خدا ما را دوست دارد! نسبت به ما بی‌تفاوت نیست! پس هیچ‌گاه ما را در امتحانی قرار نمی‌دهد که نتوانیم از عهدۀ آن برآییم و ما را در معرض معصیتی قرار نمی‌دهد که نتوانیم توبه کنیم؛ ناامیدی از چنین خدایی واقعا گناه کبیره است! همین امید و اطمینان به محبت خدا و یادآوری آن رشد دهنده است.

همان‌طور که غم قشنگ به سادگی به دست نمی‌آید، شادی عمیق هم به سادگی دست نمی‌دهد! غم قشنگ ماتم و افسردگی روح نیست! و شادی عمیق هم ناشی از غفلت و موفقیت‌های سطحی نمی‌تواند باشد؛ ما هم به شادی عمیق نیاز داریم و هم به غم قشنگ و الّا از تعادل و تعالی روحی برخوردار نخواهیم شد

شهید چمران:
یکی از اصول تربیتی در اسلام ذکر است.

ذکر، تسبیحی را که به دست دارید و همه روزه لااله الا الله، الحمدالله، سبحان الله و ذکرهای دیگری را می گویید، یک مظهر و نمونه ای است از یک ذکر.

این ذکر یکی از اصول تربیتی است که می خواهد قلب این انسان را، روح انسان را پاک کند و این انسان را محل تجلی صفات خدایی قرار بدهد و او را چنان تربیت گند که خلیفه الله علی الارض باشد.

ﺷﯿﺦ ﺑﻬﺎﯾﯽ “

خود گنه کاریم و از دنیا شکایت می کنيم!
غافل از خود، دیگری را هم قضاوت می کنيم!

کودکی جان می دهد از درد فقر و ما هنوز…
چشم می بندیم و هرشب خواب راحت می کنيم!

عمر کوتاه است و دنیا فانی و با این وجود…
ما به این دنیای فانی زود عادت می کنيم!

ما که بردیم آبرو از عشق، پس دیگر چرا…
عشق را با واژه هامان بی شرافت می کنيم؟

کاش پاسخ داشت این پرسش که ما در زندگی…
با همیم اما چرا احساس غربت می کنيم؟

من به این مصرع یقین دارم که روزی میرسد!
سوره ای از عشق را با هم قرائت می کنیم…!!!

مستدرك الوسائل عن الأصْبَغِ بنِ نُباتةَ:

كنتُ جالسا عندَ أميرِ المؤمنينَ عليِّ بنِ أبي طالبٍ عليهماالسلام في مسجدِ الكوفةِ ،

فأتاه رجُلٌ مِن بُجَيْلَةَ يُكنّى أبا خَديجةَ،

قالَ : يا أميرَ المؤمنينَ ، أ عِندَكَ سِرٌّ مِن سِرِّ رسولِ اللّه ِ صلى الله عليه و آله تُحدِّثُنا بهِ ؟

قال : نَعَم ؛ يا قَنبرُ ائتِني بالكِتابةِ،

فَفَضَّها فإذا … مَكتوبٌ فيها :

بسمِ اللّه ِ الرّحمنِ الرّحيمِ،

إنّ لَعنةَ اللّه ِ و ملائكتِه و النّاسِ أجمعينَ على مَنِ انْتَمى إلى غيرِ مَواليهِ .

و لَعنةُ اللّه ِ و ملائكتِهِ و النّاسِ أجمعينَ على مَن أحْدَثَ في الإسلامِ حَدَثا أو آوى مُحْدِثا .

و لَعنةُ اللّه ِ و ملائكتِهِ و النّاسِ أجمعينَ على مَن ظَلَم أجِيرا أجْـرَهُ

مستدرك الوسائل ـ به نقل از اصبغ بن نباته ـ :

خدمت امير المؤمنين على بن ابى طالب عليهماالسلام در مسجد كوفه نشسته بودم كه مردى از قبيله بجيله ـ كه كنيه اش ابو خديجه بود ـ پيش آمد و عرض كرد :

اى امير مؤمنان! آيا رازى از رازهاى پيامبر خدا صلى الله عليه و آله دارى كه برايمان باز گويى؟

فرمود: آرى؛ اى قنبر! آن نوشته را بياور .

پس آن را گشود… در آن نوشته بود:

به نام خداوند بخشاينده ی مهربان،

لعنت خدا و فرشتگان او و همه ی مردمان بر كسى كه خود را به غير بستگان خويش نسبت دهد

و لعنت خدا و فرشتگان او و همه ی مردمان بر كسى كه در اسلام بدعتى گذارد يا بدعتگذارى را پناه دهد

و لعنت خدا و فرشتگان او و همه ی مردمان بر كسى كه حقّ كارگر را بخورد

مستدرك الوسائل : ١٤/٣٠/١٦٠٢٢

کسی که دربارۀ پول و دستمزدش زیاد اصرار نمی کند و خیال می کند دیگران انصافدارند،
احمق نیست، مناعت طبع دارد.

کسی که به موقع می آید و برای با کلاس بودن، عده ای را منتظر نمی گذارد،
احمق نیست، منظم و محترم است.

کسی که به دیگران اعتماد می کند و آنها را به خانه اش راه می دهد و صمیمانه و دوستانه رفتار می کند،
احمق نیست، متواضع و مهربان است.

کسی که برای حل مشکلات دیگران به آنها پول قرض می دهد یا ضامن وام آنها می شود و به دروغ نمی گوید که ندارم و گرفتارم،
احمق نیست. کریم و جوانمرد است.

کسی که از معایب و کاستی های دیگران، درمی گذرد و بدی ها را نادیده می گیرد،
احمق نیست. شریف است.

كسي كه در مقابل بي ادبي و بي شخصيتي ديگران با تواضع و محترمانه صحبت مي كند و مانند آنها توهين و بددهني نمي كند،
احمق نيست. مودب و باشخصيت است…

“انسان بودن هزينه سنگيني دارد”

امام جعفر صادق (ع) :

مَن أَنصَفَ النّاسَ مِن نَفسِهِ رُضِىَ بِهِ حَكَما لِغَيرِهِ؛

هر كس با مردم منصفانه رفتار كند، ديگران داورى او را مى‏ پذيرند.

من لا یحضر الفقیه ج 3 ، ص 13 ، ح 3237 - کافی(ط-الاسلامیه) ج 2 ، ص 146 ، ح 12 - تحف العقول ص‏357

ﻣﻦ ﮐﻮﯾﺮﻡ ﻟﺐ ﻣﻦ ﺗﺸﻨﻪ ﯼ ﺑﺎﺭﺍﻥ ﻋﻠﯽ ﺳﺖ
ﺍﯾﻦ ﻟﺐ ﺗﺸﻨﻪ ﯼ ﭘﺮ ﺷﻮﺭ، ﻏﺰﻟﺨﻮﺍﻥ ﻋﻠﯽ ﺳﺖ

ﺍﯾﻦ ﮐﻪ ﮔﺴﺘﺮﺩﻩ ﺗﺮ ﺍﺯ ﻭﺳﻌﺖ ﺁﻓﺎﻕ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ
ﺑﻪ ﯾﻘﯿﻦ ﺳﻔﺮﻩ ﯼ ﮔﺴﺘﺮﺩﻩ ﯼ ﺩﺍﻣﺎﻥ ﻋﻠﯽ ﺳﺖ

ﻣﻨّﺖ ﻧﺎﻥ ﻭ ﻧﻤﮏ ﻧﯿﺴﺖ ﺳﺮ ﺳﻔﺮﻩ ﯼ ﺍﻭ
ﭘﺲ ﺧﻮﺷﺎ ﺁﻥ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺍﯾﻦ ﺩﻧﯿﺎ ﻣﻬﻤﺎﻥ ﻋﻠﯽ ﺳﺖ

ﺁﺗﺶ ﺍﺷﮑﯽ ﺍﮔﺮ ﺩﺭ ﻏﺰﻟﻢ ﺷﻌﻠﻪ ﻭﺭ ﺍﺳﺖ
ﺑﯽ ﮔﻤﺎﻥ ﻗﻄﺮﻩ ﺍﯼ ﺍﺯ ﺩﺭﺩ ﻓﺮﺍﻭﺍﻥ ﻋﻠﯽ ﺳﺖ

ﻟﺤﻈﻪ ﺍﯼ ﭘﺮﺗﻮ ﺣﺴﻨﺶ ﺯ ﺗﺠﻠﯽ ﺩﻡ ﺯﺩ
ﮐﻪ ﺟﻬﺎﻥ، ﺁﯾﻨﻪ ﺩﺭ ﺁﯾﻨﻪ ﺣﯿﺮﺍﻥ ﻋﻠﯽ ﺳﺖ

ﮐﻌﺒﻪ ﯾﮑﺒﺎﺭ ﺩﻫﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺳﺨﻦ ﻭﺍ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﺳﺖ
ﺗﺎ ﺑﺪﺍﻧﯿﻢ ﮐﻠﯿﺪ ﺩﺭ ﺍﯾﻦ ﺧﺎﻧﻪ ﻋﻠﯽ ﺳﺖ

ﺍﺯ ﺩﻡ ﺻﺒﺢ ﺍﺯﻝ ﻧﺎﻡ ﻋﻠﯽ ﺭﺍ ﻣﯽ ﺧﻮﺍﻧﺪ
ﺩﻝ ﮐﻪ ﺗﺎ ﺷﺎﻡ ﺍﺑﺪ ﺩﺳﺖ ﺑﻪ ﺩﺍﻣﺎﻥ ﻋﻠﯽ ﺳﺖ