ای دل کوچک من
ﻏﺼﻪ ﻧﺨﻮﺭ، ﺗﻮ ﺧﺪﺍﯾﯽ ﺩﺍﺭﯼ
ﮐﻪ ﺑﺰﺭﮒ ﺍﺳﺖ؛ ﺑﺰﺭﮒ
ﻭ ﺑﻪ ﻗﻮﻝ ﺳﻬﺮﺍﺏ:

ﺩﺭ ﻫﻤﯿﻦ ﻧﺰﺩﯾﮑﯿﺴت
ﺍﯼ ﺩﻝ ﮐﻮﭼﮏ ﻣﻦ
ﺑﮕﺬﺍﺭ ﻏﻢ ﻭ ﻏﺼﻪ ﺑﺒﺎﺭﺩ
ﺷﺎﯾﺪ ﺍﯾﻨﺒﺎﺭ ﺧﺪﺍ ﻣﯿﺨﻮﺍﻫﺪ
ﮐﻪ ﺧﻮﺩﺵ ﭼﺘﺮ تو باشد
که بمانی؛ نروی

 امیر بیان امام علی (ع)میفرمایند:

در آنجا که باید سخن گفت؛ خاموشی سودی ندارد، و در آنجا که باید سکوت کرد، هیچ خیری در کلام نخواهد بود!

 حکمت 471 نهج البلاغه

 همه افراد خوشبخت خدا را در دل دارند

 پس تو را چه غم که اینقدراحساس تنهایی میکنی ؟

 بدان در تنها ترین لحظات و در هر شرایط

 خداوند با توست . . .

به زندگی فکر کن
ولی برای زندگی غصه نخور
دیدن حقیقت است
ولی درست دیدن، فضیلت
ادب خرجی ندارد،
ولی همه چیز را می خرد.
با شروع هر صبح
فکر کن تازه به دنیا آمده ای
مهربان باش و دوست بدار و عاشق باش
شاید فردایی نباشد
شاید فردایی باشد اما عزیزی نباشد …

#الهی_قمشه_ای

‌آدمها مثل کتابند …

از روی بعضی ها باید مشق نوشت

از روی بعضی ها باید جریمه نوشت

بعضی ها را باید چند بار خواند تا
معنیشان را فهمید

بعضیها را باید نخوانده کنار گذاشت

آدمها به لبخندی که به لبها مینشانند

و به احساسی خوبی که برجا میگذارند
ماندگارند …

یک غذاخوری بین راهی ، بر سردر ورودی اش با خط درشت نوشته بود :

《شما دراین مکان غذا میل بفرمایید ، ما پول آنرا از نوه ی شما دریافت خواهیم کرد !》

راننده ای با خواندن این تابلو ، اتومبیلش را فورا ” پارک کرد و وارد رستوران شد و ناهار مفصلی را سفارش داد و نوش جان کرد .بعد از خوردن غذا ، سرش را پایین انداخت که بیرون برود ؛ ولی دید پیش خدمت با صورتحسابی بلند و بالا جلویش سبز شده است . با تعجب پرسید :

《 مگر شما ننوشته اید پو ل غذارا از نوه ی من خواهید گرفت ?! .》

پیش خدمت با خنده جواب داد :

《چرا قربان ، ما پول غذای امروز شما را ازنوه تان خواهیم گرفت ؛ ولی این صورت حساب مربوط به پدر بزرگ مرحوم شماست
نتيجه：اين داستان حقيقتي را در قالب طنز بيان مي دارد که کاملا مصداق دارد..

ممکن است ما کارهایی را انجام دهيم که آيندگان مجبور به پرداخت بهاي آن باشند…

باختن یک رویداد است، اما بازنده بودن یک مدل ذهنی است.

بخت خوش یک رویداد است، اما خوشبختی یک مدل ذهنی است.

تنها ماندن یک رویداد است، اما تنهایی یک مدل ذهنی است.
مجبور شدن یک رویداد است، اما باور به جبر یک مدل ذهنی است.
تغییر کردن یک رویداد است، اما در جستجوی تغییر بودن یک مدل ذهنی است.
زنده بودن یک رویداد است، اما زندگی کردن یک مدل ذهنی است.
حواسمان باشد که…

رویدادها را ما انتخاب نمی‌کنیم
ولی مدل‌های ذهنیمان را خودمان میسازیم !

غنچه باغ بهشتم ،گل سرخ چمنم …
هم دمم ، هم نفسم ، نام من اینست : زنم

شعر اگر شعر شود خال و خطی از من هست
مرد اگر مرد شود ، مادر او کیست ؟ منم !

زخمی از غربت نارنج و ترنج است دلم
یوسفی گم شده در معجزه پیرهنم

دردها داشته ام از غم تاریخی عشق
از ندانستن ِقدرم چه کبودست تنم …

مرغ افسانه ایم ، شاه پر ققنوسم …
زندگی بال و پری یافته از سوختنم

صبر نام دگرم بود و تو می دانستی
چشم بستی بروم ، حرف دلم را نزنم

گرچه در دورترین نقطه دنیا باشم
می تپد قلب غزل پیش زنان وطنم