✿نـــگـــــــین عــــــــــرش✿

کیفیت غسل و دفن اموات

ﮔﺰﻳﻨﺶ ﻛﻔﻦ ﻧﻴﻜﻮ ﺑﺮﺍﯼ ﻣﯿﺖ
ﻣﺴﺘﺤﺐّ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﻛﻔﻦ ﺍﺯ ﭘﺎﺭﭼﻪ ﺳﻔﻴﺪ ﻭ ﮔﺮﺍﻥ ﻗﻴﻤﺖ ﻭ ﺯﻳﺒﺎ ﺑﺎﺷﺪ, ﺯﻳﺮﺍ ﺩﺭ ﺭﻭﺍﻳﺖ ﺁﻣﺪﻩ ﻛﻪ :
1 - ﻣﺮﺩﻡ ﺩﺭ ﺭﻭﺯ ﺗﻐﺎﺑُﻦ ﺑﻪ ﻛﻔﻨﻬﺎﻳﺸﺎﻥ ﺍﻓﺘﺨﺎﺭ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﻭ ﻣﻰ ﺑﺎﻟﻨﺪ.
2 - ﻭ ﻧﻴﺰ ﺍﻣﺎﻡ ﺻﺎﺩﻕ (ﻉ ) ﻓﺮﻣﻮﺩ: ﺩﺭ ﺍﻧﺘﺨﺎﺏ ﻛﻔﻨﻬﺎﻯ ﻧﻴﻜﻮ ﺑﺮﺍﻯ ﺧﻮﺩ ﺑﺴﻴﺎﺭ ﺑﻜﻮﺷﻴﺪ, ﺯﻳﺮﺍ ﺩﺭ ﺭﻭﺯ ﻗﻴﺎﻣﺖ ﺑﺎ ﺁﻧﻬﺎ ﺑﺮﺍﻧﮕﻴﺨﺘﻪ ﻣﻰ ﺷﻮﻳﺪ.
3 - ﺍﺯ ﻃﺮﻳﻖ ﺍﻫﻞ ﺗﺴﻨّﻦ ﺁﻣﺪﻩ ﻛﻪ ﺭﺳﻮﻝ ﺧﺪﺍ(ﺹ ) ﻓﺮﻣﻮﺩ: ﺑﻬﺘﺮﻳﻦ ﺟﺎﻣﻪ ﻫﺎﻯ ﺷﻤﺎ, ﺟﺎﻣﻪ ﺳﻔﻴﺪ ﺍﺳﺖ , ﭘﺲ ﺧﻮﺑﺎﻥ ﻭ ﺑﺮﮔﺰﻳﺪﮔﺎﻧﺘﺎﻥ ﺁﻥ ﺭﺍ ﺑﭙﻮﺷﺪ, ﻭ ﻣﺮﺩﮔﺎﻧﺘﺎﻥ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺁﻥ ﻛﻔﻦ ﻧﻤﺎﻳﻴﺪ, ﻛﻪ ﺁﻥ ﺍﺯ ﺑﻬﺘﺮﻳﻦ ﺟﺎﻣﻪ ﻫﺎﻯ ﺷﻤﺎﺳﺖ .
ﺑﺮﺍﻳﻦ ﭘﺎﻳﻪ , ﺍﻳﻦ ﻣﻄﻠﺐ ﺍﺯ ﻃﺮﻳﻖ ﻓَﺮﻳﻘَﻴْﻦ (ﺷﻴﻌﻪ ﻭ ﺳﻨّﻰ ) ﺭﻭﺍﻳﺖ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ .
4 - ﺍﻣﺎﻡ ﺻﺎﺩﻕ (ﻉ ) ﻓﺮﻣﻮﺩ: ﻛﻔﻨﻬﺎﻯ ﻣﺮﮔﺎﻧﺘﺎﻥ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺟﻨﺲ ﺧﻮﺏ ﺑﺮﮔﺰﻳﻨﻴﺪ, ﻛﻪ ﺁﻧﻬﺎ ﺯﻳﻨﺖ ﻭ ﺁﺭﺍﻳﺶ ﻣﺮﺩﮔﺎﻧﺘﺎﻥ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ.
5 - ﺍﻣﺎﻡ ﺻﺎﺩﻕ (ﻉ ) ﻓﺮﻣﻮﺩ: ﭘﺪﺭ ﺑﺰﺭﮔﻮﺍﺭﻡ (ﻉ ) ﻫﻨﮕﺎﻡ ﻣﺮﮒ ﺑﻪ ﻣﻦ ﻭﺻﻴّﺖ ﻧﻤﻮﺩ ﻭ ﻓﺮﻣﻮﺩ: ﺍﻯ ﺟﻌﻔﺮ, ﻣﺮﺍ ﺩﺭ ﺟﺎﻣﻪ ﺍﻯ ﻛﻪ ﭼﻨﻴﻦ ﻭ ﭼﻨﺎﻥ ﺑﺎﺷﺪ ﻭ ﻛﻔﻨﻰ ﻛﻪ ﺍﻳﻦ ﺧﺼﻮﺻﻴّﺎﺕ ﺭﺍ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ ﻛﻔﻦ ﻛﻦ , ﺯﻳﺮﺍ ﻣﺮﺩﮔﺎﻥ ﺩﺭ ﺭﻭﺯ ﻗﻴﺎﻣﺖ ﺑﻪ ﻛﻔﻦ ﻫﺎﻳﺸﺎﻥ ﻣﺒﺎﻫﺎﺕ ﻣﻰ ﻛﻨﻨﺪ. (ﺩﻧﺒﺎﻟﻪ ﺭﻭﺍﻳﺖ ﻣﻼﺣﻈﻪ ﺷﻮﺩ)
ﺑﻨﺎﺑﺮﺍﻳﻦ , ﺍﮔﺮ ﻧﺒﻮﺩ ﺟﺰ ﺍﻳﻨﻜﻪ ﻛﻔﻦ , ﻟﺒﺎﺳﻰ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺑﻨﺪﻩ ﺑﻪ ﺍﻣﻴﺪ ﺳﻼﻣﺘﻰ ﺩﻧﻴﺎ ﻭ ﺳﻌﺎﺩﺗﻤﻨﺪﻯ ﺩﺭ ﺁﺧﺮﺕ , ﺑﺎ ﺑﻪ ﺗﻦ ﻛﺮﺩﻥ ﺁﻥ ﺩﺭ ﻣﺤﻀﺮ ﻣﻮﻻﻳﺶ ﺣﺎﺿﺮ ﻣﻰ ﺷﻮﺩ, ﻭ ﻫﺮ ﺑﻨﺪﻩ ﺍﻯ ﻫﻨﮕﺎﻡ ﺷﺮﻓﻴﺎﺏ ﺷﺪﻥ ﺑﻪ ﺣﻀﻮﺭ ﺁﻗﺎﻳﺶ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺁﺭﺍﺳﺘﻪ ﻣﻰ ﻛﻨﺪ, ﺳﺰﺍﻭﺍﺭ ﺑﻮﺩ ﻛﻪ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﻧﻴﺰ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﻯ ﺣﻀﻮﺭ ﺩﺭ ﻣﺤﻀﺮ ﺁﻗﺎﻳﻰ ﻛﻪ ﺍﻣﻴﺪﻭﺍﺭ ﺍﺳﺖ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺗﻤﺎﻡ ﻣﻬﺎﻟﻚ ﻧﺠﺎﺕ ﺑﺨﺸﺪ, ﺑﻴﺂﺭﺍﻳﺪ. ﻭ ﺣﺎﻝ ﺁﻧﻜﻪ ﻛﻔﻦ ﻋﺰﻳﺰﺗﺮﻳﻦ ﻭ [ﻳﺎ: ﺑﺎ ﺟﻼﻟﺖ ﺗﺮﻳﻦ ] ﻭ ﻟﺬّﺕ ﺑﺨﺶ ﺗﺮﻳﻦ ﻭ ﮔﺮﺍﻧﺒﻬﺎﺗﺮﻳﻦ [ﻳﺎ: ﻭ ﻭﺍﻻﺗﺮﻳﻦ ] ﻭ ﺑﺮﺗﺮﻳﻦ ﻭ ﻓﺮﺍﺯﻧﺪﻩ ﺗﺮﻳﻦ ﺟﺎﻣﻪ ﺍﺳﺖ .
ﺍﺳﺘﺤﺒﺎﺏ ﺗﻬﻴّﻪ ﻛﻔﻦ ﺍﺯ ﻟﺒﺎﺱ ﺍﺣﺮﺍﻡ
ﻣﺴﺘﺤﺐّ ﺍﺳﺖ ﻛﻔﻦ ﺍﺯ ﺟﺎﻣﻪ ﺍﻯ ﺑﺎﺷﺪ ﻛﻪ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺑﺮﺍﻯ ﺣﺞّ ﺍﺣﺮﺍﻡ ﺑﺴﺘﻪ , ﺯﻳﺮﺍ ﺩﺭ ﺭﻭﺍﻳﺖ ﺁﻣﺪﻩ ﻛﻪ ﺍﻣﺎﻡ ﺻﺎﺩﻕ (ﻉ ) ﻓﺮﻣﻮﺩ: ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﺍﻛﺮﻡ (ﺹ ) ﺩﺭ ﺩﻭ ﭘﺎﺭﭼﻪ ﻳَﻤَﻨﻰ , ﻳﻌﻨﻰ , ﻳﻚ ﻋِﺒْﺮﻯ , ﻭ ﻳﻚ ﻇَﻔﺎﺭﻯ. ﺍﺣﺮﺍﻡ ﺑﺴﺘﻨﺪ, ﻭ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻫﻤﺎﻥ ﺩﻭ ﻛﻔﻦ ﻛﺮﺩﻧﺪ.
ﺁﻣﺎﺩﻩ ﻛﺮﺩﻥ ﻛﻔﻦ ﻭ ﻧﮕﺎﻩ ﻛﺮﺩﻥ ﺑﻪ ﺁﻥ
ﮔﻔﺘﻪ ﻧﺸﻮﺩ ﻛﻪ : ﺁﻣﺎﺩﻩ ﻛﺮﺩﻥ ﻛﻔﻦ ﭘﻴﺶ ﺍﺯ ﻣﺮﮒ , ﺍﺯ ﺍﺀﺋﻤّﻪ - ﻋﻠﻴﻬﻢ ﺍﻓﻀﻞ ﺍﻟﺼّﻼﺓ ﻭ ﺍﻟﺴّﻼﻡ - ﺭﻭﺍﻳﺖ ﻧﺸﺪﻩ ﺍﺳﺖ ﺯﻳﺮﺍ ﺍﻳﻦ ﻣﻄﻠﺐ ﺩﺭ ﺭﻭﺍﻳﺎﺕ ﻣﻮﺟﻮﺩ ﺍﺳﺖ , ﭼﻨﺎﻧﻜﻪ ﻣﺴﺘﺤﺐّ ﺍﺳﺖ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﻋﻼﻭﻩ ﺑﺮ ﻣﻬﻴّﺎ ﻛﺮﺩﻥ ﻛﻔﻦ ﭘﻴﺶ ﺍﺯ ﻣﺮﮔﺶ , ﺩﺭ ﺣﺎﻝ ﺯﻧﺪﮔﺎﻧﻰ ﺧﻮﻳﺶ ﮔﺎﻩ ﮔﺎﻫﻰ ﺑﻪ ﺁﻥ ﻧﮕﺎﻩ ﻛﻨﺪ.
1 - ﺩﺭ ﻛﺘﺎﺏ ﺍﻟﻤﻠﺤﻖ ﺑﺘﺎﺭﻳﺦ ﺍﻟﻄّﺒﺮﻯ ﺗﺎﻟﻴﻒ ﺍﺣﻤﺪ ﺑﻦ ﻛﺎﻣﻞ ﺑﻦ ﺷﺠﺮﺓ , ﺩﺭ ﺿﻤﻦ ﺣﻮﺍﺩﺙ ﺳﺎﻝ 310 ﻫﺠﺮﻯ ﻗﻤﺮﻯ ﺁﻣﺪﻩ ﺍﺳﺖ : ﻫﻨﮕﺎﻡ ﻏﺮﻭﺏ ﺁﻓﺘﺎﺏ ﺭﻭﺯ ﻳﻜﺸﻨﺒﻪ , ﺩﻭ ﺭﻭﺯ ﻣﺎﻧﺪﻩ ﺍﺯ ﺷﻮّﺍﻝ , ﺍﺑﻮﺟﻌﻔﺮ ﻣﺤﻤّﺪ ﺑﻦ ﺟﺮﻳﺮ ﺑﻦ ﻳﺰﻳﺪ ﻃﺒﺮﻯ ﻓﻘﻴﻪ ﻭﻓﺎﺕ ﻧﻤﻮﺩ, ﻭ ﻇﻬﺮ ﺭﻭﺯ ﺩﻭﺷﻨﺒﻪ ﻓﺮﺩﺍﻯ ﺁﻥ ﺭﻭﺯ ﺩﺭ ﺧﺎﻧﻪ ﺍﺵ ﻭﺍﻗﻊ ﺩﺭ ﺭَﺣَﺒﻪ ﻳﻌﻘﻮﺏ ﻣﺎﻧﺪ, ﻭ ﺩﺭ ﺳﻪ ﺟﺎﻣﻪ ﺣَﺒَﺮَﻩ ﻛﻪ ﺧﻮﺩ ﻭﻯ ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺣﺎﻝ ﺣﻴﺎﺗﺶ ﺗﻬﻴّﻪ , ﻭ ﺍﺯ ﺟﻨﺲ ﺧﻮﺑﻰ ﺑﺮﮔﺰﻳﺪﻩ ﺑﻮﺩ, ﻛﻔﻦ ﻭ ﺩﺭ ﺁﻧﻬﺎ ﺑﻪ ﺧﻮﺑﻰ ﭘﻴﭽﻴﺪﻩ ﺷﺪ. ﻭ ﺳﭙﺲ ﺑﻪ ﺟﻬﺖ ﻋﻼﺋﻢ ﻭ ﻧﺸﺎﻧﻪ ﻫﺎﻯ ﻣﺨﺼﻮﺹ ﻛﻔﻦ ﻭﻯ , ﺑﺴﻴﺎﺭ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺳﺘﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ .
2 - ﺩﺭ ﺟﺰﺀ ﺩﻭّﻡ ﻛﺘﺎﺏ ﺍﻟﻤﻌﺠﻢ ﺍﻟﻜﺒﻴﺮ ﻃﺒﺮﺍﻧﻰ , ﺩﺭ ﻣﺴﻨﺪ ﺣُﺬﻳﻔﺔ ﺑﻦ ﻳﻤﺎﻥ ﺩﻳﺪﻡ ﻛﻪ : ﺣُﺬﻳﻔﻪ ﻛﺴﻰ ﺭﺍ ﻓﺮﺳﺘﺎﺩ ﺗﺎ ﻛﻔﻨﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻭ ﺑﺨﺮﺩ, ﻭﻯ ﻛﻔﻨﻰ ﺑﻪ ﻗﻴﻤﺖ ﺳﻴﺼﺪ ﺩﺭﻫﻢ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻭ ﺧﺮﻳﺪ. ﺣُﺬﻳﻔﻪ ﮔﻔﺖ : ﻣﻦ ﺍﻳﻦ ﺭﺍ ﻧﻤﻰ ﺧﻮﺍﻫﻢ , ﺑﻠﻜﻪ ﺑﺮﺍﻯ ﻣﻦ ﺩﻭ ﺭﻳﻄﻪ ﺳﻔﻴﺪ ﺧﺸﻦ ﺑﺨﺮﻳﺪ, ﻭ ﺍﻳﻦ ﻣﻄﻠﺐ ﺭﺍ ﺑﻪ ﭼﻨﺪﻳﻦ ﻃﺮﻳﻖ ﻣﺒﺴﻮﻃﺘﺮ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﻧﻴﺰ ﻧﻘﻞ ﻛﺮﺩﻩ ﺍﺳﺖ.
3 - ﻭ ﻧﻴﺰ ﺩﺭ ﺭﻭﺍﻳﺘﻰ ﺁﻣﺪﻩ ﻛﻪ ﺍﻣﺎﻡ ﺻﺎﺩﻕ (ﻉ ) ﻓﺮﻣﻮﺩ: ﻫﺮﻛﺲ ﻛﻔﻨﺶ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺧﺎﻧﻪ ﺍﺵ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ, ﺍﺯ ﻏﺎﻓﻼﻥ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﻧﻤﻰ ﺷﻮﺩ؛ ﻭ ﻫﺮﮔﺎﻩ ﻛﻪ ﺑﺪﺍﻥ ﻧﮕﺎﻩ ﻛﻨﺪ ﻣﺎﺀﺟﻮﺭ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺑﻮﺩ.
ﺩﺭ ﺣﺪﻳﺜﻰ ﺁﻣﺪﻩ ﻛﻪ ﻣﻮﻻﻳﻤﺎﻥ ﻣﻮﺳﻰ ﺑﻦ ﺟﻌﻔﺮ (ﻋﻠﻴﻬﻤﺎﺍﻟﺴﻼﻡ ) ﭘﻴﺶ ﺍﺯ ﻭﻓﺎﺗﺶ - ﻓﺮﻣﻮﺩ: ﻣﺎ ﺍﻫﻞ ﺑﻴﺘﻰ ﻫﺴﺘﻴﻢ ﻛﻪ ﻣﻬﺮﻳّﻪ ﻫﺎﻯ ﺯﻧﺎﻥ ﻭ ﻫﺰﻳﻨﻪ ﺣﺞّ ﻛﺴﻰ ﻛﻪ ﺍﺯ ﻣﺎ ﺣﺞّ ﺑﺠﺎ ﻧﻴﺎﻭﺭﺩﻩ , ﻭ ﻛﻔﻨﻬﺎﻯ ﻣﺮﺩﮔﺎﻧﻤﺎﻥ ﺍﺯ ﺍﻣﻮﺍﻝ ﭘﺎﻛﻴﺰﻩ ﻭ ﺑﻰ ﺷﺒﻬﻪ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ, ﻭ ﻛﻔﻦ ﻣﻦ ﻧﻴﺰ ﺩﺭ ﻧﺰﺩ ﻣﻦ ﺍﺳﺖ .
ﻭ ﺭﻭﺷﻦ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﻣﻮﻻﻳﻤﺎﻥ ﻣﻮﺳﻰ ﺑﻦ ﺟﻌﻔﺮ - ﺻﻠﻮﺍﺕ ﺍﻟﻠّﻪ ﻋﻠﻴﻪ - ﺑﺮ ﺍﺳﺎﺱ ﺭﻭﺍﻳﺖ ﻛﻪ ﺑﺪﺍﻥ ﺍﺷﺎﺭﻩ ﺷﺪ, ﺍﻟﮕﻮﻯ ﻣﺎ ﺩﺭ ﺁﻣﺎﺩﻩ ﻛﺮﺩﻥ ﻛﻔﻦ ﺍﺳﺖ .
4 - ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ ﺩﺭ ﻛﺘﺎﺏ ﺩﻻﺋﻞ ﺍﻻ ﺋﻤّﻪ ﺻﻠﻮﺍﺕ ﺍﻟﻠّﻪ ﻋﻠﻴﻬﻢ ﺍﺧﺒﺎﺭ ﻭ ﺭﻭﺍﻳﺎﺕ ﺑﺴﻴﺎﺭ ﭘﻴﺮﺍﻣﻮﻥ ﺍﻳﻨﻜﻪ ﺁﻥ ﺑﺰﺭﮔﻮﺍﺭﺍﻥ ﻛﻔﻦ ﮔﺮﻭﻫﻰ ﺍﺯ ﺷﻴﻌﻴﺎﻧﺸﺎﻥ ﺭﺍ ﭘﻴﺶ ‍ ﺍﺯ ﻣﺮﮔﺸﺎﻥ ﺗﻬﻴّﻪ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﻭ ﺑﺮﺍﻯ ﺁﻧﺎﻥ ﻓﺮﺳﺘﺎﺩﻩ ﺍﻧﺪ, ﻧﻘﻞ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ .
ﺍﺣﻜﺎﻡ ﻭ ﺁﺩﺍﺏ ﮐﻔﻦ ﮐﺮﺩﻥ
1 - ﻛﻔﻦ ﻭﺍﺟﺐ , ﺑﺮ ﺍﺳﺎﺱ ﺁﻧﭽﻪ ﻛﻪ ﺍﺯ ﻇﺎﻫﺮ ﻣﺬﻫﺐ ﺍﻫﻞ ﺑﻴﺖ - ﻋﻠﻴﻬﻢ ﺍﻟﺼّﻼﺓ ﻭﺍﻟﺴّﻼﻡ - ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﻣﻰ ﺷﻮﺩ ﺳﻪ ﻗﻄﻌﻪ ﺍﺳﺖ :
ﺍﻟﻒ - ﻟﻨﮓ ﻛﺎﻣﻠﻰ ﻛﻪ ﺑﻪ ﻛﻤﺮ ﻣﻴّﺖ ﺑﺴﺘﻪ ﻣﻰ ﺷﻮﺩ.
ﺏ - ﭘﻴﺮﺍﻫﻦ ﻛﺎﻣﻞ .
ﺝ - ﺳﺮﺗﺎﺳﺮﻳﻰ ﻛﻪ ﺗﻤﺎﻡ ﺑﺪﻥ ﺭﺍ ﻓﺮﺍ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﻭ ﺑﭙﻮﺷﺎﻧﺪ.
2 - ﻣﺴﺘﺤﺐّ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﻳﻚ ﺣﺒﺮﻩ ﻭ ﺑُﺮﺩ ﻳﻤﻨﻰ ﺳﺮﺥ ﻳﺎ ﺳﻔﻴﺪ, ﻭ ﺳﺮﺗﺎﺳﺮﻯ ﺩﻳﮕﺮ؛ ﻭ ﻧﻴﺰ ﭘﺎﺭﭼﻪ ﺍﻯ ﻛﻪ ﺑﺘﻮﺍﻥ ﺩﻭ ﺭﺍﻥِ ﻣﻴّﺖ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻫﻢ ﺑﺴﺖ , ﻭ ﺑﺮ ﻛﻤﺮ ﻣﻴّﺖ ﭘﻴﭽﻴﺪ, ﺑﻪ ﺁﻧﻬﺎ ﺍﻓﺰﻭﺩﻩ ﺷﻮﺩ
3 - ﻣﺴﺘﺤﺐّ ﺍﺳﺖ ﺟﻬﺖ ﺍﺣﺘﻴﺎﻁ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺩﺭ ﺁﻣﺎﺩﮔﻰ ﻭ ﺳﻌﺎﺩﺗﻤﻨﺪﻯ ﻣﻴّﺖ ﺩﺭ ﭘﻴﺸﮕﺎﻩ ﺍﻟﻬﻰ , ﻋﻤﺎﻣﻪ ﺍﻯ ﺑﺪﺍﻥ ﺍﺿﺎﻓﻪ ﺷﻮﺩ.
4 - ﻣﻘﺪﺍﺭ 1313 ﺩﺭﻫﻢ ﻛﺎﻓﻮﺭﻯ ﻛﻪ ﺁﺗﺶ ﺑﺪﺍﻥ ﻧﺨﻮﺭﺩﻩ ﺑﺎﺷﺪ ﺗﻬﻴّﻪ ﻣﻰ ﺷﻮﺩ, ﻛﻪ ﻗﺴﻤﺘﻰ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﻛﺎﻓﻮﺭ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﻯ ﻏﺴﻞ ﺩﻭّﻡ ﺍﺯ ﻏﺴﻠﻬﺎﻯ ﺳﻪ ﮔﺎﻧﻪ ﻣﻴّﺖ , ﻭ ﻗﺴﻤﺘﻰ ﺭﺍ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﻏﺴﻠﻬﺎﻯ ﺳﻪ ﮔﺎﻧﻪ ﺑﺮ ﺳﺠﺪﻩ ﮔﺎﻫﻬﺎﻯ ﻣﻴّﺖ ﻣﻰ ﮔﺬﺍﺭﻧﺪ.
ﺩﺭ ﺭﻭﺍﻳﺖ ﺁﻣﺪﻩ ﻛﻪ : ﻋﻠّﺖ ﺍﺳﺘﺤﺒﺎﺏ ﻭ ﺍﻓﻀﻠﻴّﺖ 1313 ﺩﺭﻫﻢ ﺑﻮﺩﻥ ﻛﺎﻓﻮﺭ, ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﺭﻭﺍﻳﺘﻰ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﻣﻰ ﻓﺮﻣﺎﻳﺪ: ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ - ﺟﻞّ ﺟﻼﻟﻪ - ﭼﻬﻞ ﺩﺭﻫﻢ ﻛﺎﻓﻮﺭ ﻫﻨﮕﺎﻡ ﻭﻓﺎﺕ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﺍﻛﺮﻡ (ﺹ ) ﺑﻪ ﻭﻯ ﻫﺪﻳّﻪ ﻧﻤﻮﺩ, ﻭ ﺣﻀﺮﺕ ﺁﻥ ﺭﺍ ﻣﻴﺎﻥ ﺧﻮﺩ ﻭ ﻣﻮﻻﻳﻤﺎﻥ ﺣﻀﺮﺕ ﻋﻠﻰّ ﻭ ﻓﺎﻃﻤﻪ (ﻋﻠﻴﻬﻤﺎﺍﻟﺴﻼﻡ ) ﺗﻘﺴﻴﻢ ﻧﻤﻮﺩ. ﻭ ﺩﺭ ﻧﺘﻴﺠﻪ ﺳﻬﻢ ﻫﺮ ﻛﺪﺍﻡ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺑﺰﺭﮔﻮﺍﺭﺍﻥ ﺑﺮﺍﻯ ﻣﺼﺮﻑ ﺩﺭ ﻏﺴﻞ ﻭ ﺣﻨﻮﻁ ﻫﻨﮕﺎﻡ ﻭﻓﺎﺕ ,1313 ﺩﺭﻫﻢ ﮔﺮﺩﻳﺪ.
ﺍﻟﺒﺘّﻪ ﻛﺎﻓﻮﺭ ﺑﻪ ﻣﻘﺪﺍﺭ ﻛﻤﺘﺮ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﻧﻴﺰ, ﻛﻔﺎﻳﺖ ﻣﻰ ﻛﻨﺪ.
5 - ﻣﺴﺘﺤﺐّ ﺍﺳﺖ ﺑﺮ ﺗﻤﺎﻡ ﻗﻄﻌﻪ ﻫﺎﻯ ﻛﻔﻦ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﻣﻰ ﺷﻮﺩ ﻛﻪ :
ﻓُﻼﻥُ ﺑْﻦُ ﻓُﻼﻥٍ ﻳَﺸْﻬَﺪُ ﺍﺀَﻥْ ﻻﺇِﻟﻪَ ﺇِﻻ ﺍﻟﻠّﻪُ, ﻭَﺍﺀَﻥَّ ﻣُﺤَﻢَّﺪﺍ ﺭﺳُﻮﻝُ ﺍﻟﻠّﻪِ(ﺹ ), ﻭَ ﺍﺀﻥَّ ﻋَﻠِﻴّﺎ ﺍﺀَﻣﻴﺮُﺍﻟْﻤُﺆْﻣِﻨﻴﻦَ ﻭﺍﻟْﺤَﺴَﻦَ ﻭ ﺍﻟْﺤُﺴﻴْﻦَ ﻭ ﻋَﻠِﻴّﺎ ﻭ ﻣُﺤَﻢَّﺪَﺍ ﻭَ ﺟَﻌْﻔَﺮﺍ ﻭَ ﻣُﻮﺳﻰ ﻭَ ﻋَﻠِﻴّﺎ ﻭَ ﻣُﺤَﻢَّﺪﺍ ﻭَ ﻋَﻠِﻴّﺎ ﻭﺍﻟْﺤَﺴَﻦَ ﻭَﺍﻟْﺤُﺞَّﺔَ ﺍﻟْﻤَﻬْﺪِﻯَّ ﺍﺀَﺋِﻢَّﺘُﻪُ, ﺍﺀَﺋِﻢَّﺔُ ﻫُﺪﻯ ﺍﺀَﺑْﺮﺍﺭٌ.
- ﻓﻼﻧﻰ ﭘﺴﺮ ﻓﻼﻧﻰ [ﺑﻪ ﺟﺎﻯ ﺍﻳﻦ ﺩﻭ ﻛﻠﻤﻪ , ﻧﺎﻡ ﻣﻴّﺖ ﻭ ﺍﺳﻢ ﭘﺪﺭ ﺍﻭ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﻣﻰ ﺷﻮﺩ] ﮔﻮﺍﻫﻰ ﻣﻰ ﺩﻫﺪ ﻛﻪ ﻣﻌﺒﻮﺩﻯ ﺟﺰ ﺧﺪﺍ ﻧﻴﺴﺖ , ﻭ ﺣﻀﺮﺕ ﻣﺤﻤّﺪ ﺭﺳﻮﻝ ﺧﺪﺍ(ﺹ ), ﻭ ﻋﻠﻰّ ﺍﻣﻴﺮﺍﻟﻤﺆﻣﻨﻴﻦ ﻭ ﺣﺴﻦ ﻭ ﺣﺴﻴﻦ ﻭ ﻋﻠﻰّ ﻭ ﻣﺤﻤّﺪ ﻭ ﺟﻌﻔﺮ ﻭ ﻣﻮﺳﻰ ﻭ ﻋﻠﻰّ ﻭ ﻣﺤﻤّﺪ ﻭ ﻋﻠﻰّ ﻭ ﺣﺴﻦ ﻭ ﺣﻀﺮﺕ ﺣﺠّﺖ ﻣﻬﺪﻯ (ﻋﻠﻴﻬﻢ ﺍﻟﺴﻼﻡ ) ﺍﻣﺎﻣﺎﻥ ﺍﻭ, ﭘﻴﺸﻮﺍﻳﺎﻥ ﻫﺪﺍﻳﺖ ﮔﺮ ﻭ ﻧﻴﻚ ﻭ ﺑﺮﮔﺰﻳﺪﻩ ﺍﻧﺪ.
ﺍﺣﻜﺎﻡ ﻣﺮﺑﻮﻁ ﺑﻪ ﻟﺤﻈﺎﺕ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﻣﺮﮒ
ﻭ ﻫﻨﮕﺎﻣﻰ ﻛﻪ ﻣﻴّﺖ ﺑﻪ ﻭﻋﺪﻩ ﺧﻮﻳﺶ ﻭﻓﺎ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﻭ ﺑﻪ ﻣﻼﻗﺎﺕ ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭﺵ - ﺟﻞّ ﺟﻼﻟﻪ ﻭ ﺗﻘﺪّﺱ ﻛﻤﺎﻟﻪ - ﻧﺎﻳﻞ ﮔﺮﺩﻳﺪ,
1 - ﺍﮔﺮ ﺩﻫﺎﻧﺶ ﺑﺴﺘﻪ ﻧﺒﻮﺩ ﺑﺎ ﭘﺎﺭﭼﻪ ﺍﻯ ﺁﻥ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺯﻳﺮ ﭼﺎﻧﻪ ﺑﻪ ﺳﺮﺵ ‍ ﻣﻰ ﺑﻨﺪﻧﺪ, ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻳﻨﻜﻪ ﻫﻨﮕﺎﻡ ﻏﺴﻞ ﺩﺍﺩﻥ ﺑﺎﺯ ﻧﺒﺎﺷﺪ, ﻭ ﺩﻳﮕﺮ ﺍﻳﻨﻜﻪ : ﺍﻳﻦ ﻛﺎﺭ ﺗﻌﻈﻴﻢ ﻣﻴّﺖ ﻣﺆﻣﻦ ﺍﺳﺖ , ﻭ ﺍﻛﺮﺍﻡ ﻭ ﻣﻴّﺖ ﺑﻪ ﻫﺮ ﻃﺮﻳﻖ ﻣﻤﻜﻦ ﺍﺯ ﺟﻤﻠﻪ ﺗﻮﻓﻴﻘﺎﺕ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﻪ ﺑﻨﺪﻩ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ.
2 - ﺍﮔﺮ ﭼﺸﻤﺎﻧﺶ ﺑﺎﺯ ﺑﻮﺩ ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺑﺒﻨﺪﻧﺪ.
3 - ﺍﮔﺮ ﺩﺳﺘﻬﺎ ﻭ ﺯﺍﻧﻮﻫﺎﻳﺶ ﺩﺭﺍﺯ ﻛﺸﻴﺪﻩ ﻧﺒﻮﺩ, ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺩﺭﺍﺯ ﻣﻰ ﻛﻨﻨﺪ.
4 - ﺭﻭﻯ ﻣﻴّﺖ ﺭﺍ ﭘﻮﺷﺎﻧﺪﻩ ﻭ ﺍﺯ ﺳﺮ ﻭ ﺻﻮﺭﺕ ﺍﻭ ﻣﺤﺎﻓﻈﺖ ﻛﻨﻨﺪ.
5 - ﺩﺭ ﺍﻧﺘﻘﺎﻝ ﺩﺍﺩﻥ ﺍﻭ ﺑﻪ ﺳﻮﻯ ﻣﻮﻻﻳﺶ ﺗﻌﺠﻴﻞ ﻣﻰ ﻛﻨﻨﺪ.
6 - ﺷﺨﺺ ﺻﺎﻟﺢ ﻭ ﻋﺎﺭﻑ ﻭ ﻣﻮﺭﺩ ﺍﻃﻤﻴﻨﺎﻥ ﻭ ﺧﺪﺍ ﺗﺮﺳﻰ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﻯ ﻏﺴﻞ ﺩﺍﺩﻧﺶ ﺑﺮﮔﺰﻳﻨﻨﺪ.
7 - ﺑﻪ ﺍﻧﺪﺍﺯﻩ ﺍﻯ ﻛﻪ ﺑﺮﺍﻯ ﻏﺴﻞ ﺩﺍﺩﻥ ﺍﻭ ﻛﻔﺎﻳﺖ ﻛﻨﺪ, ﺁﺏ ﺁﻣﺎﺩﻩ ﻛﻨﻨﺪ.
ﭼﮕﻮﻧﮕﻰ ﻏﺴﻞ ﺩﺍﺩﻥ ﻣﺮﺩﮔﺎﻥ
1 - ﺍﮔﺮ ﻣﻴّﺖ ﺩﺭ ﻫﻤﺎﻧﺠﺎﻳﻰ ﻛﻪ ﻓﻮﺕ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﻏﺴﻞ ﺩﺍﺩﻩ ﺷﻮﺩ, ﻛﻪ ﻫﻴﭻ , ﻭ ﮔﺮﻧﻪ ﺑﻪ ﺁﺭﺍﻣﻰ ﻭ ﺑﺎ ﺍﺣﺘﺮﺍﻡ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺟﺎﻳﮕﺎﻩ ﻏﺴﻞ ﺩﺍﺩﻧﺶ ﺍﻧﺘﻘﺎﻝ ﺩﻫﻨﺪ.
2 - ﭼﺎﻟﻪ ﻣﺨﺼﻮﺻﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻳﻨﻜﻪ ﺁﺏ ﻏﺴﻞ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺟﺎﺭﻯ ﺷﻮﺩ ﻣﻬﻴّﺎ ﻛﻨﻨﺪ, ﺯﻳﺮﺍ ﻣﻜﺮﻭﻩ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺁﺏ ﻏﺴﻞ ﺑﻪ ﭼﺎﻩ ﺁﺷﻐﺎﻝ ﻳﺎ ﭼﺎﻩ ﺗﻮﺍﻟﺖ ﺟﺎﺭﻯ ﺷﻮﺩ, ﻟﺬﺍ ﺣﺪّ ﻭ ﻣﺮﺯﻯ ﻛﻪ ﺻﺎﺣﺐ ﺷﺮﻳﻌﺖ , ﻭ ﺗﺪﺑﻴﺮﻯ ﻛﻪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻣﺎﻟﻚ ﻟﻄﻴﻒ ﻣﻘﺮّﺭ ﻓﺮﻣﻮﺩﻩ ﺭﻋﺎﻳﺖ ﺷﻮﺩ.
3 - ﻟﺒﺎﺱ ﻣﻴّﺖ ﺭﺍ ﺑﺎ ﻣﻬﺮﺑﺎﻧﻰ ﻭ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﺍﺣﺘﺮﺍﻡ ﻭ ﺑﺎ ﺍﺣﺴﺎﺱ ﺍﻳﻨﻜﻪ ﺍﻳﻦ ﻛﺎﺭ ﺯﻳﻨﺖ ﻣﻴّﺖ ﺍﺳﺖ ﺍﺯ ﺑﺪﻧﺶ ﺩﺭﺁﻭﺭﻧﺪ, ﻭ ﺍﮔﺮ ﻣﻤﻜﻦ ﻧﺒﻮﺩ, ﺑﻪ ﺁﺭﺍﻣﻰ ﻭ ﺑﺪﻭﻥ ﻋﺠﻠﻪ ﺑﺸﻜﺎﻓﻨﺪ؛ ﻛﻪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ - ﺟﻞّ ﺟﻼﻟﻪ - ﺧﻮﺩ ﻧﮕﺎﻫﺒﺎﻥ ﻭ ﻭﻛﻴﻞ ﻣﻴّﺖ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺑﺮ ﺍﻳﻦ ﺣﺎﻟﺖ ﺁﮔﺎﻫﻰ ﻭ ﺍﺷﺮﺍﻑ ﺩﺍﺭﺩ.
4 - ﭘﻴﺶ ﺍﺯ ﺍﻳﻨﻜﻪ ﻋﻮﺭﺗﺶ ﻧﻤﺎﻳﺎﻥ ﺷﻮﺩ ﺁﻥ ﺭﺍ ﺑﭙﻮﺷﺎﻧﻨﺪ, ﻭ ﺗﺎ ﺣﺎﺿﺮﺍﻥ ﻧﻴﺰ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﻣﺼﻴﺒﺖ ﻛﻪ ﻏﻴﺮ ﻗﺎﺑﻞ ﺗﻮﺻﻴﻒ ﺍﺳﺖ , ﻋﺒﺮﺕ ﮔﻴﺮﻧﺪ.
5 - ﻏﺴﻞ ﺩﻫﻨﺪﻩ ﺩﺭ ﺳﻤﺖ ﺭﺍﺳﺖ ﻣﻴّﺖ ﺍﻳﺴﺘﺎﺩﻩ ﻭ ﺩﺭ ﺩﻝ ﻧﻴّﺖ ﻛﻨﺪ ﻛﻪ ﺍﻳﻦ ﻣﻴّﺖ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺻﻮﺭﺕ ﻭﺍﺟﺐ ﻭ ﺑﺮﺍﻯ ﺧﺪﺍ - ﺟﻞّ ﺟﻼﻟﻪ - ﻏﺴﻞ ﻣﻰ ﺩﻫﻢ .
6 - ﺩﺭ ﺣﺎﻝ ﻏﺴﻞ ﺩﺍﺩﻥ ﻣﻴّﺖ ﺍﺀَﻟْﻌَﻔْﻮ, ﺍﺀَﻟْﻌَﻔْﻮ ﮔﻔﺘﻪ ﻭ ﺑﺮ ﺍﻭ ﺗﺮﺣّﻢ ﻧﻤﺎﻳﺪ, ﻭ ﺩﺭ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﻫﺮ ﺍﻣﺮﻯ ﻛﻪ ﺑﻪ ﺣﺎﻝ ﻣﻴّﺖ ﺳﻮﺩﻣﻨﺪ ﺍﺳﺖ ﻛﻮﺷﺶ ﻛﻨﺪ.
ﺯﻳﺮﺍ ﺩﺭ ﺭﻭﺍﻳﺘﻰ ﺁﻣﺪﻩ ﻛﻪ ﺍﻣﺎﻡ ﺻﺎﺩﻕ - ﺻﻠﻮﺍﺕ ﺍﻟﻠّﻪ ﻋﻠﻴﻪ - ﻓﺮﻣﻮﺩ: ﻫﺮ ﻣﺆﻣﻨﻰ ﻛﻪ , ﻣﻴّﺖِ ﻣﺆ ﻣﻨﻰ ﺭﺍ ﻏﺴﻞ ﺩﺍﺩﻩ ﻭ ﻫﻨﮕﺎﻡ ﻏﺴﻞ ﺩﺍﺩﻥ ﺍﻭ ﺑﮕﻮﻳﺪ:
ﺭَﺏِّ, ﻋَﻔْﻮَﻙَ, ﻋَﻔْﻮَﻙَ.: (ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭﺍ, ﻋﻔﻮ ﺗﻮ, ﻋﻔﻮ ﺗﻮ ﺭﺍ ﺗﻘﺎﺿﺎ ﻣﻰ ﻛﻨﻢ .),
ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺍﻭ ﺭﺍ ﻋﻔﻮ ﻣﻰ ﻓﺮﻣﺎﻳﺪ.
ﻭ ﻧﻴﺰ ﺩﺭ ﺣﺪﻳﺜﻰ ﺁﻣﺪﻩ ﻛﻪ ﺍﻣﺎﻡ ﺑﺎﻗﺮ (ﻉ ) ﻓﺮﻣﻮﺩ: ﻫﺮ ﻣﺆﻣﻨﻰ ﻣﺆﻣﻨﻰ ﺭﺍ ﻏﺴﻞ ﺩﺍﺩﻩ ﻭ ﻫﻨﮕﺎﻡ ﺑﺮﮔﺮﺩﺍﻧﺪﻥ ﻣﻴّﺖ ﺍﺯ ﺳﻮﻳﻰ ﺑﻪ ﺳﻮﻯ ﺩﻳﮕﺮ ﺑﮕﻮﻳﺪ:
ﺍﺀَﻟّﻠﻬُﻢَّ, ﻫﺬﺍ ﺑَﺪَﻥُ ﻋَﺒْﺪِﻙَ ﺍﻟْﻤُﺆْﻣِﻦِ, ﻭَ ﻗَﺪْ ﺍﺀَﺧْﺮَﺟْﺖَ ﺭُﻭﺣَﻪُ ﻣِﻨْﻪُ, ﻭَ ﻓَﺮَّﻗْﺖَ ﺑَﻴْﻨَﻬُﻤﺎ, ﻓَﻌَﻔْﻮَﻙَ ﻋَﻔْﻮَﻙَ:(ﺧﺪﺍﻭﻧﺪﺍ, ﺍﻳﻦ ﺑﺪﻥ ﺑﻨﺪﻩ ﻣﺆﻣﻦ ﺗﻮﺳﺖ ﻛﻪ ﺭﻭﺣﺶ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺑﻴﺮﻭﻥ ﺁﻭﺭﺩﻩ , ﻭ ﻣﻴﺎﻥ ﺁﻥ ﺩﻭ ﺟﺪﺍﻳﻰ ﺍﻓﻜﻨﺪﻯ , ﭘﺲ ﻋﻔﻮ ﺗﻮ, ﻋﻔﻮ ﺗﻮ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻭ ﺗﻘﺎﺿﺎ ﺩﺍﺭﻳﻢ .), ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ, ﮔﻨﺎﻫﺎﻥ ﻳﻚ ﺳﺎﻝ ﺍﻭ ﺑﺠﺰ ﮔﻨﺎﻫﺎﻥ ﻛﺒﻴﺮﻩ - ﺭﺍ ﻣﻰ ﺁﻣﺮﺯﺩ.
7 - ﭘﻴﺶ ﺍﺯ ﻏﺴﻞ ﺩﺍﺩﻥ ﺍﺑﺘﺪﺍ ﺳﻪ ﺑﺎﺭ ﺩﺳﺘﻬﺎﻯ ﻣﻴّﺖ ﺭﺍ ﻣﻰ ﺷﻮﻳﻨﺪ.
8 - ﺑﻪ ﺁﺭﺍﻣﻰ ﺑﺮ ﺷﻜﻢ ﻣﻴّﺖ ﺩﺳﺖ ﺑﻜﺸﺪ.
9 - ﻣﺨﺮﺝ ﻏﺎﻳﻂ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺳﻪ ﺑﺎﺭ ﺑﺎ ﺍُﺷْﻨﺎﻥِ ﺳﺎﻳﻴﺪﻩ ﺷﺘﺸﻮ ﺩﻫﻨﺪ.
10 - ﺑﻪ ﺁﺭﺍﻣﻰ ﻭ ﻭﻗﺎﺭ ﻭ ﺑﺎ ﺗﻮﺟّﻪ ﺑﻪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪﻯ ﻛﻪ ﺍﺯ ﺑﺎﻃﻦ ﺍﻧﺴﺎﻧﻬﺎ ﺁﮔﺎﻩ ﻭ ﻣﻄّﻠﻊ ﺍﺳﺖ , ﺳﺮ ﻣﻴّﺖ ﺗﺎ ﺑﻴﺦ ﮔﺮﺩﻥ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺳﻪ ﺑﺎﺭ ﺑﺎ ﺁﺏ ﻣﺨﻠﻮﻁ ﺑﻪ ﺳﺪﺭ ﻏﺴﻞ ﺩﻫﻨﺪ, ﺳﭙﺲ ﺑﺎﺯ ﺳﻪ ﺑﺎﺭ ﺳﻤﺖ ﺭﺍﺳﺖ ﺑﺪﻥ ﻭﻯ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺑﺎﻻﻯ ﺷﺎﻧﻪ ﺗﺎ ﭘﺎﻳﻴﻦ ﭘﺎ ﺑﺎ ﺁﺏ ﺳﺪﺭ ﻏﺴﻞ ﺩﻫﻨﺪ, ﺳﭙﺲ ﺑﻪ ﺁﺭﺍﻣﻰ ﻭ ﻣﻼﻃﻔﺖ ﻭ ﻣﻬﺮﺑﺎﻧﻰ ﻭ ﻋﻨﺎﻳﺖ ﻭ ﻋﻄﻮﻓﺖ ﺑﺮ ﻧﻴّﺖ , ﺍﻭ ﺭﺍ ﺑﺮ ﺳﻤﺖ ﺭﺍﺳﺖ ﺑﺪﻧﺶ ﺑﺮﮔﺮﺩﺍﻧﺪﻩ ﻭ ﺳﻤﺖ ﭼﭗ ﺑﺪﻥ ﻭﻯ ﺭﺍ ﺳﻪ ﻣﺮﺗﺒﻪ ﺑﻪ ﻫﻤﻴﻦ ﺻﻮﺭﺕ ﺍﺯ ﺑﺎﻻﻯ ﺷﺎﻧﻪ ﺗﺎ ﭘﺎﻳﻴﻦ ﭘﺎ ﺑﺎ ﺁﺏ ﺳﺪﺭ ﻏﺴﻞ ﺩﻫﻨﺪ.
11 - ﺩﺭ ﺗﻤﺎﻡ ﺍﻳﻦ ﺣﺮﻛﺘﻬﺎ ﺑﺎﻳﺪ ﻋﻮﺭﺕ ﻣﻴّﺖ ﭘﻮﺷﻴﺪﻩ ﺑﺎﺷﺪ.
12 - ﻫﻨﮕﺎﻣﻰ ﻛﻪ ﻏﺴﻞ ﺑﺎ ﺁﺏ ﺳﺪﺭ ﺭﺍ ﺑﻪ ﭘﺎﻳﺎﻥ ﺭﺳﻴﺪ, ﭼﺸﻢ ﺍﺯ ﻋﻮﺭﺕ ﻣﻴّﺖ ﺑﺮﮔﺮﺩﺍﻧﺪﻩ ﻭ ﭘﺎﺭﭼﻪ ﺍﻯ ﺭﺍ ﻛﻪ ﻫﻨﮕﺎﻡ ﻏﺴﻞ ﺩﺍﺩﻥ ﺑﺮ ﺭﻭﻯ ﻣﻴّﺖ ﮔﺬﺍﺷﺘﻪ ﺑﻮﺩ ﺑﺮﺩﺍﺷﺘﻪ ﻭ ﺷﺴﺘﺸﻮ ﺩﻫﻨﺪ, ﻭ ﻧﻴﺰ ﻗﺴﻤﺘﻰ ﺍﺯ ﺑﺪﻥ ﻣﻴّﺖ ﺭﺍ ﻛﻪ ﺯﻳﺮ ﭘﺎﺭﭼﻪ ﺑﻮﺩ, ﺗﻄﻬﻴﺮ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﻭ ﺑﺎﺯ ﻫﻤﺎﻥ ﭘﺎﺭﭼﻪ ﻭ ﻳﺎ ﭘﺎﺭﭼﻪ ﭘﺎﻛﻴﺰﻩ ﺩﻳﮕﺮﻯ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺟﺎﻯ ﺁﻥ ﺑﮕﺬﺍﺭﻧﺪ.
13 - ﻣﻴّﺖ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺻﻮﺭﺗﻰ ﻛﻪ ﻳﺎﺩﺁﻭﺭ ﺷﺪﻳﻢ , ﺑﺎ ﺍﺣﺘﺮﺍﻡ ﻭ ﺗﻌﻈﻴﻢ ﺑﺮ ﭘﺸﺖ ﺑﺮﮔﺮﺩﺍﻧﺪﻩ ﻭ ﺩﺳﺖ ﺑﺮ ﺷﻜﻤﺶ ﻛﺸﻴﺪﻩ ﻭ ﺳﺮ ﻭ ﺳﻤﺖ ﺭﺍﺳﺖ ﻭ ﭼﭗ ﺑﺪﻥ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻫﻤﺎﻥ ﺗﺮﺗﻴﺐ ﻛﻪ ﺷﺮﺡ ﺩﺍﺩﻳﻢ ﺑﺎ ﺁﺏ ﻣﺨﻠﻮﻁ ﺑﻪ ﻛﺎﻓﻮﺭ ﻏﺴﻞ ﺩﻫﻨﺪ. ﻭ ﺩﺭ ﺑﺮﮔﺮﺩﺍﻧﺪﻥ ﻣﻴّﺖ ﺍﺯ ﻃﺮﻓﻰ ﺑﻪ ﻃﺮﻑ ﺩﻳﮕﺮ ﻭ ﺗﺮﺗﻴﺐ ﻏﺴﻞ ﺑﻪ ﻛﻴﻔﻴّﺘﻰ ﻛﻪ ﺗﻮﺿﻴﺢ ﺩﺍﺩﻳﻢ ﻋﻤﻞ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ.
14 - ﺑﺎﺭ ﺁﺧﺮ, ﻣﻴّﺖ ﺭﺍ ﺑﺎ ﺁﺏ ﺧﺎﻟﺺ - ﻛﻪ ﺑﺎ ﺳﺪﺭ ﻭ ﻛﺎﻓﻮﺭ ﻣﺨﻠﻮﻁ ﻧﺒﺎﺷﺪ ﻭ ﭼﻴﺰ ﺩﻳﮕﺮﻯ ﺑﺪﺍﻥ ﺍﺿﺎﻓﻪ ﻧﺸﺪﻩ ﺑﺎﺷﺪ - ﻏﺴﻞ ﺩﻫﻨﺪ, ﻭ ﭼﻨﺎﻧﻜﻪ ﻳﺎﺩﺁﻭﺭ ﺷﺪﻳﻢ ﺍﺑﺘﺪﺍ ﺳﺮ ﻭ ﺑﻌﺪ ﺳﻤﺖ ﺭﺍﺳﺖ ﻭ ﺑﻌﺪ ﺳﻤﺖ ﭼﭗ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻛﻴﻔﻴّﺘﻰ ﻛﻪ ﺗﻮﺿﻴﺢ ﺩﺍﺩﻳﻢ , ﻏﺴﻞ ﺩﻫﻨﺪ.
15 - ﺍﮔﺮ ﻏﺴﻞ ﺩﻫﻨﺪﻩ ﻋﻴﺒﻰ ﺩﺭ ﺑﺪﻥ ﻣﻴّﺖ ﺑﺎﻳﺪ ﺩﻳﺪ ﻛﺘﻤﺎﻥ ﻧﻤﺎﻳﺪ, ﺯﻳﺮﺍ ﺩﺭ ﺣﺪﻳﺚ ﺁﻣﺪﻩ ﻛﻪ ﺍﻣﺎﻡ ﺻﺎﺩﻕ (ﻉ ) ﻓﺮﻣﻮﺩ: ﻫﺮﻛﺲ , ﻣﺆﻣﻦ ﻣﻴّﺘﻰ ﺭﺍ ﻏﺴﻞ ﺩﻫﺪ ﻭ ﺍﻣﺎﻧﺖ ﺭﺍ ﺩﺭﺑﺎﺭﻩ ﻭﻯ ﺍﺩﺍ ﻧﻤﺎﻳﺪ, ﺁﻣﺮﺯﻳﺪﻩ ﻣﻰ ﺷﻮﺩ. ﻋﺮﺽ ﺷﺪ: ﭼﮕﻮﻧﻪ ﺍﻣﺎﻧﺖ ﺭﺍ ﺩﺭﺑﺎﺭﻩ ﻭﻯ ﺍَﺩﺍ ﻧﻤﺎﻳﺪ؟ ﻓﺮﻣﻮﺩ: ﻫﺮ ﻋﻴﺒﻰ ﺍﺯ ﻣﻴّﺖ ﺩﻳﺪ ﺑﻪ ﺩﻳﮕﺮﻯ ﺧﺒﺮ ﻧﺪﻫﺪ.
ﻭ ﻫﺮﮔﺎﻩ ﺍﺯ ﺗﻤﺎﻡ ﺍﻣﻮﺭﻯ ﻛﻪ ﻳﺎﺩﺁﻭﺭ ﺷﺪﻳﻢ , ﻓﺮﺍﻏﺖ ﭘﻴﺪﺍ ﻛﺮﺩﻧﺪ, ﺷﺮﻭﻉ ﻛﻨﻨﺪ ﺷﺮﻭﻉ ﺑﻪ ﻛﻔﻦ ﻛﺮﺩﻥ ﻣﻴّﺖ .
ﭼﮕﻮﻧﮕﻰ ﻛﻔﻦ ﻛﺮﺩﻥ ﻣﻴّﺖ
1 - ﺍﺑﺘﺪﺍ ﺩﻭ ﭼﻮﺏ ﺗﺮ ﻭ ﺳﺒﺰ ﺭﺍ - ﻛﻪ ﻣﻘﺪﺍﺭﺵ ﺑﻪ ﺍﻧﺪﺍﺯﻩ ﺍﺳﺘﺨﻮﺍﻥ ﺑﺎﺯﻭ ﺑﺎﺷﺪ - ﺁﻣﺎﺩﻩ ﻣﻰ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ. ﻭ ﺑﻬﺘﺮ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺁﻥ ﺩﻭ ﺍﺯ ﭼﻮﺏ ﺳﺒﺰ ﺩﺭﺧﺖ ﺧﺮﻣﺎ ﺑﺎﺷﺪ ﻭ ﻋﺒﺎﺭﺍﺗﻰ ﺭﺍ ﻛﻪ ﺑﺮ ﻗﻄﻌﻪ ﻫﺎﻯ ﻛﻔﻦ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﻣﻰ ﺷﻮﺩ ﺑﺮ ﺁﻥ ﺩﻭ ﻣﻰ ﻧﻮﻳﺴﻨﺪ ﺯﻳﺮﺍ ﺍﻳﻦ ﺩﻭ ﭼﻮﺏ ﺗﺎ ﺯﻣﺎﻧﻰ ﻛﻪ ﺗﺮ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﻣﻮﺟﺐ ﻣﻰ ﺷﻮﻧﺪ ﻛﻪ ﻣﻴّﺖ ﺍﺯ ﻋﺬﺍﺏ ﻗﺒﺮ ﻣﺼﻮﻥ ﻭ ﻣﺤﻔﻮﻅ ﺑﻤﺎﻧﺪ, ﻭ ﻣﺴﺘﺤﺐّ ﻫﺴﺘﻨﺪ.
2 - ﺗﺎﺑﻮﺕ ﻳﺎ ﻫﺮ ﭼﻴﺰ ﺩﻳﮕﺮ ﺭﺍ ﻛﻪ ﻗﺮﺍﺭ ﺍﺳﺖ ﺑﻪ ﺣﺴﺐ ﻧﻴﺎﺯ, ﻣﻴّﺖ ﺭﺍ ﺭﻭﻯ ﺁﻥ ﮔﺬﺍﺷﺘﻪ ﻭ ﺣﻤﻞ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ, ﺁﻣﺎﺩﻩ ﻣﻰ ﻛﻨﻨﺪ.
3 - ﺳﭙﺲ ﺷﺮﻭﻉ ﺑﻪ ﻛﻔﻦ ﻛﺮﺩﻥ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﻭ ﭘﺎﺭﭼﻪ ﺍﻯ ﺭﺍ ﻛﻪ ﺧﺎﻣﺴﻪ ﻧﺎﻣﻴﺪﻩ ﻣﻰ ﺷﻮﺩ, ﺑﺎﺯ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﻭ ﻣﻘﺪﺍﺭﻯ ﭘﻨﺒﻪ ﺩﺭ ﺁﻥ ﮔﺬﺍﺷﺘﻪ , ﻭ ﻣﻘﺪﺍﺭﻯ ﺫﺭﻳﺮﻩ ﻛﻪ ﺑﻪ ﻧﺎﻡ ﻗﻤﺤﻪ ﻣﻌﺮﻭﻑ ﺍﺳﺖ, ﺑﺮ ﺁﻥ ﭘﺎﺷﻴﺪﻩ ﻭ ﺑﺎ ﺁﻥ ﻋﻮﺭﺕ (ﺟﻠﻮ ﻭ ﻋﻘﺐ ) ﻣﻴّﺖ ﺭﺍ ﭘﻮﺷﺎﻧﺪﻩ ﻭ ﺭﺍﻧﻬﺎﻯ ﻣﻴّﺖ ﺭﺍ ﻣﺤﻜﻢ ﻣﻰ ﺑﻨﺪﻧﺪ. ﺍﻟﺒﺘّﻪ ﻫﻤﻪ ﺍﻳﻦ ﺍﻣﻮﺭ ﺭﺍ ﺑﺎ ﺍﺣﺘﺮﺍﻡ ﻭ ﻣﻬﺮﺑﺎﻧﻰ ﺑﺮ ﻣﻴّﺖ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﻣﻰ ﺩﻫﻨﺪ.
4 - ﻭﻗﺘﻰ ﺍﺯ ﭘﻴﭽﻴﺪﻥ ﺧﺎﻣﺴﻪ ﻓﺮﺍﻏﺖ ﭘﻴﺪﺍ ﻛﺮﺩﻧﺪ, ﺑﺮ ﺳﺠﺪﻩ ﮔﺎﻫﻬﺎﻯ ﻫﻔﺘﮕﺎﻧﻪ ﻣﻴّﺖ ﻛﺎﻓﻮﺭ ﻣﻰ ﮔﺬﺍﺭﻧﺪ, ﻭ ﺑﺎﻗﻴﻤﺎﻧﺪﻩ ﻛﺎﻓﻮﺭ ﺭﺍ ﺑﺮ ﺳﻴﻨﻪ ﺍﺵ ﻗﺮﺍﺭ ﻣﻰ ﺩﻫﻨﺪ. ﻭ ﺑﺎﻳﺪ ﺩﺭ ﺗﻌﻈﻴﻢ ﻭ ﺍﺻﻼﺡ ﺍﻣﺮ ﻣﻴّﺖ , ﺗﻘﻮﺍﻯ ﺧﺪﺍ - ﺟﻞّ ﺟﻼﻟﻪ - ﺭﺍ ﻣﺮﺍﻋﺎﺕ ﻛﻨﻨﺪ.
5 - ﺳﭙﺲ ﻟﻨﮓ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻧﺎﻑ ﺗﺎ ﻫﺮ ﺟﺎﻳﻰ ﻛﻪ ﻋﺮﺽ ﺁﻥ ﺑﺮﺳﺪ, ﺑﻪ ﻛﻤﺮ ﻣﻴّﺖ ﻣﻰ ﺑﻨﺪﻧﺪ.
6 - ﭘﻴﺮﺍﻫﻦ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺍﻭ ﻣﻰ ﭘﻮﺷﺎﻧﻨﺪ, ﻭ ﺑﺎﻳﺪ ﻛﻪ ﭘﻴﺮﺍﻫﻦ ﺍﺯ ﭘﺸﺖ ﻭ ﺟﻠﻮ ﺩﺭﺍﺯ ﺑﺎﺷﺪ ﺑﻪ ﺍﻧﺪﺍﺯﻩ ﺍﻯ ﻛﻪ ﺍﺯ ﮔﺎﻣﻬﺎﻯ ﻣﻴّﺖ ﺯﻳﺎﺩﻩ ﺑﻴﺎﻳﺪ.
7 - ﭼﻮﺏ ﺗﺮِ ﺭﺍﺳﺖ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺳﻤﺖ ﺭﺍﺳﺖ ﺑﺪﻥ ﻣﻴّﺖ ﺑﻴﻦ ﭘﻴﺮﺍﻫﻦ ﻭ ﺑﺪﻥ , ﻣﺘّﺼﻞ ﺑﻪ ﭘﻮﺳﺖ ﺑﺪﻥ ﻣﻴّﺖ , ﻭ ﭼﻮﺏ ﺩﻳﮕﺮ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺳﻤﺖ ﭼﭗ ﺑﺪﻥ ﺍﻭ, ﻣﺎ ﺑﻴﻦ ﭘﻴﺮﺍﻫﻦ ﻭ ﺳﺮﺗﺎﺳﺮﻯ ﻗﺮﺍﺭ ﻣﻰ ﺩﻫﻨﺪ.
8 - ﺳﭙﺲ ﺩﺭ ﺩﺍﺧﻞ ﺩﻫﺎﻥ ﻭ ﮔﻮﺷﻬﺎﻯ ﻣﻴّﺖ ﭘﻨﺒﻪ ﻭ ﻳﺎ ﻫﺮﭼﻪ ﻛﻪ ﻧﻴﺎﺯ ﺑﺎﺷﺪ ﻣﻰ ﮔﺬﺍﺭﻧﺪ.
9 - ﻋﻤﺎﻣﻪ ﺑﺮ ﺳﺮ ﺍﻭ ﻣﻰ ﺑﻨﺪﻧﺪ, ﻭ ﺑﺮﺍﻯ ﻋﻤﺎﻣﻪ ﺣَﻨَﻚ ﻗﺮﺍﺭ ﻣﻰ ﺩﻫﻨﺪ, ﺑﻪ ﺍﻳﻦ ﺻﻮﺭﺕ ﻛﻪ : ﻣﻘﺪﺍﺭﻯ ﺍﺯ ﮔﻮﺷﻪ ﻋﻤﺎﻣﻪ ﺭﺍ ﺑﺮ ﺳﻴﻨﻪ ﻣﻴّﺖ ﮔﺬﺍﺭﺩﻩ ﻭ ﺑﻌﺪ ﻋﻤﺎﻣﻪ ﺭﺍ ﺑﺮ ﺳﺮﺵ ﻣﻰ ﺑﻨﺪﻧﺪ, ﻭ ﺩﺭ ﺁﺧﺮ ﻧﻴﺰ ﻣﻘﺪﺍﺭﻯ ﺍﺯ ﮔﻮﺷﻪ ﺩﻳﮕﺮ ﻋﻤﺎﻣﻪ ﺭﺍ ﺑﺮ ﺳﻴﻨﻪ ﻣﻴّﺖ ﻗﺮﺍﺭ ﻣﻰ ﺩﻫﻨﺪ.
10 - ﺣﺒﺮﻩ ﻭ ﺑُﺮﺩ ﻳَﻤَﻨﻰ ﻭ ﻳﺎ ﻫﺮ ﭘﺎﺭﭼﻪ ﺩﻳﮕﺮ ﺑﻪ ﺟﺎﻯ ﺁﻥ ﺭﺍ ﺑﺎﺯ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﻭ ﺑﻌﺪ ﺳﺮﺗﺎﺳﺮﻯ ﺭﺍ ﺑﺎﺯ ﻛﺮﺩﻩ ﻭ ﭘﻨﺒﻪ ﺑﺮ ﺁﻥ ﻗﺮﺍﺭ ﻣﻰ ﺩﻫﻨﺪ, ﻭ ﺑﻪ ﻃﻮﺭ ﻛﺎﻣﻞ ﺫﺭﻳﺮﻩ ﺑﺮ ﺁﻥ ﻣﻰ ﭘﺎﺷﻨﺪ, ﻭ ﺳﭙﺲ ﺑﺎ ﻣﻬﺮﺑﺎﻧﻰ ﺑﺮ ﻣﻴّﺖ , ﺍﻭ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺳﺮﺗﺎﺳﺮﻯ ﻭ ﺣﺒﺮﻩ ﺑﻪ ﺁﺭﺍﻣﻰ ﻣﻰ ﭘﻴﭽﻨﺪ. ﻭ ﺩﻭﺳﺮ ﺁﻥ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻃﺮﻑ ﺳﺮ ﻣﻴّﺖ ﻭ ﺍﺯ ﺳﻤﺖ ﭘﺎﻫﺎﻳﺶ ‍ ﻣﻰ ﺑﻨﺪﻧﺪ.
11 - ﻣﻴّﺖ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺗﺎﺑﻮﺕ ﻳﺎ ﭼﻴﺰ ﺩﻳﮕﺮﻯ ﻛﻪ ﺑﺘﻮﺍﻥ ﻣﻴّﺖ ﺭﺍ ﺭﻭﻯ ﺁﻥ ﺣﻤﻞ ﻧﻤﻮﺩ, ﮔﺬﺍﺷﺘﻪ ﻭ ﺑﻪ ﺳﻮﻯ ﺟﺎﻳﮕﺎﻫﻰ ﻛﻪ ﻧﻤﺎﺯ ﻣﻴّﺖ ﻣﻰ ﺧﻮﺍﻧﻨﺪ ﺍﻧﺘﻘﺎﻝ ﻣﻰ ﺩﻫﻨﺪ.
12 - ﺑﺮﺗﺮﻳﻦ ﺗﺸﻴﻴﻊ ﻛﻨﻨﺪﮔﺎﻥ ﻛﺴﻰ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺩﺭ ﭘﺸﺖ ﺳﺮ ﻭ ﺩﺭ ﺩﻭ ﺳﻮﻯِ ﺗﺎﺑﻮﺕ ﺑﺎﺷﺪ ﻧﻪ ﺟﻠﻮﻯ ﺁﻥ ؛ ﺯﻳﺮﺍ ﺗﺸﻴﻴﻊ ﻛﻨﻨﺪﻩ , ﺗﺎﺑﻊ ﻭ ﭘﻴﺮﻭ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻟﺬﺍ ﺻﻼﺡ ﻧﻴﺴﺖ ﻛﻪ ﺩﺭ ﭘﻴﺸﺎﭘﻴﺶ ﻣﻴّﺖ ﻗﺮﺍﺭ ﺑﮕﻴﺮﺩ.
13 - ﻣﺴﺘﺤﺐّ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺗﺸﻴﻴﻊ ﻛﻨﻨﺪﮔﺎﻥ ﺟﻨﺎﺯﻩ ﺭﺍ ﺗﺮﺑﻴﻊ ﻛﻨﻨﺪ, ﺑﻪ ﺍﻳﻦ ﺗﺮﺗﻴﺐ ﻛﻪ : ﺍﺑﺘﺪﺍ ﺳﻤﺖ ﺭﺍﺳﺖ ﺟﻨﺎﺯﻩ , ﻭ ﺑﻌﺪ ﭘﺎﻯ ﺭﺍﺳﺖ , ﻭ ﺳﭙﺲ ﭘﺎﻯ ﭼﭗ , ﻭ ﺑﻌﺪ ﺷﺎﻧﻪ ﭼﭗ ﺭﺍ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﻭ ﺑﺪﻳﻦ ﺗﺮﺗﻴﺐ ﺩﺭ ﭘﺸﺖ ﻭ ﺩﻭ ﺳﻮﻯ ﺟﻨﺎﺯﻩ ﺩﻭﺭ ﺯﺩﻩ ﻭ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻫﺮ ﭼﻬﺎﺭ ﺳﻮ
ﻛﻴﻔﻴّﺖ ﻧﻤﺎﺯ ﻣﻴّﺖ
ﺭﻭﺵ ﮔﺮﻭﻫﻰ ﺍﺯ ﺍﺻﺤﺎﺏ ﻭ ﻧﻮﻳﺴﻨﺪﮔﺎﻥ ﻣﺎ ﺍﻣﺎﻣﻴّﻪ ﺩﺭ ﻓﻘﻪ ﺍﻳﻦ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺑﺤﺚ ﺍﻳﻦ ﻧﻤﺎﺯ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺗﺎﺀﺧﻴﺮ ﺍﻧﺪﺍﺧﺘﻪ ﻭ ﺩﺭ ﻛﺘﺎﺏ ﺍﻟﺼّﻼﺓ ﻣﻰ ﺁﻭﺭﻧﺪ, ﻭﻟﻰ ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﻦ ﺫﻛﺮ ﺁﻥ ﺩﺭ ﺍﻳﻨﺠﺎ ﻧﺰﺩﻳﻜﺘﺮ ﺑﻪ ﺻﻮﺍﺏ ﺍﺳﺖ , ﺯﻳﺮﺍ ﻧﻤﺎﺯ ﻣﻴّﺖ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﻧﻤﺎﺯﻫﺎﻯ ﺩﻳﮕﺮ ﻧﻴﺴﺖ , ﻧﻪ ﻃﻬﺎﺭﺕ ﺩﺭ ﺁﻥ ﻭﺍﺟﺐ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻧﻪ ﻗﺮﺍﺋﺖ ﻭ ﻧﻪ ﺷﺮﻃﻬﺎﻯ ﺩﻳﮕﺮ ﻧﻤﺎﺯ ﻛﻪ ﻣﻨﺎﺟﺎﺕ ﺑﺎ ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭ ﺍﺳﺖ . ﻭ ﺩﻳﮕﺮ ﺍﻳﻨﻜﻪ : ﺩﻭﺳﺖ ﺩﺍﺭﻡ ﻛﻪ ﺍﮔﺮ ﻛﺴﻰ ﺑﻪ ﺍﻳﻦ ﻛﺘﺎﺏ ﺩﺳﺘﺮﺳﻰ ﭘﻴﺪﺍ ﻛﺮﺩ ﻭ ﻧﻈﺮﺵ ﺑﻪ ﺁﻥ ﺍﻓﺘﺎﺩ, ﺑﺤﺚ ﻧﻤﺎﺯ ﻣﻴّﺖ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺑﺎﺏ ﺑﺎﺯ ﺟﻮﻳﺪ, ﻭ ﻧﻴﺎﺯﻯ ﻧﺪﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ ﻛﻪ ﺁﻥ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺟﺎﻯ ﺩﻭﺭ ﺩﺳﺖ ﺟﺴﺘﺠﻮ ﻛﻨﺪ, ﻟﺬﺍ ﺷﺎﻳﺪ ﺩﺭﺳﺖ ﺗﺮ ﺁﻥ ﺑﺎﺷﺪ ﻛﻪ ﺍﻳﻦ ﺑﺤﺚ ﺩﺭ ﻫﻤﻴﻨﺠﺎ ﻣﻄﺮﺡ ﺷﻮﺩ, ﺍﻳﻨﻚ ﺍﺣﻜﺎﻡ ﻧﻤﺎﺯ ﻣﻴّﺖ :
1 - ﻧﻤﺎﺯ ﻣﻴّﺖ ﻭﺍﺟﺐ ﻛﻔﺎﻳﻰ ﺍﺳﺖ , ﻳﻌﻨﻰ ﺍﮔﺮ ﺑﺮﺧﻰ ﺍﺯ ﻣﻜﻠّﻔﻴﻦ ﻛﻪ ﺍﻳﻦ ﻧﻤﺎﺯ ﺑﺮ ﺁﻧﺎﻥ ﻭﺍﺟﺐ ﺍﺳﺖ , ﺁﻥ ﺭﺍ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺩﺍﺩﻧﺪ, ﺍﺯ ﺩﻳﮕﺮﺍﻥ ﺳﺎﻗﻂ ﻣﻰ ﮔﺮﺩﺩ.
2 - ﻧﻤﺎﺯ ﻣﻴّﺖ ﺑﺮ ﻫﺮ ﻣﻴّﺖ ﻣﺆﻣﻦ ﻭ ﺷﻴﻌﻪ ﻭ ﻫﺮﻛﺲ ﻛﻪ ﺑﻪ ﺣُﻜﻢِ ﻣﺆﻣﻦ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺷﺶ ﺳﺎﻝ ﺳﻦّ ﺩﺍﺭﺩ ﻭﺍﺟﺐ ﺍﺳﺖ , ﻭ ﻣﻘﺪّﻡ ﺍﺯ ﻫﻤﻪ ﻣﻜﻠّﻔﻴﻦ ﺩﺭ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺍﻳﻦ ﻧﻤﺎﺯ, ﻓﺮﺩ ﻣﺬﻛّﺮﻯ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﻣﻴﺮﺍﺙ ﻭ ﺍﻣﻮﺍﻝ ﺑﺎﻗﻰ ﻣﺎﻧﺪﻩ ﺍﺯ ﻣﻴّﺖ ﺍﺯ ﻫﻤﻪ ﻣﻘﺪّﻡ ﺗﺮ ﺑﺎﺷﺪ. ﺍﻟﺒﺘّﻪ ﺷﻮﻫﺮ ﺩﺭ ﻧﻤﺎﺯ ﺧﻮﺍﻧﺪﻥ ﺑﺮ ﻫﻤﺴﺮﺵ ﺣﺘّﻰ ﺍﺯ ﻭﻟﻰّ ﺯﻥ ﻧﻴﺰ ﻣﻘﺪّﻡ ﺗﺮ ﺍﺳﺖ .
3 - ﺩﺭ ﻫﺮ ﻭﻗﺖ ﺍﺯ ﺷﺒﺎﻧﻪ ﺭﻭﺯ ﻣﻰ ﺷﻮﺩ ﺑﺮ ﻣﻴّﺖ ﻧﻤﺎﺯ ﺧﻮﺍﻧﺪ, ﻣﮕﺮ ﺍﻳﻨﻜﻪ ﻭﻗﺖ ﻳﻜﻰ ﺍﺯ ﻧﻤﺎﺯﻫﺎﻯ ﻭﺍﺟﺐ ﻳﺎ ﻭﺍﺟﺐ ﺩﻳﮕﺮﻯ ﻛﻪ ﻭﻗﺘﺶ ﺗﻨﮓ ﺷﺪﻩ ﺑﺎﺷﺪ, ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺻﻮﺭﺕ ﺍﺑﺘﺪﺍ ﺁﻥ ﻭﺍﺟﺐ ﺭﺍ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﻣﻰ ﺩﻫﻨﺪ. ﺍﻟﺒﺘّﻪ ﺍﮔﺮ ﺑﻴﻢ ﻓﺎﺳﺪ ﺷﺪﻥ ﺑﺪﻥ ﻣﻴّﺖ ﺩﺭ ﻣﻴﺎﻥ ﻧﺒﺎﺷﺪ, ﻭﮔﺮﻧﻪ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺻﻮﺭﺕ ﺑﺎﻳﺪ ﺍﺑﺘﺪﺍ ﻧﻤﺎﺯ ﻣﻴّﺖ ﺧﻮﺍﻧﺪﻩ ﺷﻮﺩ ﻭ ﺑﺮ ﺳﺎﻳﺮ ﺣﺎﻻﺕ ﻣﻘﺪّﻡ ﺍﺳﺖ [ﻣﮕﺮ ﺍﻳﻨﻜﻪ ﻭﻗﺖ ﻧﻤﺎﺯ ﻭﺍﺟﺐ ﺗﻨﮓ ﺷﺪﻩ ﺑﺎﺷﺪ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺻﻮﺭﺕ ﺁﻧﭽﻪ ﻛﻪ ﻣﻬﻤّﺘﺮ ﺍﺳﺖ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﻣﻰ ﺷﻮﺩ]
4 - ﻃﻬﺎﺭﺕ ﻧﻤﻮﺩﻥ ﺑﺮﺍﻯ ﻧﻤﺎﺯ ﻣﻴّﺖ ﻭﺍﺟﺐ ﻧﻴﺴﺖ , ﻭﻟﻰ ﺍَﻛﻤﻞ ﻭ ﺑﻬﺘﺮ ﺍﺳﺖ .
5 - ﺁﺧﺮﻳﻦ ﺻﻒ ﺩﺭ ﻧﻤﺎﺯ ﺟﻤﺎﻋﺖ ﺑﺮ ﻣﻴّﺖ ﺍﻓﻀﻞ ﻭ ﺑﻬﺘﺮ ﺍﺯ ﻫﻤﻪ ﺻﻔﻮﻑ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ.
ﻛﻴﻔﻴّﺖ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﻧﻤﺎﺯ ﻣﻴّﺖ
1 - ﻫﻨﮕﺎﻣﻰ ﻛﻪ ﻣﻴّﺖ ﺟﻬﺖ ﻧﻤﺎﺯ ﮔﺰﺍﺭﺩﻥ ﺑﺮ ﺯﻣﻴﻦ ﮔﺬﺍﺷﺘﻪ ﺷﺪ, ﺑﺎﻳﺪ ﺳﺮﺵ ‍ ﺩﺭ ﻃﺮﻑ ﺭﺍﺳﺖِ ﻛﺴﻰ ﻛﻪ ﻣﻰ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺑﺮ ﺍﻭ ﻧﻤﺎﺯ ﺑﺨﻮﺍﻧﺪ, ﻭ ﭘﺎﻫﺎﻳﺶ ﺩﺭ ﺳﻤﺖ ﭼﭗ ﻧﻤﺎﺯ ﮔﺰﺍﺭ ﻗﺮﺍﺭ ﮔﻴﺮﺩ.
2 - ﺍﻣﺎﻡ ﺟﻤﺎﻋﺖ ﺟﻠﻮﺗﺮ ﺍﺯ ﻣﺎﺀﻣﻮﻣﻴﻦ ﻗﺮﺍﺭ ﻣﻰ ﮔﻴﺮﺩ,
3 - ﻛﻔﺸﻬﺎﻯ ﺧﻮﻳﺶ ﺭﺍ ﺍﺯ ﭘﺎ ﺩﺭﻣﻰ ﺁﻭﺭﺩ,
4 - ﺍﻣﺎﻡ ﺟﻤﺎﻋﺖ ﺍﮔﺮ ﻣﻴّﺖ ﻣﺮﺩ ﺑﺎﺷﺪ ﺭﻭﺑﺮﻭﻯ ﻭﺳﻂ ﺟﻨﺎﺯﻩ , ﻭ ﺍﮔﺮ ﺯﻥ ﺑﺎﺷﺪ ﺭﻭﺑﺮﻭﻯ ﺳﻴﻨﻪ ﺍﻭ ﻣﻰ ﺍﻳﺴﺘﺪ.
5 - ﻧﻤﺎﺯﮔﺰﺍﺭ ﺑﻪ ﺍﻳﻦ ﺻﻮﺭﺕ ﻧﻴّﺖ ﻣﻰ ﻛﻨﺪ ﻛﻪ : ﻧﻤﺎﺯ ﻣﻰ ﮔﺰﺍﺭﻡ ﺑﺮ ﺍﻳﻦ ﻣﻴّﺖ ﺑﻪ ﺻﻮﺭﺕ ﻭﺍﺟﺐ ﻭ ﺑﻪ ﺟﻬﺖ ﻭﺟﻮﺑﺶ , ﻭ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻳﻨﻜﻪ ﺑﺪﻳﻦ ﻭﺳﻴﻠﻪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ - ﺟﻞّ ﺟﻼﻟﻪ - ﺭﺍ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺟﻬﺖ ﻛﻪ ﺯﻳﺒﻨﺪﻩ ﭘﺮﺳﺘﺶ ﻭ ﺑﻨﺪﮔﻰ ﺍﺳﺖ , ﻋﺒﺎﺩﺕ ﻧﻤﺎﻳﻢ .
6 - ﺩﺭ ﺣﺎﻝ ﺑﺎﻻ ﺑﺮﺩﻥ ﺩﺳﺘﻬﺎ ﺗﻜﺒﻴﺮ ﻣﻰ ﮔﻮﻳﺪ.
7 - ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺗﻜﺒﻴﺮ ﮔﻔﺘﻦ , ﻛﺴﺎﻧﻰ ﻛﻪ ﺩﺭ ﭘﺸﺖ ﺳﺮ ﺍﻭ ﻗﺮﺍﺭ ﺩﺍﺭﻧﺪ ﺗﻜﺒﻴﺮ ﻣﻰ ﮔﻮﻳﻨﺪ.
8 - ﺗﻜﺒﻴﺮ ﻭ ﺩﻋﺎﻯ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺑﻪ ﺍﻳﻦ ﺻﻮﺭﺕ ﺍﺳﺖ :
ﺍﺀَﻟﻠّﻪُ ﺍﺀَﻛْﺒَﺮُ, ﺍﺀَﺷْﻬَﺪُ ﺍﺀﻥْ ﻻ ﺇِﻟﻪَ ﺇِﻻ ﺍﻟﻠّﻪُ ﻭَﺣْﺪَﻩُ ﻻﺷَﺮﻳﻚَ ﻟَﻪُ, ﻭَ ﺍﺀَﺷْﻬَﺪُ ﺍﺀَﻥَّ ﻣُﺤَﻢَّﺪﺍ ﻋَﺒْﺪُﻩُ ﻭَ ﺭَﺳُﻮﻟُﻪُ.
- ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺑﺰﺭﮔﺘﺮ ﺍﺳﺖ , ﮔﻮﺍﻫﻰ ﻣﻰ ﺩﻫﻢ ﻛﻪ ﻣﻌﺒﻮﺩﻯ ﺟﺰ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻳﮕﺎﻧﻪ ﻧﻴﺴﺖ , ﻭ ﺷﺮﻳﻜﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻭ ﻭﺟﻮﺩ ﻧﺪﺍﺭﺩ, ﻭ ﮔﻮﺍﻫﻰ ﻣﻰ ﺩﻫﻢ ﻛﻪ ﺣﻀﺮﺕ ﻣﺤﻤّﺪ[(ﺹ )] ﺑﻨﺪﻩ ﻭ ﻓﺮﺳﺘﺎﺩﻩ ﺧﺪﺍﺳﺖ .
9 - ﺳﭙﺲ ﺗﻜﺒﻴﺮ ﺩﻭّﻡ ﻭ ﺩﻋﺎﻯ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺭﺍ ﭼﻨﻴﻦ ﻣﻰ ﮔﻮﻳﺪ:
ﺍﺀَﻟﻠّﻪُ ﺍﺀَﻛْﺒَﺮُ, ﺍﺀَﻟّﻠﻬُﻢَ, ﺻَﻞِّ ﻋَﻠﻰ ﻣُﺤَﻢَّﺪٍ ﻭَ ﺁﻝِ ﻣُﺤَﻢَّﺪٍ, [ﻭَ ﺑﺎﺭِﻙْ ﻋَﻠﻰ ﻣُﺤَﻢَّﺪٍ ﻭَ ﺁﻝِ ﻣُﺤَﻢَّﺪٍ], ﻭَﺍﺭْﺣَﻢْ ﻣُﺤَﻢَّﺪﺍ ﻭَ ﺁﻝَ ﻣُﺤَﻢَّﺪٍ, ﻛَﺎﺀَﻓْﻀَﻞِ ﻣﺎ ﺻَﻞَّﻴْﺖَ ﻭَ ﺑﺎﺭَﻛْﺖَ ﻋَﻠﻰ ﺇِﺑْﺮﺍﻫﻴﻢَ ﻭَ ﺁﻝِ ﺇِﺑْﺮﺍﻫﻴﻢَ, ﺇِﻥَّﻚَ ﺣَﻤﻴﺪٌ ﻣَﺠﻴﺪٌ.
- ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺑﺰﺭﮔﺘﺮ ﺍﺳﺖ , ﺧﺪﺍﻳﺎ, ﺭﺣﻤﺖ [ﻭﻳﮋﻩ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﺮ ﻣﺤﻤّﺪ ﻭ ﺁﻝ ﺍﻭ ﺑﻔﺮﺳﺖ , [ﻭ ﺑﺮ ﻣﺤﻤّﺪ ﻭ ﺁﻝ ﻣﺤﻤّﺪ ﻣﺒﺎﺭﻙ ﮔﺮﺩﺍﻥ ], ﻭ ﻣﺤﻤّﺪ ﻭ ﺁﻝ ﻣﺤﻤّﺪ ﺭﺍ ﻣﻮﺭﺩ ﻣﻬﺮ ﺧﻮﻳﺶ ﻗﺮﺍﺭ ﺩﻩ , ﻫﻤﺎﻧﻨﺪ ﺭﺣﻤﺖ ﻭ ﺑﺮﻛﺘﺖ ﺑﺮ ﺍﺑﺮﺍﻫﻴﻢ ﻭ ﺧﺎﻧﺪﺍﻥ ﺍﺑﺮﺍﻫﻴﻢ , ﺑﺮﺍﺳﺘﻰ ﻛﻪ ﺗﻮ ﺳﺘﻮﺩﻩ ﻭﺍﻻﻳﻰ .
10 - ﺳﭙﺲ ﺗﻜﺒﻴﺮ ﺳﻮّﻡ ﻭ ﺩﻋﺎﻯ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺍﻳﻦ ﺻﻮﺭﺕ ﻣﻰ ﮔﻮﻳﺪ:
ﺍﺀَﻟﻠّﻪُ ﺍﺀَﻛْﺒَﺮُ, ﺍﺀَﻟّﻠﻬُﻢَ ﺍﻏْﻔِﺮْ ﻟِﻠْﻤُﺆْﻣِﻨﻴﻦَ ﻭَ ﺍﻟْﻤُﺆْﻣِﻨﺎﺕِ [ﻭَﺍﻟْﻤُﺴْﻠِﻤﻴﻦَ ﻭَ ﺍﻟْﻤُﺴْﻠِﻤﺎﺕِ], ﺍﺀَﻻَْﺣْﻴﺂﺀِ ﻣِﻨْﻬُﻢْ ﻭَ ﺍﻻَْﻣْﻮﺍﺕِ, ﻭَ ﺗﺎﺑِﻊْ ﺑَﻴْﻨَﻨﺎ ﻭَ ﺑَﻴْﻨَﻬُﻢ ﺑِﺎﻟْﺨَﻴْﺮﺍﺕِ, ﺇِﻥَّﻚَ ﻣُﺠﻴﺐُ ﺍﻟﺪَّﻋَﻮﺍﺕِ, ﺇِﻥَّﻚَ ﻋَﻠﻰ ﻛُﻞِّ ﺷَﻰٍْ ﻗَﺪﻳﺮٌ.
- ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺑﺰﺭﮔﺘﺮ ﺍﺳﺖ , ﺧﺪﺍﻳﺎ, ﻣﺮﺩﺍﻥ ﻭ ﺯﻧﺎﻥ ﻣﺆﻣﻦ [ﻭ ﻣﺴﻠﻤﺎﻥ ] ﻭ ﺯﻧﺪﮔﺎﻥ ﻭ ﻣﺮﺩﮔﺎﻥ ﺁﻧﺎﻥ ﺭﺍ ﻣﻮﺭﺩ ﻣﻐﻔﺮﺕ ﺧﻮﻳﺶ ﻗﺮﺍﺭ ﺩﻩ , ﻭ ﺧﻴﺮﺍﺕ ﻭ ﻛﺎﺭﻫﺎﻯ ﻧﻴﻚ ﺭﺍ ﻣﻴﺎﻥ ﺁﻧﺎﻥ ﻣﺘﺒﺎﺩﻝ ﺑﮕﺮﺩﺍﻥ , ﺑﺮﺍﺳﺘﻰ ﻛﻪ ﺗﻮ ﺍﺟﺎﺑﺖ ﻛﻨﻨﺪﻩ ﺩﻋﺎﻫﺎ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﻰ , ﻫﻤﺎﻧﺎ ﺗﻮ ﺑﺮ ﻫﺮ ﭼﻴﺰ ﺗﻮﺍﻧﺎﻳﻰ .
11 - ﺑﻌﺪ ﺗﻜﺒﻴﺮ ﭼﻬﺎﺭﻡ ﻭ ﺩﻋﺎﻯ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺭﺍ ﻣﻰ ﮔﻮﻳﺪ:
ﺍﺀَﻟﻠّﻪُ ﺍﺀَﻛْﺒَﺮُ, ﺍﺀَﻟّﻠَﻬُﻢَ, ﻋَﺒْﺪُﻙَ ﻭَ ﺍﺑْﻦُ ﻋَﺒْﺪِﻙَ, ﻧَﺰَﻝَ ﺑِﻚَ, ﻭَ ﺍﺀَﻧْﺖَ ﺧَﻴْﺮُ ﻣَﻨْﺰُﻭﻝٍ ﺑِﻪِ. ﺍﺀَﻟّﻠﻬُﻢَّ, ﺇِﻧّﺎ ﻻ ﻧَﻌْﻠَﻢُ ﻣِﻨْﻪُ ﺇِﻻّ ﺧَﻴْﺮﺍ, ﻭَ ﺍﺀَﻧْﺖَ ﺍﺀَﻋْﻠَﻢُ ﺑِﻪِ ﻣِﻨّﺎ. ﺍﺀَﻟّﻠﻬُﻢَّ, ﺇِﻥْ ﻛﺎﻥَ ﻣُﺤْﺴِﻨﺎ ﻓْﺰِﺩْ ﻓﻰ ﺇ ﺣْﺴﺎﻧِﻪِ, ﻭَ ﺇِﻥْ ﻛﺎﻥَ ﻣُﺴﻴﺌﺎ ﻓَﺘَﺠﺎﻭَﺯْ ﻋَﻨْﻪُ [ﻳﺎ: ﻋَﻦْ ﺳَﻲِّﺌﺂﺗِﻪِ] , ﻭَ ﺍﺣْﺸُﺮْﻩُ ﻣَﻊَ ﻣَﻦْ ﻛﺎﻥَ ﻳَﺘَﻮَﻻّﻩُ ﻣِﻦَ ﺍﻻَْﺋِﻢَّﺔِ ﺍﻟﻄّﺎﻫِﺮﻳﻦَ, ﻭَ ﺍﺭْﺣَﻤْﻨﺎ ﺇِﺫﺍ ﺻِﺮْﻧﺎ ﺇِﻟﻰ ﻣﺎ ﺻﺎﺭَ ﺇِﻟَﻴْﻪِ, ﺑِﺮَﺣْﻤَﺘِﻚَ ﻳﺎ ﺍﺀَﺭْﺣَﻢَ ﺍﻟﺮّﺍﺣِﻤﻴﻦَ,
- ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺑﺰﺭﮔﺘﺮ ﺍﺳﺖ , ﺧﺪﺍﻳﺎ, ﺍﻳﻦ ﺑﻨﺪﻩ ﻭ ﺑﻨﺪﻩ ﺯﺍﺩﻩ ﺗﻮﺳﺖ ﻛﻪ ﺑﺮ ﺗﻮ ﻭﺍﺭﺩ ﺷﺪﻩ , ﻭ ﺗﻮ ﺑﻬﺘﺮﻳﻦ ﻛﺴﻰ ﻫﺴﺘﻰ ﻛﻪ ﺑﺮ ﺗﻮ ﻭﺍﺭﺩ ﻣﻰ ﺷﻮﻧﺪ, ﺧﺪﺍﻭﻧﺪﺍ, ﻣﺎ ﺟﺰ ﺧﻴﺮ ﻭ ﺧﻮﺑﻰ ﺍﺯ ﺍﻭ ﻧﻤﻰ ﺩﺍﻧﻴﻢ , ﻭ ﺗﻮ ﺑﻪ ﺍﻭ ﺍﺯ ﻣﺎ ﺁﮔﺎﻫﺘﺮﻯ , ﺧﺪﺍﻳﺎ, ﺍﮔﺮ ﻧﻴﻜﻮﻛﺎﺭ ﺑﺎﺷﺪ, ﺩﺭ ﺍﺣﺴﺎﻥ ﻭ ﻧﻴﻜﻮﻛﺎﺭﻯ ﺍﺵ ﺑﻴﺎﻓﺰﺍﻯ , ﻭ ﺍﮔﺮ ﺑﺪﻛﺎﺭ ﺑﺎﺷﺪ ﺍﺯ [ﮔﻨﺎﻫﺎﻥ ] ﺍﻭ ﺩﺭﮔﺬﺭ, ﻭ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺑﺎ ﺍﺋﻤّﻪ ﺍﻃﻬﺎﺭ ﻛﻪ ﺩﻭﺳﺘﺸﺎﻥ ﻣﻰ ﺩﺍﺷﺖ ﻣﺤﺸﻮﺭ ﺑﮕﺮﺩﺍﻥ , ﻭ ﻫﻨﮕﺎﻣﻰ ﻛﻪ ﻣﺎ ﻧﻴﺰ ﺑﻪ ﺁﻧﺠﺎ ﻛﻪ ﺍﻭ ﺭﺳﻴﺪ, ﺭﺳﻴﺪﻳﻢ , ﺑﺮ ﻣﺎ ﺭﺣﻢ ﺁﺭ, ﺑﻪ ﺭﺣﻤﺘﺖ ﺍﻯ ﻣﻬﺮﺑﺎﻧﺘﺮﻳﻦ ﻣﻬﺮﺑﺎﻧﻬﺎ.
12 - ﻭ ﺑﻪ ﺣﺴﺐ ﺁﻧﭽﻪ ﺍﺯ ﻧﺎﺣﻴﻪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺍﻛﺮﻡ ﺍﻻ ﻛﺮﻣﻴﻦ ﺑﺮ ﺧﺎﻃﺮﺵ ‍ ﻋﻨﺎﻳﺖ ﻣﻰ ﺷﻮﺩ, ﺩﺭ ﺩﻋﺎ ﻛﺮﺩﻥ ﺑﺮ ﻣﻴّﺖ ﻣﻰ ﻛﻮﺷﺪ.
13 - ﺳﭙﺲ ﺗﻜﺒﻴﺮ ﭘﻨﺠﻢ ﺭﺍ ﻣﻰ ﮔﻮﻳﺪ:
14 - ﻭ ﺑﻌﺪ ﻣﻰ ﮔﻮﻳﺪ ﺍﺀَﻟْﻌَﻔْﻮَ ﺍﺀَﻟْﻌَﻔْﻮَ: (ﺧﺪﺍﻭﻧﺪﺍ ﻋﻔﻮ ﻭ ﮔﺬﺷﺖ , ﻋﻔﻮ ﻭ ﮔﺬﺷﺖ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻭ ﺩﺭﺧﻮﺍﺳﺖ ﻣﻰ ﻛﻨﻴﻢ )
15 - ﺑﺮ ﻫﻤﺎﻥ ﺣﺎﻝ ﻣﻰ ﺍﻳﺴﺘﺪ ﺗﺎ ﺍﻳﻨﻜﻪ ﺟﻨﺎﺯﻩ ﺭﺍ ﺑﺮﺩﺍﺭﻧﺪ.
16 - ﺑﻌﺪ ﺑﺎ ﺧﺸﻮﻉ ﻭ ﺍﻗﺒﺎﻝ ﻭ ﺗﻮﺟّﻪ ﺑﻪ ﺧﺪﺍ ﻭ ﺩﺭ ﺣﺎﻟﻰ ﻛﻪ ﺑﻪ ﺫﻛﺮ ﻭ ﻳﺎﺩ ﺧﺪﺍ ﻣﺸﻐﻮﻝ ﺍﺳﺖ , ﻭ ﺑﺎ ﺍﻳﻦ ﺗﻮﺟّﻪ ﻛﻪ ﺧﻮﺩ ﺍﻭ ﻧﻴﺰ ﺩﺭ ﺣﺎﻝ ﻭﻓﺎﺕ ﻭ ﺍﻧﺘﻘﺎﻝ ﺍﺯ ﺩﻧﻴﺎ ﭼﻨﻴﻦ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺑﻮﺩ, ﺑﺎﺯ ﻣﻰ ﮔﺮﺩﺩ.
17 - ﺍﮔﺮ ﻣﻴّﺖ , ﺩﺷﻤﻦ ﺧﺪﺍ - ﺟﻞّ ﺟﻼﻟﻪ - ﺑﺎﺷﺪ, ﻭ ﻧﻤﺎﺯﮔﺰﺍﺭ ﺑﻪ ﺟﻬﺖ ﺗﻘﻴّﻪ ﺩﺭ ﻧﻤﺎﺯ ﺣﺎﺿﺮ ﺷﺪﻩ ﺑﺎﺷﺪ, ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺗﻜﺒﻴﺮ ﭼﻬﺎﺭﻡ ﺑﻪ ﻫﺮﭼﻪ ﻛﻪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺧﺸﻨﻮﺩﺗﺮ ﺍﺳﺖ , ﺩﻋﺎ ﻣﻰ ﻛﻨﺪ.
18 - ﻭ ﺍﮔﺮ ﻣﻴّﺖ , ﻣﺴﺘﻀﻌﻒ ﺑﺎﺷﺪ, ﻧﻤﺎﺯﮔﺰﺍﺭ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺗﻜﺒﻴﺮ ﭼﻬﺎﺭﻡ ﻣﻰ ﮔﻮﻳﺪ:
ﺍﺀَﻟّﻠﻬُﻢَّ ﺍﻏْﻔَﺮْ ﻟِﻞَّﺬﻳﻦَ ﺗﺎﺑُﻮﺍ, ﻭَﺍﺕَّﺒَﻌُﻮﺍ ﺳَﺒﻴﻠَﻚَ, ﻭَ ﻗِﻬِﻢْ ﻋَﺬﺍﺏَ ﺍﻟْﺠَﺤﻴﻢِ.
- ﺧﺪﺍﻭﻧﺪﺍ, ﻛﺴﺎﻧﻰ ﺭﺍ ﻛﻪ ﺗﻮﺑﻪ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﻭ ﺍﺯ ﺭﺍﻩ ﺗﻮ ﭘﻴﺮﻭﻯ ﻛﺮﺩﻧﺪ ﺑﻴﺂﻣﺮﺯ, ﻭ ﺍﺯ ﻋﺬﺍﺏ ﺟﻬﻨّﻢ ﻧﮕﺎﻫﺸﺎﻥ ﺑﺪﺍﺭ.
19 - ﻭ ﺍﮔﺮ ﻣﻴّﺖ ﻣﺠﻬﻮﻝ ﺑﺎﺷﺪ ﻭ ﻣﻌﻠﻮﻡ ﻧﺸﻮﺩ ﻛﻪ ﺩﺷﻤﻦ ﺧﺪﺍ - ﺟﻞّ ﺟﻼﻟﻪ - ﺍﺳﺖ , ﻭ ﻳﺎ ﺩﻭﺳﺖ ﺧﺪﺍ - ﺟﻞّ ﺟﻼﻟﻪ -, ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺗﻜﺒﻴﺮ ﭼﻬﺎﺭﻡ ﻣﻰ ﮔﻮﻳﺪ:
ﺍﺀَﻟّﻠﻬُﻢَّ, ﻫﺬِﻩِ ﻧَﻔْﺲٌ ﺍﺀَﻧْﺖَ ﺍﺀَﺣْﻴَﻴْﺘَﻬﺎ, ﻭَ ﺍﺀَﻧْﺖَ ﺍﺀﻡَّﺘَﻬﺎ, ﻭَ ﺍﺀَﻧْﺖَ ﺍﺀَﻋْﻠَﻢُ ﺑِﺴِﺮَّﻫﺎ ﻭَ ﻋَﻼﻧَﻴﺘِﻬﺎ, ﻓَﺎﺣْﺸُﺮْﻫﺎ ﻣَﻊَ ﻣَﻦْ ﺗَﻮَﻝَّﺖْ.
- ﺧﺪﺍﻭﻧﺪﺍ, ﺍﻳﻦ ﻛﺴﻰ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺗﻮ ﺯﻧﺪﻩ ﺍﺵ ﮔﺮﺩﺍﻧﻴﺪﻩ ﻭ ﻣﻴﺮﺍﻧﺪﻩ ﺍﻯ , ﻭ ﺑﻪ ﻧﻬﺎﻥ ﻭ ﺁﺷﻜﺎﺭﺵ ﺁﮔﺎﻫﺘﺮﻯ , ﭘﺲ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺑﺎ ﻫﺮﻛﺲ ﻛﻪ ﺩﻭﺳﺖ ﻣﻰ ﺩﺍﺷﺖ , ﻣﺤﺸﻮﺭ ﻓﺮﻣﺎ.
20 - ﻭ ﺍﮔﺮ ﻣﻴّﺖ ﺑﭽّﻪ ﺑﻮﺩﻩ ﻭ ﺑﺎﻟﻎ ﻧﺒﺎﺷﺪ, ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺗﻜﺒﻴﺮ ﭼﻬﺎﺭﻡ ﻣﻰ ﮔﻮﻳﺪ:
ﺍﺀَﻟﻠّﻬُﻢَّ, ﺍﺟْﻌَﻠْﻪُ ﻟَﻨﺎ ﻭَ ﻻَِﺑَﻮَﻳْﻪِ ﻓَﺮَﻃﺎ.
- ﺧﺪﺍﻳﺎ, ﺍﻭ ﺭﺍ ﭘﻴﺶ ﻓﺮﺳﺘﺎﺩﻩ ﻣﺎ ﻭ ﭘﺪﺭ ﻭ ﻣﺎﺩﺭﺵ ﻗﺮﺍﺭ ﺩﻩ .

ﻛﻴﻔﻴّﺖ ﺩﻓﻦ ﺍﻣﻮﺍﺕ
ﻭﻗﺘﻰ ﺗﺸﻴﻴﻊ ﻛﻨﻨﺪﮔﺎﻥ ﻣﻴّﺖ ﺑﻪ ﻗﺒﺮ - ﻳﻌﻨﻰ ﺟﺎﻳﻰ ﻛﻪ ﻣﺤﻞّ ﺧﻮﺍﺑﻴﺪﻥ ﻭ ﺩﺭﺍﺯ ﻛﺸﻴﺪﻥ ﻣﻴّﺖ ﺑﺮ ﺧﺎﻙ , ﻭ ﻣﺠﺎﻭﺭﺕ ﺑﺎ ﺍﻫﻞ ﻗﺒﻮﺭ ﺑﻪ ﺟﺎﻯ ﻣﺠﺎﻭﺭﺕ ﺑﺎ ﻣﺮﺩﻡ , ﻭ ﻣﻨﺰﻟﻰ ﻛﻪ ﺧﻮﻳﺸﺎﻥ ﻭ ﺑﺮﺍﺩﺭﺍﻥ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺭﺍ ﺗﻨﻬﺎ ﮔﺬﺍﺷﺘﻪ ﻭ ﻣﻰ ﺭﻭﻧﺪ, ﻭ ﻳﺎﻭﺭﺍﻥ ﻭ ﻫﻤﺴﺎﻳﮕﺎﻥ ﻳﺎﺭﻯ ﻧﻤﻰ ﻛﻨﻨﺪ, ﻭ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺩﺭ ﺁﻧﺠﺎ ﺗﻚ ﻭ ﺗﻨﻬﺎ, ﻭ ﺩﺭ ﺣﺎﻟﺘﻰ ﻛﻪ ﻫﻤﮕﺎﻥ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺭﺍﻧﺪﻩ ﻭ ﺩﻭﺭ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ, ﺍﻗﺎﻣﺖ ﻣﻰ ﻛﻨﺪ - ﺭﺳﻴﺪﻧﺪ,
1 - ﺟﻨﺎﺯﻩ ﻣﻴّﺖ ﺭﺍ ﺍﮔﺮ ﻣﺮﺩ ﺑﺎﺷﺪ ﺍﺯ ﭘﺎﻳﻴﻦ ﻗﺒﺮ ﻭﺍﺭﺩ ﻗﺒﺮ ﻣﻰ ﻛﻨﻨﺪ.
2 - ﭘﻴﺶ ﺍﺯ ﮔﺬﺍﺷﺘﻦ ﺩﺭ ﻗﺒﺮ ﺳﻪ ﺑﺎﺭ ﺟﻨﺎﺯﻩ ﺭﺍ ﺗﺎ ﻟﺒﻪ ﻗﺒﺮ ﻧﺰﺩﻳﻚ ﻣﻰ ﻛﻨﻨﺪ ﻭ ﺑﻌﺪ ﻭﺍﺭﺩ ﻗﺒﺮ ﻣﻰ ﻛﻨﻨﺪ؛ ﺯﻳﺮﺍ ﺭﻭﺍﻳﺖ ﺷﺪﻩ ﻛﻪ ﺭﻭﺡ ﻣﻴّﺖ ﺑﺎ ﺍﻳﻦ ﻛﺎﺭ ﺑﺮﺍﻯ ﺳﺆ ﺍﻝ ﻗﺒﺮ ﻭ ﺍﻣﻮﺭ ﻫﻮﻟﻨﺎﻛﻰ ﻛﻪ ﺭﻭﺑﺮﻭ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺷﺪ, ﺁﻣﺎﺩﮔﻰ ﭘﻴﺪﺍ ﻣﻰ ﻛﻨﺪ.
3 - ﻭ ﺍﮔﺮ ﺟﻨﺎﺯﻩ , ﺯﻥ ﺑﺎﺷﺪ, ﺩﺭ ﺳﻤﺖ ﻗﺒﻠﻪ ﺑﺮ ﺟﻠﻮ ﻗﺒﺮ ﻗﺮﺍﺭ ﻣﻰ ﺩﻫﻨﺪ.
4 ﻭ 5 - ﺳﭙﺲ ﻭﻟﻰّ ﻣﻴّﺖ ﻳﺎ ﻛﺴﻰ ﻛﻪ ﻭﻟﻰّ ﺑﻪ ﻭﻯ ﺩﺳﺘﻮﺭ ﻣﻰ ﺩﻫﺪ, ﺩﺭ ﺣﺎﻟﻰ ﻛﻪ ﭘﺎ ﻭ ﺳﺮﺑﺮﻫﻨﻪ ﺍﺳﺖ ﺍﺯ ﺟﺎﻯِ ﭘﺎﻫﺎﻯ ﻣﻴّﺖ ﺩﺭ ﻗﺒﺮ, ﻭﺍﺭﺩ ﺁﻥ ﻣﻰ ﺷﻮﺩ.
6 - ﻣﻴّﺖ ﺭﺍ - ﺍﺑﺘﺪﺍ ﺳﺮ ﻣﻴّﺖ ﺭﺍ - ﺑﺎ ﺗﻌﻈﻴﻢ ﻭ ﺍﺣﺘﺮﺍﻡ ﻣﻰ ﮔﻴﺮﺩ, ﻭ ﺑﻪ ﻳﺎﺩ ﻣﻰ ﺁﻭﺭﺩ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺑﺮﺍﺑﺮ ﺩﻳﺪ ﻭ ﺁﮔﺎﻫﻰ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ - ﺟﻞّ ﺟﻼﻟﻪ - ﺍﺳﺖ ﻭ ﺍﻳﻨﻜﻪ ﺍﻭ ﻭﻛﻴﻞ ﻣﻴّﺖ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺟﺎﻳﮕﺎﻩ ﺍﺳﺖ .
7 - ﻫﻨﮕﺎﻡ ﻓﺮﻭ ﺑﺮﺩﻥ ﻣﻴّﺖ ﺩﺭ ﻗﺒﺮ ﻣﻰ ﮔﻮﻳﺪ:
ﺍﺀﻟﻠّﻬُﻢَّ, ﺍﺟْﻌَﻠْﻬﺎ ﺭَﻭْﺿَﺔ ﻣِﻦْ ﺭِﻳﺎﺽِ ﺍﻟْﺠَﻦَّﺔِ, ﻭَﻻﺗَﺠْﻌَﻠْﻬﺎ ﺣُﻔْﺮَﺓ ﻣِﻦْ ﺣُﻔَﺮِﺍﻟﻨّﺎﺭِ.
- ﺧﺪﺍﻭﻧﺪﺍ! ﺍﻳﻦ [ﻗﺒﺮ] ﺭﺍ ﺑﻮﺳﺘﺎﻧﻰ ﺍﺯ ﺑﻮﺳﺘﺎﻧﻬﺎﻯ ﺑﻬﺸﺖ ﻗﺮﺍﺭ ﺑﺪﻩ , ﻭ ﺁﻥ ﺭﺍ ﮔﻮﺩﺍﻝ ﻭ ﭼﺎﻟﻪ ﺍﻯ ﺍﺯ ﭼﺎﻟﻪ ﻫﺎﻯ ﺁﺗﺶ [ﺟﻬﻨّﻢ ] ﻣﮕﺮﺩﺍﻥ .
8 - ﻭ ﻧﻴﺰ ﻣﻰ ﮔﻮﻳﺪ:
ﺑِﺴْﻢِ ﺍﻟﻠّﻪِ, ﻭَﺑِﺎﻟﻠّﻪِ, ﻭَﻓﻰ ﺳَﺒﻴﻞِ ﺍﻟﻠّﻪِ, ﻭَ ﻋَﻠﻰ ﻣِﻞَّﺔِ ﺭَﺳُﻮﻝِ ﺍﻟﻠّﻪِ(ﺹ ). ﺍﺀَﻟﻠّﻬُﻢَّ, ﺇِﻳﻤﺎﻧﺎ ﺑِﻚَ, ﻭَﺗَﺼْﺪﻳﻘﺎ ﺑِﻜِﺘﺎﺑِﻚَ, ﻫﺬﺍ ﻣﺎ ﻭَﻋَﺪَ ﺍﻟﻠّﻪُ ﻭَﺭَﺳُﻮﻟُﻪُ, ﻭَ ﺻَﺪَﻕَ ﺍﻟﻠّﻪُ ﻭَ ﺭَﺳُﻮﻟُﻪُ. ﺍﺀَﻟﻞَّﻬُﻢَّ, ﺯِﺩﻧﺎ ﺇِﻳﻤﺎﻧﺎ ﻭَ ﺗَﺴْﻠﻴﻤﺎ.
- ﺑﻪ ﻧﺎﻡ ﺧﺪﺍ, ﻭ ﺑﻪ [ﻭﺳﻴﻠﻪ ] ﺧﺪﺍ, ﻭ ﺩﺭ ﺭﺍﻩ ﺧﺪﺍ, ﻭ ﺑﺮ ﺁﻳﻴﻦ ﺭﺳﻮﻝ ﺧﺪﺍ(ﺹ ), ﺧﺪﺍﻳﺎ, [ﺍﻳﻦ ﻛﺎﺭ ﺭﺍ] ﺍﺯ ﺭﻭﻯ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﺑﻪ ﺗﻮ, ﻭ ﺗﺼﺪﻳﻖ ﻛﺘﺎﺑﺖ [ﺍﻧﺠﺎﻡ ﻣﻰ ﺩﻫﻢ ], ﺍﻳﻦ ﺑﻮﺩ ﺁﻧﭽﻪ ﻛﻪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻭ ﺭﺳﻮﻟﺶ ﻭﻋﺪﻩ ﺩﺍﺩﻩ ﺑﻮﺩﻧﺪ, ﻭ ﺧﺪﺍ ﻭ ﺭﺳﻮﻟﺶ ﺭﺍﺳﺖ ﮔﻔﺘﻨﺪ. ﺧﺪﺍﻭﻧﺪﺍ, ﺑﺮ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﻭ ﺗﺴﻠﻴﻢ ﻣﺎ ﺑﻴﺎﻓﺰﺍﻯ .
9 - ﺳﭙﺲ ﻣﻴّﺖ ﺭﺍ ﺑﺎ ﺣﺎﻟﺖ ﺗﺴﻠﻴﻢ ﻣﻴّﺖ ﺭﺍ ﺑﻪ ﭘﻴﺸﮕﺎﻩ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ - ﺟﻞّ ﺟﻼﻟﻪ - ﺳﭙﺮﺩﻩ ﻭ ﻧﺰﺩ ﺍﻭ ﺑﻪ ﻭﺩﻳﻌﻪ ﻣﻰ ﮔﺬﺍﺭﺩ ﻭ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺣﺎﻟﺖ ﻫﺮ ﭼﻪ ﻛﻪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ - ﺟﻞّ ﺟﻼﻟﻪ - ﺑﺮ ﻗﻠﺐ ﻭ ﻛﻼﻣﺶ ﺟﺎﺭﻯ ﺳﺎﺧﺖ , ﻣﻰ ﮔﻮﻳﺪ.
10 - ﺳﭙﺲ ﻣﻴّﺖ ﺭﺍ ﺑﺮ ﺳﻤﺖ ﺭﺍﺳﺖ ﺑﺪﻥ ﻭ ﺭﻭﺑﻪ ﻗﺒﻠﻪ ﻣﻰ ﺧﻮﺍﺑﺎﻧﺪ.
11 - ﺑﻨﺪﻫﺎﻯ ﻛﻔﻦ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺳﻤﺖ ﺳﺮ ﻭ ﭘﺎﻫﺎ ﻣﻰ ﮔﺸﺎﻳﺪ.
12 - ﻭ ﮔﻮﻧﻪ ﻣﻴّﺖ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺭﻭﻯ ﺧﺎﻛﺴﺎﺭﻯ ﻭ ﺫﻟّﺖ ﻭ ﺑﺮﺍﻯ ﺟﻠﺐ ﺭﺣﻤﺖ ﻭ ﻋﻄﻮﻓﺖ ﻣﻮﻻﻳﺶ ﻛﻪ ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭ ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭﺍﻥ ﺍﺳﺖ , ﺭﻭﻯ ﺧﺎﻙ ﻣﻰ ﻧﻬﺪ.
13 - ﻣﻘﺪﺍﺭﻯ ﺍﺯ ﺗﺮﺑﺖ ﺍﻣﺎﻡ ﺣﺴﻴﻦ (ﻉ ) ﺭﺍ ﻫﻤﺮﺍﻩ ﺍﻭ ﻗﺮﺍﺭ ﻣﻰ ﺩﻫﺪ, ﺯﻳﺮﺍ ﺩﺭ ﺭﻭﺍﻳﺖ ﺁﻣﺪﻩ ﻛﻪ ﺁﻥ ﻣﺎﻳﻪ ﺍﻳﻤﻨﻰ ﺍﺯ ﻋﺬﺍﺏ ﺍﺳﺖ , ﻭ ﭼﻮﻥ ﺍﻳﻦ ﻣﻨﺰﻝ , ﻣﻨﺰﻝ ﻫﻮﻟﻨﺎﻛﻰ ﺍﺳﺖ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﻧﻴﺎﺯ ﺩﺍﺭﺩ ﻛﻪ ﺗﺎ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﺍﻣﻜﺎﻥ ﺑﺮﺍﻯ ﺭﻫﺎﻳﻰ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺗﻮﺳّﻞ ﺟﺴﺘﻪ ﻭ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺳﻼﻣﺖ ﺑﺪﺍﺭﺩ.
14 - ﺩﺭ ﺣﺪﻳﺚ ﺁﻣﺪﻩ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﺍﻛﺮﻡ (ﺹ ) ﻓﺮﻣﻮﺩ: ﻧﺨﺴﺘﻴﻦ ﻣﮋﺩﻩ ﺍﻯ ﻛﻪ ﺑﻪ ﻣﺆﻣﻦ ﺩﺍﺩﻩ ﻣﻰ ﺷﻮﺩ, ﺍﻳﻦ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺑﻪ ﺍﻭ ﮔﻔﺘﻪ ﻣﻰ ﺷﻮﺩ: ﺧﻮﺵ ‍ ﺁﻣﺪﻯ , ﺑﺮﺍﺳﺘﻰ ﻛﻪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺗﻤﺎﻡ ﺗﺸﻴﻴﻊ ﻛﻨﻨﺪﮔﺎﻥ ﺗﻮ ﺭﺍ ﺁﻣﺮﺯﻳﺪ, ﻭ ﺩﻋﺎﻯ ﺗﻤﺎﻡ ﺍﺳﺘﻐﻔﺎﺭ ﻛﻨﻨﺪﮔﺎﻥ ﺑﺮﺍﻯ ﺗﻮ ﺭﺍ ﺍﺳﺘﺠﺎﺑﺖ ﻓﺮﻣﻮﺩ, ﻭ ﮔﻮﺍﻫﻰ ﺗﻤﺎﻡ ﻛﺴﺎﻧﻰ ﺭﺍ ﻛﻪ ﺑﻪ ﻧﻔﻊ ﺗﻮ ﺷﻬﺎﺩﺕ ﺩﺍﺩﻧﺪ, ﻗﺒﻮﻝ ﻓﺮﻣﻮﺩ.
15 - ﺳﭙﺲ ﺍﻣﻮﺭﻯ ﺭﺍ ﻛﻪ ﻣﻴّﺖ ﺩﺭ ﺣﺎﻝ ﺣﻴﺎﺗﺶ ﺑﺪﺍﻥ ﻣﻌﺘﻘﺪ ﺑﻮﺩ (ﺍﺯ ﺁﻥ ﺟﻤﻠﻪ ﺷﻬﺎﺩﺕ ﺑﻪ ﻳﮕﺎﻧﮕﻰ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ - ﺟﻞّ ﺟﻼﻟﻪ - ﻭ ﺭﺳﺎﻟﺖ ﺭﺳﻮﻝ ﺧﺪﺍ - (ﺹ ) - ﻭ ﺍﻣﺎﻣﺖ ﻭ ﺑﺰﺭﮔﻮﺍﺭﻯ [ﻭﻳﺎ: ﺧﻼﻓﺖ ﻭ ﺟﺎﻧﺸﻴﻨﻰ ] ﺍﺋﻤّﻪ ﺍﻫﻞ ﺑﻴﺖِ ﺭﺳﻮﻝ ﺧﺪﺍ (ﺹ ) ﺭﺍ ﺑﻪ ﺍﻭ ﺗﻠﻘﻴﻦ ﻣﻰ ﻛﻨﺪ,
16 - ﺑﺎﻳﺪ ﺗﻠﻘﻴﻦ ﺑﻪ ﻭﺳﻴﻠﻪ ﻛﺴﻰ ﻛﻪ ﺍﺯ ﺍﻫﻞ ﻳﻘﻴﻦ ﺍﺳﺖ , ﻭ ﻧﻴﺰ ﺑﻪ ﻧﻴّﺖِ ﺍﻳﻨﻜﻪ ﺟﻮﺍﺏ ﺩﻭ ﻓﺮﺷﺘﻪ ﭘﺮﺳﺶ ﻛﻨﻨﺪﻩ ﺩﺭ ﻗﺒﺮ ﺍﺳﺖ ﺻﻮﺭﺕ ﺑﮕﻴﺮﺩ, ﺗﺎ ﺍﻳﻨﻜﻪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ - ﺟﻞّ ﺟﻼﻟﻪ - ﺑﻪ ﺭﺣﻤﺖ ﺧﻮﻳﺶ ﺑﻪ ﻭﺍﺳﻄﻪ ﻫﻤﻴﻦ ﺗﻠﻘﻴﻦ , ﻣﻴّﺖ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺳﺆ ﺍﻝ ﻣﻨﻜﺮ ﻭ ﻧﻜﻴﺮ ﻛﻔﺎﻳﺖ ﻓﺮﻣﻮﺩﻩ ﻭ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺧﺸﻨﻮﺩ ﻭ ﭼﺸﻢ ﺭﻭﺷﻦ ﮔﺮﺩﺍﻧﺪ.
17 - ﺳﭙﺲ ﺧﺸﺖ ﺭﻭﻯ ﻗﺒﺮ ﭼﻴﺪﻩ ﻭ ﻣﻰ ﮔﻮﻳﺪ:
ﺍﺀَﻟّﻠﻬُﻢَّ, ﺻِﻞْ ﻭَﺣْﺪَﺗَﻪُ, ﻭَ ﺁﻧِﺲْ ﻭَﺣْﺸَﺘَﻪُ, ﻭَ ﺍﺭْﺣَﻢْ ﻏُﺮْﺑَﺘَﻪُ, ﻭَ ﺍﺀَﺳْﻜِﻦْ ﺇِﻟَﻴْﻪِ ﻣِﻦْ ﺭَﺣْﻤَﺘِﻚَ ﺭَﺣْﻤَﺔ ﻳَﺴْﺘَﻐْﻨﻰ ﺑِﻬﺎ ﻋَﻦْ ﺭَﺣْﻤَﺔِ ﻣَﻦْ ﺳِﻮﺍﻙَ, ﻭَﺍﺣْﺸُﺮْﻩُ ﻣَﻊَ ﻣَﻦْ ﻛﺎﻥَ ﻳَﺘَﻮَﻻّﻩُ.
- ﺧﺪﺍﻭﻧﺪﺍ, ﺑﺎ ﺍﻭ ﺍﺭﺗﺒﺎﻁ ﺑﺮﻗﺮﺍﺭ ﻛﻦ ﻭ ﺍﺯ ﺗﻨﻬﺎﻳﻰ ﻧﺠﺎﺗﺶ ﺑﺪﻩ , ﻭ ﻣﻮﻧﺲ ‍ ﻭﺣﺸﺖ ﻭ ﺍﺣﺴﺎﺱِ ﺗﻨﻬﺎﻳﻰ ﺍﺵ ﺑﺎﺵ , ﻭ ﺑﺮ ﻏﺮﺑﺖ ﺍﻭ ﺭﺣﻢ ﺁﺭ, ﻭ ﺍﺯ ﺭﺣﻤﺖ ﺧﻮﻳﺶ ﭼﻨﺎﻥ ﺭﺣﻤﺘﻰ ﺑﻪ ﺳﻮﻯ ﺍﻭ ﮔﺴﻴﻞ ﺑﺪﺍﺭ, ﻛﻪ ﺍﺯ ﺭﺣﻤﺖ ﻏﻴﺮ ﺗﻮ ﺑﻰ ﻧﻴﺎﺯ ﮔﺮﺩﺩ, ﻭ ﺑﺎ ﻛﺴﺎﻧﻰ ﻛﻪ ﺩﻭﺳﺘﺸﺎﻥ ﻣﻰ ﺩﺍﺷﺖ ﻣﺤﺸﻮﺭ ﻓﺮﻣﺎ.
18 - ﻭﻗﺘﻰ ﭼﻴﺪﻥ ﺧﺸﺖ ﺑﺮ ﻗﺒﺮ ﺭﺍ ﺑﻪ ﭘﺎﻳﺎﻥ ﺑﺮﺩ, ﺍﺯ ﺳﻤﺖ ﭘﺎﻫﺎﻯ ﻣﻴّﺖ ﺍﺯ ﻗﺒﺮ ﺧﺎﺭﺝ ﻣﻰ ﺷﻮﺩ.
19 - ﺧﺎﻙ ﺭﻭﻯ ﻗﺒﺮ ﻣﻰ ﺭﻳﺰﺩ, ﻭ ﻧﻴﺰ ﺗﻤﺎﻡ ﻛﺴﺎﻧﻰ ﻛﻪ ﺣﻀﻮﺭ ﺩﺍﺭﻧﺪ ﺑﺎ ﻛﻒ ﺩﺳﺖ , ﺧﺎﻙ ﺑﺮ ﺭﻭﻯ ﻗﺒﺮ ﻣﻰ ﺭﻳﺰﻧﺪ, ﻣﮕﺮ ﻛﺴﺎﻧﻰ ﻛﻪ ﻧﺴﺒﺘﻰ ﺑﺎ ﻣﻴّﺖ ﺩﺍﺭﻧﺪ.
20 - ﺣﺎﻝ ﺭﻳﺨﺘﻦ ﺧﺎﻙ ﻣﻰ ﮔﻮﻳﻨﺪ:
ﺍِ ﻧّﺎ ﻟِﻠّﻪِ, ﻭَ ﺇِﻧّﺎ ﺇِﻟَﻴْﻪِ ﺭﺍﺟِﻌُﻮﻥَ, ﻫﺬﺍ ﻣﺎ ﻭَﻋَﺪَﺍﻟﻠّﻪُ, ﻭَ ﺻَﺪَﻕَ [ﺍﻟْﻤُﺮْﺳَﻠُﻮﻥَ], ﺍﺀَﻟّﻠﻬُﻢَّ, ﺯِﺩْﻧﺎ ﺇِﻳﻤﺎﻧﺎ ﻭَ ﺗَﺴْﻠﻴﻤﺎ.
- ﻫﻤﺎﻧﺎ ﻣﺎ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺧﺪﺍﻳﻴﻢ , ﻭ ﺗﻨﻬﺎ ﺑﻪ ﺳﻮﻯ ﺍﻭ ﺑﺎﺯ ﻣﻰ ﮔﺮﺩﻳﻢ , ﺍﻳﻦ ﺑﻮﺩ ﺁﻧﭽﻪ ﻛﻪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺑﻪ ﻣﺎ ﻭﻋﺪﻩ ﺩﺍﺩﻩ ﺑﻮﺩ, ﻭ [ﻓﺮﺳﺘﺎﺩﮔﺎﻥ ﺧﺪﺍ] ﺭﺍﺳﺖ ﮔﻔﺘﻨﺪ, ﺧﺪﺍﻳﺎ, ﺑﺮ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﻭ ﺗﺴﻠﻴﻢ ﻣﺎ ﺑﻴﺎﻓﺰﺍﻯ .
21 - ﻗﺒﺮ ﺭﺍ ﺑﺎ ﺧﺎﻙ ﭘُﺮ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﻭ ﺑﻪ ﺍﻧﺪﺍﺯﻩ ﭼﻬﺎﺭ ﺍﻧﮕﺸﺖ ﺍﺯ ﺯﻣﻴﻦ ﺑﻠﻨﺪ ﻣﻰ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ.
22 - ﻗﺒﺮ ﺭﺍ ﻣﺴﻄّﺢ ﺩﺭﺳﺖ ﻣﻰ ﻛﻨﻨﺪ.
23 - ﺭﻭﻯ ﻗﺒﺮ ﺁﺏ ﻣﻰ ﭘﺎﺷﻨﺪ.
24 - ﭘﺎﺷﻴﺪﻥ ﺁﺏ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺳﻤﺖ ﺳﺮ ﻗﺒﺮ ﺷﺮﻭﻉ ﻣﻰ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ, ﻭ ﺳﭙﺲ ﭼﻬﺎﺭ ﺳﻮﻯ ﻗﺒﺮ ﺭﺍ ﺩﻭﺭ ﻣﻰ ﺯﻧﻨﺪ ﺗﺎ ﺍﻳﻨﻜﻪ ﺑﺎﺯ ﺑﻪ ﺳﺮ ﻗﺒﺮ ﺑﺮﮔﺮﺩﻧﺪ. ﻭ ﺍﮔﺮ ﭼﻴﺰﻯ ﺍﺯ ﺁﺏ ﺍﺿﺎﻓﻪ ﻣﺎﻧﺪ, ﺑﺮ ﻭﺳﻂ ﻗﺒﺮ ﻣﻰ ﺭﻳﺰﻧﺪ.
ﻧﻤﺎﺯﻯ ﻛﻪ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺩﻓﻦ ﻣﻴّﺖ ﺩﺭ ﻛﻨﺎﺭ ﻗﺒﺮ ﺧﻮﺍﻧﺪﻩ ﻣﻰ ﺷﻮﺩ
ﺍﻳﻦ ﻧﻤﺎﺯ ﺿﺮﺭ ﻭ ﺁﺳﻴﺐ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻣﻴّﺖ ﺩﻭﺭ, ﻭ ﺩﺭ ﻧﻴﻜﻰ ﺑﻪ ﺍﻭ ﻣﺤﺴﻮﺏ ﻣﻰ ﺷﻮﺩ. ﺍﺯ ﺍﻣﻴﺮﺍﻟﻤﺆﻣﻨﻴﻦ (ﻉ ) ﺭﻭﺍﻳﺖ ﺷﺪﻩ ﻛﻪ ﺭﺳﻮﻝ ﺧﺪﺍ(ﺹ ) ﻓﺮﻣﻮﺩ: ﻭﻗﺘﻰ ﻣﻴﺖ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺩﻓﻦ ﻧﻤﻮﺩﻳﺪ ﻭ ﺍﺯ ﺧﺎﻛﺴﭙﺎﺭﻯ ﺍﺵ ﻓﺎﺭﻍ ﺷﺪﻳﺪ, ﻭﺍﺭﺙ ﻳﺎ ﺧﻮﻳﺸﺎﻭﻧﺪ ﻳﺎ ﺩﻭﺳﺖ ﺍﻭ ﺩﺭ ﻛﻨﺎﺭ ﻗﺒﺮ ﺍﻳﺴﺘﺎﺩﻩ ﻭ ﺩﻭ ﺭﻛﻌﺖ ﻧﻤﺎﺯ ﺑﺨﻮﺍﻧﺪ, ﺩﺭ ﺭﻛﻌﺖ ﺍﻭّﻝ ﻳﻚ ﺑﺎﺭ ﺳﻮﺭﻩ ﻓﺎﺗﺤﻪ ﻭ ﺩﻭ ﺳﻮﺭﻩ ﻗُﻞْ ﺍﺀَﻋُﻮﺫُ ﺑِﺮَﺏِّ ﺍﻟْﻔَﻠَﻖ , ﻭﺳﻮﺭﻩ ﻗُﻞْ ﺍﺀَﻋُﻮﺫُ ﺑِﺮَﺏِّ ﺍﻟﻨّﺎﺱ . ﻣﻌﻮﺫّﺗﻴﻦ… ﻛﻴﻔﻴّﺖ ﺭﻛﻌﺖ ﺩﻭّﻡ ﺑﻪ ﺍﻳﻦ ﺻﻮﺭﺕ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺳﻮﺭﻩ ﺣﻤﺪ ﻭ ﺍﮔﺮ ﺧﻮﺍﺳﺖ ﺳﻮﺭﻩ ﻗُﻞْ ﻫُﻮَﺍﻟﻠّﻪُ ﺍﺀَﺣَﺪ, ﻭ ﺳﻮﺭﻩ ﺇِﻧّﺎ ﺍﺀَﻧْﺰَﻟْﻨﺎﻩ ﺭﺍ ﺑﺨﻮﺍﻧﺪ, ﻛﻪ ﺍﻳﻦ ﺩﻭ ﺳﻮﺭﻩ ﺍﺯ ﺳﻮﺭﻩ ﻫﺎﻯ ﻣﻬﻤّﻰ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﻛﻪ ﺩﺭ ﻧﻤﺎﺯﻫﺎﻯ ﻧﺎﻓﻠﻪ ﺧﻮﺍﻧﺪﻩ ﻣﻰ ﺷﻮﻧﺪ, ﻭ ﺑﻌﺪ ﺭﻛﻮﻉ ﻭ ﺳﺠﺪﻩ ﺑﺠﺎ ﺁﻭﺭﺩﻩ ﻭ ﺩﺭ ﺳﺠﺪﻩ ﺍﺵ ﻣﻰ ﮔﻮﻳﺪ:
ﺳُﺒْﺤﺎﻥَ ﻣَﻦْ ﺗَﻌَﺰَّﺯَ ﺑِﺎﻟْﻘُﺪْﺭَﺓِ, ﻭَ ﻗَﻬَﺮَ ﻋِﺒﺎﺩَﻩُ ﺑِﺎﻟْﻤَﻮْﺕِ.
- ﭘﺎﻙ ﻭ ﻣﻨﺰّﻩ ﺍﺳﺖ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪﻯ ﻛﻪ ﺑﻪ ﻗﺪﺭﺕ ﺧﻮﻳﺶ , ﻋﺰﻳﺰ ﻭ ﺳﺮﺑﻠﻨﺪ, ﻭ ﺑﺎ ﻣﺮﮒ ﺑﺮ ﺑﻨﺪﮔﺎﻥ ﭼﻴﺮﻩ ﻭ ﺳﻠﻄﻪ ﺩﺍﺭﺩ.
ﺳﭙﺲ ﺳﻼﻡ ﻧﻤﺎﺯ ﺭﺍ ﮔﻔﺘﻪ ﻭ ﺭﻭ ﺑﻪ ﻗﺒﺮ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﻭ ﻣﻰ ﮔﻮﻳﺪ: ﺍﻯ ﻓﻼﻧﻰ ﭘﺴﺮ ﻓﻼﻧﻰ , ﺍﻳﻦ ﻧﻤﺎﺯ ﺑﺮﺍﻯ ﺗﻮ ﻭ ﻳﺎﺭﺍﻧﺖ ﺑﺎﺷﺪ.
ﻣﺴﻠّﻤﺎ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ, ﻋﺬﺍﺏ ﻭ ﺗﻨﮕﻰ ﻭ ﻓﺸﺎﺭ ﻗﺒﺮ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺍﻭ ﺑﺮﻃﺮﻑ ﻣﻰ ﻛﻨﺪ, ﻭ ﺍﮔﺮ ﺍﺯ ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭﺵ ﺑﺨﻮﺍﻫﺪ ﻛﻪ ﻣﺮﺩﺍﻥ ﻭ ﺯﻧﺎﻥ ﻣﺆﻣﻦ ﻭ ﻣﺴﻠﻤﺎﻥ , ﺍﻋﻢّ ﺍﺯ ﺯﻧﺪﻩ ﻭ ﻣﺮﺩﻩ ﺁﻧﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﻴﺂﻣﺮﺯﺩ, ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺩﻋﺎﻯ ﻭﻯ ﺭﺍ ﺩﺭﺑﺎﺭﻩ ﺁﻧﺎﻥ ﻣﺴﺘﺠﺎﺏ ﻣﻰ ﻓﺮﻣﺎﻳﺪ.
ﻭ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻣﺘﻌﺎﻝ ﺑﻪ ﺩﻭﺳﺖ ﺍﻭ ﻣﻰ ﻓﺮﻣﺎﻳﺪ: ﺍﻯ ﻓﻼﻧﻰ ﭘﺴﺮ ﻓﻼﻧﻰ , ﭼﺸﻢ ﺭﻭﺷﻦ ﺑﺎﺵ , ﻛﻪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ - ﻋﺰّﻭﺟﻞّ - ﺗﻮ ﺭﺍ ﺁﻣﺮﺯﻳﺪ. ﻭ ﺑﻪ ﺧﻮﺩ ﻧﻤﺎﺯ ﮔﺰﺍﺭ ﻧﻴﺰ ﺩﺭ ﺑﺮﺍﺑﺮ ﻫﺮ ﺣﺮﻑ , ﻫﺰﺍﺭ ﻛﺎﺭ ﻧﻴﻚ ﻋﻄﺎ ﻣﻰ ﺷﻮﺩ, ﻭ ﻫﺰﺍﺭ ﮔﻨﺎﻩ ﺍﻭ ﻣﺤﻮ ﻣﻰ ﺷﻮﺩ. ﭘﺲ ‍ ﻭﻗﺘﻰ ﺭﻭﺯ ﻗﻴﺎﻣﺖ ﻓﺮﺍ ﺭﺳﻴﺪ, ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻣﺘﻌﺎﻝ ﻳﻚ ﺻﻒ ﺍﺯ ﻓﺮﺷﺘﮕﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﺮﻣﻰ ﺍﻧﮕﻴﺰﺍﻧﺪ ﻛﻪ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺗﺎ ﺩَﺭِ ﺑﻬﺸﺖ ﺗﺸﻴﻴﻊ ﻭ ﺑﺪﺭﻗﻪ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ, ﻭ ﻫﻨﮕﺎﻣﻰ ﻛﻪ ﺩﺍﺧﻞ ﺑﻬﺸﺖ ﺷﺪ, ﻫﻔﺘﺎﺩ ﻫﺰﺍﺭ ﻓﺮﺷﺘﻪ ﺑﻪ ﺍﺳﺘﻘﺒﺎﻝ ﺍﻭ ﻣﻰ ﺁﻳﻨﺪ, ﻛﻪ ﺑﺎ ﻫﺮ ﻳﻚ ﻃﺒﻘﻰ ﺍﺯ ﻧﻮﺭ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺑﺎ ﺩﺳﺘﻤﺎﻟﻰ ﺍﺯ ﺍِﺳْﺘَﺒْﺮَﻕ (94) ﭘﻮﺷﻴﺪﻩ ﺷﺪﻩ , ﻭ ﺩﺭ ﺩﺳﺖ ﻫﺮ ﻛﺪﺍﻡ ﻛﻮﺯﻩ ﺍﻯ ﺍﺯ ﻧﻮﺭ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺁﺏ ﺳَﻠْﺴَﺒﻴﻞ ﺍﺳﺖ . ﭘﺲ ﻭﻯ ﺍﺯ ﺁﻥ ﻃﺒﻖ ﺧﻮﺭﺩﻩ ﻭ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺁﺏ ﻣﻰ ﺁﺷﺎﻣﺪ, ﻭ ﺧﺸﻨﻮﺩﻯ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺑﺰﺭﮔﺘﺮ ﺍﺳﺖ .
ﺷﺎﻳﺪ ﺑﺮﺧﻰ ﺑﻪ ﻣﺤﺾ ﺍﻃّﻼﻉ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﻧﻤﺎﺯ ﺑﮕﻮﻳﻨﺪ: ﺗﺎ ﻛﻨﻮﻥ ﺩﻳﺪﻩ ﻧﺸﺪﻩ ﻛﻪ ﻛﺴﻰ ﺩﺭ ﻧﺰﺩ ﻣﻴّﺖ ﺧﻮﺩ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﻭﻓﺎﺕ ﺍﻭ ﺍﻳﻦ ﻧﻤﺎﺯ ﺭﺍ ﺧﻮﺍﻧﺪﻩ ﺑﺎﺷﺪ.
ﺟﻮﺍﺏ ﺍﻳﻦ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ : ﺍﮔﺮ ﺳﻨﻦ ﺷﺮﺍﻳﻊ ﻭ ﺍﺣﻜﺎﻡ ﻭ ﻣﺴﺘﺤﺒّﺎﺕ ﺍﺳﻼﻡ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻧﻈﺮ ﺁﻭﺭﻯ , ﻣﻰ ﺑﻴﻨﻰ ﻛﻪ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺁﻧﻬﺎ ﺁﺛﺎﺭﺵ ﺍﺯ ﺑﻴﻦ ﺭﻓﺘﻪ ﻭ ﺍﻧﻮﺍﺭﺵ ﺧﺎﻣﻮﺵ ‍ ﮔﺮﺩﻳﺪﻩ ﺍﺳﺖ , ﻭ ﺍﻳﻦ ﻧﻤﺎﺯ ﻧﻴﺰ ﻛﻪ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺁﻥ ﻛﻮﺗﺎﻫﻰ ﻣﻰ ﺷﻮﺩ, ﻧﻤﻮﻧﻪ ﺍﻯ ﺍﺳﺖ ﺍﺯ ﺍﻣﺜﺎﻝ ﺁﻥ ﻛﻪ ﺍﺯ ﺑﻴﻦ ﺭﻓﺘﻪ ﺍﺳﺖ . ﻭ ﻣﺎ ﺩﺭ ﺑﻌﻀﻰ ﺍﺯ ﺗﺼﻨﻴﻔﺎﺕ ﺧﻮﺩ ﺍﺣﺎﺩﻳﺜﻰ ﭼﻨﺪ ﭘﻴﺮﺍﻣﻮﻥ ﺍﻳﻦ ﻣﻄﻠﺐ ﺫﻛﺮ ﻛﺮﺩﻳﻢ ﻛﻪ : ﺍﮔﺮ ﺣﺪﻳﺜﻰ ﺩﺭﺑﺎﺭﻩ ﻋﺒﺎﺩﺗﻰ ﺑﻪ ﻣﻜﻠّﻒ ﺑﺮﺳﺪ ﻭ ﻭﻯ ﺑﺪﺍﻥ ﻋﻤﻞ ﻛﻨﺪ, ﺑﻪ ﺳﻌﺎﺩﺕ ﺁﻥ ﺩﺳﺖ ﻣﻰ ﻳﺎﺑﺪ, ﺍﮔﺮﭼﻪ ﺍﻣﺮ ﺑﻪ ﺁﻥ ﺻﻮﺭﺕ ﻛﻪ ﺑﻪ ﺍﻭ ﺭﺳﻴﺪﻩ ﻧﺒﺎﺷﺪ, ﻭ ﺍﻳﻦ ﺑﺨﺎﻃﺮ ﻛَﺮَﻡ ﻭ ﺑﺰﺭﮔﻮﺍﺭﻯ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ - ﺟﻞّ ﺟﻼﻟﻪ - ﻭ ﻛﺮﺍﻣﺖ ﺭﺳﻮﻝ ﺧﺪﺍ(ﺹ ) ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ, ﻭ ﻣﺎ ﺍﻳﻦ ﻣﻄﻠﺐ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺳﻨﺪ ﺧﻮﺩ ﺍﺯ ﻣﺤﻤّﺪ ﺑﻦ ﻳﻌﻘﻮﺏ ﻭ ﺍﺑﻦ ﺑﺎﺑﻮﻳﻪ ﻧﻘﻞ ﻧﻤﻮﺩﻳﻢ .
ﻭ ﻫﻨﮕﺎﻣﻰ ﻛﻪ ﺍﻳﻦ ﺍﻣﻮﺭ ﭘﺎﻳﺎﻥ ﻳﺎﻓﺖ ﻓﺮﺍﻏﺖ ﭘﻴﺪﺍ ﻛﺮﺩ, ﻫﺮﻛﺲ ﺍﺯ ﺣﺎﺿﺮﺍﻥ ﻛﻪ ﺧﻮﺍﻫﺎﻥ ﻧﺰﺩﻳﻜﻰ ﺟﺴﺘﻦ ﺑﻪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪﮔﺎﺭ ﺭﻭﺯ ﺟﺰﺍﺳﺖ , ﻣﻴّﺖ ﺭﺍ ﺯﻳﺎﺭﺕ ﻣﻰ ﻧﻤﺎﻳﺪ.

ﺩﺭ ﺭﻭﺍﻳﺖ ﺁﻣﺪﻩ ﻛﻪ ﻣﺤﻤّﺪ ﺑﻦ ﻣﺴﻠﻢ ﻣﻰ ﮔﻮﻳﺪ: ﺑﻪ ﺍﻣﺎﻡ ﺻﺎﺩﻕ (ﻉ ) ﻋﺮﺽ ‍ ﻛﺮﺩﻡ ؟ ﺁﻳﺎ ﻣﺮﺩﮔﺎﻥ ﺭﺍ ﺯﻳﺎﺭﺕ ﻛﻨﻴﻢ ؟ ﻓﺮﻣﻮﺩ: ﺑﻠﻪ . ﻋﺮﺽ ﻛﺮﺩﻡ : ﺁﻳﺎ ﻭﻗﺘﻰ ﻣﺎ ﺑﻪ ﺯﻳﺎﺭﺕ ﺁﻧﻬﺎ ﻣﻰ ﺭﻭﻳﻢ ﺻﺪﺍﻯ ﻣﺎ ﺭﺍ ﻣﻰ ﺷﻨﻮﻧﺪ؟ ﻓﺮﻣﻮﺩ: ﺑﻠﻪ , ﺑﻪ ﺧﺪﺍ ﺳﻮﮔﻨﺪ, ﻣﺴﻠّﻤﺎ ﺁﻧﺎﻥ ﺍﺯ ﺁﻣﺪﻥ ﺷﻤﺎ ﺧﺒﺮﺩﺍﺭ ﺷﺪﻩ ﻭ ﺷﺎﺩﻣﺎﻥ ﻣﻰ ﮔﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﺑﺎ ﺷﻤﺎ ﺍُﻧﺲ ‍ ﻣﻰ ﮔﻴﺮﻧﺪ. ﻭﻯ ﻣﻰ ﮔﻮﻳﺪ: ﻋﺮﺽ ﻛﺮﺩﻡ : ﻭﻗﺘﻰ ﺑﻪ ﺯﻳﺎﺭﺕ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺭﻓﺘﻴﻢ ﭼﻪ ﺑﮕﻮﻳﻴﻢ ؟ ﻓﺮﻣﻮﺩ, ﺑﮕﻮ:
ﺍﺀَﻟّﻠﻬُﻢَّ, ﺟﺎﻑِ ﺍﻻَْﺭْﺽَ ﻋَﻦْ ﺟُﻨُﻮﺑِﻬِﻢْ, ﻭَ ﺻﺎﻋِﺪْ ﺇِﻟَﻴْﻚَ ﺍﺀَﺭْﻭﺍﺣَﻬُﻢْ, ﻭَﻟَﻖِّﻬِﻢْ ﻣِﻨْﻚَ ﺭِﺿْﻮﺍﻧﺎ, ﻭَﺍﺀَﺳْﻜِﻦْ ﺇِﻟَﻴْﻬِﻢْ ﻣِﻦْ ﺭَﺣْﻤَﺘِﻚَ ﻣﺎ ﺗَﺼِﻞُ ﺑِﻪِ ﻭَﺣْﺪَﺗَﻬُﻢْ, ﻭَ ﺗُﻮﻧِﺲُ ﺑِﻪِ ﻭَﺣْﺸَﺘَﻬُﻢْ, ﺇِﻥَّﻚَ ﻋَﻠﻰ ﻛُﻞِّ ﺷَﻰْﺀٍ ﻗَﺪﻳﺮٌ.
- ﺧﺪﺍﻭﻧﺪﺍ, ﺯﻣﻴﻦ ﺭﺍ ﺍﺯ ﭘﻬﻠﻮﻫﺎﻳﺸﺎﻥ ﺑﺮ ﻛﻨﺎﺭ ﻓﺮﻣﻮﺩﻩ ﻭ ﺟﺎﻳﮕﺎﻫﺸﺎﻥ ﺭﺍ ﻭﺳﻌﺖ ﺩﻩ , ﻭ ﺍﺭﻭﺍﺡ ﺁﻧﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺳﻮﻯ ﺧﻮﺩ ﺑﺎﻻﺑﺮ, ﻭ ﺧﺸﻨﻮﺩﻳﻰ ﺍﺯ ﺟﺎﻧﺐ ﺧﻮﺩ ﺑﻪ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺍﺭﺯﺍﻧﻰ ﺩﺍﺭ, ﻭ ﺍﺯ ﺭﺣﻤﺖ ﺧﻮﻳﺶ ﭼﻨﺎﻥ ﺭﺣﻤﺘﻰ ﺑﻪ ﺳﻮﻯ ﺁﻧﺎﻥ ﮔﺴﻴﻞ ﺩﺍﺭ ﻛﻪ ﻭ ﺑﺎ ﺍﺭﺗﺒﺎﻁ ﺑﺮ ﻗﺮﺍﺭ ﻛﺮﺩﻥ ﺑﺎ ﺁﻧﺎﻥ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺗﻨﻬﺎﻳﻰ ﻧﺠﺎﺕ ﺩﻩ , ﻭ ﻣُﻮﻧﺲ ‍ ﻭﺣﺸﺖ ﻭ ﺍﺣﺴﺎﺱِ ﺗﻨﻬﺎﻳﻰ ﺷﺎﻥ ﮔﺮﺩﻯ , ﺑﺮﺍﺳﺘﻰ ﻛﻪ ﺗﻮ ﺑﺮ ﻫﺮﭼﻴﺰ ﺗﻮﺍﻧﺎﻳﻰ .
ﺩﺭ ﺭﻭﺍﻳﺖ ﺩﻳﮕﺮ ﺻﻔﻮﺍﻥ ﺑﻦ ﻳﺤﻴﻰ ﻣﻰ ﮔﻮﻳﺪ: ﺑﻪ ﺣﻀﺮﺕ ﺍﺑﻮﺍﻟﺤﺴﻦ ﺍﻣﺎﻡ ﻛﺎﻇﻢ (ﻉ ) ﻋﺮﺽ ﻛﺮﺩﻡ : ﺁﻳﺎ ﻣﻴّﺖ ﺳﻼﻡ ﻛﺴﻰ ﺭﺍ ﻛﻪ ﺑﻪ ﺍﻭ ﺳﻼﻡ ﻣﻰ ﻛﻨﺪ, ﻭ ﺩﻋﺎﻳﻰ ﺭﺍ ﻛﻪ ﺷﺨﺺ ﺩﺭ ﻧﺰﺩ ﻗﺒﺮ ﺍﻭ ﺑﺮﺍﻯ ﻭﻯ ﻣﻰ ﻛﻨﺪ ﻣﻰ ﺷﻨﻮﺩ؟ ﻓﺮﻣﻮﺩ: ﺑﻠﻪ , ﺁﻳﺎ ﻣﺮﺩﮔﺎﻥ ﻛﻔّﺎﺭ ﻣﻰ ﺷﻨﻮﻧﺪ ﻭ ﻣﺆﻣﻨﺎﻥ ﻧﻤﻰ ﺷﻨﻮﻧﺪ؟! (ﺍﻟﺒﺘّﻪ ﻣﺎ ﺍﻳﻦ ﺭﻭﺍﻳﺖ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺻﻮﺭﺕ ﺍﺧﺘﺼﺎﺭ ﻧﻘﻞ ﻧﻤﻮﺩﻳﻢ .)
ﺷﺎﻳﺪ ﻣﻘﺼﻮﺩ ﺍﺯ ﻓﺮﻣﺎﻳﺶ ﺣﻀﺮﺕ (ﻉ ) ﻛﻪ ﻓﺮﻣﻮﺩ: ﻣﺮﺩﮔﺎﻥ ﻛﻔّﺎﺭ ﻣﻰ ﺷﻨﻮﻧﺪ, ﻫﻤﺎﻥ ﻛﺎﻓﺮﺍﻧﻰ ﺑﺎﺷﺪ ﻛﻪ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﺍﻛﺮﻡ (ﺹ ) ﭘﺲ ﺍﺯ ﻛﺸﺘﻦ ﻭ ﺑﻪ ﭼﺎﻩ ﺍﻧﺪﺍﺧﺘﻦ ﺁﻧﺎﻥ ﺩﺭ ﺟﻨﮓ ﺑﺪﺭ ﺑﻪ ﺁﻧﻬﺎ ﺧﻄﺎﺏ ﻧﻤﻮﺩ ﻛﻪ : ﻭﺍﻗﻌﺎ ﺁﻧﭽﻪ ﺭﺍ ﻛﻪ ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭﻡ ﺑﻪ ﻣﻦ ﻭﻋﺪﻩ ﺩﺍﺩﻩ ﺑﻮﺩ, ﺑﻪ ﺻﻮﺭﺕ ﺣﻖّ ﻭ ﺭﺍﺳﺖ ﻳﺎﻓﺘﻢ .
ﺑﻌﺪ ﻓﺮﻣﻮﺩ: ﺑﺮﺍﺳﺘﻰ ﻛﻪ ﺁﻧﺎﻥ ﻣﻰ ﺷﻨﻮﻧﺪ, ﻫﻤﺎﻥ ﮔﻮﻧﻪ ﻛﻪ ﺷﻤﺎ ﻣﻰ ﺷﻨﻮﻳﺪ.
ﻭ ﺩﺭﺑﺎﺭﻩ ﺯﻳﺎﺭﺕ ﺍﻣﻮﺍﺕ , ﺭﻭﺍﻳﺎﺕ ﻓﺮﺍﻭﺍﻧﻰ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﻣﺎ ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻛﺘﺎﺏ ﺍﻟﻤﺰﺍﺭ ﺍﻟﻜﺒﻴﺮ ﺫﻛﺮ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﺍﻳﻢ.
ﺍﺯ ﺟﻤﻠﻪ ﻣﺴﺘﺤﺒّﺎﺕ ﻣﺆﻛّﺪ ﺑُﺮﺩﻥ ﻋﺬﺍ ﻭ ﺧﻮﺭﺍﻛﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻓﺮﺍﺩ ﺧﺎﻧﻮﺍﺩﻩ ﻭ ﺑﺴﺘﮕﺎﻥ ﻣﻴّﺖ ﺍﺳﺖ , ﻭ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻣﻮﺭﺩ ﺭﻭﺍﻳﺘﻰ ﺍﺯ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﺍﻛﺮﻡ (ﻋﻠﻴﻪ ﺍﻓﻀﻞ ﺍﻟﺼّﻼﺓ ﻭ ﺍﻟﺴّﻼﻡ ) ﻧﻘﻞ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ . ﻭ ﻧﻴﺰ ﺭﻭﺍﻳﺖ ﺷﺪﻩ ﻛﻪ ﺳﻪ ﺭﻭﺯ ﺑﺮﺍﻯ ﻣﻴّﺖ ﻣﺠﻠﺲ ‍ ﻋﺰﺍ ﺍﻗﺎﻣﻪ ﻛﻨﻨﺪ, ﭼﻨﺎﻧﻜﻪ ﺩﺭ ﺣﺪﻳﺚ ﺁﻣﺪﻩ ﻛﻪ ﺍﻣﺎﻡ ﺑﺎﻗﺮ (ﻉ ) ﻓﺮﻣﻮﺩ: ﺍﺯ ﺭﻭﺯ ﻣﺮﮒ ﻋﻤﻠﻰ ﻛﻪ ﻣﻴّﺖ , ﺳﻪ ﺭﻭﺯ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻭ ﻣﺠﻠﺲ ﺳﻮﮔﻮﺍﺭﻯ ﺍﻗﺎﻣﻪ ﺷﻮﺩ.
ﺫﻛﺮ ﻋﻤﻠﻰ ﻛﻪ ﭘﻴﺶ ﺍﺯ ﺷﺐ ﺍﻭّﻝ ﺩﻓﻦ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﻣﻰ ﺷﻮﺩ
ﺣﺬﻳﻔﺔ ﺑﻦ ﻳﻤﺎﻥ ﻣﻰ ﮔﻮﻳﺪ: ﺭﺳﻮﻝ ﺧﺪﺍ(ﺹ ) ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ: ﻫﻴﭻ ﻟﺤﻈﻪ ﺍﻯ ﺳﺨﺖ ﺗﺮ ﺍﺯ ﺷﺐ ﺍﻭّﻝ ﺩﻓﻦ ﺑﺮﺍﻯ ﻣﻴّﺖ ﻧﻴﺴﺖ , ﭘﺲ ﺑﺎ ﺻﺪﻗﻪ ﺩﺍﺩﻥ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﻣﺮﺩﮔﺎﻧﺘﺎﻥ ﻣﻬﺮﺑﺎﻧﻰ ﻛﻨﻴﺪ؛ ﻭ ﺍﮔﺮ ﻧﻴﺎﻓﺘﻴﺪ, ﺩﻭ ﺭﻛﻌﺖ ﻧﻤﺎﺯ ﺑﺨﻮﺍﻧﻴﺪ, ﺑﻪ ﺍﻳﻦ ﺻﻮﺭﺕ ﻛﻪ : ﺩﺭ ﺭﻛﻌﺖ ﺍﻭّﻝ ﻳﻚ ﺑﺎﺭ ﻓﺎﺗِﺤَﺔُ ﺍﻟْﻜِﺘﺎﺏ ﻭ ﻳﻚ ﺑﺎﺭ ﺁﻳَﺔُ ﺍﻟْﻜُﺮﺳﻰ ﻭ ﺩﻭﺑﺎﺭﻩ ﺳﻮﺭﻩ ﻗُﻞْ ﻫُﻮَ ﺍﻟﻠّﻪُ ﺍﺀَﺣَﺪ؛ ﻭ ﺩﺭ ﺭﻛﻌﺖ ﺩﻭّﻡ ﻳﻚ ﺑﺎﺭ ﻓﺎﺗِﺤَﺔُ ﺍﻟْﻜِﺘﺎﺏ ﻭ ﺩﻩ ﺑﺎﺭ ﺳﻮﺭﻩ ﺍﺀَﻟْﻬﺎﻛُﻢُ ﺍﻟﺖَّﻜﺎﺛُﺮ ﻗﺮﺍﺋﺖ ﻣﻰ ﺷﻮﺩ. ﻭ ﻧﻤﺎﺯﮔﺰﺍﺭ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺳﻼﻡ ﻧﻤﺎﺯ ﺑﮕﻮﻳﺪ:
ﺍﺀَﻟّﻠﻬُﻢَّ, ﺻَﻞِّ ﻋَﻠﻰ ﻣُﺤَﻢَّﺪٍ ﻭَ ﺁﻝِ ﻣُﺤَﻢَّﺪٍ, ﻭَ ﺍﺑْﻌَﺚْ ﺛَﻮﺍﺑَﻬُﻤﺎ ﺇِﻟﻰ ﻗَﺒْﺮِ ﺫﻟِﻚَ ﺍﻟْﻤَﻲِّﺖِ, ﻓُﻼﻥِ ﺑْﻦِ ﻓُﻼﻥٍ.
- ﺧﺪﺍﻭﻧﺪﺍ, ﺑﺮ ﻣﺤﻤّﺪ ﻭ ﺁﻝ ﻣﺤﻤّﺪ ﺩﺭﻭﺩ ﻓﺮﺳﺖ , ﻭ ﺛﻮﺍﺏ ﺍﻳﻦ ﺩﻭ ﺭﻛﻌﺖ ﻧﻤﺎﺯ, ﺭﺍ ﺑﻪ ﻗﺒﺮ ﺁﻥ ﻣﻴّﺖ , ﻓﻼﻧﻰ ﭘﺴﺮ ﻓﻼﻧﻰ , ﺑﺮﺳﺎﻥ .
ﻛﻪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺩﺭ ﻫﻤﺎﻥ ﻟﺤﻈﻪ , ﻫﺰﺍﺭ ﻓﺮﺷﺘﻪ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺳﻮﻯ ﻗﺒﺮ ﻣﻴّﺖ ﮔﺴﻴﻞ ﻣﻰ ﺩﺍﺭﺩ ﻛﻪ ﻫﺮ ﻛﺪﺍﻡ ﺍﺯ ﺁﻧﺎﻥ ﻳﻚ ﺟﺎﻣﻪ ﻭ ﺣُﻠّﻪ ﺩﺍﺭﺩ, ﻭ ﺗﺎ ﺭﻭﺯﻯ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺻﻮﺭ ﻗﻴﺎﻣﺖ ﺩﻣﻴﺪﻩ ﻣﻰ ﺷﻮﺩ ﺗﻨﮕﻰ ﻗﺒﺮ ﺍﻭ ﺭﺍ ﻣﺒﺪّﻝ ﺑﻪ ﻭﺳﻌﺖ ﻣﻰ ﻛﻨﺪ, ﻭ ﺑﻪ ﺷﻤﺎﺭﻩ ﻫﺮ ﭼﻴﺰ ﻛﻪ ﺁﻓﺘﺎﺏ ﺑﺮ ﺁﻥ ﻣﻰ ﺗﺎﺑﺪ ﺑﻪ ﻧﻤﺎﺯ ﮔﺰﺍﺭ ﺣﺴﻨﻪ ﻭ ﻛﺎﺭ ﻧﻴﻚ ﻋﻄﺎ ﺷﺪﻩ , ﻭ ﻣﻘﺎﻣﺶ ﭼﻬﻞ ﺩﺭﺟﻪ ﺑﺎﻻ ﺑﺮﺩﻩ ﻣﻰ ﺷﻮﺩ.
ﺑﺎ ﻭﻓﺎ ﺑﻮﺩﻥ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﺍﻣﻮﺍﺕ
ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﻣﺮﺩﮔﺎﻥ ﺑﺎ ﻭﻓﺎ ﺑﺎﺵ , ﻭ ﺣﺎﻝ ﻛﻪ ﺭﺷﺘﻪ ﺍﻣﻴﺪﻭﺍﺭﻯ ﻣﻴﺎﻥ ﺗﻮ ﻭ ﺁﻧﺎﻥ ﮔﺴﺴﺘﻪ ﺍﺳﺖ , ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﺁﻧﺎﻥ ﻛﻮﺗﺎﻫﻰ ﻣﻜﻦ , ﻭ ﺑﻪ ﻳﺎﺩ ﺁﻭﺭ ﻛﻪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺳﺒﺤﺎﻥ - ﺟﻞّ ﺟﻼﻟﻪ - ﺩﺭ ﺑﺮﺍﺑﺮ ﺍﻳﻦ ﻭﻓﺎﺩﺍﺭﻯ , ﭼﻨﺪﻳﻦ ﺑﺮﺍﺑﺮ ﺁﻧﭽﻪ ﺭﺍ ﻛﻪ ﺁﺭﺯﻭ ﺩﺍﺭﻯ , ﻭ ﭼﻨﺪﻳﻦ ﺑﺮﺍﺑﺮ ﺍﺧﻮّﺗﻰ ﻛﻪ ﻣﻴﺎﻥ ﺗﻮ ﻭ ﺯﻧﺪﮔﺎﻥ ﺍﺳﺖ , ﻋﻄﺎ ﻋﻨﺎﻳﺖ ﻓﺮﻣﻮﺩﻩ , ﭘﺲ ﺍﮔﺮ ﺑﺎﺯ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﺑﺬﻝ ﻭ ﺑﺨﺸﺶ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺑﻰ ﺍﻋﺘﻨﺎﻳﻰ ﻛﻨﻰ , ﺷﺎﻳﺪ ﺍﺻﻼ ﮔﻔﺘﺎﺭ ﻭ ﻭﻋﺪﻩ ﺍﻟﻬﻰ ﺭﺍ ﺗﺼﺪﻳﻖ ﻧﻨﻤﻮﺩﻩ ﺍﻯ .
ﻧﻤﺎﺯﻯ ﻫﺪﻳﻪ ﺑﻪ ﺍﻣﻮﺍﺕ
ﻭ ﺍﮔﺮ ﺧﻮﺍﺳﺖ , ﺩﻭ ﺭﻛﻌﺖ ﻧﻤﺎﺯ ﺑﺨﻮﺍﻧﺪ ﻭ ﺛﻮﺍﺏ ﺁﻥ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺍﻫﻞ ﻗﺒﻮﺭ ﻣﺆﻣﻦ ﺁﻥ ﻗﺒﺮﺳﺘﺎﻥ ﻫﺪﻳﻪ ﻧﻤﺎﻳﺪ, ﻭ ﻣﻦ ﺁﻥ ﺩﻭ ﺭﻛﻌﺖ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻣﺎﻟﻚ ﺑﻦ ﺩﻳﻨﺎﺭ ﻧﻘﻞ ﻣﻰ ﻛﻨﻢ ﻛﻪ ﻭﻯ ﮔﻔﺖ : ﺷﺐ ﺟﻤﻌﻪ ﺑﺮ ﮔﻮﺭﺳﺘﺎﻧﻰ ﻭﺍﺭﺩ ﺷﺪﻡ ﻭ ﻧﺎﮔﻬﺎﻥ ﺩﻳﺪﻡ ﻛﻪ ﻧﻮﺭﻯ ﺩﺭﺧﺸﺎﻥ ﺍﺳﺖ . ﺍﺯ ﺭﻭﻯ ﺗﻌﺠّﺐ ﮔﻔﺘﻢ : ﻻ ﺇِﻟﻪَ ﺇِﻻ ﺍﻟﻠّﻪ , ﮔﻮﻳﻰ ﻛﻪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ - ﻋﺰّﻭﺟﻞّ - ﺍﻫﻞ ﺍﻳﻦ ﮔﻮﺭﺳﺘﺎﻥ ﺭﺍ ﺁﻣﺮﺯﻳﺪﻩ ﺍﺳﺖ . ﻧﺎﮔﻬﺎﻥ ﺷﻨﻴﺪﻡ ﻛﻪ ﻫﺎﺗﻔﻰ ﺍﺯ ﺩﻭﺭ ﻧﺪﺍ ﻣﻰ ﻛﻨﺪ ﻭ ﻣﻰ ﮔﻮﻳﺪ: ﺍﻯ ﻣﺎﻟﻚ ﺑﻦ ﺩﻳﻨﺎﺭ, ﺍﻳﻦ ﻫﺪﻳﻪ ﻣﺆﻣﻨﺎﻥ ﺑﻪ ﺑﺮﺍﺩﺭﺍﻥ ﺍﻳﻤﺎﻧﻰ ﺷﺎﻥ ﺍﺯ ﺍﻫﻞ ﻗﺒﻮﺭ ﺍﺳﺖ . ﮔﻔﺘﻢ : ﺳﻮﮔﻨﺪ ﺑﻪ ﺧﺪﺍﻳﻰ ﻛﻪ ﺗﻮ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺯﺑﺎﻥ ﺁﻭﺭﺩ, ﺍﺯ ﺗﻮ ﻣﻰ ﺧﻮﺍﻫﻢ ﻛﻪ ﺑﻪ ﻣﻦ ﺑﮕﻮﻳﻰ ﻛﻪ ﺁﻥ ﻫﺪﻳّﻪ ﭼﻴﺴﺖ ؟ ﮔﻔﺖ : ﻣﺆﻣﻨﻰ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺷﺐ ﺑﺮﺧﺎﺳﺖ ﻭ ﻭﺿﻮﻯ ﻛﺎﻣﻞ ﮔﺮﻓﺖ ﻭ ﺩﻭ ﺭﻛﻌﺖ ﻧﻤﺎﺯ ﺧﻮﺍﻧﺪ ﻭ ﺩﺭ ﻫﺮ ﺭﻛﻌﺖ ﻳﻚ ﺑﺎﺭ ﺳﻮﺭﻩ ﻓﺎﺗِﺤَﺔُ ﺍﻟﻜﺘﺎﺏ ﻭ ﺳﻮﺭﻩ ﻗُﻞْ ﻳﺎ ﺍﺀَﻱُّﻬَﺎ ﺍﻟْﻜﺎﻓِﺮُﻭﻥ , ﻭ ﺳﻮﺭﻩ ﻗُﻞْ ﻫُﻮَ ﺍﻟﻠّﻪُ ﺍﺀَﺣَﺪ ﻗﺮﺍﺋﺖ ﻧﻤﻮﺩ, ﻭ ﮔﻔﺖ :
ﺍﺀَﻟّﻠﻬُﻢَّ, ﺇِﻧّﻰ ﻗَﺪْ ﻭَﻫَﺒْﺖُ ﺛَﻮﺍﺑَﻬﺎ ﻻَِﻫْﻞِ ﺍﻟْﻤَﻘﺎﺑِﺮِ ﻣِﻦَ ﺍﻟْﻤُﺆْﻣِﻨﻴﻦَ.
- ﺧﺪﺍﻭﻧﺪﺍ, ﺑﺮﺍﺳﺘﻰ ﻛﻪ ﻣﻦ ﺛﻮﺍﺏ ﺁﻥ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻣﺆﻣﻨﻴﻦ ﺍﻳﻦ ﻗﺒﺮﺳﺘﺎﻥ ﻫﺪﻳﻪ ﻧﻤﻮﺩﻡ .
ﻭ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ, ﺭﻭﺷﻨﺎﻳﻰ ﻭ ﻧﻮﺭ ﻭ ﮔﺸﺎﻳﺶ ﻭ ﺷﺎﺩﻣﺎﻧﻰ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺷﺮﻕ ﻭ ﻏﺮﺏ ﻭ ﺍﺯ ﻫﺮ ﺳﻮ ﺑﺮ ﻣﺎ ﺩﺍﺧﻞ ﻧﻤﻮﺩ.
ﻣﺎﻟﻚ ﻣﻰ ﮔﻮﻳﺪ: ﻣﻦ ﻫﻤﻮﺍﺭﻩ ﺁﻥ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺷﺒﻬﺎﻯ ﺟﻤﻌﻪ ﻣﻰ ﺧﻮﺍﻧﺪﻡ , ﺗﺎ ﺍﻳﻨﻜﻪ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﺍﻛﺮﻡ (ﺹ ) ﺭﺍ ﺩﺭ ﺧﻮﺍﺏ ﺩﻳﺪﻡ ﻭ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺑﻪ ﻣﻦ ﻓﺮﻣﻮﺩ: ﺍﻯ ﻣﺎﻟﻚ , ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺩﺭ ﺑﺮﺍﺑﺮ ﻧﻮﺭﻯ ﻛﻪ ﺑﻪ ﺍُﻣّﺖ ﻣﻦ ﻫﺪﻳّﻪ ﻧﻤﻮﺩﻯ , ﺛﻮﺍﺏ ﺁﻥ ﺭﺍ ﺁﻣﺮﺯﺵ ﺗﻮ ﻗﺮﺍﺭ ﺩﺍﺩ.
ﺳﭙﺲ ﻓﺮﻣﻮﺩ: ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺩﺭ ﻗﺼﺮﻯ ﺑﻬﺸﺘﻰ ﻛﻪ ﻣُﻨﻴﻒ ﻧﺎﻣﻴﺪﻩ ﻣﻰ ﺷﻮﺩ, ﺧﺎﻧﻪ ﺍﻯ ﺑﺮﺍﻯ ﺗﻮ ﺑﻨﺎ ﻧﻤﻮﺩ.
ﻋﺮﺽ ﻛﺮﺩﻡ : ﻣﻌﻨﺎﻯ ﻣُﻨﻴﻒ ﭼﻴﺴﺖ ؟ ﻓﺮﻣﻮﺩ ﻳﻌﻨﻰ ﻣُﺸْﺮِﻑِ ﺑﺮ ﺍﻫﻞ ﺑﻬﺸﺖ .
ﺍﻛﻨﻮﻥ ﻣﻰ ﮔﻮﻳﻢ : ﻣﺎ ﻫﻴﭻ ﭼﻴﺰ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻛﺮﺍﻣﺖ ﺍﻟﻬﻰ ﺩﻭﺭ ﻧﻤﻰ ﺷﻤﺎﺭﻳﻢ , ﻭ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﻋﻘﻴﺪﻩ ﻭ ﺿﻤﻴﺮ ﺍﻳﻦ ﺷﺨﺺ ﻣﺎﻟﻚ ﺑﻦ ﺩﻳﻨﺎﺭ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺁﮔﺎﻫﺘﺮ ﺍﺳﺖ , ﺯﻳﺮﺍ ﻭﻯ ﺩﺭ ﺯﻣﺎﻧﻰ ﻣﻰ ﺯﻳﺴﺘﻪ ﻛﻪ ﺗﻘﻴّﻪ ﺷﺪﻳﺪ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ

موضوعات: آداب زندگی - قانون جذب لینک ثابت

کد پربازدیدترین

کد حدیث

کد حدیث

كد نوحه براي وبلاگ

كد مولودي براي وبلاگ