حرثمه مى گويد: چون از جنگ صفين همراه على عليه السلام برگشتيم ، آن حضرت وارد كربلا شد. و در آن سرزمين نماز خواند. آن گاه مشتى از خاك كربلا برداشت و آنرا بوئيد سپس فرمود:

واها لك يا تربة ليحشرنَّ منك قوم يدخلون الجنّة بغير حساب

آه اى خاك ! حقّا كه از تو مردمانى برانگيخته شوند كه بدون حساب داخل بهشت گردند.

وقتى حرثمه به نزد همسرش كه از شيعيان على عليه السلام بود بازگشت ماجرائى را كه در كربلا پيش آمده بود براى وى نقل كرد، و با تعجب پرسيد: اين قضّيه را على عليه السلام از كجا و چگونه مى داند؟

حرثمه مى گويد: مدتى از ماجرا گذشت . آنروز كه عبيدالله بن زياد لشگر بجنگ امام حسين عليه السلام فرستاد، من هم در آن لشگر بودم .

هنگامى كه به سرزمين كربلا رسيدم ناگهان همان مكانى را كه على عليه السلام در آنجا نماز خواند و از خاك آن برداشت و بوييد ديدم ، و شناختم و سخنان على عليه السلام به يادم افتاد.

لذا از آمدنم پشيمان شده ، اسب خود را سوار شدم و به محضر امام حسين عليه السلام رسيدم ، و بر آن حضرت سلام كردم و آنچه راكه در آن محل از پدرش على عليه السلام شنيده بودم ، برايش نقل كردم امام حسين عليه السلام فرمود:

آيا به كمك ما آمده اى يا به جنگ ما؟

گفتم : اى فرزند رسول خدا! من به يارى شما آمده ام نه به جنگ شما!

امّا زن و بچّه ام را گذارده ام و ازجانب ابن زياد برايشان بيمناكم . امام حسين عليه السلام اين سخن را كه شنيد فرمود:

حال كه چنين است از اين سرزمين بگريز كه قتلگاه ما را نبينى و صداى ما را نشنوى . بخدا سوگند! هر كس امروز صداى مظلوميّت ما را بشنود و به يارى ما نشتابد، داخل آتش جهنّم خواهد شد.

بحارالانوار ج 44 ص255

زنی زیبا و نازا پیش پیامبر زمانش میرود و میگوید از خدا فرزندی صالح برایم بخواه.

پیامبر وقتی دعا میکند و وحی میرسد او را نازا خلق کردم.

زن میگویدخدا رحیم است و میرود.

سال بعد باز تکرار میشود و باز وحی می آید نازا و عقیم است.زن اینبار نیز به آسمان نگاه میکند و میرود.

سال سوم پیامبر وقت زن را با کودکی در آغوش میبیند.

با تعجب از خدا میپرسد :بارالها،چگونه کودکی دارد اوکه نازا خلق شده بود!!!؟

وحی میرسد:هر بار گفتم عقیم است ،او باور نکرد و مرا رحیم خواند. رحمتم بر سرنوشتش پیشی گرفت.

توکلت علی الله

با دعا سرنوشت تغییر میکند…

از رحمت الهی ناامید نشوید اینقدر به درگاهی الهی بزنید تا در باز شود…. 

اين نوشته رو خيلي دوست دارم

ميان آرزوي تو و معجزه خداوند، ديواري است به نام اعتماد.

پس اگر دوست داري به آرزويت برسي با تمام وجود به او اعتماد کن.

هيچ کودکي نگران وعده بعدي غذايش نيست

زيرا به مهرباني مادرش ايمان دارد.

ايکاش ايماني از جنس کودکانه داشته باشيم به خدا..

حضرت فاطمه(س) مي‌فرمايند: از بخل دوري كن، زيرا بخل درختي است در جهنم كه شاخه‌هايش در دنيا مي‌باشد و هر‌كس به آن شاخه‌ها بياويزد، داخل در جهنم مي‌شود. (دلائل‌الامامه/4)

آن شاخه كه بي ميوه قدي خم دارد

بخل است، كه ريشه در جهنم دارد

هر‌كس كه از آن شاخه بياويزد سخت

شك نيست- زمين خوردن محكم دارد

خداوندا

آرامم کن همان گونه که دریا را پس از هر طوفانی آرام می کنی

راهنمایم باش که در این چرخ و فلک روزگار بدجور سرگیجه گرفته ام

ایمانم راقوی کن که تو را در تنهایی ام گم نکنم

خداوندا.

من فراموش کارم اگر گاهی یا لحظه ای فراموشت کردم

تو هیچ وقت فراموشم نکن..آمین

نامه ای از طرف خدا به بنده های دل شکسته

میدانم هر از گاهی دلت تنگ می شود. همان دل های بزرگی که جای من در آن است، آن قدر تنگ می شود که حتی یادت می رود من آنجایم.

دلتنگی هایت را از خودت بپرس و نگران هیچ چیز نباش!

هنوز من هستم.

هنوز خدایت همان خداست!

هنوز روحت از جنس من است!

اما من نمی خواهم تو همان باشی!

تو باید در هر زمان بهترین باشی.

نگران شکستن دلت نباش!

می دانی؟ شیشه برای این شیشه است چون قرار است بشکند.

و جنسش عوض نمی شود …

و می دانی که من شکست ناپذیر هستم …

و تو مرا داری …برای همیشه!

چون هر وقت گریه می کنی دستان مهربانم چشمانت را می نوازد …

چون هر گاه تنها شدی، تازه مرا یافته ای …

چون هرگاه بغضت نگذاشت صدای لرزان و استوارت را بشنوم،

صدای خرد شدن دیوار بین خودم و تو را شنیده ام!

درست است مرا فراموش کردی، اما من حتی سر انگشتانت را از یاد نبردم!

دلم نمی خواهد غمت را ببینم …

می خواهم شاد باشی …

این را من می خواهم …

تو هم می توانی این را بخواهی. خشنودی مرا.

من گفتم : وجعلنا نومکم سباتا (ما خواب را مایه آرامش شما قرار دادیم)

و من هر شب که می خوابی روحت را نگاه می دارم تا تازه شود …

نگران نباش! دستان مهربانم قلبت را می فشارد.

شب ها که خوابت نمی برد فکر می کنی تنهایی ؟

اما، نه من هم دل به دلت بیدارم!

فقط کافیست خوب گوش بسپاری!

و بشنوی ندایی که تو را فرا می خواند به زیستن!

پروردگارت …

: خانه ات که اجاره ای باشد ،

دائم به کودکت می گویی :

میخ نکوب؛ روی دیوارها نقاشی نکش . . .

و مراقب خانه باش

اما این همه مراقبت برای چیست ؟

چون خانه مال تو نیست؛ مال صاحبخانه ست . . .

چون این خانه دست تو امانت است

خانه دلت چطور !؟

خانه دل تمامش مال خداست ؛

در خانه خدا نقش گناه کشیدن و میخ گناه کوبیدن ممنوع . . . !

امام على عليه السلام:

 تَحَرِّى الصِّدقِ وَ تَجَنُّبُ الكَذِبِ اَجمَلُ شيمَةٍ وَ اَفضَلُ اَدَبٍ؛

 راستگو بودن و پرهيز نمودن از دروغ، زيباترين اخلاق و بهترين ادب است.

 (كافى، ج 8 ، ص 150، ح 132)

 ﻓﺮﯾﻔﺘﮕﯽ ﻣﺮﺩﻡ ﺑﻪ زرق ﻭ ﺑﺮﻕ ﺩﻧﯿﺎ در آخرالزمان

  ﺭﺳﻮﻝ ﺍﮐﺮﻡ(ص) ﻣﯽ ﻓﺮﻣﺎﯾﻨﺪ:

  ﺑﺮﺍﯼ ﻣﺮﺩﻡ ﺯﻣﺎﻧﯽ ﻓﺮﺍ ﻣﯽ ﺭﺳﺪ ﮐﻪ ﻫﻢ ﻭ ﻏﻢ ﺁﻧﺎﻥ ﻓﻘﻂ ﺷﮑﻢ ﺷﺎﻥ ﻭ ﺍﺭﺯﺵ ﻭ ﺍﻋﺘﺒﺎﺭﺷﺎﻥ ﺑﻪ ﺗﺠﻤﻼﺕ

ﺯﻧﺪﮔﯿﺸﺎﻥ ﻭ…ﺩﯾﻦ ﻭ ﺁﯾﯿﻦ ﺷﺎﻥ ﺛﺮﻭﺕ ﻭ ﻣﺎﻟﺸﺎﻥ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ.

 ﺑﺪﺍﻧﯿﺪ ﮐﻪ ﺍﯾﻨﺎﻥ ﺑﺪﺗﺮﯾﻦ ﺧﻼﯾﻖ ﺍﻧﺪ ﻭ ﺩﺭ ﻧﺰﺩ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺑﺮﺍﯼ ﺁﻧﺎﻥ ﻫﯿﭻ ﮔﻮﻧﻪ ﺍﺭﺝ ﻭ ﻣﻨﺰﻟﺘﯽ ﻭﺟﻮﺩ ﻧﺪﺍﺭﺩ.

  ﻣﻨﺘﺨﺐ ﺍﻻﺛﺮ، ﺹ 438