نظریه کنترل جمعیت

شیوه­های پیشگیری از بارداری در طول تاریخ به تناسب ارتقای سطح دانش انسانها و پیشرفت علم پزشکی همواره متغیر بوده است. آنچه را که کارشناسان و پزشکان متخصص به عنوان معروف­ترین و مهمترین روش­های رایج و معمول در بین اقوام و به خصوص در چند دهه اخیر بیان کرده­اند، به طور عمده شش گروه است : روشهای فیزیولوژیک، روشهای شیمیایی، روشهای مکانیکی (حصارکشی)، روشهای ابزارهای داخلی رحمی، روشهای هورمونی، روش­های جراحی.(مامایی و بیماریهای زنان، رابرت ویلسون، ترجمه حبیب زاده، تهران، انتشارات دانش پژوه، 1987 .، ص 363-364).

طبیعی است که آشنایی با هریک از روشهای یاد شده و نوع اثرگذاری و عوارض و پیامدهای آن­ها در اظهار نظرهای فقهی تأثیر بسزایی دارد. اثر بعضی از روشها جلوگیری از لقاح است. برخی از شیوه­ها مانع از رشد و نمو تخم بارور است. بعضی نیز دارای عواقب و پیامدهای نامطلوب جسمی و روانی است. از سوی دیگر، استفاده از بعضی روش­ها مستلزم دخالت پزشک و لمس و نظر به عورت زن یا مرد  است. در بکارگیری بعضی روشها سقط جنین تحقق می­یابد و اثر بعضی از روشها صرفاً جلوگیری از انعقاد نطفه در رحم است. بنابراین از آنجا که نوع اثرگذاری و نحوه کارکرد و کاربرد و عوارض و پیامدهای روشهایی معمول در جلوگیری از بارداری مختلف و متفاوت است، شرط اصلی برای اظهار نظر فقهی یک فقیه که آشنایی دقیق با موضوع و حکم با تمام خصوصیات باشد نیاز است.

نظریه اکثر فقها با استناد به آیات و روایات و سیره عملی اهل بیت (علیهما السلام) به گونه­ای است که انگیزه افزایش جمعیت مسلمانان مانع از جواز پیشگیری از بارداری نشده، جواز محدود کردن تولد فرزند منجر به فعل جراحی مانند نظر به عورت، سقط جنین یا نقص عضو نگردد. با توجه به اینکه می­توان مسأله را با رجوع به رساله­های علمیه و استفتائات مراجع به تفصیل پی گرفت، در این مقام، از باب نمونه به دیدگاه برخی از فقها در مورد چند مسأله فقهی اکتفا می­شود:

محقق حلی که از فقهای بزرگ شیعه در قرن هفتم است در کتاب مختصرالنافع چندین بار به موضوع عزل- که یکی از راههای جلوگیری از حاملگی زنان است- اشاره نموده، می­نویسد : عزل کردن در عقد متعه حتی بدون اجازه زن جایز است. (مختصرالنافع، محقق حلی، بی تا، ج 2، ص 24).

ادامه »

 
حضورقلب در نماز 

 گاهى از آقای بهجت سؤال مى كردند:   چه كنیم در نماز، حضور قلب داشته باشیم  و ایشان دستورالعملهایى مى فرمودند، یكى از آنها این بود كه مى فرمود:
 وقتى وارد نماز مى شوید هنگام خواندن حمد و سوره به معناى آن توجه كنید تا ارتباط حفظ شود.

شيخ برقي به سند موثق از حضرت صادق ( عليه السلام ) روايت كرده است
كه هر كه بعد از فارغ شدن از نماز پيش از آنكه زانوهاي خود را از جاي خود حركت دهد ده مرتبه اين تهليل را بخواند حق تعالي چهل هزار هزار گناه او را محو كند و چهل هزار هـزار حسنه براي او بنويسد و چنان باشد كه دوازده مرتبه قرآن را ختم كرده باشد و فرمود كه من صد مرتبه مي خوانم و شما را ده مرتبه كافي است :

اَشْهَدُ اَنْ لا اِلهَ اِلاَّ اللهُ وَحْدَهُ لا شَريكَ لَهُ،
، اِلهاً واحِداً اَحَداً صَمَداً، لَمْ يَتَّخِذْ صاحِبَةً وَلا وَلَداً،

. و فضيلت اين تهليل بسيار وارد شده است خصوصاً در تعقيب نمازصبح و شام و هنگام طلوع و غروب آفتاب.

چه هوایی ،
چه طلوعی ،
جانم ….
باید امروز حواسم باشد
که اگر قاصدکی را دیدم ،
آرزوهایم را
بدهم تا برساند به خدا ،
به خدایی که خودم میدانم ،
نه خدایی که برایم از خشم ،
نه خدایی که برایم از قهر،
نه خدایی که برایم ز غضب ساخته اند …..
به خدایی که خودم میدانم ،
به خدایی که دلش پروانه است ،
و به مرغان مهاجر هر سال راه را میگوید،
و به باران گفته است باغها تشنه شدند ،
و حواسش حتی
به دل نازک شب بو هم هست،
که مبادا که ترک بردارد ،

به خدایی که خودم میدانم
چه خدایی
جانم..
سهراب سپهری

صدّ عن سبیل‌اللّه و المسجد الحرام
……………………………………………………..
رهبرانقلاب: حكام سعودی در حوادث منا و مسجدالحرام، قطعا مقصرند/ جهان اسلام گریبان حاکمان سعودی را رها نکند

حضرت آیت‌الله خامنه‌ای در پیامی به مسلمانان سراسر جهان به مناسبت فرارسیدن موسم حج فرمودند:

* آنان که کینهی خود با ملت ایران را در زیر عنوان «سیاسی کردن حج» پنهان ساخته‌اند، شیطانهایی حقیرند که از به خطر افتادن مطامع شیطان بزرگ، آمریکا، به خود میلرزند.

* حکام سعودی که امسال صدّ عن سبیل‌اللّه و المسجد الحرام کرده و راه حجّاج غیور و مؤمن ایرانی به خانه‌ی محبوب را بسته‌اند، گمراهانی روسیاهند که بقای خود را در هم‌پیمانی با صهیونیسم و آمریکا می‌دانند.

* قریب یک سال از حوادث منا می‌گذرد که در آن، چند هزار نفر با لب تشنه، مظلومانه جان باختند؛ اندکی پیش از آن در مسجدالحرام نیز جمعی در حال عبادت و طواف به خاک وخون کشیده شدند. حکام سعودی در هر دو حادثه قطعاً مقصرند؛ و گمان عمدی بودن حادثه نیز از سوی صاحبنظران مطرح است.

* حکام سعودی به جای عذرخواهی، با نهایت وقاحت در جایگاه مدعی ایستادند و دشمنی خود با جمهوری اسلامی را بیشتر آشکار ساختند.

* بوقهای تبلیغاتی سعودی اعم از سیاستمداران تا مفتیان ناپرهیزکار و حرامخواری که برخلاف کتاب و سنت فتوا می‌دهند، تا پادوهای مطبوعاتیشان، تلاش بیهوده می‌کنند که جمهوری اسلامی را درمحروم‌سازی حجاج ایرانی از حج، متهم کنند.

* حکّام فتنه‌انگیزی که با تشکیل و تجهیز گروه‌های تکفیری و شرور، دنیای اسلام را گرفتار جنگهای داخلی و قتل و جرح بی‌گناهان کرده‌اند و یمن و عراق و شام و لیبی و برخی دیگر از کشورها را به خون آغشته‌اند.

* سیاست‌بازانِ از خدا بی‌خبری که دستِ دوستی به رژیم اشغالگر صهیونیست داده و چشم بر رنج و مصیبت جانکاه فلسطینیان بسته‌اند و دامنه‌ی ظلم و خیانت خود را تا شهر و روستای بحرین گسترده‌اند.

* حاکمان بی‌دین و بی‌وجدانی که فاجعه‌ی بزرگ منا را پدید آورده و اکنون از سیاسی نشدن حج دَم میزنند و دیگران را به گناهان بزرگی که خود مرتکب شده یا تسبیب کرده‌اند، متّهم می‌کنند.

* جهان اسلام، اعم از دولتها و ملّتهای مسلمان باید حاکمان سعودی را بشناسند و گریبان آنها را رها نکنند.

* برادران و خواهران مسلمان! امسال جای حجّاج مشتاق و بااخلاص ایرانی در مراسم حج خالی است، ولی آنان با قلبهای خود حاضر و در کنار حاجیان از سراسر جهان و نگران حال آنان هستند، و دعا می‌کنند که شجره‌ی ملعونه‌ی طواغیت نتوانند گزندی به آنان برسانند.

* اینجانب یاد شهدای منا و مسجدالحرام در سال گذشته و شهدای مکّه در سال ۶۶ (۱۳) را گرامی میدارم و از خدای عزّوجلّ برای آنان طلب مغفرت و رحمت و علوّ درجات می‌کنم. 

مناجات بسیار زیبا…

من کیم؟ عبد گنهکار، الهے العفو
من کیم؟ بندۂ سربار، الهے العفو

منم آن کس کہ نمک خورد و نمکدان بشکست
نہ کہ یک بار، چہ بسیار، الهے العفو

نفس من ول کُنِ من نیست! خدایا چہ کنم؟
خستہ ام زین همہ آزار، الهے العفو

با گناهے کہ ز من سر زده، بین من و تو
چیده شد این همہ دیوار، الهے العفو

من زمین خورده ام و آمده ام توبہ کنم
با چنین وضع اسفبار، الهے العفو

بزنے یا نزنے، مال تواَم جان علے
پس بیا رحم کن این بار الهے العفو

چیزے از سوختن من کہ نصیبت نشود
پس نجاتم بده از نار، الهے العفو

مهربانے کن و این بار مرا نیز ببخش
ذوالکرم… حضرت غفّار… الهے العفو

از کتاب  خصائص الحسینیه

نوشته ی مرحوم آیت الله شیخ جعفر شوشتری

امام حسین علیه السلام و #رفع هم و #غم

امام نسبت به #گرفتاران و اهل غم، رقت خاصی داشتند. روزی بر اسامه که در حال احتضار بود وارد شدند.

چون حضرت را دید آهی کشید و اظهار غم و اندوه نمود. امام علت را جویا شد. اسامه گفت: شصت هزار درهم بدهی دارم. امام فرمود: دین تو را #ادا می کنم.

اسامه گفت: دوست دارم مدیون نمیرم. امام دستور داد مال را حاضر کردند و قبل از آنکه اسامه جان سپرد، آن را به طلبکارانش پرداخت کرد.

زندگي مادي دنيا

«فَأَعْرِضْ عَن مَّن تَوَلىَ‏ عَن ذِكْرِنَا وَ لَمْ يُرِدْ إِلَّا الْحَيَوةَ الدُّنْيَا»[1] : «از كسي كه از ياد ما روي گرداناست و جز زندگي مادي دنيا را نمي طلبد اعراض كن».

ظاهر اين آيه استفاده مي شود كه ياد خدا با دنيا طلبي هيچگونه سازگاري ندارد و ممكن است چهتش اين باشد كه دنيا، ماهيه طوري كه هركس توجه و علاقه ي بيشتري با آن پيدا كند از ياد خدا و آخرت باز خواهد ماند و لذا درباره ي دنيا در قرآن تعبير «لهو» (سرگرم كننده) به كار رفته است. «وَ مَا الْحَيَوةُ الدُّنْيَا إِلَّا لَعِبٌ وَ لَهْو…»[2] : «و زندگي دنيا چيزي جز سرگرمي و بازي نيست»

انسان نمي تواند هم دنيا طلب باشد و هم به ياد خدا و آخرت. اين دو مقابل جمع نيستند ولذا بايد يكي را گرفت. حال اگر كسي ياد خدا را بر آن ديگري ترجيح داد، طبيعتاً از جهت مظاهر مادي دنيا صرف نظر خواهد كرد. زيرا براي او هدفي بالاتر و والاتر از رضايت حق نيست ولذا در مسير كسب مرضات الهي و آباد ساختن خانه ي آخرت گام برمي دارد و دنيا دوستي را خطري براي رسيدن به اين مقصد اعلي مي داند. براي همين است كه پيامبران الهي و جانشينان آن ها و نيز بندگان صالح خدا نسبت به زندگاني دنيا و پست و مقام آن بي رغبت بودند و آن را بسيار بي ارزش مي شمارند: چنان چه امام علي (عليه السلام) در اين باره فرمودند: « وَ الله لِدنيا هذه اَهوَن في عيني مِن عِراق خنزير في يد مجزوم» : «به خدا سوگند كه دنيا شما در نظر من از استخوان يك خوك در دست فردي جذامي بي ارزش تر است»[3]

[1]ـ سوره نجم (53) آيه 29

[2]ـ سوره انعام (6) آيه 32

[3]ـ نهج البلاغه، ح236