سبک زندگی يعنى آن رفتارهایی که از ما سر می زند. این رفتارها تابع تفکرات ماست.
وقتی نحوه ی اندیشیدن ما عوض شود طبعاً طور دیگری عمل می کنیم.
افکار ما در یک سری چارچوب های ذهنی، مانند مایع سیال ریخته می شود. در واقع همه ی ما چارچوب ذهنی داریم که توسط این چارچوب ها دنیا را می بینیم. هیچ کسی نیست که چارچوب ذهنی نداشته باشد.
این چارچوب های ذهنی از ارزش های دینی و اجتماعی یک جامعه نشات می گیرد، مانند قالبی می ماند که در آن آب ریخته می شود، فراموش نکنیم این قالب به محتوای آب فرم می دهد.
پس علاوه بر این که مایع مهم است، قالبی که مایع در آن قرار می گیرد نیز مهم است.
امروزه برای این که سبک زندگی ساخته شود باید دو چیز تغییر کند، یکی چارچوب ذهنی و دیگری اطلاعات دریافتی.
اطلاعاتی که به ما می رسد کاملا دسته بندی شده است، این طور نیست که به راحتی هر اخباری به ما برسد.
امروزه ۹۵٪ اخبار دنیا توسط فقط چهار بنگاه خبری یعنی آسوشیتدپرس، یونایتد پرس، فرانس پرس و رويترز تولید می شود.
در واقع یک انحصار خبری عجیب و غریب وجود دارد.
و شما مدام در حال کنترل و مدیریت ذهن هستید. و این در آخرالزمان به اوج خودش می رسد. آنها چارچوب های ذهنی و مدل فکر کردن شما را می سازند. توهم غلطی در بین شیعیان صورت گرفته که آتش جهنم بر محب اهل بیت حرام شده، این حرف باطلی است. آتش جهنم بر شیعه ی اهل بیت حرام است نه محب اهل بیت. شیعه یعنی چی؟ یعنی قدم به قدم جا پای اهل بیت گذاشتن.
روایت داریم از امیرالمومنين (ع) که برخی از شیعیان ما سیصد هزار سال از عذابشان در طبقه ی بالای جهنم می گذرد، سپس خدا به ما اذن شفاعت می دهد.
این چه محبتی است که هر کاری امیرالمومنين (ع) انجام داده برعکسش را انجام دادی! این توهم و غیر عقلانی است که یک چارچوب ذهنی اشتباهی برای فرد می سازد که هر خطایی انجام دهد.
ما صبح تا شب بمب باران اطلاعات می شویم و هرچه در آخرالزمان پیش برویم بیشتر می شود. چون فتنه ی دجال بیشتر می شود و مرکب دجال رسانه است.
شما بدان آن که بفهمید آنالیز می شوید و بر مبنای آنالیز صورت گرفته برنامه‌ریزی می شوید.
چقدر مردم ما سواد رسانه ای دارند؟ تقریبا هیچی! سواد رسانه ای در کشور ما بسیار پایین است فلذا هر اطلاعاتی را راحت قبول می کنند.
هر ۲۴ ساعتی که می گذرد ۳۵۰۰ ساعت برنامه ی تلویزیونی ویژه ی ایرانیان پخش می شود. جمهوری اسلامی ایران اولین منطقه ای هست که در کل دنیا بیشترین برنامه های رایگان برایش پخش می شود!
بارها گفتم BBC انگلیسی برای پخش خبر برای مردم بریتانیا مالیات می گیرد، ولی برای ما رایگان این کار را انجام می دهد!
پیامک های دریافتی ، بنرهای تبلیغاتی خیابان، بحث هایی که در گروه ها شکل می گیرد و تبلیغات تلویزیونی مدام در حال مدیریت ذهن شماست.
تمام این تبلیغات یک اصل اساسی دارد این که نیازی را در شما به وجود بیاورد که برای بر طرف کردن این نیاز سراغ آنها بروید.
آخرالزمان عرصه به وجود آمدن نیاز های واهی در شماست که باید بتوانید خوب مدیریت کنید.

استاد رائفی پور

آیات فراوانی از قرآن کریم به مسئله حقوق بشر اشاره دارد. قبل از آوردن نمونه‌ای از آیات، بیان این مطلب لازم است که حقوق بشر ـ به مفهوم قرآنی آن ـ با حقوق بشر غربی متفاوت است. در غرب، حقوق بشر، مبتنی بر اومانیسم (اصالت انسان و انسان محوری) مادیت و منافع مادی فردی و طبقاتی و… است؛ امّا قرآن، در تمامی زمینه‌ها و فضایل و کرامات و با در نظر گرفتن همه مصالح و جنبه‌های مادی و معنوی، از حقوق بشر سخن می‌راند.

از دیدگاه قرآن و بر اساس آیه 70 سوره مبارکه «اسراء» انسان، کرامت ذاتی دارد: «وَلَقَدْ کَرَّمْنَا بَنِی آدَمَ»؛ ما آدمی زادگان را گرامی داشتیم. برای به فعلیت رساندن این خصلت ذاتی، مقاماتی گران‌قیمت به او عطا شده که به هیچ یک از دیگر موجودات، داده نشده است و در هیچ مکتبی مانند اسلام، چنین حقوقی که لایق انسان باشد، به چشم نمی‌خورد.

اکنون به چند نمونه آیات قرآنی درباره کرامت، شخصیت و حقوق انسان اشاره می‌کنیم:

1. انسان به خدای متعال قرب تکوینی دارد: «وَإِذَا سَأَلَکَ عِبَادِی عَنِّی فَإِنِّی قَرِیبٌ أُجِیبُ دَعْوَةَ الدَّاعِ إِذَا دَعَانِ»؛ و هنگامی که بندگان من، از تو درباره من سؤال کنند، (بگو:) من نزدیکم! دعای دعاکننده را به هنگامی که مرا می خواند، پاسخ می گویم!(بقره/ 186). این بالاترین کرامتی است که خداوند در حق انسان قائل شده است.

2. انسان، خلافت الهی را به عهده دارد: «إِنِّی جَاعِلٌ فِی الاْرْضِ خَلِیفَةً»؛ من در روی زمین جانشین برای خودم قرار دادم. (بقره/ 30)

3. حق انتخاب آگاهانه و آزادانه (که لازمه آن، اختیار است) برای انسان محفوظ است: «الَّذِینَ یَسْتَمِعُونَ الْقَوْلَ فَیَتَّبِعُونَ أَحْسَنَهُ»؛ کسانی که سخنان را می‌شنوند و از نیکوترین آنها پیروی می‌کنند. (زمر/18)، «إِنَّا هَدَیْنَـهُ السَّبِیلَ إِمَّا شَاکِرًا وَ إِمَّا کَفُورًا»؛ ما راه را به او نشان دادیم، خواه شاکر باشد (و پذیرا شود) یا ناسپاس. (انسان/ 3)

4. پیمودن راه حق بعد از انتخاب آگاهانه برای او آسان شده است: «ثُمَّ السَّبِیلَ یَسَّرَهُ»؛ سپس راه را برای او آسان کرد.(عبس/ 20)

5. بارهای سنگین و زنجیرهای دست و پاگیر با آمدن پیامبران از دوش او برداشته شده است: «وَیَضَعُ عَنْهُمْ إِصْرَهُمْ وَالأَغْلَـلَ الَّتِی کَانَتْ عَلَیْهِمْ»؛ و بارهای سنگین و زنجیرهایی را که بر آنها بود، (از دوش و گردنشان) بر می‌دارد. (اعراف/ 157)

6. موارد دیگری از قبیل: قرار دادن تمامی مواهب مادی و معنوی برای او در جهت رسیدن به کمال نهایی (انعام، 104)، انسان، مخلوقی برگزیده شده از بین همه مخلوقات عالَم (طه، 122)، تأکید بر حفظ شرافت انسان (یوسف، 50) موجودی که محور و هدف رسالت‌های رسولان است. (اسراء/ 9، 10)

قدرت تسخیر انسان، در عالم طبیعت (لقمان/ 20) برخورداری او از عقل و قدرت تدبر و تفکر که منشأ اراده و انتخاب و اختیار و آزادی است (اسراء/ 36)، حق حیات، حرام بودن قتل او و… احتراماتی است که قرآن برای انسان قائل شده است.

آنچه قرآن درباره حقوق بشر بیان کرده، نشانگر آن است که انسان، برترین مخلوق است و بالاترین حقوق، کرامت، فضیلت و شخصیت به او عطا شده است.

خداوند متعال به حضرت موسی علی نبینا و آله و علیه السلام فرمود :
اي موسي !
من شش چيز را در شش جا قرار دادم؛ ولي مردم در جاي ديگر آنها را جست و جو می کنند و این درحالی است که هرگز آنها را در آنجا نخواهند يافت :

1- راحتي و آسایش مطلق را در ‘’ آخرت'’ قرار دادم، ولي مردم در ‘’ دنيا ‘’ به دنبال آن مي‌گردند!

2- عزت و شرف را در ‘’عبادت'’ قرار دادم، ولي مردم آن را در
‘’ پست و مقام ‘’ ميجويند!

3- بي‌نيازي را در ‘’قناعت'’ قرار دادم، ولي مردم آن را در ‘’زيادي مال و ثروت'’ جستجو مي‌كنند!

4- رسیدن به بزرگی و مقام را در ‘’فروتني'’ قرار دادم، ولي مردم آن را در ‘’ تكبّر و خود برتر بيني'’ ذ می جویند!

5- کسب علم را در ‘’گرسنگي و تلاش'’ قرار دادم، ولي مردم ب ا ‘’شکم سیر'’ دنبال آن مي‌گردند!

6- اجابت دعا را در “” لقمه حلال قرار دادم، ولي مردم آن را در ‘’طلسم و جادو'’ جستجو میکنند!

مستدرك الوسائل ،
ج 12 ، ص 173 ، باب 101

آیت الله بهجت (ره ) میفرمودند؛ مثل ما تنبل نباشید، زود زود به مشهد بروید.
 گاهی موانع بزرگی با یکبار مشهد رفتن از سر راه ما برداشته میشوند.

 هنگامی که به حرم مشرف شدید به عدد اسم ابجد امام رضا علیه السلام یعنی هزار و یک مرتبه ” یا رئوف و یا رحیم ” بگویید. زیارت کنید، نماز زیارت بخوانید و بعد به امام رضا علیه السلام بگویید ؛ دست خالی آمده ام، گره به کارم افتاده است، شما مشکلم را حل کنید.

 برگردید و ببینید امام رضا علیه السلام چطور مسیر را برای شما هموار میکند.

 او حجت خدا و پناه شیعه است. آسمان و زمین و آنچه بین آندو است، در اختیار امام رضا علیه السلام است.

 خود را قطره ای از دریای امامتش فرض کن تا محبتش را نسبت به خود درک كني

گشودن گره از کار گرفتاران از برترین لذت های معنوی است. نشاندن نشاط و شادی در دل انسان ها و زدودن رنج و مشقت از چهره دردمندان، بسیار سرور آفرین است. عارفان بر این باورند که راه انس با خدا، احسان به خلق است. اگر کسی بخواهد حال دعا داشته باشد و از ذکر و مناجات با خدا لذت ببرد، باید برای خدا، در خدمت خلق خدا باشد. شیخ رجب علی خیاط از عارفان معاصر سفارش می کند: «اگر می خواهی به حقیقت توحید راه پیدا کنی، به خلق خدا احسان کن.» همچنین در سخنی دیگر می گوید: «آنچه پس از انجام فرایض، حال بندگی خدا را در انسان ایجاد می کند، نیکی به مردم است».

امیرمؤمنان علی علیه السلام در حدیثی بسیار نعز می فرماید:

همانا خدا را بندگانی است که به آنان نعمت های ویژه ای می دهد تا به سود مردمان به کار گیرند. پس تا هنگامی که از آن ببخشند، نعمت ها را در دست آنان وامی نهد و چون از بخشش باز ایستند، نعمت ها را از ایشان بستاند و دیگران را بدان مخصوص کند.

این نیز کلام خدمتگزار گمنام کوفه در شب های تار است که به جابر فرمود:

آن که نعمت خدا بر او بسیار بود، نیاز مردمان به او بسیار بوَد. پس هر که در آن نعمت ها برای خدا کار کند، خدا نعمت ها را برای وی پایدار کند و آن که آن را چنان که واجب است به مصرف نرساند، نعمت او را ببرد و نیست گرداند.

پیام متن:

1. خدمت رسانی به مردم و گره گشایی از کار آنان، از برترین و لذت بخش ترین اعمال است.

2. خدمت به خلق خدا، راه قرب به خداوند را هموار می سازد.

3. صرف نعمت های الهی در راه بندگان خدا، یکی از عوامل پایداری نعمت هاست.

مَنِ آلوده کجا مَحفِل ابَرار کجا

این همه خوب کُجا و مَنِ بیمار کُجا

اَز خِجالت چه کُنم او که خودُش می داند
مَنِ بَدبخت کُجا مَحرَمِ اَسرار کُجا

نَمَکی راکه بِه حُر داد بِه چون مَن نَدَهَند
مَنِ دِل مُردهِ کُجا سُفرهِ اِفطار کُجا

هَمه مَشغولِ مُناجاتُ و عِبادت هَستَند
این هَمهِ مَست کُجا و مَنِ بیکار کُجا

بارها گُفت فَرار اَز دَرِ مَن بَدبَختی ست
جُملهِ دوست کُجا عَبدِ گُنهکار کُجا

باز یک سال دَویدَم پِی اَمیالِ خودَم
مَنِ مُحتاج کُجا دَستِ طَلَبکار کُجا

دَستِ خود را هَمهِ جا بَهرِگِدایی بُردَم
وَلی این خَلق کُجا دَستِ عَلَمدار کُجا

اول : خدا را شناختیم ولیکن حقش را ادا نکردیم..

دوم : گمان بردیم که پیامبر خدا رو دوست داریم ولي درود وسلام نميفرستيم..

سوم : قرأن را قرائت کردیم ولی بدان عمل نکردیم..

چهارم : نعمت خدا را خوردیم ولی شکرش را بجا نیاوردیم..

پنجم : گفتیم شیطان دشمن ماست ولی با او در امور توافق کردیم..

ششم : گفتیم بهشت حق است ولی برای رسیدن به آن کوشش نکردیم..

هفتم : گفتیم جهنم حق است ولی از آن نگریختیم.

هشتم : دانستیم مرگ حق است اما برای آن آماده نشدیم.

نهم : به عیب مردم مشغول گشتیم و عیب خویش را فراموش کردیم.

و دهم : مردگانمان را دفن کردیم ولی عبرت نگرفتیم…

“ﮐﻮﺭﯼ ﺁﻣﺪﻭﺳﻂ ﺻﺤﻦ ﺗﻮ، ﺑﯿﻨﺎ ﺑﺮﮔﺸﺖ
“ﯾﮏ ﺯﻥ ﻭﯾﻠﭽﺮﯼ، ﺭﻭﯼ ﺩﻭﺗﺎ ﭘﺎ ﺑﺮﮔﺸﺖ

“ﮐﺎﻓﺮﻯ ﺗﺎ ﺑﻪ ﺿﺮﯾﺢ ﺗﻮ ﻧﮕﺎﻫﺶ ﺍﻓﺘﺎﺩ
“ﺳﺠﺪﻩ ﺍﯼ ﮐﺮﺩ ﺳﭙﺲ ﺷﯿﻌﻪ ﯼ ﻣﻮﻻ ﺑﺮﮔﺸﺖ

“ﺧﺴﺘﻪ ﺑﻮﺩ ﺍﺯ ﻫﻤﻪ ﯼ ﺁﯾﻨﻪ ﻫﺎ … ﺗﺎ ﺍﯾﻨﮑﻪ
“ﺯﺷﺖ ﺁﻣﺪ،ﻣﺘﺤﻮﻝ ﺷﺪ ﻭﺯﯾﺒﺎ ﺑﺮﮔﺸﺖ

“ﺁﻧﮑﻪ ﺩﺭ ﺻﺤﻦ ﺑﻪ ﺩﻧﺒﺎﻝ ﺷﻔﺎ ﺍﻣﺪﻩ ﺑﻮﺩ
“ﺑﺎ ﻧﮕﺎﻫﯽ ﺑﻪ ﺿﺮﯾﺢ ﺗﻮ ﻣﺴﯿﺤﺎ ﺑﺮﮔﺸﺖ

“ﺯﺍﺋﺮﯼ ﮔﻔﺖ ﭼﺮﺍ ﺍﺷﮏ ﻧﺪﺍﺭﻡ
“ﻧﮕﻬﺶ ﮐﺮﺩﯼ ﻭ ﺑﺎ ﺩﯾﺪﻩ ﯼ ﺩﺭﯾﺎ ﺑﺮﮔﺸﺖ

“ﯾﮏ ﺟﻮﺍﻥ ﺣﺎﺟﺘﺶ ﺍﯾﻦ ﺑﻮﺩ! ﮐﻪ ﺯﻥ ﻣﯿﺨﻮﺍﻫﻢ
“ﺭﻓﺖ … ﺗﺎ ﺍﯾﻨﮑﻪ ﺷﺒﯽ ﭘﯿﺶ ﺗﻮ ﺑﺎﺑﺎ ﺑﺮﮔﺸﺖ

“ﺑﻪ ﮔﻤﺎﻧﻢ ﮐﻪ ﺑﻪ ﻃﻮﺭ ﺗﻮ ﻣﺸﺮﻑ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ
“ﺁﻧﮑﻪ ﺑﺎ ﻣﻌﺠﺰﻩ ﻭ ﺑﺎ ﯾﺪ ﺑﯿﻀﺎ ﺑﺮﮔﺸﺖ

“ﺻﺒﺢ ﺩﺭﻗﺎﻣﺖ ﯾﮏﻣﺮﺩﮔﺪﺍ،ﺭﻓﺖ ﺣﺮﻡ
“ﻇﻬﺮ ﻧﺰﺩﯾﮏ ﺍﺫﺍﻥ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ! ﺁﻗﺎ ﺑﺮﮔﺸﺖ

“ﺟﺒﺮﺋﯿﻞ ﺁﻣﺪﻩ ﺑﻮﺩ ﺍﺯ ﻭﺳﻂ ﻋﺮﺵ؛ﺣﺮﻡ
“ﺩﻭﺳﻪ ﺗﺎ ﻓﺮﺵ ﺗﮑﺎﻥ ﺩﺍﺩ ﻭ ﺑﻪ ﺑﺎﻻ ﺑﺮﮔﺸﺖ

“ﻧﻔﺲ ﺧﺎﺩﻣﺘﺎﻥ ﺧﻮﺭﺩ ﺑﻪ ﺁﻥ ﻧﺼﺮﺍﻧﯽ
“ﺩﺭ ﺣﺮﻡ ﺷﯿﻌﻪ ﺷﺪ،اﺯ ﻣﺬﻫﺐ ﺗﺮﺳﺎ ﺑﺮﮔﺸﺖ

اللهّمَ صَلّ عَلی عَلی بنْ موسَی الرّضا المرتَضی٬

الامامِ التّقی النّقی و حُجّّتكَ عَلی مَنْ فَوقَ الارْضَ و مَن تَحتَ الثری الصّدّیق الشَّهید،

صَلَوةَ كثیرَةً تامَةً زاكیَةً مُتَواصِلةً مُتَواتِرَةً مُتَرادِفَه كافْضَلِ ما صَلّیَتَ عَلی اَحَدٍ مِنْ اوْلیائک