می گویند با هــرکس باید مثـــلِ خــودش رفتـــار کرد…

شمـــا گــــوش نکنید…!!!

چون اگـــر چنیــن بود؛
از مَنـــش و شخصـــیت هیچکس چیزی باقـــی نمی ماند…

هر کس هرچه به ســـرَت آورد ،فقط خـــــودت باش…
نگــــذار برخورد نـــادرست آدمهـــا،اصـــالت و طبیعتِ تو را خدشـــه دار کند…

اگر جـــواب هر جفـــایی ، بـــدی بود؛
که داستان زنــــدگی ما خـــالی از آدمهـــای خـــوب می شد…!!!

شکسپیر میگوید :
وقتی میتوانستم صحبت کنم ، گفتند: گوش کن…
وقتی میتوانستم بازی کنم ، مرا کار کردن آموختند …
وقتی کاری پیدا کردم ، ازدواج کردم …
وقتی ازدواج کردم ، بچه ها آمدند …
وقتی آنها را درک کردم ، مرا ترک کردند.!!
وقتی یاد گرفتم چگونه زندگی کنم ، زندگی تمام شد…
,,” زیبا زندگی کنید",,

از گره های بی شمار زندگی گله نمیکنم
در اولین لحظه ای که بدنیا آمدم
گره ای به نافم زدند که معنای گره را بفهمم!
همان لحظه دانستم که همیشه گره معنای بدی ندارد…
شاید حکمتی در این گره هاست!
با خوشبینی و صبر هر گره را با رنگی زیبا کنار گره بعدی میگذارم و خدا را شکر می کنم که توانایی مقابله با آنچه سرنوشت برایم رقم زده دارم؛
شاید روزی برسد که با این همه گره فرشی زیبا ببافم
فرشی که خالق هستی نقشه اش را کشیده و مرا برای بافتنش برگزیده؛
چرا که استعداد و توانایی لازم را در من دیده!
و من هر لحظه شکرگزارم

خداوندا شکرت !

از امام پرسيدند:

خداوند چگونه با وجود کثرت انسان‌ها به حسابشان رسیدگی می‌کند؟

 امام فرمود : همانگونه که با وجود کثرتشان روزیشان می‌دهد.

پرسيدند: چگونه حسابشان را مى‌رسد و او را نمى‌بينند؟

 امام فرمود : همانگونه که روزیشان می‌دهد و او را نمی‌بینند.

وسئل عليه السلام :
كيف يحاسب الله الخلق على كَثْرتهم؟
فقال عليه السلام :كَمَا يَرْزُقُهُمْ عَلَى كَثْرَتِهِمْ.
فَقيل: كيف يُحاسِبُهُم ولا يَرَوْنَهُ؟
قال عليه السلام : كَمَا يَرْزُقُهُمْ وَ لاَ يَرَوْنَهُ.

نهج البلاغه_شماره 127_حکمت 300

به زندگی فكركن ولی برای زندگی غصه نخور ،
ديدن، حقيقت است ولی درست ديدن فضيلت ،…!
ادب خرجی ندارد ولی همه چيز را ميخرد !
زندگی معلم بی رحمی است كه اول امتحان ميكند و بعد درس ميدهد!!
با شروع هر صبح فكر كن تازه به دنيا آمدی ،

مهربان باش دوست بدار شايد كه فردایی نباشد ،
شاید هم فردایی باشد ولی عزیزی نباشد…!!

 حضرت فاطمه علیها السّلام فرمودند:
لا اَرُدُّ الخَیرَ إذا نَزَلَ الخیرُ بِبابی؛

هر گاه خیر به در خانه ام فرود آید، آن را بر نمی گردانم.

 شرح حدیث:

 این سخن را حضرت زهرا (علیها السّلام) وقتی بیان کرد که تازه مسلمانی عرب در مسجد مدینه از مردم درخواست کمک کرد.

 سلمان فارسی برای رفع نیاز او برخاست و به هر جا رفت، دست خالی برگشت.

 در راه بازگشت به مسجد نگاهش به خانه ی حضرت زهرا (علیها السّلام) افتاد.
  به امید دریافت کمک از این خاندان سخاوت و بزرگواری درِ خانه را زد و ماجرا را به آن بانوی بزرگوار نقل کرد.

 حضرت فاطمه (علیها السّلام ) فرمود:
ای سلمان! سوگند به خدایی که محمد صلّی الله علیه و آله و سلّم را به حق به نبوّت مبعوث کرد،
 سه روز است چیزی نخورده ایم
 و حسن و حسین از شدّت گرسنگی و بی حالی به خواب رفته اند، ولی وقتی خیر به در خانه ام آمده باشد، آن را رد نمی کنم.

 آن گاه پیراهنی را به سلمان داد تا نزد کسی گرو بگذارد و مقداری خرما و جو قرض کند و همان را به آن تازه مسلمان فقیر احسان کرد.

 احقاق الحق، ج 10، ص 321
منبع: حکمت های فاطمی، جواد محدثی

ﻏﻨﭽﻪ ﺧﻨﺪﯾﺪ ﻭﻟﯽ ﺑﺎﻍ ﺑﻪ ﺍﯾﻦ ﺧﻨﺪﻩ ﮔﺮﯾﺴﺖ
غنچه ﺁﻧﺮﻭﺯ ﻧﺪﺍنست ﺍﯾﻦ ﮔﺮﯾﻪ ﺯ ﭼﯿﺴﺖ !

ﺑﺎﻍ ﭘﺮ ﮔﻞ ﺷﺪ ﻭ ﻫﺮ ﻏﻨﭽﻪ ﺑﻪ ﮔﻞ ﺷﺪ ﺗﺒﺪﯾﻞ
ﮔﺮﯾﻪ ﯼ ﺑﺎﻍ ﻓﺰﻭﻥ ﺗﺮ ﺷﺪ ﻭ ﭼﻮﻥ ﺍﺑﺮ ﮔﺮﯾﺴﺖ

ﺑﺎﻏﺒﺎﻥ ﺁﻣﺪ ﻭ ﯾﮏ ﯾﮏ ﻫﻤﻪ ﮔﻞ ﻫﺎ ﺭﺍ ﭼﯿﺪ
ﺑﺎﻍ ﻋﺮﯾﺎﻥ ﺷﺪ ﻭ ﺩﯾﺪﻧﺪ ﮐﻪ ﺍﺯ ﮔﻞ ﺧﺎﻟﯿﺴﺖ

ﺑﺎﻍ ﭘﺮﺳﯿﺪ ﭼﻪ ﺳﻮﺩﯼ ﺑﺮﯼ ﺍﺯ ﭼﯿﺪﻥ ﮔﻞ ؟
ﮔﻔﺖ : ﭘﮋﻣﺮﺩﮔﯽ ﺍﺵ ﺭﺍ ﻧﺘﻮﺍﻧﻢ ﻧﮕﺮﯾﺴﺖ

ﻣﻦ ﺍﮔﺮ ﺍﺯ ﺭﻭﯼ ﻫﺮ ﺷﺎﺧﻪ ﻧﭽﯿﻨﻢ ﮔﻞ ﺭﺍ
ﭼﻪ ﺑﻪ ﮔﻠﺰﺍﺭ ﻭ ﭼﻪ ﮔﻠﺪﺍﻥ ، ﺩﮔﺮ ﻋﻤﺮﺵ ﻧﯿﺴﺖ

ﻫﻤﻪ ﻣﺤﮑﻮﻡ ﺑﻪ ﻣﺮﮔﻨﺪ ، ﭼﻪ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﭼﻪ ﮔﯿﺎﻩ
ﺍﯾﻦ ﭼﻨﯿﻦ ﺍﺳﺖ ﻫﻤﻪ ﮐﺎﺭ ﺟﻬﺎﻥ ﺗﺎ ﺑﺎﻗﯿﺴﺖ

ﮔﺮﯾﻪ ﯼ ﺑﺎﻍ ﺍﺯ ﺍﯾﻦ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﺍﻭ ﻣﯿﺪﺍﻧﺴﺖ
ﻏﻨﭽﻪ ﮔﺮ ﮔﻞ ﺑﺸﻮﺩ ، ﻫﺴﺘﯽ ﺍﺯ ﺍﻭ ﮔﺮﺩﺩ ﻧﯿﺴﺖ

ﺭﺳﻢ ﺗﻘﺪﯾﺮ ﭼﻨﯿﻦ ﺍﺳﺖ ﻭ ﭼﻨﯿﻦ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺑﻮﺩ
ﻣﯿﺮﻭﺩ ﻋﻤﺮ ﻭﻟﯽ ﺧﻨﺪﻩ ﺑﻪ ﻟﺐ ﺑﺎﯾﺪ ﺯیست !

مهربانی دیوارنمیخواهد
مهربانی یک دل دریایی میخواد
دلی به وسعت دشت و دشتی به اندزه ی گذشت میخواد
سرچهاراه وقتی چراغ هنوز زرد هست
به حق وحقوق همدیگه هجوم نبریم.چه زیبا میشد این دنیا
اگر شاه و گدا کم بود
اگر بر زخم هر قلبی
همان اندازه مرهم بود
چه زیبا میشد این دنیا
اگر دستی بگیرد دست
اگر قدری محبت را
به ناف زندگانی بست
چه زیبا میشد این دنیا
کمی هم با وفا باشیم
نباشد روزگاری که
نمک بر زخم هم پاشیم
چه زیبا میشد این دنیا
نیاید اشک محرومی
زمین و آسمان لرزد
ز آه و درد مظلومی
چه زیبا میشد این دنیا