یکی می گفت:
یه عمر دعا میکردم آقا را ببینم…
یک شب خواب دیدم
فردای شب قدر بود…
انگار دعاهایم بعداز چهل سال مستجاب شده بود…
مردی در خانه را میزد…
از پشت پنجره نگاه کردم…
آره مولایم بود…
نگاهی به در ودیوار خونه کردم…
…سریع رفتم تابلوها وعکس های ناجور برداشتم
…وسایل ناجور را جمع کردم یه جا قایم کردم
…دستگاه ماهواره را هم قایم کردم
…گوشی موبایل هم خاموش کردم یه وقت
یه نگاهی به خونه کردم…
فکر میکردم دیگه خونه آمادس…
رفتم که در رو باز کنم وامام زمان خود را ببینم ودعوتشون کنم به خونمون…
در را که باز کردم دیدم آقا آخرین خونه کوچه رو هم زده بود وناامید از کوچه رفت…
آره…
همه مثل من داشتن خونه را آماده میکردن…
هیچکس آماده دیدار آقا نبود…
وباز آقا مثل همیشه غریب ماند…
وما دعا میکنیم که آقا بیاید وهمه کار میکنیم که نیاید…
**اللهم عجل لولیک الفرج**
یعنی گناه نکنیم

هیچ وقت حسرت زندگی ادمایی رو که از درونشون خبر نداری نخور!!!!

حسادت نوعی اعتراف به حقیر بودن خویش است.. هر قلبی دردی دارد٬ فقط نحوه ابراز آن فرق دارد… بعضی ها آن رادرچشمانشان پنهان میکنند ٬ بعضی هادرلبخندشان!!!!!!

خنده رامعنی به سر مستی مکن
آنکه میخندد غمش بی انتهاست..

نه سفیدی بیانگر زیبایی ست……. ونه سیاهی نشانه زشتی…….. کفن سفید ٬ اما ترساننده است: وکعبه سیاه ٫ اما محبوب ودوست داشتنی است…..
انسان به اخلاقش هست نه به مظهرش…..
قبل از اینکه سرت را بالا ببری ونداشته هایت را به پیش خدا گلایه کنی….. نظری به پایین بیندازو داشته هایت راشاکر باش…..

انسان بزرگ نمیشود جز به وسیله ي فکرش ؛ شریف نمیشود جز به واسطه ي رفتارش وقابل احترام نمیگردد جز به سبب اعمال نیکش.. ….

شاگردی که شيفته ی استادش بود تصميم گرفت تمام حرکات و سکنات استادش را زير نظر بگيرد. فکر می کرد اگر کارهای او را بکند فرزانگی او را هم به دست خواهد آورد.
استاد فقط لباس سفيد مي پوشيد شاگرد هم فقط لباس سفيد پوشيد، استاد گياهخوار بود شاگرد هم خوردن گوشت را کنار گذاشت و فقط گياه خورد. استاد بسيار رياضت می کشيد، شاگرد تصميم گرفت رياضت بکشد و روی بستری از کاه خوابيد.
مدتي گذشت. استاد متوجه تغيير رفتار شاگردش شد. رفت تا ببيند چه خبر است. شاگرد گفت: دارم مراحل تشرف را می گذرانم.

سفيدی لباسم نشانه ی سادگی و جستجو است.گياهخواری جسمم را پاک می کند.رياضت موجب می شود که فقط به روحانيت فکر کنم.
استاد خنديد و او را به دشتی برد که اسبی از آن جا می گذشت.
بعد گفت: «تمام اين مدت فقط به بيرون نگاه کرده ای در حالی که اين کمترين اهميت را دارد.
آن حيوان را آنجا می بينی؟ او هم با موی سفيد، فقط گياه مي خورد و در اسطبلی روی کاه می خوابد. فکرمی کنی قديس است يا روزی استادی واقعی خواهد شد؟

از حکیمی پرسیدند:
چرا از کسی که اذیتت می کند انتقام نمی گیری؟
با خنده جواب داد:
آیا حکیمانه است سگی را که گازت گرفته را گاز بگیری .
میان پرواز تا پرتاب تفاوت از زمین تا آسمان است .
پرواز که کنی،
آنجا میرسی که خودت می خواهی .
پرتابت که کنند ،
آنجا می روی که آنان می خواهند .
پس پرواز را بیاموز…!!!
پرنده ای که “پرواز” بلد نیست،
به “قفس” میگوید….
“تقدیر”

من خدایی دارم،که در این نزدیکی است…
نه در آن بالاها…!
مهربان،خوب،قشنگ…
چهره اش نورانیست…
گاه گاهی سخنی می گوید،با دل کوچک من…
ساده تر از سخن ساده من…
او مرا می فهمد…!
او مرا می خواند…
او همه درد مرا می داند…
یاد او ذکر من است،در غم و در شادی…
چون به غم می نگرم،آن زمان رقص کنان می خندم…
که خدا یار من است…
که خدا در همه جا یاد من است…
او خدایست که همواره مرا می خواهد…
او مرا می خواند…
او همه درد مرا می داند…

وقتی پیش از اندیشیدن؛ تامل میکنی! یعنی سکوت!
وقتی پیش از سخن گفتن،تامل میکنی!
یعنی تفکر
وقتی پیش از عمل کردن،تامل میکنی یعنی تمرکز
وقتی پیش از قطعیت،تامل میکنی
یعنی شک
وقتی پیش از خلق ؛تامل میکنی
یعنی خیال
و…….
وقتی بعد از تعقل،تامل میکنی
یعنی عشق!

ﺑﺨﻨﺪ …!
ﺧﻨﺪﻩ ﺍﯼ ﮐﻮﺩﮐﺎﻧﻪ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺁﻥ ﻫﯿﺎﻫﻮﯼ ﺍﯾﺎﻡ ﮐﻮﺩﮐﯽ ﺍﺕ ﻫﻮﯾﺪﺍ
ﺑﺎﺷﺪ …
ﺧﻨﺪﻩ ﺍﯼ ﮐﻦ ﺑﻪ ﺗﻤﺎﻡ ﭼﯿﺰﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﺭﻭﺯﯼ ﺑﺎﻋﺚ ﻏﻢ ﺗﻮ ﺷﺪ …
ﺑﺨﻨﺪ …!
ﺑﻪ ﻫﺮ ﺁﻧﭽﻪ ﮐﻪ ﺩﯾﮕﺮ ﺍﺛﺮﯼ ﺑﺮ ﺩﻟﺖ ﻧﻤﯽ ﮔﺬﺍﺭﺩ !
ﺑﻪ ﻫﺮ ﺁﻧﭽﻪ ﮐﻪ ﺩﯾﮕﺮ ﺍﺷﮑﯽ ﺍﺯ ﭼﺸﻤﺎﻧﺖ ﻧﻤﯽ ﮔﯿﺮﺩ …
ﯾﺎﺩﺕ ﻧﯿﺴﺖ؟
ﺁﻧﺮﻭﺯﻫﺎ،ﺣﺘﯽ ﻭﻗﺘﯽ ﺑﺎﺩﯼ ﻧﻤﯽ ﻭﺯﯾﺪ ﺗﺎ ﺑﺎﺩﺑﺎﺩﮎ ﮐﻮﭼﮑﺖ ﺑﻪ
ﭘﺮﻭﺍﺯ ﺩﺭﺁﯾﺪ
ﮔﺮﯾﻪ ﻣﯽ ﮐﺮﺩﯼ ﻭ ﺩﯾﮕﺮ ﺣﺘﯽ ﻭﻋﺪﻩ ﻫﺎﯼ ﺁﺑﻨﺒﺎﺕ ﻫﺎﯼ ﭼﻮﺑﯽ ﻫﻢ
ﮐﺎﺭﺳﺎﺯ
ﻧﺒﻮﺩ!
ﺑﺨﻨﺪ !!!
ﮐﻪ ﭼﻨﺪﯼ ﺩﯾﮕﺮ ﺑﻪ ﺍﻣﺮﻭﺯﻣﺎﻥ ﻫﻢ ﺧﻮﺍﻫﯿﻢ ﺧﻨﺪﯾﺪ !…
ﺑﺨﻨﺪ

آدم هایی که…
امروز جهت گرفتن عکس پرسنلی که چند روز پیش انداختم رفتم عکاسی که تو محلمون هست، 6 تا دونه عکس 17هزار تومان.

موقعی که قبض رو دادم و عکسم رو بگیرم، خانمی که اونجا بود 6 تا عکس منو داد و کاملا اتفاقی دیدم که بازم داخل جعبه اش عکس من هست و گفتم اِاِ… اونم عکس منه،
ایشون پاکت رو درآورد و گفت اشتباهی دو بار چاپ شده. منم گفتم من چه خوش شانس ام که امروز قرعه بنام من در اومده، اگه میخواین دور بندازید لطفا بدین به خودم.
ولی این خانم در کمال ناباوری همونطور که با پاکت عکس من، بسمت سطل زباله میرفت گفت:
نه نمیشه، اگه 10هزار تومن بدی بهت میدمش و من هم بهش گفتم، خانم این یه اتفاقه و شما اشتباهی دوبار چاپ کردی و حالا میخوای دور بندازی، پس 10تومن ندم عکس رو بهم بده،
واسه کارای اداری بد نیستش،
ولی طرف اونقدر خالی از احساس و نیکی بود که عکس رو دور انداخت و بهم نداد.
طی مسیر فقط و فقط به این فکر کردم که امروز خداوند یه فرصت در اختیار ایشون قرار داد که دلی رو بشکنه یا دلی رو شاد کنه.
ای آدما نمونه این داستانها زیاده، بیایید حواسمون به اطراف و آدمای کنارمون باشه خدا هر روز فرصت های زیادی رو واسه ما آدما خلق میکنه، بدون اینکه دیده یا حس بشه…
قلب همتون طلایی و قشنگ
کار همه تون نیک و رنگارنگ