نوجوانها و جوانها باید ملتفت باشند که همچنانی که خودشان در این سن هستند و روز به روز به سن بالا می روند، علم و ایمانشان هم باید همین جور باشد، مطابق این باشد، معلوماتشان، از همان کلاس اول علوم دینیه، به بالا برود، ایمانشان ملازم با همین علمشان باشد.
باید بدانید اینکه ما مسلمانها، امتیازی از غیر مسلمانها نداریم الا به قرآن و عترت، و الا ما هم مثل غیر مسلمانها می شویم. اگر ما قرآن نداشته باشیم، مثل غیر مسلمانها هستیم، اگر ما عترت را نداشته باشیم، مثل مسلمانهایی که اهل ایمان نیستند هستیم.
باید ملتفت باشیم روز به روز در این دو امر ترقی بکنیم. همچنان که سنّ ما به بالا می رود، معلومات ما هم در همین دو امر، بالا برود. این طرف، آن طرف نرود و الا گم می شود، گمش نکنند؛ گمراهش نکنند؛ این دو اصل اصیل را از اینها نتوانند بگیرند.
ما می گوییم: اگر [می گویید] اسلام درست نیست [و] شما قرآن را قبول ندارید، [پس] مثل قرآن بیاورید، یک سوره ای مثل قرآن بیاورید. می گویند: نه، نمی توانیم بیاوریم و نمی آوریم و مسلمان هم نمی شویم!
این ادعا و این کلام، جواب ندارد، برای اینکه می گویند: « ما می دانیم و عمل نمی کنیم »
همچنین کسانی که صورتاً با قرآن هستند و با عترت نیستند، به اینها می گوییم که این آثار عترت؛ این فضائل عترت؛ این ادعیه اینها؛ این احکام اینها؛ این خطب اینها؛ این رسائل اینها؛ این « نهج البلاغه »؛ این « صحیفه سجادیه »؛ در مخالفین عترت، مثل اینها را بیاورید! اگر آوردید، ما دست بر می داریم.
این علمیّاتشان، این عملیاتشان، این ایمانشان، این کراماتشان این معجزاتشان، باید بدانیم این دو تا را از ما نگیرند.

می دانید چقدر پول به ما می دهند اگر اینها را به آنها بدهیم؟ خیلی می دهند؛ لکن این پول ارزش ندارد، فردا از راه غیر مستقیم همین پول را از ما می گیرند و یک بلایی هم بر سر ما می آورند. اینها به ما وفا نمی کنند؛ تا خودشان استفاده شان را از ما بگیرند، دیگر کار ما را می سازند.
بالاخره باید ملتفت باشیم قرآن را یاد بگیریم، الفاظش را یاد بگیریم که از غلط، محفوظ باشد. آنچه را که می دانیم، قرائتش را تصحیح کنیم، تجویدش را تصحیح کنیم، در نمازمان صحیح القراءة باشیم.
و همچنین تفسیرهای آسان و ساده را ما که فارسی زبانیم، بدانیم؛ و [یک] تفسیر فارسی پیدا کنیم که از روی آن سهل باشد ما قرآن را بفهمیم؛ مثلاً «منهج الصادقین» را کم و بیش مطالعه کنیم، بلکه از اول تا به آخر، چون کتاب فارسی است و کتاب خوبی هم هست. اگر بهتر از او پیدا بکنیم عیب ندارد، اما کجا پیدا شود بهتر از او که معتبر باشد؟
حفظ کنیم قرآن را که همیشه با ما باشد، ما با او باشیم، تحصن بکنیم به قرآن، تحفظ بکنیم به قرآن، وسیله حفظمان در فتن و شدائد دنیا قرار بدهیم.

از خدا بخواهیم که از قرآن ما را جدا نکند، همچنین از خدا بخواهیم ما را از عترت جدا نکند که عترت با قرآن است و قرآن هم با عترت است، اگر کسی یکی از این دو تا را ندارد هیچ کدام را ندارد.
ملتفت باشیم دروغ به ما نگویند و دروغ خودشان را به ما نفروشند! از مردم دنیا، دروغ را نخریم!

ما از عترت و قرآن نمی توانیم دوری کنیم؛ اگر دوری کردیم، در دامن گرگها می افتیم، [و] خدا می داند آیا بعد، از دستشان نجات می یابیم؟ بعد از اینکه سرها شکست و دستها بریده شد و بلاها به سر ما آمد.
ملتفت باشید! از این دو اصل کسی را بیرون نبرند.
شما مدرسه می روید، معلم خودتان را ملتفت باشید در صراط مستقیم باشد. اگر معلم را با رشوه و غیر رشوه، منحرف کردند دیگر کار بچه ها زار است، چرا؟
به جهت اینکه او، از راه مستقیم یا غیر مستقیم، باطل خودش را به بچه ها می فروشد، به این بچه ها می خوراند.
ملتفت باشید! خیلی احتیاط بکنید! احتیاط شما هم فقط در همین است که از یقین، تجاوز نکنید، بلکه امروز بزرگها هم همین جورند، باید خیلی سعی بکنید که غیر یقین را، داخل یقینیات ما نکنند، آب را توی شیر ما نریزند!
اگر یک نفر، هزار کلمه حقیّ گفت، این هزار کلمه را خوب تأمل بکنیم، و از او بگیریم، بعد[ تأمل کنیم که] هزار و یکم هم درست است؟ [یا] نه آن ظنّ است، یقین نیست.

هر کلمه ای از هر کسی شنیدید، دنبال این بروید که « آیا این صحیح است، تام است، مطابق با عقل و دین هست، یا نه؟ » [و بدانید که] در وقتی [که] ما خلوت کردیم [ خداوند] مطلع است، وقتی جلوی مردم هستیم مطلع است، حرف می زنیم مطلع است، ساکتیم مطلع است.
همین که شخص مطلع شد: [که] « صاحب این خانه، صاحب این عالم، از هر فرد فرد، به تمام افعال و تروک، به تمام نوایا، مطلع شد، آنچه که نیت کرده و می کند، آنها را هم مطلع است؛ بلکه نیّت خیر را می نویسد؛ نیت شّر را نمی نویسد تا شّر محقق نشده؛ شر هم که محقق شد، یک مقدار صبر می کند تا ببیند، توبه می کند یا نه، برمی گردد یا نه »؟ کار تمام است.

مقصود، همین که انسان بداند که خدا می داند، کار تمام شد، دیگر معطل نباشد، همه چیز را تا به آخر می فهمد [که] چه باید بکند و چه باید نکند، از چه منتفع می شود و از چه متضرر می شود، [خداوند] ما را می بیند.
[آیا] میتوانیم [با اینکه] سر سفره او نشسته ایم، با همدیگر نزاع بکنیم؟ [مثلاً] آن غذا را من جلوتر دیدم، من باید بخورم؛ او می گوید من اول این را برداشتم، من باید این غذا را بخورم، سر این دعوا بکنیم و مقاتله بکنیم؟!

تمام این جنگهایی که حکومتها دارند، از همین قبیل است؛ سر سفره کریم نشسته اند، او هم می بیند.
دستور هم معلوم است که چیست، [خداوند] از چه خوشش می آید، از چه بدش می آید. از آزار به غیر حقّ، بدش می آید؛ از احسان به حق در جایش، خوشش می آید، همه اینها را می داند و ما هم می دانیم که او این دستور را داده و اینها را می داند و می بیند، آیا این کار[ها] را می کنیم؟
آدم جلوی یک نفر آدم عادی هر گونه معصیت نمی کند، با اینکه شخص عادی است، شاید قدرت من از قدرت او بیشتر باشد نتواند به من[ کاری کند]، اما همین قدر به من بدبین می شود، با من بد می شود، یک وقتی اگر فرصت پیدا کرد کار ما را تصفیه می کند. اما خدا که این جور نیست، خدا قادر است و عالم است و دستور هم داده و می داند « چه کسی می داند و چه کسی نمی داند »، همه اینها را می داند.
[آیا] جلوی او می توانیم مخفی بکنیم، یا نه آشکار کنیم طوری نمی شود، نمی تواند کاری بکند، آیا این جور است؟ [آیا] هیچ فایده برای ما دارد، [آیا] می توانیم مخفی کنیم؟

انسان، یا غیر انسان- مکلّف- به جایی شقاوتش می رسد که اصلاً این مطالب کأنه به گوشش نخورده که خدایی داریم بیناست، شنواست، داناست، قادرست، رحیم و کریم است. قادرست یک سر سوزنی اگر در راه او صرف بشود، مزدش را بدهد، یک همچنین [خدایی است].
در انجیل برنابا- که اقرب اناجیل به صحّت است- نوشته شده که حضرت عیسی علیه السلام برای ابلیس شفاعت کرد: « خدایا این مدتها عبادت تو را می کرد، تعلیمات می کرد، فلان می کرد، بیا از گناهانش بگذر »! با اینکه از زمان آدم تا زمان عیسی علیه السلام چه کارها، چه فسادها کرده بود. این چه نوری است که حتی به این هم ترحّم کرد [که گفت]: خدایا از تقصیراتش بگذر!
[ خداوند] فرمود: « بله، من حاضرم ببخشم، بیاید بگوید: من گناه کردم، اشتباه کردم، ببخش، همین؛ بیاید بگوید: « اخطأت فارحمنی »، بیاید این دو کلمه را بگوید. »

حضرت عیسی علیه السلام خیلی خوشحال شد که کاری در عالم انجام داد، یک کاری که دیگر مثل ندارد. از زمان آدم تا به حال پر از فساد و افساد، حالا واسطه می شود و وساطتش اثر کرد، قبول شد.
از همان راهی که داشت، شیطان را صدا زد، گفت: بیا، من برای تو بشارت آوردم!
گفت: از این حرفها زیاد است. [ حضرت عیسی (ع)] گفت: « تو خبر نداری، اگر بدانی، سعی می کنی، حریص می شوی کار را بفهمی. »
گفت:« من به تو می گویم اعتنا به این حرفها نداشته باش، از این حرفها زیاد است».
گفت: « تو خبر نداری[ خداوند] می خواهد تمام این مفاسد با دو کلمه خلاص شود. »
گفت: « بگو ببینم چه بوده است. »
گفت: « اینکه تو بیایی و در محضر الهی بگویی:
« خدایا! أخطأت فارحمنی؛ من اشتباه کردم، تو ببخش. »

ببینید چقدر ما به خودمان ظلم می کنیم که به سوی خدا نمی رویم، به سوی چه کسی می رویم؟ آخرش افتادن میان چاه است، آخرش پشیمانی است؛ خوب چیزی که می دانی آخرش پشیمانی است، حالا دیگر نرو.
[شیطان] گفت: « نه، او باید بیاید و بگوید من اشتباه کردم! تو ببخش!، چرا؟! به جهت اینکه لشکر من از او زیادتر است! آن ملائکه ایی که با من سجود نکردند و تابع من شدند، آنها لشکر من هستند! شیاطین هم لشکر من هستند، آن اجنّه ای هم که ایمان به خدا نیاوردند، لشکر من هستند، تمام بت پرستهای بشر، لشکر من هستند! »

این، به زیادتی لشکر در روز قیامت می خواهد مغرور شود! آنجا جای زیادتی و کمی نیست. هر چقدر زیاد باشد جهنّم می گوید: ( هل من مزید؟ سوره ق/30 ). آن وقت تو می خواهی با زیادتی لشکر کار بکنی! بله، لشکر تو زیاد است؛ [اما] جهنم جایشان می شود؛ جهنم نمی گوید: «اتاق نداریم» جهنم می گوید:
« هرچقدر هست بیاورید، هل من مزید؟ » یعنی اینکه بیاورید، هرچه زیادتر بیاورید. جا داریم!
[حضرت عیسی (ع)] گفت: « برو ملعون! نتوانستم برای تو هم کاری بکنم. تو می گویی: خدا باید بیاید من او را ببخشم!؟ »

مقصود، حلّ این مطالب به علم و جهل است، دانستن و ندانستن، عالم بودن و جاهل بودن، دور می زند. اصل مطلب، از جهل این بدبخت است. تو ای جاهل! می گویی: « چیزی که آتش شد دیگر ممکن نیست برای خاک خضوع بکند؟ » آدم خاکِ به تنهایی است؟ یا مجموع خاک و یک پاک دیگری است. تو هم که فقط آتش نیستی، مثل آتش های جامد، روح داری، مکلفی، یک آتش مکلف هستی. [خداوند] به تو فرمود: «اسجدوا»، سجده نکردی؛ قهراً مجموع روح و جسم، انسان یا جنّ یا شیطان یا ملک می شود.
این بدبخت خیال کرد که همین بدن او با بدن این، این ظلمانی و آن نورانی است؛ دیگر محال است نورانی برای ظلمانی سجده و خضوع کند؛ دیگر نمی داند که این، نورانی است.

ای جاهل! آیا نمی دانستی آن وقتی که مجلس امتحان، درس امتحان شد، تمام ملائکه، عاجز بودند و عاجز ماندند از اسامی آنهایی را که خداوند اشاره کرد اسمهای اینها را بگویید، یا خودشان، یا سایر ملائکه، یا سایر اشیاء، همه عاجز بودند. [گفتند]: ما خودمان از خودمان چیزی نداریم؛ هر چیزی که به ما یاد دادی بلد هستیم و هر چیزی را که یاد ندادی بلد نیستیم. [خداوند] به آدم فرمود: « تو بگو! »، [آدم] تمام اسامی را بیان کرد.
حالا که فهمیدی آدم بر تمام ملائکه- با آن همه عظمت ها و اختلاف مراتب در ملائکه- تفوّق پیدا کرد و مقدم شد و حال که فهمیدی که آدم بر تو و همه ملائکه مقدم است، باز هم، خجالت نکشیدی، باز هم گفتی: ( خلقتنی من نار و خلقته من طین. سوره ص/76 ) ؟ باز هم جای این [حرف] است؟ باز هم نفهمیدی؟
ببینید: میزان، علم و جهل است.

خوب، اگر [تا به حال] نفهمیدی که آدم باید [به] آنچه معلوماتش است عمل کند، از حالا توبه بکن، اقلاً حالا بپرس: « آیا توبه من قبول می شود یا نه؟ »
و علی هذا، ببینید چقدر ما غافلیم! چقدر ما به خودمان ظالمیم که واضحات را زیر پا می گذاریم! مطلب همین است، دائر مدار این است که اگر معلومات ما زیر پا نباشد، مجهولات ما عملی نشود، کار تمام است.

معلومات را نباید زیر پا گذاشت، آدم پشیمان می شود، اگر به معلوماتش عمل کرد، دیگر روشن می شود، دیگر توقف ندارد.
اگر دید باز هم توقف دارد، بداند- به طور یقین- بعضی از معلومات را زیر پا گذاشته است، کفشش ریگ دارد، خوب دقت نکرد که این ریگ را خارج کند:
« من عمل بما علم ورثه الله علم ما لم یعلم. » بحار الانوار، ج78، ص189.
( و الذین جاهدوا فینا لنهدینّهم سبلنا ) سوره عنکبوت/69.
( ومن عمل بما علم کفی ما لم یعلم ) ثواب الاعمال،ص134.
هیچ کس نیست که بگوید هیچ چیز نمی دانم، [اگر بگوید] دروغ می گوید هر کسی [که] هست، غیر معصوم بعضی چیزها را میداند و بعضی چیزها را نمیداند؛ آن چیزهائی را که می داند، اگر عمل کند، آن چیزهایی را که نمی داند می فهمد.
آن چیزهایی را که می دانید، عمل کنید؛ و آن چیزهایی را که نمی دانید، از حالا توقف کنید و احتیاط کنید تا روشن شود، وقتی به آنها عمل کردی روشن می شود؛ به همان دلیلی که اینها را برای شما روشن کرد، آنهای دیگر را هم روشن می کند.

علی هذا، ببینید، برای چه توقف داریم. آنچه می دانی بکن و آنچه نمی دانی، احتیاط کن، هرگز پشیمان نخواهی شد.خداوند بر توفیقات همه شما بیفزاید. و خداوند ان شاءالله، سلامتی مطلقه روحیّه و جسمیّه، به همه مرحمت فرماید.
« والسلام علیکم و رحمة الله و برکاته »
ماخذ : کتاب به سوی محبوب و کتاب برگی از دفتر آفتاب

1- مقدار 2 گرم پودر ريشه خشك «زنبق» را با «عسل» مخلوط و داخل «چاي» نماييد. روزانه چندين بار بنوشيد.
2- آب يك عدد «پرتقال» را در فنجاني از آب جوش بريزيد. با دو حبه قند شيرين كنيد و گرماگرم در موقع خواب سر بكشيد.
3- مقدار دو يا سه مشت از دانه‌هاي «ذرت» را در دو ليتر آب آن قدر بجوشانيد تا آب آن نصف شود. در عين جوشيدن بهتر است با يك قاشق چوبي مرتباً آن را هم بزنيد. پس از خوب پختن، دانه‌ها را كنار بگذاريد تا سرد شود. حال شيره آن را با فشار بكشيد. آب ته مانده ظرف را هم به آن بيفزاييد. مقدار هفتصدوپنجاه گرم شكر به آن بيفزاييد و دوباره بجوشانيد تا شربت، كاملاً بقوام آيد و سفت شود. در هر روز سه بار، نصف قاشق از آن بخوريد.
4- جوشانده گل و برگ و ساقه «گاو زبان» را طبق تجويز 27 نقرس مصرف كنيد.
5- چهار عدد «سيب» را پوست كنده قطعه قطعه كنيد. داخل يك ليتر آب بريزيد. يك مشت «كشمش» و 15 گرم «عنّاب» به آن بيفزاييد. سپس آن را يك ساعت بجوشانيد. آن را صاف كنيد. با 150 گرم شكر شيرين كنيد و دوباره روي آتش بگذاريد تا به قوام آيد و شربت سفتي شود. سپس هر بار چند قاشق از آن بخوريد.
6- چند قطره «آب ليمو» در كف دست بريزيد و به بيني بكشيد. در همان حال داخل بيني را با «كره» تازه يا «روغن نباتي»، چرب كنيد.
7- اگر جوشانده‌ي تكه‌اي از ريشه «ريواس» را در بيني بريزيد زكام را برطرف مي‌كند.
8- جوشانده‌ي «خرماي رسيده» براي زكام مفيد است.
9- استنشاق آب جوشانده‌ي «بومادران» جهت درمان زكام توصيه شده است.
10- كمپرس جوشانده «سياه دانه» بر سر، زكام را درمان مي‌كند.
11- در «شلغم» يك تركيب ميكرب‌كش با طيف وسيع وجود دارد كه بسياري از ميكرب‌ها و ويروس‌ها را از بين مي‌برد. لذا زكام را معالجه مي‌كند.
12- بوييدن «مرزنگوش» و نوشيدن جوشانيده آن معالج زكام است.
13- عصاره‌ي «ريحان» با شير براي درمان زكام به كار مي‌رود.
14- جوشانده «سبوس گندم»، درمان زكام‌هاي سخت است.
15- «بولاغ اوتي» زكام را شفا مي‌بخشد. بهتر است شيره‌ي آن را گرفته و همه روزه صبح و عصر يك قاشق سوپ خوري به بيمار بدهيد.
16- ريشه گل و برگ دو برادر «پنيرك» و «ختمي» را براي معالجه زكام مصرف نماييد.
17- بو كردن «سياه دانه» جهت زكام مفيد است.
18- جوشانده‌ي «تره» براي درمان زكام به كار مي‌رود.
19- بوييدن شكوفه «نارنج» كه به «بهار نارنج» معروف است، رمان زكام است.
20- دم كرده «آويشن» شيرازي جهت زكام تجويز شده است.
21- «گل هميشه بهار» مفيد است.
22- به موارد سرماخوردگي نيز توجّه كنيد.
23- دم كرده «پونه كوهي» براي زكام مفيد است .
24- آشاميدن دم كرده «مرزنگوش» زكام را قطع مي‌كند.
25- «آقطي»، «سوسنبر»، «بنفشه»، «ذرت»، «شيرين بيان»، «كرفس» و «گل گاوزبان» مفيد مي‌باشند.
26- به موارد «گرفتگي بيني» نيز توجّه كنيد.

زردي‌
1- ريشه «جعفري» اشتهاآورست و در مورد زردي مفيد است.
2- «مارچوبه» مدر است و براي زردي مفيد است.
3- «سيب» براي زردي مفيد است.

زردي چشم‌
1- سرمه‌ي عصاره «فراسيون» در چشم بهترين دارو جهت از بين بردن زردي آن است كه در اثر يرقان به هم رسيده باشد.
2- ساييده برگ «شيرين بيان» را به چشم بكشيد.
3- پودر و ساييده «بالنگ» براي يرقان و زردي در چشم بسيار مفيد است.
4- چكاندن آب «گشنيز» كوبيده بسيار مفيد است.

1- براي شستشوي زخمها در سابق از مطبوخ «گل ختمي» استفاده مي‌كردند. هنوز هم براي زرده زخم معمول است و هيچيك از داروهاي جديد جاي آن را نگرفته است.
2- اگر داروهاي شيميايي مانند پماد در دسترس نباشد، همه روز اطراف زخم را با «سركه» و «سير» خوب ماساژ دهيد كه هم دارو بجسم بنشيند و هم خارش، ساكت شود.
3- غذاهاي نسبتاً ترش بخوريد.
4- «مازو»، «حنا» و «شنبليله» را به مقدار مساوي، هر كدام يك مثقال تهيه نموده، با كره گاو يا وازلين مخلوط كنيد، روزي چند بار روي زخم ماساژ دهيد.
5- «برگ تازه هويج» را بجوشانيد. روي پارچه تميزي بگذاريد. محل زخم را ضماد نماييد. يا «آب هويج» را با «شير گاو» و كمي نمك مخلوط كرده، زخم را بشوييد.
6- از «آب اكسيژنه» يا محلول «مركور كُرم» براي شستشوي اين گونه زخمها استفاده نماييد.
7- «بلوط»، «توت فونه»، «مازو»، «بنفشه» و «بيدمشك» مفيد مي‌باشند.

1- پاشيدن «نروك» روي زخم‌هاي عفوني مفيد است.
2- ضماد پخته نمك زده «افسنتين» در روي زخم‌هاي عفوني، اثر ضدعفوني كننده و التيام دارد.
3- مقدار كمي «زردچوبه» و «پيه» براي باز كردن دهان زخم و كورك‌هاي سربسته پرالتهاب چركي و رساندن زخم مفيد است.
4- تخم «شبت» را به صورت پودر بكوبيد و روي زخم بپاشيد.
5- ضماد «سركه» براي زخم‌هاي چركي پوست مفيد است.
6- براي زخم‌هاي چركي در سته مزاحم، چند ساقه از «ريواس» را خوب پاك كنيد. بشوييد. به مدّت بيست دقيقه بجوشانيد. سپس آن را نرم كنيد و به صورت ضماد ببنديد تا يك ساعت بماند. روزي سه بار آن را تجديد كنيد. به زودي سر باز خواهد كرد و چرك آن خارج خواهد شد.
7- ضماد «ترب» با «عسل»، زخم‌هاي پليد و چركي را درمان مي‌كند.
8- ضماد برگ «به» جهت معالجه زخم‌هاي چركي مفيد مي‌باشد.
9- ضماد خاكستر گياه «مَرغ» جهت زخم‌هاي چركي و خوني سودمند مي‌باشد.
10- «سنجد تلخ» براي زخم‌هاي چركي و پليد مفيد مي‌باشد.
11- پاشيدن گرد كوبيده برگ «علف هزار چشم» جهت خشك كردن زخم‌هاي چركي متعفن بي‌نظير است.
12- ضماد ريشه «ماردارو» با «سركه» جهت پاك كردن زخم‌هاي چركي نافع است.
13- ماليدن مخلوط كوبيده «دارچين» با «عسل»، زخم‌هاي چركي را خشك مي‌كند.
14- ضماد «ترب» با «آرد شلمك» (نوعي گندم) براي درمان زخمهاي چركي جلدي مفيد است.
15- آب «گريپ فروت» مقاومت بدن را در مقابل گسترش و ناراحتي زخمهاي عفوني افزايش مي‌دهد.
16- از اسانس «پونه كوهي» به صورت پماد براي ضدعفوني كردن زخمها استفاده مي‌شود.

بيشتر ما ايراني‌ها عادت داريم کنار انواع کباب، سبزي‌هايي مانند گوجه‌فرنگي، فلفل سبز يا دلمه‌اي و قارچ هم كباب كنيم …

کباب کردن سبزی ها خوبي‌ها و بدی هايي دارد. مثلا سبزي‌هايي مانند گوجه‌فرنگي که داراي ويتامين C نسبتا زيادي هستند، در اثر حرارت ديدن، مقداري از ويتامين‌ خود را از دست مي‌دهند زيرا ويتامين C حساس‌ترين ويتامين نسبت به حرارت است.

بايد بدانيم که ساير ريزمغذي‌هاي موجود در سبزي‌ها، چندان تحت‌تاثير حرارت ناشي از کباب کردن قرار نمي‌گيرند. بهتر است بدانيد حتي جذب گروهي از ريزمغذي‌ها مانند بتاکاروتن‌ها و فلاونوئيدها در اثر حرارت دادن بيشتر مي‌شود. ضمن اينکه حرارت دادن ملايم سبزي‌ها باعث از بين رفتن آلودگي و ميکروب‌هاي احتمالي موجود در آنها هم مي‌شود. سبزي‌هايي مانند گوجه‌فرنگي و قارچ، جزو خوراکي‌هاي بسيار کم‌کالري هستند که مصرف آنها به‌صورت خام، بخارپز يا کبابي در کنار غذاهاي مختلف، بسيار خوب است.

اصلی‌ترین راه خوشمزه‌ کردن سبزی‌ها، گریل کردن آنهاست. می‌توان سبزی‌های مختلف را همراه با طعم‌دهنده‌های مخصوص گریل کرد و جشنی از طعم‌ها و رنگ‌های شگفت‌انگیز به راه انداخت .

1 - نخودفرنگی
طعم‌دهنده : نعناع تازه
2 فنجان نخودفرنگی تازه یا یخ‌زده را در روغن زیتون تفت دهید تا نرم شود. بعد چند برگ نعناع تازه به آن اضافه کنید. بعد از یک تفت کوچک، آماده خوردن است.

2 - لوبیاسبز
طعم‌دهنده : سس سفریتو
یک پیاز، 4 گوجه‌فرنگی و 2 حبه سیر را خرد کنید و آنها را در روغن‌زیتون تفت دهید تا پخته و نرم شوند. بعد 1 کیلوگرم لوبیاسبز تازه را به تکه‌های بزرگ تقسیم و به مخلوطی که آماده کرده‌اید (یا همان Sofrito) اضافه کنید و اجازه دهید تا کاملا پخته شود.

3 - هویج
طعم‌دهنده : دانه زیره سبز
نصف فنجان هویج حلقه‌حلقه شده را در یک لیوان آب و کمی آب پرتقال می‌جوشانیم تا پخته شود. همین‌طور که هویج در حال پخته شدن است، یک حبه سیر خرد شده و نصف قاشق چایخوری زیره‌سبز به آن اضافه می‌کنیم و می‌گذاریم تا مایع غلیظ شود و به هویج بچسبد. بعد یک قاشق چایخوری کره به آن اضافه می‌کنیم، حالا هویج آماده سرو کردن است؛ از خوردن آن لذت برید و عاشق آن شوید. این نکته را هم بدانید که پختن هویج آنتی‌اکسیدان‌های آن را افزایش می‌دهد.

4 - کدو سبز
طعم‌دهنده : آبلیمو
با استفاده از پوست‌کن پوست کدو را بگیرید و آن را حلقه‌حلقه کنید. یک کاسه بیاورید و کدوها را در آن بریزید. آب نصف لیموی تازه را روی کدوها بریزید و 3 تا 4 برگ ریحان به آن اضافه کنید حال کمی روغن زیتون روی مخلوط بپاشید و با اضافه کردن پودر فلفل‌سیاه تازه و تکه‌های فلفل‌قرمز و کمی نمک دریا این ترکیب تابستانی خوشمزه را کامل کنید.

5 - کلم‌بروکلی
طعم‌دهنده : کره و لیمو
کلم بروکلی را در آب بجوشانید تا نرم شود. بعد آن را آبکش کنید تا کاملا آبش گرفته شود. کره را روی حرارت آب کنید و بگذارید رنگ آن به قهوه‌ای روشن برسد. بلافاصله کلم بروکلی‌ها را به آن اضافه کنید و تفت دهید تا رنگ آن هم کمی سرخ شود. حالا یک لیموی تازه را از وسط نصف کنید و آب آن را روی کلم‌ها بفشارید. با اضافه کردن کمی مغزهای بو داده می‌توانید مزه آن را چند برابر لذت‌بخش‌تر کنید. این نکته را هم بدانید که کلم بروکلی در کنار ماهی جزو 10 غذای برتر برای سلامت است.

6 - ذرت
طعم‌دهنده : سس مایونز
منقل زغالی یا گریل‌ گازی خود را روشن کنید. برگ‌های روی خوشه ذرت را از هم باز کنید ولی آنها را نکنید. غلاف نخی روی ذرت را جدا کنید. بعد دوباره پوشش ذرت را به حالت اولیه برگردانید و 10 دقیقه خوشه‌ها را در آب سرد قرار دهید تا خیس بخورند. حالا برای 15 دقیقه خوشه‌ها را بدون آنکه پوست‌ها را بکنید، روی آتش حرارت دهید، مدام آنها را بچرخانید تا نسوزند. بعد از 15 دقیقه، پوسته‌ها را کنار بزنید و ذرت‌ها را 5 تا 10 دقیقه حرارت بدهید تا کبابی شوند. حال اجاق را خاموش کنید و روی ذرت‌ها یک لایه نازک سس مایونز بمالید. کمی آبلیموی تازه و پودر فلفل چیلی و پنیر پارمزان پودرشده هم روی آنها بپاشید و از خوردن ذرت لذت ببرید.

7 - اسفناج
طعم‌دهنده : جوز
یک فنجان خامه را با یک‌چهارم قاشق چایخوری جوز و 3 حبه سیر خرد شده با هم مخلوط و به اندازه کافی به آن نمک و فلفل اضافه کنید و روی حرارت قرار دهید تا به غلظت برسد. بعد 2 دسته اسفناج تازه را به مایه اضافه کنید و کمی حرارت دهید.

8 - کلم بروکسل
طعم‌دهنده : آویشن
بروکسل‌های جوان را از وسط نصف کنید و در آب بجوشانید تا پخته و نرم شوند. درنهایت نمک، فلفل و آویشن تازه به آن اضافه کرده و آنها را در روغن‌زیتون تفت دهید.

9 - گل‌کلم
طعم‌دهنده : پودر کاری
یک گل‌کلم را خرد و با یک قاشق غذاخوری پودر کاری مخلوط کنید. مخلوط را در فر با دمای 45 درجه فارنهایت قرار دهید تا برشته شوند.

برای این که باقلاپلوی خوشمزه ای داشته باشید با ما همراه شوید.

باقلاپلو از غذاهای قدیمی ‌ایرانی و مختص كشور ماست و در هیچ كجای دنیا غذایی با این مشخصات نمی‌توان یافت؛ غذایی كه از مخلوط برنج و باقلا تشكیل شده باشد. برای تهیه این غذا که یكی از گزینه‌های مناسب برای سرو در میهمانی‌های ایرانی محسوب می‌شود، باید نکته‌هایی را رعایت كرد:

1 - حتما از باقلا‌هایی استفاده كنید كه پوست سبز رنگی دارند و البته به مدت طولانی هم فریز نشده‌اند زیرا ماندن طولانی‌مدت باقلا در فریزر باعث تغییر رنگ و طعم این ماده غذایی می‌شود.

2 - بهتر است نصف مقدار برنج، باقلا اضافه كنید. یعنی در 4 پیمانه برنج، 2 پیمانه باقلا بریزید.

3 - بهترین گوشت‌ها برای صرف با باقلاپلو، گوشت‌های گردن و ماهیچه هستند البته این غذا با گوشت مرغ نیز خورده می‌شود. جالب است بدانید كه جنوبی‌ها این برنج مخلوط را با ماهی هم می‌خورند.

4 - قبل از افزودن باقلا به برنج آبكش‌شده، بهتر است آن را به مدت 5 تا 6 دقیقه در آب جوش قرار دهید و با دم كشیدن كامل برنج، باقلاها نیز مغزپخت خواهندشد. یادتان باشد كه این مرحله نباید خیلی طولانی شود زیرا در صورت زیاد جوشیدن باقلاها در آب،‌ بعد از دم كشیدن همراه برنج، له خواهند شد. در ضمن، هنگام جوشیدن باقلا‌ها در آب، كفی روی آنها را می‌گیرد كه باید آن را بردارید زیرا در غیر این صورت باقلاپلو رنگ كدر و تیره‌ای پیدا می‌كند كه چندان خوشایند نیست.

5 - گاهی باقلاها به‌خوبی پخته نمی‌شوند. این نوع ناپز هستند و هر قدر روی حرارت بمانند، باز هم پخته نخواهند شد بنابراین بهتر است از حرارت دادن آنها خودداری و از خوردنشان صرف‌نظر كنید.

6 - سبزی مناسب این غذا شوید است كه توصیه می‌شود از نوع تازه آن استفاده كنید. در ضمن می‌توانید هنگام دم كشیدن برنج، یك شاخه سیر تازه در میان آن قرار دهید تا عطر منحصر بفردی بگیرد.

7 - اگر باقلاپلوی‌تان با گوشت گردن بود، برای طعم دادن بیشتر به این غذا می‌توانید روی برنج در حال دم كشیدن، دارچین بیفزایید و روی گوشت نیز كمی‌ دارچین بریزید. به این ترتیب غذا طعم متفاوت‌تری پیدا خواهد كرد.

8 - ته دیگ این غذا می‌تواند مخلوط برنج با باقلا یا نان، به‌خصوص نان تافتون، باشد. به این ترتیب دیگر با هیچ بهانه‌ای از خیر ته دیگ تهیه شده نخواهید گذشت.

9 - بهترین همراه غذایی كه به شما پیشنهاد می‌كنم، سالاد شیرازی و ترشی است البته بسته به ذائقه‌تان می‌توانید هر همراه غذای دیگری نیز انتخاب کنید.

10 - از نظر طعم، نوشیدنی مناسب می‌تواند یك لیوان شربت عرق نعناع یا گلاب باشد. البته شربت بهارنارنج نیز با این غذا طعم مناسبی ایجاد خواهد كرد.

اگر فشارخون دارید
بهتر است به برنج كمی ‌سیر تازه بیفزایید و افزودن نمك را بسیار محدود كنید. می‌توانید در کنار مرغ از سیب‌زمینی استفاده كنید زیرا این ماده غذایی سرشار از پتاسیم است و به كنترل فشارخون‌تان كمك خواهد كرد. البته در صورت خوردن سیب‌زمینی با این غذا، مقدار برنج مصرفی‌ را به حداقل برسانید زیرا در غیر این صورت دچار اضافه وزن خواهید شد.

اگر چربی خون دارید
بهتر است با این غذا گوشت سفید مانند گوشت بوقلمون یا مرغ میل كنید آن هم قسمت سینه زیرا چربی كمتری دارد، غذا را با روغن كمتری تهیه و آن را با یك بشقاب سبزی خوردن میل كنید. این فیبر دریافتی به تنظیم چربی خونتان كمك خواهد كرد.

اگر لاغر هستید
بهتر است وقتی غذا را در بشقاب كشیدید، به آن كره بیفزایید و آن را با یك بشقاب سالاد سبزی‌های رنگارنگ و تازه میل كنید. این سبزی‌ها بهتر است شامل گوجه‌فرنگی، كاهو، كلم‌قرمز و جوانه گندم باشد. پیشنهاد می‌كنیم باقلاپلو با مرغ را با یك لیوان آبمیوه تازه خانگی میل كنید تا مقدار كالری‌ای كه در واحد حجم در یك وعده غذایی دریافت می‌کنید، افزایش یابد