در هجده سالگی , نگران تفکر دیگران در مورد خودتان هستید .

وقتی چهل ساله میشوید , اهمیتی نمی دهید که دیگران در مورد شمــا چه فکر میکنند .

و زمانی که شصت ساله میشوید , پی میبرید که اصلا هیچکس در مورد شما فکر نمیکرده است !

چه آسان هدر میدهیم عمر خویش را فقط برای دیگران و طرز فکرشان

گفته اند وقتی ادیسون به مدرسه رفت، بعد از چند روز معلم کلاسشان نامه ای را به ادیسون داد و گفت آن را به مادرت بده. مادر ادیسون نامه را باز کرد و دید نوشته: فرزندتان کودن است، مدرسه ما جای کودن ها نیست. ولی مادر، نامه را برای ادیسون این گونه خواند: فرزند شما نابغه است مدرسه ما نمی تواند بیشتر از این آموزش دهد شما شخصا آموزش او را به عهده گیرید. و مادر ادیسون در منزل به او آموزش می دهد و با او کار می کند.

ادیسون در 13 سالگی اولین اختراعش را به ثبت می رساند. مدتی پس از فوت مادر، یک روز ادیسون برای خود جشن تولد می گیرد و در آن جشن، صندوق خاطرات مادرش را آورده، نامه را در جمع بازکرده تا به همه بگوید که من از بچگی نابغه بودم. با دیدن اصل نامه شروع به گریه می کند و در آنجا او پی می برد چطور مادرش از ادیسون کودن، یک ادیسون نابغه ساخت.

آری بهشت همین حوالیست …
مادرت را بنگر…
پدرت را ببین ..
خواهر یا برادرت را حس کن ..
به معلمت سر بزن…
دوستت را به یاد بیاور…
عشقت را از خاطرت بگذران…
همسرت را در آغوش بگیر…
فرزندت را ببوس…

یک وقت دیر نشود برای بهشت رفتنت…
بهشت را با همه قلبت حس کن ، همین نزدیکیست…

آیت الله بهجت :
هر قدر که نماز هایت منظم و اول وقت باشد ، امور زندگیت هم تنظیم خواهد شد ، مگر نمی دانی که رستگاری وسعادت با نماز قرین شده است ؟

امام على عليه السلام :
هيچ بنده اى طعم ايمان را نمى چشد مگر آنگاه كه دروغ گفتن را، به شوخى يا جدّى، ترك گويد 

بایزيد بسطامي را پرسيدند:
اگر در روز رستاخيز خداوند بگويد چه آورده اي
چه خواهي گفت؟
بايزيد فرمود:
وقتي فقيري بر کريمي وارد ميشود
به او نميگويند چه آورده اي.
بلکه ميگويند چه ميخواهي
زندگى يک پاداش است، نه يک مکافات
فرصتى است کوتاه تا ببالى، بيابى، بدانى، بينديشى، بفهمى، وزيبا بنگری ودر نهايت در خاطره ها بمانی…

در بعضی طوفانهای زندگی،
کم کم یاد میگیری که نباید توقعی داشته باشی مگر از خودت…

متوجه میشوی, بعضی را هرچند نزدیک، اما نباید باور کرد…

متوجه میشوی روی بعضی هر چند صمیمی، اما نباید حساب کرد…

میفهمی بعضی را هر چند آشنا، اما نمیتوان شناخت…

و این اصلاً تلخ نیست،
شکست نیست،
آگاه شدن نام دارد ممکن است در حین آگاه شدن درد بکشی،
این آگاهی دردناک است…

اما تلخ هرگز 

“نامه عاشقانه خداوند به تمام بندگان”

سوگند به روز
وقتی نور میگیرد
و به شب وقتی آرام میگیرد
که من نه تو را رها کرد ه‌ام
و نه با تو دشمنی کرده‌ام
( ضحی ۱تا ۳)

افسوس
که هرکس را فرستادم
تا به تو بگویم دوستت دارم
و راهی پیش پایت بگذارم
او را به مسخره گرفتی.
(یس ۳۰)

و از تمام پیامهایم روی برگرداندی
(انعام ۴)

و با خشم رفتی
و فکر کردی
هرگز بر تو قدرتی نداشته ام
(انبیا ۸۷)

و مرا به مبارزه طلبیدی
و چنان گمان بردی
خودت بر همه چیز قدرت داری.
(یونس ۲۴)

و این در حالی بود که
حتی مگسی را نمی توانستی
و نمی توانی بیافرینی
و اگر مگسی از تو چیزی بگیرد
نمی توانی از او پس بگیری
(حج ۷۳)

پس
چون مشکلات از بالا و پایین آمدند
و چشمهایت از وحشت فرورفتند
و تمام وجودت لرزید
گفتم کمک هایم در راه است
و چشم دوختم ببینم
که باورم میکنی
اما
به من شک داشتی .
( احزاب ۱۰)

تا زمین با آن وسعت بر تو تنگ آمد
پس
حتی از خودت هم به تنگ آمدی
و یقین کردی
که هیچ پناهی جز من نداری،
پس
من به سوی تو بازگشتم
تا تو نیز
به سوی من بازگردی،
که من مهربانترینم در بازگشتن.
(توبه 118