تمام عددهای غیر ضروری را از زندگیت بیرون بریز !
این عددها شامل سن ، قد ، وزن و سایز هستند .
با دوستان شاد و سرحال معاشرت کن .
به آموختن ادامه بده و همیشه مشغول یادگیری باش
تا می توانی بخند …
وقتی اشک هایت سرازیر می شوند
بپذیر ، تحمل کن و به پیشروی ادامه بده
رنگ خاکستری را از زندگیت پاک کن .
احساساتت را بیان کن …
تا هیچ وقت زیبایی هایی که احاطه ات کرده اند را از دست ندهی
شادی ات را به اطرافت بپراکن …
و با حد و حصرهایی که گذشته به تو تحمیل کرده مبارزه کن
بهترین سرمایه تو سلامتی ات است از آن بهره ببر
از جاده خارج شو و از شهر و کشورهای غریب دیدن کن
روی خاطرات بد توقف نکن
هیچ فرصتی رو برای گفتن دوستت دارم
به آن هایی که دوستشان داری از دست نده …
همیشه به خودت بگو که زندگی تعداد دم و بازدم ها نیست
بلکه لحظاتی است که قلبت محکم می زند…
به خاطر خنده ، به خاطر اتفاق های خوب غیرمنتظره
به خاطر شگفتی ، به خاطر شادی
و به خاطر دوست داشتن های بی حساب …
دور و برت را با چیزهایی که دوست داری پر کن ؛
خانه تو پناهگاه امن توست ، ولی در آن زندانی مشو …
“پابلو پیکاس

 ثانيه به ثانيه عمر را با لذت سپری کن
در هر کار و هر حال
کار ، تفريح ، رانندگی ، آموختن ، مطالعه ، آشپزی ، نظافت ، خوردن و آشاميدن، حرف زدن، سکوت و تفکر، مهمانی رفتن، نيايش و….

زندگی فقط در رسيدن به هدف خلاصه نشده
مابه اشتباه اينگونه ميانديشيم:
درسم تمام شود راحت شوم
غذايم را بپزم راحت شوم
اتاقم را تميز کنم راحت شوم
بالاخره رسيدم…. راحت شدم
اوه چه پروژه ای… تمام شود راحت شوم
تمام شود که چه شود؟

مادامی که زنده هستيم و زندگی ميکنم هيچ فعاليتی تمام شدنی نيست بلکه آغاز فعاليتی ديگر است….
پس چه بهتر که در حين انجام دادن هر کاری لذت بردن را فراموش نکنيم نه مانند يک ربات فقط به انجام دادن بپردازيم به تمام شدن و فارغ شدن….
حتی هنگاميکه دستها را ميشوييم نيز ميتوانيم با لذت اينکار را انجام دهيم
يکبار امتحان کنيد
آب چه زيبا آرام پوست دستتان را نوازش ميکند
به آب نگاه کنيد و لذت ببريد
و آنجاست که احساس خوب زندگی کم کم به سراغتان ميايد…
لذت باعث قدرتمند شدن ميشود به طرز باور نکردنی باعث بالا رفتن اعتماد به نفس ميشود..
لذت بردن هدف زندگی است
تا ميتوانی همه کارها را با لذت همراه کن… حتی نفس کشيدن که کمترين فعاليت توست…
 

  روزی شیوانا به همراه مریدانش درجاده ای خارج شهر راه می سپردند. ناگهان شیوانا متوقف شد و از شاگردان عذر خواست و به کنار جاده دوید .

سپس شاخه محکم و قطوری را از روی زمین برداشت و آن را پوست کند و با آن عصای محکمی ساخت . سپس به جمع مریدان بازگشت و به راه رفتن خود ادامه داد . ساعتی بعد آنها به دخترکی معلول رسیدند که عصایی نداشت و خودش را با زحمت روی زمین می کشید .

شیوانا عصای دست ساخته اش را به دخترک معلول داد و دختر توانست به کمک عصا راحت تر گام بردارد .

مریدان وقتی این صحنه را دیدند با توجه به سابقه ای که از شیوانا داشتند در مقابل او خودشان را روی زمین انداختند و از این حرکت شیوانا به عنوان کرامت یاد کردند و از او به عنوان یک آینده بین و پیشگو درخواست برکت کردند .
شیوانا با خشم بر سرشان فریاد زد :

برخیزید! ساده اندیشان ! اگر شما هم چشم سرتان را باز می کردید و به جای ولگردی در عالم هپروت به سطح جاده خیره می شدید می توانستنید رد پای لنگ یک معلول را در سطح خاکی جاده ببینید تفاوت من با شما این است که من فقط حواسم را جمع دنیای طبیعی می کنم و از آن درس می گیرم . اما شما غافل از عظمت و شکوه و واقعیت طبیعت به ماوراءالطبیعه توجه دارید و از دیدن بدیهی ترین پیام ها در سطح جاده زندگی خود را محروم ساخته اید .

‏‎ 
‏‎
فضای مجازی هم محضر خداست..
در روز حساب تمام این سایت ها..
تمام این کلیک ها..
یاهو مسنجر..آیدیها..چت روم ها..
به حرف می آیند و گواهی می دهند بر کارهایمان…
نکند که شرمنده شویم..
امان از لحظه غفلت که او شاهد است و ما بی خبر..
گاهی باید روی مانیتور بچسبانیم ورود شیطان ممنوع!!
مراقب دست راستمان که کلیک میکند و
چشمانمان که نظاره میکند باشیم..
“کل اولئک کان عنه مسئولا”
و بدانیم و آگاه باشیم که خدا هم
یک کاربر همیشه “آنلاین” اینجاست…
 

گفتم منم اهل خطا، گفتی که بخشیدم، بیا
گفتم شکستم توبه ها، گفتی که بخشیدم، بیا

گفتم که ای ستّار من، ای حضرت غفّار من
من بر خودم کردم جفا، گفتی که بخشیدم، بیا

گفتم ز خوبی خالی ام، من دانه ای پوشالی ام
بنگر تهیدستم خدا، گفتی که بخشیدم، بیا

گفتم که احوالم بد است، از بس گناهم بی حد است
بخشیده ای این بنده را؟! گفتی که بخشیدم، بیا

أِغفرلنا، أِغفرلنا، گفتی که بخشیدم، بیا…!
التماس دعا

بچه که بودیم یادمون دادن که شروع هر کاری با نام خداست و فقط این اسمه که گره های کور زندگی مونو باز می کنه.

بزرگ که شدیم یادمون رفت ، که آنقدر پیچ خوردیم تو گره های زندگی که کور شدیمو نمی بینیم کسی رو که فقط اسمش کافیه تا هر در بسته ای باز بشه .

بچه که بودیم یادمون دادن رسم خط و پاره خط و اینکه یه خط از کجا شروع می شه و به کجا ختم.

بزرگ که شدیم یادمون رفت خط هایی که رو صورتمون رسم شد، ردپای کدوم درد به جا مونده رو قلبمون بوده و از کجا شروع شد و اصلا به کجا ختم؟

بچه که بودیم یادمون دادن چطور مدادرنگی هامونو به بغل دستی مون که یادش رفته بیاره یا اصلا نداشته که بیاره، شریک شیم تا نقاشیش بی رنگ نمونه.

بزرگ که شدیم یادمون رفت سفره ی خالیه همسایه مونو، و هیچ تلاشی برای شریک شدن تو رنگی شدنش نکردیم.

بچه که بودیم یادمون دادن برای کمک به بابای مدرسه، هفته ای یه بار خودمون آشغالای حیاطو جمع کنیم.

بزرگ که شدیم یادمون رفت به رفتگری که تو چله ی زمستون آشغالای کوچه رو جارو می زنه ،حتی سلام بدیم.

بچه که بودیم یادمون دادن که وقتی تو بازی یکی خورد زمین، چطور دستشو بگیریم و کمکش کنیم تا دوباره بایسته.

بزرگ که شدیم یادمون رفت بزرگترین صحنه ی زندگی، دنیاست و ما کمک به ایستادن کسی که نکردیم هیچ، باعث زمین خوردن خیلی ها شدیم.

بچه که بودیم یادمون دادن به بزرگترامون احترام بذاریم و با تمام وجود به عزیزانمون محبت داشته باشیم.

بزرگ که شدیم یادمون رفت بزرگتر - کوچکتری و حرمت و ، حتی خجالت کشیدیم بهشون بگیم"دوستت دارم”

بچه که بودیم یادمون دادن…

ای کاش بچه که بودیم یادمون می دادن چطور وقتی بزرگ که شدیم یادمون نره همه ی اون چیزهایی رو که:… بچه که بودیم یادمون دادن

#امن_یجیب

 خود به تجربه رسيده برايم نيت سه هفته ختم امن يجبب کنيد دو هفته را انجام دهيد و هفته سوم را گرو نگه داريد به حاجت که رسيديد انجام دهيد به اين ترتيب که چهارشنبه پنجشنبه و جمعه ختم قرآن را برداشته و هر صفحه که مي زنيد يکبار آيه امن يجيب را ميخوانيد تا قرآن تمام شود و دو رکعت نماز حاجت بخوانيد تا سه روز و هفته بعد هم همينطور ان شاءالله به حاجت رسيديد
هفته سوم را انجام دهيد

  منبع : کتاب هزار و یک ختم آیت الله بروجردی

قسمتی از خاطرات نيل آرمسترانگ:

 من آدم حساسی نيستم!
وقتی خانه‌ی والدينم را ترك كردم گريه نكردم.
وقتی گربه‌ام مرد گريه نكردم،
وقتي در ناسا كار پيدا كردم گريه نكردم،
و حتي وقتی روی ماه پا گذاشتم گريه نكردم،

 اما وقتی از روی ماه به زمين نگاه كردم، بغضم گرفت.

 با ترديد با پرچمی كه بنا بود روی ماه نصب كنم بازی می‌کردم.
از آن فاصله, رنگ و نژاد و مليتی نبود.
ما بوديم و یک خانه گرد آبی .

✳️با خود گفتم انسانها برای چه می جنگند ؟
شست دستم را به سمت زمین گرفتم .
و تمام دارایی ام و کره زمین با آن عظمت پشت شستم پنهان شد .
و من اشک ریختم!