✍ گویند: دهقانی مقداری گندم در دامن لباس پیرمرد فقیری ریخت. پیرمرد شادمان گوشه های دامن را گره زده و می رفت و در راه با پرودرگار خود سخن می گفت:

  ای گشاینده گره های ناگشوده، گره از گره های زندگی ما بگشای…

  در همین حال ناگهان گره ای از گره هایش باز شد و گندم ها به زمین ریخت. او با ناراحتی گفت:

 
من تو را کی گفتم ای یار عزیز
کاین گره بگشای و گندم را بریز؟

آن گره را چون نیارستی گشود
این گره بگشودنت دیگر چه بود؟

  و نشست تا گندمها را از زمین جمع کند که در کمال ناباوری دید، دانه های گندم بر روی ظرفی از طلا ریخته است!

  ندا آمد که :

تو مبین اندر درختی یا به چاه
تو مرا بین که منم مفتاح راه…

مفتاح و گشاینده همه گرفتاری ها، خدای مهربان همراه همیشگی تون

.
چشمانم از سر صبح قدم هاي تو را مي جويند
يابن أسد الله الغالب
من به گوشه چشمي از جانب شما اميد بسته ام…
اميد وقتي به شما و خاندان شما باشد…"نااميدي"، كلمه اي گنگ ميشود
.
ما را به یک کلاف نخ آقا قبول کن
یا ایّهاالعزیز ، أبانا ، قبول کن
آهی در این بساط به غیر از امید نیست
یا ناامیدمان ننما یا…….قبول کن
.
 

   شیعه همه جا رهبر و مولایش علی است دنیاش علی بوده و عقباش علی است

بی مهر علی , زهد ابوذر همه هیچ سلمان كه محمدی است آقاش علی است 

 برخی از این القاب علی بن ابیطالب (ع) چنین‏ اند ‼️

«أعلمُ الأمّة»، «أقضَی الأمّة»، «أوّلُ مَن أسلَمَ»، «أوّلُ مَن صلّی»، «خیر البشر»،

«أمیر المؤمنین»، «امام المتّقین»، «سیّد المسلمین»، «یعسوب المؤمنین»، «عمود الدین»، «سیّد الشهداء»، «سیّد العرب»، «رایة الهدی»،

«باب الهدی»، «المرتضی»، «الولیّ» و«الوصیّ».[

« ابوریحانتین »، « یعسوب الدین »، « اسد »، « اسدالله »، « اسدلله الغالب »، « ابوالحسن »، « ابوالحسین »،« اَبَاالَحَسَنَین »، « حیدر»،

« حیدر كران »،« کاشِفُ الکَرب »، « امیر النحل »، « الأنزع البطین »، « ابو تراب »، « مولی الموحدین »، « غضنفر »، « ابومحمد »،

« صدیق الاکبر»، « فاروق اعظم »، « باب علم »، « مولی »، « وصی الرسول »، « حُجَّهَ اللهِ »، « ولی الله »، « #عبدالله »،

« مبیر الشرک و المشرکین »، « حاصف النعل »، « قائدالغرالمحجلین »، « زین العابدین »، « المبارك »، « مَظهَرَالعَجائِب »، « بابَ اللهِ »،

« ساقی کوثر»، « خلیفته الله »، « سیّد الاوصیاء »، « نفس الرسول »، « صاحب اللواء »، « فاروق »، « قاءد الغر المحجلین »،

« رَاحِمَ المَساکینَ »، « اِلهَ العالَمَینَ »، « دَلیلَ المُتَحیِّرِینَ »، « اَمانَ الخائِفینَ »، « مُعینَ المُتَوَکِلینَ »، « قَهّارُ »، « تَقَهَّرتَ »،

« قاهِرَالعَدُوّ »، « واِلیَ الوَلِیَّ »، « اَبالغَیثِ اَغِثنی »، « الخَفیَّ »، « شمساطیل »، « جمحائیل »، « قنسوم »، « منسوم »، « بلقیاطیس»

، « حزبیل »، « اصب »، « شروحیل »، « ایلیا »، « بریا »، « حجرعین » ، « سیف الله » ، « یُؤتُونَ الزَّكاةَ وَ هُم راكِعُونَ »

القاب امیرالمومنین(علیه السلام)
اسم شریفش علی(علیه السلام) است ❣

 (بحارالانوار، ج 37، ص 339، حدیث 81)

 
امام حسين عليه‏ السلام حجرالاسود کعبه را میگرفت و با خدا اين گونه نيايش میکرد:

إِلهى أَنْعَمْتَنى فَلَمْ تَجِدْنى شاکِرا، وَأَبْلَیْتَنى فَلَمْ تَجِدْنى صابِرا، فَلا أَنْتَ سَلَبْتَ النِّعْمَةَ بِتَرْکِ الشُّکْرِ، وَلاأَدَمْتَ الشِّدَّةَ بِتَرْکِ الصَّبْرِ. إِلهى ما یَکُونُ مِنَ الْکَریمِ إِلَّا الْکَرمُ.

خدایا نعمتم دادى و سپاسگزارم نیافتى و مبتلایم کردى و شکیبایم نیافتى، اى خداى مهربان! نه با ناسپاسى من نعمتت را گرفتى و نه با بی صبرى من بلاى خود را پیوسته فرستادى، پروردگارا ! از کریم جز بزرگوارى سر نزند.

موسوعة کلمات الامام الحسين عليه‏ السلام ص 791
امام حسين عليه السلام

  عارفی بود که شاگردان زیادی داشت و حتی مردم عامه هم مرید او بودند و آوازه اش همه جا پیچیده بود.

روزی به آبادی دیگری رفت عابد به نانوایی رفت و چون لباس درستی نپوشیده بود نانوا به او نان نداد و عابد رفت.

مردی که آنجا بود عابد را شناخت، به نانوا گفت این مرد را می شناسی؟

گفت: نه.
گفت: فلان عابدبود،
نانوا گفت: من از مریدان اویم، دوید دنبالش و گفت می خواهم شاگرد شما باشم، عابد قبول نکرد.

نانوا گفت اگر قبول کنی من امشب تمام آبادی را طعام می دهم، عابد قبول کرد.

وقتی همه شام خوردند، نانوا گفت: سرورم دوزخ یعنی چه؟

عابد: دوزخ یعنی اینکه تو برای رضای خدا یک نان به بنده خدا ندادی ولی برای رضایت دل بنده خدا یک آبادی را نان دادی.!!!

 
خیاطی می گفت:
اگرشبهاجیبهای لباسها
روخالی کنین،
لباسهازیباترمیمونن
خالی کردن ذهن هم همینه!
طول روزمجموعه ای از
آزردگی، پشیمونی و…
روجمع میکنیم
ذهنمون راپاک کنیم
تادنیاےزیباترےبسازیم

وقتی از ته دل بخندی …

وقتی هر چیزی را به خودت نگیری وقتی سپاسگزار آنچه که هست باشی وقتی برای شاد بودن نیاز به بهانه نداشته باشی ،

آن زمان است که واقعا زندگی می کنی … !
بازی زندگی، بازی بومرنگ‌هاست؛ اندیشه‌ها، کردارها و سخنان ما دیر یا زود با دقت شگفت‌آوری به سوی ما بازمی‌گردند.

زمانی که آدمی بتواند بی هیچ دلهره ای آرزو کند، هر آرزویی بی درنگ برآورده خواهد شد.

آرزوهاتون قشنگ ،

 
زندگی کوتاه است!

زندگیت را دوست بدار،

شاد باش، لبخند بزن

و به یاد داشته باش،

قبل از تنفر، دوست داشته باش؛

و قبل از مردن، زندگی کن..