حكم دل كسي رو شكستن چیست؟

آزار و اذيت مومن در اسلام حرام است و به طور كلي شكستن دل انسان مؤمن كه به تعبير روايات، احترام او از كعبه بيشتر است، داراي آثار وضعي و جانبي فراواني است و دلي كه شكست به سادگي التيام نمي يابد و جبران آن دشوار است،
پس در مرحله اول بايد انسان مراقب باشد دل كسي را نشكند و قلبي را جريحه دار نسازد و اگر خداي ناخواسته اين اتفاق افتاد بايد به سرعت جبران و تلافي كند و دل شكسته را التيام بخشد و آن را به دست آورد و تنها استغفار و آمرزش كافي نيست مگر اين كه آن فرد از انسان دور باشد و انسان قدرت جبران نداشته باشد كه در اين صورت علاوه بر استغفار و طلب آمرزش از درگاه الهي بايد در حق آن فرد دعاي خير كرد و خير دنيا و آخرت او را از خداوند درخواست نمود و با اين كار انشاءالله قلب او در باطن از شما راضي و خشنود مي گردد.

در حديث آمده است كه خداوند مي فرمايد:

«انا عند المنكسره قلوبهم؛ من همدم قلب هاي شكسته هستم»

يعني انسان دل شكسته در پيشگاه خداوند داراي جايگاه ويژه اي است و مورد توجه خداوند مي باشد و دعا و نفرين انسان دل شكسته خيلي زود اثر مي بخشد.

امام زين العابدين(ع) در حديث شريفي مي فرمايد:

پدرم در لحظات آخر عمر عزيزش، در آن شرايط سخت روز عاشورا در حالي كه خون در رگ هايش مي غلطيد مرا در آغوش گرفت و به من فرمود تو را به آن چه پدرم نزديك وفاتش به من فرمود وصيت مي كنم و آن اين كه:

«يا بني! اياك و ظلم من لا تجد عليك ناصرا الا الله؛

پسر عزيزم! از ظلم و ستم به كسي كه يار و ياوري جز خدا ندارد بپرهيز»

(منتهي الامال، ج 1)

اشتباه بزرگ شیعیان در سال 60و61 هجری این نبود که در مقابل سپاه امام حسین(ع) ایستادند و این که در سپاه، ابن زیاد و پسر سعد بن ابی وقاص حضور داشتند بلکه اشتباه بزرگ و تاریخی و غیر قابل جبران شیعیان این بود که نماینده امام را به این دلیل که “مگر مسلم ابن عقیل معصوم است که به همه ی دستوراتش عمل کنیم؟؟؟”

با این عنوان که تو دستور مستقیم جهاد وایستادن درمقابل دشمن را نداری!

با این عنوان که فقط امام معصوم میتواند حکم جهاد صادر کند!

با این عنوان که ما منتظر می مانیم تا امام معصوم بیاید و آنگاه برای او جان خواهیم داد…!

راست هم می گفتند، جان می دادند اما قتلگاه عین الورده و توابین کجا و……….کربلا کجا………….؟؟

با همین شبهات نماینده امام را تنها گذاشتند و شد آنچه می دانید.

هنوز میگوییم؛ مگر ولی فقیه، معصوم است؟!

هنوز می گوییم؛ می مانیم تا امام زمان (عج) بیاید و برایش جان خواهیم داد!

《 بیایید تا با حمایت از “ولی فقیه” اطمینان دهیم که پشت"ولی معصوم” خواهیم ایستاد.》

حق مدعي عليه
اما حـق كسي كه تـو عليه او اقامهء دعوي نمـوده اي بر تو آنست؛ كه اگر در دعوايت برحق و صادق هستي با او به خوبي و مهرباني سخن بگو تا راهي براي حـل و فصل دعوي و خصومت پيدا شود ؛ زيرا كلمهء دعوي و شكايت كلمهء خوبي نيست و خصم تو از شنيدن اين كلمه ناراحت مي شود ؛ پس حجت و برهانت را با رفق و مـدارا براي او بازگو كن و اگر نياز به فكر كردن داشت به او مهلت بده تا فكر كند .

متن عربی:
وأما حـق الخصم المدعى عليه فـإن كان ماتدعيـه حقـا أجمـلت فى مقاولتـه بمخرج الدعوى ؛ فإن للدعوى غلطة فى سمع المدعى عليـه و قصدت قصـد حجتك بالـرفق و أمهل المهلة وأبين البيان وألطف اللطف ولم تتشاغل عن حجتك بمنازعته بالقيـل والقال فتذهب عنك حجتك ولا يكون لك فى ذلك درك ولا قوة الا بالله .

تو اگردلت شکست،زیرلب نام اسوه صبرراببر…

و تو در این شلوغی شهرمان…

اگر دلت گرفت حق داری…

اگر ناراحت شوی حق داری…

اگر به تو اهانت شد،صبر کن !

مگر نه این است که
زهراء سلام الله علیها
به زینب علیها سلام
آموخت صبر کردن را…

و تاریخ زینب س را به اوج رساند…

دیر نیست زمانی که مهدی فاطمه عج بیاید

در حالی که چادر خاکی عمه جانش را در دست دارد….

ﺩﯾﻮﺍﻧﻪ ﻭﺩﻟﺒﺴﺘﻪ ﯼ ﺍﻗﺒﺎﻝ ﺧﻮﺩﺕ ﺑﺎﺵ
ﺳﺮﮔﺮﻡ ﺧﻮﺩﺕ ﻋﺎﺷﻖ ﺍﺣﻮﺍﻝ ﺧﻮﺩﺕ ﺑﺎﺵ

ﯾﮏ ﻟﺤﻈﻪ ﻧﺨﻮﺭ ﺣﺴﺮﺕ ﺁﻥ ﺭﺍ ﮐﻪ ﻧﺪﺍﺭﯼ
ﺭﺍﺿﯽ ﺑﻪ ﻫﻤﯿﻦ ﭼﻨﺪ ﻗﻠﻢ ﻣﺎﻝ ﺧﻮﺩﺕ ﺑﺎﺵ

ﺩﻧﺒﺎﻝ ﮐﺴﯽ ﺑﺎﺵ ﮐﻪ ﺩﻧﺒﺎﻝ ﺗﻮ ﺑﺎﺷﺪ
ﺍﯾﻨﮕﻮﻧﻪ ﺍﮔﺮ ﻧﯿﺴﺖ ﺑﻪ ﺩﻧﺒﺎﻝ ﺧﻮﺩﺕ ﺑﺎﺵ

ﭘﺮﻭﺍﺯ ﻗﺸﻨﮓ ﺍﺳﺖ ﻭﻟﯽ ﺑﯽ ﻏﻢ ﻭﻣﻨﺖ
ﻣﻨﺖ ﻧﮑﺶ ﺍﺯ ﻏﯿﺮ ﻭﭘﺮ ﻭﺑﺎﻝ ﺧﻮﺩﺕ ﺑﺎﺵ

ﺻﺪﺳﺎﻝ ﺍﮔﺮ ﺯﻧﺪﻩ ﺑﻤﺎﻧﯽ ﮔﺬﺭﺍﻧﯽ
ﭘﺲ ﺷﺎﮐﺮ ﻫﺮ ﻟﺤﻈﻪ ﻭﻫﺮ ﺳﺎﻝ ﺧﻮﺩﺕ ﺑﺎﺵ

ﺩﻧﯿﺎ ﺭﺍ ﺑﺮ ﺩﻭﺵ ﺧﻮﺩ ﻧﮑﺶ .
ﭼﻨﯿﻦ ﻣﺴﺌﻮﻟﯿﺘﯽ ﻧﺪﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺵ .
ﻣﺴﺌﻮﻟﯿﺖ ﺗﻮ ﯾﺎﻓﺘﻦ ﻭ ﺧﻮﯾﺶ ﺧﻮﺩ ﺑﻮﺩﻥ ﺍﺳﺖ .
ﻫﯿﭻﮐﺲ ﻧﻤﯽﺗﻮﺍﻧﺪ ﺍﯾﻦ ﺩﻧﯿﺎ ﺭﺍ ﻧﺠﺎﺕ ﺩﻫﺪ . ﻫﻤﻪﺍﺵ
ﺭﺍ ﺑﻪ ﺧﺪﺍ ﻭﺍﮔﺬﺍﺭ ﮐﻦ .
ﻭ ﻫﻤﯿﻨﻄﻮﺭ ﺧﻮﺏ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﺪﺍﻧﯽ ﻭ ﺍﯾﻦ ﺷﯿﻮﻩ
ﺑﺮﺧﻮﺭﺩ ﺭﺍ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﯽ
ﮐﻪ ﻫﯿﭻ ﭼﯿﺰ ﺩﺭ ﺍﯾﻦ ﺟﻬﺎﻥ ﺑﻪ ﺗﻮ ﺗﻌﻠﻖ ﻧﺪﺍﺭﺩ – ﺣﺘﯽ
‘ ﺧﻮﺩ ﺗﻮ .’
ﻫﻤﻪ ﭼﯿﺰ ﺑﻪ ﺍﻭ ﺗﻌﻠﻖ ﺩﺍﺭﺩ .
ﻭﻗﺘﯽ ﮐﻪ ﺍﯾﻦ ﺭﺍ ﺑﺪﺍﻧﯽ , ﻫﻤﻪ ﺭﻧﺞ ﻭ ﺍﻧﺪﻭﻩ ﺧﻮﺍﻫﺪ
ﺭﻓﺖ .
ﺁﻥ ﻓﻀﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﺑﺎﻗﯽ ﻣﯽﻣﺎﻧﺪ ﺧﻮﯾﺶ ﻭﺍﻗﻌﯽ ﺗﻮ ﺍﺳﺖ..

ﺍﺯ ﻣﻼ ﻧﺼﺮﺍﻟﺪﯾﻦ ﭘﺮﺳﯿﺪﻧﺪ :
ﺧﻮﺭﺷﻴﺪ ﺑﻬﺘﺮ ﺍﺳﺖ ﻳﺎ ﻣﺎﻩ؟
ﮔﻔﺖ : ﻣﺎﻩ !
ﭼﻮﻥ ﺧﻮﺭﺷﻴﺪ ﺩﺭ ﺭﻭﺯ ﺭﻭﺷﻦ ﺩﺭ ﻣﯽ ﺁﻳﺪ ﭘﺲ
ﻭﺟﻮﺩﺵ ﺳﻮﺩﯼ ﻧﺪﺍﺭﺩ !
ﺍﻣﺎ ﻣﺎﻩ ﺷﺐ ﺭﺍ ﺭﻭﺷﻦ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ، ﭘﺲ ﺑﻬﺘﺮ ﺍﺳﺖ !
ﻭ ﺩﺭ ﺁﺧﺮ ﮔﻔﺖ :
ﺍﯾﻦ ﺣﮑﺎﯾﺖ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺍﺳﺖ …
ﻟﻄﻒ ﺑﯽ ﺍﻧﺪﺍﺯﻩ ﺩﯾﺪﻩ ﻧﺨﻮﺍﻫﺪ ﺷﺪ
ﮐﻤﺘﺮ ﮐﻪ ﺑﺎﺷﯽ، ﺑﺎﺍﺭﺯﺵ ﻣﯽ ﺷﻮﯼ !
ﻟﻄﻒ ﻣﺎ ﺑﺎﯾﺪ ﺑﻪ ﺍﻧﺪﺍﺯﻩ
ﻭﺳﻌﺖ ﺩﯾﺪ ﻭ ﻓﮑﺮ ﺩﯾﮕﺮﺍﻥ ﺑﺎﺷﺪ، ﻧﻪ ﺑﯿﺸﺘﺮ …

دل را ز بی خودی سر از خود رمیدن است

جان را هوای از قفس تن پریدن است

از بیم مرگ نیست كه سرداده ام فغان

بانگ جرس زشوق به منزل رسیدن است

دستم نمی رسد كه دل از سینه بركنم

باری علاج شكر گریبان دریدن است

شامم سیه تر است ز گیسوی سركشت

خورشید من برآی كه وقت دمیدن است

سوی تو این خلاصه گلزار زندگی
مرغ نگه در آرزوی پركشیدن است

بگرفت آب و رنگ زفیض حضور تو

هرگل دراین چمن كه سزاوار دیدن است

با اهل درد شرح غم خود نمی كنم
تقدیر قصه دل من ناشنیدن است

آن را كه لب به دام هوس گشت آشنا
روزی (امین) سزا لب حسرت گزیدن است