حرم دورم ولی، عیبی ندارد آرزو
یک شب جمعه، من و شش گوشه ای در پیش رو…

تا گره می بندم این دل را به کنج آن ضریح
ناگهان وا می شود بغض گرفتار گلو…

روسیاهم روسیاهم روسیاهم روسیاه
باز اما تو نبردی از دل من آبرو…

دلخوشم با این زیارت های در ذهن خودم
با همین اشک و همین حرف و همین بغض مگو

خوش بحال زائرانی که حرم را دیده اند…
سهم ما هم یک شب جمعه و کلی آرزو…

گفتم گرفتارم خدا

گفتی که آزادت کنم

گفتم گنه کارم خدا

گفتی که عفوت میکنم

گفتم خطا کارم خدا

گفتی که می بخشم خطا

گفتم جفا کارم خدا

گفتی وفایت میدهم

گفتم صدایت میکنم

گفتی جوابت می دهم

گفتم ز پا افتاده ام

گفتی بلندت میکنم

گفتم نظر بر من نما

گفتی نگاهت می کنم

گفتم بهشتم می بری؟

گفتی ضمانت می کنم

گفتم که ادعونی بگم

گفتی اجابت می کنم

گفتم که من شرمنده ام

گفتی که پاکت می کنم

گفتم که یارم می شوی

گفتی رفاقت میکنم

گفتم ندارم توشه ای

گفتی عطایت میکنم

گفتم دردمندم خدا

گفتی مداوایت کنم

گفتم پناهی نی مرا

گفتی پناهت می دهم

مبتلا گفت علی
گرم دعا گفت علی
توبه كرد آدم و هی رو به خدا گفت علی

آب و گل گفت علی
بحر خجل گفت علی
نوح رد شد ز خطر بس كه به دل گفت علی

الَمی گفت علی
غرق غمی گفت علی
يونس اندر شكم حوت همی گفت علی

بحر و بر گفت علی
رمل و حجر گفت علی
كوه با ناقه صالح چقدر گفت علی

هر كسی گفت علی
خوش نفسی گفت علی
صبرِايوب كم آورد و بسی گفت علی

مصطفی گفت علی
غار حرا گفت علی
شب معراج، محمد به خدا گفت علی

ايليا گفت علی
كهف وَری گفت علی
من همانم كه خداوند مرا گفت علی

مجتبي گفت علی
سبزْ قبا گفت علی
بين صفين امير الكرما گفت علی

كربلا گفت علی
خون خدا گفت علی
چيست نام پسران تو شها ؟ گفت علی

اكبرش گفت علی
گل پسرش گفت علی
رو و مو، ابرو و چشم و سرش گفت علی

هر نفس گفت علی
مست ز بس گفت علی
قاسم ابن الحسن از پشت فرس گفت علی

آتشين گفت علی
زينب دين گفت علی
بر بلندای فلك صبر يقين گفت علی

شاپرك گفت علی
باغ فدك گفت علی

اسم شما ارباب شنیدن داره

نازه شما ارباب کشیدن داره

مرغ دل من تاحرم شما

باز دوباره شوق پریدن داره

منت تو ارباب خریدن داره

می ناب عشقت چشیدن داره

شده عشق تو کل دارو ندارم

به اینو اون ارباب ندی تو حوالم

تو توی طومار زوارت اسممو نندازی

از قلم ثارالله

من به میدان شهادت آمدم
بر کفم جان با رشادت آمدم

با تن خونین و داغ دوستان
در دلم عشق شهادت آمدم

آشنای کوی یاران حسین
می کشم پر سوی یاران حسین

گرچه در بندم ولی آزاده‌ام
مرشد راهم بُوَد پیر خُمین

من اسیرم کوه صبرم شیر در بند و کمندم
از مصیبت‌ها نترسم زینب این را داده درسم

*******

من نِیم چون کوفی دنیاپرست
نی مَنَم چون مردمان خار و خس

حیدریّم زاده ی شمشیر و جنگ
چون رفیقانم ز جانم شُسته دست

دشمن ار بر نیزه افرازد سرم
یا که در آتش بسوزد پیکرم

لحظه‌ای دست بر ندارم از جهاد
تا که سازم جان فدای کشورم

من اسیرم کوه صبرم شیر در بند و کمندم
از مصیبت‌ها نترسم زینب این را داده درسم

*******

ای علمداران علمداری کنید
رهبر اسلام را یاری کنید
أین عمار علی آید بگوش
گوش جان خویشتن را وا کنید

این زمین بی حجت و بی پیر نیست
پیر این میخانه بی تدبیر نیست
چهره ی ایمان ز رویش منجلی
رهبر بیدار ما سید علیست

ما همه رهپوی کوی خون و رهپوی ولایت
پیرو سید علی آماده ی راه شهادت
ما چو قاسم مثل اکبر طالب راه سعادت
شهد احلی من عسل شد مرگ در راه ولایت

یا امام رضـــــــــــا”

اگربناست که لطف کسی به مابرسد
خداکند فقط ازجانب شمابرسد

نخواه منت بیگانه برسرم باشد
خوش است خیرهمیشه از آشنابرسد

از آستان رضا ع هرچه می رسد بی شک
بدون واسطه از محضرخدابرسد

شمادعاکن اگرعمر من کفاف نداد
جنازه ام شب جمعه به کربلا برسد..

دلـــم گــرفـــتــــه بــــرای دیــــار کـرب و بـلا
ربـــود صــبــــر و قــــرارم مــــزار کـرب و بـلا

حـرم حـرم هـمـه جــا گـفـتــم و نـدیـدم مـن
شـدم ز هـجــر حـرم بـی قــرار کـرب و بــلا

اسـیـــر قـبــه شــاه و امـیـــــر علـقــمــه ام
اسـیـــر بــیـــرق آن تــک ســوار کـرب و بـلا

اگـر کـه روزی چشـمـان مـن شـود حـرمــت
بـه الـتــمـــــاس بـگـــویـــم کنـار کـرب و بـلا

که ای حسین دعا کن که جان دهم ز غمت
کـه هـسـت نــوکـــر تــو داغــدار کـرب و بـلا

بـگـو چــقــدر تـحـمـــل کــنـــم فــراق تــو را
وصـال کـو ؟!! چه قـدر انتظار کرب و بـلا ؟!!

به قـاب عکس حرم اشک نوکر تو چکیــد
جنـون زده به سرش شـد دچــار کـرب و بـلا…

روی قبرم بنویسید به یک خط درشت…
حسرت دیدن دلدار مرا آخر کشت…

صلي الله علي سيدنا المظلوم…يا اباعبدالله…

حضرتِ پدر مولاعـلـی جان
مهمان
می کنی
دل بابایی مان را ،
یک سفر
از
ایوان نجف
سینه زنان
سمتِ کربلا !؟ … .
.

چه غوغایی شود
به دلمان
اگر کنی نگاه … .