آیا تا به حال چیزی راجع به لباس هاي
زبان دار شنیدی؟

لباس هایی كه با ما حرف می زنند
و طرز تفکر، نیت ها و اعتقادات کسی كه اونها رو پوشیده،
برای ما روشن می کنند.

مثلا
وقتی میری عروسی،
کی عروس رو به تو معرفی میکنه؟
خوب معلومه؛
لباس عروس از دور داد میزنه کی عروسه.

یا فرض کن
سرزده رفتی خونه دوستت و دوستت لباس مرتبی پوشیده،
اولین چیزی كه به دوستت میگی اینه كه :میخواستی بری جایی؟
پس
لباس دوستت با تو حرف زده.

مردی رو میبینی كه محاسن بلندی داره و سرتاپا سیاه پوشیده، اولین چیزی كه به ذهنت میرسه اینه كه
اون مرد عزیزی از دست داده؛
وضع ظاهرش اینها رو میگه.

پس قبل از اینکه با کسی حرف بزنیم،
وضع ظاهر ما حرف میزنه.

بعضی رنگ ها و مدل ها
میگن لطفا به من نگاه نکن
ولی بعضی خانمها و آقایون با مدل مو و آرایش سر و صورت و رنک لباسشون
توجه هر رهگذری رو جلب میکنن و با زبان بی زبانی میگن:
خواهش میکنم به من نگاه کنید.

حالا شاید نیت کسی كه اون رو پوشیده، جلب توجه نباشه
ولی وضع ظاهرش داره با ما صحبت میکنه نه زبونش و اون نمیتونه به همه توضیح بده كه
قصد من جلب توجه نیست، قصد من مثلا مد روز بود ؛ نه……

پس
باید خیلی مواظب نوع پوشش و وضع ظاهرمون باشیم.
شاید به خاطر همین است كه خدا در قرآن(آیه33سوره احزاب)به زنان میفرماید:

خودنمایی نکن
یعنی در اجتماع طوری ظاهر نشو كه
همه نگاه ها متوجه تو بشه
و در آیه 32 همین سوره می فرماید:
موقع حرف زدن هم مواظب باش با ناز و کرشمه حرف نزنی
چون بیماردلان راجع به تو فکر بد میکنن.

راستی چقدر خدا به فکر شخصیت خانمهاست كه میخواد کسی راجع به اونا
حتی فکر بد هم نکنه!

حالا فکر کن
آرایش صورتت
و موهات و رنگ لباسهات
به بینندگان چی میگه؟

از طرف دیگه همه انسان ها از نظر زیبایی ظاهری یکجور خلق نشدن،
فرض کن بانویی مثل خیلی از زنها و دخترای امروزی با پوشیدن یک مانتوی
تنگ و به نمایش گذاشتن اندام
زیبایش
و با آرایش صورتش و موهای خوش رنگش و حتی رنگ لباسش كه توجه هر رهگذری رو جلب میکنه،
توجامعه ظاهر بشه،
فکر میکنی مردی كه همسری داره كه بهره کمی از زیبایی داره یا اندامی خیلی زیبایی نداره
یا حتی مرد جوانی كه همسر نداره
با دیدن اون زن چه حالی میشه،
شاید کمترینش این باشه كه تو دلش آرزو کنه
کاش همسری مثل اون زن داشته باشه
و این کمترینشه و این آرزوها
مقدمه بسیاری از مفاسد دیگر‌ه.

اگه سری به دادگاههای خانواده زده باشی متوجه میشی كه علت بیشتر طلاقها از بین رفتن محبت بین زن و شوهر به خاطر همین بانوان به اصطلاح امروزیه و در حقیقت این افراد به همجنسان خود خیانت میکنن و باعث میشوند كه اونا از چشم همسرشون بیفتند.

شاید بگی گناه زن چیه كه به خاطر این مردهای بی جنبه باید خود رو محدود کنن
و اون طوری كه دلشون میخواد نباشن؟

اول اینکه
اگه دلخواهی است پس هرکه هرکاری كرد را نباید سرزنش كرد،
چون
دلش میخواسته
مثلا اگه کسی آومد کیف شما رو زد،
حق اعتراض نداری
چون دلش میخواسته
[حالا از بین رفتن پول کجا و ازبین رفتن سلامت اخلاقی
و روانی مردها در اثر فشارهای جنسی کجا!!!)

دوم اینکه
غریزه جنسی هم مثل غریزه گرسنگی و تشنگیه،
آیا شخص گرسنه ای كه بوی کباب به مشامش خورده و هوس کباب کرده بی جنبه است و قابل سرزنش؟
شاید بگی فرق انسان و حیوان همینه و انسان اگه دلش خواست باید بتونه خودش رو کنترل کنه مثل انسان روزه دار.
بله درسته؛
ولی
روزه دار هم بالاخره افطار میکنه،
تشنه اگه آب بهش نرسه بعد از مدتی میمیره
خودداری هم اندازه داره و این فشارهای جنسی در بسیاری از مردها بالاخره
یا باعث بیماری روانی میشه
یا مرض اخلاقی و در نهایت ممکنه به فکرر تجاوز به دیگری بیفته

سوم اینکه ما مسلمانیم و معتقدیم كه تمام احکام دینی بر اساس حکمت خداست و برای سلامت فرد و جامعه و آرامش زندگی دنيا و آخرت است.
پس بانوی مسلمانی كه با ظاهر غیر اسلامی وارد جامعه میشه
در واقع
به احکام دینش دهن کجی میکنه
و با زبان بی زبانی میگه:
من از خدا بیشتر میفهمم که چطور بگردم
یا
من خیلی شجاعم و از عذاب خدا نمیترسم( پناه بر خدا)

شاید به خاطر همین خدا در آیه 31سوره نور به خانمها فرموده:
زینت هاي خود را آشکار نکنید

حتی برای پسربچه هایی كه تفاوت جنسیت زن و مرد رو میفهمن

و به وسیله روسری گردن
و سینه خود را بپوشانید حتی پاهایتان را محکم به
زمین نکوبید
كه صدای خلخال كه زینت پنهانی شماست شنیده شود و توجه مردان جلب شود و از طرف دیگر به مرد و زن دستور داده كه مواظب نگاه‌های خود باشند.

ولی انصافا مردها نمیتوانند چشم بسته راه بروند
و قرآن فقط برای مردها نازل نشده
و زن هم باید مواظب نوع پوشش خود باشه.

پس مواظب باشیم ظاهرمون به عنوان یک بانوی شیعه
اول دهن کجی به اسلام نباشه
و قلب امان زمان(عج)
رو آزرده نکنه

دوم اینکه باعث نشه دل مردي بلرزه و آرامش روحیش به هم بخوره
و… و…

خواهرم در خیابان چهره آرایش مکن
از جوانان سلب آسایش مکن
آن وجود پاک و معصوم و تنت
بی بها مانند کالایش مکن
چشم مهدی زمان را خواهرم
با چنین کاری تو گریانش مکن.

خیر در رضایت پدر و مادر است . . . !

 آیت الله مجتهدی تهرانی

 افرادی که پدر و مادر از آنها راضی بودند ،
دست به هر چه زدند طلا شده است .
افرادی هم که پدر و مادر از آنها راضی نبودند ، هر چه می زنند ، به درب بسته می خوردند .
همیشه هم سئوال دارند که چرا ما هر کاری می کنیم ،
جور نمی شود ؟
نمی دانند علتش چیست ؟
می گوید پدر و مادرم از من راضی هستند .
بله ، شاید در زمان حیات از شما راضی بودند ،
اما حالا که مُرده اند چون یادشان نکردی ،
از تو ناراضی شدند .
حالا که فوت کردند ، آیا برایشان کار خیری کرده ای ؟
این که هر چه تلاش می کنی نمی شود ،
به خاطر نارضایتی پدر و مادر است .
پدر و مادرتان را خیلی مراعات کنید . . . !

ﺧـــــﺪﺍﻭﻧـــــﺪﺍ !
ﺁﻧﺎﻥ ﮐﻪ ﺑﻪ ﻣﻦ ﺑــــﺪﯼ ﮐﺮﺩﻧﺪ ، ﺳـﮑـــــﻮﺕ ﺭﺍ
ﺑﻪ ﻣـﻦ ﺁﻣﻮﺧﺘﻨﺪ .
ﺁﻧﺎﻥ ﮐﻪ ﺍﺯ ﻣﻦ ﺍﻧـﺘــﻘـــﺎﺩ ﮐﺮﺩﻧﺪ ،
ﺭﺍﻩ ﺩﺭﺳـــــــﺖ ﺯﯾـﺴﺘـــﻦ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻣــﻦ ﺁﻣﻮﺧﺘﻨﺪ .
ﺁﻧﺎﻥ ﮐﻪ ﻣﺮﺍ ﺗـﺤــﻘــﯿـــﺮ ﮐﺮﺩﻧﺪ ، ﺻﺒــﺮ ﻭ
ﺗــﺤــﻤـــﻞ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻣﻦ ﺁﻣﻮﺧﺘﻨﺪ .
ﺁﻧﺎﻥ ﮐﻪ ﺑﻪ ﻣﻦ ﺧــﻮﺑــــﯽ ﮐﺮﺩﻧﺪ ،
ﺍﻧﺴــﺎﻧــﯿـــﺖ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻣﻦ ﺁﻣﻮﺧﺘﻨﺪ .
ﭘــــــﺲ ﺍﯼ ﻣـﻬـــــﺮﺑـﺎﻧـــــﻢ !
ﺑﻪ ﻫﻤــﻪ ﺁﻧﻬـــــﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺭﺷــــﺪ ﻣﻦ ﺳﻬــﻤﯽ ﺩﺍﺷﺘﻨﺪ ،
ﺧﯿــﺮ ﺩﻧﯿــﺎ ﻭ ﺁﺧــــﺮﺕ ﻋﻄـﺎ ﮐﻦ.

شخصي از مرحوم آيت الله بهجت(ره) سوال مي كند ، كه ” براي رفع تنگدستي، چه عملي مفيد است؟”
آيت الله بهجت در پاسخ ، اين داستان را نقل مي فرمايند:
از آقا سید عبدالهادی شیرازی-رحمه الله- که ماشاءالله، واقعاً عالم حسابی بود، نقل کرده اند که در کوچکی بعد از فوت پدرم(میرزای بزرگ) تکفّل خانواده به عهده ی من بود.
میگوید: شبي پدرم ؛ ميرزاي شيرازي را در خواب دیدم. از من پرسیدند: آقا سید عبدالهادی، حال شما چطور است؟ میگوید در جواب گفتم: خوب نیست.
فرمود: به بچه ها و اهل خانه سفارش کنید که نماز اول وقت بخوانند، تنگدستی شما رفع میشود.

پاسخ هاي آيت الله بهجت به رازهاي دين ؛ صفحه 35

ﺑﺎﺯ ﻫﻢ ﻧﺎﻡ حسین آمد ﻭ ﺩﻳﻮﺍﻧﻪ ﺷﺪم
ﺑﺎﺯ ﺍﻣﺎﺩﻩ ﻯ یک ﻣﺴﺘﻰ ﺟﺎﻧﺎﻧﻪ ﺷﺪم

ﻋﺎﻗﺒﺖ ﮐﺮﺑﺒﻼ ﺭﺍ ﺯ ﺭﺿﺎ ﻣﻴﮕﻴﺮم
ﮔﻮﺷﻪ ﻱ ﺻﺤﻦ ﺣﺴﻴﻦ ﺑﻦ ﻋﻠﻲ ﻣﻴﻤﻴﺮم

ﺍﺯ ﻏﻢ ﻭ ﻣﺎﺗﻢ ﺍﻭﻻﺩ ﻋﻠﻰ ﭘﻴﺮ ﺷﺪم
من ﺳﺮ ﺳﻔﺮﻩ ﻯ ﻋﺒﺎﺱ ﻧﻤﮏ ﮔﻴﺮ ﺷﺪم

هییت ﺳینه ﺯﻧﺎﻥ ﺣﺮﻡ ﺍﻓﺘﺎﺩﻩ ﺑﻪ ﺭﺍﻩ
ﻫﺮﮐﻪ ﺩﺍﺭﺩ ﻫﻮﺱ ﮐﺮﺑﺒﻼ ﺑﺴﻢ ﺍﻟﻠﻪ…

يا علي مرتضي حيدر سلام
شيعه را تاج سر و سرور سلام
عالم آمد از برايت يا علي
عشق مي‌گويد ثنايت يا علي
سائل كويت شفايم مي‌دهد
بر همه دردم دوايم مي‌دهد
‏

شيعه قلبش با ولايت مي‌تپد
قلب با شور لوايت مي‌تپد
نبض عالم زير دست پاك توست
اين همه شور و شعف پژواك توست
تو قسم ناري و در كف جنان
كعبه‌ را بودي چو درّي در ميان
‏

قبل از آن كه حق گلِ جسمت سرشت
نام نيكت بر درِ جنّت نوشت
حق براي خلقت شعري سرود
دربِ جنت رمز نامت را ورود
«هر كه خواهد سير از كوثر شود
بايد اوّل عاشق حيدر شود»
‏

حيدرا هست همه از هست توست
لحظه لحظه عمرِ شيعه دست توست
امشب از عشق تو هر جا محشر است
بر دو چشم عاشقان صد گوهر است
خرم آن دل روشن از نور تو شد
دل سراسر غرقه در شور تو شد
‏

ثاني آل كسا، شاه عرب
با وجوت گشته عالم در طرب

رسول اکرم (ص) :

روزی رسول خدا (ص) در حین عبور از کوچه ای بعضی از کودکان را در حال بازی دید و فرمود :

وای بر فرزندان آخرالزمان از پدرانشان عرض شد یا رسول الله (ص) از پدران مشرک آنها فرمود :

نه بلکه از پدران مسلمان ایشان که هیچ چیز از فرائض و احکام مذهبی را به آنان نمی آموزند و اگر خود فرزندان به دنبال فراگیری پاره ای از مسائل دینی بروند آنها را از اداء این وظیفه مقدس باز می دارند و تنها به این قانع هستند که فرزندانشان به دنبال کسب و تجارت روند و متاع ناچیزی از دنیا بدست آورند بدانید من از این قبیل پدران بیزار هستم و آنها نیز از بستگی به من بری اند.

مستدرک الوسائل جلد 2 صفحه 625

علامه حسن حسن زاده آملی:
گفته ‏اند آدمى به دو سالگى (بچه،كودك) به حرف درمیآيد اما تا خاموشى اختيار كند سال‏ها طول میكشد. به حرف درآمدن زود است اما سكوت خيلى مشكل است و خيلى رياضت میخواهد، و چقدر زحمت میخواهد و چقدر كشيك نفس كشيدن میخواهد تا سكوت اختيار شود و تا حرف‏ها جمع و جور و غربال گردد تا هرزه‏ گو و هرزه خوار نباشد و روى حساب حرف بزند سپس كم‏ كم میبينيد كه قلمش سنگين میشود وعبارت‏هاى او وزين میگردد، و لذا آدم ساكت و آرام كه حرف نمیزند يك وقتى میبينيد كه به حرف درآمده هر جمله اش كتابى میشود و اگر دست به قلم شود و چيزى بنويسد بايد نوابغ دهر جمع شوند تا آن را شرح كنند.
چنين انسانى با سكوت در گفتارش بركت پيدا میكند و قول ثقيل می‏شود: «إنا سنلقى عليك قولا ثقيلا» دیگر حرف و قول او سبک نیست و لذا افراد ساکت دیرگو و گزیده گو میشوند مثل معروفى هم هست كه: «المكثار مهزال» پرگو بالأخره هرزه ‏گو و هزل‏گو میشود.

دروس شرح فصوص الحکم قیصری