ﯾﮏ ﭼﻮﺏ ﮐﺒﺮﯾﺖ ﺳﺮ ﺩﺍﺭﺩ ﻭﻟﯽ ﻣﻐﺰ ﻧﺪﺍﺭﺩ. ﺩﺭ ﻧﺘﯿﺠﻪ ﻫﺮ ﻭﻗﺖ ﮐﻤﯽ ﺍﺻﻄﮑﺎﮎ ﻭﺟﻮﺩ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ، ﻓﻮﺭﺍ ﻣﺸﺘﻌﻞ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ. ﺍﺛﺮﺍﺕ ﺍﯾﻦ ﺍﺷﺘﻌﺎﻝ ﻣﯽ ﺗﻮﺍﻧﺪ ﻭﯾﺮﺍﻧﮕﺮ ﺑﺎﺷﺪ. ﻫﻤﻪ ﻣﺎ ﺳﺮ ﺩﺍﺭﯾﻢ ﻭ ﺑﺮ ﺧﻼﻑ ﭼﻮﺏ ﮐﺒﺮﯾﺖ ﻣﻐﺰ ﻫﻢ ﺩﺍﺭﯾﻢ. ﻋﺎﻗﻼﻧﻪ ﺁﻧﺴﺖ ﮐﻪ ﺑﻼﻓﺎﺻﻠﻪ ﻭﺍﮐﻨﺶ ﻧﺸان ﻧﺪﻫﯿﻢ ﮐﻪ ﺍﯾﻦ ﻋﺎﺩﺗﯽ ﮔﺮﺍﻧﻘﺪﺭ ﺍﺳﺖ. بهترین جواب بدگویی، سکوت؛ بهترین جواب خشم، صبر؛ بهترین جواب درد، تحمل؛ بهترین جواب سختی،توکل؛ بهترین جواب خوبی، تشکر است.

  قانون زندگی٬ قانون باورهاست
 بزرگان زاده نمی‌شوند٬ ساخته می‌شوند

من از دنیا فقط اینو دریافتم که :

اونیکه ” قویتر بود ، کمتر زور میگفت ….

اونیکه راحتر میگفت ” اشتباه کردم ” اعتماد به نفسش بالاتر بود…

اونیکه ” صداش ” آرومتر بود ، حرفاش بانفوذتر بود…..

اونیکه خودشو واقعأ ” دوست داشت ” ، بقیه رو واقعی تر دوست داشت….

اونیکه بیشتر ” طنز ” میگفت ،به زندگی جدی تر نگاه میکرد….

اونیکه به ” تفاوت ” بین انسانها واقف بود،بیشتر نقاط مشترک رو باهاشون پیدا میکرد

شادی ….

نمادی از زیستن آگاهانه است..

و نمایشی از سپاسگزاری در برابر یزدان پاک….

ما وارث این تفکریم ………

شاد باش و شاد زندگی کن که::

شاد زیستن؛

انتخاب است نه اتفاق…

پروردگارا
تو زیباترین ” ﺣﻀﻮﺭ ” ﺯﻧﺪﮔﯽ ﻣﻨﯽ
ﻭ ﻣﻦ ﻋﺠﯿﺐ ﺑﻪ ﺁﻏﻮﺷﺖ ﺧﻮ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺍﻡ …
ﺧﻮﮔﺮﻓﺘﻪ ﺍﻡ؛
ﺑﻪ ﺁﺑﯽ ﺁﺳﻤﺎﻧﺖ
ﺑﻪ ﺍﺟﺎﺑﺖ ﻫﺎﯼ ﺑﯿﺸﻤﺎﺭﺕ
ﺑﻪ ﺑﺨﺸﺶ ﻫﺎﯼ ﺳﺨﺎﻭﺗﻤﻨﺪﺍﻧﻪاﺕ
ﺧﻮ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺍﻡ ﺑﻪ ﺗﻤﺎﺷﺎ ﮐﺮﺩﻥ ﻭ
ﺑﻮﯾﯿﺪﻥ ﮔﻠﻬﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﺑﺮﺍﯾﻢ ﻣﯽ فرستی
ﺑﻪ ﺁﻓﺘﺎﺑﯽ ﮐﻪ ﻫﺮ ﺻﺒﺢ ﺑﻪ ﻣﻦ ﻫﺪﯾﻪ می دﻫﯽ.
 ﺧﺪﺍوندا…
ﻭﻗﺘﯽ ﺍﺯﻣﻦ ﮔﺮﻓﺘﯽ ﻭ ﺑﺨﺸﯿﺪﯼ، ﻓﻬﻤﯿﺪﻡ ﮐﻪ ﻣﻌﺎﺩﻟﻪ ﯼ ﺯﻧﺪﮔﯽ
ﻧﻪ ﻏﺼﻪ ﺧﻮﺭﺩﻥ براﯼ ﻧﺪﺍﺷﺘﻪ ﻫﺎﺳﺖ
ﻭ ﻧﻪ ﺷﺎﺩ ﺑﻮﺩﻥ ﺑﺮﺍﯼ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﻫﺎ…
ﻣﯽ ﮔﻮﯾﻨﺪ ﭼﺸﻤﻪ ﻫﺎ ﺩﺭ ﺟﺎﺭﯼ ﺷﺪﻥ
ﻭ ﻋﻠﻔﻬﺎ ﺩﺭ ﺳﺒﺰ ﺷﺪﻥ ﻣﻌﻨﯽ ﭘﯿﺪﺍ ﻣﯿﮑﻨﻨد
ﮐﻮﻫﻬﺎ ﺑﺎﻗﻠﻪ ﻫﺎ ﻭ ﺩﺭﯾﺎﻫﺎ ﺑﺎ ﻣﻮﺝ،
ﺯﻧﺪﮔﯽ ﭘﯿﺪﺍ ﻣﯿﮑﻨﻨﺪ
ﻭ ﻫﻤﻪ ﺍﻧﺴﺎﻧﻬﺎ ﺑﺎ ﻋﺸﻖ…
ﭘﺲ ﻗﻠﺒﻢ ﺭﺍ ﭘﺬﯾﺮﺍ ﺑﺎﺵ ﻭ
ﻋﺸﻘﺖ ﺭﺍ ﺑﯿﺶ ﺍﺯ ﭘﯿﺶ ﺩﺭ آﻥ ﺟﺎﯼ ده…

حضرت امام خمینی (ره) :

اگر شما مخلص هستید،چرا چشمه های حکمت از قلب شما بر زبان جاری نشده،با اینکه چهل سال است به خیال خود قربه الی الله عمل می کنید.
مگر در حدیث وارد نشده که رسول خدا (صلی الله علیه وآله )فرمود:کسی که چهل روز برای خدا اخلاص ورزد چشمه های حکمت از قلبش بر زبانش جاری می گردد.
پس بدان اعمال ما برای خدا نیست و خودمان هم ملتفت نیستیم ودرد بی درمان همین جاست.
 منبع:
چهل حدیث، ج۲، ص۵۳

کاش می شد که به انگشت نخی می بستیم

تا فراموش نگردد که هنوز انسانیم

قبل از آنی که کسی سر برسد

ما نگاهی به دل خسته ی خود می کردیم

شاید این قفل به دست خود ما باز شود

کاش درباور هر روزه مان

جای تردید نمایان می شد

و سوالی که چرا سنگ شدیم

و چرا خاطر دریایی مان خشکیده ست؟

کاش می شد که شعار

جای خود را به شعوری می داد

تا چراغی گردد دست اندیشه مان

کاش می شد که کمی آینه پیدا می شد

تا ببینیم در آن صورت خسته این انسان را

شبح تار امانت داران

کاش پیدا می شد

دست گرمی که تکانی بدهد

تا که بیدار شود، خاطر آن پیمان

و کسی می آمد و به ما می فهماند

از خدا دور شدیم

حضرت علّامه حسن زاده آملي :

 مردم از اين كه كسي به مقام بلند حكمت رسيد و به اسرار خلقت دست يافت
 و دفتر وجود هر يك را فهميده ورق زد ، تعجّب مي كنند

 ولي تعجّب در اين است كه چه رهزني براي ديگران پيش آمد كه از رسيدن به آن مقام بازماندند؟!

 اگر چشم مي بيند ، جاي حرف نيست ؛
 ولي آن كه نمی بيند ، حرف در اوست كه چه آسيبي به او روي داده است كه ديدگان را از دست داده است.

میزان احساس خوشبختی تو،
به میزان آزادی دل تو از بند تعلقات بستگی دارد.
منظور من از آزادی، آزادی سیاسی نیست.
منظور من، آزادی درون است،
آزادی از حسرت،
آزادی از ترس،
آزادی از اضطراب،
آزادی از غم….