لذت بردن از زندگی بسیار خوب است ; راز
خوشبختی , تعلق خاطر نیافتن در هیچ چیزی است .
بوی گلها را لذت ببر , اما خدا را در آن ببین . من
آگاهی حواس پنجگانه را نگه داشته‌ام تا
باشد که همیشه فقط درک و فکر خدا را در استفاده
از آن‌ها بکار گیرم . “چشمان من ساخته شده‌اند تا
زیبایی تو را همه جا مشاهده کنند . گوشهای من
ساخته شده‌اند تا صدای همه جا حاضر تو را بشنوند.”
این یوگا است , وحدت با خدا است . لزومی نیست
که به جنگل رفت تا او را یافت . عادت‌های دنیوی ما را
هر کجا که میخواهیم باشیم محکم حفظ خواهند کرد
مگر اینکه خود را از آن‌ها آزاد کنیم . یوگی یاد میگیرد تا
خدا را در غار قلب خود بیابد . او هرکجا که برود , آگاهی
سعادتبخش حضور خدا را با خود حمل می‌کند .

سال ها دو برادر با هم در مزرعه ای که از پدرشان به ارث رسیده بود ، زندگی می کردند . یک روز به خاطر یک سوء تفاهم کوچک ، با هم جرو بحث کردند . پس از چند هفته سکوت ، اختلاف آنها زیاد شد و از هم جدا شدند .
یک روز صبح در خانه برادر بزرگ تر به صدا درآمد . وقتی در را باز کرد ، مرد نجاری را دید . نجار گفت :

« من چند روزی است که دنبال کار می گردم ، فکر کردم شاید شما کمی خرده کاری در خانه و مزرعه داشته باشید ، آیا امکان دارد که کمکتان کنم ؟ »
برادر بزرگ تر جواب داد : « بله ، اتفاقاً من یک مقدار کار دارم . به آن نهر در وسط مزرعه نگاه کن ، آن همسایه در حقیقت برادر کوچک تر من است . او هفته گذشته چند نفر را استخدام کرد تا وسط مزرعه را کندند و این نهر آب بین مزرعه ما افتاد . او حتماً این کار را بخاطر کینه ای که از من به دل دارد ، انجام داده . »

سپس به انبار مزرعه اشاره کرد و گفت : « در انبار مقداری الوار دارم ، از تو می خواهم تا بین مزرعه من و برادرم حصار بکشی تا دیگر او را نبینم . »

نجار پذیرفت و شروع کرد به اندازه گیری و اره کردن الوار . برادر بزرگ تر به نجار گفت :

« من برای خرید به شهر می روم ، اگر وسیله ای نیاز داری برایت بخرم . »

نجار در حالی که به شدت مشغول کار بود ، جواب داد : « نه ، چیزی لازم ندارم . »
هنگام غروب وقتی برادر بزرگ تر به مزرعه برگشت ، چشمانش از تعجب گرد شد . حصاری در کار نبود . نجار به جای حصار یک پل روی نهر ساخته بود .

برادر بزرگ تر با عصبانیت رو به نجار کرد و گفت : « مگر من به تو نگفته بودم برایم حصار بسازی ؟ »

در همین لحظه برادر کوچک تر از راه رسید و با دیدن پل فکر کرد که برادرش دستور ساختن آن را داده ، از روی پل عبور کرد و برادر بزرگترش را در آغوش گرفت و از او برای کندن نهر معذرت خواست .

وقتی برادر بزرگ تر برگشت ، نجار را دید که جعبه ابزارش را روی دوشش گذاشته و در حال رفتن است .
نزد او رفت و بعد از تشکر ، از او خواست تا چند روزی مهمان او و برادرش باشد .
نجار گفت : « دوست دارم بمانم ولی پل های زیادی هست که باید آنها را بسازم.

روزی سقراط حکیم معروف یونانی
علت ناراحتیش را پرسید

پاسخ داد : در راه که می آمدم یکی از آشنایان را دیدم

سلام کردم جواب نداد و با بی اعتنایی و خودخواهی گذشت و رفت و من از این طرز رفتار او خیلی رنجیدم

سقراط گفت : چرا رنجیدی؟

مرد با تعجب گفت : خب معلوم است چنین رفتاری ناراحت کننده است

سقراط پرسید : اگر در راه کسی را می دیدی که به زمین افتاده و از درد وبیماری به خود می پیچد

آیا از دست او دلخور و رنجیده می شدی؟

مرد گفت : مسلم است که هرگز دلخور نمی شدم

آدم که از بیمار بودن کسی دلخور نمی شود

سقراط پرسید : به جای دلخوری چه احساسی می یافتی و چه می کردی؟

مرد جواب داد : احساس دلسوزی و شفقت و سعی می کردم طبیب یا دارویی به او برسانم

سقراط گفت : همه ی این کارها را به خاطر آن می کردی که او را بیمار می دانستی آیا انسان تنها جسمش بیمار می شود؟

و آیا کسی که رفتارش نادرست است روانش بیمار نیست؟

اگر کسی فکر و روانش سالم باشد هرگز رفتار بدی از او دیده نمی شود؟

بیماری فکر و روان نامش “غفلت” است و باید به جای دلخوری و رنجش نسبت به کسی که بدی می کند

و غافل است دل سوزاند و کمک کرد و به او طبیب روح و داروی جان رساند

نتیجه داستان : پس از دست هیچکس دلخور مشو و کینه به دل مگیر و آرامش خود را هرگز از دست مده و بدان که هر وقت کسی بدی می کند، در آن لحظه بیمار است

تنها آب های آرام هستند که چهره ها رو

بدون انحراف و درست نشان می دهند..

بنابراین تنها ذهن های آرام می توانند درک شایسته و درستی از زندگی داشته باشند.

زندگی را رنگ بزن،
” رنگ شادی “
نگذار او رنگت کند..
به ” رنگ غم “…

آب و هوای دلتون آروم

سنجاق قفلی ها را دوست دارم

از همان کودکی دوست شان داشتم
نه اینکه حس نوستالژی باشند ها ! نه !
آنها بانی وصل اند اما خودشان بی وصل می مانند…

خم می شوند ؛
ولی خم به ابرو نمی آورند.

زنگ می زنند ؛
کج می شوند ولی خودشان زنگار به دلت نمی زنند ..

تیزند ؛یکرنگ ؛ ساده و بی آلایش، كارشان فقط وصل و پيوند است و چه خوب انجامش مي دهند…

کاش هیچ وقت سنجاق زندگی تان گم نشود،
همان سنجاقی که تو را به این زندگی وصلت می کند،
حسی که درون هر آدمی زنده است،
شاید حسی قشنگ باشد از یک دوست
یک همراه، يك عشق …

که به تو یادآوری مى کند امید و زندگی را،،،

شاید آدم هایی باشند که تو را همراهی کرده اند تا بدین جا برسی،
شاید حسی قدیمی و يا عشقي عميق که هروقت زنده می شود سرشار از شور و شوق می شوی..

آدم ها همه سنجاق هایی دارند که به زندگی وصل شان می کند،
حالی شان می کند که به روح این زندگی چقدر وابسته اند و چقدر نيازمند به پيوند با دوستان و بسي بيشتر پيوند با خدا…

اندکــــــــــی تفکـــــــــــــر و بسيار بيشتر قدرشناسي…

هيچكس را‌ در زندگی مقصر نمی دانم…
از خوبان “خاطره”
و از بدان “تجربه”
میگیرم…!
بدترین ها “عبرت” میشوند…!
وبهترین ها"دوست”
حرف اشتباهیست كه ميگويند…
با هر كس بايد مثل خودش رفتار كرد.
اگر چنين بود!!!
از منيت و شخصیت هر كس چيزى باقى نميماند.
هركس هر چه به سرت اورد فقط خودت باش.
اگر جواب هر جفايى بدى بود.
داستان زندگی ما خالى از ادم های خوب بود.
اگر نميتوانى ادم خوبه ى زندگي كسى باشى.
اگر براى ياد دادن تنها همان خوبى هايى كه خودت بلدى ناتوانت كردند
اگر همان اندك مهربانيت را از بر نشدند.
اگر خوبى كردى و بدى ديدى.
كنار بكش!!!
اما بد نشو…
زيرا اين تنها كاريست كه از دستت بر ميايد.
مهم نيست با تو چه كردند.
تو قهرمان زندگی خودت بمان
تو ادم خوبه ى زندگی خودت باش
با وجدانت اسوده بخواب.
سرت را پيش خدايت بالا بگير.
و بخاطر همه چیز شاکر باش..

یک وقت جلوی شما یک سبد سیب می آورند، شما اول برای کناریتان بر میدارید، دوباره بعدی را به نفر بعدی میدهید

دقت کنید !!!
تا زمانی که برای دیگران بر میدارید سبد مقابل شما میماند

ولی تصور کنید همان اول برای خود بردارید، میزبان سبد را به طرف نفر بعد می برد.

نعمتهای خدا نیز اینطور است
با بخشش، سبد را مقابل خود نگه دارید …

زیستن با استانداردهای خدا بسیار زیبا خواهد بود.

انسانهای ناپخته
همیشه میخواهند
که در مشاجرات پیروز شوند…
حتی اگر به قیمت
از دست دادن “رابطه” باشد…

اما انسانهای عاقل
درک میکنند که گاهی
بهتر است در مشاجره ای ببازند،
تا در رابطه ای که
برایشان با ارزش تر است
“پیروز” شوند..