پروردگارا
 
تو زیباترین ” ﺣﻀﻮﺭ ” ﺯﻧﺪﮔﯽ ﻣﻨﯽ
ﻭ ﻣﻦ ﻋﺠﯿﺐ ﺑﻪ ﺁﻏﻮﺷﺖ ﺧﻮ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺍﻡ …

ﺧﻮﮔﺮﻓﺘﻪ ﺍﻡ؛
ﺑﻪ ﺁﺑﯽ ﺁﺳﻤﺎﻧﺖ
ﺑﻪ ﺍﺟﺎﺑﺖ ﻫﺎﯼ ﺑﯿﺸﻤﺎﺭﺕ
ﺑﻪ ﺑﺨﺸﺶ ﻫﺎﯼ ﺳﺨﺎﻭﺗﻤﻨﺪﺍﻧﻪاﺕ

ﺧﻮ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺍﻡ ﺑﻪ ﺗﻤﺎﺷﺎ ﮐﺮﺩﻥ ﻭ
ﺑﻮﯾﯿﺪﻥ ﮔﻠﻬﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﺑﺮﺍﯾﻢ ﻣﯽ فرستی
ﺑﻪ ﺁﻓﺘﺎﺑﯽ ﮐﻪ ﻫﺮ ﺻﺒﺢ ﺑﻪ ﻣﻦ ﻫﺪﯾﻪ می دﻫﯽ

 ﺧﺪﺍوندا…

ﻭﻗﺘﯽ ﺍﺯﻣﻦ ﮔﺮﻓﺘﯽ ﻭ ﺑﺨﺸﯿﺪﯼ، ﻓﻬﻤﯿﺪﻡ ﮐﻪ ﻣﻌﺎﺩﻟﻪ ﯼ ﺯﻧﺪﮔﯽ
ﻧﻪ ﻏﺼﻪ ﺧﻮﺭﺩﻥ براﯼ ﻧﺪﺍﺷﺘﻪ ﻫﺎﺳﺖ
ﻭ ﻧﻪ ﺷﺎﺩ ﺑﻮﺩﻥ ﺑﺮﺍﯼ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﻫﺎ…

ﻣﯽ ﮔﻮﯾﻨﺪ ﭼﺸﻤﻪ ﻫﺎ ﺩﺭ ﺟﺎﺭﯼ ﺷﺪﻥ
ﻭ ﻋﻠﻔﻬﺎ ﺩﺭ ﺳﺒﺰ ﺷﺪﻥ ﻣﻌﻨﯽ ﭘﯿﺪﺍ ﻣﯿﮑﻨﻨد
ﮐﻮﻫﻬﺎ ﺑﺎﻗﻠﻪ ﻫﺎ ﻭ ﺩﺭﯾﺎﻫﺎ ﺑﺎ ﻣﻮﺝ،
ﺯﻧﺪﮔﯽ ﭘﯿﺪﺍ ﻣﯿﮑﻨﻨﺪ
ﻭ ﻫﻤﻪ ﺍﻧﺴﺎﻧﻬﺎ ﺑﺎ ﻋﺸﻖ…

ﭘﺲ ﻗﻠﺒﻢ ﺭﺍ ﭘﺬﯾﺮﺍ ﺑﺎﺵ ﻭ
ﻋﺸﻘﺖ ﺭﺍ ﺑﯿﺶ ﺍﺯ ﭘﯿﺶ ﺩﺭ آﻥ ﺟﺎﯼ ده…

کفشی که برای پای تو مناسب است، ممکن است پای دیگری را زخم کند.

این ناعادلانه است که تمام دستورالعمل های زندگیمان را خودخواهانه درست بدانیم و آن را برای همگان بخواهیم.

همیشه آن چه در ذهن تو می گذرد، اصلِ مطلق نیست…

  قانون زندگی٬ قانون باورهاست
  بزرگان زاده نمی‌شوند٬ ساخته می‌شوند

اميرالمومنين امام علی عليه السلام:

  پاداش مجاهد شهيد در راه خدا، بزرگ‌ تر از پاداش عفيف پاكدامنى نيست كه قدرت بر گناه دارد و آلوده نمى ‌گردد همانا عفيف پاكدامن ، فرشته ‌اى از فرشته‌ هاست.
  حكمت/474

گفتم ای جنگل پیر. تازگیها چه خبر…!!
پوزخندی زدوگفت: هیچ کابوس تبر…!!!
گفتم ازچوب درختان بهار
چه کسان بهر برند….
گفت:انان که درختندو به ظاهر تبرند….
گفتم اما…

مگرازجنس خودت نیس تبر….
پوزخندی زدوگفت

تازگیها چه خبر…….

پند

هرگاه در نمازت عجله کردی،

خواستی زودتر به پایان برسانی!

به یاد بیاور:

همه ی آنچه که می خواهی بعد از نماز بهش برسی
و همه ی آنچه که می ترسی از دست بدهی، بدست همان کسی است، که در مقابلش ایستاده ای!

 
روزی ملانصرالدین را دیدند که بیرون از خانه خود دنبال چیزی میگردد.
از او پرسیدند:ملا ، دنبال چه چیز میگردی؟
ملا گفت:دنبال کلیدم.
پرسیدند: کلیدت را کجا گم کردی؟
ملا گفت :درون خانه.
گفتند: پس چرا اینجا دنبال ان میگردی؟ ملا پاسخ داد : چون داخل خانه تاریک،
اما اینجا روشن است.

ما هم در بیرون به جستجوی خود بر امده ایم، اما تا زمانی که به درون وجودمان بازنگردیم، نمیتوانیم خود را بیابیم.
پس به درون خود بنگریم، یعنی همان جایی که تاریک است.

ﺍﺳﺐ ﻭ ﺍﻻﻏﯽ ﺑﺎ ﻫﻢ ﺳﻔﺮ ﻣﯽ ﮐﺮﺩﻧﺪ .ﺍﻻﻍ ﺑﻪ ﺍﺳﺐ ﮔﻔﺖ : ﺍﮔﺮ ﺩﻟﺖ ﻣﯽ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﻣﻦ ﺯﻧﺪﻩ ﺑﻤﺎﻧﻢ، ﮐﻤﯽ ﺍﺯ ﺑﺎﺭ ﻣﻦ ﺭﺍ ﺑﺮﺩﺍﺭ. ﺍﻣﺎ ﺍﺳﺐ ﺑﻪ ﺍﻭ ﺍﻋﺘﻨﺎﯾﯽ ﻧﮑﺮﺩ. ﺍﻻﻍ ﮐﻪ ﻧﻤﯽﺗﻮﺍﻧﺴﺖ ﺳﻨﮕﯿﻨﯽ ﺁﻥ ﻫﻤﻪ ﺑﺎﺭ ﺭﺍ ﺗﺤﻤﻞ ﮐﻨﺪ، ﺑﻪ ﺯﻣﯿﻦ ﺍﻓﺘﺎﺩ ﻭ ﺟﺎﻥ ﺩﺍﺩ.
ﺁﻥ ﮔﺎﻩ ﺻﺎﺣﺐ ﺍﺳﺐ ﺗﻤﺎﻡ ﺑﺎﺭﻫﺎ ، ﺑﻪ ﺍﺿﺎﻓﻪ ﭘﻮﺳﺖ ﺍﻻﻍ ﺭﺍ ﭘﺸﺖ ﺍﺳﺐ ﮔﺬﺍﺷﺖ. ﺍﺳﺐ ﻫﻤﭽﻨﺎﻥ ﮐﻪ ﺯﯾﺮ ﺑﺎﺭ ﮐﻤﺮ ﺧﻢ ﮐﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩ، ﻧﺎﻟﻪ ﻣﯽ ﮐﺮﺩ ﻭ ﺑﺎ ﺧﻮﺩ ﻣﯽ ﮔﻔﺖ : ﺍﻓﺴﻮﺱ!
ﭼﻪ ﺣﻤﺎﻗﺘﯽ ﮐﺮﺩﻡ. ﻣﻦ ﺣﺎﺿﺮ ﻧﺸﺪﻡ ﺍﻧﺪﮐﯽ ﺍﺯ ﺑﺎﺭ ﺍﻻﻍ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺩﻭﺵ ﺑﮑﺸﻢ. ﺣﺎﻻ ﻧﻪ ﺗﻨﻬﺎ ﻣﺠﺒﻮﺭﻡ ﺑﺎﺭﯼ ﺭﺍ ﮐﻪ ﺑﺮﺩﻭﺵ ﺍﻭ ﺑﻮﺩ، ﺑﻠﮑﻪ ﭘﻮﺳﺖ ﺍﻭ ﺭﺍ ﻫﻢ ﺑﻪ ﺩﻭﺵ ﺑﮑﺸﻢ .

ﻧﻜﺘﻪ: خودخواه نباشیم

زندگی را به فصول سال تشبیه می کنم.
هیچ فصلی همیشگی نیست.
در زندگی نیز روزهایی برای کاشت، داشت، استراحت و تجدید حیات وجود دارد.
زمستان تا ابد طول نمی کشد.
اگر امروز مشکلاتی دارید بدانید که بهار هم در پیش است…!