ﻣﺆ ﻛﺪ ﺍﺳﺖ ﻣﺮﺩﺍﻥ ﻭ ﺯﻧﺎﻧﺮﺍ ﺍﻧﮕﺸﺘﺮ ﺩﺭ ﺩﺳﺖ ﺭﺍﺳﺖ ﻛﺮﺩﻥ .
ﺩﺭ ﺑﻌﻀﻰ ﺍﺣﺎﺩﻳﺚ ﺗﺠﻮﻳﺰ ﻓﺮﻣﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺩﺳﺖ ﭼﭗ ﺑﻜﻨﻨﺪ ﺍﻣﺎ ﺍﮔﺮ ﻧﻘﺶ ﺷﺮﻳﻔﻰ ﻳﺎ ﻧﮕﻴﻦ ﺷﺮﻳﻔﻰ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ ﺑﺎﻳﺪ ﻛﻪ ﺩﺭ ﻗﺖ ﺍﺳﺘﻨﺠﺎ ﺑﻴﺮﻭﻥ ﺁﻭﺭﺩ.
ﺩﺭ ﺣﺪﻳﺚ ﺻﺤﻴﺢ ﺍﺯ ﺣﻀﺮﺕ ﺍﻣﺎﻡ ﺭﺿﺎ ﻋﻠﻴﻪ ﺍﻟﺴﻼﻡ ﻣﻨﻘﻮﻟﺴﺘﻜﻪ ﺍﮔﺮ ﺧﻮﺍﻫﻰ ﺍﻧﮕﺸﺘﺮ ﺭﺍ ﺑﺪﺳﺖ ﺭﺍﺳﺖ ﻛﻦ ﻭ ﺍﮔﺮ ﺧﻮﺍﻫﻰ ﺑﺪﺳﺖ ﭼﭗ .
ﺑﺴﻨﺪ ﻣﻌﺘﺒﺮ ﺍﺯ ﺣﻀﺮﺕ ﺍﻣﻴﺮﺍﻟﻤﺆ ﻣﻨﻴﻦ ﻋﻠﻴﻪ ﺍﻟﺴﻼﻡ ﻣﻨﻘﻮﻝ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺣﻀﺮﺕ ﺭﺳﻮﻝ ﺻﻠّﻰ ﺍﻟﻠّﻪ ﻋﻠﻴﻪ ﻭﺁﻟﻪ ﻭﺳﻠّﻢ ﺍﻧﮕﺸﺘﺮ ﺭﺍ ﺑﺪﺳﺖ ﺭﺍﺳﺖ ﻣﻴﻜﺮﺩﻧﺪ.
ﺍﺯ ﺣﻀﺮﺕ ﺍﻣﺎﻡ ﻣﺤﻤﺪ ﺑﺎﻗﺮ ﻋﻠﻴﻪ ﺍﻟﺴﻼﻡ ﻣﻨﻘﻮﻟﺴﺘﻜﻪ ﺣﻀﺮﺕ ﺭﺳﻮﻝ ﺻﻠّﻰ ﺍﻟﻠّﻪ ﻋﻠﻴﻪ ﻭﺁﻟﻪ ﻭﺳﻠّﻢ ﺩﺭ ﺩﺳﺖ ﺭﺍﺳﺖ ﻣﻴﻜﺮﺩﻧﺪ ﺍﻧﮕﺸﺘﺮ ﺭﺍ.
ﺍﺯ ﺳﻠﻤﺎﻥ ﻓﺎﺭﺳﻰ ﺭﺿﻰ ﺍﻟﻞّ ﻩ ﻋﻨﻪ ﻣﺮﻭﻳﺴﺘﻜﻪ ﺣﻀﺮﺕ ﺭﺳﻮﻝ ﺻﻠّﻰ ﺍﻟﻠّﻪ ﻋﻠﻴﻪ ﻭﺁﻟﻪ ﻭﺳﻠّﻢ ﺑﺤﻀﺮﺕ ﺍﻣﻴﺮﺍﻟﻤﺆ ﻣﻨﻴﻦ ﻋﻠﻴﻪ ﺍﻟﺴﻼﻡ ﻓﺮﻣﻮﺩ ﻛﻪ ﻳﺎ ﻋﻠﻰ ﺍﻧﮕﺸﺘﺮ ﺩﺭ ﺩﺳﺖ ﺭﺍﺳﺖ ﺑﻜﻦ ﺗﺎ ﺍﺯ ﻣﻘﺮﺑﺎﻥ ﺑﺎﺷﻰ . ﻋﺮﺿﻜﺮﺩ ﻛﻪ ﻳﺎ ﺭﺳﻮﻝ ﺍﻟﻠّﻪ ﻛﺪﺍﻣﻨﺪ ﻣﻘﺮﺑﺎﻥ ﻓﺮﻣﻮﺩ ﻛﻪ ﺟﺒﺮﺋﻴﻞ ﻭ ﻣﻴﻜﺎﺋﻴﻞ ﭘﺮﺳﻴﺪﻧﺪ ﻛﻪ ﭼﻪ ﺍﻧﮕﺸﺘﺮ ﺩﺭ ﺩﺳﺖ ﻛﻨﻢ ﻓﺮﻣﻮﺩ ﻛﻪ ﻋﻘﻴﻖ ﺳﺮﺥ ﺑﺪﺭﺳﺘﻴﻜﻪ ﺁﻥ ﺍﻗﺮﺍ ﻛﺮﺩﻩ ﺍﺳﺖ ﺑﺮﺍﻯ ﺧﺪﺍ ﺑﻴﮕﺎﻧﮕﻰ ﻭ ﺑﺮﺍﻯ ﻣﻦ ﭘﻴﻐﻤﺒﺮﻯ ﻭ ﺑﺮﺍﻯ ﺗﻮ ﻳﺎ ﻋﻠﻰ ﺑﺂﻧﻜﻪ ﻭﺻﻰ ﻣﻨﻰ ﻭ ﺑﺮﺍﻯ ﻓﺮﺯﻧﺪﺍﻥ ﺗﻮ ﺑﺎﻣﺎﻣﺖ ﻭ ﺑﺮﺍﻯ ﺩﻭﺳﺘﺎﻥ ﺗﻮ ﺑﺒﻬﺸﺖ ﻭ ﺑﺮﺍﻯ ﺷﻴﻌﻴﺎﻥ ﻓﺮﺯﻧﺪﺍﻥ ﺗﻮ ﺑﺠﻨﺖ ﺍﻟﻔﺮﺩﻭﺱ .
ﺩﺭ ﺣﺪﻳﺚ ﻣﻌﺘﺒﺮ ﻣﻨﻘﻮﻟﺴﺘﻜﻪ ﺍﺯ ﺣﻀﺮﺕ ﺍﻣﺎﻡ ﻣﻮﺳﻰ ﻋﻠﻴﻪ ﺍﻟﺴﻼﻡ ﺳﺆ ﺍﻝ ﻛﺮﺩﻧﺪ ﻛﻪ ﺑﭽﻪ ﻋﻠﺖ ﺣﻀﺮﺕ ﺍﻣﻴﺮﺍﻟﻤﺆ ﻣﻨﻴﻦ ﻋﻠﻴﻪ ﺍﻟﺴﻼﻡ ﺍﻧﮕﺸﺘﺮ ﺩﺭ ﺩﺳﺖ ﺭﺍﺳﺖ ﻣﻴﻜﺮﺩﻧﺪ ﻓﺮﻣﻮﺩ ﺯﻳﺮﺍ ﻛﻪ ﺁﻧﺤﻀﺮﺕ ﭘﻴﺸﻮﺍﻯ ﺍﺻﺤﺎﺏ ﻳﻤﻴﻦ ﺍﺳﺘﻜﻪ ﺩﺭ ﻗﻴﺎﻣﺖ ﻧﺎﻣﻪ ﻫﺎﻳﺸﺎﻧﺮﺍﺑﺪﺳﺖ ﺭﺍﺳﺖ ﻣﻴﺪﻫﻨﺪ ﻭ ﺣﻀﺮﺕ ﺭﺳﻮﻝ ﺻﻠّﻰ ﺍﻟﻠّﻪ ﻋﻠﻴﻪ ﻭﺁﻟﻪ ﻭﺳﻠّﻢ ﺩﺭ ﺩﺳﺖ ﺭﺍﺳﺖ ﻣﻴﻜﺮﺩﻧﺪ ﺍﻧﮕﺸﺘﺮ ﺭﺍ ﻭﺍﻳﻦ ﻋﻼﻣﺘﻰ ﺍﺳﺖ ﺑﺮﺍﻯ ﺷﻴﻌﻴﺎﻥ ﻣﺎ ﻛﻪ ﺑﺎﻳﻦ ﻋﻼﻣﺖ ﺍﻳﺸﺎﻧﺮﺍ ﻣﻰ ﺷﻨﺎﺳﻨﺪ ﻭ ﺑﻪ ﻣﺤﺎﻓﻈﺖ ﻛﺮﺩﻥ ﺩﺭ ﻭﻗﺖ ﻓﻀﻠﻴﺖ ﻧﻤﺎﺯﻫﺎﻯ ﭘﻨﺠﮕﺎﻧﻪ ﻭ ﺑﺪﺍﺩﻥ ﺯﻛﻮﺓ ﻭ ﺑﻘﺴﻤﺖ ﻛﺮﺩﻥ ﻣﺎﻝ ﺧﻮﺩ ﺑﺎ ﺑﺮﺍﺩﺭﺍﻥ ﻣﺆ ﻣﻦ ﺧﻮﺩ ﻭ ﺍﻣﺮﺑﻨﻴﻜﻰ ﻫﺎﻛﺮﺩﻥ ﻭ ﻧﻬﻰ ﺍﺯ ﺑﺪﻳﻬﺎ ﻛﺮﺩﻥ .
ﺍﺯ ﺣﻀﺮﺕ ﺍﻣﻴﺮﺍﻟﻤﺆ ﻣﻨﻴﻦ ﻋﻠﻴﻪ ﺍﻟﺴﻼﻡ ﻣﻨﻘﻮﻟﺴﺘﻜﻪ ﺣﻀﺮﺕ ﺟﺒﺮﺋﻴﻞ ﺑﺤﻀﺮﺕ ﺭﺳﻮﻝ ﺻﻠّﻰ ﺍﻟﻠّﻪ ﻋﻠﻴﻪ ﻭﺁﻟﻪ ﻭﺳﻠّﻢ ﮔﻔﺖ ﻫﺮ ﻛﻪ ﺍﻧﮕﺸﺘﺮ ﺩﺭ ﺩﺳﺖ ﺭﺍﺳﺖ ﻛﻨﺪ ﻭ ﻏﺮﺿﺶ ﺳﻨﺖ ﻭ ﻣﺘﺎﺑﻌﺖ ﺗﻮﺑﺎﺷﺪ ﻭ ﺑﺒﻴﻨﻢ ﺍﻭ ﺭﺍ ﻛﻪ ﺩﺭ ﻗﻴﺎﻣﺖ ﻣﺘﺤﻴﺮ ﻣﺎﻧﺪﻩ ﺍﺳﺖ ﺩﺳﺘﺶ ﺑﮕﻴﺮﻡ ﻭ ﺑﺘﻮ ﻭ ﺑﺤﻀﺮﺕ ﺍﻣﻴﺮﺍﻟﻤﺆ ﻣﻨﻴﻦ ﺑﺮﺳﺎﻧﻢ . ﻭ ﺍﺯ ﺣﻀﺮﺕ ﺻﺎﺩﻕ ﻣﻨﻘﻮﻟﺴﺘﻜﻪ ﺍﺯ ﺳﻨﺖ ﭘﻴﻐﻤﺒﺮﺍﻥ ﺍﺳﺖ ﺍﻧﮕﺸﺘﺮ ﺩﺭ ﺩﺳﺖ ﺭﺍﺳﺖ ﻛﺮﺩﻥ .
ﺣﻀﺮﺕ ﺍﻣﻴﺮﺍﻟﻤﺆ ﻣﻨﻴﻦ ﻋﻠﻴﻪ ﺍﻟﺴﻼﻡ ﻓﺮﻣﻮﺩ ﻛﻪ ﻫﺮ ﻛﻪ ﺍﻧﮕﺸﺘﺮﻯ ﺩﺭ ﺩﺳﺖ ﭼﭗ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ ﻛﻪ ﻧﺎﻡ ﺧﺪﺍ ﺩﺭﺁﻥ ﺑﺎﺷﺪ ﺩﺭ ﻭﻗﺖ ﺍﺳﺘﻨﺠﺎ ﺑﺪﺭ ﺁﻭﺭﺩ ﻭ ﺩﺭ ﺩﺳﺖ ﺩﻳﮕﺮ ﻛﻨﺪ.
ﺍﺯ ﺣﻀﺮﺕ ﺻﺎﺩﻕ ﻋﻠﻴﻪ ﺍﻟﺴﻼﻡ ﻣﻨﻘﻮﻝ ﺍﺳﺘﻜﻪ ﺣﻀﺮﺕ ﺭﺳﻮﻝ ﺻﻠّﻰ ﺍﻟﻠّﻪ ﻋﻠﻴﻪ ﻭﺁﻟﻪ ﻭ ﺳﻠّﻢ ﻧﻬﻰ ﻓﺮﻣﻮﺩ ﺍﺯ ﺍﻧﮕﺸﺘﺮ ﻛﺮﺩﻥ ﺩﺭ ﺍﻧﮕﺸﺖ ﺷﻬﺎﺩﺕ ﻭ ﺍﻧﮕﺸﺖ ﻣﻴﺎﻥ .
ﺍﺯ ﺣﻀﺮﺕ ﺻﺎﺩﻕ ﻋﻠﻴﻪ ﺍﻟﺴﻼﻡ ﻣﻨﻘﻮﻝ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺍﻧﮕﺸﺘﺮ ﺭﺍ ﺑﺒﻨﺪ ﭘﺎﺋﻴﻦ ﺍﻧﮕﺸﺖ ﺑﺮﺳﺎﻧﻴﺪ.
ﺩﺭ ﺭﻭﺍﻳﺘﻰ ﻭﺍﺭﺩ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺍﻧﮕﺸﺘﺮ ﺑﺴﺮ ﺍﻧﮕﺸﺘﺎﻥ ﻛﺮﺩﻥ ﻋﻤﻞ ﻗﻮﻡ ﻟﻮﻁ ﺍﺳﺖ .
ﺩﺭ ﻓﻘﻪ ﺍﻟﺮﺿﺎ ﻋﻠﻴﻪ ﺍﻟﺴﻼﻡ ﻣﺬﻛﻮﺭ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺩﺭ ﻭﻗﺖ ﺍﻧﮕﺸﺘﺮ ﺩﺭ ﺩﺳﺖ ﻛﺮﺩﻥ ﺑﮕﻮ:
ﺍَﻟّﻠﻬُﻢَّ ﺳُﻤْﻨﻰ ﺑِﺴﻴﻤﺎﺀِ ﺍْﻻﻳﻤﺎﻥِ ﻭَﺍﺧْﺘﻢْ ﻟﻰ ﺑِﺨَﻴْﺮٍ ﻭَﺍﺟْﻌَﻞْ ﻋﺎﻗِﺒَﺘﻰ ﺍِﻟﻰ ﺧَﻴْﺮِ ﺍِﻧّﻚَ ﺍَﻧْﺖَ ﺍﻟْﻌَﺰﻳﺰُ ﺍْﻻَﻛْﺮَﻡُ ﻭ ﺍﺑﻦ ﻃﺎﻭﺱ ﻋﻠﻴﻪ ﺍﻟﺮﺣﻤﻪ ﺭﻭﺍﻳﺘﻜﺮﺩﻩ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺍﻳﻨﺪﻋﺎ ﺑﺨﻮﺍﻧﺪ
ﺍَﻟّﻠﻬُﻢَّ ﺳُﻮﻣِﻨﻰ ﺑﺴﻴﻤﺎﺀِ ﺍﻻِﻳْﻤﺎﻥِ ﻭَ ﺗَﻮِّﺟﻨﻰ ﺑِﺘﺎﺝِ ﺍﻟْﻜَﺮﺍﻣَﺔِ ﻭَﻗَﻞِّﺪْﻧﻰ ﺣَﺒْﻞَ ﺍْﻻِﺳﻼ ﻡِ ﻭَﻻ ﺗَﺨْﻠَﻊْ ﺭِﺑْﻘَﺔَ ﺍْﻻﻳﻢ ﺍﻥِ ﻣِﻦْ ﻋُﻨُﻘﻰِ.
 
ﺩﺭ ﺑﻴﺎﻥ ﺁﻧﭽﻪ ﺍﻧﮕﺸﺘﺮ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺳﺎﺯﻧﺪ
ﺳﻨﺘﺴﺖ ﻛﻪ ﺍﻧﮕﺸﺘﺮ ﺍﺯ ﻧﻘﺮﻩ ﺑﺎﺷﺪ ﻭ ﻣﺮﺩﺍﻧﺮﺍ ﺍﻧﮕﺸﺘﺮ ﻃﻼ ﺩﺭ ﺩﺳﺖ ﻛﺮﺩﻥ ﺣﺮﺍﻡ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺍﻧﮕﺸﺘﺮ ﺁﻫﻦ ﻭ ﺑﺮﻧﺞ ﻭ ﻓﻮﻻﺩ ﻣﺮﺩﺍﻥ ﻭ ﺯﻧﺎﻧﺮﺍ ﻣﻜﺮﻭﻩ ﺍﺳﺖ .
ﭼﻨﺎﻧﭽﻪ ﻣﻨﻘﻮﻟﺴﺘﻜﻪ ﺍﺯ ﺣﻀﺮﺕ ﺻﺎﺩﻕ ﻋﻠﻴﻪ ﺍﻟﺴﻼﻡ ﺑﺴﻨﺪ ﺻﺤﻴﺢ ﻭ ﺣﺴﻦ ﻛﻪ ﺍﻧﮕﺸﺘﺮ ﺭﺳﻮﻝ ﺧﺪﺍ ﺻﻠّﻰ ﺍﻟﻠّﻪ ﻋﻠﻴﻪ ﻭﺁﻟﻪ ﻭﺳﻠّﻢ ﺍﺯ ﻧﻘﺮﻩ ﺑﻮﺩ.
ﺩﺭ ﭼﻨﺪﻳﻦ ﺣﺪﻳﺚ ﻣﻌﺘﺒﺮ ﻣﻨﻘﻮﻟﺴﺘﻜﻪ ﺣﻀﺮﺕ ﺭﺳﻮﻝ ﺻﻠّﻰ ﺍﻟﻠّﻪ ﻋﻠﻴﻪ ﻭﺁﻟﻪ ﻭﺳﻠّﻢ ﺑﺤﻀﺮﺕ ﺍﻣﻴﺮﺍﻟﻤﺆ ﻣﻨﻴﻦ ﻋﻠﻴﻪ ﺍﻟﺴﻼﻡ ﻣﻨﻘﻮﻟﺴﺘﻜﻪ ﺍﻧﮕﺸﺘﺮ ﻏﻴﺮ ﻧﻘﺮﻩ ﺩﺭ ﺩﺳﺖ ﻣﻜﻨﻴﺪ ﺑﺪﺭﺳﺘﻴﻜﻪ ﺭﺳﻮﻝ ﺧﺪﺍ ﺻﻠّﻰ ﺍﻟﻠّﻪ ﻋﻠﻴﻪ ﻭﺁﻟﻪ ﻭﺳﻠّﻢ ﻓﺮﻣﻮﺩ ﻛﻪ ﭘﺎﻙ ﻧﻴﺴﺖ ﺩﺳﺘﻰ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺍﻧﮕﺸﺘﺮ ﺁﻫﻦ ﺑﺎﺷﺪ.
ﺩﺭ ﺣﺪﻳﺚ ﺩﻳﮕﺮ ﻓﺮﻣﻮﺩ ﻛﻪ ﭘﺎﻙ ﻧﻜﻨﺪ ﺧﺪﺍ ﺩﺳﺘﻰ ﺭﺍ ﻛﻪ ﺩﺭﺁﻥ ﺍﻧﮕﺸﺘﺮ ﺁﻫﻦ ﺑﺎﺷﺪ. ﻭﺩﺭ ﺣﺪﻳﺚ ﻣﻌﺘﺒﺮ ﺩﻳﮕﺮ ﺍﺯ ﺣﻀﺮﺕ ﺭﺳﻮﻝ ﺻﻠّﻰ ﺍﻟﻠّﻪ ﻋﻠﻴﻪ ﻭﺁﻟﻪ ﻭﺳﻠّﻢ ﻣﻨﻘﻮﻟﺴﺘﻜﻪ ﻧﻤﺎﺯ ﻧﻜﻨﺪ ﻣﺮﺩ ﺩﺭ ﺍﻧﮕﺸﺘﺮ ﺁﻫﻦ ﻭﻧﻬﻰ ﻓﺮﻣﻮﺩ ﺍﺯ ﺍﻧﮕﺸﺘﺮ ﺑﺮﻧﺞ ﺩﺭ ﺩﺳﺖ ﻛﺮﺩﻥ .
ﺍﺯ ﺣﻀﺮﺕ ﺻﺎﺩﻕ ﻋﻠﻴﻪ ﺍﻟﺴﻼﻡ ﻣﻨﻘﻮﻟﺴﺘﻜﻪ ﺍﻧﮕﺸﺘﺮ ﺣﻀﺮﺕ ﺭﺳﻮﻝ ﺻﻠّﻰ ﺍﻟﻠّﻪ ﻋﻠﻴﻪ ﻭﺁﻟﻪ ﻭﺳﻠّﻢ ﺍﺯ ﻧﻘﺮﻩ ﺑﻮﺩ ﻭ ﻧﮕﻴﻦ ﻧﺪﺍﺷﺖ ﻭ ﺑﺮﺁﻥ ﻧﻘﺶ ﻛﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﻣﺤﻤﺪ ﺭﺳﻮﻝ ﺍﻟﻠّﻪ .

آب به عنوان حلال و محیط انتقال مواد در بدن، از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است و بدون آن فعالیت‌های زیستی جانداران انجام نمی‌گیرد. بیشترین میزان آب بدن در سلول‌ها می‌باشد و تنها 5 درصد در خون موجود است.

آب-آموزه
آب در بدن، مواد خوراکی و موادی را که باید دفع شوند جابجا می‌کند. اکسیژن هوا به وسیله هموگلوبین خون از شش‌ها به سلول‌های بدن می‌رسد. غذایی که مصرف می‌کنیم در محیط آبی گوارش می‌شود و فرآورده‌های گوارشی آن به وسیله خون به تمام سلول‌های بدن می‌رسند. اگر آب نباشد بدن یک حجم شکننده و سخت است.
آب خاصیت ضربه‌گیری دارد و با ایجاد حالت ارتجاعی از اندام‌های داخلی محافظت می‌کند.
آب تنها ماده‌ای است که در طبیعت در شرایط عادی به سه حالت جامد، مایع و بخار یافت می‌شود.
همچنین بیشترین واکنش‌های شیمیایی، کاربرد آزمایشگاهی و صنعتی نیز در محلول‌های آبی صورت می‌گیرند.

منشاء آب
حضرت علی (ع) می فر مایند: «آب بهترین نوشیدنی در دنیا و آخرت است.»
در سوره واقعه آیات 68 و 69 آمده است: «آیا به آبی که می‌نوشید اندیشیده‌اید؟»آیا شما آن را از ابر نازل می‌کنید یا ما نازل می‌کنیم؟

این آیات وجود انسان را در برابر یک سلسله سوال‌ها قرار می‌دهد. در واقع می‌گوید: آیا هرگز درباره این آبی که مایه حیات شما است و پیوسته آن را می‌نوشید، فکر کرده‌اید؟ چه کسی به آفتاب فرمان می‌دهد بر سطح اقیانوس‌ها بتابد و از میان آب‌های شور و تلخ، تنها ذرات آب خالص و شیرین و پاک از هر گونه آلودگی را جدا ساخته و به صورت بخار به آسمان بفرستد؟ که این بخارها به صورت قطرات باران نرم و ملایم، آهسته و پی در پی بر سرزمین‌ها فرود آید.

در آیات فوق فقط به آب نوشیدنی تکیه شده و از تأثیر آن در مورد حیات حیوانات و گیاهان سخنی به میان نیامده، که علت آن اهمیت فوق‌العاده آب برای حیات خود انسان است. البته در آیات دیگر به موضوع زراعت اشاره شده است.
در ادامه در آیه 72 سوره واقعه آمده است: «اگر بخواهیم، این آب گوارا و شیرین را به صورت تلخ و شور قرار می‌دهیم، پس چرا شکر این نعمت بزرگ را به جا نمی‌آورید؟».

در روایتی از پیامبر اکرم (ص) می‌خوانیم: هنگامی که حضرت آب می‌نوشید، می‌فرمود: «حمد برای خداوندی که به رحمتش ما را از آب شیرین و گوارا سیراب کرد و آن را به خاطر گناهانمان شور و تلخ قرار نداد.».

خواص آب‌ها از منظر آیات و روایات

قبل از این که روایاتی دیگر در مورد آب بیان کنیم، جالب است بدانیم که این سخنان و سفارش‌ها حدود 1400 سال پیش در محیطی که از تمدن و بهداشت خبری نبود و بشر هنوز میکروب‌ها و عوامل بیماری‌زا را کشف نکرده بود و به نقش و اهمیت غدد اصلی بدن و ترشحات آن‌ها آگاهی نداشت، از سوی پیشوایان دینی بیان شده که خود گواه روشنی است بر این که سخنانی این چنین بزرگ و سازنده، که هیچ گاه رنگ کهنگی به خود نمی‌گیرد، جز از طریق وحی الهی ممکن نیست.

آب باران

در قرآن کریم سوره (ق) آیه 9 آمده است: «و از آسمان آبی مبارک نازل کردیم».
در بحارالانوار آمده است که آب باران، آبی مبارک است، به خصوص آب باران در ماه نیسان (نیسان: ماه دوم از فصل بهار است) که بعد از گذشت 23 روز از نوروز آغاز و تا سی روز ادامه می‌یابد. باران بهاری همان گونه که موجب حیات و تحول در نباتات و حیوانات می‌گردد، در انسان نیز منشاء تحول و سلامتی است.
در سوره فرقان آیه 48 آمده است: «و از آسمان آبی طاهر و پاک و پاک کننده فرو فرستادیم.».
حضرت علی (ع) می‌فرمایند : «از آب آسمان بنوشید، چرا که بدن را پاکیزه و بیماری‌ها را رفع می‌کند. ».
آب‌هایی که به صورت باران، برف و تگرگ و مانند آن از آسمان فرو می‌بارند پاکیزه‌ترین آب‌ها در طبیعت هستند، زیرا آن‌ها آب‌های مقطر هستند و خداوند این نوع آب‌ها را در قرآن به عنوان آب پاک و پاک‌کننده معرفی می‌نماید. اگرچه همین آب در فضای آلوده شهری و صنعتی کم و بیش به وسیله غبار و گازهای مسموم هوا آلوده می‌شود، ولی اگر بعد از باران اولیه جمع شود، بهترین آب پاک، طاهر و پاک‌کننده خواهد بود.

آب زمزم
از مهم‌ترین نقش‌های آب در زندگی انسان، درمان برخی از بیماری‌هاست. در این مورد تنها دو روایت در خصوص ویژگی آب زمزم بیان می‌کنیم:
حضرت علی (ع) به نقل از پیامبر (ص) می‌فرمایند: «آب زمزم به نیت هر دردی نوشیده شود شفاست.».
همچنین می‌فرمایند: «آب زمزم بهترین آب روی زمین است.».

آب گرم

«هر وقت کسی از شما داخل حمام شد، سه کف (منظور آبی که در کف دست جمع شود) از آب گرم بنوشد که شفافیت صورت را زیاد می‌کند و درد بدن را از بین می‌برد.».

آب سرد
حضرت علی (ع) می‌فرمایند: «بر مریض تب دار آب سرد بریزید (پاشویه کنید) زیرا حرارت بدن را کاهش می‌دهد.».
«دو چیز سبب اصلاح و سلامت بدن می‌شود: خوردن انار، نوشیدن آب خنک.».
همچنین امام صادق (ع) می‌فرمایند: «در حمام آب سرد نخورید، چون معده را خراب می‌کند.».

بهترین روش آب خوردن
امام صادق (ع) می‌فرمایند: «به سه نفس آب نوشیدن بهتر از یک نفس است. پسندیده نیست که انسان همانند شتر و چهارپایان آب بنوشد.».
آبی که به آرامی و شبیه مکیدن نوشیده شود، دارای خواص زیر خواهد بود:

- آب با ترشحات بزاق آغشته شده و در هضم غذا مؤثرتر خواهد بود.
- موقع نوشیدن، آب با هوا مخلوط نمی‌شود و بنابراین معده درد نمی‌گیرد.
- نوشنده آب، احساس لذت بیشتری می‌کند.

نکاتی برای مصرف آب

حدود 60 درصد وزن بدن ما را آب تشکیل می‌دهد. بدن روزانه مقدار زیادی آب از طریق ادرار، مدفوع، تعریق و بازدم از دست می‌دهد.
در برخی موارد سرعت از دست رفتن آب بیشتر می‌شود، مانند بیماری، زندگی در ارتفاعات، آب و هوای خشک، ورزش، مسافرت با هواپیما، عدم مصرف یک وعده غذا (مانند نخوردن صبحانه) و نوشیدن مقدار زیادی قهوه یا چای (باعث ادرار زیاد می‌شود) بنابراین رعایت نکات زیر از کمبود آب بدن جلوگیری می‌کند:
* هرگاه تشنه شدید، سریع آب بنوشید. تشنگی نشانه خوبی از کم آبی است، اما اطمینان بخش نیست. اگر بیمارید یا ورزش می‌کنید و یا در ارتفاع بالا به سر می‌برید، بیش از حد معمول به مایعات نیاز دارید؛ حتی اگر احساس تشنگی نکنید.
* نوشیدن منظم آب.
* نوشابه، چای و قهوه را به جای آب مصرف نکنید.
* روشن بودن رنگ ادرار، نشانه مناسب بودن آب بدن است. در صورت تیره بودن آن، کلیه‌ها مواد زائد را در حجم کمی از آب تغلیظ کرده‌اند.
* روزانه 6 تا 8 لیوان آب (مایعات) برای بدن لازم است. اگر حدود 30 دقیقه قبل از صرف غذا 1 تا 2 لیوان آب بنوشید، به کم شدن اشتها و کنترل وزن خود کمک می‌کنید. اما بهتر است همراه غذا یا بلا فاصله پس از آن، از نوشیدن آب یا دیگر مایعات خودداری کنید. نوشیدن مایعات همراه غذا شیره معده را رقیق و کم تأثیر می‌کند و در نتیجه هضم غذا سخت خواهد شد.

برگرفته شده از بخش تغذیه و آشپزی تبیان

یکی از اصول مهم همسرداری در قرآن کریم، اصل آرامش بخشی است. اصلی که اساساً علت آفرینش همسر بوده و فلسفه ازدواج نیز دست‌یابی به آن است.
دنیا در پی الگوسازی و الگو آفرینی است، ولی ما مسلمانان نیاز به الگو سازی نداریم، چرا که از بهترین الگوها برخورداریم. ترسیم الگوی خانواده اسلامی ایرانی؛ و قرآن کریم بهترین الگو را معرفی و فرموده است:
لَقَدْ کَانَ لَکُمْ فِی رَسُولِ اللَّهِ أُسْوَةٌ حَسَنَةٌ لِّمَن کَانَ یَرْجُو اللَّهَ وَالْیَوْمَ الْآخِرَ وَذَکَرَ اللَّهَ کَثِیرًا (احزاب /21) مسلماً برای شما در زندگی، رسول خدا سرمشق نیکویی بود، برای آن‌ها که امید به رحمت خدا و روز رستاخیز دارند و خدا را بسیار یاد می‌کنند.
از نظر اسلام بهترین الگو، بلکه الگوی منحصر، کسی است که کامل و بی نقص باشد و تجلی احکام الهی را بتوان در رفتار وی مشاهده کرد. به عبارت دیگر، کسی شایسته الگو شدن است که تجسم قرآن کریم باشد و همانا این شخصیت بی همتا، رسول گرامی اسلام (ص) است. او که به فرموده قرآن کریم صاحب خلق عظیم است: وَ اِنَّکَ لَعَلی خُلُقٍ عَظیمٍ (قلم، آیه 4) و تو ای پیامبر، بر قله اخلاق و کرامت قرار داری.

رسول گرامی اسلام و ائمه اطهار، قرآن مجسم هستند. شخصی به نام «سعد بن هشام» روایت کرده است: «به دیدار همسر پیامبر رفتم و از اخلاق رسول خدا (ص) پرسیدم او گفت: آیا تو قرآن نمی‌خوانی؟ گفتم چرا. گفت: اخلاق رسول خدا (ص)، قرآنی است».
نخستین سنگ بنای نهاد مقدس خانواده، با پیوند زن و مرد آغاز می‌شود و در نتیجه، اولین مسئولیت نیز از همین پیوند و رابطه شکل می‌گیرد. زن و شوهر به محض پیوند مشترک، مسوولیت‌هایی برایشان به وجود می‌آید که اگر به درستی عمل کنند، محیط خانواده و در نتیجه اجتماع، یکپارچه لبریز صفا و صمیمیت می‌شود و رنگ معنویت می‌گیرد.
مقصود از همسرداری، مفهوم عام آن یعنی زن‌داری و شوهرداری است، بنابراین محتوای این نوشتار، منشوری برای همه زن و شوهرها به ویژه برای زوجین جوانی است که تازه تشکیل خانواده داده و در این وادی، فاقد تجربه هستند.
اصول قرآنی همسرداری

قرآن کریم اصولی را بیان می‌کند که رعایت آن موجب تقویت و تحکیم پیوندهای خانوادگی و در نهایت کسب سعادت اخروی می‌شود. درست است که روانشناسان و مشاوران خانواده بر اساس مطالعات و تجربیات خود اصولی را به زوجین می‌آموزند که در جای خود باید مورد توجه قرار گیرد، بنابراین قصد داریم به طور اختصار اصول قرآنی را مورد توجه قرار دهیم:

اصل آرامش بخشی

یکی از اصول مهم همسرداری در قرآن کریم، اصل آرامش بخشی است. اصلی که اساساً علت آفرینش همسر بوده و فلسفه ازدواج نیز دست‌یابی به آن است. قرآن کریم رابطه و نقش تکمیلی زن و مرد در چارچوب نهاد خانواده را مایه سکون و آرامش طرفین در فضایی آکنده از مودت و مهربانی برمی‌شمارد:
وَمِنْ آَیَاتِهِ أَنْ خَلَقَ لَکُمْ مِنْ أَنْفُسِکُمْ أَزْوَاجًا لِتَسْکُنُوا إِلَیْهَا وَجَعَلَ بَیْنَکُمْ مَوَدَّةً وَرَحْمَةً (روم/21) و از نشانه‌های او این است که همسرانی از جنس خودتان برای شما آفرید تا در کنار آنان آرامش یابید و در میانتان مودت و رحمت قرار داد. در این نشانه‌هایی است برای گروهی که تفکر می‌کنند.

بعضی از اشخاص می‌پندارند كه آرامش، تنها با آسایش به دست می‌آید، به همین دلیل از آرامش خود هزینه می‌کنند تا به آسایش برسند. غافل از اینکه گم شده‌ی بشر، آرامش است. هیچ کسی منکر نیاز انسان به آسایش نیست، لکن آسایش مقدمه‌ای برای رسیدن به آرامش است. قرآن کریم راه‌های رسیدن به آرامش را نشان داده كه از جمله این راه‌ها، یاد خداوند است: الَّذِینَ آمَنُوا وَتَطْمَئِنُّ قُلُوبُهُمْ به ذکرِ اللَّهِ أَلا به ذکرِ اللَّهِ تَطْمَئِنُّ الْقُلُوبُ (الرعد/28) آن‌ها کسانی هستند که ایمان آورده‌اند و دل‌هایشان به یاد خدا مطمئن و آرام است. آگاه باشید، با یاد خدا دل‌ها آرامش می‌یابد.

مفسران نوشته‌اند، مقصود از اطمینان در آیه‌ی فوق، همان سکون و آرامش است. (طوسی، التبیان فی تفسیر القرآن، ج 6، ص 249)
عجیب است كه قرآن کریم افزون بر یاد خدا، همسر را نیز آرامش‌بخش نامیده است. تعبیر «لِتَسْکُنُوا إِلَیْهَا» در آیه مذکور، مبین همین معنی می‌باشد. همچنین در سوره مبارکه اعراف، تعبیر دیگری از آرامش‌بخشی همسر ذکر شده و در آن آمده است: هُوَ الَّذِی خَلَقَکُمْ مِنْ نَفْسٍ وَاحِدَةٍ وَجَعَلَ مِنْهَا زوج‌ها لِیَسْکُنَ إِلَیْهَا … (اعراف/189) او خدایی است که همه‌ی شما را از یک فرد آفرید و همسرش را نیز از جنس او قرار داد، تا در کنار او بیاساید.
انسان نیازهای متنوعی دارد که برخی از آن‌ها جسمی و بعضی دیگر روحی است. نیاز انسان به امنیت، امید، احترام، محبت و امور جنسی از این جمله‌اند. آرامش نیز یکی از مهم‌ترین این نیازها به شمار می‌آید که نقش همسر در تأمین آن‌ها چشم‌گیر و بی‌نظیر است. بی‌پاسخ ماندن این نیازها اضطراب، ناامیدی و افسردگی را به دنبال دارد که در این خصوص به روایتی اشاره می‌شود. امام علی(ع) درباره حضرت زهرا (س) فرموده‌اند: ولقد کنت انظر الی‌ها فتنکشف عنی الهموم والاحزان من هرگاه به فاطمه(س) نگاه می‌کردم، غم و غصه‌هایم زائل می‌گردید. (علی بن عیسی اربلی، کشف الغمه، ج 1، ص 362)

همچنین امام صادق(ع) از رسول خدا(ص) نقل کرده اند که فرمود: مرد مسلمان بعد از اسلام، از هیچ چیز بیش از همسر مسلمانی که وقتی به او نگاه می‌کند شاد شود، بهره نمی‌برد. (کلینی، الکافی، ج 5، ص 327)
انسان همواره بی‌قرار و ناآرام است و جز همسو شدن با قطب‌نمای الهی خداوند متعال، امکان درک آرامش را نخواهد داشت و خداوند زوجین را آفرید تا مایه آرامش یکدیگر باشند.

اصل مهرورزی

مهرورزی در روابط میان همسران، یک اصل مهم و یک نیاز ضروری است. مقصود از مهرورزی، دوست داشتن و به طور خاص، آشکار سازی دوستی‌ها است. خدای متعال میان زوجین محبت ایجاد کرده است. این مطلب در بخش پایانی سوره مبارکه روم ذکر شده است: وجعل بینکم مودة ورحمة إن فی ذلک لآیات لقوم یتفکرون (روم/21) و خداوند میان شما همسران، مودت و رحمت قرار داد. در این نشانه‌هایی است برای گروهی که تفکر می‌کنند.
مفسران درباره تفاوت مفهومی دو واژه «مودت» و «رحمت» نوشته‌اند، مودت به معنای محبتی است که اثرش در مقام عمل ظاهر باشد و رحمت به معنای نوعی تأثر نفسانی است که از مشاهده محرومیتِ محرومی که کمالی را ندارد و محتاج به رفع نقص است، در دل پدید می‌آید و صاحب دل را وادار می‌کند تا در مقام عمل برآید و او را از محرومیت نجات داده و نقصش را رفع کند. (طباطبایی، المیزان، ج 16، ص 166)
بدین ترتیب می‌توان گفت رحمت، مهر قلبی است و مودت، اثری است که در نتیجه آن بر زبان یا رفتار ظاهر می‌شود. با توجه به مفهوم دو واژه یاد شده، مودت و رحمت، مجعول خداوند در روابط همسران است. نکته قابل توجه آن است که مطابق آنچه پیش از این ذکر شد، فلسفه آفرینش همسر برای انسان، نیل به آرامش است.
همسران

روشن است که آرامش در روابط همسران، بدون مودت و رحمت به دست نخواهد آمد. به همین دلیل خدای متعال نعمتش را کامل کرده و مودت و رحمت را نیز ایجاد کرده است. بنابراین، نیازی نیست همسران در ایجاد محبت بکوشند، بلکه آنان باید بیاموزند و بکوشند كه این نعمت خدایی را حفظ نمایند و از هر چیزی كه آن را کم‌رنگ و یا به نفرت تبدیل می‌کند، اجتناب نمایند.
اگر زن و شوهر به یکدیگر مهر ورزند، خانه به محیطی امن، آرام و مناسب برای رشد و کمال خود و فرزندان تبدیل خواهد شد. همه‌ی دستورهایی که اسلام درباره چگونگی صدا کردن یکدیگر، سلام کردن، پیشواز و بدرقه رفتن، خداحافظی کردن، غذای خوب پختن، ایراد نگرفتن از کارهای یکدیگر، تمیزی و نظافت، زینت و خودآرایی، سپاس و قدردانی از یکدیگر، عیب پوشی، تبسم و خوش‌رویی، خوش‌زبانی و مسائل دیگری از این قبیل به ما آموخته است، به منظور ایجاد محبت و تحکیم روابط خانوادگی است.

امام صادق (ع) در سخنی زیبا فرموده‌اند: کوشش در زیاد کردن محبت به همسر، در حقیقت، کوشش برای افزودن مراتب ایمانی است. حتی تأکید شده است که این محبت را اظهار کنید و بر زبان آورید، در این صورت است که هرگز از یادشان نمی‌رود. (مکارم الاخلاق، ص 50)

برگرفته شده از باشگاه کاربران تبیان

مردان با شرف و افراد مستقل و عزيز النفس موقعي كه روي شايستگي و لياقت ، مقام بزرگي را عهده دار شوند، در كمال قدرت و اعتماد به نفس انجام وظيفه مي كنند.
تملق و چاپلوسي ، پستي و زبوني در روان پاك آنان راه ندارد و در حساس ترين مواقع ، شخصيت خود را نمي بازند و به خواري و فرومايگي تن نمي دهند.
قال علي عليه السلام :
ذوالشرف لا تبطره منزلة نالها و ان عظمت كالجبل الذي لا تزعزعه الرياح ؛(1)
حضرت علي عليه السلام مي فرمود:
((مرد با شرف اگر در جامعه به بزرگترين مقام و پايه نايل شود، هرگز خود را نمي بازد و از مسير فضيلت خارج نمي شود. او مانند كوه پابرجاست كه وزش بادها قادر نيست به حركتش درآورد و متزلزلش نمايد.))
خواجه ابومنصور، وزير سلطان طغرل ، مردي دانا و لايق ، قوي النفس و با شخصيت و خداپرست و درستكار بود. او در انجام وظايف ديني مراقبت كامل داشت .
معمولا همه روزه پس از اداي فريضه صبح مدتي روي سجاده مي نشست و ادعيه و اذكاري مي خواند. پس از آن كه آفتاب طلوع مي كرد جامعه وزارت را مي پوشيد و به دربار مي رفت .
روزي سلطان طغرل ، وزير را قبل از طلوع آفتاب احضار كرد.
ماءمورين به منزل وي رفتند و او را در حال خواندن دعا ديدند. امر پادشاه را ابلاغ نمودند، ولي وزير به گفته آنان توجهي نكرد و همچنان به خواندن ادعيه ادامه داد. ماءمورين بي اعتنايي او را بهانه كردند و به عرض رساندند كه وزير نسبت به اوامر پادشاه احترام نمي كند و با اين سخن ، سلطان طغرل را به سختي خشمگين كردند.
وزير پس از فراغت از عبادت سوار شد و به دربار آمد. به محض ورود، شاه با تندي به وي گفت : ((چرا دير آمدي ؟))
وزير در كمال قوت نفس و اطمينان خاطر عرض كرد:
((اي پادشاه ، من بنده خداوندم و چاكر سلطان طغرل ! تا از بندگي خدا فارغ نشوم نمي توانم به وظايف چاكري پادشاه قيام نمايم .))
گفتار محكم و پر از حقيقت وزير، شاه را سخت تحت تاءثير قرار داد و ديده اش را اشك آلود كرد. به وزير آفرين گفت و سفارش كرد كه همواره به اين روش ادامه بده و بندگي خدا را بر چاكري ما مقدم بدار، تا از بركت آن امور، كشور همواره بر نظم صحيح استوار بماند.(2)

1- غررالحكم ، ص 407.
2- جوامع الحكايات ، ص 173. كودك از نظر وراثت و تربيت ، ج 2، ص 446.

من ترجیح می دهم به گونه ای زندگی کنم که انگار خدایی هست

و بعد از مرگ متوجه شوم که خدا نیست به جای این که بگونه ای زندگی کنم که انگار خدایی نیست و بعد از مرگ متوجه شوم که خدایی هست …

سخت است ولی مولا، خوب است نمی آیی

دلتنگ توام اما خوب است نمی آیی

یک کوفه فریب و غم،

یک شام پر از محنت

آیی تو شوی تنها، خوب است نمی آیی

یک نیمه ی شعبان را در فکر تو می مانند

از فکر روی فردا، خوب است نمی آیی

یک جمعه فقط ندبه، یک هفته فراموشی

بود تو شود رویا، خوب است نمی آیی

لاف غم عشق تو ذکر همه ی مردم

بنگر به دل آنها، خوب است نمی آیی

پیش نظر بعضی حاجت بدهی خوبی

اما نه برای ما، خوب است نمی آیی

یک شام سه شنبه را در کوی تو می آیند

اما دلشان اینجا، خوب است نمی آیی

سرداب تو مخروبه، قبر پدرت ویران

شهر تو پر از اعداء، خوب است نمی آیی

با این همه درد و غم، می سوزی و می سازی

ای منتقم زهرا، خوب است نمی آیی

خیلی شعر قشنگیه

به به، چه نمازی*!*
فکرم همه‌جا هست، ولی پیش خدا نیست
سجاده زر دوز که محراب دعا نیست
* *
گفتند سر سجده کجا رفته حواست؟
اندیشه سیال من ـ ای دوست ـ کجا نیست؟*!*
* *
از شدت اخلاص من عالم شده حیران
تعریف نباشد، ابداً قصد ریا نیست*!*
* *
از کمیتِ کار که هر روز سه وعده
از کیفیتش نیز همین بس که قضا نیست
* *
یک‌ذره فقط کُندتر از سرعت نور است
هر رکعتِ من حائز عنوان جهانی‌ست*!*
* *
این سجده سهو است؟ و یا رکعت آخر؟
چندی‌ست که این حافظه در خدمت ما نیست
* *
ای دلبر من! تا غم وام است و تورم
محراب به یاد خم ابروی شما نیست
* *
بی‌دغدغه یک سجده راحت نتوان کرد
تا فکر من از قسط عقب‌مانده جدا نیست
* *
هر سکه که دادند دوتا سکه گرفتند
گفتند که این بهره بانکی‌ست، ربا نیست*!*
* *
از بس‌که پی نیم‌وجب نان حلالیم
در سجده ما رونق اگر هست، صفا نیست
* *
به به، چه نمازی‌ست! همین است که گویند
راه شعرا دور ز راه عرفا نيست.

دوست دارم که یک شب جمعه

صبح گردد به رسم خوش عهدی

ناگهان بشنوم زسمت حجاز

نغمه ی دلخوش انا المهدی