صلوات :
تحفه‌ای از بهشت است.
صلوات :
روح را جلا می‌دهد.
صلوات :
عطری است
که دهان انسان را خوشبو می‌کند.

خوشبختی در سه جمله است:
تجربه از دیروز ،
استفاده از امروز،
امید به فردا ،

ما با سه جمله زندگی را تباه میکنیم:
حسرت دیروز ،
اتلاف امروز ،
ترس از فردا ،

 خدای من

در سمت توام

دلم باران، دستم باران
دهانم باران، چشمم باران

روزم را با بندگی تو پا گشا می کنم …

هر اذانی که می وزد
پنجره ها باز می شوند
یاد تو کوران می کند …

هر اسم تو را که صدا می زنم
ماه در دهانم هزار تکه می شود …
کاش من همه بودم
کاش من همه بودم
با همه دهان ها تو را صدا می زدم …

کفش های ماه را به پا کرده ام
دوباره عازم توام …

تا بوی زلف یار در آبادی من است
هر لب که خنده ای کند از شادی من است

زندگی با توست
زندگی همین حالاست…
زندگی همین حالاست.

به ما گفتند باید بازی کنید

گفتیم با کی ؟؟

گفتند با تیم دنیا

تا خواستیم بپرسیم بازی چی ؟

سوت آغاز بازی رو زدن

فقط فهمیدیم خدا تو تیم ماست

بازی شروع شد و دنیا پشت سر هم به ما گل میزد

ولی نمیدونم چرا هر وقت به نتیجه نگاه میکردم امتیاز ها برابر بود

تو همین فکر بودم که خدا زد پشتم و خندید

و گفت : نگران نباش تو وقت اضافه میبریم

حالا بازی کن گفتم آخه چطوری ؟؟؟

بازم خندید و گفت : خیلی ساده

فقط پاس بده به من

باقیش با من …

پس ،خدایا به امید تو …

ﮐﻔﮕﯿﺮﺵ_ﺗﻪ_ﺩﯾﮓ_ﺧﻮﺭﺩﻩ …»

ﺩﺭ ﻗﺪﯾﻢ ﻭﻗﺘﯽ ﻧﺬﺭﯼ ﻣﯽ ﭘﺨﺘﻨﺪ، ﻣﺮﺩﻡ ﺑﺮﺍﯼ ﮔﺮﻓﺘﻦ ﻏﺬﺍ
ﺻﻒ ﻣﯽ ﮐﺸﯿﺪﻧﺪ . ﻫﻨﮕﺎﻣﯽ ﮐﻪ ﻏﺬﺍ ﺩﺭ ﺣﺎﻝ ﺗﻤﺎﻡ ﺷﺪﻥ
ﺑﻮﺩ ﺁﺷﭙﺰ ﮐﻔﮕﯿﺮﺵ ﺭﺍ ﻣﺤﮑﻢ ﺑﻪ ﺗﻪ ﺩﯾﮓ ﻣﺴﯽ ﻣﯿﺰﺩ ﻭ
ﺻﺪﺍﯼ ﺗﺎﻕ ﺗﺎﻕ ﺩﯾﮓ ﺧﺎﻟﯽ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻣﯿﺎﻭﺭﺩ ﺑﺎ ﺍﯾﻦ ﮐﺎﺭ ﺑﻪ
ﮐﺴﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺻﻒ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﺧﺒﺮ ﻣﯽ ﺩﺍﺩﻧﺪ ﮐﻪ ﻏﺬﺍ ﺗﻤﺎﻡ
ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ .
ﮐﻢ ﮐﻢ ﺍﯾﻦ ﻣﺴﺌﻠﻪ ﺑﻪ ﺻﻮﺭﺕ ﺿﺮﺏ ﺍﻟﻤﺜﻠﯽ ﺩﺭﺁﻣﺪ ﻭ ﻭﻗﺘﯽ
ﺑﻪ ﮐﺎﺭ ﻣﯽ ﺭﻭﺩ ﮐﻪ ﺑﺨﻮﺍﻫﻨﺪ ﺑﻪ ﻓﺮﺩﯼ ﺑﮕﻮﯾﻨﺪ ﺩﯾﺮ ﺭﺳﯿﺪﻩ
ﻭ ﺩﯾﮕﺮ ﻣﺜﻞ ﻗﺒﻞ ﺛﺮﻭﺕ ﯾﺎ ﭘﻮﻝ ﻭ ﺍﻣﻮﺍﻟﯽ ﻧﯿﺴﺖ …
ﺗﺼﻮﯾﺮ ﻣﺮﺑﻮﻁ ﺍﺳﺖ ﺑﻪ ﻧﺬﺭﯼ ﭘﺰﯼ ﺩﺭ ﻗﺪﯾﻢ ﻭ ﺁﺑﮑﺶ
ﮐﺮﺩﻥ ﺑﺮﻧﺞ ﮐﻪ ﻧﺮﺩﺑﺎﻧﯽ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺻﻮﺭﺕ ﺍﻓﻘﯽ ﺭﻭﯼ ﺯﻣﯿﻦ
ﻗﺮﺍﺭ ﻣﯿﺪﺍﺩﻧﺪ ﻭ ﺁﺑﮑﺶ ﻫﺎﯼ ﺣﺼﯿﺮﯼ ﺑﺮﻧﺞ ﺭﺍ ﺭﻭﯼ ﻓﻀﺎﯼ
ﺧﺎﻟﯽ ﻧﺮﺩﺑﺎﻥ ﻣﯿﮕﺬﺍﺷﺘﻨﺪ…»

ضرب_المثل

پرسش و پاسخ با استاد الهی قمشه ای

 نظر شما در مورد جاودانگی روح چیست و اگر من قبل از تولد هم بوده ام پس چرا چیزی از آن دوران به خاطر نمی آورم؟

 پاسخ: درباره جاودانگی روح می توان نخست به آثار افلاطون به خصوص مکالمات کوتاهتر او مراجعه کرد (Phaedo, Phaedrus, Meno). علاوه بر این ادبیات ما به خصوص مثنوی آکنده از اعتقاد به جاودانگی روح است و سّر جاودانگی روح و فنا پذیری جسم این است که مرگ انحلال اجزاء هر چیز است و جسم طبیعتاً در معرض هلاکت است زیرا از میلیاردها ذره تشکیل شده است اما روح یک حقیقت بسیط و تجزیه ناپذیر است و مرگ کاری با آن نمی تواند انجام دهد.

با خود ملک الموت بگوید هله واگرد  کین جا نکند هیچ سلاح تو سلاحی

به یاد نیاوردن خاطرات گذشته نشان از نبودن نیست کما اینکه شما در شیرخوارگی بوده ايد و چیزی از آن دوران به یاد ندارید. امّا به معنای دیگری باید گفت که ما چه بسیار خاطرات ارزشمند از زندگی پیشین داریم که سرچشمه هنرها و اخلاق و علم ها است. فطرت انسان جویای زیبایی، دانایی و نیکویی است و ما با این سه عشق به دنیا آمده ایم. موسیقی خاطرات ازلی ماست و همینطور زیبايي های دیگر

دختر خردسالی وارد یک مغازه جواهر فروشی شد و به گردن بند یاقوت نشانی که در پشت ویترین بود اشاره کرد و به صاحب مغازه گفت: «این گردن بند را برای خواهر بزرگم می خواهم. ممکن است آن را به زیباترین شکل ممکن بسته بندی کنید؟»

صاحب مغازه با کمی تردید به دخترک نگاهی کرده و پرسید: «چقدر پول همراهr خود داری؟»
.
دختر، از جیب خود دستمال کوچکی را بیرون آورد و گره های آن را به دقت باز کرد. سپس در حالیکه محتویات آن را روی میز می ریخت با هیجان از جواهر فروش پرسید: «این کافی است؟». پولی که او به همراه خود داشت، در واقع چند سکه پول خرد بود.
.
دخترک ادامه داد: «امروز روز تولد خواهر بزرگم است. می خواهم این گردن بند یاقوت را به عنوان هدیه روز تولد، به او بدهم. پس از فوت مادرمان، خواهر بزرگم ، مثل مادر از ما مراقبت می کند. فکر می کنم او این گردن بند را دوست داشته باشد چون رنگ آن، درست همرنگ چشمان اوست.»
.
صاحب مغازه، گردن بند یاقوتی که دخترک می خواست را آورد و آن را در یک جعبه کوچک قرار داده و با کاغذ کادوی قرمز رنگی بسته بندی نمود. سپس بر روی آن یک روبان سبز چسباند و به دخترک داد و گفت: «وقتی می خواهی از خیابان رد شوی، دقت کن.» دختر کوچک شاد و خندان در حالیکه به بالا و پایین می پرید، به سمت خانه روان شد.

شب، هنگامی که جواهر فروش می خواست مغازه اش را تعطیل کند، دختری زیباروی با چشمانی آبی وارد مغازه شد. او یک جعبه کوچک جواهر که بسته بندی آن باز شده بود روی میز قرار داده و پرسید: «این گردن بند از مغازه شما خریداری شده است؟ قیمت آن چقدر است؟»
.
صاحب مغازه پاسخ داد که «قیمت کالاهای این مغازه، رازی است بین من و خریدار.» دختر زیبا رو گفت: « خواهر کوچک من فقط مقداری پول خرد داشت. این گردن بند اصل است و قیمت آن بالاست. پول خواهر من به این گردن بند یاقوت کبود نمی رسد.»

صاحب مغازه جعبه جواهر را مجدداً دوباره با دقت بسته بندی کرده و روبان آن را بر روی آن چسباند. سپس آن را به دختر زیبا داده و گفت: «خواهر کوچک شما، در مقایسه با تمامی انسان ها، قیمت بالاتری بابت این گردن بند پرداخته؛ چون او همه دار و ندار خود را برای خرید آن داده است.»

از خدا پرسید: «خوشبختی را کجا می‌توان یافت؟»
خدا گفت: «آن را در خواسته‌هایت جستجو کن و از من بخواه تا به تو بدهم.»
با خود فکر کرد و فکر کرد: «اگر خانه‌ای بزرگ داشتم بی‌گمان خوشبخت بودم.»
خداوند به او داد.
«اگر پول فراوان داشتم یقیناً خوشبخت‌ترین مردم بودم.»
خداوند به او داد.
اگر… اگر… و اگر…
اینک همه چیز داشت اما هنوز خوشبخت نبود.
از خدا پرسید: «حالا همه چیز دارم اما باز هم خوشبختی را نیافتم.»
خداوند گفت: «باز هم بخواه.»
گفت: «چه بخواهم؟ هر آنچه را که هست دارم.»
خدا گفت: «بخواه که دوست بداری، بخواه که دیگران را کمک کنی، بخواه که هر چه را داری با مردم قسمت کنی.»
او دوست داشت و کمک کرد و در کمال تعجب دید لبخندی را که بر لبها می‌نشیند و نگاه‌های سرشار از سپاس به او لذت می‌بخشد.
رو به آسمان کرد و گفت: «خدایا خوشبختی اینجاست؛ در نگاه و لبخند دیگران.»