سکوت کن هنگامی که نمیدانی چه بگویی ؛ چه پاسخی دهی ؛

ویا چطور بگویی ؛ فقط سکوت کن
گاهی نگفتن شیرین تر از گفتن سخنان آشفته است ؛

که در لحظه تو را سبک میکند …. در آن لحظه سکوت کن

یک وقتهایی سعی کن چشمهایت را ببندی بر حرفهای نیش دار ؛ و به زبانت اجازه دهی سکوت را تمرین کند

دقیقه هایی که حس انفجار در سلولهایت تو را از درون میخورد ؛

سکوت را تجربه کن ؛ تا ذهنت با قلبت مشورت کند و تصمیمی درست بگیرد
یک وقتهایی ” سکوت ” پاسخ همه دردهاست

“سکوت زبان خداست”

واذا"جاءک” الذین یومنون “بایاتنا"…
..فقل..سلام علیکم..!
…
اگرمریض شدند،
به عیادتشان برو..
جهالتشان آزارت می دهد، ..ندیده بگیر..
اگرمی بینی مرا عصیان میکنند..خدایشان را مطیع نیستند..،
دعایشان کن..
اگر چموشند ،بارسنگین گناه زمینگیرشان کرده،
صبورباش..تحملشان کن..
ولی..
اندوهگین ..نباش،
به خدایت ،توکل کن..!
خدایت ،
که عزیز ورحیم است..

…"واخفض جناحک “..
لمن تبعک من المومنین ،
…"فان ، عصوک “
فقل انی بری"مماتعملون”
..وتوکل!
.."علی العزیزالرحیم"..

درهرچاه تاریکی که خزیده باشند ،
درهرظلمتکده ای که گم شده باشند،
همدم وهم نشین هرشیطنتی،
که شده باشند …
روزی ،
..سراغ کوی تورا..،
..خواهندگرفت…
لیله ی قدری،
به درخانه ات خواهندآمد..
..ودیگر..،
ماندگار خواهندشد..
درحریم بزرگترشان،
مولایشان..،
…بابای مهربانشان…
چراکه..،درقلبهایشان ،
..نشانه ایست..،
از..دعای تو،
..که رهایت نمی کنند..؛
…حب ولایت..،
..حب علی..
….حب حسین…
…
مولانا…مهدی جان..
بابی انت وامی ونفسی!

هواخواه توام جانا..،
..ومی دانم..،
…که می دانی…
…
استادبروجردی.

حضرت علی علیه السلام می فرماید:
«دنیا خواه ناخواه منزلگاهی است برای بشر كه چند صباحی در آن زندگی می كند و می رود. »
بعد می فرماید: «ولی مردم در این دنیا دو دسته اند:
یك دسته به بازار این جهان می آیند و خودشان را می فروشند و برده می سازند؛
دسته ی دوم مردمی هستند كه خود را در این بازار می خرند و آزاد می سازند.»

(حكمت 133 نهج البلاغه - حکمتها و اندرزهای شهید مطهری - ص56)

ﺯﻧﺪﮔﯽ ﺑﻪ ﻣﻦ ﯾﺎﺩ ﺩﺍﺩ…

ﺍﮔﺮ ﻗﻀﺎﻭتی ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ ﮐﺴﯽ ﺑﮑﻨﻢ…

دنیا ﺗﻤﺎﻡ ﺗﻼﺷﺶ ﺭﺍ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ ﺗﺎ ﻣﺮﺍ ﺩﺭ ﺷﺮﺍﯾﻂ ﺍﻭ ﻗﺮﺍﺭ ﺩﻫﺪ…

ﺗﺎ ﺑﻪ ﻣﻦ ﺛﺎﺑﺖ ﮐﻨﺪ…

ﺩﺭ ﺗﺎﺭﯾﮑﯽ ﻫﻤﻪ ﻣﺎ ﺷﺒﯿﻪ ﻫﻤﺪﯾﮕﺮﯾﻢ…

«پنـاه»؛ میبرم «به خـدا»،

از عـیبی که؛ «امروز» در خود می بینم،

و؛ «دیروز»؛ «دیگران را» به خاطر، «هـمان عیـب»؛ ملامت کرده ام.

محتاط باشیم؛ در «سرزنش»؛ و «قضاوت کردن دیگران».

وقتی؛ نه از «دیروز او» خبر داریم؛ نه از «فردای خودمان»…

علم پزشکی ثابت کرده است که شکستن دل واقعیت است.
یعنی وقتی دل کسی میشکند در قلب اتفاقی می افتد؛مثل یک خون ریزی کوچک یا یک جراحت ….
که حتی می تواند منجر به سکته قلبی شود….
تو دوست خوب من …
هم مراقب دل خودت باش
هم دل دیگران.
از عواطف انسانی که ارگانهای بدن را ضعیف میکند:
۱_ عصبانیت: کبد را ضعیف میکند.
۲_ غم و غصه: ششها را ضعیف میکند.
۳_ نگرانی: معده را ضعیف میکند.
۴_ استرس:قلب ومغز را ضعیف میکند.
۵_ ترس: باعث از کار افتادن کلیه ها میشود.
جلوگیری از این عواطف منفی میتواندباعث سلامتی شما گردد،پس خونسرد باشید،خوب نگاه کنید،خوب احساس کنید وخوب عمل کنید.

 تحول درون

دیر زمانی نیست که دریافته ام
وقتی از کسی رنجش و کینه ای به دل میگیرم، درحقیقت برده ی او میشوم؛

او افکارم را تحت کنترل خود میگیرد؛
اشتهایم را ازبین میبرد؛

آرامش ذهن و نیات خوبم را می رباید و لذت کار کردن را از من میگیرد؛

اعتقاداتم را ازبین میبرد و مانع از استجابت دعاهایم میگردد؛

او آزادی فکرم را میگیرد و هرکجا که میروم برایم مزاحمت ایجاد میکند؛
هیچ راهی برای فرار از او ندارم.

تازمانی که بیدارم، بامن است و وقتی که خوابیده ام، وارد رویاهایم میشود؛

وقتی مشغول رانندگی هستم یا وقتی در محل کار خود هستم، کنار م است؛
هرگز نمیتوانم احساس شادی و راحتی کنم…

او حتی بر روی تُنِ صدایم نیز تاثیر میگذارد؛

او مجبورم میکند تا به خاطر سوء هاضمه، سَر دَرد و یا بی حالی دارو مصرف کنم؛

او لحظات شاد و فَرح بخش زندگی را از من
می دزدد؛

بنابراین دریافته ام
اگر نمی خواهم یک برده باشم، در دل نسبت به دیگران کینه و رنجشی نداشته باشم!
خود را در آیینه نگریستم
و دریافتم

ارزش من بیش از یک فکر نا آرام است

” خداوندا “

برگ در هنگام زوال مي افتد و ميوه به هنگام کمال
اگر قرار بر رفتن است ميوه ام گردان و بعد ببر

” بارالها “
زمين تنگ است و آسمان دلتنگ
بر من خرده نگير اگر نالانم…
من هنوز رسم عاشقي نمي دانم

” خداوندا “
کمکم کن پيماني را که در طوفان با تو بستم, در آرامش فراموش نکنم و در طوفان هاي زندگي با ” خدا” باشم نه ناخدا

” بارالها “
به دل نگير اگر گاهي “زبانم ” ازشکرت باز مي ايستد
تقصيري ندارد
قاصر است کم ميآورد دربرابر بزرگي ات….
لکنت مي گيرد واژه هايم در برابرت!
در دلم اما هميشه
ذکر خيرت جاريست
من براي بندگي تو هزار و يک دليل مي خواهم
ممنونم که بي چون و چرا برايم ” خدايي ” ميکني….
امکان ندارد که کسی
چراغی برای دیگران
روشن کند و خودش
در تاریکی بماند…

خدايا : پنجره اي براي
تماشا و حنجره اي براي
صدا زدن ندارم ،
اميدم به توست ،
پس بي آنکه
نامم را بپرسي و
دفترهاي ديروزم را
ورق بزنى، رحمتت را
برای عزیزان همه جاري کن آمین….

بعضی آدم ها یه جوری اند.انگار آدم را فقط یاد خدا می اندازند. پیش شون یه طور دیگه می شی ،اصلا پیش شون خوب می شی.

یک کششی دارند، یک جاذبه و دافعه ای که انگار پیش شون همه خوبی ها جذبت می شه و همه بدی ها دفع.
کاش دور و بر آدم پر باشه از این خوبها.

ورود و حضور این آدم های رنگ خدا را به زندگی مون جدی بگیریم.

گاهی هم لازمه خودمون دنبال شون بریم. روی زندگی شون دقیق بشیم.روی افکار و عمل کردشون.

نزدیک شدن به رنگ خداها،رنگی مون می کنه. و به خدا نزدیک تر خواهیم شد