حضرت امام خامنه‌ای:

✏️ اگر بنا بود امام مجتبی(علیه‌السّلام)، جنگ با معاویه را ادامه بدهد و به شهادت خاندان پیامبر منتهی بشود، امام حسین(ع) هم باید در همین ماجرا کشته میشد، اصحاب برجسته هم باید کشته میشدند، «حجربن‌عدی»ها هم باید کشته میشدند، همه باید از بین میرفتند و کسی که بماند و بتواند از فرصتها استفاده بکند و اسلام را در شکل ارزشىِ خودش باز هم حفظ کند، دیگر باقی نمی‌ماند. این، حق عظیمی است که امام مجتبی(علیه‌الصّلاةوالسّلام) بر بقای اسلام دارد.

  ۱۳۶۹/۰۱/۲۲

 از مکافات عمل غافل مشو!

✏️ شبی از شبها وارد قم شد و برای ترساندن مردم شهر، دو جوان را دستگیر و بدون آنکه - در ظاهر - کاری کرده باشند و محاکمه‌ای و سؤال و جوابی در میان باشد، آن دو را در مقابل چشمان مردم به قتل رساند!

“رضاخان” قلدر را میگویم.

در حیرت بودم.

نزد خود گفتم:

  - باید حسابی در کار باشد!

تا اینکه معلومم شد؛

گفتند:

  - روز قبل از حادثه، همان دو جوان، گربه‌ای را گرفتند و نفت بر سر حیوان ریخته و زنده زنده او را آتش زدند؛ آن هم برای خوشگذرانی!!

«از مکافات عمل غافل مشو

گندم از گندم بروید، جو ز جو»

  آیت بصیر، احمد لقمانی، ص۹۹-۹۸

  بر اساس حکایتی از حضرت آیت‌الله بهاءالدینی

 حضرت امام خامنه‌ای:

✏️ جوانها! بدانید، بدون هیچ‌گونه تردیدی آینده‌ی روشن و امیدبخش این كشور و این نظام متعلّق به شما است؛ شما خواهید توانست كشورتان و ملّتتان را به اوج افتخار برسانید؛ شما به توفیق الهی خواهید توانست الگو و نمونه‌ی كاملِ تمدّنِ نوینِ اسلامی را در این آب و خاك تشكیل بدهید؛ برای اینكه بتوانید این وظائف بزرگ را انجام بدهید، بایستی دین را، تقوا را، عفّت را، پاكیزگیِ روحی را در میان خودتان هرچه بیشتر ترویج كنید و تقویت كنید. جوانِ امروز احتیاج دارد به دین، به تقوا، به علم، به نشاطِ كار، به امانت، به عفّت، به [انجام‌] خدمات اجتماعی و به ورزش؛ اینها خصوصیّاتی است كه جوانِ امروز به آن احتیاج دارد و شما عزیزان بسیجیِ من ان‌شاءالله توفیق انجام این كار را داشته باشید.

 ۱۳۹۲/۰۸/۲۹

  فقط یک نماز صبح!

✏️ با وجودی که استخاره بد آمده بود، رفت سفر؛

اتفاقا به او خوش گذشت و سود فراوانی هم برد.

در تعجب بود، از بد آمدن استخاره.

خدمت حضرت رسید و گفت:

  - یادتان هست استخاره کردم سفر بروم، بد آمد؟ رفتم و سود فراوانی بردم!

حضرت فرمودند:

  - یادت هست که در فلان مکان نماز صبحت قضا شد؟

گفت:

  - بله

حضرت فرمودند:

  - اگر خداوند آنچه در دنیاست به تو داده بود، جبران آن خسارت نمیشد!

تازه فهمید که چه زیانی کرده است.

  بازنویسی بر اساس نکته‌های نورانی؛ ص۹۹

  یک کلنگ زدن

✏️ مُـقَـنِّـی را دیده‌ای؟!

کارش تکراری است؛

هی کلنگ میزند…

اما در واقع هر کلنگی که میزند یک قدم به آب نزدیک‌تر میشود.

ظاهر نماز هم تکرار است، اما در واقع پرواز است، از پله‌های نردبان بالا رفتن است.

درست است که پله‌ها تکراری است اما هر کدام، یک قدم انسان را به بام نزدیک میکنند.

نماز چنین چیزی است؛

روزی ۵ نوبت به باند پرواز می‌روید و پر می‌کشید.

هر نوبت یک پرواز جداگانه است، یک عروج است؛

یک کلنگ زدن.

  حضرت امام خامنه‌ای:

✏️ اقامه‌ی دین، وظیفه است. حاکمیت دین، هدف مهم همه‌ی ادیان است؛ «لیقوم النّاس بالقسط»(۱). قیام به قسط، قیام به عدل و حاکمیت الهی، هدف بزرگ ادیان است. اصلاً ائمه‌ی ما(علیهم‌الصّلاةوالسّلام) تمام زجر و مصیبتشان به خاطر این بود که دنبال حاکمیت الهی بودند؛ والّا اگر امام صادق و امام باقر(صلوات‌اللَّه‌علیهما) یک گوشه می‌نشستند و چندنفر دور خودشان جمع میکردند و فقط یک مسأله‌ی شرعی میگفتند، کسی به آنها کاری نداشت.

خود امام صادق در یک حدیث میفرماید: «هذا ابوحنیفة له اصحاب و هذا الحسن البصری له اصحاب»(۲)؛ ابوحنیفه اصحاب دارد، حسن بصری اصحاب دارد. پس، چرا به آنها کاری ندارند؟ چون میدانند که آن حضرت داعیه‌ی امامت دارد؛ اما آنها داعیه‌ی امامت نداشتند. ابوحنیفه داعیه‌ی امامت نداشت. این علمای معروف اهل سنت - محدثان و فقهایشان - داعیه‌ی امامت نداشتند. اینها امام زمان را که هارون، منصور و عبدالملک بود، قبول داشتند.

۱-حدید ۲۵

۲- بحارالانوار، ج۷۲، ص۷۴

  ۱۳۷۰/۰۵/۳۰

✏️ شده است بدون ریختن چای خشک در آب جوش، چایی درست شود؟

  شده است بدون مایه زدن به شیر، پنیر درست شود؟

  شده است بدون خوردن آب و غذا سیر شوی؟

  شده است بدون الکتریسیته، لامپ روشن شود؟

  بدون علم و عمل صالح نیز آدم شدن محال است.

شخصی به آیت‌الله بهاءالدینی گفته بود:

آقاجان! دعا کنید آدم شوم.

آقا فرموده بودند:

«با دعا کسی آدم نمیشود.»

ﺩﺭ ﺗﺮﺑﯿﺖ ﮐﻮﺩﮐﺎﻥ، ﺩﻧﯿﺎ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺩﯾﺪ ﺁﻥ ﻫﺎ ﺑﺒﯿﻨﯿﻢ

ﻓﺮﺯﻧﺪ ﺍﺯ ﻟﺤﻈﻪ ﺍﯼ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺩﻧﯿﺎ ﻣﯽ ﺁﯾﺪ، ﺗﺎ ﭘﺎﯾﺎﻥ ﯾﺎﺯﺩﻩ ﺳﺎﻟﮕﯽ ﮐﻮﺩﮎ ﺍﺳﺖ. ﺗﺎ ﺯﻣﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﺩﻧﯿﺎﯼ ﮐﻮﺩﮐﺎﻥ ﺭﺍ ﺩﺭﮎ ﻧﮑﻨﯿﻢ، ﻧﻤﯽ ﺗﻮﺍﻧﯿﻢ ﺩﺭ ﺗﺮﺑﯿﺖ ﺁﻥ ﻫﺎ ﻣﻮﻓﻖ ﺑﺎﺷﯿﻢ. ﺗﺎ ﺯﻣﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﺭﻭﺡ ﺑﺰﺭﮔﺴﺎﻝ ﻣﺎ ﺩﺭ ﺍﯾﻦ ﻗﺎﻟﺐ ﺑﺰﺭﮔﺴﺎﻝ ﺍﺳﺖ، ﺩﺭ ﺗﺮﺑﯿﺖ ﮐﻮﺩﮐﺎﻥ ﻣﻮﻓﻖ ﻧﯿﺴﺖ؛ ﺑﻨﺎﺑﺮﺍﯾﻦ، ﺑﺎﯾﺪ ﺭﻭﺣﻤﺎﻥ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺍﯾﻦ ﻗﺎﻟﺐ ﺩﺭ ﺑﯿﺎﻭﺭﯾﻢ ﻭ ﺩﺭ ﻗﺎﻟﺐ ﮐﻮﺩﮐﺎﻥ ﺑﮕﺬﺍﺭﯾﻢ ﻭ ﺩﺭ ﺣﻘﯿﻘﺖ، ﺩﻧﯿﺎ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺩﯾﺪ ﺁﻥ ﻫﺎ ﺑﺒﯿﻨﯿﻢ: «ﻣﻦ ﮐﺎﻥ ﻋﻨﺪﻩ ﺻﺒﯽ ﻓﺎﻟﯿﺘﺼﺎﺏ ﻟﻪ». ﺍﻭﻟﯿﻦ ﻭﯾﮋﮔﯽ ﻭ ﯾﮑﯽ ﺍﺯ ﺯﻭﺍﯾﺎﯼ ﺭﻭﺣﯽ ﮐﻮﺩﮎ، ﻧﯿﺎﺯ ﺍﻭ ﺑﻪ ﺷﯿﻄﻨﺖ ﺍﺳﺖ. ﺷﯿﻄﻨﺖ، ﻧﻪ ﻓﻘﻂ ﺑﻪ ﻣﻌﻨﺎﯼ ﺟﺴﺖ ﻭ ﺧﯿﺰ ﻣﻌﻤﻮﻟﯽ، ﺑﻠﮑﻪ، ﻣﻨﻈﻮﺭ ﺗﺤﺮﮎ ﻫﻤﺮﺍﻩ ﺑﺎ ﺍﯾﺬﺍﺀ ﻭ ﺍﺫﯾﺖ ﺍﺳﺖ. ﺭﺳﻮﻝ ﮔﺮﺍﻣﯽ ﺍﺳﻼﻡ ﺻﻠﯽ ﺍﻟﻠّﻪ ﻋﻠﯿﻪ ﻭﺁﻟﻪ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ: «ﺍﺭﺍﻣﺔ ﺻﺒﯽ ﻓﯽ ﺻﻐﺮﻩ، ﺯﯾﺎﺩﺓٌ ﻓﯽ ﻋﻘﻠﻪ ﻓﯽ ﮐﺒﺮﻩ»؛ ﺷﯿﻄﻨﺖ ﮐﻮﺩﮎ ﺩﺭ ﮐﻮﺩﮐﯽ ﺑﺎﻋﺚ ﺯﯾﺎﺩﯼ ﻋﻘﻠﺶ ﺩﺭ ﺑﺰﺭﮔﺴﺎﻟﯽ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ. «ﺍﺭﺍﻡ» ﺭﺍ ﮐﺘﺎﺏ ﻫﺎﯼ ﻟﻐﺖ ﻋﺮﺑﯽ ﺑﻪ ﻣﻌﻨﺎﯼ «ﺷﺮﺱ» ﺗﺮﺟﻤﻪ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﻭ ﺷﺮﺱ ﺭﺍ ﻧﯿﺰ «ﺍﻟﻤﻮﺫﯼ»، )ﺁﺯﺍﺭ ﺩﻫﻨﺪﻩ( ﺗﺮﺟﻤﻪ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ.

ﺁﺩﻡ ﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺑﺰﺭﮔﺴﺎﻟﯽ ﺁﺭﺍﻡ ﻭ ﺑﺮﺩﺑﺎﺭ ﻫﺴﺘﻨﺪ، ﻏﺎﻟﺒﺎ ﺩﺭ ﮐﻮﺩﮐﯽ ﺑﺴﯿﺎﺭ ﺍﻫﻞ ﺷﯿﻄﻨﺖ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ. ﻓﺮﻣﻮﻟﺶ ﺧﯿﻠﯽ ﺳﺎﺩﻩ ﺍﺳﺖ؛ ﺑﻪ ﺍﯾﻦ ﺁﺩﻡ ﻫﺎ ﺩﺭ ﮐﻮﺩﮐﯽ ﺍﺟﺎﺯﻩ ﺩﺍﺩﻩ ﺍﻧﺪ، ﺍﻧﺮﮊﯼ ﺷﺎﻥ ﺭﺍ ﺭﻫﺎ ﮐﻨﻨﺪ. ﺑﺎ ﺍﯾﻦ ﮐﺎﺭ، ﺍﻧﺮﮊﯼ ﺍﺿﺎﻓﻪ ﺍﯼ ﻧﻤﯽ ﻣﺎﻧﺪ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺑﺰﺭﮔﺴﺎﻟﯽ، ﻓﺮﺩ ﺩﺭ ﺍﻧﺪﯾﺸﻪ ﺷﯿﻄﻨﺖ ﻫﺎﯼ ﮐﻮﺩﮐﺎﻧﻪ ﺑﺎﺷﺪ. ﻭﯼ ﺩﺭ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﺍﻓﺰﻭﺩ: ﺑﻪ ﮔﻔﺘﻪ ﺑﺰﺭﮔﯽ ﺩﺭ ﻏﺮﺏ، ﮐﻪ ﺑﺎﯾﺪ ﺩﺍﺋﻢ ﺟﻠﻮﯼ ﭼﺸﻢ ﻣﺎ ﺑﺎﺷﺪ: «ﺍﻧﺴﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﺩﺭ ﮐﻮﺩﮐﯽ، ﺑﭽﮕﯽ ﻧﮑﻨﺪ، ﺩﺭ ﺑﺰﺭﮔﺴﺎﻟﯽ ﺑﭽﻪ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺷﺪ». ﺍﻟﺒﺘﻪ ﺷﯿﻄﻨﺘﯽ ﮐﻪ ﻣﯽ ﮔﻮﯾﯿﻢ، ﺣﺪ ﻭ ﻣﺮﺯ ﻫﻢ ﺩﺍﺭﺩ؛ ﻟﺬﺍ ﺑﻪ ﺑﭽﻪ ﻫﺎ ﺍﺟﺎﺯﻩ ﺩﻫﯿﺪ ﺷﯿﻄﻨﺖ ﮐﻨﻨﺪ، ﻣﮕﺮ ﺩﺭ ﺩﻭ ﺟﺎ ﺍﻭﻝ ﺍﯾﻦ ﮐﻪ ﺧﻄﺮﯼ ﻭﺟﻮﺩ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ، ﺩﻭﻡ ﺍﯾﻦ ﮐﻪ ﺿﺮﺭﯼ ﺟﺪﯼ ﺁﻥ ﻫﺎ ﺭﺍ ﺗﻬﺪﯾﺪ ﮐﻨﺪ. ﺁﺏ ﺭﯾﺨﺘﻦ ﺭﻭﯼ ﻓﺮﺵ ﻭ ﺍﻣﺜﺎﻝ ﺁﻥ، ﺿﺮﺭ ﺟﺪﯼ ﻧﯿﺴﺘﻨﺪ، ﺑﻠﮑﻪ ﺻﺪﻣﻪ ﺑﺪﻧﯽ ﻭ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺁﻥ ﺿﺮﺭ ﺟﺪﯼ ﻣﺤﺴﻮﺏ ﻣﯽ ﺷﻮﻧﺪ ﻭ ﻓﻘﻂ ﺩﺭ ﯾﮏ ﺟﺎ ﺩﺭ ﺧﺎﻧﻪ ﺩﯾﮕﺮﺍﻥ ﻣﺠﺎﺯ ﻫﺴﺘﯿﻢ ﮐﻪ ﻗﯿﺪ ﺿﺮﺭ ﺟﺪﯼ ﺭﺍ ﺑﺮﺩﺍﺭﯾﻢ ﻭ ﺍﺯ ﺿﺮﺭﻫﺎﯼ ﺣﺘﯽ ﻏﯿﺮﺟﺪﯼ ﮐﻮﺩﮐﻤﺎﻥ ﺟﻠﻮﮔﯿﺮﯼ ﮐﻨﯿﻢ. ﺍﯾﻦ ﮐﺎﺭﺷﻨﺎﺱ ﻣﺴﺎﯾﻞ ﺧﺎﻧﻮﺍﺩﻩ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﺩﺍﺩ: ﭼﻬﺎﺭﻣﺎﻩ ﺍﻭﻟﯿﻪ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﻧﻮﺯﺍﺩ ﺭﺍ ﺑﺴﯿﺎﺭ ﺟﺪﯼ ﺑﮕﯿﺮﯾﺪ. ﻣﺘﺄﺳﻔﺎﻧﻪ ﺑﺮ ﺍﺳﺎﺱ ﺁﻣﺎﺭ، ﺩﺭ ﮐﺸﻮﺭ ﻣﺎ، ﻣﺎﺩﺭﻫﺎ ﺩﺭ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ ﺑﭽﻪ ﻫﺎﯼ ﺯﯾﺮ ﭼﻬﺎﺭﻣﺎﻩ، ﺑﯿﻦ 2ﺗﺎ 9 ﺩﻗﯿﻘﻪ ﺗﺄﺧﯿﺮ ﺩﺍﺭﻧﺪ، ﮐﻪ ﺑﺴﯿﺎﺭ ﻧﺎﻣﻄﻠﻮﺏ ﺍﺳﺖ؛ ﯾﻌﻨﯽ ﻣﺎﺩﺭﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﺧﯿﻠﯽ ﻣﻘﯿﺪ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ 2 ﺩﻗﯿﻘﻪ ﮐﻪ ﺑﭽﻪ ﺗﻘﻼ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ، ﺑﻪ ﺍﻭ ﺗﻮﺟﻪ ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ ﻭ ﻣﺎﺩﺭﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﺑﯽ ﺗﻮﺟﻪ ﺗﺮ ﻫﺴﺘﻨﺪ، ﺑﻌﺪ ﺍﺯ 9 ﺩﻗﯿﻘﻪ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﻧﻮﺯﺍﺩ ﻣﯽ ﺷﻮﻧﺪ. ﻓﮑﺮ ﻧﮑﻨﯿﺪ ﮐﻪ ﺑﺎ ﺗﻮﺟﻪ ﺯﯾﺎﺩ ﺩﺭ ﺍﯾﻦ ﻣﻘﻄﻊ، ﺑﭽﻪ ﻟﻮﺱ ﻭ ﺑﻐﻠﯽ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ؛ ﭼﻬﺎﺭ ﻣﺎﻩ ﺍﻭﻝ، ﺑﺴﯿﺎﺭ ﺳﺮﻧﻮﺷﺖ ﺳﺎﺯ ﺍﺳﺖ.

ﻣﻄﻠﻘﺎ ﺗﻮﺟﻪ ﺗﺎﻥ ﺑﻪ ﻧﻮﺯﺍﺩ ﺑﺎﺷﺪ. ﻧﮕﺬﺍﺭﯾﺪ ﺯﯾﺮ ﺑﭽﻪ ﺧﯿﺲ ﺑﻤﺎﻧﺪ، ﻧﮕﺬﺍﺭﯾﺪ ﮔﺮﺳﻨﮕﯽ ﺑﮑﺸﺪ، ﺑﻼﻓﺎﺻﻠﻪ ﺷﯿﺮ ﺑﺪﻫﯿﺪ. ﺍﻣﺮﻭﺯﻩ ﺛﺎﺑﺖ ﺷﺪﻩ ﮐﻪ ﺍﮔﺮ ﺩﺭ ﭼﻬﺎﺭ ﻣﺎﻩ ﻧﺨﺴﺖ ﺑﻪ ﮐﻮﺩﮎ ﺧﻮﺩ ﻧﺮﺳﯿﺪ، ﺍﯾﻦ ﺑﭽﻪ ﺩﺭ ﺑﺰﺭﮔﺴﺎﻟﯽ ﺩﭼﺎﺭ ﺍﺧﺘﻼﻝ ﺑﺪﺩﻟﯽ، ﺑﯽ ﺍﻋﺘﻤﺎﺩﯼ، ﺑﺪﺑﯿﻨﯽ ﻭ ﺳﻮﺀﻇﻦ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ، ﮐﻪ ﺩﺭ ﺯﺑﺎﻥ ﻋﻠﻤﯽ ﺑﻪ ﺁﻥ، ﺍﺧﺘﻼﻝ ﻫﺬﯾﺎﻧﯽ ﯾﺎ ﻫﺬﯾﺎﻥ ﺯﻧﺎﺷﻮﯾﯽ ﻣﯽ ﮔﻮﯾﻨﺪ. ﭼﺮﺍ ﺍﯾﻦ ﺍﺗﻔﺎﻕ ﻣﯽ ﺍﻓﺘﺪ؟ ﭼﻮﻥ ﺩﺭ ﮐﻮﺩﮐﯽ ﺍﻋﺘﻤﺎﺩﺵ ﺍﺯ ﺩﯾﮕﺮﺍﻥ ﺳﻠﺐ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ. ﻭﯼ ﺍﻓﺰﻭﺩ: ﯾﺎ ﺍﺧﺘﻼﻝ ﻭﺳﻮﺍﺱ «ﭼﻪ ﻋﻤﻠﯽ، ﭼﻪ ﻓﮑﺮﯼ» ﺩﺭ ﺑﺰﮔﺴﺎﻟﯽ ﮐﻪ ﯾﮑﯽ ﺍﺯ ﻋﻠﻞ ﺍﺻﻠﯽ ﺍﺵ، ﻓﺸﺎﺭﻫﺎﯼ ﺩﻭﺭﺍﻥ ﮐﻮﺩﮐﯽ ﻭ ﻧﻮﺟﻮﺍﻧﯽ ﻭ ﺑﻪ ﻭﯾﮋﻩ ﮐﻮﺩﮐﯽ ﺍﺳﺖ.

ﻣﺘﺄﺳﻔﺎﻧﻪ ﮔﺎﻫﯽ ﺍﻭﻗﺎﺕ، ﺧﺎﻧﻮﺍﺩﻩ ﻫﺎﯼ ﻣﺘﺪﯾﻦ ﻓﺸﺎﺭ ﺯﯾﺎﺩﯼ ﺑﻪ ﻓﺮﺯﻧﺪﺷﺎﻥ ﻣﯽ ﺁﻭﺭﻧﺪ. ﺩﺭ ﻫﺮ ﺯﻣﯿﻨﻪ ﺍﯼ، ﺩﺭ ﺍﺩﺑﺶ، ﺩﺭ ﺗﺤﺼﯿﻠﺶ، ﺩﺭ ﻋﺒﺎﺩﺗﺶ ﺑﯿﺶ ﺍﺯ ﺍﻧﺪﺍﺯﻩ ﺳﺨﺖ ﻣﯽ ﮔﯿﺮﻧﺪ. ﺣﺠﺔﺍﻻﺳﻼﻡ ﻭﺍﻟﻤﺴﻠﻤﯿﻦ ﺩﻫﻨﻮﯼ، ﻧﯿﺎﺯ ﺩﻭﻡ ﮐﻮﺩﮎ ﺭﺍ ﺑﺎﺯﯼ ﺩﺍﻧﺴﺖ ﻭ ﺍﻇﻬﺎﺭ ﻧﻤﻮﺩ: ﺑﮕﺬﺍﺭﯾﺪ ﺑﭽﻪ ﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﺯﯾﺮ 12 ﺳﺎﻝ ﻫﺴﺘﻨﺪ، ﺑﺎﺯﯼ ﮐﻨﻨﺪ. ﺑﻪ ﺧﺼﻮﺹ، ﻣﻬﻢ ﺗﺮﯾﻦ ﻣﺮﺣﻠﻪ ﺑﺎﺯﯼ، ﻫﻔﺖ ﺳﺎﻝ ﺍﻭﻝ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﺍﺳﺖ، ﮐﻪ ﻫﻢ ﻋﻠﻢ ﺭﻭﺍﻧﺸﻨﺎﺳﯽ ﺭﻭﺯ ﻭ ﻫﻢ ﺭﻭﺍﯾﺎﺕ، ﺍﯾﻦ ﻣﻄﻠﺐ ﺭﺍ ﺛﺎﺑﺖ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ: «ﺩﻉ ﺍﺑﻨﮏ ﯾﻠﻌﺐ ﺳﺒﻊ ﺳﻨﯿﻦ»؛ ﻓﺮﺯﻧﺪﺕ ﺭﺍ ﺭﻫﺎ ﮐﻦ ﺗﺎ ﻫﻔﺖ ﺳﺎﻟﮕﯽ ﺑﺎﺯﯼ ﮐﻨﺪ. ﻣﺘﺄﺳﻔﺎﻧﻪ ﯾﮑﯽ ﺍﺯ ﻣﺸﮑﻼﺗﯽ ﮐﻪ ﺍﻣﺮﻭﺯﻩ ﺩﺭ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﻣﺎ ﺟﺪﯼ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ، ﺁﻣﻮﺯﺵ ﻫﺎﯼ ﺭﺳﻤﯽ ﺑﭽﻪ ﻫﺎﯼ ﺯﯾﺮ ﻫﻔﺖ ﺳﺎﻝ ﺍﺳﺖ. ﻫﻔﺖ ﺳﺎﻝ ﺍﻭﻝ ﺯﻧﺪﮔﯽ، ﻫﻔﺖ ﺳﺎﻝ ﺁﻣﻮﺯﺵ ﻧﯿﺴﺖ. ﺍﯾﻦ ﻗﺪﺭ ﺑﭽﻪ ﻫﺎ ﺭﺍ ﺗﺤﺖ ﻓﺸﺎﺭ «ﺣﻔﻆ ﻗﺮﺁﻥ ﻓﺸﺮﺩﻩ» ﻗﺮﺍﺭ ﻧﺪﻫﯿﺪ. ﻫﻤﻪ ﭼﯿﺰ ﻣﺎ ﺍﺯ ﻗﺮﺁﻥ ﺍﺳﺖ: ﯾﮏ ﺭﻭﺣﺎﻧﯽ ﺍﯾﻦ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺷﻤﺎ ﻣﯽ ﮔﻮﯾﺪ، ﻧﻪ ﮐﺴﯽ ﮐﻪ ﺩﯾﻦ ﺳﺮﺵ ﻧﺸﻮﺩ. ﭼﻪ ﺍﻓﺘﺨﺎﺭﯼ ﺑﺰﺭﮒ ﺗﺮ ﺍﺯ ﻗﺮﺁﻥ، ﺍﻣﺎ ﻧﻪ ﺯﯾﺮ ﻫﻔﺖ ﺳﺎﻝ.

«ﺍﻟﻮﻟﺪ ﺳﯿﺪ ﺳﺒﻊ ﺳﻨﯿﻦ، ﯾﺘﻌﻠﻢ ﺍﻟﮑﺘﺎﺏ ﺳﺒﻊ ﺳﻨﯿﻦ». ﺣﺘﯽ ﺍﮔﺮ ﻣﻨﻈﻮﺭ ﺍﺯ ﮐﺘﺎﺏ، ﻗﺮﺁﻥ ﻫﻢ ﻧﺒﺎﺷﺪ؛ ﯾﻌﻨﯽ ﺍﺷﺎﺭﻩ ﺑﻪ ﺩﻭﺭﻩ ﺁﻣﻮﺯﺵ ﭘﺬﯾﺮﯼ ﻫﻢ ﺑﺎﺷﺪ، ﺁﻥ ﻫﻢ ﺍﺯ ﻫﻔﺖ ﺳﺎﻝ ﺩﻭﻡ ﺁﻏﺎﺯ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ؛ ﻣﺜﻼ ﺣﻔﻆ ﻗﺮﺁﻥ ﻓﺸﺮﺩﻩ ﺩﺭ ﺩﻭ ﺳﺎﻝ، ﺷﺎﯾﺪ ﮐﻮﺩﮎ ﺣﺎﻓﻆ ﻗﺮﺁﻥ ﺷﻮﺩ، ﺍﻣﺎ ﺁﯾﺎ ﯾﮏ ﺁﺩﻡ ﻧﺮﻣﺎﻝ ﻫﻢ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ. ﻭﯼ ﺍﻓﺰﻭﺩ: ﺍﮔﺮ ﻫﻢ ﻣﯽ ﺧﻮﺍﻫﯿﺪ ﺁﻣﻮﺯﺵ ﺑﺪﻫﯿﺪ، ﺍﺯ 4 ﺳﺎﻟﮕﯽ ﺑﻪ ﺑﻌﺪ، ﺁﻥ ﻫﻢ ﺁﺭﺍﻡ ﺁﺭﺍﻡ ﻭ ﮐﻢ ﮐﻢ. ﺑﻪ ﻗﻮﻝ ﺩﮐﺘﺮ «ﮊﺍﻥ ﭘﯿﺎﮊﻩ» ﮐﻪ ﻣﯽ ﮔﻮﯾﺪ: 4 ﺳﺎﻟﮕﯽ ﺗﺎ ﻫﻔﺖ ﺳﺎﻝ ﻫﻢ، ﺩﻭﺭﻩ ﭘﯿﺶ ﻋﻤﻠﯿﺎﺗﯽ ﻭ ﺑﺮﺍﯼ ﺁﻣﻮﺯﺵ ﻣﻘﺪﻣﺎﺗﯽ ﺍﺳﺖ؛ ﻫﻨﻮﺯ ﻫﻢ ﻣﻮﻗﻊ ﺁﻣﻮﺯﺵ ﺭﺳﻤﯽ ﻧﯿﺴﺖ. ﻣﻬﻢ ﺗﺮﯾﻦ ﮐﺎﺭ ﺑﭽﻪ ﻫﺎ ﺩﺭ ﻫﻔﺖ ﺳﺎﻝ ﺍﻭﻝ، ﺭﺳﺎﻟﺖ ﺑﭽﻪ ﻫﺎ، ﺷﻐﻞ ﺑﭽﻪ ﻫﺎ، ﺑﺎﺯﯼ ﺍﺳﺖ. ﺑﮕﺬﺍﺭﯾﺪ ﺑﭽﻪ ﻫﺎ ﺑﺎﺯﯼ ﮐﻨﻨﺪ. ﺑﻌﺪ ﺑﺒﯿﻨﯿﺪ ﭼﻪ ﺑﭽﻪ ﻫﺎﯾﯽ ﺑﺎﺭ ﻣﯽ ﺁﯾﻨﺪ؛ ﺑﺎ ﻧﺸﺎﻁ، ﺷﺎﺩﺍﺏ، ﺳﺮﺯﻧﺪﻩ ﻭ ﺑﺪﻭﻥ ﺍﻓﺴﺮﺩﮔﯽ.

ﺑﭽﻪ ﻫﺎ ﺑﻪ ﺷﺪﺕ ﻧﯿﺎﺯ ﺑﻪ ﺟﻠﺐ ﺗﻮﺟﻪ ﺩﺍﺭﻧﺪ. ﺍﮔﺮ ﻭﺍﻟﺪﯾﻦ ﺍﺯ ﺍﯾﻦ ﻭﯾﮋﮔﯽ ﮐﻮﺩﮎ ﺑﯽ ﺍﻃﻼﻉ ﺑﺎﺷﻨﺪ، ﺩﭼﺎﺭ ﻣﺸﮑﻞ ﻣﯽ ﺷﻮﻧﺪ. ﺍﺯ ﺍﯾﻦ ﻗﺮﺍﺭ ﮐﻪ ﻫﺸﺘﺎﺩ ﺩﺭﺻﺪ ﺧﻮﺍﺳﺘﻪ ﻫﺎﯼ ﺑﭽﻪ ﻫﺎ ﻣﻨﻄﻘﯽ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺣﺘﻤﺎً ﺑﺎﯾﺪ ﺑﻪ ﺁﻥ ﺗﻮﺟﻪ ﻭ ﺑﺮﺁﻭﺭﺩﻩ ﺷﻮﺩ، ﺍﻣﺎ 20 ﺩﺭﺻﺪﯼ ﻫﻢ ﻏﯿﺮﻣﻨﻄﻘﯽ ﺍﺳﺖ. ﺑﻬﺘﺮﯾﻦ ﻭ ﺍﻭﻟﯿﻦ ﺭﺍﻩ ﺣﻞ ﻣﻨﺼﺮﻑ ﮐﺮﺩﻥ ﺑﭽﻪ ﻫﺎ ﺍﺯ ﺍﯾﻦ ﺧﻮﺍﺳﺘﻪ ﻫﺎﯼ ﻏﯿﺮﻣﻨﻄﻘﯽ، ﺭﻭﺵ ﺣﻮﺍﺱ ﭘﺮﺕ ﮐﺮﺩﻥ ﻣﯽ ﺑﺎﺷﺪ. ﻧﮕﺬﺍﺭﯾﺪ ﮐﺎﺭ ﺑﻪ ﮔﺮﯾﻪ ﻭ ﻗﺸﻘﺮﻕ ﺑﮑﺸﺪ، ﺍﻣﺎ ﻣﻤﮑﻦ ﺍﺳﺖ ﺑﻌﻀﯽ ﺍﺯ ﺑﭽﻪ ﻫﺎ ﺣﻮﺍﺳﺸﺎﻥ ﭘﺮﺕ ﻧﺸﻮﺩ. ﺭﺍﻩ ﺣﻞ ﺩﻭﻡ، ﻣﺨﺎﻟﻔﺖ ﻣﺸﺮﻭﻁ ﺍﺳﺖ؛ ﻣﺜﻼ ﻣﻮﻗﻊ ﻧﻬﺎﺭ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺑﭽﻪ ﻣﯽ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺷﯿﺮﯾﻨﯽ ﺑﺨﻮﺭﺩ، ﮐﻪ ﺑﺎﯾﺪ ﺷﯿﺮﯾﻨﯽ ﺧﻮﺭﺩﻥ ﺍﻭ ﺭﺍ ﻣﺸﺮﻭﻁ ﺑﻪ ﻧﻬﺎﺭﺧﻮﺭﺩﻥ ﻧﻤﺎﯾﯿﺪ. ﻭﯼ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﺩﺍﺩ: ﺍﻣﺎ ﻣﻮﺍﻗﻌﯽ ﺑﭽﻪ ﻫﺎ ﺑﻬﺎﻧﻪ ﺟﻮﯾﯽ ﻫﺎﯾﯽ ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ ﮐﻪ ﺍﻣﮑﺎﻥ ﺑﺮ ﺁﻭﺭﺩﻩ ﮐﺮﺩﻥ ﺁﻥ ﻧﯿﺴﺖ؛ ﻣﺜﻼ ﺑﭽﻪ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﻧﺼﻒ ﺷﺐ، ﻫﻮﺱ ﺑﺴﺘﻨﯽ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ؛ ﺁﻥ ﻫﻢ ﻭﺳﻂ ﺯﻣﺴﺘﺎﻥ. ﺑﻌﻀﯽ ﻣﻮﺍﻗﻊ ﻫﻢ، ﺷﺎﯾﺪ ﺍﻣﮑﺎﻥ ﺑﺮﺁﻭﺭﺩﻥ ﻭﺟﻮﺩ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ، ﺍﻣﺎ ﻣﻤﮑﻦ ﺍﺳﺖ ﺑﻪ ﺻﻼﺡ ﺑﭽﻪ ﻧﺒﺎﺷﺪ، ﮐﻪ ﺩﺭ ﺍﯾﻦ ﺻﻮﺭﺕ ﺑﺮﺁﻭﺭﺩﻩ ﻧﻤﯽ ﮐﻨﯿﻢ. ﺁﻥ ﻭﻗﺖ ﺑﭽﻪ ﺷﺮﻭﻉ ﺑﻪ ﻧﻖ ﺯﺩﻥ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ. ﺍﮔﺮ ﺗﺴﻠﯿﻢ ﻧﻖ ﻫﺎﯼ ﺍﻭ ﺑﺸﻮﯾﺪ، ﺷﺮﻃﯽ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ ﻭ ﺍﺯ ﺍﯾﻦ ﭘﺲ، ﺑﺮﺍﯼ ﺑﻪ ﺩﺳﺖ ﺁﻭﺭﺩﻥ ﺧﻮﺍﺳﺘﻪ ﻫﺎﯾﺶ ﻧﻖ ﻣﯽ ﺯﻧﺪ.

ﺍﺷﺘﺒﺎﻩ ﺑﺰﺭﮒ ﺑﻌﻀﯽ ﺍﺯ ﻭﺍﻟﺪﯾﻦ ﺍﯾﻦ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺩﺭ ﭘﻠﻪ ﺍﻭﻝ ﻣﯽ ﮔﻮﯾﻨﺪ: ﻧﻪ. ﺩﺭ ﭘﻠﻪ ﭼﻬﺎﺭﻡ ﻣﯽ ﮔﻮﯾﻨﺪ: ﺑﻠﻪ ﻣﺒﻨﺎ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﯿﺪ. ﺍﮔﺮ ﺧﻮﺍﺳﺘﻪ ﺍﺵ ﻣﻨﻄﻘﯽ ﺍﺳﺖ، ﺟﻮﺍﺏ ﺑﺪﻫﯿﺪ. ﺍﮔﺮ ﻣﻨﻄﻘﯽ ﻧﯿﺴﺖ، ﺍﯾﻦ ﻃﻮﺭ ﻧﺒﺎﺷﺪ ﮐﻪ ﺍﺑﺘﺪﺍ ﺑﮕﻮﯾﯿﺪ: ﻧﻪ ﻭ ﺍﮔﺮ ﺑﭽﻪ ﺍﺻﺮﺍﺭ ﮐﺮﺩ ﻭ ﺳﺮﻭﺻﺪﺍ ﺭﺍﻩ ﺍﻧﺪﺍﺧﺖ، ﺑﮕﻮﯾﯿﺪ: ﺑﻠﻪ. ﺍﮔﺮ ﺑﺎ ﻧﻖ ﺯﺩﻥ ﻫﻢ ﺑﻪ ﺧﻮﺍﺳﺘﻪ ﻧﺎ ﻣﻌﻘﻮﻟﺶ ﻧﺮﺳﺪ، ﻣﻤﮑﻦ ﺍﺳﺖ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ 20 ﺗﺎ 25 ﺩﻗﯿﻘﻪ، ﻧﻖ ﺯﺩﻥ ﺑﭽﻪ ﺗﺒﺪﯾﻞ ﺑﻪ ﺍﺳﺘﻔﺮﺍﻍ ﺷﻮﺩ. ﻭ ﺍﮔﺮ ﺑﭽﻪ ﺍﯼ ﺍﺯ ﺍﯾﻦ ﻃﺮﯾﻖ ﻫﻢ ﺟﻮﺍﺏ ﺑﮕﯿﺮﺩ، ﺍﺯ ﺩﻓﻌﺎﺕ ﺑﻌﺪ ﺑﺮﺍﯼ ﺑﻪ ﺩﺳﺖ ﺁﻭﺭﺩﻥ ﺧﻮﺍﺳﺘﻪ ﺍﺵ، ﺗﻈﺎﻫﺮ ﺑﻪ ﺍﺳﺘﻔﺮﺍﻍ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ، ﺍﻣﺎ ﺍﮔﺮ ﺍﺳﺘﻔﺮﺍﻍ ﻫﻢ ﺟﻮﺍﺏ ﻧﺪﻫﺪ، ﻣﻤﮑﻦ ﺍﺳﺖ ﺑﭽﻪ ﺑﺮﺍﯼ ﺧﻮﺍﺳﺘﻪ ﻏﯿﺮﻣﻨﻄﻘﯽ ﺍﺵ، ﺟﻨﺠﺎﻝ ﺭﺍﻩ ﺑﯿﻨﺪﺍﺯﺩ؛ ﺩﺧﺘﺮﺑﭽﻪ ﻣﻮﻫﺎﯾﺶ ﺭﺍ ﺭﯾﺶ ﺭﯾﺶ ﮐﻨﺪ، ﭘﺴﺮ ﺑﭽﻪ ﺳﺮﻭ ﺩﺳﺖ ﺑﻪ ﺩﯾﻮﺍﺭ ﺑﮑﻮﺑﺪ ﮐﻪ ﻧﺒﺎﯾﺪ ﺗﺴﻠﯿﻢ ﺍﯾﻦ ﮔﻮﻧﻪ ﺍﺯ ﺭﻓﺘﺎﺭﻫﺎﯼ ﮐﻮﺩﮎ ﺷﺪ. ﺣﺠﺔﺍﻻﺳﻼﻡ ﻭﺍﻟﻤﺴﻠﻤﯿﻦ ﺩﻫﻨﻮﯼ ﺩﺭ ﭘﺎﯾﺎﻥ ﺍﻓﺰﻭﺩ: ﻟﺬﺍ ﻣﺮﺍﻗﺐ ﺑﺎﺷﯿﻢ، ﻣﻮﺍﻗﻌﯽ ﺭﺍ ﮐﻪ ﮐﻮﺩﮎ ﺑﻪ ﺟﻠﺐ ﺗﻮﺟﻪ ﻧﯿﺎﺯ ﺩﺍﺭﺩ، ﺩﺭﺳﺖ ﺗﺸﺨﯿﺺ ﺩﻫﯿﻢ. ﺍﺯ ﺳﻮﯼ ﺩﯾﮕﺮ، ﻣﺮﺍﻗﺐ ﺑﺎﺷﯿﻢ ﮐﻮﺩﮎ ﺍﺯ ﺍﯾﻦ ﻧﯿﺎﺯﺵ، ﺑﺮﺍﯼ ﺑﻪ ﺩﺳﺖ ﺁﻭﺭﺩﻥ ﺧﻮﺍﺳﺘﻪ ﻫﺎﯼ ﻏﯿﺮﻣﻨﻄﻘﯽ ﺍﺵ، ﺳﻮﺀ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﻧﮑﻨﺪ.