از يه متخصص ارتوپد سوال شد چطوري خدا رو شناختي؟
گفت:کنار دريا،مرغابي را ديدم که پايش شکسته بود
اومد پايش را داخل گل هاي رس ماليد بعد به پشت خوابيد…
پايش را سمت نور خورشيد گرفت تا خشک شد
اينطوري پاي خود را گچ گرفت
فهميدم خدايي هست که به او آموزش داده…
به خودت نگاه کني خداشناس مي شوي
مغرور نشويد…
وقتي پرنده اي زنده است مورچه را ميخورد، وقتي ميميرد مورچه او را ميخورد.
شرايط به مرور زمان تغيير ميکند.
هيچوقت کسي را تحقير نکنيد.
شايد امروز قدرتمند باشيد اما زمان ازشما قدرمندتر است.
يک درخت، هزاران چوب کبريت را ميسازد اما وقتي زمانش برسد يک چوب کبريت ميتواند هزاران درخت را بسوزاند!
پس خوب باشيد و خوبي کنيد

دل بــســـپــار…

به آتشی که نمى سوزاند
” ابراهیم ” را

و دریایى که غرق نمی کند
” موسى ” را

نهنگی که نمیخورد
“یونس"را

کودکی که مادرش او را
به دست موجهاى ” نیل ” می سپارد
تا برسد به خانه ی تشنه به خونش

دیگری را برادرانش به چاه مى اندازند
سر از خانه ی عزیز مصر درمی آورد

آیا هنوز هم نیاموختی ؟!
که اگر همه ی عالم
قصد ضرر رساندن به تو را داشته باشند
و خدا نخواهد ،
” نمی توانند “
پس
به ” تدبیرش ” اعتماد کن
به ” حکمتش ” دل بسپار
به او ” توکل ” کن
و به سمت او “قدمی بردار"…

آنان كه به من بدی كردند مرا هوشيار كردند.

آنان كه از من انتقاد كردند به من راه و رسم زندگی آموختند.

آنان كه به من بی اعتنائی كردندبه من صبروتحمل آموختند.

آنان كه به من خوبی كردند به من مهر و وفا آموختند .

پس خدايا

به همه آنان كه باعث تعالی دنيوی و اخروی من شدند خيرو نیکی دنيا و آخرت عطا کن

شهید چمران

شک نکن در جگر و غیرت ایرانی ها
نبریمت سر بازار چو کنعانی ها

نگذاریم بنی ساعده تکرار شود
باز تکرار همان بی سرو سامانی ها

کاش قدری محک تجربه آید به میان
تا سیه روز شوند این عربستانی ها

خواب از چشم پر از ترس شما میگیرد
مالک اشتری از نسل سلیمانی ها

یا علی گفتیم و از نام علی میترسند
خیل وهابی و تکفیری و سفیانی ها

شاعران، شعر حماسی و ولایی بدهید
به کــریــمـی و مــطـیــعــی و نـــــریــمــانـــی هـا

ذکر سربند من امروز فقط خـــامـــنـــه ایـــســت
نام زیبای تو شد زینت پیشانی ها

باید عـمـار، شویم حادثه ها در راهند
تا کنیم دور از او ، گرد پریشانی ها

مهدیا … ما همه از طایفه سلمانیم
هرچه خواهد بشود ، پای علی می مانیم…

شهید دستغیب (ره) :

اگر سگ گرسنه ای به شما روی بیاورد و همراه شما نان و گوشت باشد آیا با گفتن چخ ، سگ میرود؟
چوب هم بلند کنی فایده ندارد!
او گرسنه است و چشمش به غذا ، و دست بردار نیست.
اما اگر هیچ همراه نداشته باشی ، میفهمد چیزی نداری و میرود…..

دل شما مورد نظر شیطان است!
نگاهی به دل میکند ، اگر آذوقه اش در آن بود (حب مال، زر، زیور، شهوت، بخل، حسادت و….) همانجا متمرکز میشود.
صدبار هم بگو: “اعوذبالله من الشیطان الرجیم…”
فایده ندارد!
اگر طعمه اش را دور کنی ، آنگاه میبینی با یک استغفار فرار میکند….

آیت‌الله خوشوقت (ره): مؤمن وقتی می‌خواهد حرف بزند اول باید ببیند آیا این حرف گناه است یا نه.

اگر گناه نیست بزند اگر گناه است نزند، اما کافر و منافق اول حرف می‌زنند بعد که مشکل ایجاد می‌شود، پشیمان می‌شوند.

آیت الله مجتبی تهرانی (ره) می‎گفتند: برای زیارتت تشریفات قرار نده؛ همین‎طور بگو این کار را با شما دارم.»

به همسایه جوانی که بیکار شده بود، ‎گفتند: شما برو شاه‎عبدالعظیم زیارت کن. زیارت که کردی بگو: آقا! من بیکارم، همین. هیچ چیز نمی‎خواهد بگویی

 پيامبر اکرم صلّي الله عليه و آله فرمودند:

اِشتَدَّ غَضَبُ اللّه عز و جل عَلَى امرأةٍ ذاتِ بَعلٍ مَلَأتْ عَينَها مِن غَيرِ زَوجِها أو غَيرِ ذِي مَحرَمٍ مِنها ، فإنّها إن فَعَلَتْ ذلكَ أحبَطَ اللّه ُ كُلَّ عَمَلٍ عَمِلَتهُ ، فإن أوطَأتْ فِراشَهُ غَيرَهُ كانَ حَقّا عَلَى اللّه أن يُحرِقَها بِالنارِ بعدَ أن يُعَذِّبَها في قَبرِها .

زن شوهر دارى كه چشمش را از مردى جز شوهر خود ،
يا نامحرمى پُر كند ،
خشم خداوند عز و جل بر او فزونى گيرد ؛ كه اگر چنين كند ،
خداوند همه اعمال او را باطل گرداند و چنانچه به شوهر خود خيانت ورزد ،
بر خداست كه اورا بعد از عذاب در قبر ، به آتش دوزخ بسوزاند .

 بحار الأنوار: 76 / 366 / 30
 منتخب ميزان الحكمه: 248

امام باقر عليه السّلام فرمودند:

أيما امرأة خدمت زوجها سبعة أيام أغلق الله عنها سبعة أبواب النار وفتح لها ثمانية أبواب الجنة تدخل من أيها شاءت. وقال عليه السلام : ما من امرأة تسقي زوجها شربة من ماء … . …

هر زني که هفت روز شوهرش را خدمت کند، خداوند هفت در دوزخ را به روي او ببندد و هشت در بهشت را به رويش بگشايد، تا از هر در که خواهد وارد شود

و فرمودند: هيچ زني نيست که جرعه اي آب به شوهرش بنوشاند مگر آن که اين عمل او برايش بهتر از يک سال باشد که روزهايش را روزه بگيرد و شبهايش را به عبادت سپري کند.

 [وسائل الشيعه، ج 14، ص 123 ]