شبی از شبها، شاگردی در حال عبادت و تضرع و گریه و زاری بود.

در همین حال مدتی گذشت، تا آنکه استاد خود را، بالای سرش دید، که با تعجب و حیرت؛ او را، نظاره می کند!

استاد پرسید: برای چه این همه ابراز ناراحتی و گریه و زاری می کنی؟

شاگرد گفت: برای طلب بخشش و گذشت خداوند از گناهانم، و برخورداری از لطف خداوند!

استاد گفت: سوالی می پرسم ، پاسخ ده؟

شاگرد گفت: با کمال میل؛ استاد.

استاد گفت: اگر مرغی را، پروش دهی، هدف تو از پرورشِ آن چیست؟

شاگرد گفت: خوب معلوم است استاد؛ برای آنکه از گوشت و تخم مرغ آن بهره مند شوم.
 
استاد گفت: اگر آن مرغ، برایت گریه و زاری کند، آیا از تصمیم خود، منصرف خواهی شد؟

شاگرد گفت: خوب راستش نه…! نمی توانم هدف دیگری از پرورش آن مرغ، برای خود، تصور کنم!

استاد گفت: حال اگر این مرغ، برایت تخم طلا دهد چه؟ آیا باز هم او را، خواهی کشت، تا از آن بهره مند گردی؟!

شاگرد گفت: نه هرگز استاد، مطمئنا آن تخمها، برایم مهمتر و با ارزش تر، خواهند بود!

استاد گفت: پس تو نیز؛ برای خداوند، چنین باش!

همیشه تلاش کن، تا با ارزش تر از جسم، گوشت، پوست و استخوانت؛ گردی.

تلاش کن تا آنقدر برای انسانها، هستی و کائنات خداوند، مفید و با ارزش شوی
تا مقام و لیاقتِ توجه، لطف و رحمتِ او را، بدست آوری.

خداوند از تو گریه و زاری نمی خواهد!

او، از تو حرکت، رشد، تعالی، و با ارزش شدن را می خواهد ومی پذیرد

«نه ابرازِ ناراحتی و گریه و زاری را» …..!!!
 

اگر دیگران را عادت بدهی که همیشه آب میوه مانده ته دستگاه آبمیوه گیری سهم تو باشد یا کتلت زیادی برشته شده، یا بدمزه ترین آب نبات مانده در ظرف شکلات یا هر چیزی که دیگران دوستش ندارند…
به مرور این میشود سلیقه ات، میشود سهمت!
 
هیچ کس هم نمیگوید
آه چه موجود فداکاری!!
بد نیست گاهی برای خودت بهترین و خنکترین نوشابه ها را باز کنی!

چرا سهم تو نرمترین بالش نباشد یا بهترین یادگاری از سفر، یا سرگل غذا یا حتی ساعتی از برنامه دلخواه تلویزیونی؟

گاهی باید مثل ملکه ها رفتار کرد! باید به دیگران فهماند در وجود هر زنی غیر از یک موجود فداکار همیشه قانع، ملکه ای زندگی میکند که گاه باید عصای سلطنتش را بالا بیاورد و محکم بر زمین بکوبد تا دیگران یادشان بیاید قرار نیست همیشه سهم تو از پست ترین چیزها باشد.

یادت باشد :
«( تو ملکه زندگی ات هستی )»
 

 
بز و گوسفندی باهم می رفتند.
به جویی رسیدند،گوسفند از روی جوی جستی زد.دنبه او بالا رفت،بز خندید وفریاد کشید :"آ… تورا برهنه دیدم”
گوسفند غمگین شد .روی بر گرداند وگفت: ای بی انصاف من سالهاست تورابرهنه می بینم ونمی خندم وطعنه ای به تو نمی زنم .تو پس ازعمری که یک بار مرا چنین دیده ای ، لب به سرزنش وتمسخر من می گشایی؟
چون لئیمی با هزاران عیب وعار
روز وشب بر خلق عالم آشکار

بیند اندک عیبی از صاحب کرم
بر نیارد جزبه طعن ولعن دم

{*حکایت*بهارستان جامی*}
 

 
در دوره قاجار رسم بود که هنگام نوروز اصناف مختلف برای سلام عید به خدمت شاه می رسیدند.
در یک سلام نوروزی که صنف خیاط به حضور ناصرالدین شاه می رفتند پالان دوزها هم دنبال آنها به راه افتادند. خیاطان که از همراهی آنان ناراحت بودند به ایشان گفتند:
شما برای چه دنبال ما راه افتادید؟
که پالان دوزها جواب دادند: ما هم مثل شما اهل بخیه ایم…..

تصویر حیاط کاخ گلستان است و مراسم سلام نوروزی در عهد ناصرالدین شاه قاجار… 
 

 خودت باش

 نه تندیسی که دیگران می خواهند

 وقتی روحت را قالب فکر دیگران می کنی

 زیبا می شوی به چشمشان اما قبول کن

 تمام مجسمه ها شکستنی هستند ، در کمال زیبایی . . .

  “خدا”
فقط کسی رو به لبه پرتگاه
زندگیش میرسونه که،
میدونه قدرت پرواز رو داره ….

مشکلات زندگی، دلیل پرواز است …
پس، از مشکلات زندگی،
ناراحت نشو و از آنها استقبال کن !!!

1- چون «بادام» يك درصد فسفر دارد، مقوي مغز و سلسله اعصاب مي‌باشد.

2- «گشنيز» مقوي مغز و قلب مي‌باشد.

3- «فندق» بهترين مقوي مغز بوده و جوهر دماغ را زياد مي‌كند.

4- «سير» بهترين مقوي پياز مغز مي‌باشد و روي غدد مغزي تأثيرات نيكويي دارد.

1- «زردچوبه» عامل درمان كيسه صفرا و ناراحتي‌هاي كبدي است.

2- «نخود سياه» جهت كيسه‌ي صفرا تجويز مي‌شود.

3- «تره» خام كيسه صفرا را باز مي‌كند.