تا زمانی که برای نجات خودت،به بیرون از خودت تکیه کنی،بارها و بارها زمین می خوری.

این قانون هستی است که با شکست های مکرر به تو بفهماند،که باید دست از گدایی بکشی چون تو خودت پادشاه هستی!
خودت را کشف کن!

خودتو دوست داشته باش.
عاشق خودت باش.
اعتماد به نفست رو به صد در صد برسون.
خودتو لایق بهترینها بدون.
دنیا به تو نیاز دارد،نظم دنیا با تو کامل می شود،
تو خیلی ارزشمندتر از چیزی هستی که فکرش را می کنی.
تو بی همتایی،دنیا از تو فقط یه دونه داره.
تو یک نابغه هستی،استعدادهایت را کشف کن.
تو لایق بهترینها هستی.
تو باید هر لحظه شاد باشی.
شاد بودن،خوشبخت بودن حق مسلم توست.

از جوانی پرسیدند بدترین دردها چیست گفت : درد دندان
و داشتن زن بد.
پیری این مطلب را شنید و گفت :
دندان را می توان کشید و زن را می توان طلاق داد.
بدترین دردها درد چشم و داشتن فرزند بد است.
نه چشم را می توان جدا کرد و نه نسبت فرزند را می توان منکر شد.
فرزندان خوبی برای والدین مان باشیم.

خدایا
تو را سپاس برای هر آنچه که به من عطا کرده ای و هر آنچه که به من عطا خواهی کرد …
تو را سپاس برای اینکه همیشه مواظب و نگهدار من بوده ای و هستی …
تو را سپاس برای همه ی مهربانی هایت…

خدایا
تو را سپاس برای آرامش و شادی و خوشبختی که خیلی زود و خیلی خوب با معجزه ای ناب به من هدیه خواهی داد …

خدایا
سپاسگزارم بخاطر تمام معجزاتی که در حال رخ دادن است تا مرا به آرامش و سعادت و آرزوهایم برساند …

خدایا سپاسگزارم …

برای رفع گرفتاری و مشکلات اذکار زیر توصیه شده است

- 101مرتبه بخواند :

رَبِّ اِنّی مَسَّنِیَ الضُّرِ وَ اَنْتَ اَرْحَمُ الرّاحِمین

- در کتاب صحیفه‌الامان آمده
اگر در محنتی گرفتار باشی هفتاد مرتبه بگو:
-  یا اللهُ یا مُحَمَّدُ یا عَلِیُّ یا فاطِمَه یا صَاحِبَ‌الزَّمان اَدْرِکنی وَ لاتُهلکنی
(بسیار مجرب است، تجربه شده است)

- در مکارم‌الاخلاق است که حضرت رسول(ع) به علی (ع) فرمودند: هرگاه گرفتاری پیدا کردی این دعا را زیاد بخوان.
بِسم‌الله الرَّحْمنِ الرَّحیمِ
لاحَوْلَ وَلا قُوَّهَ اِلاّ بِاللهِ العَلِیِّ الْعَظیمِ اِیّاکَ نَعْبُدُ وَ اِیّاکَ نَسْتَعین

عاشقان،اینجا کلاس درس ماست…
ما همه شاگرد و استادش خداست…

درس آن راه کمال و بندگیست…
شیوه انسان شدن در زندگیست…

امتحانش ازکتاب معرفت…
نمره اش ایمان وتقوا، منزلت…

با عمل تنها بود این آزمون…
از مسیر عقل رفتن تاجنون…

باید اینجا چشم دل را وا کنی…
تا که در عرش خدا مأوا کنی…

درس اول در وصالش، اشتیاق…
درس آخر، وصل و پایان فراق…

شرط اول،عاشقی، تسلیم عشق…
ورنه بی خود دیده ای تعلیم عشق…

شاهدان درحلقه تسلیم اند و بس…
محو رخسار گلی بی خار و خس…

ابو علی سینا میفرمایند :
هر چیزی کمش دارو است
متوسطش غذا است
و زیادش سم است
حتی محبت کردن
این جمله بوعلی سینا را باید با طلا نوشت و هر منزلی نصب کرد

سه واقعیت محض:

۱- هیچ وقت با کسی بیشتر از جنبه اش شوخی نکن… حرمتها “شکسته” میشود.

۲- هیچ وقت به کسی بیشتر از جنبه اش خوبی نکن… تبدیل به “وظیفه” میشود.

۳ - هیچ وقت به کسی بیشتر از جنبه اش عشق نورز…"بی ارزش” میشی…

از ذهن تا دهن فقط یک نقطه فاصله است…
پس تاذهنت را باز نکردی ,دهنت را باز نکن

دلی که به غیر خدا تعلق پیدا کند، هرزه و بی ادب است!

دلی که هر روز و هر آن، به چیزی غیر خدا تعلق پیدا کند، قلبی هرزه و بی ادب است و این هرزگی قلب است. دلی که در دل بستگی به خدا، راسخ و پابرجا است و غیر حبّ به خدا را در خود راه نمی دهد، این دل و قلب مؤدب به ادب الهی است. لذا در معارف ما، در باب سلامت قلب و بیماری قلب، که کدام دل سالم است و کدام دل بیمار، معیار حبّ به خدا است. دلی که به دنیا تعلق گرفته باشد، یعنی در آن دل، حبّ به دنیا رسوخ کرده باشد و دلبسته به دنیا شده باشد، این قلب مریض است. گفتم: بی ادب است، در بیماری اش هم می گویم: این بی ادب، بیمار است. بی ادب ها بیمار هستند.

آن دل که نیرویش را در راه رضای الهی مصرف کرده باشد، یعنی این دل، به الله تعالی و اولیای خدا که آن ها را هم به خاطر خدا دوست دارد، تعلق پیدا کرده باشد، این دل سلامت است.

حالا من برای نمونه روایتی را می خوانم «یَومَ لا یَنفَعُ مالٌ وَ لا بَنُونَ، إلَّا مَن أَتَی اللهَ به قلبٍ سَلیمٍ»؛ قیامت، روزی است که که نه پول، نه فرزند و نه چیز دیگری، به درد انسان نمی خورد بلکه دل سلامت است که به درد او می خورد.