اگر انسان ماجراجویی پیشه کند، بی تردید تجربه هایی کسب می کند که دیگران از آن محرومند.
ما برای در پیش گرفتن این سفر، شیر یا خط انداختیم. شیر آمد؛ یعنی باید رفت.
و ما رفتیم. اگر خط هم می آمد و حتی اگر ده بار پشت سر هم خط می آمد،
ما آن را شیر می دیدیم و به راه می افتادیم.
انسان میزان همه چیز است. نگاه من است که به همه چیز معنا می دهد.
ما می خواستیم اینگونه باشد و شد. مهم نبود که آیا شتابزده تصمیم گرفتیم یا نه. مهم آن بود که گام در راهی می گذاشتیم که دوست داشتیم.
ما به راه افتادیم و رفتیم و رفتیم. هنگامی که باز گشتیم دیگر آن آدم پیشین نبودیم.
عوض شده بودیم. سفر نگاه ما را به اوج ها برده بود.
بزرگ تر شده بودیم…!

ازعلامه طباطبايي سوال کردند که چکار کنيم که در نماز حواسمان جمع باشد؟
ايشان فرمودند:
قبل از نماز مراقب زبان خودتان باشيد .
نماز با حضور قلب مزد است و به هر کسي نمي دهند و اين هديه را به کسي مي دهند که
قبلا زحمتي کشيده باشد.

گاهی چه دلگرفته میشوی از خدا?
و گاهی چه بی تاب و دلتنگ
گاهی از حکمتش ناراضی
و گاهی شاکر و خوشحال
گاهی مشکوک و گاهی مجذوب عدالتش?
گاهی بسیار نزدیک و گاه بیشمار دور..
خدا که همان خداست…
ای کاش ما اینقدر
گاهی به گاهی نمیشدیم?

من اینگونه خواهم زیست …
پر امید ، پیگیر و پایان ناپذیر …
حتی اگر عادت به تحمل رنج ها باشد.
و دوست خواهم داشت هر چیز یا هر کسی که لایق دوست داشتن باشد.
و با اوست که به رنگهای بی نهایت حیات دست خواهم یافت.
رنجها هم همیشه هستند .
زندگی بدون رنج مدرسه ای خواهد بود که هر سال باید در کلاس اول آن درجا زد .
هیچ گاه به خاطر تجربه دردهای بزرگ زندگی گلایه مند نباشید.
این دردها باعث می شوند بعدها به دردهای کوچک فقط لبخند بزنید و از کنار آن به راحتی عبور کنید.

ﺍﮔﺮ ﮐﺴﯽ ﺗﻮ ﺭﺍ ﺑﺎ ﺗﻤﺎﻡ ﻣﻬﺮﺑﺎﻧﯿﺖ ﺩﻭﺳﺖ ﻧﺪﺍﺷﺖ ،
ﺩﻟﮕﯿﺮ ﻣﺒﺎﺵ ﮐﻪ ﻧﻪ ﺗﻮ ﮔﻨﺎﻫﮑﺎﺭﯼ ﻧﻪ ﺍﻭ !
ﺁﻧﮕﺎﻩ ﮐﻪ ﻣﻬﺮ ﻣﯽ ورزی ‌
ﻣﻬﺮﺑﺎﻧﯿﺖ ﺗﻮ ﺭﺍ ﺯﯾﺒﺎﺗﺮﯾﻦ ﻣﻌﺼﻮﻡ ﺩﻧﯿﺎ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ ﭘﺲ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ
ﮔﻨﺎﻫﮑﺎﺭ ﻣﺒﯿﻦ !
ﻣﻦ ﻋﯿﺴﯽ ﻧﺎﻣﯽ ﺭﺍ ﻣﯽ ﺷﻨﺎﺳﻢ ﮐﻪ ﺩﻩ ﺑﯿﻤﺎﺭ ﺭﺍ ﺩﺭ ﯾﮏ ﺭﻭﺯ ﺷﻔﺎ
ﺩﺍﺩ
ﻭ ﺗﻨﻬﺎ ﯾﮑﯽ ﺳﭙﺎﺳﺶ ﮔﻔﺖ !
ﻣﻦ ﺧﺪﺍﯾﯽ ﻣﯽ ﺷﻨﺎﺳﻢ ﮐﻪ ﺍﺑﺮ ﺭﺣﻤﺘﺶ ﺑﻪ ﺯﻣﯿﻦ ﻭ ﺯﻣﺎﻥ ﺑﺎﺭﯾﺪﻩ
ﯾﮑﯽ ﺳﭙﺎﺳﺶ ﻣﯽ ﮔﻮﯾﺪ ﻭ ﻫﺰﺍﺭﺍﻥ ﻧﻔﺮ ﮐﻔﺮ !
ﭘﺲ ﻣﭙﻨﺪﺍﺭ ﺑﻬﺘﺮ ﺍﺯ ﺁﻧﭽﻪ ﻋﯿﺴﯽ ﻭ ﺧﺪﺍﯾﺶ ﺭﺍ ﺳﭙﺎﺱ ﮔﻔﺘﻨﺪ
ﺍﺯ ﺗﻮ ﺑﺮﺍﯼ ﻣﻬﺮﺑﺎﻧﯿﺖ ﻗﺪﺭﺩﺍﻧﯽ ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ !
ﭘﺲ ﺍﺯ ﻧﺎﺳﭙﺎﺳﯽ ﻫﺎﯾﺸﺎﻥ ﻣﺮﻧﺞ ﻭ ﺩﺭ ﺷﺎﺩ ﮐﺮﺩﻥ ﺩﻟﻬﺎﯾﺸﺎﻥ
ﺑﮑﻮﺵ
ﮐﻪ ﺍﯾﻦ ﺭﻭﺡ ﺗﻮﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﺎ ﻣﻬﺮﺑﺎﻧﯽ ﺁﺭﺍﻡ ﻣﯽ ﮔﯿﺮﺩ !
ﺧﻮﺑﯽ ﺩﻟﯿﻞ ﺟﺎﻭﺩﺍﻧﮕﯽ ﺗﻮ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺷﺪ ؛
ﭘﺲ ﺑﻪ ﺭﺍﻫﺖ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﺑﺪﻩ

زندگی فرصتی بس کوتاهیست
تا بدانیم که مرگ …
آخرین نقطه ی پرواز پرستوها نیست ؛
مرگ هم حادثه است
مثل افتادن برگ
که بدانیم پس از خواب زمستانی خاک
نفس سبز بهاری جاریست !

دانشمندی در بیابان به چوپانی رسید و به او گفت :
چرا به جای تحصیل علم ، چوپانی می کنی ؟
چوپان در جواب گفت :
آنچه خلاصه دانشهاست یاد گرفته ام .
دانشمند گفت :
خلاصه دانشها چیست؟
چوپان گفت : پنج چیز است :
تا راست تمام نشده ، دروغ نگویم .
تا مال حلال تمام نشده ، حرام نخورم .
تا از عیب و گناه خود پاک نگردم ، عیب مردم نگویم .
تا روزیِ خدا تمام نشده ، به در خانهٔ دیگری نروم .
تا قدم به بهشت نگذاشته ام ، از هوای نفس و شیطان ، غافل نباشم.
دانشمند گفت : حقاً که تمام علوم را دریافته ای ، هر کس این پنج خصلت را داشته باشد از آب حقیقت علم و حکمت سیراب شده است !

عقاب هيچگاه با مار در روى زمين نبرد نمي كند. بلكه مار را از روى زمين بلند كرده به آسمان مي برد.
عقاب ميدان مبارزه را عوض مي كند.
مار در آسمان توان هيچ كارى را ندارد، نه تاب مقاومت، نه قدرتى، و نه حتى تعادل جسمي، بلكه ضعيف است و آسيب پذير. در حاليكه بر روى زمين قدرتمند، زرنگ، و كشنده است.
توسط “دعا” نبردهاى زندگي تان را به قلمرو امور روحانى ارتقاء دهيد. وقتى وارد قلمرو روحانى مي شويد، خدا براى شما نبرد مي كند.
با دشمن در محدوده و قلمرو وى وارد نبرد نشويد، مانند عقاب ميدان مبارزه را عوض كنيد، و بوسيله دعا بگذاريد خدا مسئوليت بقيه كارها را بعهده بگيرد. در اينصورت پيروزى شما قطعى خواهد بود
پيوسته دعا كنيد تا هميشه پيروز باشيد.