خوشبختی ادب است
ادب مدرک نیست
ادب لباس زیبا و گران پوشیدن
نیست بالای شهر زندگی کردن نیست
ماشین خوب داشتن هم نیست
خانه زیبا ادب نمي اورد
زیبا سخن گفتن هم ادب نیست
مدرک تحصیلی واحد اندازه گیری ادب نیست
ادب یعنی به همسرت امنیت،
به فرزندنت محبت
و به پدر مادرت خدمت
وبه فامیل هایت شادی را هدیه کنی
و برای جامعه خود نعمت باشی
هرکجا که میخواهی باش
در هر لباسی
و در هر پستی و مقامی که هستی
انسان باش
قطعه ای از وجود خدا
که خود خدای دنياي پهناور انسانیت خودت هستی

اکثریت، زمانی که حس می‌کنیم مورد توجه واقع شدیم و کسی دوستمان دارد، سعی می‌کنیم خودمان را شبیه به آن چه آن یک نفر فکر می‌کند، تغییر بدهیم…
ولی اصل داستان این است که آن یک نفر، شیفته‌ی خود واقعی ما شده و نه خود تغییریافته از ما.

هیچ نیازی به رقابت با دیگری نیست…
تو خودت هستی و همانگونه که هستی بسیار خوب است؛ خودت را بپذیر..
راهی را نرو که از سرِ ترس است…
راهی را برو که عشق و سرور تو را وادار به پیمودنش می کند::::
مقاومت درونی را کنار بگذار ، بگذار امور همان گونه که هستند ، باشند.
این پذیرش ، تو را به آن قلمروی آرامش درون خواهد برد… هرگاه این لحظه را به هر شکلی که باشد به گونه ای عمیق بپذیری ، در آرامش هستی.

‌ زندگی بازی است
در زندگی هیچ رویدادی دعوت نشده به سراغتان نمی آید.
هر وضع ناخوشایندی که در زندگیتان پیش می آید،تبلور اندیشه منفی خودتان است .حاصل خیالات نادرست.
بیشتر مردم زندگی را پیکار می دانند. اما زندگی پیکار نیست ،بازی است.
آدمی تنها آنچه را که میدهد باز می ستاند.بازی زندگی،بازی بومرنگ هاست .وپنداروکردارو گفتار انسان،دیر یا زود با دقتی حیرت انگیز به خود او باز می گردد.
هر گاه بدانیم هر آنچه بفرستیم به خودمان باز می گردد،تازه آنگاه شروع می کنیم به ترسیدن از بومرنگ های خودمان.

یادت باشدکه اگر:
دنیایت کوچک باشد همه چیز را بزرگ میبینی.
غمها هر کدام برایت دیواری میشوند که جلو تو
و خوشبختی ات را سد میکنند.
غصه ها همانند دیوها در افسانه ها میشوند و
تو را به وحشت می اندازند.
اما اگر دنیایت بزرگ باشد و با نگاهی زیبا به دنیا بنگری
تمام غمها و غصه ها برایت کوچک می شوند.
آنقدر کوچک و حقیر که با تبسم به آنها می نگری و
تو همیشه پیروز میدانی

لقمان حکیم گفت : من سال هابا داروهای مختلف مردم را مداوا کردم، در این مدت طولانی به این نتیجه رسیدم ، که هیچ دارویی بهتر از محبت نیست.
کسی از او پرسید : واگر این دارو هم اثرنکرد چه؟
لقمان حکیم لخندی زد و گفت : مقدار دارو را افزایش بده.!!

 #فقیر_و_خواجه_سخاوتمند
 

روزگاری درویشی بود که نه هزار دینار قرض داشت. او وصف محتسبی به نام بدرالدین عمر را شنید که در جود و سخاوت مانند دریا بود و در تبریز زندگی می کرد. درویش به سمت تبریز حرکت کرد تا از او کمک بگیرد اما وقتی به آن شهر رسید مردم به او گفتند محتسب درگذشته است. فقیر در غم فراق آن محتسب گریه ها کرد و ناله ها نمود به طوریکه در شهر زبانزد خاص و عام گشت. فقیر همه شهر را گشت و سرگذشت خود را به این و آن می گفت ولی از آن همه تلاش چیزی به دست نیاورد. مددکار شهر که به بینوایان رسیدگی می کرد مرد فقیر را پیدا کرد و با خود به خانه اش برد. حکایت ها برایش از گشایش هایی که دیده بود گفت تا اینکه به خواب رفتند.
محتسب به خواب مددکار آمد و به او گفت هرچه می گفتی من می شنیدم ولی دستوری نداشتم که پاسخ بگویم اما حالا بشنو که من می دانستم مهمانی به دیدن من می آید و مقروض است. من چند قطعه گوهر برای او کنار گذاشته بودم اما اجل مهلتم نداد که خود آن ها را به او بدهم. آن گوهرها را به او بدهید تا مهمانم با دل مجروح برنگردد. از آن ها دین خود را بدهد و بقیه اش را هم خرج کند و مرا هم در دعایش متذکر شود.

در حضور آفتاب خوش مساغ
رهنمایی جستن از نور چراغ

بی گمان ترک ادب باشد ز ما
کفر نعمت باشد و فعل هوا

#مثنوی_معنوی
#مولوی
دفتر ششم

سلام اي به ياري برادر بي بديل
ساقي زيباي رود سلسبيل

اي كه عشقت رهنماي عالمين
ساقي محبوب و دلبند حسين

اي كه چشمانت چو شمع آسمان
اي شفا بخش و حبيب سائلان

دست ما محتاج دستان شماست
چشم ما بر لطف و احسان شماست

اي كه دستانت هماره سوي حق
چشم ما بر آن نگاهت ، مستحق

ما به اميد دعايت زنده ايم
با نسيم عشقتان پاينده ايم

ذكر تعجيل فرج ، مفتاح ماست
انتظار حضرتش ، ايمان ماست

اللهم عجل لوليك الفرج