ ﻣﻴﺨﻮﺭﺩﻧﺪ ﻭ ﮔﺎﻫﻰ ﺍﻧﮕﺸﺖ ﭼﻬﺎﺭﻡ ﺭﺍ ﻫﻢ ﺿﻢ ﻣﻴﻜﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﮔﺎﻫﻰ ﺑﺘﻤﺎﻡ ﺍﻧﮕﺸﺘﺎﻥ ﻣﻴﺨﻮﺭﺩﻧﺪ ﻭ ﻫﺮﮔﺰ ﺑﺪﻭ ﺍﻧﮕﺸﺖ ﭼﻴﺰﻯ ﻧﻤﻴﺨﻮﺭﺩﻧﺪ ﻭ ﻣﻴﻔﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﻛﻪ ﺍﻳﻦ ﺧﻮﺭﺩﻥ ﺷﻴﻄﺎﻥ ﺍﺳﺖ .
ﺩﺭ ﺳﺎﻳﺮ ﺁﺩﺍﺏ ﻃﻌﺎﻡ ﺧﻮﺭﺩﻥ
ﺳـﻨـﺖ ﺍﺳـﺖ ﻛـﻪ ﺑـﺪﺳـﺖ ﺭﺍﺳﺖ ﭼﻴﺰﻯ ﺑﺨﻮﺭﺩ ﻭ ﺩﻭ ﺯﺍﻭ ﺑﻨﺸﻴﻨﺪ ﻭﺧﻮﺍﺑﻴﺪﻩ ﭼﻴﺰﻯ ﻧﺨﻮﺭﺩ ﺍﻣﺎ ﺍﮔﺮ ﺑـﺪﺳﺖ ﭼﭗ ﺗﻜﻴﻪ ﻛﻨﺪ ﺑﺎﻛﻰ ﻧﻴﺴﺖ ﻭ ﭼﻬﺎﺭ ﺯﺍﻧﻮ ﻧﺸﺴﺘﻦ ﻣﻜﺮﻭﻫﺴﺴﺖ ﻭ ﺍﮔﺮ ﭘﺎ ﺭﺍ ﺑﺮ ﺭﻭﻯ ﺯﺍﻧﻮ ﮔـﺬﺍﺭﺩ ﺑـﺪﺗـﺮ ﺍﺳـﺖ ﻭ ﺗـﻨﻬﺎ ﭼﻴﺰﻯ ﺧﻮﺭﺩﻥ ﻣﻜﺮﻭﻩ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺑﺎ ﺧﺪﻣﺘﻜﺎﺭﺍﻥ ﻭ ﻏﻼﻣﺎﻥ ﭼﻴﺰ ﺧﻮﺭﺩﻥ ﻭ ﺑـﺮ ﺭﻭﻯ ﺯﻣـﻴـﻦ ﭼـﻴـﺰﻯ ﺧـﻮﺭﺩﻥ ﺳـﻨـﺖ ﺍﺳـﺖ ﻭ ﻣـﺸـﻬـﻮﺭ ﺍﻳﻨﺴﺘﻜﻪ ﺩﺭ ﻭﻗﺖ ﺭﺍﻩ ﺭﻓﺘﻦ ﭼﻴﺰﻯ ﺧﻮﺭﺩﻥ ﻣـﻜـﺮﻭﻫـﺴـﺖ ﻭ ﭘﻴﺶ ﺍﺯ ﻃﻌﺎﻡ ﻭ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﻃﻌﺎﻡ ﺩﺳﺖ ﺷﺴﺘﻦ ﺳﻨﺖ ﺍﺳﺖ . ﻭ ﺩﺭ ﺩﺳﺖ ﺷﺴﺘﻦ ﭘﻴﺶ ﺍﺯ ﻃﻌﺎﻡ ﺳﻨﺖ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺩﺳﺖ ﺭﺍ ﺑﺪﺳﺘﻤﺎﻝ ﺧﺸﻚ ﻧﻜﻨﻨﺪ ﻭ ﺍﻭﻝ ﺻﺎﺣﺐ ﺧﺎﻧﻪ ﺩﺳﺖ ﺑﺸﻮﻳﺪ ﻭ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺁﻥ ﻫﺮ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺟـﺎﻧـﺐ ﺭﺍﺳـﺖ ﺍﻭﺳـﺖ ﻭ ﺑـﺘـﺮﺗﻴﺐ ﺑﺸﻮﻳﻨﺪ ﺗﺎ ﺁﺧﺮ ﻣﺠﻠﺲ ﻭ ﺩﺭ ﺷﺴﺘﻦ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﻃﻌﺎﻡ ﺍﺯ ﺟﺎﻧﺐ ﭼﭗ ﺻـﺎﺣـﺐ ﺧﺎﻧﻪ ﺍﺑﺘﺪﺍ ﻛﻨﻨﺪ ﻭ ﺧﻮﺩ ﺁﺧﺮ ﻫﻤﻪ ﺑﺸﻮﻳﺪ ﻭ ﺳﻨﺖ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﻫﻤﻪ ﺩﺭ ﻳﻜﻄﺸﺖ ﺑﺸﻮﻳﻨﺪ ﻭ ﺁﺏ ﺭﺍ ﻧـﺮﻳـﺰﻧـﺪ ﻭ ﺑـﺮ ﺳـﺮﺧـﻮﺍﻧﻰ ﻛﻪ ﺷﺮﺍﺏ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺧﻮﺭﺩﻧﺪ ﭼﻴﺰﻯ ﺧﻮﺭﺩﻥ ﺣﺮﺍﻡ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺑﻌﻀﻰ ﮔﻔﺘﻪ ﺍﻧﺪ ﻛﻪ ﻫﺮ ﺣﺮﺍﻣﻰ ﻛﻪ ﺧﻮﺭﻧﺪ ﻳﺎ ﻛﻨﻨﺪ ﺩﺭ ﺁﻧﻤﺠﻠﺲ ﭼﻴﺰﻯ ﺧﻮﺭﺩﻥ ﺣﺮﺍﻡ ﺍﺳﺖ ﺣﺘﻰ ﺑﺮ ﺳﺮ ﺳـﻔـﺮﻩ ﺟـﻤـﺎﻋـﺘـﻰ ﻛـﻪ ﻏـﻴـﺒـﺖ ﻣـﺴـﻠﻤـﺎﻧـﺎﻥ ﻛـﻨـﻨـﺪ ﺑـﺤـﺮﺍﻡ ﻭ ﺳـﻨـﺖ ﺍﺳـﺘـﻜـﻪ ﺩﺭ ﺍﻭﻝ ﻭ ﺁﺧﺮ ﻃﻌﺎﻡ ﻧﻤﻚ ﺑﺨﻮﺭﻧﺪ.
ﺩﺭ ﺣـﺪﻳـﺚ ﻣـﻌـﺘـﺒـﺮﺍﺯ ﺣـﻀـﺮﺕ ﺍﻣـﺎﻡ ﻣـﻮﺳـﻰ ﻋـﻠﻴـﻪ ﺍﻟﺴـﻼﻡ ﻣـﻨـﻘـﻮﻟﺴـﺘـﻜـﻪ ﺣـﻀـﺮﺕ ﺭﺳـﻮﻝ ﺻـﻠّﻰ ﺍﻟﻠّﻪ ﻋـﻠﻴـﻪ ﻭﺁﻟﻪ ﻭﺳـﻠّﻢ ﻟﻌـﻨـﺖ ﻓﺮﻣﻮﺩ ﺳﻪ ﻛﺲ ﺭﺍ: ﻛﺴﻴﻜﻪ ﺗﻮﺷﻪ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺗﻨﻬﺎ ﺑﺨﻮﺭﺩ ﻭ ﻛﺴﻴﻜﻪ ﺳﻔﺮ ﺗﻨﻬﺎ ﺑﺮﻭﺩ ﻭ ﻛﺴﻴﻜﻪ ﺩﺭ ﺧﺎﻧﻪ ﺗﻨﻬﺎ ﺑﺨﻮﺍﺑﺪ.
ﺩﺭ ﺣـﺪﻳـﺚ ﺩﻳـﮕـﺮ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺣﻀﺮﺕ ﻣﻨﻘﻮﻟﺴﺘﻜﻪ ﭼﻮﻥ ﺩﺭ ﻃﻌﺎﻡ ﭼﻬﺎﺭ ﭼﻴﺰ ﺟﻤﻊ ﺷﻮﺩ ﺁﻥ ﺗﻤﺎﻡ ﺍﺳﺖ ﻫﺮ ﮔـﺎﻩ ﻛﻪ ﺍﺯ ﺣﻼﻝ ﺑﺎﺷﺪ ﻭ ﺩﺳﺖ ﺑﺴﻴﺎﺭ ﺑﺮ ﺁﻥ ﺩﺭﺍﺯ ﺷﻮﺩ ﻭ ﻧﺎﻡ ﺧﺪﺍ ﺩﺭ ﺍﻭﻟﺶ ﮔﻔﺘﻪ ﺷﻮﺩ ﻭ ﺩﺭ ﺁﺧﺮﺵ ﺣﻤﺪ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﻜﻨﻨﺪ.
ﺩﺭ ﺣﺪﻳﺚ ﺻﺤﻴﺢ ﻣﻨﻘﻮﻟﺴﺘﻜﻪ ﭼﻮﻥ ﺧﻮﺍﻥ ﻃﻌﺎﻡ ﻧﺰﺩ ﺣﻀﺮﺕ ﺍﻣﺎﻡ ﺭﺿﺎ ﻋﻠﻴﻪ ﺍﻟﺴﻼﻡ ﺣﺎﺿﺮ ﻣﻴﺸﺪ ﻛﺎﺳﻪ ﻣﻰ ﻃﻠﺒﻴﺪﻧﺪ ﻭ ﺍﺯ ﻃﻌﺎﻣﻬﺎﺋﻴﻜﻪ ﻟﺬﻳﺬﺗﺮ ﺑﻮﺩ ﺍﺯ ﻫﺮ ﻃﻌﺎﻣﻰ ﻗﺪﺭﻯ ﺑﺮ ﻣﻰ ﮔﺮﻓﺘﻨﺪ ﻭ ﺩﺭ ﺁﻥ ﻛﺎﺳﻪ ﻣﻰ ﮔﺬﺍﺷﺘﻨﺪ ﻭ ﻣﻴﻔﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﻛﻪ ﺑﻤﺴﺎﻛﻴﻦ ﻭ ﺩﺭﻭﻳﺸﺎﻥ ﺑﺪﻫﻨﺪ.
ﺩﺭ ﺍﺣـﺎﺩﻳـﺚ ﻣـﻌـﺘـﺒـﺮﻩ ﺍﺯ ﺣـﻀـﺮﺕ ﺻـﺎﺩﻕ ﻋـﻠﻴـﻪ ﺍﻟﺴـﻼﻡ ﻣﻨﻘﻮﻟﺴﺘﻜﻪ ﺣﻀﺮﺕ ﻳﻌﻘﻮﺏ ﺑﻤﻔﺎﺭﻗﺖ ﻓـﺮﺯﻧـﺪ ﺑـﺮﺍﻯ ﺁﻥ ﻣـﺒﺘﻼ ﺷﺪ ﻛﻪ ﺭﻭﺯﻯ ﮔﻮﺳﻔﻨﺪ ﻓﺮﺑﻬﻰ ﻛﺸﺖ ﻭ ﺑﺮﻳﺎﻥ ﻛﺮﺩ ﻭ ﻣﺮﺩ ﺻﺎﻟﺢ ﺭﻭﺯﻩ ﺩﺍﺭﻯ ﺩﺭ ﻧـﺰﺩﻳـﻚ ﺧـﺎﻧـﻪ ﺍﻭ ﺑـﻮﺩ ﻭﺑـﻮﻯ ﺁﻧـﺮﺍ ﺷـﻨـﻴـﺪ ﻭ ﻏـﺎﻓـﻞ ﺷﺪ ﻛﻪ ﺑﺎﻭ ﺑﺨﻮﺭﺍﻧﺪ ﭘﺲ ﺟﺒﺮﺋﻴﻞ ﺩﺭ ﻫﻤﺎﻥ ﺷﺐ ﺁﻣﺪ ﻭ ﮔﻔﺖ ﻣﻬﻴﺎﻯ ﺑﻼ ﺑﺎﺵ ﺍﺯ ﺟﺎﻧﺐ ﺧﺪﺍ ﻭﺩﺭ ﻫـﻤـﺎﻥ ﺷـﺐ ﺣـﻀـﺮﺕ ﻳﻮﺳﻒ ﺁﻧﺨﻮﺍﺏ ﺭﺍ ﺩﻳﺪ ﭘﺲ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺁﻧﺤﻀﺮﺕ ﻳﻌﻘﻮﺏ ﻣﻴﻔﺮﻣﻮﺩ ﺩﺭ ﻭﻗﺖ ﭼﺎﺷﺖ ﻛﻪ ﻧﺪﺍ ﻣﻴﻜﺮﺩﻧﺪ ﺗﺎ ﻳﻜﻔﺮﺳﺦ ﺭﺍﻩ ﻛﻪ ﻫﺮ ﻛﻪ ﭼﺎﺷﺖ ﻣﻴﺨﻮﺍﻫﺪ ﺑﻄﻌﺎﻡ ﻳﻌﻘﻮﺏ ﺣﺎﺿﺮ ﺷﻮﺩ ﻭ ﺩﺭ ﺷﺐ ﻧﻴﺰ ﭼﻨﻴﻦ ﻧﺪﺍ ﻣﻴﻜﺮﺩﻧﺪ.
ﺩﺭ ﺣﺪﻳﺚ ﺩﻳﮕﺮ ﻣﻨﻘﻮﻟﺴﺖ ﭼﻮﻥ ﻃﻌﺎﻡ ﺣﺎﺿﺮ ﺷﻮﺩ ﻫﺮ ﺳﺎﺋﻠﻰ ﻛﻪ ﺑﻴﺎﻳﺪ ﺭﺩ ﻣﻜﻨﻴﺪ.
ﺑﺴﻨﺪ ﺻﺤﻴﺢ ﺍﺯ ﺣﻀﺮﺕ ﺭﺳﻮﻝ ﺻﻠّﻰ ﺍﻟﻠّﻪ ﻋﻠﻴﻪ ﻭﺁﻟﻪ ﻭﺳﻠّﻢ ﻣﻨﻘﻮﻟﺴﺘﻜﻪ ﻣﻠﻌﻮﻥ ﺍﺳﺖ ﻛﺴﻰ ﻛﻪ ﺑﻨﺸﻴﻨﺪ ﺑﺮ ﺳﺮﺧﻮﺍﻧﻰ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺷﺮﺍﺏ ﺧﻮﺭﻧﺪ.
ﺩﺭ ﺣﺪﻳﺚ ﻣﻌﺘﺒﺮ ﺩﻳﮕﺮ ﺍﺯ ﺁﻧﺤﻀﺮﺕ ﻣﻨﻘﻮﻟﺴﺘﻜﻪ ﻫﺮﻛﻪ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﺑﺨﺪﺍ ﻭ ﺭﻭﺯ ﻗﻴﺎﻣﺖ ﺩﺍﺭﺩ ﭘﺲ ﻧﺨﻮﺭﺩ ﭼﻴﺰﻯ ﺑﺮ ﺳﺮ ﺳﻔﺮﻩ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺷﺮﺍﺏ ﺧﻮﺭﻧﺪ ﻭ ﺩﺭ ﻓﻘﻪ ﺍﻟﺮﺿﺎ ﻣﺬﻛﻮﺭ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﻣﺨﻮﺭ ﻃﻌﺎﻡ ﺩﺭ ﺧﻮﺍﻧﻴﻜﻪ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺭﻓﺘﻦ ﺗﻮ ﺑﺮ ﺳﺮ ﺁﻥ ﺷﺮﺍﺏ ﺧﻮﺭﻧﺪ ﻭ ﺩﺭ ﭼﻨﺪﻳﻦ ﺣﺪﻳﺚ ﻭﺍﺭﺩ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﭼﻴﺰ ﺧﻮﺭﺩﻥ ﺩﺭ ﺣﺎﻟﺖ ﺟﻨﺎﺑﺖ ﺳﺒﺐ ﻓﻘﺮ ﻭ ﺑﻰ ﭼﻴﺰﻯ ﻣﻴﺸﻮﺩ.
ﺩﺭ ﺍﺣـﺎﺩﻳـﺚ ﺑـﺴﻴﺎﺭ ﻭﺍﺭﺩ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺘﻜﻪ ﺣﻀﺮﺕ ﺭﺳﻮﻝ ﺻﻠّﻰ ﺍﻟﻠّﻪ ﻋﻠﻴﻪ ﻭﺁﻟﻪ ﻭﺳﻠّﻢ ﻧﻬﻰ ﻓﺮﻣﻮﺩ ﺍﺯ ﺧﻮﺭﺩﻥ ﻭ ﺁﺷﺎﻣﻴﺪﻥ ﺑﺪﺳﺖ ﭼﭗ ﻣﮕﺮ ﺁﻧﻜﻪ ﻣﻀﻄﺮ ﺑﺎﺷﺪ ﻭ ﺩﺭ ﺩﺳﺖ ﺭﺍﺳﺘﺶ ﻋﻠﺘﻰ ﺑﺎﺷﺪ.
ﺑـﺴـﻨـﺪﻫـﺎﻯ ﻣـﻌـﺘـﺒـﺮ ﻣـﻨـﻘـﻮﻟﺴـﺘـﻜـﻪ ﺍﺯ ﺣـﻀـﺮﺕ ﺻـﺎﺩﻕ ﻋـﻠﻴـﻪ ﺍﻟﺴـﻼﻡ ﻛـﻪ ﺣـﻀـﺮﺕ ﺭﺳﻮﻝ ﺻﻠّﻰ ﺍﻟﻠّﻪ ﻋﻠﻴﻪ ﻭﺁﻟﻪ ﻭﺳﻠّﻢ ﻫﺮﮔﺰ ﺗﻜﻴﻪ ﻛﺮﺩﻩ ﺑﺮ ﭘﻬﻠﻮﻯ ﺭﺍﺳﺖ ﻭ ﭘﻬﻠﻮﻯ ﭼﭗ ﭼﻴﺰﻯ ﺗـﻨـﺎﻭﻝ ﻧﻔﺮﻣﻮﺩ ﺗﺎ ﺍﺯ ﺩﻧﻴﺎ ﺭﻓﺖ ﻭ ﺑﺮﻭﺵ ﺑﻨﺪﮔﺎﻩ ﻣﻰ ﻧﺸﺴﺖ ﻭ ﺑﺮﻭﺵ ﺑﻨﺪﮔﺎﻩ ﭼﻴﺰﻯ ﻣﻴﺨﻮﺭﺩ ﺍﺯ ﺟﻬﺖ ﺗﻮﺍﺿﻊ ﻭ ﻓﺮﻭﺗﻨﻰ ﻧﺰﺩ ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭ ﺧﻮﺩ.
ﺩﺭ ﺣﺪﻳﺚ ﺩﻳﮕﺮ ﻣﻨﻘﻮﻟﺴﺖ ﺍﺯ ﺁﻧﺤﻀﺮﺕ ﻛﻪ ﻧﺒﺎﻳﺪ ﺗﻜﻴﻪ ﻛﺮﺩﻩ ﻭ ﺑﺮﻭ ﺧﻮﺍﺑﻴﺪﻩ ﭼﻴﺰﻯ ﺑﺨﻮﺭﻧﺪ.
ﺩﺭ ﺣﺪﻳﺚ ﺣﺴﻦ ﻣﻨﻘﻮﻟﺴﺘﻜﻪ ﺭﻭﺯﻯ ﻋﺒﺎﺩ ﺑﺼﺮﻯ ﻛﻪ ﺍﺯ ﻣﺸﺎﻳﺦ ﺻﻮﻓﻴﻪ ﻭ ﻋﻠﻤﺎﺀِ ﻋﺎﻣﻪ ﺍﺳﺖ ﺩﺭ ﺧﺪﻣﺖ ﺣـﻀـﺮﺕ ﺻـﺎﺩﻕ ﻋـﻠﻴـﻪ ﺍﻟﺴـﻼﻡ ﻧـﺸـﺴـﺘـﻪ ﺑـﻮﺩ ﻭ ﺣـﻀـﺮﺕ ﻃـﻌـﺎﻡ ﺗـﻨـﺎﻭﻝ ﻣـﻴـﻔـﺮﻣـﻮﺩﻧـﺪ ﻭ ﺩﺳـﺖ ﭼـﭗ ﺧـﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﺮﺯﻣﻴﻦ ﮔﺬﺍﺷﺘﻪ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﻋﺒﺎﺩ ﮔﻔﺖ ﻣﮕﺮ ﻧﻤﻴﺪﺍﻧﻴﺪ ﻛﻪ ﺣـﻀـﺮﺕ ﭘـﻴـﻐـﻤـﺒـﺮ ﺻـﻠّﻰ ﺍﻟﻠّﻪ ﻋـﻠﻴﻪ ﻭﺁﻟﻪ ﻭﺳﻠّﻢ ﻧﻬﻰ ﻛﺮﺩﻩ ﺍﺳﺖ ﺍﺯ ﺗﻜﻴﻪ ﻛﺮﺩﻩ ﺩﺭ ﻭﻗﺖ ﻃﻌﺎﻡ ﺣـﻮﺭﺩﻥ ﺣـﻀـﺮﺕ ﻟﺤـﻈﻪ ﺩﺳﺘﺮﺍ ﺑﺮﺩﺍﺷﺘﻨﺪ ﻭ ﺑﺎﺯ ﺑﺮﺯﻣﻴﻦ ﮔﺬﺍﺷﺘﻨﺪ ﺩﺳﺘﺮﺍ, ﺑﺎﺯ ﻋﺒﺎﺩ ﺍﻋﺎﺩﻩ ﺁﻥ ﺳـﺨـﻦ ﻛـﺮﺩ ﺗـﺎﺳـﻪ ﻣـﺮﺗـﺒـﻪ ﭘـﺲ ﺣـﻀـﺮﺕ ﻓـﺮﻣـﻮﺩ ﻛـﻪ ﻭﺍﻟﻠّﻪ ﻛـﻪ ﺣـﻀـﺮﺕ ﺭﺳﻮﻝ ﺻﻠّﻰ ﺍﻟﻠّﻪ ﻋﻠﻴﻪ ﻭﺁﻟﻪ ﻭﺳﻠّﻢ ﻫﺮﮔﺰ ﺍﻳﻦ ﻧﻬﻰ ﻧﻔﺮﻣﻮﺭﺩﻩ .
ﺑـﺴـﻨﺪ ﻣﻌﺘﺒﺮ ﺍﺯ ﺣﻀﺮﺕ ﺍﻣﻴﺮﺍﻟﻤﺆ ﻣﻨﻴﻦ ﻋﻠﻴﻪ ﺍﻟﺴﻼﻡ ﻣﻨﻘﻮﻟﺴﺘﻜﻪ ﻫﺮﮔﺎﻩ ﺑﺨﻮﺭﺩﻥ ﻃﻌﺎﻡ ﺑﻨﺸﻴﻨﻴﺪ ﺑـﺮﻭﺵ ﺑـﻨـﺪﮔـﺎﻩ ﺩﻭ ﺯﺍﻧـﻮ ﺑـﻨـﺸـﻴﻨﻴﺪ ﻭ ﻳﻚ ﭘﺎﻯ ﺭﺍ ﺑﺮﻭﻯ ﭘﺎﻯ ﺩﻳﮕﺮ ﻣﮕﺬﺍﺭﻳﺪ ﻭ ﭼﻬﺎﺭ ﺯﺍﻧﻮ ﻣﻨﺸﻴﻨﻴﺪ ﻛﻪ ﺍﻳﻦ ﻧﺸﺴﺘﻦ ﺭﺍ ﻭ ﺻﺎﺣﺒﺶ ﺭﺍ ﺧﺪﺍ ﺩﺷﻤﻦ ﻣﻴﺪﺍﺭﺩ ﻭ ﻇﺎﻫﺮ ﺍﻳﻨﺤﺪﻳﺚ ﺁﻧﺴﺘﻜﻪ ﭼﻬﺎﺭ ﺯﺍﻧﻮ ﻛﻪ ﻧﻬﻰ ﻭﺍﻗﻊ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ ﺁﻧﺴﺘﻜﻪ ﺑﺮﻭﺵ ﺟﺒﺎﺭﺍﻥ ﻳﻚ ﭘﺎ ﺭﺍ ﺑﺮﺭﺍﻥ ﮔﺬﺍﺭﺩ.
ﺩﺭ ﺣـﺪﻳﺚ ﺩﻳﮕﺮ ﻣﻨﻘﻮﻝ ﺍﺳﺘﻜﻪ ﺣﻀﺮﺕ ﺭﺳﻮﻝ ﺻﻠّﻰ ﺍﻟﻠّﻪ ﻋﻠﻴﻪ ﻭﺁﻟﻪ ﻭﺳﻠّﻢ ﭼﻮﻥ ﺑﺮ ﺳﺮ ﺧﻮﺍﻥ ﻣـﻰ ﻧـﺸـﺴـﺘـﻨـﺪ ﺍﺯ ﭘـﻴـﺶ ﺧﻮﺩ ﻃﻌﺎﻡ ﻣﻴﺨﻮﺭﺩﻧﺪ ﻭ ﺑﺮﻭﺷﻰ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺗﺸﻬﺪ ﻧﻤﺎﺯ ﻣﻰ ﻧﺸﺴﺘﻨﺪ ﺑﻬﻤﺎﻥ ﺭﻭﺵ ﻣﻰ ﻧﺸﺴﺘﻨﺪ ﻭ ﺯﺍﻧﻮﻯ ﺭﺍﺳﺖ ﺭﺍ ﺑﺮ ﺑﺎﻻﻯ ﺯﺍﻧﻮﻯ ﭼﭗ ﻭ ﭘﺎﻯ ﺭﺍﺳﺘﺮﺍ ﺑﺮﺷﻜﻢ ﭘﺎﻯ ﭼﭗ ﻣﻰ ﮔﺬﺍﺷﺘﻨﺪ ﻭ ﻣﻴﻔﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﻛﻪ ﻣﻦ ﺑﻨﺪﻩ ﺍﻡ ﺑﺮﻭﺵ ﺑﻨﺪﮔﺎﻩ ﻣﻴﺨﻮﺭﻡ ﻭ ﺑﺮﻭﺵ ﺑﻨﺪﮔﺎﻥ ﻣﻰ ﻧﺸﻴﻨﻢ .
ﺍﺯ ﺣﻀﺮﺕ ﺻﺎﺩﻕ ﻋﻠﻴﻪ ﺍﻟﺴﻼﻡ ﻣﻨﻘﻮﻝ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﻣﻜﺮﻭﻩ ﺍﺳﺖ ﺁﺩﻣﻰ ﺭﺍ ﻛﻪ ﺍﺯ ﺩﺳﺖ ﭼﭗ ﭼﻴﺰﻯ ﺑﺨﻮﺭﺩ ﻳﺎ ﺑﻴﺎﺷﺎﻣﺪ ﻳﺎ ﭼﻴﺰﻯ ﺑﻪ ﺁﻥ ﺑﺮﺩﺍﺭﺩ ﻭ ﺣﺎﻝ ﺁﻧﻜﻪ ﺗﻮﺍﻧﺪ ﺍﺯ ﺩﺳﺖ ﺭﺍﺳﺖ ﺑﺮﺩﺍﺷﺘﻦ .
ﺩﺭ ﺣـﺪﻳـﺚ ﻣـﻌـﺘـﺒـﺮ ﺍﺯ ﺣـﻀـﺮﺕ ﺍﻣـﻴـﺮﺍﻟﻤـﺆ ﻣـﻨـﻴـﻦ ﻋـﻠﻴـﻪ ﺍﻟﺴـﻼﻡ ﻣﻨﻘﻮﻝ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺑﺎﻛﻰ ﻧﻴﺴﺖ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺣﺎﻝ ﺭﺍﻩ ﺭﻓﺘﻦ ﭼﻴﺰﻯ ﺑﺨﻮﺭﻧﺪ.
ﺩﺭ ﺣـﺪﻳـﺚ ﺩﻳـﮕﺮ ﻓﺮﻣﻮﺩ ﻛﻪ ﺭﻭﺯﻯ ﺣﻀﺮﺕ ﺭﺳﻮﻝ ﺻﻠّﻰ ﺍﻟﻠّﻪ ﻋﻠﻴﻪ ﻭﺁﻟﻪ ﻭﺳﻠّﻢ ﭘﻴﺶ ﺍﺯ ﻧﻤﺎﺯ ﺻـﺒـﺢ ﺑـﻴـﺮﻭﻥ ﺁﻣـﺪﻧـﺪ ﻭ ﭘـﺎﺭﻩ ﻧـﺎﻧـﻰ ﺩﺭ ﺩﺳـﺖ ﺩﺍﺷﺘﻨﺪ ﻛﻪ ﺩﺭﻣﻴﺎﻥ ﺷﻴﺮ ﻓﺮﻭ ﺑﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﻭ ﻣﻴﺨﻮﺭﺩﻧﺪ ﻭ ﺑﻨﻤﺎﺯ ﻣﻴﺂﻣﺪﻧﺪ ﺑﻼﻝ ﺍﻗﺎﻣﻪ ﻧﻤﺎﺯ ﻣﻰ ﮔﻔﺖ ﭘﺲ ﺑﺎ ﻣﺮﺩﻡ ﻧﻤﺎﺯ ﻛﺮﺩﻧﺪ.
ﺩﺭ ﺣـﺪﻳـﺚ ﻣـﻌـﺘـﺒـﺮ ﺍﺯ ﺣـﻀـﺮﺕ ﺍﻣـﺎﻡ ﺟـﻌـﻔـﺮ ﺻـﺎﺩﻕ ﻋـﻠﻴـﻪ ﺍﻟﺴـﻼﻡ ﻣﻨﻘﻮﻝ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﻣﺨﻮﺭ ﭼﻴﺰﻯ ﺩﺭ ﺣﺎﻟﺖ ﺭﺍﻩ ﺭﻓﺘﻦ ﻣﮕﺮ ﺁﻧﻜﻪ ﻣﻀﻄﺮ ﺑﺎﺷﻰ .
ﺩﺭ ﺍﺣـﺎﺩﻳـﺚ ﻣـﻌـﺘـﺒﺮﻩ ﺑﺴﻴﺎﺭ ﺍﺯ ﺣﻀﺮﺕ ﺍﻣﻴﺮﺍﻟﻤﺆ ﻣﻨﻴﻦ ﻭﺍﺋﻤﻪ ﻃﺎﻫﺮﻳﻦ ﺻﻠﻮﺍﺕ ﺍﻟﻠّﻪ ﻋﻠﻴﻬﻢ ﺍﺟﻤﻌﻴﻦ ﻣﻨﻘﻮﻝ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﻫﺮ ﻛﻪ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺧﻴﺮ ﺧﺎﻧﻪ ﺍﺵ ﺑﺴﻴﺎﺭ ﺷﻮﺩ ﺩﺳﺖ ﺭﺍ ﭘﻴﺶ ﺍﺯ ﻃﻌﺎﻡ ﺧﻮﺭﺩﻥ ﺑﺸﻮﻳﺪ ﻭ ﻓـﺮﻣـﻮﺩﻧـﺪ ﻛـﻪ ﺩﺳـﺖ ﺷـﺴـﺘـﻦ ﭘـﻴـﺶ ﺍﺯ ﻃـﻌـﺎﻡ ﻭ ﺑـﻌـﺪ ﺍﺯ ﻃـﻌـﺎﻡ ﻓـﻘـﺮ ﺭﺍ ﺯﺍﻳـﻞ ﻣﻰ ﻛﻨﺪ ﻭ ﺭﻭﺯﻯ ﺭﺍ ﺯﻳﺎﺩ ﻣﻴﻜﻨﺪ ﻭ ﭼﺮﻙ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺟﺎﻣﻪ ﺩﻭﺭ ﻣﻴﻜﻨﺪ ﻭ ﭼﺸﻢ ﺭﺍ ﺟﻼ ﻣﻴﺪﻫﺪ ﻭ ﺩﺭﺩﻫﺎ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺑﺪﻥ ﺩﻭﺭ ﻣﻴﻜﻨﺪ.
ﺍﺯ ﺣـﻀـﺮﺕ ﺻـﺎﺩﻕ ﻣـﻨـﻘـﻮﻝ ﺍﺳـﺖ ﻛـﻪ ﺩﺳﺘﻬﺎ ﺭﺍ ﻫﻤﻪ ﺩﺭ ﻳﻜﻄﺮﻑ ﺑﺸﻮﺋﻴﺪ ﺗﺎ ﺍﺧﻼﻕ ﺷﻤﺎ ﻧﻴﻜﻮ ﺷﻮﺩ.
ﺩﺭ ﺣـﺪﻳـﺚ ﻣـﻌـﺘـﺒـﺮ ﺍﺯ ﺁﻧـﺤـﻀـﺮﺕ ﻣـﻨـﻘـﻮﻝ ﺍﺳـﺖ ﻛـﻪ ﺩﺭ ﺩﺳـﺖ ﺷـﺴـﺘـﻦ ﭘـﻴـﺶ ﺍﺯ ﻃـﻌـﺎﻡ ﺍﻭﻝ ﺻﺎﺣﺐ ﺧﺎﻧﻪ ﻣﻴﺸﻮﻳﺪ ﻛﻪ ﺩﻳﮕﺮﺍﻥ ﺭﺍ ﺩﺷﻮﺍﺭ ﻧﺒﺎﺷﺪ ﺩﺳﺖ ﺷﺴﺘﻦ ﻭ ﭼﻮﻥ ﺍﺯ ﻃﻌﺎﻡ ﻓﺎﺭﻉ ﺷﻮﺩ ﺍﺑﺘﺪﺍ ﺍﺯ ﻛﺴﻰ ﻣﻴﻜﻨﺪ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺟﺎﻧﺐ ﺭﺍﺳﺖ ﺩﺭﮔﺎﻩ ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ.
ﺩﺭ ﺭﻭﺍﻳـﺖ ﺩﻳـﮕـﺮ ﺍﻳـﻨـﺴـﺘـﻜـﻪ ﺩﺭ ﺷـﺴـﺘـﻦ ﭘـﻴـﺶ ﺍﺯ ﻃـﻌـﺎﻡ ﺍﻭﻝ ﺻﺎﺣﺐ ﺧﺎﻧﻪ ﺑﺸﻮﻳﺪ ﻭ ﺩﺭ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺍﻭ ﻫﺮ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺟﺎﻧﺐ ﺭﺍﺳﺖ ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺍﺳﺖ .
ﺩﺭ ﺭﻭﺍﻳـﺖ ﺩﻳـﮕـﺮ ﺩﺭ ﺷـﺴـﺘـﻦ ﺑـﻌـﺪ ﺍﺯ ﻃـﻌﺎﻡ ﺍﺑﺘﺪﺍ ﺑﺪﺳﺖ ﭼﭗ ﺻﺎﺣﺒﺨﺎﻧﻪ ﻣﻴﻜﻨﻨﺪ ﻭ ﺧﻮﺩ ﺁﺧﺮ ﻫﻤﻪ ﻣﻴﺸﻮﻳﺪ ﺯﻳﺮﺍ ﻛﻪ ﺍﻭ ﺍﻭﻟﻰ ﺍﺳﺖ ﺑﺎﻳﻨﻜﻪ ﺻﺒﺮ ﻛﻨﺪ ﺑﺮ ﺁﻟﻮﺩﮔﻰ ﺩﺳﺖ .
ﺩﺭ ﺣـﺪﻳﺚ ﺣﺴﻦ ﺍﺯ ﻣﺮﺍﺯﻡ ﻣﻨﻘﻮﻝ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺩﻳﺪﻡ ﺣﻀﺮﺕ ﺍﻣﺎﻡ ﻣﻮﺳﻰ ﻋﻠﻴﻪ ﺍﻟﺴﻼﻡ ﻛﻪ ﭼﻮﻥ ﭘﻴﺶ ﺍﺯ ﻃـﻌـﺎﻡ ﺩﺳـﺖ ﻣـﻴـﺸـﺴـﺘﻨﺪ ﺩﺳﺖ ﺭﺍ ﺑﺪﺳﺘﻤﺎﻝ ﭘﺎﻙ ﻧﻤﻴﻜﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﻃﻌﺎﻡ ﻛﻪ ﻣﻰ ﺷﺴﺘﻨﺪ ﺩﺳﺖ ﺭﺍ ﺑﺪﺳﺘﻤﺎﻝ ﭘﺎﻙ ﻣﻴﻜﺮﺩﻧﺪ.
ﺩﺭ ﺣـﺪﻳـﺚ ﻣـﻌـﺘـﺒـﺮ ﺍﺯ ﺣـﻀـﺮﺕ ﺍﻣـﺎﻡ ﺟـﻌـﻔـﺮ ﻋـﻠﻴـﻪ ﺍﻟﺴـﻼﻡ ﻣـﻨـﻘـﻮﻝ ﺍﺳـﺖ ﻛـﻪ ﺩﺳـﺖ ﺭﺍ ﺑـﺮﺍﻯ ﻃـﻌـﺎﻡ ﺧـﻮﺭﺩﻥ ﻛـﻪ ﺑـﺸـﻮﺋﻰ ﺑﺪﺳﺘﻤﺎﻝ ﭘﺎﻙ ﻣﻜﻦ ﺯﻳﺮﺍ ﻛﻪ ﺗﺎ ﺗﺮﻯ ﺩﺭ ﺩﺳﺖ ﻫﺴﺖ ﺑﺮﻛﺖ ﺩﺭ ﻃﻌﺎﻡ ﻫﺴﺖ ﻭ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﻛﻪ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺷـﺴـﺘـﻦ ﺩﺳـﺖ ﺑـﺮ ﺭﻭ ﻣـﺎﻟﻴـﺪﻥ ﻛـﻠﻒ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺭﻭ ﺑـﺮﻃـﺮﻑ ﻣـﻴـﻜـﻨـﺪ ﻭ ﺭﻭﺯﻯ ﺭﺍ ﺯﻳـﺎﺩ ﻣـﻴﻜﻨﺪ ﻭ ﺍﺯ ﻣـﻔـﻀـﻞ ﺑـﻦ ﻋﻤﺮ ﻣﻨﻘﻮﻝ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺷﻜﺎﻳﺖ ﻛﺮﺩ ﺑﺂﻧﺤﻀﺮﺕ ﺍﺯ ﺁﺯﺍﺭ ﭼﺸﻢ ﺣﻀﺮﺕ ﻓﺮﻣﻮﺩ ﻛﻪ ﭼﻮﻥ ﺑـﻌـﺪ ﺍﺯ ﻃـﻌـﺎﻡ ﺩﺳـﺖ ﺑـﺸـﻮﺋﻰ ﺩﺳـﺘـﻬـﺎ ﺭﺍ ﺑـﺮ ﺍﺑـﺮﻭﻫـﺎ ﺑـﻤـﺎﻝ ﻭ ﺳـﻪ ﻧـﻮﺑـﺖ ﺑـﮕـﻮ:
ﺍَﻟْﺤـَﻤـﺪُﻟِﻠّﻪِ ﺍﻟْﻤـُﺤـْﺴـِﻦِ ﺍﻟْﻤـُﺠـْﻤـِﻞِ ﺍﻟْﻤـُﻨـْﻌـِﻢِ ﺍﻟْﻤـُﻔـْﻀـِﻞِ, ﻣـﻔـﻀـﻞ ﮔـﻮﻳـﺪ ﻛـﻪ ﭼـﻨـﻴﻦ ﻛﺮﺩﻡ ﻫﺮﮔﺰ ﺁﺯﺍﺭ ﭼﺸﻢ ﻧﺪﻳﺪﻡ . ﺍﺯ ﺣﻀﺮﺕ ﺍﻣﺎﻡ ﺭﺿﺎ ﻋﻠﻴﻪ ﺍﻟﺴﻼﻡ ﻣﻨﻘﻮﻝ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﭼﻮﻥ ﺣﻀﺮﺕ ﺭﺳﻮﻝ ﺻﻠّﻰ ﺍﻟﻠّﻪ ﻋﻠﻴﻪ ﻭﺁﻟﻪ ﻭﺳﻠّﻢ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﻃﻌﺎﻡ ﺩﺳﺖ ﻣﻰ ﺷـﺴـﺘـﻨﺪ ﺁﺏ ﺩﺭ ﺩﻫﺎﻥ ﻣﻴﻜﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﻣﻀﻤﻀﻪ ﻣﻴﻔﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﻭ ﺣﻀﺮﺕ ﺻﺎﺩﻕ ﻋﻠﻴﻪ ﺍﻟﺴﻼﻡ ﻓﺮﻣﻮﺩ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺍﺷـﻨـﺎﻥ ﻛـﻪ ﺩﺳـﺖ ﺑـﺂﻥ ﻣـﻴـﺸـﻮﺋﻴﺪ ﺳﻌﺪ ﺩﺍﺧﻞ ﻛﻨﻴﺪ ﻛﻪ ﺩﻫﺎﻥ ﺭﺍ ﺧﻮﺷﺒﻮ ﻣﻴﻜﻨﺪ ﻭﺑﺮﻗﻮﺕ ﺟﻤﺎﻉ ﻣﻴﺎﻓﺰﺍﻳﺪ ﻭ ﻣﻨﻘﻮﻝ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﭼﻮﻥ ﺟﻨﺎﺏ ﺍﻣﺎﻡ ﺭﺿﺎ ﻋﻠﻴﻪ ﺍﻟﺴﻼﻡ ﺑﺎﺷﻨﺎﻥ ﺩﺳﺖ ﻣﻰ ﺷﺴﺘﻨﺪ ﺍﺷﻨﺎﻥ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺩﻫـﺎﻥ ﻣـﻰ ﻛـﺮﺩﻧـﺪ ﻭ ﻣـﻴـﺨـﻮﺍﺋﻴـﺪﻧـﺪ ﻭ ﻣـﻴـﺎﻧـﺪﺍﺧـﺘـﻨـﺪ ﻭ ﻣـﻨـﻘـﻮﻝ ﺍﺳـﺖ ﻛـﻪ ﺍﻣـﺎﻡ ﻣـﺤـﻤـﺪ ﺗـﻘـﻰ ﻋـﻠﻴـﻪ ﺍﻟﺴـﻼﻡ ﺑـﻌـﺪ ﺍﺯ ﺁﻧـﻜـﻪ ﭼـﺎﺷـﺖ ﺗـﻨـﺎﻭﻝ ﻓـﺮﻣـﻮﺩﻧـﺪ ﻭ ﺩﺳـﺖ ﺷـﺴـﺘـﻨـﺪ ﺩﺳـﺘـﻬـﺎ ﺭﺍﺑـﺮ ﺳـﺮ ﻭ ﺭﻭ ﻣـﺎﻟﻴـﺪﻧـﺪ ﭘـﻴـﺶ ﺍﺯ ﺁﻧـﻜـﻪ ﺑﺪﺳﺘﻤﺎﻝ ﭘﺎﻙ ﻛﻨﻨﺪ ﻭ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ
ﺍَﻟﻠّﻬُﻢَّ ﺍﺟْﻌَﻠْﻨﻰ ﻣِﻢَّﻦْ ﻻﻳُﺮْﻫِﻖْ ﻭَﺟْﻬَﻪَ ﻗَﺘَﺮٌ ﻭَﺫِﻟَﺔٌ.
ﺩﺭ ﺭﻭﺍﻳـﺖ ﺩﻳـﮕـﺮ ﺍﺯ ﺣـﻀـﺮﺕ ﺭﺳـﻮﻝ ﺻـﻠّﻰ ﺍﻟﻠّﻪ ﻋـﻠﻴـﻪ ﻭﺁﻟﻪ ﻭﺳـﻠّﻢ ﻣـﻨـﻘـﻮﻝ ﺍﺳـﺖ ﻛـﻪ ﭼـﻮﻥ ﺩﺳـﺖ ﺭﺍ ﺑـﻌـﺪ ﺍﺯﻃـﻌـﺎﻡ ﺑـﺸـﻮﺋﻰ ﺑـﺮﺭﻭﻯ ﺩﻳـﺪﻩ ﻫـﺎ ﺑـﻤـﺎﻝ ﭘـﻴﺶ ﺍﺯ ﺁﻧﻜﻪ ﺑﺪﺳﺘﻤﺎﻝ ﭘﺎﻙ ﻛﻨﻰ ﻭ ﺑﮕﻮ
ﺍَﻟﻠّﻬُﻢَّ ﺍِﻧّﻰ ﺍَﺳْﺎﺀَﻟُﻚَ ﺍﻟﺰّﻳﻨَﺔَ ﻭَﺍﻟْﻤَﺤَﺐَّﺔَ ﻭَﺍَﻋـُﻮﺫُﺑـِﻚَ ﻣـِﻦَ ﺍﻟْﻤـَﻘـْﺖِ ﻭَﺍﻟْﺒـَﻐـْﻀـَﺔِ ﺍﺯ ﺟـﻨـﺎﺏ ﺍﻣـﺎﻡ ﺭﺿـﺎ ﻋـﻠﻴـﻪ ﺍﻟﺴـﻼﻡ ﻣـﻨـﻘـﻮﻝ ﺍﺳـﺖ ﻛـﻪ ﻫـﺮ ﻛـﻪ ﺩﺳـﺘـﺶ ﭘﺎﻛﻴﺰﻩ ﺑﺎﺷﺪ ﺑﺎﻛﻰ ﻧﻴﺴﺖ ﻛﻪ ﻃﻌﺎﻡ ﺧﻮﺭﺩ ﺑﺪﻭﻥ ﺁﻧﻜﻪ ﺩﺳﺖ ﺑـﺸـﻮﻳـﺪ ﻭﺍﺯ ﻓـﻀـﻞ ﺑـﻦ ﻳـﻮﻧـﺲ ﻣـﻨـﻘـﻮﻝ ﺍﺳـﺖ ﻛـﻪ ﺣـﻀـﺮﺕ ﻣـﻮﺳـﻰ ﻋـﻠﻴـﻪ ﺍﻟﺴـﻼﻡ ﺑـﻤـﻨـﺰﻝ ﻣـﻦ ﺁﻣـﺪﻧـﺪ ﻭ ﭼـﻮﻥ ﻃـﻌـﺎﻡ ﺣـﺎﺿـﺮ ﺷـﺪ ﺩﺳـﺘـﻤـﺎﻝ ﺁﻭﺭﺩﻡ ﻛـﻪ ﺩﺭ ﺩﺍﻣـﻦ ﺍﻳـﺸـﺎﻥ ﺑـﻴـﻨﺪﺍﺯﻡ ﻗﺒﻮﻝ ﻧﻜﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﻛﻪ ﺍﻳﻦ ﻃﺮﻳﻘﻪ ﻋﺠﻤﺎﻥ ﺍﺳﺖ .
ﻭ ﺍﺯ ﺣـﻀﺮﺕ ﺻﺎﺩﻕ ﻋﻠﻴﻪ ﺍﻟﺴﻼﻡ ﻣﻨﻘﻮﻝ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﭼﻮﻥ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﻃﻌﺎﻡ ﺩﺳﺖ ﺑﺸﻮﺋﻰ ﺑﺂﻥ ﺗﺮﻯ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺩﺳﺖ ﻫﺴﺖ ﺩﻳﺪﻩ ﻫﺎﻯ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﻣﺴﺢ ﻛﻦ ﻛﻪ ﺍﻳﻦ ﺍﻣﺎﻥ ﺍﺳﺖ ﺍﺯ ﺩﺭﺩ ﭼﺸﻢ .
ﺩﺭ ﺭﻭﺍﻳﺖ ﺩﻳﮕﺮ ﻣﻨﻘﻮﻝ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﭼﻮﻥ ﺭﺳﻮﻝ ﺻﻠّﻰ ﺍﻟﻠّﻪ ﻋﻠﻴﻪ ﻭﺁﻟﻪ ﻭﺳﻠّﻢ ﺍﺯ ﺩﺳﺖ ﺷﺴﺘﻦ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﻃـﻌـﺎﻡ ﻓـﺎﺭﻍ ﻣـﻴﺸﺪﻧﺪ ﺩﺳﺖ ﺭﺍ ﺑﺮ ﺭﻭ ﻣﻴﻜﺸﻴﺪﻧﺪ ﻭ ﺍﻳﻦ ﺩﻋﺎ ﻣﻴﺨﻮﺍﻧﺪﻧﺪ
ﺍَﻟْﺤَﻤْﺪُﻟِﻠّﻪِ ﺍﻟّﺬﻯ ﻫَﺪﻧﺎ ﻭَﺍَﻃْﻌَﻤَﻨﺎ ﻭَﺳَﻘﺎﻧﺎ ﻭَﻛُﻞَ ﺑَﻼﺀٍ ﺻﺎﻝٍﺡ ﺍَﻭْﻻﻧﺎ.
ﺩﺭ ﺣﺪﻳﺚ ﻣﻮﺛﻖ ﻣﻨﻘﻮﻝ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺣﻀﺮﺕ ﺭﺳﻮﻝ ﺻﻠّﻰ ﺍﻟﻠّﻪ ﻋﻠﻴﻪ ﻭﺁﻟﻪ ﻭﺳﻠّﻢ ﺑﺤﻀﺮﺕ ﺍﻣـﻴـﺮﺍﻟﻤـﺆ ﻣـﻨـﻴـﻦ ﻋـﻠﻴـﻪ ﺍﻟﺴـﻼﻡ ﻓـﺮﻣـﻮﺩ ﻛـﻪ ﻳـﺎ ﻋـﻠﻰ ﺩﺭ ﺍﻭﻝ ﻃﻌﺎﻡ ﻭ ﺁﺧﺮ ﻃﻌﺎﻡ ﻧﻤﻚ ﺑﺨﻮﺭ ﻛﻪ ﻫﺮ ﻛﻪ ﺩﺭ ﻃﻌﺎﻡ ﺍﻓﺘﺘﺎﺡ ﻭﺍﺧﺘﺘﺎﻡ ﺑﻨﻤﻚ ﻛﻨﺪ ﺧﺪﺍﻳﺘﻌﺎﻟﻰ ﺩﻓﻊ ﻛﻨﺪ ﺍﺯ ﺍﻭ ﻫﻔﺘﺎﺩ ﻧﻮﻉ ﺍﺯ ﺍﻧﻮﺍﻉ ﺑﻼ ﺭﺍ ﻛﻪ ﺁﺳﺎﻧﺘﺮ ﺁﻧﻬﺎ ﺧﻮﺭﻩ ﺑﺎﺷﺪ.
ﺩﺭ ﺭﻭﺍﻳﺖ ﺣﺴﻦ ﺩﻳﮕﺮ ﻋﺎﻓﻴﺖ ﻳﺎﺑﺪ ﺍﺯ ﻫﻔﺘﺎﺩ ﻭ ﺩﻭ ﻧﻮﻉ ﺍﺯ ﺍﻧﻮﺍﻉ ﺑﻼ ﻛﻪ ﺍﺯ ﺟﻤﻠﻪ ﺁﻧﻬﺎ ﺩﻳﻮﺍﻧﮕﻰ ﻭ ﺧـﻮﺭﻩ ﻭ ﭘـﻴﺴﻰ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺩﺭ ﺭﻭﺍﻳﺖ ﺩﻳﮕﺮ ﺍﺯ ﺩﺭﺩ ﮔﻠﻮ ﻭ ﺍﺯ ﺩﺭﺩ ﺩﻧﺪﺍﻥ ﻭ ﺩﺭﺩ ﺷﻜﻢ ﻭ ﺩﺭ ﺣﺪﻳﺚ ﻣﻌﺘﺒﺮ ﺍﺯ ﺣـﻀﺮﺕ ﺍﻣﺎﻡ ﻣﺤﻤﺪ ﺑﺎﻗﺮ ﻋﻠﻴﻪ ﺍﻟﺴﻼﻡ ﻣﻨﻘﻮﻝ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺩﺭ ﻧﻤﻚ ﺷﻔﺎﻯ ﻫﻔﺘﺎﺩ ﻧﻮﻉ ﺍﺯ ﺍﻧﻮﺍﻉ ﺩﺭﺩ ﻫـﺴـﺖ ﻭ ﺍﮔـﺮ ﻣﺮﺩﻡ ﺑﺪﺍﻧﻨﺪ ﻛﻪ ﭼﻪ ﻣﻨﻔﻌﺘﻬﺎ ﺩﺭ ﻧﻤﻚ ﻫﺴﺖ ﻣﺪﺍﻭﺍ ﻧﻜﻨﻨﺪ ﻣﮕﺮ ﺑﺂﻥ ﻓﺮﻣﻮﺩ ﻛﻪ ﺣﻘﺘﻌﺎﻟﻰ ﻭﺣـﻰ ﻧـﻤـﻮﺩ ﺑـﻤـﻮﺳـﻰ ﻋﻠﻴﻪ ﺍﻟﺴﻼﻡ ﻛﻪ ﺍﻣﺮ ﻛﻦ ﻗﻮﻡ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﻛﻪ ﺍﻓﺘﺘﺎﺡ ﻭ ﺍﺧﺘﺘﺎﻡ ﺑﻨﻤﻚ ﻛﻨﻨﺪ ﻭ ﺍﮔﺮ ﻧﻜﻨﻨﺪ ﻭﺑﺒﻼﺋﻰ ﻣﻴﺘﻼ ﺷﻮﻧﺪ ﻣﻼﻣﺖ ﻧﻜﻨﻨﺪ ﻣﮕﺮ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ.
ﺩﺭ ﺭﻭﺍﻳﺖ ﺩﻳﮕﺮ ﻣﻨﻘﻮﻝ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺣﻀﺮﺕ ﺭﺳﻮﻝ ﺻﻠّﻰ ﺍﻟﻠّﻪ ﻋﻠﻴﻪ ﻭﺁﻟﻪ ﻭﺳﻠّﻢ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺍﺛﻨﺎﻯ ﻧﻤﺎﺯ ﻋـﻘـﺮﺑﻰ ﮔﺰﻳﺪ ﺣﻀﺮﺕ ﻧﻌﻠﻴﻦ ﺑﺮ ﺍﻭ ﺯﺩ ﻭ ﺍﻭ ﺭﺍ ﻛﺸﺖ ﻭ ﭼﻮﻥ ﻓﺎﺭﻍ ﺷﺪ ﻓﺮﻣﻮﺩ ﻛﻪ ﻟﻌﻨﺖ ﺧﺪﺍ ﺑـﺮ ﺗـﻮ ﺑﺎﺩ ﻧﻪ ﻧﻴﻜﻮﻛﺎﺭ ﺭﺍﻣﻴﮕﺬﺍﺭﻯ ﻧﻪ ﺑﺪﻛﺮﺩﺍﺭ ﺭﺍﻣﮕﺮ ﺁﻧﻜﻪ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺁﺯﺍﺭ ﻣﻴﺮﺳﺎﻧﻰ ﭘﺲ ﻧﻤﻚ ﺳـﺎﺋﻴـﺪﻩ ﻃـﻠﺒـﻴـﺪ ﻭ ﺑﺮ ﻣﻮﺿﻊ ﮔﺰﻳﺪﻩ ﻋﻘﺮﺏ ﻣﺎﻟﻴﺪ ﻭ ﻓﺮﻣﻮﺩ ﻛﻪ ﺍﮔﺮ ﻣﺮﺩﻡ ﻣﻨﻔﻌﺘﻬﺎﻯ ﻧﻤﻚ ﺭﺍ ﺑـﺪﺍﻧـﻨـﺪ ﻣـﺤﺘﺎﺝ ﺑﺘﺮﻳﺎﻕ ﻓﺎﺭﻭﻕ ﻭ ﻏﻴﺮ ﺁﻥ ﻧﺸﻮﻧﺪ ﻭ ﺩﺭ ﺑﻌﻀﻰ ﺭﻭﺍﻳﺎﺕ ﻣﻌﺘﺒﺮﻩ ﻭﺍﺭﺩ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺍﺑﺘﺪﺍ ﺑﺴﺮﻛﻪ ﻧﻴﺰ ﺧﻮﻳﺴﺖ ﻭﻋﻘﻞ ﺭﺍ ﺯﻳﺎﺩ ﻣﻴﻜﻨﺪ.
ﺩﺭ ﺭﻭﺍﻳـﺖ ﺩﻳـﮕـﺮ ﺍﺯ ﺣـﻀـﺮﺕ ﺍﻣـﺎﻡ ﺟـﻌـﻔـﺮ ﺻـﺎﺩﻕ ﻋـﻠﻴـﻪ ﺍﻟﺴـﻼﻡ ﻣﻨﻘﻮﻝ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﻣﺎ ﺍﺑﺘﺪﺍ ﺑﻨﻤﻚ ﻭ ﺧﺘﻢ ﺑﺴﺮﻛﻪ ﻣﻴﻜﻨﻴﻢ .
ﺩﺭ ﺭﻭﺍﻳـﺖ ﺩﻳـﮕـﺮ ﺍﺯ ﺁﻧـﺠـﻨـﺎﺏ ﻣـﻨـﻘـﻮﻝ ﺍﺳـﺖ ﻛـﻪ ﻫـﺮ ﻛـﻪ ﻧـﻤـﻚ ﺑـﭙـﺎﺷـﺪ ﺑـﺮ ﺍﻭﻝ ﻟﻘﻤﻪ ﻛﻪ ﻣﻴﺨﻮﺭﺩ ﺭﻭ ﺑﺘﻮﺍﻧﮕﺮﻯ ﺁﻭﺭﺩ.
ﺩﺭ ﺣﺪﻳﺚ ﺩﻳﮕﺮ ﻣﻨﻘﻮﻝ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺁﻧﺠﻨﺎﺏ ﻓﺮﻣﻮﺩ ﻛﻪ ﻣﻦ ﺭﻭﺯﻯ ﺑﻤﺠﻠﺲ ﺳﻔﺎﺡ ﻛﻪ ﻳﻜﻰ ﺍﺯ ﺧﻠﻔﺎﻯ ﺑـﻨـﻰ ﻋـﺒـﺎﺱ ﺑﻮﺩ ﺭﻓﺘﻢ ﺩﺭ ﻭﻗﺘﻰ ﻛﻪ ﺳﻔﺮﻩ ﺍﺵ ‍ ﮔﺴﺘﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩ ﭘﺲ ﺩﺳﺖ ﻣﺮﺍ ﮔﺮﻓﺖ ﻭ ﺑﻨﺰﺩ ﺧـﻮﺩ ﻛـﺸﻴﺪ ﭘﺎﻯ ﻣﻦ ﺑﺮ ﻛﻨﺎﺭ ﺳﻔﺮﻩ ﻭﺍﻗﻊ ﺷﺪ ﭘﺲ ﺁﻧﻘﺪﺭ ﻏﻤﮕﻴﻦ ﺷﺪﻡ ﻛﻪ ﺧﺪﺍ ﺩﺍﻧﺪ ﺯﻳﺮﺍ ﻛﻪ ﺍﻳﻦ ﻛﻔﺮﺍﻥ ﻧﻌﻤﺖ ﺍﺳﺖ .
ﺩﺭ ﺭﻭﺍﻳـﺖ ﺩﻳـﮕـﺮ ﺍﺯ ﺁﻧـﺠـﻨـﺎﺏ ﻣﻨﻘﻮﻝ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﻃﻮﻝ ﺑﺪﻫﻴﺪ ﻧﺸﺴﺘﻦ ﺑﺮ ﺳﺮ ﺳﻔﺮﻩ ﺭﺍ ﺍﻳﻦ ﺳﺎﻋﺘﻰ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺍﺯ ﻋﻤﺮ ﺷﻤﺎ ﺣﺴﺎﺏ ﻧﻤﻴﺸﻮﺩ.
ﺩﺭ ﺣـﺪﻳـﺚ ﻣـﻌﺘﺒﺮ ﻣﻨﻘﻮﻝ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺍﺯ ﻳﺎﺳﺮ ﺧﺎﺩﻡ ﺍﻣﺎﻡ ﺭﺿﺎ ﻋﻠﻴﻪ ﺍﻟﺴﻼﻡ ﻛﻪ ﭼﻮﻥ ﺁﻧﺤﻀﺮﺕ ﺑﺮ ﺳـﺮ ﺳـﻔـﺮﻩ ﻣـﻰ ﻧـﺸـﺴـﺘـﻨـﺪ ﻫـﻴـﭻ ﻛـﻮﭼﻚ ﻭ ﺑﺰﺭﮔﻰ ﻧﻤﻰ ﮔﺬﺍﺷﺘﻨﺪ ﻣﮕﺮ ﺁﻧﻜﻪ ﺑﺮ ﺳﺮ ﺳﻔﺮﻩ ﻣﻴﻄﻠﺒﻴﺪﻧﺪ ﺣﺘﻰ ﻣﻬﺘﺮ ﻭ ﺣﺠﺎﻡ . ﻭ ﺍﺯ ﺍﺑﺮﺍﻫﻴﻢ ﺑﻦ ﺍﻟﻌﺒﺎﺱ ﻣﺮﻭﻳﺴﺖ ﻛﻪ ﺁﻧﺠﻨﺎﺏ ﭼﻮﻥ ﺧﻠﻮﺕ ﻣﻴﺸﺪ ﻭ ﺳﻔﺮﻩ ﻣﻴﺂﻭﺭﺩﻧﺪ ﻏﻼﻣﺎﻥ ﺧﻮﺩ ﻫﻤﻪ ﺭﺍ ﺑﺮ ﺳﺮ ﺧﻮﺍﻥ ﻣﻴﻄﻠﺒﻴﺪﻧﺪ ﺣﺘﻰ ﺩﺭﺑﺎﻧﺎﻥ ﻭ ﺧﺪﻣﺘﻜﺎﺭﺍﻥ ﺭﺍ.
ﺍﺯ ﺟﻨﺎﺏ ﺭﺳﻮﻝ ﺻﻠّﻰ ﺍﻟﻠّﻪ ﻋﻠﻴﻪ ﻭﺁﻟﻪ ﻭﺳﻠّﻢ ﻣﻨﻘﻮﻝ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﭼﻮﻥ ﻃﻌﺎﻡ ﺧﻮﺭﻳﺪ ﻧﻌﻠﻴﻦ ﻭ ﻛﻔﺶ ﺭﺍ ﺍﺯ ﭘـﺎ ﺑـﻴـﺮﻭﻥ ﻛـﻨـﻴﺪ ﻛﻪ ﺳﻨﺖ ﻧﻴﻜﻮ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺭﺍﺣﺖ ﻣﻰ ﻳﺎﺑﺪ ﭘﺎﻫﺎﻯ ﺷﻤﺎ.ﻭﺩﺭ ﺍﺧﺒﺎﺭ ﻣﻌﺘﺒﺮ ﻭﺍﺭﺩ ﺷـﺪﻩ ﺍﺳـﺖ ﻛـﻪ ﻳـﻚ ﺍﻣﺘﻴﺎﺯ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺍﺯ ﺣﻴﻮﺍﻧﺎﺕ ﺩﻳﮕﺮ ﺁﻧﺴﺘﻜﻪ ﺑﺪﺳﺖ ﭼﻴﺰﻯ ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻧﺪ ﺧﻮﺭﺩ ﭘـﺲ ‍ ﺑـﺎﻳـﺪ ﺑـﺪﺳـﺖ ﭼـﻴـﺰﻯ ﺑـﺨـﻮﺭﺩ ﻭ ﺑـﺎﺳـﺎﻧـﻴـﺪ ﻣـﻌـﺘـﺒـﺮﻩ ﻣـﻨـﻘﻮﻝ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺣﻀﺮﺕ ﺭﺳﻮﻝ ﺻﻠّﻰ ﺍﻟﻠّﻪ ﻋﻠﻴﻪ ﻭﺁﻟﻪ ﻭﺳﻠّﻢ ﺑﺎ ﺟﻤﺎﻋﺘﻰ ﻃﻌﺎﻡ ﻣﻴﺨﻮﺭﺩﻧﺪ ﻳﻌﻨﻰ ﻣـﻴـﻬـﻤـﺎﻧـﺎﻥ ﭘـﻴـﺶ ﺍﺯ ﻫـﻤﻪ ﺩﺳﺖ ﺩﺭﺍﺯ ﻣﻴﻜﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﻫﻤﻪ ﺩﺳﺖ ﻣﻴﻜﺸﻴﺪﻧﺪ ﺑﺮﺍﻯ ﺁﻥ ﻛﻪ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺑـﻴـﺸـﺘـﺮ ﭼـﻴـﺰﻯ ﺑـﺨـﻮﺭﻧـﺪ ﻭ ﻣـﻨـﻘـﻮﻝ ﺍﺳـﺖ ﻛـﻪ ﺣـﻀـﺮﺕ ﺭﺳﻮﻝ ﺻﻠّﻰ ﺍﻟﻠّﻪ ﻋﻠﻴﻪ ﻭﺁﻟﻪ ﻭﺳﻠّﻢ ﻫﺮﮔﺰ ﺑﺮﺧﻮﺍﻥ ﭼﻴﺰﻯ ﻧﻤﻴﺨﻮﺭﺩﻧﺪ ﺑﻠﻜﻪ ﺑﺮ ﺭﻭﻯ ﺳﻔﺮﻩ ﻣـﻴـﺨـﻮﺭﺩﻧـﺪ ﻭ ﺍﺯ ﻓﺤﻮﺍﻯ ﺍﺧﺒﺎﺭ ﭼﻨﻴﻦ ﻣﻌﻠﻮﻡ ﻣﻴﺸﻮﺩ ﺧﻮﺍﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﭘﺎﻳﻪ ﺩﺍﺭ ﻭ ﺑﻠﻨﺪ ﻣﻴﺴﺎﺧﺘﻨﺪ ﺍﺯ ﺭﻭﻯ ﺗﻜﺒﺮ ﻛﻪ ﺑﺮﺍﻯ ﻃﻌﺎﻡ ﺧﻮﺭﺩﻥ ﺧﻢ ﻧﺒﺎﻳﺪ ﺷﺪ ﻭﺍﻟﻠّﻪ ﻳﻌﻠﻢ .
ﺩﺭ ﺣـﺪﻳـﺚ ﻣـﻮﺛـﻖ ﻣـﻨـﻘﻮﻝ ﺍﺳﺖ ﺍﺯ ﺳﻤﺎﻋﺔ ﺑﻦ ﻣﻬﺮﺍﻥ ﻛﻪ ﺍﺯ ﺣﻀﺮﺕ ﺻﺎﺩﻕ (ﻉ ) ﭘﺮﺳﻴﺪ ﻛﻪ ﻭﻗﺖ ﻧـﻤـﺎﺯ ﻣـﻴـﺸـﻮﺩ ﻭ ﻃـﻌـﺎﻡ ﺭﺳـﻴـﺪﻩ ﺑـﻜـﺪﺍﻡ ﻳـﻚ ﺍﺑـﺘﺪﺍ ﻛﻨﻴﻢ ﻓﺮﻣﻮﺩ: ﺍﮔﺮ ﺍﺑﺘﺪﺍﻯ ﻭﻗﺖ ﻧﻤﺎﺯ ﺑﺎﺷﺪ ﺍﻭﻝ ﻃﻌﺎﻡ ﺑﺨﻮﺭﻳﺪ ﻭ ﺍﮔﺮ ﻭﻗﺖ ﭘﺎﺭﻩ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ ﻭ ﺑﻴﻢ ﺁﻥ ﺑﺎﺷﺪ ﻛﻪ ﺗﺎ ﻃﻌﺎﻡ ﺧﻮﺭﺩﻥ ﻭﻗﺖ ﻓﻀﻴﻠﺖ ﺑﺪﺭ ﺭﻭﺩ ﺍﺑﺘﺪﺍ ﺑﻨﻤﺎﺯ ﻛﻨﻨﺪ.