قسمت جالبی از متن کتاب تسخیر شدگان داستايوفسكى؛؛؛؛؛

هر"پرهیزکاری"گذشته ای دارد!!!!!…..
وهر"گناه کاری"آینده ای!!!!!…..
پس قضاوت نکن………!!!
میدانم اگر:
قضاوت نادرستی در مورد کسی بکنم…
دنیا تمام تلاشش را میکند تا مرا در شرایط او قرار دهد. تا به من ثابت کند…
در تاریکی همه ی ما شبیه یکدیگر یم…
“پناه “؛
میبرم به “خدا “،
از عیبی که؛
“امروز “درخود میبینم
و؛
“دیروز “
“دیگران را “به خاطر،
“همان عیب"ملامت کرده ام…
محتاط باشیم، در “سرزنش “
و"قضاوت کردن “دیگران
وقتی ؛
نه از” دیروزاو"خبر داریم،
نه از"فردای خودمان”

باز پوشاندی گناهم را و مشتم وا نشد
باز هم این بنده پیش هیچکس رسوا نشد

مانده ام تا که گناهم را کجا مخفی کنم
این گناهان کبیره هیچ جایی جا نشد

خواستم تا بین آغوش کسی گریه کنم
هرچه گشتم خوبتر از تو کسی پیدا نشد

خواستم مثل تمام بندگان خوب تو
چند روزی بنده ی خوبی شوم اما نشد

خواستم تا چند روزی توبه ام را نشکنم
هرچه کردم آخرش یک روز هم حتی نشد

آبرویی را که با بدبختی و بیچارگی
قطره قطره جمع کردم وانگهی دریا نشد

خوش به حال آنکسی که رو سفید فاطمه است
مثل من این روزها شرمنده زهرا نشد

ﻟﺤﻈﺎﺕ ﺑﺰﺭﮒ
ﺁﻥ ﻟﺤﻈﺎﺗﯽ ﻧﯿﺴﺘﻨﺪ
ﮐﻪ ﺩﯾﮕﺮﺍﻥ ﺑﺮﺍﯾﺖ ﻫﻮﺭﺍ ﻣﯽ ﮐﺸﻨﺪ.
و ﻟﺤﻈﺎﺗﯽ ﺑﺰﺭﮒ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ
ﺗﻮ ﺗﻨﻬﺎ ﻣﺎﻧﺪﻩ ﺍﯼ ﻭ
ﻫﯿﭽﮑﺲ ﺑﻪ ﺗﻮ ﺍﻋﺘﻤﺎﺩﯼ ﻧﺪﺍﺭﺩ
ﻭ ﺗﻮ ﺗﺼﻤﯿﻢ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺍﯼ ﭘﯿﺸﺮﻓﺖ ﮐﻨﯽ.

۳. جمله از مرحوم شیخ رجبعلی خیّاط :

1. سعی کنید صفات خدایی در شما زنده شود.

  خداوند کریم است ، شما هم کریم باشید.

  رحیم است ، رحیم باشید.

ستّار است ، ستّار باشید.

2 . کار را فقط برای خدا انجام دهید ؛ نه برای ثواب یا ترس از جهنم.

3 . دلت را انبار پنبه مکن ،
سعی کن دلت خدا را نشان دهد.

از جمله مهمترین آموزه‌های قرآن کریم، احترام به پدر و مادر است.

در اهمیت این فریضه الهی همین بس که خداوند متعال بعد از سفارش به توحید و یگانه پرستی سفارش و تأکید به حفظ حرمت ایشان نموده است.

در چهار سوره از قرآن مجید، نیکی به والدین بلا فاصله بعد از مساله توحید قرار گرفته که این همردیف بودن دو مسأله بیانگر این است که اسلام تا چه حد برای پدر و مادر احترام قائل است.

 «واعْبُدُوا اللَّهَ وَ لا تُشْرِکُوا بِهِ شَیْئاً وَ بِالْوالِدَیْنِ إِحْسانا؛[النساء آیه/ ۳۶]
و خدا را بپرستید! و هیچ چیز را همتای او قرار ندهید! و به پدر و مادر، نیکی کنید».

احترام به والدین تا به جایی است که حتی اگر ایشان یگانه پرست نیز نباشند حفظ حرمت آنها بر فرزندان واجب شمرده شده است. از این رو به هیچ عنوان نمی‌توان در حق ایشان جفا نمود.

خداوند متعال در فرهنگ قرآن بعد از سفاش به شکرگزاری از خود، بندگان را به قدردانی از والدین امر می‌نماید:

 «أَنِ اشْکُرْلِی وَ لِوالِدَیْکَ؛[ لقمان/۱۴] [آری، به او سفارش کردیم‏] که شکرگزارِ من و پدر و مادرت باش».

زیباترین تعبیری که خداوند متعال در خصوص احترام به پدر و مادر به کار برده است این عبارت است؛

 «فَلاَ تَقُل لَّهُمَآ أُفٍّ وَلاَ تَنْهَرْهُمَا وَقُل لَّهُمَا قَوْلاً کَرِیمًا؛[اسراء/۲۳] به آنها [حتی‏] «اوف» مگو و به آنان پرخاش مکن و با آنها سخنی شایسته بگوی».

در تبین معنای این آیه روایتی از امام صادق(علیه السلام) نقل شده است که قابل توجه و دقت است. حضرت می فرمایند:
«لَوْ عَلِمَ اللَّهُ شَیْئاً أَدْنَی مِنْ أُفٍّ لَنَهَی عَنْهُ وَ هُوَ مِنْ أَدْنَی الْعُقُوقِ وَ مِنَ الْعُقُوقِ أَنْ یَنْظُرَ الرَّجُلُ إِلَی وَالِدَیْهِ فَیُحِدَّ النَّظَرَ إِلَیْهِمَا؛ اگر خداوند چیزی را(در آزردن پدر و مادر) کمتر از أف میدانست از آن نهی میکرد، و آن کمترین مراتب آزردن است، و از جمله مصادیق آزار به پدر و مادر خیره و بد نگاه کردن به ایشان است».

نیکی به پدر و مادر نشانه‌ی شناخت شایسته‌ی خدا توسط بنده است. زیرا هیچ عبادتی زودتر از رعایت حرمت پدر و مادر مسلمان به خاطر خدا، انسان را به رضایت خدا نزدیک میشود

دو چیز شما را معرفی می کنند :

1- بردباری تان ، وقتی هیچ چیز ندارید
2- نحوه رفتارتان ، وقتی همه چیز دارید

تنها دو روز در سال هست که نمیتونی هیچ کاری بکنی؛
یکی دیروز و یکی فردا .

دو شخـص به تـو می آمـوزند:
یکی آمـوزگـار، یکی روزگـار.
اولی به قیمت جـانش، دومی به قیمت جـانت .

آدما دو جور زندگی میکنند :
یا غرور شونو زیر پاشون میذارن و با انسانها زندگی میکنن،
یا انسانهارو زیر پاشون میذارن و با غرورشون زندگی میکنن

اکثر آدما یادشون میمونه باهاشون چیکار کردی،
ولـی یادشون نمیمونه براشون چـه کار کردی!

فرق دنياگرایی و آخرت‌گرایی در اين است که دنيا را اول می‌بینی، بعداً علاقه پيدا می‌کنی،

ولی آخرت را بايد اول علاقه پيدا کنی و بعداً ببينی. حالا چگونه بايد نديده به آخرت علاقه پيدا کنيم؟

راه اصلی آن تفکر است؛ راه ديگرش، از دل بيرون‌کردن علاقه به دنیای فانی و بی‌ارزش است و راه ديگرش، عمل‌کردن برای آخرت است.

مرحوم حضرت آیت الله مجتهدی تهرانی :

عیب های مردم را نباید بازگو کنید بلکه باید آنها را بپوشانید.

و حتّی اگر از کسی عیبی یا لغزشی دیدید ، نباید اظهار خوشحالی کنید.

هرچند آن شخص با تو رفتار خوبی نداشته است.

حضرت امیرالمومنین علی (علیه السلام) در این باره می فرمایند :

از زمین خوردن کسی خوشحال نشو ، زیرا تو نمی دانی که روزگار با تو چه خواهد کرد.