تقدیم به تمام مادران سرزمینم

قلمم راست بایست!
واژه ها …گوش به فرمان قلم!
همگی نظم بگیرید
مودب باشید!
صاحب شعر عزیزی است به نام «مادر»
امشب از شعر پرم،کو قلم و دفتر من؟!
آنقَدَر وسوسه دارم بنویسم که نگو…
تک و تنها و غریبم!
تو کجایی مادر…؟!
آنقَدَر حسرت دیدار تو دارم که نگو…
بسکه دلتنگ تو ام ،از سر شب تا حالا…
آنقَدَر بوسه به تصویر تو دادم که نگو…
جانِ من حرف بزن!
امر بفرما مادر..
آنقَدَر گوش به فرمان تو هستم که نگو…
کوچه پس کوچه ی این شهر پر از تنهاییست
آنقَدَر بی تو در این شهر غریبم که نگو…
مادر ای یاد تو آرامش من…!
امشب از کوچه ی دلتنگیِ من میگُذری؟!
جانِ من زود بیا
بغلم کن مادر…!
آنقَدَر حسرت آغوش تو دارم که نگو…
گفته بودی: فرزندم! عاشق اشعار تو ام
ای به قربان تو فرزند..بیا دلتنگم
آنقَدَر شعر برای تو بخوانم که نگو…
مادرم…مادر خوبم
به خدا دلتنگم!
رو به رویم بِنِشینی کافیست
همه دنیا به کنار…
تو که باشی مادر!
دست و دلباز ترین شاعر این منطقه ام
آنقَدَر واژه به پای تو بریزم که نگو…
گرچه از دور ولی،دست تو را میبوسم
نه شعار است ،نه حرف!
آنقَدر خاک کف پای تو هستم که نگو. .
 

مادر یعنی： ناز هستی در وجود
مادر یعنی：یک فرشته در سجود
مادر یعنی： یک بغل آسودگی
مادر یعنی： پاکی از آلودگی
مادر یعنی： هدیه ی مرد از خدا
مادر یعنی：همدم و یک هم صدا
مادر یعنی： عشق و هستی؛ زندگی
مادر یعنی： یک جهان پایندگی
مادر یعنی：لطیف؛ فصل بهار
مادر یعنی：زندگی در لاله زار
مادر یعنی： عاشقی؛ دلدادگی
مادر یعنی： راستی و سادگی
مادر یعنی： عاطفه؛ مهر و وفا
مادر یعنی： معدن نور و صفا
مادر یعنی： راز؛ محرم؛ یک رفیق
مادر یعنی： یار یکدل؛ یک شفیق
مادر یعنی： مادر مردان مرد
مادر یعنی： همدم دوران درد
مادریعنی:حس خوش؛ حس عجیب
مادر یعنی： بوستانی پر نصیب
مادر یعنی： باغهای آرزو
مادر یعنی：نعمتی در پیش رو
مادر یعنی： بنده ی خوب خدا
مادر یعنی： نیمی از مردان جدا
مادر یعنی： همسری خوب و شفیق
مادر یعنی： بهترین یار و رفیق
مادر یعنی： انفجار نورها
مادر یعنی： نغمه ی روح و روان
مادر یعنی： ساز موسیقی جان
مادر یعنی： مرهم هر خستگی
مادر یعنی： بهترین وابستگى..

تقدیم به همه مادرانی که سایه‌شون پایداراست، الهی همیشه برقرارباشن. روزشون مبارک

روزگاری، لقمان حکیم در خدمت خواجه ای بود. خواجه، غلام های بسیار داشت. لقمان بسیار دانا همواره مورد توجّه خواجه بود. غلامان دیگر بر او حسد می ورزیدند و همواره پی بهانه ای می گشتند برای بدنام کردن لقمان پیش خواجه
روزی از روزها، خواجه به لقمان و چند تن از غلامانش دستور داد تا برای چیدن میوه به باغ بروند. غلام ها و لقمان، میوه ها را چیدند و به سوی خانه حرکت کردند. در بین راه غلام ها میوه ها را یک به یک خوردند و تا به خانه برسند، همه میوه ها تمام شد و سبد خالی به خانه رسید. خواجه وقتی درباره میوه ها پرسید، غلام ها که میانه خوشی با لقمان نداشتند.
گفتند: میوه ها را لقمان خورده است
خواجه از دست لقمان عصبانی شد.

خواجه پرسید: «ای لقمان، چرا میوه ها را خوردی؟ مگر نمی دانستی که من امشب، مهمان دارم؟ اصلاً به من بگو ببینم، چگونه توانستی آن همه میوه را به تنهایی بخوری؟!»
لقمان گفت: من لب به میوه ها نزده ام. این کار، خیانت به خواجه است!»
خواجه گفت: «چگونه می توانی ثابت کنی که تو میوه ها را نخورده ای؟ در حالی که همه غلام ها شهادت می دهند که تو میوه ها را خورده ای!»

لقمان گفت: «ای خواجه، ما را آزمایش کن، تا بفهمی که میوه ها را چه کسی خورده است!»
خواجه برآشفت: «ای لقمان، مرا دست می اندازی؟ چگونه بفهمم که میوه ها را چه کسی خورده است؟ هر کسی که میوه ها را خورده است، میوه ها در شکمش است. برای این کار باید شکم همه شما را پاره کنم تا بفهمم میوه ها در شکم کیست.»
لقمان لبخندی زد و گفت: «کاملاً درست است. میوه ها در شکم کسی است که آن ها را خورده است. اما برای اینکه بفهمید چه کسی میوه ها را خورده است، لازم نیست که شکم همه ما را پاره کنید!
لقمان گفت: دستور بده تا همه آب گرم بخورند و خودت با اسب و ما پیاده به دنبالت بدویم.

خواجه پرسید: «بسیار خوب، اما این کار چه نتیجه ای دارد؟»
لقمان گفت: «نتیجه اش در پایان کار آشکار می گردد!»
خواجه نیز فرمان داد تا آب گرمی آوردند و همه از آن خوردند و خود با اسب در صحرا می رفت و غلامان به دنبال او می دویدند.

پس از ساعتی، لقمان و همه غلام ها به استفراغ افتادند. آب گرمی که خورده بودند، هر چه را که در معده شان بود، بیرون ریخت!
خواجه متوجه شد که همه غلام ها از آن میوه ها خورده اند، جز لقمان. خواجه غلام ها را به خاطر خوردن میوه ها و تهمت ناروا زدن به لقمان، توبیخ کرد و لقمان را مورد لطف قرار داد. 

  روزی هنگامی که فرزندانتان بزرگ شوند فضای منزلتان خالی از نقاشی های کودکانه خواهد شد؛ دیگر اثری از شکلک های خندان بر روی دیوارهای خانه، حک کردن اسامی بر روی پارچه ی دسته ی مبل ها و طرح های لرزان انگشتی بر روی شیشه های بخار گرفته ی پنجره های خانه،وجود نخواهد داشت.

روزی هنگامی که فرزندانتان بزرگ شوند دیگر اثری از هسته های میوه ها در زیر تخت ها وجود نخواهد داشت.

در آن روز می توانید مدادی را بر روی میز براي يادداشت كردن پیدا کنید و شيريني داخل یخچال باقي خواهد ماند.

روزی هنگامی که فرزندانتان بزرگ شوند می توانید برای خود غذاهای بخارپز به جای ساندویچ هات داگ یا همبرگر درست کنید.

می توانید زیر نور شمع غذا بخورید بدون آنکه نگران دعوای فرزندانتان برای فوت کردن شمع ها باشید.

روزی هنگامی که فرزندانتان بزرگ شوند زندگیتان متفاوت خواهد شد آنها آشیانه تان را ترک خواهند کرد و خانه تان آرام، ساکت، خالی و تنها خواهد شد.

  در آن زمان است که به جای چشم انتظاری برای فرارسیدن «روزی» ؛
دیروزها را مرور خواهید کرد… یعنی در ان روزها؛ دلتنگ امروزتان خواهید شد.
پس امروزتان را با آنها عاشقانه زندگی کنید…
 

مهربانی نگاه تو

مادرم!

ای آیینه زلال وای گنجینه بهشتی! چگونه تو را که لطافت محضی، توصیف کنم؟

ای الهه ناز، هستی من، ای بی کران واژه عشق در افق نگاه! دوستت دارم!

مادر، ای دریای آبی صداقت و ای برگ سبز متانت! بارش تگرگ زیر تازیانه های زمان، چه قدر قامت استوارت شکسته است؟!

من با کدامین قلم بر چهره صحرا، بارش باران عشق را بنویسم؟

مادر! وجود تو خونِ حیات در رگ من است.

بی تو، گلی بی برگ، شمعی بی شعله، کویری سوزناک، خنده ای بی صدا، زنده ای بی روح و سرانجام، نقطه ای بی نشان در دریای پر تلاطم زندگی ام هستم.

مادر، ای زیباترین واژه آفرینش! هر صبح و شام که نگاهم به نگاهت گره می خورد، غرق در مهربانی های نگاهت می شوم.

کاش می توانستم تو را پاس دارم!

چشم هایت مرا به یاد خورشید می اندازد. وقتی به نماز می ایستی، عطر خدایی از دامن سجاده ات منتشر می شود که بهشت را زیر گام های تو نهاد.

ستایش، خداوندی را سزاست که مادر را آفرید، «فتبارک الله أحسن الخالقین».

مادر که میشوی … تمام زندگیت میشود پر از التماس و خواهش از خـــــدا برای عاقبت بخیر شدن فرزندت …

مادر که میشوی … بهترین هدیه برایت میشود سلامتی جسم و روح بچه ات …

مادر که میشوی … بیشتر فکر میکنی به مادرت ، مادر بزرگت و مادر مادربزرگت و اینکه انها چه سختی هایی کشیده اند و چه آرزوهایی داشته اند…

مادر که میشوی … غم ، اندوه و شادی هم رنگ دیگری میگیرند و همه اینها گره میخورد به حال فرزندت …

مادر که میشوی … کوه های عالم بر سرت خراب میشود ، وقتی نیش سوزنی به پای فرزندت میرود …

مادر که میشوی …صبور میشوی و با حوصله ، انگار نه انگار تا همین دیروز بی حوصله ترین ادم روی زمین بودی …

مادر که میشوی … ذوق زده ترین ادم دنیا میشوی با هر کار عادی فرزندت …

مادر که میشوی … دلنگران تمام مادرهای زجر کشیده دنیا میشوی و غبطه میخوری به آنهایی که فرزندشان را در راه خدا داده اند …

مادر که میشوی …نگاهت هم مادرانه میشود ، عمیق و دقیق و عاشق و اشکبار …

مادر که میشوی …دلت تنگ میشود برای مادرت و روزهایی که یادت نمی اید در دلش چه گذشت….

تقدیم به بهترین مادرهای دنیا

كمبود ويتامين C
«بادنجان»، «باميه»، «ترب»، «ترشكها»، «ترشك درشت»، «ترشكهاي شيرين»، «تره»، «تره تيزك»، «جعفري»، «جعفري فرنگي»، «چغندر»، «خرفه»، «خيار»، «سيب زميني»، «سيب زميني شيرين»، «سيب زميني هندي»، «سير مزروع»، «شقاقل»، «شلغم»، «شنگ»، «علف چشمه»، «فلفل سبز»، «قارچ خوراكي»، 1 اسني»، 3«كاسني»، «كاهو»، «كدو»، «كلم»، «كنگر فرنگي»، «گشنيز»، «گوجه فرنگي»، «لوبيا»، «مارچوبه»، «نخودفرنگي»، «هندبابري»، «هويج»، «ارزن»، «باقلا»، «جو»، «ذرت»، «سوژا»، «لوبيا چشم بلبلي»، «گردو»، «آلو»، «آلبالو»، «گيلاس»، «انار»، «آناناس»، «انبه»، «آووكادو»، «به»، «پاپايا»، «پرتقال»، «تمشك»، «توت فرنگي»، «خربزه»، «طالبي»، 1 رمالو»، 3«خرمالو»، «زردآلو»، «سيب»، «كيوي»، «گريپ فروت»، «گلابي»، «گواوا»، «گيلاس باربادوس»، «ليموترش»، «ليموعماني»، «موز»، «نارگيل»، «نارنگي»، «هلو»، «هندوانه»، «ترب وحشي»، «خردل»، «رازيانه»، «كاكائو»، «قرهقروت»، «گوجه درختي»، «شويد»، «پسته زميني»، «كرفس»، «برگ ترب»، «گشنيز»، «شاهتره» و «پياز» داراي «ويتامين C» هستند.

كمبود ويتامين B
«اسفناج»، «بادنجان»، «چغندر»، «سيب زميني»، «گوجه فرنگي»، «ارزن»، «يولاف»، «بادام زميني»، «گردو»، «خربزه»، «طالبي»، «خرما»، «ماش»، «باميه»، «زالزالك»، «گواوا»، «انار»، 1 رتيشو»، 3«آرتيشو»، «شاه توت»، «سيب»، «بنه»، «پنير»، «گشنيز» و «پياز» داراي «ويتامين B» هستند.