از رسول خدا(صلى الله علیه وآله) نقل شده که به على(علیه السلام)فرمود :

 «یا أبا الحسن! کلّم الشمس فإنَّها تکلّمک»؛ ( اى ابوالحسن! با خورشید سخن بگو که او با تو سخن مى گوید) .

 على(علیه السلام)فرمود :  «السلام علیک أیّها العبد المطیع لله و رسوله»؛ (سلام بر تو اى بنده مطیع خدا و رسولش) .

 خورشید گفت :
 «وعلیک السلام یا أمیر المؤمنین ، وإمام المتّقین ، وقائد الغرِّ المحجّلین ، یا علیُّ أنت وشیعتک فی الجنّة ، یا علیُّ أوّل من تنشقُّ عنه الأرض محمّد ثمّ أنت ، وأوّل من یُحیا محمّد ثمّ أنت ، وأوّل من یُکسى محمّد ثمّ أنتم؛ 

 (و سلام بر تو اى امیر المؤمنان، و امام متّقیان، و پیشواى بهشتیانى که پیشانى و دست ها و پاهاى آنها (مواضع سجده و وضو) نورانى و سفید است,

  اى على! تو و پیروانت در بهشت هستید . اى على اولین کسى که زمین از او جدا شده (کنایه از خلق شدن)، محمّد(صلى الله علیه وآله) بود و سپس تو ، و اوّلین کسى که زنده مى شود محمّد(صلى الله علیه وآله) است و سپس تو واوّلین کسى که لباس به وى پوشانده مى شود محمّد(صلى الله علیه وآله) است و سپس تو) . پس على(علیه السلام)براى خداوند متعال سجده نمود درحالى که از چشمانش اشک مى ریخت .

 آنگاه پیامبر نزدیک او شد و فرمودند :
 «یا أخی وحبیبی إرفع رأسک فقد باهى الله بک أهل سبع سماوات»؛

  ( اى برادر و حبیب من! سرت را بالا بیاور که خداوند بر اهل هفت آسمان به تو مباهات مى کند) . این روایت را شیخ الاسلام حموینى در «فرائد السمطین,

 منابع حديث شريف

(1). مستدرک حاکم،ج3، ص138[ج14، ص3، ح 4668]، مجمع الزوائد،ج9، ص121.

(2). فرائد السمطین [ج1، ص185، ح 147] .

(3). المناقب ، ص 68 [ص 113 ، ح 123] .

(4). ینابیع المودّة،ص 140 [ج1، ص140 ، باب 49] .

 حضرت امام محمد باقر علیه الصلاة والسلام:

 «کسی که او[حضرت مهدی علیه السلام] را درک کند و در برابر او تسلیم شود؛ آن چنان که در برابر پیامبر صلی اللّٰهُ علیه و آله و سلم و امیرمؤمنان علیه السلام تسلیم است، بهشت بر او واجب می‌شود…»

 
  بحار الانوار؛جلد۲۴؛صفحه۲۴۱

امسال مکّه شهرِ خطر بود و بی امان

پُر گشت سینه ی حَرم از آه مُحرِمان

قربانیانِ دشت منا و ضَجّه می زنند

عجّل عَلى ظهورکَ یا صاحب الزّمان

امشب از دشت منا بوی خدا می آید

بوی آوای خوش خدا خدا می آید

دلمان بهر عزای حاجیان سخت گرفت

بوی روضه های دشت کربلا می آید

خانه ات را ای خدا در دست شیطان داده ای؟
حاجیان پاک ما را دست گرگان داده ای؟

این رژیم پر زکینه عاشقان را کشته اند
ای خدایی که ز رحمت جان به انسان داده ای

در یمن حمام خون ، در خانه ات حمام خون
این نگین پر بهایت ، دست دزدان داده ای؟

میکشند هرسال تعدادی ز مهمانان تو
پس چرا مهمان خود رادست دیوان داده ای؟

ای خدا جان پس خودت حق عزیزان را بگیر
غصه دارم ، مقبر خورشید را در دست رندان داده ای

لعنت به رژیمی که شده نوکر کفار
لعنت به خبیثی که شده حاکم جبار

لعنت به هجومی که دهد بوی خیانت
لعنت به دلاری که شده خرج جنایت

لعنت به تمام سلفی های سعودی
لعنت به شیوخ عرب پست یهودی

لعنت به نشستی که شود حاصل آن جنگ
لعنت به سران عرب خائن صد رنگ

لعنت به در و پیکر اسلام دروغین
لعنت به تو ای مفتی خارج شده از دین

لعنت به تز داعش و وهابی ملعون
لعنت به تب توطئه در لابی صهیون

انصار خدا فاتح میدان جهادند
دل را به دل گل پسر فاطمه دادند

این طایفه از تیزی خنجر نهراسد
جز سرخی خون رنگ مطهر نشناسد

امروز اگر شیعه کمی تحت فشار است
فردا سر عدوان علی بر سر دار است

بمبی زدی و بر تن طفلی شرر افتاد
“با آل علی هرکه درافتاد ورافتاد”

بده در راه خدا، من به خدا محتاجم
من به بخشندگی آل عبا محتاجم

از قنوت سحر مادرتان جا ماندم
پسر حضرت زهرا به دعا محتاجم

مهربان، کاش زهیری بغلم می کردی
من به آغوش پُر از مِهر شما محتاجم

فطرس نفس مرا گوشه ی چشمی کافیست
با پر و بال شکسته به شفا محتاجم

شوق پرواز بده روح زمین گیر مرا
به جنون سر ایوان طلا محتاجم

دود این شهر مرا از نفس انداخته است
به هوای حرم کرب و بلا محتاجم

چه قدر گریه کنم تا نبری از یادم؟!
در سراشیبی قبرم به شما محتاجم

دشمنانش بی امان و دوستانش بی وفا
با کدامین سر کند؟ مشکل دوتا دارد حسین

سیرت آل علی(ع) با سرنوشت کربلاست
هر زمان از ما یکی صورت نما دارد حسین

آب خود با دشمنان تشنه قسمت می کند
عزت و آزادگی بین تا کجا دارد حسین

دشمنش هم آب می بندد به روی اهل بیت
داوری بین با چه قوم بی حیا دارد حسین

ساز عشق است و به دل هر زخم پیکان٬ زخمه ای
گوش کن عالم پر از شور و نوا دارد حسین

دست آخر کز همه بیگانه شد٬ دیدم هنوز
با دم خنجر نگاهی آشنا دارد حسین