چه خبر در حرم ضامن آهو شده است؟

صحن ها بیشتر از پیش چه خوش بو شده است

طرف پنجره فولاد هیاهو شده است

باز یک چشمه از آن لطف و کرم رو شده است

مادری گریه کنان ذکر رضا می گیرد

دست و پای فلجی باز شفا می گیرد

جان عالم بر لب آمد‌ای خدا مهدی نیامد

دیده پر خون شد جدا و دل جدا مهدی نیامد

بزم انس ما ندارد بی‌حضور او صفایی

عید ما رنگ عزا دارد چرا مهدی نیامد

پرچم سرخ حسینی نامد دلیل آنکه گویم

طالب خون شهید کربلا مهدی نیامد

هر چه گفتم یابن طا‌ها یابن یاسین یابن احمد

العجل یابن نبی المصطفی مهدی نیامد

هر چه گفتم یا مغیث الشیعه نشنیدم جوابی

هرچه گفتم یا معزالاولیا مهدی نیامد

ذکر من امن یجیب است به مضطر حقیقی

من دعا کردم ولی روح دعا مهدی نیامد

مجلس ختم از برای مادرت زهرا گرفتیم

هر که بود آمد ولی مهدی نیامد

هنوز هم تو هیاهوی شهر…
تو این همه زرق و برق…
این همه تجملات و سرگرمی…
این همه فریب و نیرنگ…
بین این همه حرفی که به جوونهای امروزی میزنن؛
که آره اینا دیگه ارزشهارو فراموش کردند…
هستند جوونایی که با یه عده بی نام و نشون رفیقن…
نه دیدنشون..
نه میشناسنشون..
و نه اسمشونو میدونن…
فقط میدونن آرامش واقعی همین جاست…
هر کیه اروم میکنه دلشو
.
.
تهران..بهشت زهرا..قطعه ی شهدای گمنام
انشالله که شهدا دستگیر ما هم باشند …

خوشا به حال دل بی شکیبِ بعضیها!
هزار غبطه به حال غریبِ بعضیها!

قنوت وتر، سحر در جوار شش گوشه
طبیبِ حاذقِ دردِ غریبِ بعضیها!

نصیب همچو منی مُهر تربت و حسرت
برات کربُبلا هی نصیب بعضیها!

دلم شکسته خدایا مرا اجابت کن
به حق حرمت امن یُجیب بعضیها!

ما را برای نوکری ات انتخاب کن

دل را میان آتش عشقت مذاب کن

شاید اجل به ما ندهد عمر عاشقی

آقا بجان حضرت زهرا شتاب کن

اینجا فقط به نام شما آبرو دهند

ای صاحب کرم زدلم فتح باب کن

ما نذر مادران خود از روز اولیم

زان رو تو نذرشان زکرم مستجاب کن

ای مصحف ورق ورق آل فاطمه

شرح غمت به سینه ی ما هم کتاب کن

راضی نشو به خشکی چشم خرابمان

با نام خود تو چشمه ی ما را پر آب کن

دل می رود به کرب و بلا با مِی غمت

با جرعه اشک روضه تو ما را خراب کن

ای ناخدای کشتی الطاف سرمدی

ما را برای نوکری ات انتخاب کن

گام اول:
دنیا دو روز است….یک روز با تو و روز دیگر علیه تو ….
روزی که با توست مغرور مشو و روزی که علیه توست ناامید مشو…
زیرا هر دو پایان پذیرند …

گام دوم:
بگذارید و بگذرید ….. ببینید و دل نبندید …… چشم بیاندازید و دل نبازید…. که دیر یا زود …… باید گذاشت و گذشت…

گام سوم:
اشکها خشک نمیشوند مگر بر اثر قساوت قلبها و قلبها سخت و قسی نمیگردند مگر به سبب زیادی گناهان
ﺩﺭ ﺍﻧﺘﻬﺎﯼ ﺷﺐ، ﻧﮕﺮﺍﻧﯽ ﻫﺎﯾﺖ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺧﺪﺍ ﺑﺴﭙﺎﺭ؛
ﻭ ﺁﺳﻮﺩﻩ ﺑﺨﻮﺍﺏ، ﮐﻪ ﺧﺪﺍ ﺑﯿﺪﺍﺭ ﺍﺳﺖ؛
ﻭ ﺑﻪ ﯾﺎﺩ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺵ ﮐﻪ؛ﺳﺨﺘﯽ ﻫﺎ،
ﻣﺤﺒﺖ ﻫﺎﯼ ﺍﻟﻬﯽ ﺍﻧﺪ؛ﺯﯾﺮﺍ ﮐﻪ ﺍﻧﺴﺎﻥ،
ﭘﺸﺖ ﺩﺭﻫﺎﯼ ﺑﺴﺘﻪ؛ﺑﻪ ﻓﮑﺮ ﺳﺎﺧﺘﻦ ﮐﻠﯿﺪ ﻣﯽ ﺍﻓﺘﺪ…!

ﭘﺮﺳﺶ:
ﺑﺎ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ ﺍﻳﻦ ﮐﻪ ﻧﺎﻡ ﻣﺒﺎﺭﮎ ﺍﻣﺎﻡ ﺻﺎﺩﻕ ﻋﻠﻴﻪ ﺍﻟﺴﻠﺎﻡ «ﺟﻌﻔﺮ» ﻣﯽ‌ﺑﺎﺷﺪ، ﭼﺮﺍ ﺑﻪ «ﺻﺎﺩﻕ» ﻣﻌﺮﻭﻑ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ؟

✔️ﭘﺎﺳﺦ:
ﻣﺮﺣﻮﻡ ﺷﻴﺦ ﺻﺪﻭﻕ ﺩﺭ ﮐﺘﺎﺏ ﻧﻔﻴﺲ ﻭ ﺍﺭﺯﻧﺪﻩ ﯼ ﺧﻮﺩ ﻋﻠﻞ ﺍﻟﺸﺮﺍﻳﻊ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺑﺎﺭﻩ ﻣﯽ‌ﮔﻮﻳﺪ:

ﺭﺳﻮﻝ ﮔﺮﺍﻣﯽ ﺍﺳﻠﺎﻡ(ص) ﻓﺮﻣﻮﺩ:
«ﻫﻨﮕﺎﻣﯽ ﮐﻪ ﻓﺮﺯﻧﺪﻡ ﺟﻌﻔﺮ ﺑﻦ ﻣﺤﻤﺪ ﺑﻦ ﻋﻠﯽ ﺍﺑﻦ ﺣﺴﻴﻦ ﺑﻦ ﻋﻠﯽ ﺑﻦ ﺍﺑﯽ ﻃﺎﻟﺐ ﻣﺘﻮﻟﺪ ﺷﺪ، ﻧﺎﻡ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺻﺎﺩﻕ ﺑﮕﺬﺍﺭﻳﺪ، ﺯﻳﺮﺍ ﺑﻪ ﺯﻭﺩﯼ ﺩﺭ ﻣﻴﺎﻥ ﻓﺮﺯﻧﺪﺍﻥ ﺍﻭ ﮐﺴﯽ ﻣﺘﻮﻟﺪ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺷﺪ ﮐﻪ ﻫﻤﻨﺎﻡ ﺍﻭ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺑﻪ ﺩﺭﻭﻍ ﺍﺩﻋﺎﯼ ﺍﻣﺎﻣﺖ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﮐﺮﺩ ﻭ «ﮐﺬﺍﺏ» ﻧﺎﻣﻴﺪﻩ ﻣﯽ‌ﺷﻮﺩ»[1].

ﺩﺭ ﺭﻭﺍﻳﺖ ﺩﻳﮕﺮﯼ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﺧﺪﺍ(ص) ﻓﺮﻣﻮﺩ:
«ﺍﻣﺎﻡ ﺻﺎﺩﻕ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺍﻳﻦ ﺟﻬﺖ ﺻﺎﺩﻕ ﻧﺎﻣﻴﺪﻩ ﺍﻧﺪ ﺗﺎ ﺍﺯ ﮐﺴﯽ ﮐﻪ ﺑﺪﻭﻥ ﺣﻖ ﺍﺩﻋﺎﯼ ﺍﻣﺎﻣﺖ ﻣﯽ‌ﮐﻨﺪ، ﺗﺸﺨﻴﺺ ﺩﺍﺩﻩ ﺷﻮﺩ. »

ﺁﻧﮕﺎﻩ ﻓﺮﻣﻮﺩ:
«ﺷﺨﺼﯽ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺩﺭﻭﻍ ﺍﺩﻋﺎﯼ ﺍﻣﺎﻣﺖ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﮐﺮﺩ، ﺟﻌﻔﺮ ﺑﻦ ﻋﻠﯽ، ﺩﻭﻣﻴﻦ ﭘﻴﺸﻮﺍﯼ ﻓﻄﺤﻴﻪ ﺍﺳﺖ» [2].
ﺷﺨﺼﯽ ﺑﻪ ﻧﺎﻡ ﺍﺑﯽ ﺧﺎﻟﺪ ﻣﯽ‌ﮔﻮﻳﺪ:
ﺍﺯ ﺍﻣﺎﻡ ﭼﻬﺎﺭﻡ ﻋﻠﻴﻪ ﺍﻟﺴﻠﺎﻡ ﺳﺆﺍﻝ ﮐﺮﺩﻡ ﺍﻣﺎﻡ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺷﻤﺎ ﮐﻴﺴﺖ؟
ﻓﺮﻣﻮﺩ: ﻓﺮﺯﻧﺪﻡ ﻣﺤﻤﺪ ﮐﻪ ﺷﮑﺎﻓﻨﺪﻩ ﯼ ﻋﻠﻮﻡ ﺍﺳﺖ،
ﭘﺲ ﺍﺯ ﺍﻭ ﺟﻌﻔﺮ ﮐﻪ ﻧﺎﻡ ﺍﻭ ﻧﺰﺩ ﺍﻫﻞ ﺁﺳﻤﺎﻥ ﺻﺎﺩﻕ ﺍﺳﺖ.
ﻋﺮﺽ ﮐﺮﺩﻡ: ﺑﺎ ﺍﻳﻨﮑﻪ ﻫﻤﻪ ﯼ ﺷﻤﺎ ﺍﺋﻤﻪ ﺻﺎﺩﻕ ﻫﺴﺘﻴﺪ ﭼﺮﺍ ﻓﻘﻂ ﻧﺎﻡ ﺍﻭ ﺻﺎﺩﻕ ﺍﺳﺖ؟
ﻓﺮﻣﻮﺩ: ﭘﺪﺭﻡ ﺍﺯ ﭘﺪﺭﺵ ﺧﺒﺮ ﺩﺍﺩ ﮐﻪ ﺭﺳﻮﻝ ﺧﺪﺍ(ص) ﻓﺮﻣﻮﺩ:
«ﻫﺮﮔﺎﻩ ﻓﺮﺯﻧﺪﻡ ﺟﻌﻔﺮ ﺑﻦ ﻣﺤﻤﺪ ﺑﻦ ﻋﻠﯽ ﺑﻦ ﺣﺴﻴﻦ ﺑﻦ ﻋﻠﯽ ﺑﻦ ﺍﺑﯽ ﻃﺎﻟﺐ ﺗﻮﻟﺪ ﻳﺎﻓﺖ، ﻧﺎﻡ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺻﺎﺩﻕ ﺑﮕﺬﺍﺭﻳﺪ،
ﺑﺮﺍﯼ ﺍﻳﻨﮑﻪ ﭘﻨﺠﻤﻴﻦ ﻧﻔﺮ ﺍﺯ ﻓﺮﺯﻧﺪﺍﻥ ﺍﻭ ﮐﺴﯽ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﻧﺎﻡ ﻭﯼ ﺟﻌﻔﺮ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﮔﺴﺘﺎﺧﯽ ﻭ ﺑﯽ ﺷﺮﻣﯽ ﻭ ﻧﺘﺮﺳﻴﺪﻥ ﺍﺯ ﺧﺪﺍ ﻭ ﺩﺭﻭﻍ ﺑﺴﺘﻦ ﺑﻪ ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭ ﺍﺩﻋﺎﯼ ﺍﻣﺎﻣﺖ ﻣﯽ‌ﮐﻨﺪ ﻭ ﺑﻪ ﻫﻤﻴﻦ ﺟﻬﺖ ﭘﻴﺶ ﺧﺪﺍ ﺑﻪ ﺟﻌﻔﺮ ﮐﺬﺍﺏ ﮐﻪ ﺑﺮ ﺧﺪﺍ ﺍﻓﺘﺮﺍ ﺑﺴﺘﻪ ﺍﺳﺖ ﻣﺸﻬﻮﺭ ﻣﯽ‌ﺑﺎﺷﺪ».

ﺳﭙﺲ ﺍﻣﺎﻡ ﭼﻬﺎﺭﻡ(ع) ﮔﺮﻳﻪ ﮐﺮﺩ ﻭ ﻓﺮﻣﻮﺩ:
ﻣﺜﻞ ﺍﻳﻨﮑﻪ ﺟﻌﻔﺮ ﮐﺬﺍﺏ ﺭﺍ ﻣﯽ‌ﺑﻴﻨﻢ ﮐﻪ ﺳﺘﻤﮕﺮ ﺯﻣﺎﻥ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﺮ ﺁﻥ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺩﺭﺑﺎﺭﻩ ﯼ ﻭﻟﯽ ﺧﺪﺍ (ﺍﻣﺎﻡ ﺯﻣﺎﻥ(ع)) ﻭ ﮐﺴﯽ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﻧﮕﻬﺪﺍﺭﯼ ﻭ ﻣﺤﺎﻓﻈﺖ ﺍﻭ ﻭﯼ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻧﻈﺮﻫﺎ ﭘﻨﻬﺎﻥ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﺳﺖ ﺑﻪ ﺟﺴﺘﺠﻮ ﺑﭙﺮﺩﺍﺯﺩ. ﻭ ﻫﻤﻴﻦ ﮐﺎﺭ ﻧﻴﺰ ﺻﻮﺭﺕ ﭘﺬﻳﺮﻓﺖ [3].

✔️پی نوشت:
[1] «ﻭ ﮐﺎﻧﺖ ﻣﻦ ﺍﺗﻘﯽ ﻧﺴﺎﺀ ﺯﻣﺎﻧﻬﺎ» (ﺍﺛﺒﺎﺕ ﺍﻟﻮﺻﻴﺔ، ﺹ 178).
[2] «ﺍﻥ ﺍﺑﺎﺑﮑﺮ ﻭﻟﺪﻧﯽ ﻣﺮﺗﻴﻦ» (ﺍﻋﻴﺎﻥ ﺍﻟﺸﻴﻌﻪ، ﺝ 1، ﺹ 659).
[3] «ﻭ ﮐﺎﻧﺖ ﺍﻣﯽ ﻣﻤﻦ ﺁﻣﻨﺖ ﻭ ﺍﺗﻘﺖ ﻭ ﺍﺣﺴﻨﺖ ﻭ ﺍﻟﻠﻪ ﻳﺤﺐ ﺍﻟﻤﺤﺴﻨﻴﻦ» (ﺍﻟﺎﻣﺎﻡ ﺍﻟﺼﺎﺩﻕ ﻭ ﺍﻟﻤﺬﺍﻫﺐ ﺍﻟﺎﺭﺑﻌﺔ، ﺝ 4، ﺹ 283؛ ﺍﺻﻮﻝ ﮐﺎﻓﯽ، ﺝ 1، ﺹ 472).

《برگرفته از ﭘﺮﺗﻮﯼ ﺍﺯ ﺯﻧﺪﮔﺎﻧﯽ ﺍﻣﺎﻡ ﺻﺎﺩﻕ ﻋﻠﻴﻪ ﺍﻟﺴﻠﺎﻡ / ﺗﺄﻟﻴﻒ ﻧﻮﺭﺍﻟﻠﻪ ﻋﻠﻴﺪﻭﺳﺖ ﺧﺮﺍﺳﺎﻧﯽ؛ ﺑﺎ ﻣﻘﺪﻣﻪ ﺟﻌﻔﺮ ﺳﺒﺤﺎﻧﯽ》

1- گريه نکردن از سختي دل است.
2-سختي دل از گناه زياد است.
3-گناه زياد از آرزوهاي زياد است.
4-آرزوي زياد از فراموشي مرگ است.
5-فراموشي مرگ از محبت به مال دنياست.
6- محبت به مال دنيا سرآغاز همه خطاهاست
1.مردم را با لقب صدا نکنيد.
2.روزانه از خدا معذرت خواهي کنيد.
3.خدا را هميشه ناظر خود ببينيد.
4.لذت گناه را فاني و رنج آن را طولاني بدانيد.
5.بدون تحقيق قضاوت نکنيد.
6.اجازه ندهيد نزد شما از کسي غيبت شود.
7.صدقه دهيد،چشم به جيب مردم ندوزيد.
8.شجاع باشيد،مرگ يکبار به سراغتان مي آيد.
9.سعي کنيد بعد از خود،نام نيک بجاي بگذاريد.
10.دين را زياد سخت نگيريد.
11.با علما و دانشمندان با عمل ارتباط برقرار کنيد.
12.انتقادپذير باشيد.
13.مکار و حيله گر نباشيد.
14.حامي مستضعفان باشيد.
15.اگر ميدانيد کسي به شما وام نميدهد،از او تقاضا نکنيد.
16.نيکوکار بميريد.
17.خود را نماينده خدا در امر دين بدانيد.
18.فحّاش و بذله گو نباشيد.
19.بيشتر از طاقت خود عبادت نکنيد.
20.رحم دل باشيد.
21.با قرآن آشنا شويد.
22.تا ميتوانيد بدنبال حل گره مردم باشيد.