خوشبختی از آن كسی ست كه
درفضای شکرگزاری زندگی كند
چه دنيا به كامش باشدوچه نباشد
چه آن زمان كه می دود ونميرسد
وچه آن زمان كه گامی برنداشته
خودرا در مقصد می بيند
خوشبختی یعنی آرامش درون

ترجيح مي دهم كه درختي باشم
در زير تازيانه ي كولاك و آذرخش
با پويه ي شكفتن و گفتن
تارام صخره ای
در ناز و در نوازش باران
خاموش ار براي شنفتن…
استاد_شفیعی_کدکنی

امام سجاد (ع) میفرماید اگر با کسی برخورد کردی که سنش از تو بیشتر بود بگو چون سنش از من بیشتر است پس ایمانش هم از من بیشتر است، و اگر با کسی برخورد کردی که سنش از تو کمتر بود بگو چون سنش از من کمتر است پس گناهش هم از من کمتر است ، و اگر با کسی برخورد کردی که هم سن و سال تو بود بگو من به گناه خود یقین دارم و ، به گناه او شک ، پس در هر حالت ممکن است که او در نزد خداوند ازمن عزیزتر باشد. بیائيد همه با هم این کلام و فرمایش زیبای امام سجاد (ع) را سر مشق کلام و امور خود قرار بدهيم.

استادی داشتیم که می گفت:
“دست بیماران در حال احتضار را توی دستتان بگیرید!”
می گفت: “جان، از دستها جریان پیدا می کند"!
قبل ترها
همدیگر را میدیدم… دست می دادیم و به آغوش می کشیدیم
و محبت به جریان می افتاد و دوستی ها محکم تر می شد
بعد تلفن آمد
دستها همدیگر را گم کردند
بغل ها هم همینطور
همه چیز شد “صــدا”
هرم گرم نفس ها، دیگر شتک نمیزد به بیخ گردنمان
اما صدا را هنوز میشنیدیم
حتی صدای نفس مزاحم هایی که فقط فوت می کردند…
بعدتر، اس ام اس آمد
“صدا” رفت
همه چیز شد “نوشتن”
ما می نوشتیم:
بوسه را… بغل را… و: دوست داشتن را
گاهی هم، همدیگر را “نفس” خطاب میکردیم
یعنی حتی “نفس” را هم مینوشتیم…!
مدتی بعد، صورتک ها آمدند…
دیگر کمتر مینوشتیم
بجایش، صورتک های کج و معوج برای هم می فرستادیم
که مثلا بگوئیم: دوستت دارم!
چندوقت پیش هم، یکی در “کانال” خود عضوم کرد!
پیام هایش را خواندم امــــــــا تا آمدم چیزی بنویسم
زیر صفحه را گشتم، دیدم نمی شود!
.
یعنی دیگر حتی نمی شد از احساسمان هم چیزی نوشت
همان موقع عضویتم را لغو کردم…
ما دست و نفس و بغل و محبت را قبلا کشتیم.
ولی کلمه…
من دیگر نمی خواهم “کلمه” را هم از دست بدهم
“نوشتن” … این آخرین چیز است…

من از كساني كه حيله گري را حكمت،
نافرماني را شجاعت و
ياوه گويي را حقيقت مي پندارند،
نفرت دارم.
#کنفوسیوس

 وقتی ” عزت نفس ” داری کینه نمی ورزی،
همه را به یک اندازه دوست داری،
خجالت نمی کشی،
خود را باور داری،
خشمگین نمی شوی،
و همیشه مهربان هستی …
” انسان صاحب عزت نفس ” حرص نمی خورد،
همه چیز را کافی می داند،
حسد نمی ورزد،
و خود را لایق می داند …
کسی که ” عزت نفس” دارد،
نیازی به رقص و پایکوبی و تظاهر به خوشی ندارد،
زیرا شادکامی را در درون خویش می خوید و می یابد …
“عزت نفس” باعث می شود،
برای بزرگداشت خود احتیاج به تحقیر دیگران نداشته باشید،
زیرا خوب می دانید هر انسان تحفه الهی است …
” انسان صاحب عزت نفس” همه را دوست خواهد داشت و به همه مهر خواهد ورزید …

سه درس مهم
  اگر می خواهید “دروغی” نشنوید، اصرار بیش از حد برای شنیدن “حقیقت” نداشته باشید.
 به خاطر داشته باشید هرگاه به قله رسیدید همزمان در کنار دره ای عمیق ایستاده اید.
 با آدم نادان مجادله نکنید، تماشاگران ممکن است نتوانند تفاوت بین شما را تشخیص دهند

مهم نیست تا کجا فرار کنی.
فاصله هیچ چیز را حل نمی‌کند.
وقتی توفان تمام شد،
یادت نمی‌آید چگونه از آن گذشتی٬
چطور جان به در بردی.
حتّا در حقیقت مطمئن نیستی توفان واقعاً تمام شده باشد.
امّا یک چیز مسلّم است.
وقتی از توفان بیرون آمدی دیگر همان آدمی نیستی که قدم به درون توفان گذاشت…!