آدم‌های مهربان در مقابل خوبی های یک طرفه‌شان هرگز احساس حماقت نمی‌کنند!
چون خوب بودن برای آنها عادت شده …

آدم‌های مهربان از سر احتیاجشان مهربان نیستند
آنها دنیا را کوچکتر از آن می‌بینند که بدی کنند …

آدم‌های مهربان خود انتخاب کرده‌اند که نبینند، نشنوند و به روی خود نیاورند…
نه اینکه نمی‌فهمند ….

هزاران فریاد پشت سکوت آدم‌های مهربان هست …
هرگز به آدمهای مهربان زخم نزنیم؛
چون گوشه قلب خدا زخمی میشود …

ﺯﻧﺪﮔﯽ
ﺳﺎﺧﺘﻨﯽ ﺳﺖ
ﻧﻪ ﻣﺎﻧﺪﻧﯽ.
ﺑﻤﺎﻥ ﺑﺮﺍﯼ ” ﺳﺎﺧﺘﻦ “
ﻧﺴﺎﺯ ﺑﺮﺍﯼ ” ﻣﺎﻧﺪﻥ .”
ﻣﻨﺘﻄﺮﻧﺒﺎﺵ
ﮐﺴﯽ ﺑﺮﺍﯾﺖ ﮔﻞ ﺑﯿﺎﻭﺭﺩ!
ﺧﻮﺩﺕ ﺧﺎﮎ ﺭﺍ ﺯﯾﺮﻭ ﺭﻭ ﮐﻦ
ﺑﺬﺭ ﺭﺍ ﺑﮑﺎﺭ
ﺍﺯ ﺁﻥ ﻣﺮﺍﻗﺒﺖ ﮐﻦ
ﮔﻞ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺩﺍﺩ
ﻫﻤﯿﺸﻪ ﺑﺮﺍﯼ ﭼﯿﺰﯼ ﮐﻪ ﻣﯿﺨﻮﺍﻫﯽ ﺗﺎ ﺍﺧﺮﯾﻦ ﻧﻔﺴﻬﺎﯾﺖ ﺗﻼﺵ ﮐﻦ .
ﻭ ﺑﺪﺍﻥ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺍﻥ ﺩﺳﺖ ﺧﻮﺍهی یافت؛

سنگ در بیابان بی ارزش است ولی اگر آن سنگ را پله کنی باعث ترقی میشود

اشتباهات موجب ناراحتی هستند ولی اگر آن هارا تجربه کنی برای خودت

و مثل پله ازشون بری بالا و به موفقیت برسی خیلی به درد بخور هم هستند.

اگر به هدفتان یقین دارید از اشتباهات هراس نداشته باشید حتی آن ها برایتان فرصت هستند.

می گویند* قورباغه? را اگر در داخل آب جوش بیاندازی می میرد

اما اگر همان قورباغه? را اگر در داخل آب سرد بیاندازی و، زیرظرف راآتش روشن کنی تا به همان درجه جوش برسد نمی میرد»

مثلا شیطان? اولش به ما نمی گوید برو با این نامحرم دوست شو، درد دلاتو بکن، دل به دلش بده، حرفاتو بهش بزن

ضمنا می گوید تو خوبی، طرف هم خوبه، برو؛ مسئله هم مطلب واجب ولازمی است، برو برای اینچنین نیت خیر تو خدا راضی است حتی اگر با نامحرم حرف بزنی

بعد ما با کلی غرور که به به! نیتمان هم که خیر است، می رویم و روزی می بیینیم … با اون نامحرم دوست که نه هم صحبتیم!!!

درد دلامونو می گیم آخه تجربه داره!!! دل به دلش میدیم و حرفامونو بهش می زنیم چون خیلی خوب به آدم آرامش میده!!! برادر،خواهرم بشه کلامش خیلی نافذه!!!
(ما همون قورباغه ایم)

آقای قرائتی می گفت گاهی یک جا آتش گرفته نمیشه آروم آروم با طمانینه بگیم: ایـــنـــجــــا داردآتـــــــش مــــی گـــیرد…
ما سریع داد می زنیم و می گوییم : خطر!

حضرت یوسف منتظر نماند، نگفت من چون پیامبرم می مانم و زلیخا را متقاعد می کنم که این کار گناه است.
«دوید به طرف در»?

حضرت علی علیه السلام به زنان جوان سلام نمی داد،(که سلام مرد به زن جوان مکروه هم هست) این یعنی جوانی که تو هرگز نمی توانی علی علیه السلام نمی شوی تو حواست به خودت هست!؟؟

که گناه از نرمش آغاز می شود.?

در روستاهای جنوب هندوستان، ضرب المثل ساده ای رایج است:” اگر دو آدم خوب در جاده ی باریکی از کنار هم بگذرند، در آنجا سه راه بوجود خواهد آمد. اما اگر تنها یک نفر از آنها خوب باشد، دو راه و اگر هر دوی آنها بد باشند، فقط یک راه وجود خواهد داشت.” شاید این مطلب احتیاج به قدری توضیح داشته باشد. اگر هر دوی آنها خوب باشند، هر کدام به دیگری راه می دهد تا عبور کند، یعنی در واقع دو راه دیگر بوجود می آید و وسط راه را باز می گذارند، پس در آنجا سه راه بوجود می آید و آنها لبخند زنان از کنار یکدیگر می گذرند. اگر یک نفر آنها خوب و دیگری بد باشد، آنکه خوب است از راه خارج می شود تا راه را برای عبور آدم بد باز بگذارد. بنا براین دو راه ایجاد می شود. ولی وقتی هر دو نفر بد باشند، آنها رو به روی هم قرار می گیرند و یکدیگر را هول می دهند و ” آهای برو کنار"، ” نه! نه! تو برو کنار” و بدین سان، فقط یک راه وجود دارد.

اگر آرامش می خواهید، پس خودتان را فراموش کنید. اول منافع دیگری را در نظر بگیرید؛ به طور مثال، با گفتن عبارت” چه کاری از من ساخته است؟ چگونه می توانم راحتی شما را فراهم کنم؟” بخشش هماهنگی می آورد، دوست بدارید و ببخشید. اول تامین آسایش و امنیت دیگری را در نظر داشته باشید. با این دو نوع نگرش، تمام دنیا برای ساکنانش یک زیستگاه عالی و مناسب می شود.

گویند شیخ ابو سعید ابوالخیر چند درهم اندوخته بود تا به زیارت کعبه رود.
با کاروانی همراه شد و چون توانائی پرداخت برای مرکبی نداشت پیاده سفر کرده و خدمت دیگران می کرد.
تا در منزلی فرود آمدند و شیخ برای جمع آوری هیزم به اطراف رفت…
در زیر درختی مرد ژنده پوشی با حالی پریشان دید از احوال وی جویا شد و دریافت که از خجالت اهل و عیال در عدم کسب روزی به اینجا پناه آورده است و هفته ای است که خود و خانواده اش در گرسنگی به سر برده اند…
چند درهم اندوخته خود را به وی داد و گفت برو .
مرد بینوا گفت : مرا رضایت نیست تو در سفر حج در حرج باشی تا من برای فرزندانم توشه ای ببرم.
شیخ گفت حج من ، تو بودی و اگر هفت بار گرد تو طواف کنم به زانکه هفتاد بار زیارت آن بنا کنم.

” خاموش بودن‌‍‍‍‌‌‍” نصف حکمت است.

تعقیب نکردن ” دیگران ” ، نصف آرامش است.

مداخله نکردن در ” کار دیگران ” ، نصف ادب است.

من از دنیا فقط اینو دریافتم که :

اونیکه ” قویتر بود ، کمتر زور میگفت ….

اونیکه راحتر میگفت ” اشتباه کردم ” اعتماد به نفسش بالاتر بود…

اونیکه ” صداش ” آرومتر بود ، حرفاش بانفوذتر بود…..

اونیکه خودشو واقعأ ” دوست داشت ” ، بقیه رو واقعی تر دوست داشت….

اونیکه بیشتر ” طنز ” میگفت ،به زندگی جدی تر نگاه میکرد….

اونیکه به ” تفاوت ” بین انسانها واقف بود،بیشتر نقاط مشترک رو باهاشون پیدا میکرد.

وقتى کارمندان به اداره رسیدند ، اطلاعیه بزرگى را در تابلوى اعلانات دیدند که روى آن نوشته شده بود:
دیروز فردى که مانع پیشرفت شما در این اداره بود درگذشت. شما را به شرکت در مراسم تشییع جنازه که ساعت ۱۰ در سالن اجتماعات برگزار مى‌شود دعوت مى‌کنیم!
در ابتدا ، همه از دریافت خبر مرگ یکى از همکارانشان ناراحت مى‌شدند اما پس از مدتى، کنجکاو مى‌شدند که بدانند کسى که مانع پیشرفت آن‌ها در اداره مى‌شده چه کسی بوده است!!؟
این کنجکاوى، تقریباً تمام کارمندان را ساعت۱۰ به سالن اجتماعات کشاند. رفته رفته که جمعیت زیاد مى‌شد هیجان هم بالا مى‌رفت. همه پیش خود فکر مى‌کردند: این فرد چه کسى بود که مانع پیشرفت ما در اداره بود؟ به هر حال خوب شد که مرد!
کارمندان در صفى قرار گرفتند و یکى یکى نزدیک تابوت مى‌رفتند و وقتى به درون تابوت نگاه مى‌کردند ناگهان خشکشان مى‌زد و زبانشان بند مى‌آمد.

آینه‌اى درون تابوت قرار داده شده بود و هر به درون تابوت نگاه مى‌کرد، تصویر خود را مى‌دید. نوشته‌اى نیز بدین مضمون در کنار آینه بود:
تنها یک نفر وجود دارد که مى‌تواند مانع رشد شما شود و او هم کسى نیست جزء خود شما. شما تنها کسى هستید که مى‌توانید زندگى‌تان را متحوّل کنید. شما تنها کسى هستید که مى‌توانید بر روى شادى‌ها، تصورات و موفقیت‌هایتان اثر گذار باشید. شما تنها کسى هستید که مى‌توانید به خودتان کمک کنید.

زندگى شما وقتى که رئیستان، دوستانتان، والدین‌تان، شریک زندگى‌تان یا محل کارتان تغییر مى‌کند، دستخوش تغییر نمى‌شود. زندگى شما تنها فقط وقتى تغییر مى‌کند که شما تغییر کنید، باورهاى محدود کننده خود را کنار بگذارید و باور کنید که شما تنها کسى هستید که مسئول زندگى خودتان مى‌باشید.
مهم‌ترین رابطه‌اى که در زندگى مى‌توانید داشته باشید، رابطه با خودتان است.
خودتان را امتحان کنید. مواظب خودتان باشید. از مشکلات، غیرممکن‌ها و چیزهاى از دست داده نهراسید. خودتان و واقعیت‌هاى زندگى خودتان را بسازید.
دنیا مثل آینه است. انعکاس افکارى که فرد قویا به آن‌ها اعتقاد دارد را به او باز مى‌گرداند. تفاوت‌ها در روش نگاه کردن به زندگى است.