هیچ دعایی را کوچک نشمارید ، شاید استجابت در همان دعا باشد . هر کس بعد از نماز، یک دعا پیش خدا محل دارد که حاجت بگیرد ، آن وقت بلند می شود و می رود. تا نماز را خواندی بلند نشو و نرو ، تعقیبات بخوان ، دعا بخوان . همانطور که بادبادک بدون دنباله بالا نمی رود، نماز هم بدون تعقیبات بالا نمی رود . بعد از نماز حتما تعقیبات بخوان. بنشین در خانه خدا و گدایی کن و حاجت بخواه . شاید همین امشب دعایت گرفت .انسان باید در گدایی از خدا سماجت کند . خود خدا می فرماید : شما بخوانید مرا، من مستجاب می کنم دعایتان را .

آیت الله مجتهدی تهرانی رحمة الله علیه

ما چه مى كرديم؟! ما چه مى كرديم، اگر اينها نبودند؟!… دلباخته هاى حقيقى، سرباخته هايند. انسان هاى مقاومت را، از عاشقى نترسانيد!
بر شانه هاى شهر، مگر مرگ مى آورند؟ بچه هاى كربلا دارند مى آيند: بچه هاى اشك و آتش، بچه هاى غيرت و غربت و بى قرارى، بچه هاى تخريب و انفجار، بچه هاى تهاجم و تنهايى، بچه هاى يقين و يقين و يقين، بچه هاي يكشبه ى صدساله، بچه هاى بزرگوار!….
بچه هاى مرگ، دارند براي ما “زندگى” مى آورند. مرگ، كه نه!… اينها، بچه هاى “بى مرگى” اند:بچه هاى شهادت، بچه هاى مقاومت…
شهيدان را بر شانه ها نشانده اند. “فاتحان” را هميشه بر"شانه” مى نشانند! بوى مرگ فاصله نمى شناسد… بوى كربلا، بوى جبهه، بوى انقلاب، بوى امام، بوى بسيج، بوى اشك و تنهائى… همه در هم آميخته، و “يكدست"، بر كبريا در آويخته! كبوتران پرواز خبر از هواى تازه مى دهند.
…و دنيا مى ماند در اين همه حيرت، كه يك آبادى، اين همه طاقت و جسارت را از كجا مى آورد، كه مى تواند"قيامت” را ـ يكسره ـ بر دوش كشد!

چرا وقتی ماشین ات جوش می آورد ، حرکت نمی کنی ؟
کنار زده و می ایستی ؟
چون ممکن است آتش بگیرد و به خودت و دیگران صدمه بزند!
خودت هم همینطوری…
وقتی جوش می آوری ، عصبی و عصبانی می شوی.
در این حال تخته گاز نرو !
بزن کنار ، ساکت باش ، و هیچ نگو…!
وگرنه هم به خودت آسیب میزنی هم به اطرافیان….
جوانمردی به جان است نه جامه!

مردی نزد جوانمرد آمد و گفت: «تبرکی می خواهم. جامه ات را به من بده تا من نیز همچون تو از جوانمردی بهره ای ببرم.» جوانمرد گفت: «جامه مرا بهایی نیست. اما سوالی دارم؟» مرد گفت: «بپرس.» جوانمرد گفت: «اگر مردی چادر بر سر کند زن می شود؟» مرد گفت: «نه.» جوانمرد گفت: «اگر زنی جامه مردانه بپوشد مرد می شود؟» مرد گفت: «نه.» جوانمرد گفت: «پس در پی آن نباش که جامه از جوانمردان دربرکنی که اگر پوست جوانمرد را هم دربرکشی جوانمرد نخواهی شد. زیرا جوانمردی به جان است نه به جامه!»
کشکول شیخ بهایی

ایت الله قاضی (ره)

سید علی آقا قاضی در یکی دیگر از نامه هایش چنین می نگارد: بسم الله الرحمن الرحیم، بعد حمدالله جل شأنه و الصلاة والسلام علی رسوله و آله؛ حضرت آقا! تمام این خرابی ها که از جمله است وسواس و عدم طمأنینه، از غفلت است؛ و غفلت کمتر مرتبه اش، غفلت از اوامر الهیه است و مراتب دیگر دارد که به آنها إن شاء الله نمی رسید و سبب تمام غفلات، غفلت از مرگ است و تخیل ماندن در دنیا؛ پس اگر می خواهید از جمیع ترس و هراس و وسواس ایمن باشید دائماً در فکر مرگ و استعداد لقاء الله تعالی باشید و این است جوهر گرانبها و مفتاح سعادت دنیا و آخرت؛ پس فکر و ملاحظه نمائید چه چیز شما را از او مانع و مشغول می کند، اگر عاقلی!

آیت الله مظاهری فرمود: وقتی درک محبّت خدا در کسی نباشد و دل او خالی از خدا شود، خواه ناخواه دیگران دل او را پر می کنند و به عشق های مجازی مبتلا می شود.

وقتی قرآن در خانه ای فراموش شود، خدا فراموش شده و وقتی خدا فراموش شود، آن خانه و آن زندگی تاریک است و نور ندارد. تقاضای دیگری که دارم این است که با دعا انس داشته باشید و همیشه دعا بخوانید.
ما در این ماه ها چقدر سراغ قرآن می رویم؟ آخرین باری که نشستیم و درست و حسابی یک دعای از سر اخلاص نه از سر نیاز به درگاه خداوند بخشنده مهربان داشته ایم کی بوده است؟

منصور عمار گوید: سالی به زیارت خانه خدا می رفتم که به کوفه رسیدم . شبی از خانه بیرون آمدم و از کوچه ای گذشتم . صدای مناجات شخصی را شنیدم که می گفت:
«خدایا! به عزت و جلال تو سوگند که من با گناهم، در پی مخالفت با تو نبودم و به عذاب تو نیز جاهل نبودم، لیک خطایی سر زد و شقاوت درون، مرا به گناه آلوده ساخت و پرده پوشی تو بر خطای بندگان مغرورم ساخت و از روی جهل و نادانی، عصیان ورزیدم. خدایا! حال، چه کسی مرا از عذابت می رهاند و اگر دستم از ریسمان رحمتت کوتاه شود، به ریسمان چه کسی چنگ زنم؟!»
من خواستم وی را بیازمایم. از این رو، دهان بر شکاف در نهادم و این آیه را خواندم: «یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا قُوا أَنفُسَکُمْ وَأَهْلِیکُمْ نَارًا وَقُودُهَا النَّاسُ وَالْحِجَارَةُ عَلَیْهَا مَلَائِکَةٌ غِلَاظٌ شِدَادٌ.» (سوره تحریم/ آیه 6 )
ای اهل ایمان! خود و خانواده تان را از آتشی که هیزمش انسانها و سنگ‌هایند، نگاه دارید؛ آتشی که فرشتگانی خشن و سختگیر بر آن گمارده شده اند.
او، فریادی کشید و ساعتی ناراحتی و ناله کرد و سپس خاموش شد. خانه را نشان کردم و روز دیگر آمدم تا از وی خبر بگیرم. جنازه ای دیدم بر در سرای نهاده اند و پیرزنی که پیاپی به خانه می رود و بیرون می آید.
پرسیدم ای مادر! این مرد کیست که از دنیا رفته است؟
گفت: «جوان خدا ترسی از فرزندان رسول خدا(ص)، دیشب در حال راز و نیاز با خدا بود، مردی از این جا می گذشت، آیه از قرآن بخواند، او بیفتاد و ساعتی ناراحتی کرد و جان داد.»
گفتم: «خوشا به حالش، چنین اند اولیای خدای!»

با سلام

دوستان که مایل هستند از مطالب مذهبی و عرفانی و بیانات معنوی بزرگان استفاده نمایند . برای دستیابی به این مطالب کانال  نجوای عارفانه را در شبکه اجتماعی تلگرام راه اندازی نموده ایم. کسانی که مایل هستند می توانند با لینک زیر در گروه نجوای عارفانه عضو شوند.

ضمنا قابل ذکر است که در طول این ایام محرم هر شب یک مجلس کامل روضه خوانی به صورت متن برای دوستان گذاشته می شود که با توجه به مناسبت روز بعد برای مجالس خود از آن استفاده نمایند.

https://telegram.me/najvayearefaneh

با بادها آرام و نامحسوس می آید

بوی خوشی از سمت و سوی طوس می آید

هنگام تطهیر است و باید دل به دریا زد

مرداب تا آغوش اقیانوس می آید

خورشید در دست از حریمت باز می گردد

آنکه به پابوس تو با فانوس می آید

تیر و کمان از دست هر صیاد می افتد

تا بچه آهویی به سوی طوس می آید

خورشید، سر در پیرهن، از سمت «پایین پا»

هر شب سلامی می دهد، پابوس می آید

تسبیح در دست از دل «صحن عتیق» ات ماه

هر صبح با «یا نور و یا قدوس» می آید

این زاغکی که شد دخیل پنجره فولاد

نقاره بردارید که طاووس می آید

دل کندن از دامان تو سخت است و زائر، باز

از شهر تو با اشک و با افسوس می آید.